|
Islomiy ibratli hikoyalar
|
|
| DURDON | Date: Payshanba, 19-Iyul-2012, 12:43 | Message # 106 |
 SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status:  | Davomi
Бону нонуштасини ҳам ташлаб, деразадан ташқарига боққанча йиғлар эди:
- Бу дунёда доим ёлғиз эдим. Энди нима қиламан?
- Йўқ, бу гапни олдинроқ ҳам айтган эдим. Сизни ташлаб кетмайман. Кейин Нежлага қараб: - Агар сизларни тинч қўйишимни ўзингиз истамасангиз, - деди.
Нежла:
- Аслида мен ҳам яқинда кетаман. Сен кўп ўтмай, қўриқчидай ўраниб оласан, кўриша олмаймиз ҳам.
- Йўқ, қўриқчидай эмас, мусулмондай.
Хайрлашув пайти келган эди. Фотима барча нарсалари ва китобларини Бонуга қолдириб, деди:
- Буларни ўқи, хўпми? Тоза руҳингни булғашларига имкон берма... Отамга сен ҳақингда айтаман. Исломда сен учун албатта қутулиш чораси бордир. Ўша эшикни топиб очаману, “Бону мана бу ердан кир” дейман.
Бонунинг кўзёшлари ҳалиям тинмасди. Лайло ҳам кўзёшлари ялтиллаб:
- Сени роса яхши кўриб қолган эдик, Фотима, деди. Сени унутмайман, сен ҳам мени унутма хўпми, дугонажон? – деди кетар чоғи.
Фотима ташқарига чиққанида, Бону билан Лайло айвондан, Нежла эса деразадан қараб турар эди. Кетар экан, ортига ўгирилиб қарар, паға-паға қор остида уларга қўл силтарди. Фотима кўздан ғойиб бўлгунча унга қараб қолишди. Таксига ўтириб, тўғри кийим дўконига борди. Ўзига ҳижоб олмоқчи эди.
Дўкон соҳиби сўради:
- Кимга олмоқчисиз?
Фотима махжуб оҳангда:
- Ўзимга, деди.
- МашаАллоҳ, демак, очиқ юриб бирдан ўранишга қарор қилибсиз-да.
- Шундай деса ҳам бўлади.
- Аллоҳим қабул қилсин. Жуда яхши қиляпсиз. Қанчалик бахтлисиз-а. Шу замонга қарамай, исломий кийинишга ният қилибсиз.
Фотима Мустафа бейнинг севинганини кўриб, ўзи ғалати бўлиб кетди.
Кўк ранглисидан олиб, бошини ва елкаларини ўраб турадиган рўмол ҳам олганди. Кўзгуга қараб деди:
- Мана энди ичинг ва ташқи кўринишинг бирлашди Фотима.
* * *
Ўзи яшайдиган маҳаллага келганида ич-ичидан кўз ёш тўкар маҳалла кучукларини ҳам соғинганини сезаётган эди.
Ота-онасинининг уни кўрганларида нима қилишларини ўйлар, кейин эса бошқа ёққа сургун қилинишган бўлса нима қиламан, дер эди.
Орадан йиллар ўтиб қайтган эди. Шунча йил оиласини азоблаган эди...
Кўчаларига кириши билан биринчи кўзи тушган нарса бу масжид минораси бўлди. Минорасини жуда соғинган эди. Масжид деворларини кўрганида эса таърифлаб бўлмас туйғу қуршаб олганди уни.
Секин-секин қадам ташлар эди. Ҳаяжондан қалби тўхтаб қоладигандай эди. Нима деса экан? “Дадажоним, сизни жуда соғиндим, мени кечиринг десамикан?” Онасига-чи?
Бу хаёллар билан масжид эшигига яқинлашганида оломонни кўрди. Жаноза эди. Фотимани биринчи кўрган киши Аҳмад эди. У тўхтаб, одамларга қаради. Ахмад билан кўзлари тўқнашди.
- Аҳмад амаки, ким ўлди? – деб сўради.
- Ўлган... у сени отанг, Фотима.
Фотима қулоқларига ишонмасди.
- Ёлғон гапирманг, илтимос тўғрисини айтинг у ким?
Аҳмад йиғлаб жавоб берди:
- Қанийди, ёлғон бўлса эди. Ёқуб имомим... имом.
Фотима турган жойида қотиб қолган, ҳали ҳам ўзига кела олмаётган эди. Бир неча дақиқа тобутга қараб туриб, сўнг аста-секин тобут бошига келди-да, ҳўнграб йиғлаб юборди:
- Дадааааааа. Дадажон. Мен келдим... Мен хайрсиз қизингиз Фотима... қизингиз Фотимаман...
Бошини тобутга қўйганча, отасидан кечирим сўраётгандай йиғлар эди:
- Дада... Дадажон. Сиз ҳам ўлишингиз мумкин эканлигини ўйламабман. Кеч қолдим. Аввал мен сизни ёққан бўлсам, энди сиз мени ёндириб кетяпсиз. Лекин сиз ёқиб кетган олов ҳали бери сўнмайди. Йў-ў-ўқ, мен ўзимни кечира олмайман...
Ҳамма ҳайрон эди. Фотима телбаларча тобутни қучоқлар экан, Аҳмад бей яқинлашиб:
- Бўлди, ўзингни бос йиғлама, Фотима. Менимча, бу дарс сенга етарли. Аслида сени кўрганимда севинганимдан йиғлай бошлаган эдим. Лекин сендан қасос олмоқчи бўлдим. Тобутдаги отанг эмас, қўшнимиз Али амаки. Қара, даданг девор ёнида севинганидан карахт бўлиб, узоқдан сенга термулиб турибди.
-- Тамом --
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 28-Iyul-2012, 07:15 | Message # 107 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | МЕН РЎЗАДОРМАН (ҳикоя)
— Маллим, Фазлиддин рўза тутибди, — деди Сарвигул синфга кириб келган синф раҳбарига.
— Рўза тутибди? Саккизинчи синф ўқувчиси - я? — деди раҳбар Қўчқоров. — Қосимов, доскага чиқ!
Фазлиддин индамай доска ёнига келиб турди.
— Шу гап ростми, — сўради раҳбар. — Ростдан рўза тутдингми?
— Ҳа, мен рўзадорман, муаллим, — деди Фазлиддин.
— Нима учун? Ким ўргатди? Балки феодал отанг мажбурлагандир?
— Мени ҳеч ким мажбур қилгани йўқ, — деди Фазлиддин раҳбарнинг кўзига тик қараб.
— Балки уйларингда егани овқат йўқлигидан рўза тутаётгандирсан?
— Уйда ҳамма нарса бор, — энди четга юз бурди Фазлиддин.
— Унда нега рўза тутдинг, — тутоқиб кетди раҳбар ва Фазлиддиннинг юзига тарсаки тортди.
— Мени нега урасиз, муаллим, — деди юзини ушлаб Фазлиддин. — Мен сизга нима қилдим?
