|
Islomiy ibratli hikoyalar
|
|
| DURDON | Date: Shanba, 20-Avg-2011, 14:04 | Message # 31 |
 SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status:  | Hech o'ylab ko'rdingizmi?
Hech o'ylab ko'rdingizmi?
Mol-davlatimiz ortdi,ammo huzur halovatimiz yo'qoldi.
Qulayliklar ortdi,ammo vaqtimiz kamaydi.
Dorilar ko'paydi, kasalliklar ozaymadi.
Kech yotib, saharda charchoq bilan uyg'onamiz.
Kam kitob o'qiymiz, ko'p televizor ko'ramiz.
Ko'p gapiramiz-u, kam e'tibor beramiz.
Pul topishni o'rgandik, sarfni eplolmadik.
Oyga uchib qaytishni bilamiz,lekin qo'shnimiz holidan habar olish uchun ikki qadam bozmaymiz.
Fazoda nima bo'layotganini bilamiz,lek ichki kechinmalarimizdan behabarmiz.
Havoni tozalaymiz, lekin ruhlarimiz kir.
Rejalar tuzamiz, natijalar ko'rinmaydi.
Shoshilishni o'rgandik, sabrni esa yoddan chiqardik.
Tanishlarimiz ko'p, do'stlarimiz kam.
Yutuqlarimiz ko'p, quvochlarimiz kam.
Ko'p narsani bilamiz, amalimiz kam.
Doimo labimizda kulgu,lek ko'z yoshimiz kam.
Va nihoyat: umrga yillar qo'shdik, ammo ba yillarga hayot bahsh qilolmadik...
|
| |
| |
| DURDON | Date: Seshanba, 23-Avg-2011, 11:03 | Message # 32 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Bir olimdan so‘rabdilar:
- Bir kimsa tavba qilgan chog‘ida tavbasi qabul qilingan yo qilinmaganligini bilishi mumkinmi? Olim shunday javob berdi:
- Yo‘q, qabul qilingani yoki rad etilgani to‘g‘risida keskin bir hukm chiqarilishi mumkin emas. Lekin qabul etilganini ko‘rsatuvchi ba’zi bir alomatlar bor:
1. Kishi o‘zida gunoh qilishga mayl bo‘lmayotganini ko‘radi.
2. Qalbidan xotirjamlik ketganini ko‘radi, har narsada Allohni hoziru nozir holda topadi.
3. To‘g‘ri va yaxshi axloqli kishilar bilan birga yuradi, yomon fe’lli kishilardan o‘zini uzoq tutadi:
4. Ochko‘zlik qilmaydi. Oz bo‘lsa ham halol yo‘l bilan topganiga qanoat qiladi. O’zining ozgina bo‘lsa ham halol yo‘l bilan topgani uning ko‘ziga ko‘p ko‘rinadi, lekin qilgan xayrli va go‘zal amallari ko‘p bo‘lsa ham uning ko‘ziga oz ko‘rinadi.
5. Qalbi doimo Alloh farz kilgan narsalar bilan band bo‘ladi. .
6. Dinini yomon-ko‘zlardan himoya qiladi.
7. Davomiy tafakkur holida yuradi.
8. O’tmishda qilgan gunohlari tufayli nadomat ichida yuradi...
|
| |
| |
| DURDON | Date: Chorshanba, 24-Avg-2011, 10:21 | Message # 33 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Azroildan qo‘rqqan odam
Bir kuni Hazrati Sulaymon, alayhissalom, do‘stlari bilan birga o‘tirar edilar. Hazrati Azroil, alayhissalom, kirib o‘tirganlardan biriga diqqat bilan boqdilar. U odam Azroilning, alayhissalom, bunday boqishlaridan juda qo‘rqib ketdi. So‘ngra Hazrati Sulaymonga:
— Ey Payg‘ambarim, menga yordam qiling, haligina Azroil menga qattiq tikilib qaradi. Mening jonimni oladi chog'i, — dedi.
Sulaymon, alayhissalom, undan:
— Xo‘sh, nima qilayin? Mendan nima istaysan? — deb so‘radilar.
— Shamolga amr bering, meni Hindistonga eltib tashlasin. Shoyad Azroilning panjasidan qutulib qolsam... — dedi.
Sulaymon, alayhissalom, uning istagini bajo keltirdilar. Shamolga buyurib, uni Hindistonga jo‘natdilar. Ertasi kuni Azroil yana ko‘rishmoq uchun Sulaymon, alayhissalom, quzurlariga keldi. Suhbat davomida Hazrati Sulaymon:
— Kechagi odamga tikilib qaramoqning boisi nima edi? — deya so‘radi.
Azroil esa:
— Chunki Alloh taolo menga bu odamning jonini Hindistonda olishni amr etgan edi. Uni bu yerda ko‘rib, juda hayron qoldim. Allohning amrini yanglish anglamadimmikan, deya hayratlandim. Shu bois unga diqqat bilan boqqan edim.
