|
Islomiy ibratli hikoyalar
|
|
| DURDON | Date: Chorshanba, 23-Yan-2013, 12:37 | Message # 136 |
 SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status:  | davomi
Шайхнинг бисотида "дунёдан лаззат олиш" деган ибора йўқ эди, келиб бошлаши билан қувар, натижада, унинг маънодошлари ҳам у кишига йўл топа олмас эди, шунинг учун нафслари маҳзи яхшиликка, фақат яхшилик маънодошларига ўрганиб олган эди...
Икки кулчани олиб кетар эканман, ичимда дунёни лаънатлар эдим. Лекин шу билан бирга бу икки кулча мени шайхга боғлаб турар, уларни қўлимда гўё нажот тимсолидек кўрар эдим.
"Баракали бўлсин". Шу сўзимни овоз чиқариб айтдимда, уй томон йўлимда давом этдим. Ўтиб борар эканман, йўл четида бир аёл ўтирар, ёнида ёш гўдак бор эди. Қўлимдаги тугунчани кўриб, "Эй саййидим, мана бу гўдак етим бола, очликдан ҳоли қуриган, чидай олмаяпти.. Бирор егулик ташлаб кетинг.. Аллоҳ сизга раҳм қилсин" деди. Шунда бола ҳам менга шундай нигоҳ ташладики, бу қарашни унутолмайман. Унда дунёни ташлаб, ибодатга машғул бўлган минг зоҳиднинг хушуъини, синиқлигини кўрдим.. Йўқ, минг зоҳид ҳам одамларга раҳм қилишларини сўраб қараб турган оч етимнинг биттагина қарашини қилиб беришолмаса керак.. Қаттиқ ночорлик гўдак юзини шу даражада муқаддас этган эдики, ундан болаларча маъсумлик, одамларга умуман ёмонлик соғинмаслик ёғилиб турар, ҳатто "Раббим! Ана шу меҳрибон банданг менга ёрдам беради" деб гапириб тургандек эди! Одамлар бу ҳолдан бехабар, у ёқдан бу ёққа ўтиб туришар, Жаннат ўзини шу маъсум нигоҳи ила кўз-кўз қилиб турса-да, кишилар бепарво ўтаётган эдилар.
Кечадан бери туз тотмай ўтирган аёлим ва ўғлим кўзим олдидан ўтди. Лекин қалбимда уларнинг бири аёлим, бири ўғлим эканини унутгандек қўлимдагини аёлга бердим ва "Манг, ўғлингизга едиринг" дедим. "Валлоҳи, бир тийин пулим йўқ, уйимда болаларим оч ўтиришибди, бўлмаса сизларнинг аҳволингизни яхшилаган, бир уй олиб бериб жойлаб ҳам қўйган бўлар эдим" деб қўшиб қўйдим. Бола таомни кўриб юзи ёниб хурсанд бўлди, аёлнинг кўзи ёшга тўлди.. Лекин мен ҳозир бундай ҳолга қарайдиган вақтда эмас эдим.. Яна аёлим ва ўғлимни ўйладим, менку бир-икки кун оч юрарман, мана ҳазрат Абу Бакр, ҳазрат Умарлар неча кунлаб оч юришар эди. Лекин аёлим ва боламни нима қилсам экан...
Бошимни хам қилганча, юрагим сиқилиб юриб кетдим.. Ўша онда шайхнинг "Нафсимизга едирганимизда балиқ чиқмаган бўларди" деган сўзлари хаёлдан кўтарилган экан, тағин эслаб, яна ўзимни овута бошладим. Ўзимга ўзим "Уйингга келиб уларни тўйдирганингда бу фазилатдан қуруқ қолар эдинг, бундай фазилатни олиш учун шундай амал ҳам керак-да, буни эса сенинг ҳолингдаги одам қилиши керак, шундагина фазилат фазилат бўлади"..
Кун тиккага келай деб қолган эди. Ҳолдан тойиб, бир четга ўтиб ўтирдим, ўша ердаги деворга суяндим, уйни қандай сотишни, кимга сотишни ўйлай бошладим. Шу ҳолда ўтирар эканман, Абу Наср ўзида йўқ хурсанд ҳолда ўтиб қолди.
- Ие, Абу Муҳаммад, бу ерда нима қилиб ўтирибсиз, уйингиз молу бойликка тўлдику, деди у ёниб.
- Субҳаналлоҳ! Қаердан балиқ чиқақолди? - дедим.
- Қўлимга у-бу олиб уйингиз томон кетарканман, деди у. – сизнинг отангизни ёки унинг яқинларидан бирини излаб юрган одамни кўриб қолдим. У ўзи билан анча юк олиб келибди. Мен унга "мана мен бошлаб бораман" деб, уни олиб йўлга тушдим ва йўлда унинг кимлигию отангиз билан алоқасини сўрадим. У бир тижоратчи экан, бундан ўттиз йил илгари отангиз уникига мол омонатга қўйган экан. У ўша вақтларда тижорати синиб, моли касодга учраб, Басрани ташлаб Хуросон кетибди. Ўша ерда неча йил ишлагач, иши юриб, анча пул ишлаб, бой бўлиб кетибди. Охири Басрага қайтиб, бўйнидаги қарзу омонатларни узиб юрган экан. Отангизнинг омонатию бошқа совға саломлар билан кепти.
Уйга шошиб бордим. Қарасам, уй тўла мол. "Ҳақ гапни айтганлар, ўзимизга едирганимизда балиқ чиқмаган бўларди" деб юбордим. Бу одам Абу Насрга шу кун, шу соатда учраб қолмаганида мени умуман тополмаган, қайтиб кетган бўларди, чунки отам тириклик вақтида ҳамма ҳам танимайдиган бир одмигина одам эдилар, ўлганидан йигирма йил ўтиб эса уни ким ҳам танир эди..
Ўша кунданоқ қасам ичдим: Аллоҳ таолога бу неъматлар шукронасига барча садақаю эҳсон билан яқинлик қиламан. Биринчи қиладиган ишим ўша муҳтож аёл ва унинг етим ўғлини топиб, уларни кийинтириб, едириб, бир жойга жойлаб, ойлик тайинлаб қўйиш бўлди.
Кейин молни айлантириб, орада эҳсону садақалар билан тижорат қила бошладим, молларим кўпайгандан кўпайиб, катта бойга айландим.
Ҳар куни кўплаб эҳсону ҳадялар, садақалар қиладиган бўлдим.
Бу келган молу дунёдан бироз ғурурланиб, қилаётган садақаю эҳсонларим билан фаришталар китобини тўлдираётганимдан анча хурсанд эдим. Аллоҳ таолонинг солиҳ бандаларидан бўлишимни умид қилдим...
Кунлардан бир кун ғаройиб бир туш кўрдим. Тушимда Қиёмат қўпган экан. Халқларнинг сони, одамларнинг адоғи йўқ. Биров бировга қарамайди, биров бировни танимайди. Ҳамма ўзи билан машғул, дунёда қилиб ўтган амалларини чўтлаб капалаги учган.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Chorshanba, 23-Yan-2013, 12:39 | Message # 137 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | davomi
Бир ҳайқириқ келиб, жар солган овоз эшитилди: Эй одамлар жамоаси! Бугун баҳойимлар одам бўлиб яратилмаганига шукр қилмоқда!
Қарасам, одамларнинг келбати баҳайбат бўлиб кетган, гуноҳлар кўзга кўринарли залворли жисм шаклига келтирилиб, одамлар уларни елкаларига орқалаб олибди. Баъзи бир фосиқлар елкаларида бутун бошли шаҳарчалик шармандаликларни орқалаб кетмоқдалар.
Амаллар тарозига қўйилиб, амалларимни ўлчаш учун мени келтирдилар. Гуноҳларим бир паллага, яхши, эзгуликларим яна бир паллага қўйила бошланди. Эзгуликларим ёзилган беҳисоб дафтарлар гуноҳларим олдида ҳеч нарса бўлмай, гуноҳ томон гўё улкан қоғозга ўраб қўйилган тоғдек бўлиб шувв этиб босиб кетди.