— Ярамас! Ахир бутун мактабимизга доғ туширибсан - ку? Директор эшитса нима қиламан? РайОНО мудири, райондагилар эшитса нима бўлади? Уларга нима дейман?
— Ойижон, мени ҳам саҳарликка уйғотинг, мен ҳам сизлар билан рўза тутаман, — деди Фазлиддин онасига.
— Ҳали кичкинасан, қийналиб қоласан, — деди онаси. — Энди биринчи синфга бораяпсан - ку?
— Қийналмайман, ойижон, — деди Фазлиддин, — ана, Мулла тоғамнинг ўғли Акмалхон ҳам мен билан бирга ўқийди - ку? У “Эртага рўза бошланади, тутасанми, мен тутаман, ўтган йили ҳам тутувдим”, деди.
— Майли, уйғотамиз, — деди она - боланинг суҳбатига аралашган Собир ака. — Ойиси, Фазлиддин ўзи хоҳлаяптими, индаманг. Кеча, жума намозида мулла Абдураҳмон айтдики, ҳали балоғатга етмаган болалар рўза тутсалар савоби ота - онасига ёзилар экан.
— Майли, уйғотамиз, — деб ўғлини тинчлантириб ўрнига ётқизди Маърифат опа. — Биз билан бирга саҳарлик қилсин. Бир ухлаб туриб яна овқат еб кетаверади.
Аммо Фазлиддин саҳарликдан сўнг ухламади. У рўзанинг нималигини билмаса ҳам, унинг шартлари, амаллари нималигини билмаса ҳам рўза тутганидан, ота - онаси билан бирга камтарона бўлсада серфайз дастурхон атрофида ўтириб саҳарлик қилганидан шод ва масрур, кўнгли ифтихорга тўлган эди. Фазлиддин шу кўтаринки кайфиятда эртароқ мактабига йўл олди.
— Ухлаб қолмадингми, — савол билан кутиб олди Акмалхон. — Тутдингми?
— Ойим уйғотдилар, тутдим.
— Саҳарликка нима единглар?
— Ширчой ичдик. Асал, майиз, туршаклар ҳам бор эди, — деди Фазлиддин. — ¤зларинг - чи?
— Ойим ҳар йили Рамазонда саҳарликка атала пиширадилар. Қуйруқ солинган аталадан ярим коса ичсанг, кечгача очиқмайсан.
— Мен ҳам ойимга айтаман, атала пишириб берадилар.
Ҳар танаффусда икки дўст бир - биридан ўз сирлари бўлиб қолган рўзалари ҳақида “бузиб қўймадингми”, деб сўрашарди.
Фазлиддин бир кун ҳам рўзани бузмади. Қайтанга Акмал бир куни бузиб қўйишига сал қолди. Синфдошлари Жасурбек ҳовучига солган пистадан бир донасини Акмал энди оғзига солган эдики, Фазлиддин унинг қулоғига шивирлади:
— Биз рўзадормиз - ку!
— Ҳа - я, менинг тишим оғриб турувди, — деб Акмалжон писталарни Жўрабекка қайтариб берди.
Икки дўст бузмасдан рўзаларини тўлиқ тутишди.
Кейинги йил ҳам.
Кейинги йиллар ҳам.
— Ойи, дада, мен ҳам бугун кечқурун таробеҳ намозига, Абдураҳмон домланинг масжидига чиқаман, — деди мактабдан қайтган Фазлиддин.
— Ҳали ёшсан - ку, — деди отаси. — Ҳеч бўлмаса намоз ўқишни биласанми?
— Ёшим ўн иккига тўлди. Ўғил бола ўн бир ёшидан ўқиши керак экан. Бир йил кечикибман, — деди Фазлиддин. — Намозни Абдураҳмон домла ўргатар экан. Акмалхон ҳам бораяпти.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 28-Iyul-2012, 07:17 | Message # 108 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Davomi
Ифторликдан сўнг Фазлиддин шоша— пиша дафтар— қалам кўтариб масжидга кетди.
— Ёмон кўздан асрасин, — кўзи ёшланди Собир аканинг. — Шу ўғлингдан умидим катта.
Фазлиддин намоз ўқишни тез ўрганди, укаси Аслиддинга, синглиси Ойшабонуга ҳам ўргатди. Собир аканинг хонадонида рўза тутмайдиган, намоз ўқимайдиган одам қолмади.
Шаҳарга тушиб жума намозини ўқиган Собир ака солиҳ ва солиҳа фарзандлар, уларнинг ота - онага охиратда асқотадиган савобли амаллари хусусида маъруза қилган қори домланинг сўзларидан қалби ҳалим бўлиб, ўзининг ҳам шундай фарзандлари борлигидан фахрланиб, шаҳар бозорига ўтди. Автобус чиптасига яраша пул олиб қолиб, қолган бор пулига хурмо, ҳолва, турли ширинликлар ва болаларига кийим - кечаклар харид қилди. Кечқурун тўкин дастурхон атрофида, бутун оила аъзолари билан бирга рўзасини очар экан, кўзда ёш билан дуо қилди:
— Парвардигорим, “Рўзасини очаётган бандамнинг дуосини тўхтовсиз қабул қиламан”, дегансан. Ваъдасига энг вафодор ҳам ўзингсан. Менинг ҳам фарзандларим ҳаққига қилаётган дуоларимни қабул эт. Фарзандларимнинг умрини узун, ризқини бутун қилгин! Иймон - эътиқодларини мустаҳкам қилу ўзинг уларни тўғри йўлдан адаштирма! Ҳаммамизга икки дунё саодатини бер! Раббона отина фи дуя ҳасанатан ва фил охирати ҳасанатан ва қина азабан нар. Бираҳматика ё арҳамар роҳамин!
Ўша йили таробеҳ намозининг бошидан охиригача Фазлиддин билан Акмалжон жўровоз бўлишиб, таробеҳ тасбиҳини айтишди. Рамазон сўнггида мулла Абдураҳмон бутун жамоадан шу икки ўсмир ҳаққига дуо олиб берди.
— Элнинг, юртнинг корига ярайдиган, динимизга хизмат қиладиган йигитлар бўлиб камол топишсин!
— Маллим, Фазлиддин рўза тутибди, — деди Сарвигул синфга кириб келган синф раҳбарига.
— Рўза тутибди? Саккизинчи синф ўқувчиси - я? — деди раҳбар Қўчқоров. — Қосимов, доскага чиқ!
Фазлиддин индамай доска ёнига келиб турди.
— Шу гап ростми, — сўради раҳбар. — Ростдан рўза тутдингми?
— Ҳа, мен рўзадорман, муаллим, — деди Фазлиддин.
— Нима учун? Ким ўргатди? Балки феодал отанг мажбурлагандир?
— Мени ҳеч ким мажбур қилгани йўқ, — деди Фазлиддин раҳбарнинг кўзига тик қараб.
— Балки уйларингда егани овқат йўқлигидан рўза тутаётгандирсан?