Buyruqni to‘g‘ri anglagan ekanman. Oradan biroz o‘tib, Hindistonga bordim. Uni o‘sha yurtdan topib, jonini oldim.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Chorshanba, 24-Avg-2011, 10:23 | Message # 34 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Ҳалокатга учраган кемадан тирик қолган одамни сув оқими узоқ бир оролга элтиб ташлади. Одам тинмай Аллоҳга дуо қилар ва унга нажот беришни сўрарди. Соатлаб уқёнусдан кўз узмас, шояд бирор кема ўтиб қолса, мени ҳам олиб кетар, деб умид қиларди. Аммо кемадан дарак йўқ эди. Алалоқибат одам умидсизланди ва совқатмаслик ҳамда йиртқич ҳайвонларга ем бўлмаслик учун кема қолдиқларидан ўзига чайла қурди. Орадан бир мунча вақт ўтди. Аммо нажоткордан ҳамон дарак йўқ эди. Одам ҳар куни оролдаги қалин ўрмонга бориб ов қилишни ва ўзига егулик топишни ўрганди. Бир куни навбатдаги овидан қайтиб келиб қараса, кема қолдиқларидан қурган чайласи бурсиқиб ёниб ётибди. Кўкни қора тутун қоплаган. Андугҳга тушган одам фарёд урди: “Худоё нега менинг бошимга бундай кунларни солдинг?” Эрта тонгда оролга яқинлашиб келаётган кема овозидан уйғонди. Кема унга нажот бергани келарди. Одам унга нажот берганлардан сўради: “Менинг бу ерда эканлигимни қаердан билдингиз?” Улар жавобан дедилар: “Биз сен ёққан тутунни кўрдик.”
Инсон умиди амалга ошмаган пайт бир онда ўксийди. Аммо тез умидсизланиш оқиллар иши эмас. Зеро Аллоҳ бизнинг ғамимизни ейди, ҳатто дарду ғам гирдобига тушган пайтимиз ҳам.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Juma, 02-Sen-2011, 03:30 | Message # 35 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | - Xasta yotgan paytida Abdulmalik ibn Marvonga deyildi:
— O’zingizni qanday his etyapsiz, ey amiral-mo‘minin?
— Olloh taoloning ushbu oyatida aytilganidek: «Mana, Bizning huzurimizga sizlarni avval boshda qanday yaratgan bo‘lsak, shunday yolgiz holda keldingiz. Sizlarga bergan narsalarimizni ortingizda qoldiribsiz...» (An’om sura-si, 94 oyat),-dedi amirul mo‘minin va joni uzildi».
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 22-Sen-2011, 06:20 | Message # 36 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам огоҳлантирганлар. Ул Зот соллаллоҳу алайҳи ва саллам бир куни айтдилар:
“- Сизларга халқлар худди ваҳший ҳайвонлар ўз ўлжасига ташланганларидек ташланадиган вақт яқин қолди.
- Бизнинг сонимиз оз бўладими, эй Аллоҳнинг Расули?
- Йўқ. Аксинча, сизларнинг сонингиз кўп бўлади. Бироқ сизлар оқаётган сув устидаги кўпик каби бўласизлар. Аллоҳ душманларингиз қалбидаги сизлардан бўлган қўрқув-ҳайбатни олиб ташлаб сизларнинг қалбларингизга кучсизлик солади.
- Кучсизлик нима?
Дунёни муҳаббат қўйиш ва ўлимни ёмон кўриш”.
(Бу ҳадисни Абу Довуд (4297), Аҳмад (5/278), Абу Нуъайм «Хилйа ул-Авлиё» китобида (1/182) келтиришган.)...
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 24-Sen-2011, 23:10 | Message # 37 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | - Бир киши Суфён ас-Саврий ҳузурига келиб: «Эй Абу Абдуллоҳ, сизнинг қўлингизда ҳам динорларми?!» деган эди, у: «Жим бўл! Шу динорлар бўлмаганида подшоҳлар бизни хизматкорга айлантириб олишарди», деди.
Яна деди:
- Кимнинг қўлида шундан (яъни динорлардан) бўлса, уни ислоҳ қилсин (яъни, тижорат қилиб уни кўпайтирсин). Чунки ҳозир замон шундайки, ким муҳтож бўлиб қолса, энг аввал динини қурбон қилади.
|
| |
| |
| OSIYO | Date: Juma, 18-Noya-2011, 16:59 | Message # 38 |
 Peshqadam
Group: Ishonchli
Messages: 7125
Status: | Бир салом суҳбати
Кўчанинг бир тарафида чарчаган ҳолда бир нималарни ўйлаб кетар эканман, ёнимда кимдир:
- Ассаламу алайкум, устоз, деган овозидан ўзимга келдим.
Ёнимда ўқувчиларимдан бири турарди.
- Ваалайкум ассалам, Маҳмуд.
Навбатчи ҳол аҳвол сўрашдан сўнг хайрлашдик. У кетар экан, “Ассаламу алайкум”, дейишни унутмади. Аммо шу пайт ёнимиздан ўтаётган киши:
- Бу қанақаси? Ҳайрлашганда “Ҳайр”, “Яхши кунда кўришайлик”, каби гаплар айтиларди. Энди бу салом модаси чиқди!