Яхшилик томонга эзгулик кетидан эзгулик қўйилар, лекин улар ҳеч тарози босмасди, "буниси риё билан қилинган", "буниси ғурур билан", "одамлар мақтасин деб", ва .. ва.. ҳ.к. Бирор яхшилигим покиза, нафс истаги аралашмасдан чиқмасди.
Тамом бўлдим. Зотан, тарози нима деса, шу эди, тарози эса, менинг ҳеч ким эканимдан дарак бериб турар эди.
Шу пайт бир овоз келди: Бирор нарсаси қолмадими?
"Манави қолди" дейилди.
Қарасам, аёл ва ўғлига қилинган ўша икки кулча экан... Кўнглим чўкди, тамом бўлдим, деб ўйладим. Минглаб қилинган садақалар ҳеч нарса бўлмадию, бу нима бўпти...
Тарозига қўйилаётганда "Савобининг ярмини Абу Наср Сайёдга ёзинглар" деган овозни эшитдим. Тамоман бўшашиб, шалвираб қолдим. Лекин қарасам, яхшиликлар томон анчагина тарози босиб қопти, лекин барибир ёмонлик томон оғирроқ эди ҳалиям.
"Мана бу қопти" дейилди. Қарасам, аёлим ва боламнинг ўша кунги очлиги экан, бу қўйилиши билан тарози палласи қимирлаб, паллалари бир-бирига тенг бўлиб келди. Энди ҳалокат ва нажот орасида эдим, тарози боса бошлаганини кўриб, ичимда умид чироғи ёриша бошлади.
"Бўлдими?" деган овоз келди. "Мана бу қолди"..
Қарасам, ўша бечора аёлнинг ўша кунги йиғиси экан, кўз-ёшлари экан. Тарозига қўйилиши билан шундай қалқдики, гўё денгиз мавжи деб ўйладим. Мавж катталаша бориб, ичидан бир улкан балиқ чиқиб кела бошлади. У балиқ катталашаверди, каттараверди, охири яхшилик томон тарози палласи оғир бўлиб пастга оғиб кетди..
"Қутилди!" деган овоз янгради...
Ўша вақтда жон ҳолатда бақириб юбордим.. Уйғониб кетдим, қарасам ўнгимда ҳам кўз-ёшим дув оққанича "Нафсимизга едирганимизда балиқ чиқмас эди!" деб бақираётган эканман!
|
| |
| |
| DURDON | Date: Juma, 08-Fev-2013, 15:15 | Message # 138 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | (Хаётий ибратли вокеа)
Бир бадавлат, бой инсонни жуда окила, намозхон, фаросатли... Хуллас хавас килгудек, иймони бут ахли аёли бор эди. Аёл уйни курки, фариштаси эди. Лекин эри унинг акси эди. Ичкиликка муккасидан кетган эди. Аёлини хар доим тахкирлар, намоз укиётганида доимо жойнамоз устидан утиб кетар ва масхара килар эди. Хуллас аёлини Диндан чикаришга ва Аллох йук диб исботлашга харакат киларди. Аёл эрининг барча ситамларига чидаб, Аллохдан унга доимо инсоф сураб намозларида дуо киларди. Тез орада улар угил фарзандлик булишди. Угил асосан уйда онаси билан купрок булгани учун, Онаси унга уйда Намоз укишни, Аллохни танитишга харакат киларди. Бир куни Эр уйига келса 3 ёшлик жажжи угли Онасини олдида намоз харакатларини кайтаришга харакат килиб, тасбех угирар эди. Ширакайф Отани жахли чикиб, Онани роса урдида, углини у ердан судраб чикиб уз хонасига олиб кетди. Уша куни 3ёшлик угли канча каршилик килмаса хам, Отаси билан 1-кадахини ичишга мажбур булганди. Шу тарика Отаси хар куни 1шиша билан келар ва угли билан бирга ичишга мажбурлар эди. Хатто Ота Боласига Васият хам килган эди: АГАР УЛСАМ КАБРИМ УСТИГА ХАР КУН КЕЛИБ 1СТАКАН КУЙИБ КЕТАСАН диб. Афсуски шу тарзда Бола Отасидан хам баттар ичкиликка муккасидан кета бошлади. Орадан анча йиллар утиб Ота ишлаб пул топишга кучи колмаганини тушуниб етиб, углига пул топишни айтди. Угил эса уша куни роса жанжал килиб, Отасига шарт куйди: БУГУНДАН МАНГА ХАР КУНИ 1ШИША ОЛИБ КЕЛАСАН деб. Отани бора-бора мадори куриб ётиб колди. Аёли атрофида хозир-у нозир, угли кайфу-сафода эди. Отанинг дарди огирлашди. Аёл тез ёрдам чакирди, эри керак эмас деди чунки тиббий ходимлар учун маълум пул тулаш керак эди, уйдаги бор маблагни угил йук килиб булган эди. Лекин аёл барибир чакирди ва тез ёрдам учун охирги йигиб куйган бор тангаларини олиб чикиб Эрига берганди. Шу пайт эшикдан угил кириб келди ва Отасини кулидаги пулни куриб роса сука кетди: МАН АРОККА ПУЛ ТОПОЛМАЙ КУЧАДА ХОРМАН, САН БУСЕН ПУЛНИ БЕКИТИБ ЁТИБСАН диб пулни олиб куйди. Онанинг шунча йигиси, оху-ноласи афсуски угилга таъсир килмади. Шундагина Эр хаётда кандай катта хато килганини тушуниб етди. Тез ёрдам етиб келиши биланок Ота оламдан куз юмди. Энди фарзанд кимдан пул сурашни билмасди, Онасидан сураса насихатдан нари утмасди. Шунинг учун у энди кучадан келмай куйганди. Отаси васият килганидек хар куни КАБР устига 1шиша Арок куяр эди. Буни бир куни Кабристон ичидан утиб кетаётган Имом куриб колди. Болани канча урушмасин, фойдаси йук эди. Бола шу тарика кучада хатто пул хам тополмай колди. Бир кун кеч махал Кайфи зур кетаётганда жуда чанкади, ичай деса хеч каерда сув йук. Караса факат Масжид томонда чирок бор. Лекин у ердаги Онамга ухшаган ахмок, акли йукларни олдига кирмайман диб кетмокчи эди, барибир чанкок кучлилик килди ва ортига кайтди. Секин кириб сув ичиб, кайтаман хеч ким курмайди дедида. Ичкарига кириб кетди. Масжид ичида ги чиройли фонтандан сув ичаман деб Кайф зурлигидан фонтан ичига тушиб кетди. Кайф хам таркаб кетди. Караса хеч ким куринмайди. Шунда кизикиб хоналар ичига деразадан муралаб, булар нима киларкан диб уйлади. Караса хамма бир текисда туриб, тартибли харакатда Саждага бош куярди. Хайратдан анча анграйиб турди. Намоздан сунг Имом анчадан бери кузатаётган Болани куриб, у билан анча гаплашиб колди. Болада негадир бу инсонга нисбатан сехрлангандек мехр уйгонди. Кейин шогирд тушишни хохлади. Шу тарика уша кундан бошлаб бола бутунлай узгарди. Исломни, Куръонни, Намозни, Аллохни таниб, анча саводи ошди. Анча вакт утди Хайит Намози хам якинлашиб кела бошлади. Хайит намози укилди, кейин Устозини табриклади ва Онасини Аллохни таниганидан бери курмаганлигини устозига айтиб, Ок фотиха беришларини ва Оналарини куриб келишни суради. Устоз албатта деб кузатиб юбордилар. Фарзанд йулда уйлаб кетар эди. Хозир уйда Онам мани бу ахволда куриб роса хурсанд буладилар, ич-ичларидан севиниб кетадилар, оёкларини упиб кечирим сурайман, розиликларини олиб, олдиларида Куръон хатм килиб бераман, Хайит билан табриклаб, энди бошка Онамни хафа килмайман деб суз бераман деди. Йулда 4та нон ва каймок олиб Онаси томон ошикар эди. Нихоят мана уша эшикка етиб келди уйга юраги тулиб, югуриб кириб келди. Ойижон дея бакирди. Ичкари хонада Она жойнамоз устида утирар эди. Угил югуриб бориб Онасини оёкларидан упиб, Она багрига узини отди. Негадир Онанинг багри совук ва индамай турар эди. Афсуски Она 1 соат олдин жойнамоз устида Хайит намозини укиб булиб, бу дунёни тарк этган эди... (ОТА-ОНАМИЗНИ БОРИДА КАДРИГА ЕТАЙЛИК БИРОДАРЛАР ! Утганларига эса Аллох Жаннат эшикларини аллакачон очиб булган булсин)