— Уйда ҳамма нарса бор, — энди четга юз бурди Фазлиддин.
— Унда нега рўза тутдинг, — тутоқиб кетди раҳбар ва Фазлиддиннинг юзига тарсаки тортди.
— Мени нега урасиз, муаллим, — деди юзини ушлаб Фазлиддин. — Мен сизга нима қилдим?
— Ярамас! Ахир бутун мактабимизга доғ туширибсан - ку? Директор эшитса нима қиламан? РайОНО мудири, райондагилар эшитса нима бўлади? Уларга нима дейман?
— Худонинг олдига борганда нима дейсиз, — кутилмаганда хотиржам сўзлади Фазлиддин. — Ахир Оллоҳ Таоло ўғил болаларга ўн бир ёшдан, қиз болаларга тўққиз ёшдан рўза тутишликни фарз қилганку?
Фазлиддин шу сўзларни айтиб Сарвигулга қараб қуйди. Сарвигул Фазлиддиннинг сирини очиб, катта иш қилган одамдай мағрур ўтирарди.
— Кимнинг сумкасида нон бор, — сўради раҳбар. Энди катта бўлиб қолган ўқувчилар сумкасига нон солиб келишни бас қилишганми, ё синфдошлари ҳурматигами бирор киши “Менда нон бор”, демади.
— Сарвигул, бориб сув олиб кел, ўқитувчилар хонасида графин бор, шуни тўлдириб кел, — деди раҳбар, — стакан ҳам олиб кел!
Сарвигул “қаҳрамонлиги”ни охиригача шараф билан адо қилди. Дарҳол бир графин сув ва стакан олиб келди.
— Ич, муллавачча, — ўшқирди раҳбар бир стакан сувни узатиб.
— Ичмайман, муаллим, — деди Фазлиддин.
— Ичасан! — раҳбар Фазлиддиннинг юзига яна тарсаки туширди. — Ичасан! Ичираман!
Раҳбар Фазлиддиннинг оғзини очиб, сувни унинг оғзига қуймоқчи бўлди. Фазлиддин ҳаргиз оғзини очмади. Раҳбар сувни унинг юзига сепиб юборди. Фазлиддин юзидаги сувни қўли билан сидириб четга ўгирилиб тупурди. Бу раҳбарни қутуртириб юборди.
Яна стаканни сувга тўлдирди. Чап қўли билан Фазлиддиннинг бўйнидан қисиб, ўнг қўли билан унинг бурнини қисиб оғзини очди ва синфга қараб ўшқирди:
— Чиқ, биттанг оғзига сувни қуй!
Ҳеч ким ўрнидан қўзғалмади. Раҳбар бир неча боланинг исмини айтиб чақирди. Улар ўз исмини эшитиши билан ўринларидан “дик” этиб туришди, аммо келиб стаканни олиб ундаги сувни Фазлиддиннинг оғзига қуйишга қўллари бормади. Раҳбарнинг кунига яна Сарвигул яради. Сарвигул келиб сувни Фазлиддиннинг оғзига қуйди.
— Яна қуй! Яна бир стакан қуй!
Фазлиддин юлқиниб раҳбарнинг қўлидан чиқди. Унинг икки кўзи ёшга тўлган эди.
— Қўрқмас экансан - а, — деди унинг кўзидаги ёшни кўрган раҳбар, — қўрқасан. Ичираман дедимми - ичираман. Ҳали қараб тур, сени мактабдан ҳам ҳайдаттираман. Коммунизм қураётган шонли Совет давлатининг коммунистик мактабида сенга ўхшаган диний сарқитларга ўрин йўқ!
— Ҳайдамасангиз ҳам кетаман, — деди йиғлаб Фазлиддин. — Аммо сизга Худодан қайтмаса у дунёю бу дунё рози эмасман!
Фазлиддин синфдан чиқиб кетди. Шу билан мактабга қайтиб бормади. Бошқа мактабда ўқиб, ўрта маълумот олди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 28-Iyul-2012, 07:18 | Message # 109 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Davomi
— Яқин орада Самарқандга бордингми, — сўради Акмалжон Фазлиддиндан.
— Йўқ, фирмамиз ишлари билан бўлиб, бу йил Самарқандга ўтолмадим, — деди Фазлиддин. — Аввал Аслиддин бошқараётган корхонани янги бинога кўчирдик, кейин Ойшабону билан куёвимиз германияликлар билан бирга очган кичик фабрикани ишга тушириш билан банд бўлдик. Аммо бу йил бир ниятим бор, фирма ишларига ўзинг бош - қош бўлиб турасан, бир ой қишлоққа кетмоқчиман.
— Баракалла, сўраганимнинг сабаби қишлоқдагилар, “Фазлиддин ҳожи қурдирган масжидда маза қилиб, эмин— эркин намозларни ўқияпмиз, отасига раҳмат, аммо ҳожининг ўзи келмай қўйди, уни соғиндик, дейишди. “Ҳожи ота билан Ҳожи онани ҳам соғиндик”, дейишди.
— Унда ота - онамни олиб бориб бир ой Рамазонда қишлоқда туриб келаман, — деди қатъий қилиб Фазлиддин.
Рамазон ойи арафасида Фазлиддин ота - онаси ва аҳли аёлини олиб қишлоққа жўнади. Бир ой қадрдон ота уйларида туриб, муборак ойнинг рўзасини тутдилар. Таробеҳ намозларини Фазлиддиннинг ўзи қурдирган жоме масжидида ўқидилар. Рамазон ойи жуда серфайз ўтди. Бир ойнинг бирор куни бўлмадики, меҳмонларсиз, қадрдонларсиз ўтган бўлса. Аввалига ёр— дўстлар буларни йўқлаб келишган бўлса кейин булар қавму - қариндошлариникида ифтор қилишиб дийдорлашишди. Рамазоннинг сўнгги куни Фазлиддин каттакон бир ҳўкизни сўйдириб, камдаромад оилаларга тарқатди. Қишлоқдаги ёрдамга муҳтож оилаларга “Фитри рўзамни олсангиз”, «Закотимни сизга бермоқчийдим», деб хайру эҳсонлар қилди. Рамазон ҳайити куни саҳарлаб Фазлиддин қишлоқ ошпазларига тайинлаб бир бўрдоқи қўчқорни сўйдириб, дошқозонда ош дамлатди. Ҳайит намозидан сўнг каттаю— кичикка ош сузилиб, ширинликлар улашилди. Ошдан сўнг Фазлиддиндан қишлоқдошлари дуосини олиб, пойтахта қайтадиган бўлди. Масжиддан чиқар экан, йўл четида тиланиб турган икки кўзи кўр одамга кўзи тушди. Овоз чиққан томонга қўл чўзиб турган одамнинг ҳовучига минг - икки минг сўм пулни ташлаб,машинасига ўтираётиб отасидан сўради:
— Ким бу шўрлик, дадажон, юзи танишдай, аммо танимадим?
— Наҳотки танимаган бўлсанг? Бу бечора Эшмат муаллим бўлади. Бир замонлар сенинг синф раҳбаринг эди.