Унга қарадим. Қари ёшдаги киши, у бу гапларни суҳбатдошига қараб гапирарди, аммо гап маъноси бизга тегишли эди. Уларнинг ёнига яқинлашдим.
- Кўришганда салом бериш каби хайр хушда ҳам салом беришлик суннат бўлгани учун шундай қилинади, - дедим.
- Нега унда бу суннат аввал йўқ эди?
- Бу суннат Пайғамбаримиз с.а.в. тавсия қилган Ислом одобларидан. Фақат кейинги пайтларда бу одоб унутилган. Бу одобни ёшларимиз ушлашга ҳаракат қилар экан, бизнинг киноя қилишимиз яхши эмас, балки баракАллоҳ, дейишимиз керак.
Киши бу гапларни эшитиб, бироз хижолат чеккани кўриниб турарди. Аммо шу билан бирга янги нарсаларни ўрганиш уни севинтиргани ҳам маълум эди. Сўнг биз у киши билан бирга йўлимизни ва суҳбатимизни давом эттирдик.
Суҳбатимиз якунига етар онида, у шошиб менга:
- Ассаламу алайкум, - деди.
Аллоҳ ҳаммамизни Ислом амалларида қилишлик йўлида шундай ҳаяжонли ва шошқин қилсин!
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 24-Mar-2012, 09:02 | Message # 39 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Sahih xabarda bizga bildirganki, bir kishi Alloh taoloning huzuriga keltiriladi. Haq taolo unga: "Ey osiy banda! Sen mujrim va osiy bo‘lding", deydi. Banda: "Ey Rabbim! Men hech narsa qilmadim", deydi. Alloh taolo: "Senga qarshi dalillar va guvohlar bor", deydi. U odamning Hafaza farishtalari keltiriladi. U odam: "Ular men haqimda yolg‘on gapirishdi", deydi. Bu holni Nahl surasining 111-oyati bizga ta’rif etadi:
"Har bir jon faqat o‘zini o‘ylab – himoya qilib qoladigan va har bir jon qilgan amalining (mukofotini) to‘la oladigan, ularga zulm qilinmaydigan Kunni (ya’ni, qiyomatni eslang)!".
"Bu kunda Biz ularning og‘izlarini muhrlab qo‘yurmiz. Bizga ularning qilib o‘tgan ishlari haqida qo‘llari so‘zlab, oyoqlari guvohlik berur".Shu tariqa osiylarning a’zolari guvohlik beradi va ular do‘zaxga yuboriladi. Mujrimlar (din dushmanlari, harom ish qilganlar, namozga ahamiyat bermaganlar) o‘z a’zolariga baqira boshlaydilar. A’zolari esa shunday deydi:
"Bizlarni barcha narsani so‘zlatgan Zot Alloh so‘zlatdi. Sizlarni dastlab U yaratgan va sizlar yana Uning O‘ziga qaytarilursizlar", dedilar" (Fussilat, 21-oyat).
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 24-Mar-2012, 09:04 | Message # 40 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | - Jannat Arshi a’loning o‘ng tarafiga qo‘yiladi. Undan keyin Alloh taolo do‘zaxni keltirishni buyuradi. Jahannamga qo‘rquv kiradi va dod soladi. Unga yuborilgan farishtalarga: "Alloh taolo menga ozor berish uchun biror bir maxluq yaratdimi?" deb savol beradi? farishtalar esa: "Alloh taoloning izzati va jaloli va jabaruti haqqi, Rabbing sen orqali osiylardan, islom dushmanlaridan intiqom olish uchun bizni senga yubordi. Sen ana shuning uchun yaratilgansan", deyishadi. Jahannamni to‘rt tarafidan ushlab ko‘tarib keladilar. Yetmish ming ip boylab ko‘taradilar. Har bir ipda yetmish ming halqa bor. Dunyodagi temirlarning hammasi to‘plansa ham uning bir xalqasicha bo‘lmaydi. Har xalqada zaboniy deyiluvchi azob farishtalaridan yetmish mingtasi bor. Ularning biriga dunyodagi tog‘larni surish buyurilganida edi, parcha-parcha qilardi.
Shunda do‘zax o‘zidan dahshatli ovoz chiqaradi, pishqirib olov sochadi va o‘zidan shiddatli bir tuman chiqaradi. Buning oqibatida osmon qop-qora bo‘ladi. Mahshargohga ming yillik masofa qolganida farishtalar uni qo‘yib yuborishadi. Gumburlagan ovozi va issiqligi chidab bo‘lmas darjada bo‘ladi. Mahshargohdagilarning hammasi bundan juda qo‘rqadilar. "Bu nima?" deb so‘raydilar. "Jahannam zaboniylarning qo‘lidan qutulibdi, sizga yaqinlashyapti. Bu o‘shaning ovozi" deb xabar beriladi. Buni eshitib hammaning tizzasida mador qolmaydi va beixtiyor tiz cho‘kadilar. Hatto payg‘ambarlar va rasullar ham o‘zlarini tuta olmaydilar.