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 16-Fev-2013, 12:43 | Message # 139 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Бир куни гўзал бир аёл турмушга чиқишни хоҳлабди. Лекин у жуда ҳам тақволи инсонни хоҳлар экан. У турмушга чиқишни хоҳлаган киши ҳар куни Қуръон хатм қилиши, йил бўйи рўза тутиши ва кечаларини ибодатда ўтқазиши кераклигини айтди. У жуда гўзал аёл эдики, унга уйланишни хоҳловчи даъвогарлар кўп эди, аммо улар аёл қўйган шартларни бажара олишмаслигини яхши билишарди. Хуллас, бир куни бир киши унинг барча шартлари қўлидан келишини ва уларни бажаришини айтди. Шундай қилиб улар Имомнинг ҳузурида никоҳдан ўтишди. Никоҳнинг биринчи куниданоқ аёл эрини на Қуръон хатм қилганини, на рўза тутганини ва на кечаси ибодатга турганини кўрди. Шу аснода у энг камида эрига бир ҳафта муҳлат беришга қарор қилди, агар ўзгариш бўлса майли эди, аммо ҳеч қандай ўзгариш юз бермади. Охири у эридан шикоята қилиб, ундан талоғини беришни сўради. Сўнг иккиси қозининг ҳузурига боришди. Қози улардан ажралиш сабабини сўради. Шунда эр жавоб берди:”Мен ҳар куни Қуръон хатм қилишим, ҳар куни рўза тутишим ва кечаларини ибодатда ўтқазишим керак эди”. Қози ундан: ”Сен уларни бажардингми?”, деб сўради. Эр ҳотиржамлик билан “ҳа” деб жавоб берди. Шунда қози: ”Сен ёлғон гапиряпсан, аёлинг буларни бирортасини ҳам қилмаганингни айтди, шунинг учун ҳам сен билан ажрашмоқчи”, деди. Лекин йигит ўз сўзида қатъий туриб олди ва уларни барчасини бажарганини айтди. Шунда қози сўради: ”Хўш, сен ҳар куни Қуръон хатм қилдингми?”. Эр “ҳа” деди. Қози тушунолмай сўради: ”Қандай? Қандай қилиб сен ҳар куни Қуръонни хатм қилдинг”. Йигит шунда: ”Мен Ихлос сурасини кунига 3 марта ўқийман. Пайғамбаримиз (с.а.в)нинг сўзларига қараганда Ихлос сурасини 3 марта ўқиш Қуръонни хатм қилиш билан баробардир” деди. Қози ажабланиб яна сўрашда давом этди:”Сен қандай қилиб йил бўйи рўза тутасан?” Шунда йигит яна ҳотиржамлик билан : ”Мен Рамазон ойида битта ҳам қолдирмай рўза тутдим ва кетидан Шаввол ойининг ҳам 6 кунлик рўзасини адо қилдим. Пайғамбаримиз (с.а.в)нинг ҳадисларига кўра “Рамазон ойининг барча рўзасини ва Шаввол ойида ҳам 6 кун рўза тутишлик йил бўйи рўза тутишлик билан баробардир”, деб жавоб берди. Қози унинг бу жавобларига ҳеч қандай эътироз билдира олмади. Сўнг яна сўради: ”Сен кечалари қандай қилиб ибодатга турасан, ваҳоланки аёлинг сени уҳлаётган ҳолингда кўрар экан?” Қози бу сафар у жавоб бера олмайди деб ўйларди, аммо йигит яна ҳотиржамлик ила:”Мен хуфтон намозини жамоат билан, эртасига бомдод намозини ҳам жамоат билан ўқийман. Пайғамбаримиз (с.а.в)нинг ҳадисларига биноан: ”Кимки хуфтон ва бомдод намозларини жамоат билан ўқиса, у ҳудди кечаларини Аллоҳ таолога ибодат қилиш билан ўтқазибди” деб жавоб берди. Қози йигитнинг берган жавобларига ҳеч қандай эътироз билдира олмади. Ниҳоят, у иккисига қараб: ”Боринглар, сизларнинг турмушингизда ҳеч қандай муаммо йўқ” деб уларни кетказиб юборди. Ҳиссадан қисса шуки, Ислом дини жуда ҳам енгил диндир. Агар биз динимизни маҳкам тутсак, ҳақиқий мусулмон бўлиб етишамиз.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 17-Fev-2013, 02:32 | Message # 140 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Икки фаришта эшитиб ҳайрон қолган сўзлар
Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам уларга қуйидагиларни гапириб берган экан: “Аллоҳнинг бандаларидан бир банда: “Я Робби лакал ҳамду кама ямбағий лижалали важҳика ва азийми султоника”, деб (савоб ва гуноҳларни ёзиб борадиган) икки фариштани қийин аҳволга солиб қўйган. У иккиси қандай (яъни, нима деб) ёзишни билмай, осмонга кўтарилдиларда Аллоҳ таолога: “Эй Робимиз, бир банданг биз нима деб ёзишни билмайдиган бир гап айтди”, дейишди. Аллоҳ азза ва жалла бандаси нима деганини билиб турсада, “Бандам нима деди?”, дея сўради. Улар: “Эй Парвардигор банданг “Я Роббий лакал ҳамду кама ямбағий лижалали важҳика ва азийми султоника деди”, дейишди. Шунда Аллоҳ икки фариштага: “Айтганидек ҳолда ёзинглар. Менга рўбарў келганида уни мукофотини Ўзим бераман”, деди”. Имом Аҳмад ва Ибн Можа ривояти. У сўзларнинг маъноси: “Эй Роббим, Сенга Ўзингни буюклигинг ва салтанатингни улуғлигига яраша ва муносиб ҳамд бўлсин”. Ҳақиқатда инсон қўлига тасбеҳ олиб, минглаб ҳамд айтганида ҳам Аллоҳ таоло берган биттагина неъматининг шукрини ҳам адо этолмайди. Ҳолбуки, бизга берилган неъматларнинг санаб адоғига етиб бўлмайди. Қолаверса, ҳамд айтишнинг ўзи ҳам бир неъмат. Битта ҳамд айта олган киши мана шу бахтга муяссар қилган Зот Аллоҳ таолога яна шукр қилиши керак. Чунки, Аллоҳ таолонинг ризқини еб, Уни таниёлмай даҳрий бўлиб юрганлар қанча?! Шунинг учун ҳадиси шарифда келган сўзларни айтса, энг олий даражадаги ҳамдни айтган бўлади. Сабаби, унинг маъноси чексиз ҳамду сано бўлсин демакдир. Натижада ҳатто фаришта ҳам ҳавас қиладиган мукофотга эришади. Аллоҳ таоло барчамизни шундай мақомларга муносиб бандаларидан қилсин. Омийн.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 18-Fev-2013, 17:22 | Message # 141 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Бу воқеъа Америкадаги касалхоналарининг бирида бўлиб ўтган. Мисрлик бир шифокор Америкага малака ошириш учун боради. Америкалик насроний шифокор ва мисрлик мусулмон шифокор дўстлашиб қолишади. Улар жуда кўп суҳбатлашар эди. Суҳбатларининг аксар қисми динга бориб тақалар эди. Мусулмон шифокор ҳамкасбига Қуръон, унинг мўъжизалиги, у барча илмлар билан ҳамоҳанглиги ҳақида кўп сўзлар ва Қуръондан мисоллар келтирар эди. Насроний шифокор ҳам шунга яраша жавоб берарди. Аммо Инжилдан мисол келтира олмасди. Бир куни шундай воқеъа рўй берди ва бунинг оқибатида насроний шифокор ўз динини тарк этиб Исломни қабул этди.