— Йўғ - е! — Фазлиддин машинадан қайта тушиб тиланчига қаради. — Умуман ўхшамайди - ку?
— Машинангни юргиз, йўлда айтиб бераман, — деди Собир ака.
Машина катта йўлга чиққандан сўнг эшитганларини сўзлаб берди.
— Мен ҳам кеча эшитдим, жуда аҳволи ёмон бўлибди. Аёли ўлиб, ичкиликка берилиб қолган экан, мактабдан ҳайдашибди. Устига икки ўғли ҳам ноқобил чиқибди. «Пул топиб бер», деб отасини уришаркан, ярамаслар. Ҳалиги, наша деган балога ўрганишган экан. Муаллимнинг уйларини ҳам бузиб сотиб, чекиб бўлишибди. Катта ўғли чекиб ўлиб қолибди. Кичкинаси ўғирлик қилиб, қамалиб кетибди. Ана энди бу шўрликда на уй, на хотин, на бола - чақа, на даромад. Йиғлайвериб кейинги бир йил ичида кўр бўлиб қолибди. Вақтида бирор қариндошга меҳр - оқибат кўрсатмаган, устига оғзиям шалақроқ бўлган экан, қариндошлариям безор эмиш. Ҳалиям маҳалла куйнинг борига шукр, кўплашиб бузилиб, ёғоч - тахталари сотилиб кетган уйнинг бир хонасини ёпиб, таъмирлаб беришибди. Шу хонада ётиб турармиш. Ўзларининг қишлоғида тиланиб юраркан, бугун катта масжидга кўпчилик ҳайит намозига йиғилишини эшитган шекилли, бизнинг қишлоққа кепти.
Отасининг гапларини тинглаб бораркан Фазлиддиннинг ёдига болалиги, қишлоқдаги мактаблари бошланғич бўлганлиги учун Дўнгтепанинг мактабига бориб ўқиганлари, рўза тутгани учун Эшмат муаллим уни ургани, оғзини куч билан очиб сув ичиргани, мулла Абдураҳмон раҳматлик “Хафа бўлманг, мулла ўғлим, рўзангиз бузилгани йўқ, рўзангиз қасд қилиб ўзингиз сув ичсангиз бузилади, сизга худосиз Эшмат ичирибди, рўзани бузмай давом эттираверинг, Эшматни қўяверинг, ҳаммага “Худо йўқ, бўлса кўрсатинглар, мен бир кўрай, менга бир ўзини кўрсатсин”, деб юрган нодон - да у, бир куни Худо унга кўрсатади ўзини”, деганлари, шу муаллим сабаб олти чақирим узоқдаги қўшни тумандаги ўрта мактабга уч йил қатнаганлари келди. Уни азиз муаллимга чақиб берган синфдоши ёдига тушди. Ортига ўгирилиб онасидан сўради.
— Ойи, Сарвигул деган синфдошимиз бўларди, яхши яшаяптимикин?
— Бу муаллимни кўргач ўша синфдошингни ҳам сўрасанг керак, деб турувдим, — деди онаси. — Уям феълидан топибди, болам. Бир - иккимас, уч марта турмуш қурибди, аммо тинчмабди. Ҳозир бозор эшигида писта, сигарет, нос сотиб ўтирар эмиш. Қўй, уларни ўйлаб сиқилма, ўғлим. Оллоҳ ҳар кимнинг феълига, ниятига яраша беради.
Машина Тошкент йўлига чиққач, Фазлиддин йўл бўйидаги шинамгина бир чойхонада тўхтади. Ўғли ҳам иккинчи машинани шу ёққа бурди.
— Шу ерда Бир - икки соат дам оламиз, — деди Фазлиддин отасига. — Дилимга бир нима келди.
Фазлиддин чойхоначига чой - пой олиб келишини, бирор соатдан сўнг тайёр бўладиган қилиб димлама тайёрлаб беришини илтимос қилди. ¤зи “дарров келаман”, деб Самарқандга йўл олди.
Фазлиддин кетар чоғи ўғлини чақириб масжидга қайтиб боришини, Эшмат муаллимни топиб, ҳеч кимга билдирмай машинага миндириб келишини тайинлади. ¤зи шаҳарга тушиб Эшмат муаллим учун костюм, кўйлак, туфли, дўппи, жойнамоз ва тасбеҳ сотиб олди.
Фазлиддин энди қайтиб келган эди ҳамки, ўғли ҳам Эшмат муаллимни машинасига миндириб етиб келди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 28-Iyul-2012, 07:19 | Message # 110 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Davomi
— Ҳеч ким кўрмадими, — сўради Фазлиддин.
— Бизнинг қишлоқдан чиқиб Дўнгсой томонга кетаяптилар экан. Ҳеч ким кўрмади. Аммо келгунча минг марта кимлигимни қаерга олиб кетаётганимни сўрадилар. “Уйингизга олиб бораман”, деб олиб келавердим.
— Тўғри қилибсан, — деди Фазлиддин. — Уйига олиб борамиз. Олдин бир муаллимни муаллимдай кийинтириб қўяйлик.
Фазлиддин чойхоначидан сўраб - суриштириб, чойхона ортида чойхоначининг уйи бор эканини, уйда ҳаммоми борлигини билди ва Эшмат муаллимни олиб бориб чўмилтириб, янги кийимларни кийдириб келди. Энди ҳеч ким уни гадой ё тиланчи демасди.
— Кимсизлар, менга бунча ғамхўрликни ким қилаяпти, — деб такрор - такрор сўрарди Эшмат муаллим. — Жаббор ўғлим, сен қайтиб келдингми?
— Ҳа, мен ҳам ўғлингиз қатори ўғлингизман, домла, — деди Фазлиддин. — Фазлиддинман. Аммо мени эслолмасангиз керак, саккизинчигача ўқитувдингиз.
— Қайси Фазлиддинсиз, ўғлим? Кимни ўғлисиз?
— Аввал тушлик қилиб олайлик, кейин ўзимни таништираман.
Фазлиддиннинг ишораси билан таом сузилди. Фазлиддиннинг ўзи Эшмат муаллимни овқатлантириб қўйди. Бир пиёла чой ҳам ичиргач, сўзлади:
— Отамни сўрадингиз, отам ёнингизда ўтирибдилар.
— Эшмат муаллим, мен Собирман. Қўштепалик уста Собир, эсладингизми, — деди Собир ака.
Эшмат муаллим бир қалқиб тушди.