Hazrati Ibrohim (a.s.), Muso (a.s.) va Iso (a.s.) arshi a’lo poyini quchoqlab oladilar. Ibrohim (a.s.) qurbon qilmoqchi bo‘lgan Ismoil (a.s.)ni ham unutadi. Muso (a.s.) birodari Horun (a.s.)ni unutadi. Iso (a.s.) volidasi hazrati Maryamni unutadi. Har biri: "Ey Rabbim! Bugun nafsimdan boshqa narsani istamayman", deydi. Faqat Payg‘ambarimizgina (s.a.v.): "Ummatimga omonlik va najot ber, ey Rabbim!" deydilar.
U yerda bunga chiday oladigan hech kim bo‘lmaydi. Alloh taolo Josiya surasining 28-oyatida shunday marhamat qiladi:
"(U Kunda) barcha ummatni (dahshat va iztirobla) tiz cho‘kkan holda ko‘rarsiz. Har bir ummat o‘z nomai a’moliga chaqirilur, (so‘ng ularga deyilur): "Bugun qilib o‘tgan amallaringiz bilan jazolanursizlar".
Farishtalarning qo‘lidan qutilib kelayotgan do‘zaxning bo‘kirgan ovozidan insonlar bo‘g‘ilishi darajasida g‘amga botadilar va yuzlarini berkitib oladilar. Furqon surasining 12-oyatida shunday marhamat qilinadi:
"(Do‘zax) ularni uzoq joydan ko‘rgan vaqtidayoq uning xayqiriq va bo‘kirigini eshiturlar". Alloh taolo Mulk surasining 8-oyatida esa shunday marhamat qiladi:
"U g‘azabdan parchalanib ketgudek bo‘lur...".
Shunda, Payg‘ambarimiz (s.a.v.) oldinga chiqib, jahannamni to‘xtatadilar va: "Haqir va zalil bo‘lib orqaga qayt! Toki, sening oldinga ahling guruh-guruh bo‘lib kelsinlar", deydilar.
Do‘zax esa: "Ey Muhammad! Menga ruxsat bering, men o‘tib ketay. Chunki siz menga harom qilingansiz", deydi.
Shunda Arshdan nido keladi: "Ey jahannam, Muhammadga (s.a.v.) quloq sol va unga itoat qil!" So‘ngra Rasululloh (s.a.v.) do‘zaxni yetaklab borib, Arshi a’loning chap tomoniga joylashtiradilar. Mahshardagilar Payg‘ambarimizning (s.a.v.) bu marhamatli harakatlarini bir-birlariga xabar beradilar. Qo‘rquvlari bir miqdor kamayadi. Anbiyo surasi 107-oyatning ma’noi sharifi zohir bo‘ladi:
(Ey Muhammad alayhissalom), darhaqiqat, Biz Sizni barcha olamlarga faqat rahmat (ya’ni, Allohning rahmati-jannatiga yetaklaguvchi) qilib yubordik".
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 25-Mar-2012, 11:44 | Message # 41 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | - Qiyomat kunida bir musulmon keltiriladi Uning hech qanday hasanasi yo‘qdirki, mezonda og‘ir kelsin. Alloh taolo uning iymoniga hurmatan unga marhamat qilib shunday deydi: "Insonlarning oldiga bor va ulardan senga savoblaridan beradigan kishini izla. Uning ikromi sababli jannatga kirasan!" U kimsa ketadi. Insonlar orasidan maqsadiga erishtiradigan kishini izlaydi. Ahvolini tushunadigan biror bir kishini topa olmaydi. Kimdan so‘rasa: "Men ham mezonimning yengil kelishidan qo‘rqaman. Men sendan ko‘ra ko‘proq muhtojman" degan javobni oladi. Bundan juda xafa bo‘ladi. Shunda yoniga bir kishi kelib: "Nima xohlaysan?" deb so‘raydi. Bu odam: "Bitta hasanaga (savobga) muhtojman. Uni balki mingta kishidan so‘ragandirman. Hammasi bir bahona bilan bermadilar", deydi. Haligi kishi bunga deydiki: "Alloh taoloning huzuriga bordim. Sahifamda birgina savobdan boshqa savob topa olmadim. U ham meni qutqarishga yetmaydi. Uni senga ehson qilaman. Uni mendan ol!" Bu odam suyungan holatda Allohning huzuriga qaytadi. Alloh taolo uning holini bilgan holda: "Nima qilib kelding?" deb so‘raydi. Bu odam voqeani bayon qiladi. Alloh taolo savobini bergan odamni huzuriga chaqiradi va: "Iymon egalariga mening karamim sening karamingdan, ehsondan ko‘proqdir. Birodaringning qo‘lidan ushla. Boringlar jannatga!" deb marhamat qiladi.