Кеч кириши билан икки аёл касалхонага кетма-кет олиб келинди. Иккиси ҳам ҳомиладор эди. Аксига олиб катта шифокорлар йўқ, икки ҳомиладор аёллар эса кўзи ёрий бошлаган. Туғиш кутиб турмайдику, катта шифокор келгунича ҳамширалар шошиб ҳаракатга тушиб кетишди. Бир амаллаб ҳамширалар икки аёлни туғдириб олишди. Тўс тўполонда ҳамширалар аёлларнинг боласи адаштириб қўйилди. Аниқроғи янги туғилган чақалоқларнинг қайсиси, қайсисиники билмай саргардон бўлишди. Аниғи шуки, аёлларнинг бири ўғил туққан, иккичиси қиз. Ҳамширалар нима қилишни билмай, шифохон ҳовлисида суҳбатлашиб турган насроний ва мусулмон шифокорга мурожаат қилишди. Насроний шифокор мийиғида кулиб, истеҳзо билан мусулмонга: "Қуръон ҳамма нарсани баён қилган, дейсан. Қани, бўл, ҳамшираларга ёрдам бер!", дейди. Мусулмон табиб: "Ҳозир", деганича, кириб кетди. У Мисрдаги Азҳар университети олимларининг бири билан боғланиб, бу ҳақида маслаҳат сўради. Олим унга: "Мен табобатни тушунмайман. Аммо Қуръонда "бир ўғилга икки қиз насибаси" (Нисо/11), дейилган. Шу ҳақида яхшилаб фикр қилиб кўр.", дейди. Мусулмон табиб кўп ўйлаб, охири икки аёлни сутини тадқиқ қилиш керак деган фикрга келади. Тадқиқот натижасида, ўғил туққан аёлнинг сути, қиз туққан аёлнинг сутига қараганда икки ҳисса кўп ва сутдаги модда ва витаминларга икки ҳисса бойроқ экани маълум бўлди. Шундан кейин америкалик насроний шифокор шаҳодат келтириб, Исломга кирганини эълон қилди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 03-Mar-2013, 02:09 | Message # 142 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | "У – Аллох азза ва жалладир!!
Бир йигит Мадина Ислом университетини тамомлади. Охирги имтихонларни яхши топшириб, дипломни хам қўлига олди. Ишга жойлашиш учун кўпгина ташкилот ва хукумат идораларига кириб кўрди. Афсуски, уринишлари зое кетиб, биронта даргоҳга ишга жойлаша олмади... Лекин, бу йигит покизадан покиза шаҳар бўлмиш Мадинаи мунавварадан ташкарида яшамасликни, ундан чиқмасликни дилига маҳкам тукканди.
Ахир, бу покиза суюкли шахарда умр кечириш лаззатини тотиб кўрган инсон бу макондан хеч ажралгиси келадими?!
Ахир, бу шаҳарни кезган инсон хар бир қаричида пайгамбар соллаллоҳу алайҳи ва салламдан қолган ва у зотнинг асҳоблари розияллоҳи анхумдан қолган эсталикларни кўради-ку!
Ахир, бу шахарда умргузаронлик қилиш билан Росулуллохнинг ушбу муборак ҳадислари аҳлидан бўлиш умиди ҳам борку:
"Кимки Мадинада вафот этишга қодир бўлса, шундай қилсин. Албатта мен бу шаҳарда вафот этган кишини шафоат киламан." (Аҳмад, Термизий, ибн Ҳиббон, ибн Можалар ибн Умардан ривоят килган саҳиҳ ҳадис. Саҳиҳул Жомеъ 6-жилд, 6105-ҳадис).
Нихоят, йигит бир куни таниқли фозил устозлардан бирининг олдига борди… Уларга қарасангиз Аллоҳни эслайсиз... Сўзларни тингласангиз, Аллоҳдан қўрқишини биласиз…
Йигитнинг ўзи ҳикояни шундай давом эттиради:
"Шайхнинг хузурига бориб, у кишидан сўрадим: "Шайх, Мени бирор ишга олувчига йўллаб қўйсангиз? Балким, сиз кўпчиликни танийсиз, бирор танишларингиз бордир? Менинг каршимда хамма эшиклар ёпилди! Шахарда мен қоқмаган биронта эшик қолмади, бари бефойда. Мен эса Мадинадан чиқишни асло истамайман".
Шайх нима дер эканлар деб унинг юзига тикилдим.
Шунда шайх хотиржамлик билан жавоб бердилар:
"Ха, мен сени ишга оладиганни биламан" — дедилар.
Дарров-а!!! Шошиб колдим. Бирдан хурсанд бўлиб, юзимга табассум югурди.
"Аллох рози бўлсин сиздан, ким экан у, билмас бўладими?…" дедим.
Шайх: "У – Аллоҳ азза ва жалладир!!" деб жавоб бердилар.
Тилимга бирон сўз келмай, бироз жим колдим…
Шайх менга тикилиб: "Ажабо, агар мен хозир сенга фалончи вазир ёки фалончи амалдор киши деганимда албатта хурсанд бўлган бўлардинг? Барча нарсанинг эгалиги қўлида бўлган ва барча нарсага Қодир, еру осмон мулклари қўлида бўлган Зотни айтган чоғимда, юзинг ўзгариб қолганини кўраяпман…. Сенинг Аллоҳнинг ушбу оятидаги ваъдасида шубханг борга ўхшайди:
"Осмонда эса сизларнинг ризқу рўзларингиз ва сизларга ваъда қилинаётган нарса бордир" (Аззориёт: 22).
Яна шайх давом этдилар: "Ўғлим! Сен бомдоддан бир соат олдин масжиди набавийга боргин. Туннинг учинчи қисмида ва саҳар чоғларида Аллоҳга илтижо килиб, астойдил ҳожатингни сўрагин. Ишонаманки, Аллоҳ сенинг ҳожатингни раво килиб, ишингни ўнглайди."
Йигит хикояни давом эттириб, шундай дейди: "У кишининг сўзларидан жуда қаттиқ ҳижолат тортиб кетдим… Шайх билан хайрлашиб, чикиб кетдим… Соатим кўнғироғини тунги соат учга қўйиб, уйқуга кетдим. Уйғонгач, таҳорат олдим. Кейин ўзимда жўш уриб турган, таърифлаб беролмайдиганим кучли Иймон ҳарорати билан масжиди набавийга йўл олдим…
Масжидга кириб, Аллоҳ тақдир қилганича намоз ўқидим… Қўлимни осмонга кўртариб дуо қилмоқчи бўлдим. Бироқ, кўтаролмадим… Йиғи ғолиб келиб, ўзимни тута олмай хўнграб юбордим… Хатто, руҳим танамдан чиқиб кетади деб ҳам гумон қилдим. Йиғим билан атрофимдагиларга хам озор бердим. Аллоҳ таолога атиги бир неча сўзлар билангина дуо қилдим, холос. Аллоҳ қалблар ичидаги нарсаларни билувчи Зотдир…
Намозхонлар билан бомдодни ўқидим… Намоздан кейин олимлардан бирининг дарсида хозир бўлдим. Кейин эса, Аллоҳдан ўзга ҳамма нарсани ёдимдан чиқарганимча, дунёвий ишларим ва муаммоларимни унутиб, уйимга жўнадим…
Уйга кетаяпману, кимдир менга мана бу кўчадан юргин деяётгандек бўлаверди. Ўша кўчага бурилдим. Бу мен бирон марта юрмаган йўналиш эди. Тўсатдан рўпарамдан ҳукумат идораларидан бири чиқиб колди. Мен у ерга мурожаат қилмагандим. Ўзимга ўзим: кел, шулардан хам менга лойиқ бирор иш топиладими деб сўраб кўрсам мендан нима кетади — дедим. Машинамдан тушиб, идорага кириб бордим. У ерда мени бир киши илик каршилади. Мени танимаса хам юзида табассум билан кўришди.