— Ҳожи ака, сизмисиз? Эсладим, сизни ҳам эсладим Фазлиддин. Сизни бир кўрсаму кечирим сўрасам, деб юрар эдим. Мана, учрашдик. Афсус, мен сизни кўролмайман. Аммо эшитдим, улуғ мартабаларга эришибсиз. Завод, фабрикалар очибсиз. Ҳажга ота - онангизни олиб борибсиз. Оллоҳ зиёда қилсин! Оллоҳ, Оллоҳ! Эсингиздами, сизни ноҳақ ранжитувдим. Ёшгина бўла туриб “Сизга Худодан қайтмаса у дунёю бу дунё рози эмасман”, деб йиғлаб чиқиб кетувдингиз. Мана, шу дунёнинг ўзида қайтди. “Худо йўқ”, деб ўқитишган, биз шунга ишониб алданганмиз - да, ука. Худо борлигини кўрсатди, қудратиниям кўрсатди, ука. — Эшмат муаллим пиққиллаб йиғлашга тушди. — Мени кечиринг, Фазлиддинжон.
— Домла, йиғламанг, — деди Фазлиддин. — Бўлар иш бўлди. Мен сизни кечирдим. Энди хўп десангиз бир иш қиламиз, бир “Қариялар уйи” бор. Фирмамиз оталиққа олган. Эшитдим, ҳеч кимингиз қолмабди. Тиланиб юришингиз яхшимас. Ахир сиз бизнинг устозимисиз. Рози бўлсангиз сизни шу “Қариялар уйи”га жойлаштираман. Ҳамма шароитлари яхши. Ўзим ҳам тез - тез хабар олиб тураман. Нима дедингиз?
— Нима дердим, укажон, Худо зиёда қилсин! Мартабаларингиз бундан ҳам улуғ бўлсин! Аммо мени хижолат қилдингиз. Ўз боламдан кўрмаган мурувватни ўзим хорлаган ўқувчимдан кўрсам, э воҳ!
— Хижолат бўлманг, домла, ҳали насиб қилса операция қилиб, кўзингизни ҳам очамиз, — деди Фазлиддин ва отасига юзланди: — Дадажон, энди дуо қилинг, домламизни ҳам олиб йўлга чиқайлик!
— Илоҳи омин, — дуога қўл очди Собир ака. — Ҳеч кимни тўғри йўлдан адаштирмасин! Фарзандларимизнинг умри узун, ризқу насибаси бутун бўлсин! Юртимиздан меҳру - оқибат кўтарилмасин! Мурувват қалбларимизни тарк этмасин! Оллоҳу Акбар!
Каримберди ТЎРАМУРОДОВ
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 25-Avg-2012, 10:49 | Message # 111 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Олмонияда яшаётган бир турк йигит ҳажга боришни ният қилиб, бошлиғи фабрика хўжайинидан бир ойга рухсат сўради.– Аҳволни кўриб турибсан, ишни сендан бошқаси эплолмайди, рухсат йўқ, – деди хўжайин.– Йўқ, рухсат бермасангиз бўлмайди, – дея қатъийроқ гапирди хўжайин.– Нимага?– Диний вазифамни адо қилишим керак.– Илтимос, кейинроқ бор.– Ҳажга вақт тайинланган, ишдан ҳайдасангиз ҳам, ҳақларимни бермасангиз ҳам, боришим керак.– Муҳаммадга: «Хўжайиним Ҳанс мени жўнатмади», десанг бўлмайдими?– Бўлмайди, чунки ҳаж қилиш – Аллоҳнинг буйруғи.«Аллоҳнинг буйруғи», деган гапни эшитгач, хўжайин ўйланиб туриб деди:– Майли, сенга рухсат бераман.Йигит ҳажга жўнаш олдидан хайрлашгани борганида хўжайини:– Муҳаммадга мендан салом айт, – деди....Йигит Мадинага борганида Равзаи саодатга бориб: «Ассолату вассаламу алайка, йа Расулуллоҳ!» дея саловот ва салом айтди, дуо, илтижолар қилди. Шунда хўжайин Ҳанснинг саломи ёдига тушди. «Расулуллоҳга йўллаган саломини айтсамми, айтмасамми, – деб ўйлади, – насроний бўлса, жоизмикан?» Кейин минг бир истиҳола билан айтишга қарор қилди: «Эй Расулуллоҳ! Менинг бир бошлиғим бор, исми Ҳанс, миллати олмон, насроний динида сизга салом юборди. Бўйнимда қарз бўлиб қолмасин, деб айтяпман, айбга буюрманг...»Шундай қилиб, йигит бошлиғининг саломини Пайғамбаримизга (с.а.в.) етказди. Маълумки, ким Набийга салом айтса, у зот, албатта, алик оладилар. Насроний Ҳанснинг саломига алик олганлари ҳам аниқ. Шу аликнинг баракотидан унинг қалбига иймон кирди. Йигит ҳали Туркиядалик пайтидаёқ Ҳанснинг мусулмон бўлганидан хабар топди ва ўша етказган саломи бошлиғининг ҳидоятига сабабчи бўлганини англади, Аллоҳга ҳамду санолар айтди.Бир насронийки, Пайғамбаримизга салом йўллаб, шундай улуғ неъматга ноил бўлган экан, нега биз мусулмонлар у зотга салом йўллашдан чарчайлик?!Аллоҳдан Муҳаммад Мустафога саловот ва саломлар бўлсин!
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 17-Sen-2012, 03:09 | Message # 112 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | BIR AYOL QISSASI (Bo'lgan voqea)
Bir kunim yo'qki yig'lamay o'tkizsam..
Xar kuni ko'p martalab o'zimni o'ldirish haqida o'ylab o'tkizaman..
Hayotim umuman meni qiziqtirmaydi.. Xar soatda o'limni orzu qilaman..
Qaniydi umuman tug'ulmaganimda va umuman bu dunyoni bilmaganimda..
Mening boshlanishim judayam kam bo'lgan dugonalarimdan biri bilan edi..
Bir kuni meni uyiga taklif qildi.. U internetdan ko'p foydalanuvchilardan edi.. Bu olamni bilishlikka rag'batimni oshirishlikda asar bo'ldi..
Menga qanday ishlatilishini o'rgatdi.. Va hamma narsa taqriban ikki oy davomida edi.. Uni ko'p ziyorat qiladigan bo'ldim..
Undan CHATning hamma shakllarini o'rgandim..
Undan yangi saytlar qidirish turlarini internet "varaqlash"ni o'rgandim..
Shu ikki oy ichida erim bilan judayam yaxshi muomalada bo'lar edim uyga internet kirigazishlik maqsadida..
U bu masalaga teskari edi.. Hatto judayam qattiq malollanishni sezayotganim bilan to'ydirib yubordim..Biz ahli oilamdan uzoqda yashaymiz..
Hamma dugonalarim internetdan foydalanishlarini aytib talashdim.. U orqali dugonalarim bilan gaplashishimni uni telfon abonentidan arzon ekanligini ro'kach qildim..
Erim rozi bo'ldi.. Qaniydi unday qilmasa..
Xar kuni dugonalarim bilan gaplshadigan bo'ldim..
Shundan so'ng erim mendan hech qanday talablar ham shikoyatlar ham eshitmaydigan bo'ldi..
Ta'n olaman u mening shikoyat-u bezovta qilishlarimning ko'pidan qutuldi..