|
| |
| |
| ROBIYA | Date: Yakshanba, 25-Mar-2012, 23:49 | Message # 42 |
|
Peshqadam
Group: Muslima
Messages: 2502
Status: |  menga rosa yoqdi hikoyalar rahmat ALLOH rozi bolsin
chiroylik imzo coyaman yaqinda
|
| |
| |
| DURDON | Date: Seshanba, 27-Mar-2012, 00:00 | Message # 43 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Oxiratda bo‘ladigan Allohning qudratini ko‘rsatadigan ishlardan biri: Bir kishi Allohning huzuriga keltiriladi. Alloh taolo uni hisob-kitob qiladi. Savob va gunohlari tortiladi. U kimsa hozir Alloh taolo faqat meni hisob qilyapti, deb o‘ylaydi. Ammo unday emas. Chunki bu paytda hisobini faqat Alloh taolo biladigan miqdordagi kishilarning hisobi qilinadi.U yerda bir kishi ikkinchisini ko‘rmaydi. Biri ikkinchisining so‘zini eshitmaydi. Chunki har kim Allohning pardalari ostidadir. Subhonalloh, bu qanday buyuk quvvat va qudratdir. Bu haqda Alloh taolo Luqmon surasining 28-oyatida marhamat qilgan:
"(Ey insonlar), sizlarni (barchangizni avval boshda) yaratish ham, (Qiyomat kunida) qayta tiriltirish ham xuddi bir jonni (yaratish va qayta tiriltirishning) o‘zginasidir (ya’ni, shu qadar osondir). Zero, Alloh Eshitguvchi, Ko‘rguvchidir."
Janobi Haqning bu qavlida sirlar bor. Bu sir zamonsiz va makonsiz bo‘lish siridir. Chunki Alloh taoloning mulki uchun, af’oli uchun va ishlari uchun had va g‘oya yo‘q. Subhonalloh, Uning fe’llaridan hech biri boshqa ishlarni qilishga mone’ bo‘lmaydi.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 01-Apr-2012, 01:46 | Message # 44 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Najotni Qurondan topdim
(Hoshimjon qori hikoyasi)
Xotinimning ko‘zi yorishadigan kun yaqin qolgan edi. Ayollar maslahatxonasiga borsa, do‘xtirlar homilaning rivojlanish muddati o‘tib ketgani, endi bola kattalashib, tug’ish nihoyatda qiyin bo‘lishini aytib, qo‘rqitishibdi. Ularning tavsiyasiga ko‘ra ayolimni tug’ruqxonaga zudlik bilan yotqizdim. Davolovchi do‘xtir qo‘limga bir necha qimmatbaho ukol va dori-darmonlarning ro‘yxatini tutqazdi. Agar ularni topib, tezda muolaja boshlanmasa, ona-bolaning hayotiga katta xavf borligini, tug’ish nihoyatda og’ir kechib, hatto o‘limga olib borishi mumkinligini yaxshilab tushuntirdi. Ayolim va bolamni hayotini o‘ylasam, shoshilinch dorixonaga chopishim kerak emish. Shifokorlar huzuridan bo‘shashib chiqarkanman, boshim qotdi. Sababi, dori-darmonga pul yo‘q. Anchadan buyon betobligim sababli ishlay olmayman. Ro‘zg’orni uchma-uch arang o‘tkazib turgan edim. Buncha pulni topish amrimahol. Hozirgi paytda kimdan ham qarz so‘raysan, hammaning holi o‘ziga tayin. Shu hayollar bilan uyga qanday kelganimni bilmay qoldim. Yolg’iz qolgan kenjamizni ovqatlantirib, uxlatib qo‘ydim. Keyin har kungi mashg’ulotim - Qur’oni karimni xatm qilishga kirishdim. Boyadan beri miyamni band qilib, ko‘nglimni g’ash qilib turgan hayollar nari ketdi. Buyuk Parvardigorning mo‘‘jiz kalomi ichra g’arq bo‘ldim. Haftasiga bir marta Qur’oni majidni xatm qilaman. Mushafni ochib, kelgan joyimdan tadabbur bilan tilovatni boshladim. O’n uchinchi juzga kelgan edim. Ra’d surasini o‘qishga kirishar ekanman, birdan miyamda yalt etib nimadir chaqnagandek bo‘ldi. Suraning 8-9-oyatlariga kelganimda hayratdan «Subhanalloh!» deya hayqirib yubordim. Beixtiyor ko‘zlarimdan yosh otilib chiqdi. Oyatlar mazmuni quyidagicha edi: «Faqat Allohgina har bir ayolning ko‘tarib yurgan homilasini (o‘g’ilmi-qizmi, rasomi-norasomi, chiroylimi-hunuk ekanini) ham, bachadonlar (muddatidan ilgari) tashlaydigan bolani ham, (to‘qqiz oydan) ortiqroq turib qoladigan bolani ham bilur. U zot dargohida har bir narsa o‘lchovlidir. U g’aybu shahodatni (ya’ni maxfiy va oshkora barcha narsani) bilguvchi buyuk va yuksak zotdir». Suraning shu joyiga kelganimdagi holatimni tasvirlashga til ojiz, qalam noqis. O’zim Qur’onni necha bor o‘qib, hamma narsa Allohning hikmat-irodasi bilan bo‘lishiga imon keltirsam-u, ojiz bir bandaning gapidan vahimaga tushib, qayg‘g’urib, iztirob chekib o‘tirsam?! Imonim bu qadar sustlashib ketganiga istig’for aytdim. Joynamozni yoyib ikki rakat namoz o‘qidim. Duoga qo‘l ochib, Allohdan ayolimning ko‘zi yorishini oson qilishini, ikki jonni O’z panohida asrashini so‘rab yolbordim, iltijo qildim. Duoda Ra’d surasining boyagi oyatlarini bir necha marta qaytarib, Allohdan najot, omonlik so‘radim. Yolg’iz O’ziga tavakkul qilib, xotirjam uyquga ketdim.