Салом-аликдан сўнг, мен сўз бошладим: "Биродар, бу ерда мен ҳеч кимни танимайман. Агар ажр-савоб умидида менга ёрдам қилмоқчи бўлсангиз, мана бу менинг ҳужжатларим, дипломларим. Мен анчадан буён иш қидириб юрибман, лекин, ҳанузгача топа олганим йўк " дедим.
У киши ҳужжатларим билан танишиб чиққач, столининг устига икки қўлини тираб, ўрнидан турди ва менга қараб:
"Субҳаналлох… Биз қачондан бери сизга ўхшаш мутахассисликка эга ҳодимларни қидириб юргандик... Қаерда эдингиз, дўстим? Қаердан пайдо бўлиб қолдингиз? Худо хохласа, хозирок ишга олинасиз"
"Ўриндиқдан туриб, шу хонанинг ўзидаёқ Аллоҳ таолога шукр саждаси қилдим… Кўзим ёшга тўлиб кетганди… Шайхнинг сўзларини эслаб, уни такрорлардим: "У – Аллоҳ азза ва жалладир!! У – Аллоҳ азза ва жалладир!!"
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 11-Mar-2013, 06:38 | Message # 143 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | НОШУКРЛИК ОКИБАТИ.
Бир ношукр банда туш курибди.Тушида бир инсон ношукрни кулидан ушлаб етаклаганча,бир уйга олиб кирибди.Уйга кириб караса уйни томидан тухтовсиз чакка утармиш.Ношукр аста сурабди:-Эй биродар,нима бу уйни эгаси шу кадар кашшокми?Хатто чакка утаётган жойларни хам таъмирламабди.У инсон жавоб берибди:-Йук,бу Аллох таъоло уз бандаларига нозил килаётган ризку насибаси.Сенга мана шу тарзда курсатиляпти тушунишинг учун.Ана кара, бир жойдан купрок,бир жойдан камрок тушяпти.Челаклаб тушаётгани бойрок одамники,камрок тушаётгани эса ундан камрогиники.Хуллас,хар кимни ризки Аллох томонидан канча белгиланган булса,сен шуларни куриб турибсан.Ношукр суради:-Менинг хам ризким тушаётган тешик борми?-Ха,-деб жавоб берди ва бир тешикни курсатди.У ердан эса бир томиб,бир тухтаб томчи тушаётганмиш.Буни купайтиришни иложи борми?-Ха,уни купайтириш учун шукрни килиш керак.Ношукр:-Э йук,тешикни катталаштириш керак деди ва бир чуп топиб келиб тешикни ковлай бошлади.Шу орада чуп тешикка тикилганча синиб колди ва томаётган бир томчи хам тухтаб колди...
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 11-Mar-2013, 07:08 | Message # 144 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Саллома исмли аёл буюк тобеин, имом, зоҳид Ато ибн Абу Рабоҳ раҳматуллоҳи алайҳни яхши кўрар эди. У зотнинг ҳам ўша аёлда кўнгиллари бор эди. Бир куни аёл у кишининг олдиларига келиб: “Сизни кўргим келиб, олдингизга келдим. Мен сизни яхши кўраман” деди. У зот: “Якка-ю ягона Аллоҳга қасамки, мен ҳам сени яхши кўраман” дедилар. Ҳалиги аёл: “Мен сизни қучоқлаб, ўпишни истайман” деди. У зот: “Аллоҳга қасамки, мен ҳам” дедилар. Шунда аёл: “У ҳолда бу ишни қилишдан сизни нима тўсяпти? Ахир ҳеч ким йўқ-ку!” деди. Шунда Ато ҳазратлари: “Мени Аллоҳ азза ва жалланинг “У кунда тақводорлардан ўзга дўстлар бир- бирларига душмандирлар” деган ояти тўсиб турибди. Сенга бўлган муҳаббатим қиёмат куни душманликка айланишини ёқтирмайман!” деб жавоб бердилар” . Бу ривоятда тақво асосига қурилмай, нафс сўзига кириб бир-бирини яхши кўрганлар қиёмат куни бир-бирларига душман бўлиб қолишларига ишора бор. Муҳаббатнинг нафсга катта таъсири борлиги учун ҳам Аллоҳ таоло мусулмон кишини иффатли бўлишга, ҳиссиётларини жиловлашга, нафсини изга солишга буюриб, бунинг эвазига улкан ажру мукофотларни ваъда қилган. Ибн Аббос розияллоҳу анҳумо ривоят қилган ҳадисда Пайғамбар алайҳиссалом шундай деб марҳамат қилганлар: “Ким бировни севса, севгисида иффатли бўлиб (яъни, севган инсони билан хилватда ёлғиз қолмай, у билан зинога олиб борадиган ишларни қилмай, бу борада шариат одобларига амал қилиб, бошқа шунга ўхшаш гуноҳларни содир этмай) вафот этса, у шаҳид мақомида кетади ”. Ҳоким ривояти.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 11-Mar-2013, 07:44 | Message # 145 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | " Men o'lgan kun"
. Бу масала ўзи учун фойдали хулоса олмоқчи бўлганларга ажойиб кўрсатма бўлади деган умиддаман. Бу ибратни мен бир йигитнинг номидан айтиб бераётган улуғ ёшга етган муаллимдан эшитганман: “Мен ибодатларга бепарво, умуман олганда диннинг бошқа рукн (амал)ларни қилишда жуда эътиборсиз эдим. Масжидга бормас, Қуръони Каримни ўқимас эдим”. Рамазон ойи кириб келди. Ўша кунлари уйимда ухлаб ётганимда ажойиб туш кўрдим. Краватимда ухлаб ётган эмишман. Аёлим ёнимга келиб мени турғизишни бошлади. Мен ундан: “Нима керак?”,- деб сўрасам нимагадир мени эшитмас эди. У мени ҳар гал турғизмоқчи бўлганида мен ҳам : “Нима керак?”, - деб айтсам ҳам яна мени эшитмасди. Қўрққан ҳолда акаларимни чақиргани югурди. Улар қандайдир шифокор билан келишди. Мени текширишни бошлашди. Мен ундан “Нимани истайсиз?” десам, у ҳам мени эшитмади. Кейин акаларимга ўгирилиб: “Ўлибди” деди. Яқинларимнинг барчаси қайғуга тушиб йиғлашни бошладилар. Мен нега улар мени эшитишмаяпти деб эсанкираб қолдим. Бу қанақасига бўлди? Мен акаларимни, хотинимни кўриб, уларга қараб гапириб турсам ҳам улар мени эшитишмаяпти?! Бир қарасам улар қандайдир жаноза, дафн ҳақида гапиришиб: “У яхши яшаб ўтган бўлса Аллоҳ даргоҳига юзланишини тезлатишимиз керак. Агар ёмон яшаб ўтган бўлса, ундан тезроқ ҳоли бўлишимиз керак”, - дейишарди. Мени ечинтириб, ювинтиришди - кафанлашиб тобутга қўйишди. Кейин мени қабристонга олиб кетишди. Мен бўлсам йўлда учраган ҳар бир кишига тириклигимни, ўлган эмаслигимни такрор- такрор айтсам ҳам, ҳеч ким жавоб қатармас эди. Қабристонга борганимизда тобутимни имом олдига қўйишди. Дўвдираган ҳолимда ётар, имомга қараб: “Мен тирикман! Нима қиляпсизлар?” деб айтган сўзларим жавобсиз қолмоқда эди. Йиғилганлар жаноза намозини ўқишга киришдилар. Ибодатдан сўнг мени яна кўтариб, энди очиқ турган қабр томон олиб боришди. Атрофимда турган одамлар мени қабрнинг ичига туширишди. Шу пайт мен, менга энг яқин турган одамга айтдим: “Бўлди қилсангизларчи! Мени кўмишни кераги йўқ. Ахир МЕН ТИРИКМАНКУ!”