Xar doim uydan chiqib ketishi bilan jinnidek ehtiros ila kompyuterga yuzlanadigan bo'ldim..
Uzun soatlarni o'tirib o'tkiza boshladim..
Ko'p vaqt uydan tashqarida bo'lishligini orzu qiladigan bo'lib qoldim.. Holbuki avvallari uydan chiqib ketganiga ozgina bo'lgan bo'lsa ham uni sog'inardim..
Men erimni hamma tomonlama yaxshi ko'raman.. U men uchun hech narsani ayamaydi.. Hattoki moddiy taraflama opa-singillarim dugonalarim kabi juda yaxshi bo'lmasa ham.. Mubolag'asiz u qanday yo'l bilan bo'lsa ham menga yordam qilishni istardi..
Kunlar o'tishi bilan internet menga ko'pdan ko'p yordam berayotganini ko'rdim.. Hattoki oila ahlimning oldiga borishga ham qiziqmay qo'ydim.. Avvallari har ikki haftada safar qilardik mening va uning oliasini ko'rish uchun..
Xar safar uyga kirganda birdaniga imkonim boricha tezlik bilan hamma narsani o'chirib qo'yishim uni meni kuzatishga chorladi..
U qarshi emasdi.. balki u meni internetda nima qilishimni ko'rishni istardi..
Balkim unda qiziqish bo'lgandir.. balki rashkdir.. bir kuni yashirishga ulgura olmay qolganim bir ovozli gaplashuvni ko'rgandi..
Shundan so'ng meni kuzatar va : "internet o'rganishlik uchun keng jurnal, vaqt ketkazish emas" derdi.
Kunlar o'tar meni chat orqali fitnalarni ko'paytirar edim..
Bolalar tarbiyasini xizmatchi ayolga topshirib qo'ygandim... Qachon qaytishini bilardim va qaytish vaqtidan ozgina oldin kompyuterni o'chirib qo'yardim..
Shu bilan birga unga judayam e'tiborsiz beparvo bo'lib qoldim.. Avvallari eng chiroyli shaklda bo'lardim.. Ishdan qaytishiga eng go'zal bo'lib ziynatlanardim..
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 17-Sen-2012, 03:25 | Message # 113 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Davomi
Internetda so'ng bu holat so'na boshladi hatto butunlay yo'qolib ketdi..
Internetga ehtiros bilan qattiq bog'lanib qolgandim... Xattoki uhlaganidan ozgina o'tiboq kompyuter oldiga ketar va turishidan ozgina oldin qaytar edim..
Balkim internetda qilayotganlarimning hammasi vaqtimni bekorchi sarflashdan boshqa narsa Kunlardan bir kun ovozimni eshitishlikni talab qildi.. Rad etdim.. Bu talabiga qamab oldi.. Meni tark etishi chat va e mailda nazar pisand qilmasligini aytib qo'rqitdi...
Bu talabga qarshilik qilishga ko'p harakat qildim qo'limdan kelmadi... Bilmadim nega... Hatto ba'zi shartlar bilan rozi bo'ldim.. Faqat bir martagina gaplashishlikni aytdim..
Ovozda gaplashishlik dasturidan foydalandik.. Bu dastur unchalik yaxshi emasdi.. Lekin uning ovozi judayam chiroyli gaplari judayam yoqimli edi..
Menga: "ovozing internet orqali aniq emas" .. telfon raqamingni ber" dedi.
Buni rad etdim.. Jasoratidan ajablandim.. Uzoq muddatgacha u bilan gaplashishga botinolmadim..
Alloh haqqi bilar edim shayton uning ovozini mening nafsim uchun chiroyli ko'rsatayotgan va iffat din va ahloqdan
menda nimalar qolgan bo'lsa shularni sochib yuborayotgan edi..
Hatto u bilan telefon orqali gaplashgan kunim kelgunicha..
Va shu yerdan hayotim chetga chiqa boshladi...
Judayam buzilib ketdim....
Huddi bir jasaddek bo'lib qoldik.. Ham telefon orqli gaplashib ham chatdan gaplashib o'tirardik...
Gapni ko'paytirmayman..
Bu qissamni kim o'qisa ham erim meni haqqimda umuman befarq.. yoki judayam ko'p vaqtini uydan tashqarida o'tkizadigan inson deb his etadi..
Lekin buning aksi.. To'g'risi u ishdan chiqib do'stlarinikiga ko'p ham boravermas edi meni va bolalrimni deb....
Kunlar o'tishi bilan internetga bog'langanimdan so'ng u bilan o'tkizadigan vaqtim 8 dan 12 soatgacha edi bir kunda.. Keyin uyda uni ko'rishlikni yomon ko'ra boshladim.. Buning uchun uni ko'p nadomat qila boshladim..
Hech qachon tugashni istamaydigan qarzlarimizdan qutulishimiz uchun uni kechqurunlari ishlashlikka chorladim....
Davomi bor inshaAlloh....
|
| |
| |
| DURDON | Date: Chorshanba, 26-Sen-2012, 12:33 | Message # 114 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Бир кун Ҳз. Исо боғ суғораётган бир навқиронга дуч келади. Йигит Ҳз.Исога: «Раббимдан менга бир
зарра севги сўраб бер», - деб арз қилади. Ҳз. Исо: «Аллоҳдан бир зарра севги сўраб берсам,
сен унга бардош беролмайсан», - деганида, йигит: «У ҳолда зарранинг ярмини берсин!» — деб
ялинади. Ҳз. Исо: «Ё Раббим, бу навқирон йигитга зарранинг ярмисича севгингдан ато эт!» —
дейди ва ўтиб кетади. Бир муддат кейин яна айни шу ерга келганда, у навқирон йигитни
суриштиради. Одамлар:
— У ақлдан озиб қолди ва тоққа чиқиб кетди, - дейишади.
Ҳз.Исо ўша ёшни ўзига кўрсатишини сўраб, Аллоҳга дуо ўқийди ва уни тоғда бир қоянинг
устида самога термилганча ўтирган ҳолда топади.Салом беради, лекин йигит саломга алик
олмайди. Шунда:
— Мен Исоман, - дея садо беради Исо алайҳиссалом.
Вале Аллоҳ ваҳий йўли билан Ҳз. Исога буюрадики:
— Эй Исо, қалбида зарранинг ярмисича менинг севгим бўлган кимса инсонларнинг сўзини
қандай эшитсин?! Иззатим ва жалолим ҳаққи айтаман, агар бу йигитни арра билан арраласанг
ҳам сезмайди.
Ким уч нарсани даъво қилсаю, уч нарсадан ўзини покламаса, у алданган бўлади:
1)Аллоҳнинг ўртага қўйган ахлоқ асосларига риоя қилиш завқли эканидан лоф урсаю,
лекин дунё севгисидан воз кечмаса;
2)Амалларни ёлғиз Аллоҳ учун қилишни севишини айтсаю, лекин инсонларнинг унга таъзим
қилишидан мамнун бўлса;
3)Аллоҳни севаман десаю, лекин нафсини тарбия қилмаса, у кимса алданган бўлади.