…Ertasiga nonushtadan keyin xotinimdan xabar olgani borgan singlim hovlimizga suyunchi so‘rab, xursand kirib keldi: «Akajon, o‘g’illi bo‘libsiz, pahlavon o‘g’il tug’ilibdi. Ona-bolaning ahvoli yaxshi!» «Alhamdulillah» deb Allohga hamd-shukrona aytdim. Zotan, bundan boshqa so‘zga hojat ham yo‘q edi…
JUDAYAM TASIRLI EKAN.....
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 01-Apr-2012, 14:59 | Message # 45 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Бир жаннатий киши жаннатда
юрган экан, атроф
шунчалик гузал, шунчалик
хушбуй эканки бунга
караб, бу хидлардан хидлаб
туймасмиш киши. Шу пайт тепадан бир томчи у одамни кулига томибди.
Томчидан чиккан хид
Жаннатни тутиб кетибди,
шунчалик ажойиб хид эканки,
жаннатий киши хали Жаннатда бундай хид
хидламаган экан. Шунда бу
одам ажабланиб Аллохдан
сурабди: Ё Раббим, бу
кандай томчи, нега илгари
бундай хидни уйламагандим деб. Шунда
Аллохи Таоло у кишини кутариб Жаннатни бошка
каватига чикарибди. У ер
бу киши яшаётган жойидан
минг чандон гузалрок, яхширок, хушбуйрок
экан. У
ерда бир киши утирар эди. Аллох Таоло айтибди: Сени
кулингга томган
томчи мана шу утирган
кишини пешонасидан оккан тер эди. Ё Раббим,
мен хам
жаннатий булсам, у хам жаннатий булса, у дунёда ман
хам намоз укиган
булсам, руза тутган булсам,
садакалар килган булсам, нега бу инсонни
шунчалик баланд
мартабага лойик курдинг, фаркимиз нима у киши
билан дебди. Шунда Аллохи
Таоло дебди: у киши у
дунёда сендан бир марта куп Субханаллох
деган!!!
Ха азизлар, канчалик ибодат килсак кам, умр азиз
нарса хар секундини факат
Узига хамд айтишни
барчамизга лойик курсин! Жаннатларда ана
шундай
баланд мартабалар хар бир муъминга насиб этсин!
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 12-Apr-2012, 00:05 | Message # 46 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Бир куни Ҳасан Басрий ҳузурларига бир аёл келиб,шундай деди:
-Эй,Аллоҳхнинг дўсти! Сизга саволларим бор,жавоб беришинггизни истайман.
-Сўранг дедилар Ҳасан Басрий.
-Эй Имом! Дин поклиги,дин жавҳари,дин хазинаси нима? -деди аёл .
Ҳасан Басрий ҳазратлари:
-Сиз айтинг,биз ҳам ешитиб, ўрганайлик,-дедилар.
Аял айтдиларки:
-Дин поклиги –таҳорат олмоқдир.
Дин жавҳари-Аллоҳдан кўркмоқдир.
Дин ҳазинаси-илимдир.Аёл яна қўшимча килди .
Дин маъдани-ҳаёдир.Аллоҳ хаёли қулини мақтайди.Расулуллоҳ (с.а.в) «ҳаё имонинг бир бўлаги» еканини билдирганлар.
Ҳасан Басрий бу аёл сузларини ешитиб,севинчидан ҳайрату ҳаяжонга тушдилар,аёолнинг сўзига мухлис болдилар.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 12-Apr-2012, 00:06 | Message # 47 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Ҳасан Басрий азратлари бир Хадж мавсумида Харами Шарифда орқасида яшил замбил билан тавоф қилайотган бир кишини кўрдилар :
-Орқангиздаги замбални қўйиб бемалол тавоф этсангиз бўлмайдими?дедилар.
-Орқамдаги замбал йук емас,огирлигини хам сезмайапман.У отам (бир ривоятда Онам деганлар).Етти галдан бери Шом томондан кўтариб келиб,хаж килдириб кетяпман,деди.
Ҳасан Басрий хазратлари айтдиларки:
-Эй азиз биродар!Умрингиз етиб қийоматгача шундай қилсангиз хам,ота-онанинг бир маротаба:
«Сендан розиман,фарзандим!»деган розилигигача тенг бўлолмайди. Ҳеч бир ибодат уларни ҳурсанд қилишинг ўрнига ўтмайди!