. Фойдаси бўлмади. Улар мени ғиштлар билан ёпишиб, қум ташлашни бошлашди. Шу вақт Расулуллоҳ (с.а.в.)нинг: “Ҳақиқатда майит дафндан сўнг кетаётган одамларнинг қадам товушларини эшитади” деган ҳадислари эсимга тушди. Албатта мен уларни эшитдим! Тушундимки, қоронғу қабр ва зах ердаман. Кутилмаганда жуфтлик пайдо бўлди. Бири ойоғим томонида, бошқаси – бошим тепасида туриб, сўрашни бошлашди: «Раббинг ким?» Мен жавоб бермоқчи бўлиб, айтдим: «Менинг Раббим... Менинг Раббим...» назаримда биламан, Кимлигини, лекин қандай қилиб Исмини унутганлигимни тушуна олмаяпман. Яна улар сўрашди: «Пайғамбаринг ким?». Мен жавоб бермоқчи бўлиб, айтдим: «Менинг Пайғамбарим... Менинг Пайғамбарим...». Сўрадилар: «Дининг нима?». Жавобим: «Диним... Менинг Диним...» онгимга ҳеч нарса келмас, ҳаёлларимни фақат... аёлим, дўконим, пулларим, машинам, ҳаётимдаги ёқимсиз хотиралар, ҳаёсиз тасвирлар қамраб олгандек эди. Шу пайт улар мени гурзи билан шунақанги уришдики додлаб юбордим. Ўзимнинг дахшатли қичқириғим билан уйда ухлаб ётган барчани уйғотиб юбордим. Қўрқиб кетган хотиним: “Нима бўлди? Нега додлаяпсиз? Тез ёрдам чақирайликми?”... Тушундимки, бу фақат қўрқинчли туш экан! Шу вақт масжиддан бомдод намозига азон айтилишни бошлади. Шу ернинг ўзидан китобимнинг янги саҳифаси бошланди. Бу туш менга тўғри йўлга қайтишимга сабабчи бўлди. Шундай сабабки тавба қилишимга, маън этилган ишлардан узоқлашишимга йўлланма бўлди. Роҳман, Роҳим бўлган Аллоҳ Таъолга ибодат қилишни бошладим. Ҳозир аёлим, болларим ҳамда акаларим билан бахтли яшаяпман ва Оламлар Раббиси мени адашган ҳолимда ташламаганига ҳамдлар айтаман. Аллоҳимдан жоним чиқар маҳали ўзи рози бўлган бандалари қаторидан бўлишимни сўраб қоламан. ** Эй Роббимиз, бизни ҳидоят қилганингдан сўнг қалбларимизни оғдирмагин ва бизга Ўз ҳузурингдан раҳмат ато қилгин. Албатта Сенинг Ўзинг кўплаб ато қилувчисан.Нигора Немат қизи
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 14-Mar-2013, 09:26 | Message # 146 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Лондондаги жомеъ масжидларнинг бирига янги имом тайинланибди. Имом Лондон шаҳридан ташқарида яшаганлиги туфайли, шаҳарга келиш учун бир автобусга минар, кўпинча бир ҳайдовчининг автобусига чиқишга тўғри келиб қолар экан. Мана шундай одатий кунларгнинг бирида, имом ҳар доимгидай чипта олса, ҳайдовчи унга 20 тийин (Буюк Британияда пенс-pence деб номланади; ўқувчимизга тушунарлироқ бўлиши учун тийин деб олинди) кўпроқ қайтим бериб юборибди. Имом ҳам буни ўз ўрнига ўтириб, пулини санаганидагина билиб қолибди. Шундай вазиятда унинг бошидан турли фикрлар ўта бошлабди. Xаёлидан "Шу 20 тийинни қайтариб берсаммикин? Ахир бу пул бошқаларга тегишлику!" деган фикр ўтибди. Аксинча ичидан бошқа бир товуш: "Бу пул арзимаган миқдорку! Автобусчининг бу пулга қараб қолган жойи йўқ, нима қиламан қайтариб? Автобус ширкатига ҳар куни қанчадан қанча пул топширилади, арзимаган 20 тийин ҳеч нарсани ҳал қилиб бермайди, бекорга кулгуга қоламан..." деб, уни биринчи фикрдан қайтарибди. Имом бу пулни Аллоҳ тарафидан юборилган бир ҳадя сифатида қабул қилибди ва чўнтагига солиб қўйибди.
Ўз бекатига етиб келганида имом ўрнидан туриб, бировнинг ҳаққи туфайли Аллоҳнинг қандай азоб беришидан қўрқиши-тақвоси уни бирдан фикрини ўзгартиришига сабаб бўлиб, тушааётганида ҳайдовчига юзланиб:
- Мана бу пулни адашиб кўпроқ бериб юборибсиз шекилли, қайтариб олинг - дебди ва ўша ортиқча 20 тийинни қайтариб берибди. Ҳайдовчи эса, бундан унчалик ҳам ажабланмай, кулимсираб жавоб қайтарибди:
- Сиз шаҳардаги фалон жомеънинг янги имомисиз шекилли?! Аслида анчадан бери масжидга бориб, Исломни ўрганиш мақсадида, сизни зиёрат қилиш ниятида юргандим...
Шу бугун "Қани нима қилар экансиз, бир кузатай" деб атайин сизга ортиқча қайтим бериб, ўзимча синаб кўрмоқчи эдим. Бунинг учун мени айбламайсиз, жаноб...
Имом автобусдан тушар экан, ўз оёқларини ҳис қила олмас, ерга йиқилмаслик учун бир устунга суяниб қолган, ўзига келишга интилар, аммо кўз ёшини тўхтата олмай: "Аллоҳим, сал қолса Исломни 20 тийинга сотар эдим!..." деб истиғфор айтар эди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Juma, 22-Mar-2013, 14:54 | Message # 147 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | ЭССИЗ МУСЛИМА АЁЛ!
Uyga qaytganimda ayolim kechki
ovqatga dasturxon tuzayotgan
ekan. Uni qo`lidan tutib yonimga
o`tkazdim va jiddiy gapim
borligini aytdim. U jim o`tirib
meni tinglardi. Imkon qadar
ko`zlariga qarab gapirishga
urinardim, biroq ulardagi o`g`riq
meni sozlashimni qiyinlashtirardi.
Nafasimni jamlab keyingi
kunlarda ichimda o`ylab
yurganimni shart aytdim
qo`ydim: “Sen bilan
ajrashmoqchiman”.. Uni bu
so`zlarim hayratga solmadi va u
sokinlik bilan “Nega?” deb
sababini so`radi. Javobdan
o`zimni olib qochdim, unga bu
harakatim yoqmadi. Nima deb
aytishim kerak edi? Hotinimni
sevmay qo`ganimga ancha
bo`lgan, hozir ko`nglim butkul
Dilraboga tegishli. Ertasi kuni
ishdan qaytganimda hotinim
nimalarnidir yozib o`tirgan edi.
Indamay kirib yotdim, Dilrabo
bilan o`tgan kunim ta`surotlarini
o`ylab shirin uyquga ketibman.