Пайғамбаримиз (с.а.в.) буюрадилар:
— Умматимга шундай бир замон келадики, беш нарсани севадилар, беш нарсани
унутадилар:
1. Дунёни севадилар, охиратни унутадилар.
2. Мол-мулкни севадилар, охирида ҳисоб беражакларини унутадилар.
3. Халқни севадилар, Ҳақни (Аллоҳни) унутадилар.
4. Гуноҳ қилишга бериладилар, ёмон феълларини яхши феълга айлантиришни ва тавба
қилишни унутадилар.
5. Саройларда, кўшкларда яшашни севадилар, қабрни унутадилар.
Мансур ибн Аммор (Мансур ибн Аммор - шайхларнинг ҳукамосидан ва бу тоифанинг
саййидларидан ва уламосидан эди. Хуросон ва Ирокда машҳур эди. Ҳижозга кетаркан бир ерда
вафот этгани, ўшанда шайх Абулҳасан уни тушида кўргани Фаридиддин Атторнинг «Тазкират-
ул авлиё»сида ҳикоя қилинади. Демак, У шайх Абулҳасан Розийдан олдинроқ яшатан) бир ёшга
ўгит бера туриб, шундай дейди:
— Эй азамат, ёшлигинг сени алдаб қўймасин! Қанча-қанча ёшлар борки, тавбани орқага сурадилар; ёмон феълларини яхши феълларга айлантирмайдилар. Ҳою-хавасга бериладилар;
ўлимни унутадилар. «Эрта-индин тавба қиларман, ёмон феълларимдан воз кечарман», -
дейдилар. Лекин шу тариқа ғафлат ичида ўралашиб юраркан, кутилмаганда
ўлим фариштаси келади ва у ўзини лаҳадда кўради. Ортиқ у ерда унга на мол, на бола-чақа, на
хизматчи ва на ота-она фойда беради. Шунинг учун Аллоҳ айтади:
У КУНда на молу давлат ва на бола-чақа фойда бермас. Магар Аллоҳ ҳузурига тоза
дил билан келган кишиларгагина (фойда бўлур)» (Шуаро сураси, 88-89-оятлар)
Аллоҳим, бизга ўлмасдан олдин тавба қилиш ва ёмон феълларимизни тарк этишни насиб
айла! Бизни ғафлатдан уйғот! Расулларнинғ энг хайрлиси Пайғамбаримиз Ҳз. Муҳаммад (с.а.в)
нинг шафоатига ноил айла!
|
| |
| |
| ilyosbek | Date: Shanba, 06-Okt-2012, 20:40 | Message # 115 |
 Peshqadam
Group: Ishonchli
Messages: 2946
Status: | RAHMAT OLLOH ROZI BOLSIN!
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 10-Noya-2012, 01:55 | Message # 116 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Bitta odam masjidga xufton namozini o'qishga ketib turgan ekan yo'lda toshga qoqilib yiqilib tushibti o'rnidan turib ALXAMDULILAX dib uyiga qaytib kiyimini almashtirib yana yo'lini davom etirib ketib tursa yana o'sha joyda yiqilib tushibti o'rnidan turib ALXAMDULILAX dib uyiga borib kiymini almashtirib yana yo'lida davom etibdi bu safar o'sha yiqilgan joyida bitta odam fanar ushlab turgan ekan yurin man sizi kuzatib qo'ye debti nimaga siz mani kuzatyapsiz desa yurorin dib masjidgacha kuzatib quyibti o'sha odam masjidga borib kuzatib kegan odamga yurin birga namoz o'qimiz desa o'sha kuzatib kegan yo' man o'qimiman man shaytonman sani birinchi yiqitganimda ALXAMDULILAX deganingda Allox bandam yiqilib tushsa ham manga shukr qilyabti dib xamma gunoxlaringni kechirvordi . Kegingisida xamma qarindosh urug'larini gunoxini kechirvordi . Agar yana shunaqa bo'lganida butun dunyoni gunoxini kechirilib ketardi o'shanga man sani kuzatib quydim debti. ( Xayotda nima bo'lsa ham shukr qiluvchilardan bo'lishimiz nasib etsin ilohim)
|
| |
| |
| DURDON | Date: Juma, 16-Noya-2012, 02:07 | Message # 117 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Қизинг хотинингдан туғилган ...
Роҳиблардан бири мусулмон уламолардан бирини уйига таклиф қилиб, дастурхонида узум тортиқ қилди. Мусулмон устоз узумдан еди. Роҳиб шароб олиб келди. Мусулмон устоз: Бу ─ ҳаром!,─ деди.
Роҳиб: Сиз мусулмонлар
дан ҳайронман, бу (узум)ни ҳалол, бу (шароб)ни эса ҳаром дейсизлар. Ахир шароб узумдан тайёрланади─ку!,─ деди.
Мусулмон устоз: Сенинг хотининг борми?,─ деди.
─ Ҳа,─ деди роҳиб.
─ Уни чақир,─ деди устоз ва роҳиб хотинини олиб келди.
─ Қизинг борми?,─ деди устоз.
─ Ҳа,─ деди роҳиб.
─ Уни чақир,─ деди устоз ва роҳиб қизини ҳам олиб келди.
─ Аллоҳ таоло сенга хотинингни ҳалол, қизингни эса ҳаром қилди. Ҳолбуки, қизинг хотинингдан туғилган,─ деди устоз.
Устознинг сўнгги гапларини эшитиши биланоқ насроний роҳиб: «Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқ ва Муҳаммад Аллоҳнинг элчисидир»─ дея шаҳодат келтирди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 17-Noya-2012, 10:21 | Message # 118 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | OLOVDA KUYGAN QO'LLAR. Yong'in chiqib, butun mahallani egallab olibdi. Undan qo'rqqan bir boyning qizi uzoqqa qochib ketib, uyiga qaytadigan yo'lni yo'qotib qo'yibdi. Qorong'u tushib, qiz vahima ichida qolibdi. Bir oz yo'l yurib, qarasa, kichkina hujrada sham yonib turgan ekan. Derazadan qarasa, bir yigit kitob o'qimoqda ekan. Qo'rquv yigitning eshigini taqillatishga majbur qilibdi. - Yo'limdan adashib qoldim. Qorong'uda uyimizni topa olmayman. Ruhsat bersangiz tong otguncha shu yerda qolsam, - debdi qaltirab. Yigit uni ichkariga taklif qilibdi. Qiz shu yerda yotib qolibdi. Yigit darsini davom ettiribdi. Faqat la'nati shayton unga maslahat beribdi: "Nima, qilib o'tiribsan? Shunday qiz sening huzuringga keldi, uning go'zalligiga qara?" Yigit biroz ikkilanib, so'ng barmog'ini yonib turgan shamga tutibdi. Barmog'i kuyibdi. "Shu bir sham o'tiga chidash bermayapman, jahannam otashiga qanday chidayman?" debdi o'ziga-o'zi. Yigit tonggacha shayton va o'z nafsi bilan kurashib chiqibdi. Tong otgach, qiz uyg'onib, tashakkur aytib uyiga ketibdi. Ko'z yoshlarini to'kib, tashvishga botgan ota-onasi undan: - Nima bo'ldi qizim? Shu paytgacha qayerda qolding? - deb so'rashibdi hayajon bilan. - Xech narsa bo'lgani yo'q, - deb qiz bo'lgan voqeani aytib beribdi. Qizning otasi yigitning yoniga borib, unga tashakkur aytibdi va beihtiyor yigitning kuygan barmoqlariga ko'zi tushib qolibdi. Voqeadan ogoh bo'lgach, uning qo'lini o'pibdi va xurmatini o'rniga qo'yib, unga qizini nikohlab beribdi.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 17-Noya-2012, 10:35 | Message # 119 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Франциялик яҳудий қизларининг ҳижоби учун курашгани
Опа-сингиллар Исломга қизиқиб қолишди. Уларнинг оталари эса либерал қарашларга эга яҳудий бўлиб, қизларининг диндорлиги ва мактабдан ҳайдалиши билан юзма-юз бўлиб қолди.
Ашаддий либерал ва атеист Лоран Леви қизларидаги туб ўзгаришни кўрган, аммо бунга унчалик аҳамият бермаган эди. Тахминан икки йил олдин унинг қизлари чўчқа гўштни истеъмол қилишни тўхтатган эди.
-“Бу муаммо эмас”, - деган эди у.
Кейин эса қизлари оталарига мусулмонларнинг муборак Рамазон ойида рўза тутмоқчи эканлигини билдиришган.
Леви ўйладики, унинг қизлари дунёда табиий бўлган ишни қилишмоқчи.
Унинг қизлари 19 ёшлик Лила ва 16 ёшлик Алма бир ой давомида рўза тутмоқчи эканлигини билдиришганида, у қарши бўлмаган эди.
- “Ўзлари билишади, бу уларнинг ҳақлари”, -деган эди.
Яна бироз вақт ўтгач опа-сингиллар отасига кунда беш вақт намоз ўқимоқчимиз, дейишди.
Отаси намоз ўқиса нима қилибди, деб ўйлади.
Кейинчалик қизлар пляжларга бормайдиган бўлишди, чўмилиш либосларини тарк қилишди, ҳатто уйидаги бассейндан ҳам фойдаланмайдиган бўлишди. Қуръон сураларини ёдлаш билан кечаларини ўтказа бошлашди. Бу қувноқ қизларнинг ўзгариб бораётганидан қўшни ва ўртоқлари ажабланишди. Маълум вақт ўтгач қизлар ҳатто ёзда ҳам узун либос ва қалин пайпоқли иштон (колготки) киядиган бўлишди. Тахминан бир йил олдин уларнинг ўзгаришлари ўз якунига етди. Лила ва Алма сочларини рўмол билан ўрайдиган бўлишди. Кейинчалик эса рўмолни пешоналари ва жағларини ёпадиган қилиб ўрай бошладилар. Мактабда улар ўғил болалар билан алоқа қилишни чеклаб қўйишди ва ҳатто ўзаро ҳам паст овозда гаплашадиган бўлишди. Жисмоний тарбия дарсларидаги спорт либослари ҳаддан ташқари очиқ-сочиқ бўлгани учун уни ҳам тарк қилишди. Кўп вақт ўтмай опа-сингил Левилар маҳаллада феноменга айланишди. Париж чети ҳисобланган Обервилда улардан кўпчилик ҳайратда қолишди.
Сўнгги йиллар ичида шаҳар атрофида Шимолий Африкадан кўчиб келган мусулмон муҳожирлари кўпайиб кетди. Жума кунлари маҳаллий аҳолининг аксари ўзларига дам олиш кунлари қилиб, ёшлар эса мактабларга бормай жума намозга боришади.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 17-Noya-2012, 10:37 | Message # 120 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Франциялик яҳудий қизларининг ҳижоби учун курашгани
Опа-сингиллар Исломга қизиқиб қолишди. Уларнинг оталари эса либерал қарашларга эга яҳудий бўлиб, қизларининг диндорлиги ва мактабдан ҳайдалиши билан юзма-юз бўлиб қолди.
Ашаддий либерал ва атеист Лоран Леви қизларидаги туб ўзгаришни кўрган, аммо бунга унчалик аҳамият бермаган эди. Тахминан икки йил олдин унинг қизлари чўчқа гўштни истеъмол қилишни тўхтатган эди.
-“Бу муаммо эмас”, - деган эди у.
Кейин эса қизлари оталарига мусулмонларнинг муборак Рамазон ойида рўза тутмоқчи эканлигини билдиришган.
Леви ўйладики, унинг қизлари дунёда табиий бўлган ишни қилишмоқчи.
Унинг қизлари 19 ёшлик Лила ва 16 ёшлик Алма бир ой давомида рўза тутмоқчи эканлигини билдиришганида, у қарши бўлмаган эди.
- “Ўзлари билишади, бу уларнинг ҳақлари”, -деган эди.
Яна бироз вақт ўтгач опа-сингиллар отасига кунда беш вақт намоз ўқимоқчимиз, дейишди.
Отаси намоз ўқиса нима қилибди, деб ўйлади.
Кейинчалик қизлар пляжларга бормайдиган бўлишди, чўмилиш либосларини тарк қилишди, ҳатто уйидаги бассейндан ҳам фойдаланмайдиган бўлишди. Қуръон сураларини ёдлаш билан кечаларини ўтказа бошлашди. Бу қувноқ қизларнинг ўзгариб бораётганидан қўшни ва ўртоқлари ажабланишди. Маълум вақт ўтгач қизлар ҳатто ёзда ҳам узун либос ва қалин пайпоқли иштон (колготки) киядиган бўлишди. Тахминан бир йил олдин уларнинг ўзгаришлари ўз якунига етди. Лила ва Алма сочларини рўмол билан ўрайдиган бўлишди. Кейинчалик эса рўмолни пешоналари ва жағларини ёпадиган қилиб ўрай бошладилар. Мактабда улар ўғил болалар билан алоқа қилишни чеклаб қўйишди ва ҳатто ўзаро ҳам паст овозда гаплашадиган бўлишди. Жисмоний тарбия дарсларидаги спорт либослари ҳаддан ташқари очиқ-сочиқ бўлгани учун уни ҳам тарк қилишди. Кўп вақт ўтмай опа-сингил Левилар маҳаллада феноменга айланишди. Париж чети ҳисобланган Обервилда улардан кўпчилик ҳайратда қолишди.
Сўнгги йиллар ичида шаҳар атрофида Шимолий Африкадан кўчиб келган мусулмон муҳожирлари кўпайиб кетди. Жума кунлари маҳаллий аҳолининг аксари ўзларига дам олиш кунлари қилиб, ёшлар эса мактабларга бормай жума намозга боришади.
|
| |
| |