Ertalab ayolim qo`limga bir
parcha qog`oz tutkazdi. Unda bir
shart yozilgan edi. U men bilan
ajrashishga qarshilik qilmasligini
va buning evaziga mendan biroy
muddat so`ragan edi. Shu bir
oyni baxtli oiladek o`tkazishimizni
iltimos qildi. Sababini oddiygina
tushuntirdi. Yaqinda o`g`ilchamiz
maktabga borishi kerak edi va
yomon ta`surotlar bilan o`qishni
boshlamasligini hohlardi. Men
rozi bo`ldim. Uning yana bir
kichkinagina sharti bor edi.
Turmushimizning ilk oyidek uni
har tongda uy ichidan
qo`llarimda ko`tarib eshik
oldigacha olib chiqishimni
so`radi. Ayolim ajrashish oldidan
aqldan ozibdi degan hayol
keldiyu indamadim, shu bilan
qutulsam mayli. Ayolimga
nisbatan hohish istagim ham
yo`q edi, meni yana o`ziga isitib
oladi desam. Begonani
ko`targandek ko`tarib yurarman
bir oy. Birinchi kun g`alati o`tdi.
O`g`lim bizni ko`rib qiyqirib
yubordi: “Ada nega oyimni
ko`tarib oldiz?”. Hotinim ajrashish
haqida zinhor gapirmasligimni
iltimos qilganligi uchun men
jilmayib qo`ya qoldim va kocha
eshigigacha ko`tarib bordim. U
ishga ketdi… Har tong shunday
o`ta boshladi. Har safar ayolimni
qo`limga olarkanman qandaydir
iliqlik paydo bo`layotgandek
tuyulardi. Men o`zimni
ishontirardim boshqasini
sevaman deb. Dilraboni oldiga
oshiqardim. Bir oy bo`lishiga ikki
kun qolganda hotinim qandaydir
yengillik bilan qo`llarimga o`zini
topshirdi. Qo`llari bilan
bo`ynimdan quchib boshini
elkamga qo`ydi. Orqadan bizni
kuzatayotgan o`g`limizni chaqirib
yuzidan o`pdi. Biz haqiqatda
baxtli oiladek edik. Men har
kungidan ham mahkam ko`tarib
olgandim ayolimni. Huddi nikoh
kunimizdek… Ishxonamga uchib
kirdim. Hoziroq borib hammasini
hal qilaman. Qarshimdan chiqqan
Dilraboga borini aytdim: “Men
seni sevmayman. Hotinim bilan
ajrashmayman”. Unin javobi
yuzimga tushgan tarsaki edi.
Yig`lab honasiga qulflanib oldi.
Men esa yugurib ko`chaga
chiqdim va toza havodan to`yib
nafas ola boshladim. Go`yoki
sevib qolgan o`spirindek. Yo`l-
yo`lakay bitta tort va katta
guldasta oldim. Ayolim sevadigan
gullardan. Ayolimdam minnatdor
edim meni yana oilasiga qaytara
olganiga. Urish-janjalsiz chiroyli
yechim topganiga. Men uni butun
umr qo`limda ko`tarib yurishimga
arziydi. Yotoqxonamizga qayta
tug`ilgan sevgi qanotlarida uchib
kirdim. Ayolim meni kutmabdi…
Ishdan qaytgunimcha joni
uzilgan ekan. Men ko`zi ko`r
shuncha oydan beri oilamdan
uzoqlashib ayolim rak kasaliga
duchor bo`lganini sezmabman
ham. U ham befarq eriga dardini
aytgisi kelmagan. Uning so`nggi
iltimosining maqsadi esa:
farzandimiz ko`z oldida men o`z
ayolini va oilasini tashlab ketgan
odam sifatida emas, balki
sevuvchi er va ota sifatida
qolishimni istagan ekan, hattoki
ketayotganida ham yaqinlari
uchun harakat qilibdi… Hayotda
pul yig`ish, mashina va uy olish
g`amida yuramiz, biroq bu
tashvishlar deb yaqinlarimiz bilan
munosabatlarni unutmasligimiz
kerak. Hech kim abadiy emas, kim
oldin, kim keyin ketadi. Armonda
qolmaylik azizlar..
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 23-Mar-2013, 01:45 | Message # 148 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | RIVOYAT. Ota-ona ulug‘ zot, Payg‘ambarimiz Muhammad alayhissalom «Jannat - onalarning
oyog‘i ostidadur», deganlar. Musoviya ibn Hayyida (r.a.) Rasulullohdan «Yaxshiligimni kimga qilsam
bo‘ladi?» deb so‘raganlarida, uch martagacha «Onangga», deganlar va to‘rtinchi marotaba
so‘raganlarida, «Otangga va yaqin bo‘lgan qarindoshlaringga», deganlar. Onasini opichlab Xonai
Ka’bani tavof qildirib yurgan bir yamanlik kishi Abdulloh ibn Umardan «Onamning haqqini shu
xizmatim bilan ado qila oldimmi?» deb so‘raganida, u kishi: «Yo‘q, bu xizmating seni tug‘ish paytida
onangni qiynab tutgan to‘lg‘oqlarning bittasiga ham teng kelolmaydi», degan ekanlar.
Xo‘sh, ona shunchalik tabarruk, ulug‘ zot ekan, ota-onaga oq bo‘lish Alloh taologa shirk keltirish
bilan baravar og‘ir gunoh ekan, unda nega «ona» so‘zi oldiga «qayn» qo‘shimchasi qo‘shilishi bilan u
endi yovuz bir kimsaga aylanib qolishi kerak? Nega kelinlar bu so‘zni eshitib ranglari o‘chishi,
g‘azabga minishlari kerak? «Kelin bilan qaynona bir qozonda qaynamas», deb birinchi kunlardanoq
dushmanlik urug‘lari sepilishi kerak? Bu tarbiya ko‘rmaganlik, nodonlik, johillikdan boshqa bir narsa
emas. Yaxshi niyatlar bilan kelin olib, ko‘zingizning oqu qorasi bo‘lmish suyukli o‘g‘lingizni unga
topshirib qo‘yib, endi o‘sha aziz kelin bilan yovlashib, olishib yurish sizning onalik fitratingizga mos tusharmikan?
Bir do‘stim «Agar kelini bilan opoq-chapoq yashaydigan, o‘z qizi qatorida ko‘radigan qaynonani
topib bersang, boshidan suv o‘girib ichardim, oyog‘idan o‘pardim», degan edi. Bu gapga uncha e’tibor
brmagandim. Keyin xorijiy o‘lkalarda qaynonalar haqida ko‘pgina masxaraomuz so‘zlar yurganini
eshitib hayron bo‘ldim. Aslida bu ham xolva ekan. Xizmat taqozosi bilan «Qaynona-kelin» mavzusida
yuzlab kishilar bilan gaplashishga, ularning turmush tajribalarini o‘rganib tadqiq qilishga to‘g‘ri keldi.
Natijalar dilga g‘ashlik soladi: emishki, oiladagi janjallarning 60-70 foizi qaynona «sho‘rlik»ning aybi
bilan sodir bo‘larmish. Bu gaplarga ishongim kelmasa-da, na iloj, raqamlar judayam o‘jar bo‘larkan.
Unda nima qilish kerak? Unda islomiy munosabatlarga o‘tish, shariat ko‘rsatmalariga bo‘ysunish
kerak, xolos. Bu xushxulqli bo‘lish, o‘zgalarga rahmdillik ko‘rsatish, birovga ozor yetkazmaslik va zulm
qilmaslik borasida Alloh taoloning amrlarini, Rasulullohning ko‘rsatmalarini so‘zsiz bajarishga kirishish
kerak, deganidir.
Endi o‘zingiz tasavvur qilib ko‘ring. Ana shu ko‘zingizga mo‘ltirab, iligi qaltirab turgan ayol - o‘zga
bir ota-onaning o‘n sakkiz yil avaylab, «papa»lab, o‘zi yemay yedirib, o‘zi kiymay kiydirib, yeru ko‘kka
ishonmay voyaga etkazgan arzanda qizi. Uning sha’ni, iffatini asrash, yaxshi tarbiya berish, odob-
axloqini o‘nglash, ro‘zg‘or ishlariga o‘rgatish uchun qancha oromidan kechgan. «O’ksiydi», «birovning
xasmi», «uyda mehmon», deb hatto qattiq gapirmagan, tergamagan. Sizning «Qudachilik – ming
yilchilik, o‘z qizimday ko‘raman», degan va’dalaringizga ishonib ana shu qalbining bir parchasini sizga
qo‘sh-qo‘llab tutgan.
O’n sakkiz yashar qiz hali tajribasiz, g‘o‘r, hayotning past-balandini ilg‘amaydi, ehtimol kattalarni
hurmat qilishni hali o‘rganmagan, balki xonadoningizda yillar mobaynida tarkib topgan tartib-
qoidalarni, an’analarni u hali tushunib yetmagandir? Oila a’zolarining tabiatini tushunib, ko‘nglini
topolmagandir? Shunday ekan, nega siz bag‘rikenglik qilib, rahm-shafqat ko‘rsatib, yaxshi gapirib,
alqab va aldab, aylanib-o‘rgilib yo‘lingizga sololmaysiz?
Xo‘p, u xato qilibdi, adashibdi. Biror yumushni siz aytganday, siz xohlaganday qilmabdi. Bundan
qiyomat qoim bo‘lmagandir? Axir siz ham qirqqa, ellikka, oltmishga kirib endi tajriba orttirdingiz,
hozirgi aqlingizni topdingiz. Shunday ekan, unga ham o‘rgating, nasihat qiling, holatiga tushuning,
yo‘lingizga soling. Qizingizni uning o‘rniga qo‘yib ko‘ring. Bordi-yu, qizingiz, jigarbandingiz o‘zga
xonadonga kelin bo‘lsa, unga qanday muomala qilishlarini xohlardingiz? Shu haqda bir tasavvur qilib
ko‘ring.
Yo‘q, bu to‘g‘rida o‘ylab o‘tirmaymiz. Darrov ayb qidirishga o‘tamiz. Bitta kamchiligiga o‘ntasini
qo‘shib shishiramiz. Hatto qo‘shnilar-u tanish-bilish, qarindosh-urug‘largacha hasrat qilib chiqamiz.
Bunga achchiqlangan kelinni «Qovog‘ini uydi, to‘nini teskari kiyib oldi», deb haydashga urinamiz. Ne-
ne umidlar, qancha qiyinchiliklar bilan tiklangan oila qasrini vayron qilishga chog‘lanamiz. Agar er-
xotinning murosalari bo‘lmasa ham go‘rgaydi, aksincha o‘g‘lingiz bilan keliningiz o‘rtasidagi
munosabatlar havas qilguday: bir-biriga muhabbatli, sadoqatli, oqibatli.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 23-Mar-2013, 01:47 | Message # 149 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10149
Status: | Ўтмишда тақводор бир кампир бўлган экан. Ҳақиқатан, тақвоси мустаҳкам, ҳар ишда Аллоҳни васийла қиладиган, ҳар ишда Унга юзланадиган қария кампир...
Ҳар куни эрта саҳарлаб ҳовлисига чиқар, қўни-қўшнисига ҳам эшитиладиган қилиб дуо қилар экан:
“Аллоҳим! Бизга берган мана шу неъматларинг учун чексиз шукроналар бўлсин! Ўзингга ҳамду-санолар бўлсин!”
Бу кампир дуо қилиб бўлиши билан, ҳар сафар қўшни аёлнинг ҳам овози эшитилар экан:
“Аллоҳ йўқ, ҳей кампир. Аллоҳ йўқ.” (Ҳошо)
Бундай оғир гаплардан кампирнинг дили оғриса ҳам, асаблари таранг бўлса ҳам, ўз одатини тарк этмас, яна ҳар куни овози борича, чин дилдан дуо қилаверар экан.
Хуллас, буни ёқтирмайдиган ўша қўшни аёл кунларнинг бирида кампирни масхара қилмоқчи бўлибди.
Дўконга бориб, турли-туман мева-чевалар, сабзавотлар, нон, озиқ-овқат маҳсулотлари олиб, халталарга жойлабди ва кампирнинг эшиги ёнига қўйиб кетибди.
Эртаси куни капир эшикни очиб, турфа хил неъматларни кўргач, ўзида йўқ ҳурсанд бўлиб, баланд овозда дуо қила бошлабди:
“Сенга чексиз шукрлар бўлсин, Аллоҳим! Юборган ушбу неъматларинг учун, берган ризқларинг учун чексиз шукрлар бўлсин...”
Шу пайт, дарахт ортига яшириниб, уни кузатиб турган қўшни аёлнинг овози эшитилибди:
“Эҳ, қариган кампир-а. Айтдим-ку Аллоҳ йўқ деб! (Ҳошо) Бу неъматларни Аллоҳ эмас, мен олиб келдим!”
Шунда тақводор қария асло таажжубланмай, дебди-ки:
“Эй Меҳрибон Роббим! Сенга нақадар кўп шукр қилсам ҳам оздир! Ҳам ушбу неъматларингни юборибсан, ҳам пулини мана бу шайтонсифат бандангга тўлатибсан!
Сенинг борлигингга доимо ишонганман ва бундан кейин ҳам то умримнинг охиригача ишониб яшайман, Аллоҳим...”
|
| |
| |
| SAKINA | Date: Payshanba, 28-Mar-2013, 13:17 | Message # 150 |
 
Group: IJODKOR
Messages: 2601
Status: | Мусулмон севгиси.
Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссаломнинг қилган ғазотларидан бири тугагач, бир мусулмон хотин тушиб қолган ярадорларни излаб топмоқчи бўлди: ўликлар орасига кирди. У ён-бу ённи излар чоғда “Оҳ… сув!..” деган бир товуш эшитди. Бир ярадор мусулмоннинг сувдонини кўрди.
Озроқ сув топиб шу ярадорнинг олдига келди. Бошини астагина кўтариб, сувни ичтирмоқчи бўлди. Ярадор мусулмон дудоғини сувга еткузар чоғда бошқа ёқдан “Оҳ… сув!..” деган ўзга бир товуш келди. Ярадор сув келтирган хотинга дедики:
- Бу сувни мендан бурун шу товуш эгасига элтиб бер. Бир йўлдошим яраланиб сувсаб ётар экан, мен ичолмайман.
Хотин сувни иккинчи ярадорга олиб борди. У ҳам сувни ичайин деб турган чоғида “Оҳ… сув!..” деган яна бир товуш эшитди, хотинга дедики:
- Шу йўлдошим сувсиз экан, мен ичолмайман, бер сувингни шунга.
Хотин сувни учинчи ярадорга етказди. У сувни ичаётганда биринчи ярадорнинг “Оҳ… ўолдим… сувсизликдан” деган товуши келди. Бу ҳам хотинга:
- Сувингни мендан бурун шу товуш эгасига бер! – деди ва ўзи ичмади.
Хотин яна қайтиб биринчи ярадорнинг олдига келса, бечоранинг ўлиб ётганини кўрди. Иккинчи ярадорнинг олдига борди, у ҳам ўлиб ётган экан. Учинчи ярадор ҳам сувсизликдан ўлиб қолмасин дея югуриб кетди:
- Эй, воҳ!.. Бу ҳам ўлиб қолибди! – деб сувни тўкди.
Мусулмонларнинг ўлим чоғида ҳам бир-бирларини қанчалик севишларини ўйлаб кўз ёш қилди.
Абдурауф Фитрат
“Ўқи” китоби, Боку, 1917 йил
|
| |
| |