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 15-Apr-2012, 01:27 | Message # 48 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Ushbu voqea bir vaqtlar Markaziy Afrikada ishlagan yevropalik shifokor ayolning ish hayotida yuz bergan. O'shanda yarim kecha edi. Men bilan hamshiralar o'ta jiddiy ish - ko'z yorishi og'ir bulgan xomilador ayolni qabul qilishga to'g'ri keldi. Bizning barcha sa'y-harakatlarimizga qaramay, endigina ko'z yorgan ayol vafot etdi. U bizga muddatidan avval tug'ilgan bir burdagina chaqaloqni va yig'lab turgan ikki yoshli qizchasini tashlab ketdi. Biz yangi tug'ilgan chaqaloqni endi qanday qilib asrashimizni tasavvur ham qila olmasdik, chunki shifoxonamizda muddatidan oldin tug'ilgan bolalar uchun eng oddiy shart-sharoitlar ham mavjud emasdi. Buning ustiga, o'sha vaqtda inkubatorni ishlatish uchun oddiygina elektr energiyasi ham yo'q edi. Garchi biz ekvatorda joylashgan bo'lsak-da, bu yerning badanni junjiktiruvchi shamolli kechalari anchagina salqin bo'lardi. Yordamchilarimdan biri, stajer-akusher yordamchi binoga qarab yugurdi va u yerdan dunyoga endigina kelgan, qaltirab turgan chaqaloqni o'rash uchun momiq paxta olib keldi. Hamshira esa gorelka olib kelish uchun yugurdi. Birozdan so'ng u juda xafa holda qaytib keldi va yig'lamsiragan holda gorelkani issiq suvga to'ldirishi bilanoq yorilib ketganini aytdi. «Bu bizning oxirgi gorelkamiz edi!», - dedi u xo'rsinib.
Darvoqe, tropik iqlim sharoitida rezina o'z xususiyatini tez yo'qotadi, men bunga ko'p duch kelganman. Ammo kelib-kelib aynan hozir, gorelka hayotiy zaruriyat bo'lgan bir paytda bunday bo'lishi o'ta achinarli edi. Ammo, g'arbliklar o'tgan ishga salavot deyishganidek, bu yerda - Markaziy Afrikada ham yirtilgan gorelka uchun qayg'urishning hech bir nafi yo'q edi. Gorelkalarning daraxtda yetishmasligi qanchalar ma'lum bo'lsa, yaqin atrofda na biron dorixonaning, na gorelka sotiladigan do'konning borligi ham shunchalar aniq edi. «Mayli, nima ham qila olardik, - dedim xo'rsinib qolganlarga yuzlanarkanman. - Endi chaqaloqni bunday salqin kechada nobud bo'lmasligi uchun o'ta ehtiyotkorlik bilan unga kerakli issiqlikni ta'minlovchi olovga yaqin joyga yotqizishimiz kerak. O'zimiz esa navbat bilan chaqaloqning oldida yotamiz, birimiz esa eshikdan shamol kirmasligi uchun mas'ulmiz. Bizning asosiy vazifamiz - bir necha kun ichida bolani issiq saqlashimiz kerak».
Ertasiga men odatdagiday bolalar uyiga bordim va u yerda uz xohishlari bilan menga hamroh bo'lgan bir necha bolalar bilan ibodat qildim. Ibodatga qadar men bolalarga o'tgan kecha bo'lgan voqeani gapirib berdim, gorelkaning yorilib ketgani va chaqaloq uchun kerakli issiqlikni qanday qilib ta'minlaganimizni tushuntirdim. «Gorelka bo'lganda bizga juda asqotgan bo'lardi, - qo'shimcha qildim men. - Axir chaqaloq biroz sovqotsa xam nobud bo'lishi mumkin». Bundan tashqari men bolalarga yangi tug'ilgan chaqaloqning vafot qilgan, endi hech qachon qaytib kelmaydigan onasini qo'msab yig'layotgan, ammo yetim bo'lib qolganini hali tushunib yetmagan ikki yoshli opasi haqida ham gapirib berdim. Bolalar meni diqqat bilan tinglashdi va ibodatga otlanishdi. Ibodat vaqtida ularning orasidagi o'n yoshli qizcha e'tiborimni tortdi. U shu qadar chin ko'ngildan ilohiy ishonch bilan ibodat qildiki, duolari begunoh bir go'dakning butun yuragidan to'kilardi. «O'tinaman, Ollohim, - duo qilardi u, - bizga bir dona gorelka yuborgil. Yo Ollohim, uni bizga bugunoq yubor, axir ertaga kech bo'lishi, chaqaloq o'lib qolishi mumkin». Qizcha duosining oxirida qo'shimcha qildi: «Yo Ollohim, shu chaqaloqning opasi uchun bir qo'g'irchoq ham yuborsang, toki u yolg'iz emasligini, Sen uni yaxshi ko'rishingni bilsin, yolvoraman, Ollohim!» Bu so'zlarga lol qolib, bolalikning sof va sodda qalbiga butunlay taslim bo'lgandim. Men o'sha paytda bunday duoga «Omin» deyishim mumkin edimi?.. Yo'q, deb o'ylayman. Men Ollohning ushbu iltijoni bajarishiga shunchaki ishona olmasdim. Albatta, Qur'onda Ollohning qodir, cheksiz qudrat egasi ekanligi, O'zi ixtiyor qilgan har narsani qila olishi yozilganini bilardim. Ammo har narsada, shu jumladan, so'rashda ham chegara bor, deb o'ylardim. Mening nazdimda, o'sha paytda bizning sharoitimizda bunday iltijoning amalga oshishi imkonsiz edi. Chunki gorelkaga ega bo'lishimiz ehtimolining birdan bir yo'li - bu mening vatanimdan posilka olishimiz edi. Ammo men bu yerda deyarli to'rt yildan beri ishlayotgan edim va haligacha hech kim menga bironta ham posilka yubormagandi. Buning ustiga, kimdir menga posilka jo'natishga qaror qilgan taqdirda ham, nimaga asoslanib ham uning ichiga gorelka solardi? Axir kimning xayoliga ham menga - ekvatorda, tropik jaziramada ishlayotgan kishiga gorelka jo'natish kelardi? Shunday badgumon o'ylar bilan ishga qaytdim. Oradan ikki soatcha o'tgach, o'quvchilarimga tibbiyot asoslaridan dars o'tayotganim bir vaqtda, uyim oldiga (u shifoxona yaqinida edi) mashina kelib to'xtaganini xabar qilishdi. Shoshilib uyga kelganimda mashina ketib qolgandi. Lekin ayvonda meni 22 kilolik posilka kutayotgan edi. Ko'zlarimga yosh quyilib kelayotganini his qilib turardim. Xayajondan posilkani ocha olmadim va yordamga chaqirdim. Zum o'tmay bugun biz birgalikda ibodat qilgan mehribonlik uyining bolalari yordamga yetib kelishdi. Ularning ichida o'sha o'n yoshli qizcha ham bor edi. Bolalar bilan birgalikda har bir tugunni yechib, arqonni bo'shatdik. Keyin posilkani pichoq bilan ichidagi narsalarni zararlantirmasdan ocha boshladik. Biz hammamiz hayajon ichra bu tilsimli qutidan ko'zimizni uza olmasdik. O'ttizdan ortiq ko'zlar posilka ichidagi narsalarni ola boshlagan mening qo'l harakatlarimga qadalgandi. Eng ustdan men bir nechta turli rangdagi sviterlarni oldim. Ularni bolalarga tarqatganimda, beg'ubor ko'zlari yanada chaqnab ketdi. Keyin kasallar uchun yuborilgan bandajlarni chiqardim. So'ngra turli xil tibbiyot uskunalarini oldim. Undan keyin mayiz solingan bir necha paket chiqdi. Va nihoyat qutiga navbatdagi narsani olish uchun paypaslagan qo'llarim ... Yo'q... Bo'lishi mumkin emas!
Ko'zlarimga ishonmagan holda, tushimmi o'ngim ekanligini aniqlash uchun o'zimni chimchilagim kelardi, men qutidan... ha, ha, yap-yangi rezina gorelkani chiqardim! Bolalar maftun bo'lib, qichqirib yuborishdi, men esa ko'z yoshlarimga ko'milgandim. Men Ollohdan gorelka yuborishini so'ramagan edim, chunki buning mumkinligiga shunchaki ishonmagan edim. Axmoq bo'lmasam, duoning kuchiga shubha qilamanmi! Shunda o'sha o'n yoshli qizcha xursand bulib, yonimga keldi. «Modomiki Olloh bizga gorelka yuboribdimi, demak U qo'g'irchoqni ham yuborgan», - ishonch bilan shivirladi u qutiga nazar tashlarkan. Albatta! Bo'lmasam-chi! Qutining eng tagidagi jozibali qo'g'irchoqni biz birgalashib chiqardik. Qizchaning ko'zlari misoli ikki kichik yulduzdek porlardi. U BUNGA MUTLAQO SHUBHA QILMAGANDI! «Olloh uni juda yaxshi ko'rishini bilishi uchun siz bilan birga borib, ushbu qo'g'irchoqni o'sha ikki yoshli qizchaga bersam maylimi? ... Iltimos», - so'radi mendan qizaloq. «Albatta, shirinim», - ko'z yoshlar ichida ma'qulladim men. Aslida mazkur posilka besh oy davomida yo'lda bo'lgan edi. Uni menga sobiq o'quvchilarim ilgari men bilan birga ishlagan Ollohga ishongan va uning amrlariga buyinsungan bir hamkasb ayolning tashabbusi bilan yuborishgan edi. Buning ustiga gorelkani naq ekvatorga hamda eng kerakli vaqtda yetkazib berishgandi! Sobiq o'quvchilarimdan biri posilkaga qo'g'irchoqni Ollohga butun vujudi bilan ishonib duo qilgan haligi qizaloqning iltijosiga javoban ikki yoshli yetim qolgan qizcha uchun solib qo'ygan edi.
«Ular hali so'rmaslaridan avval Men ularning duolariga labbay deya javob beraman» Robbimiz chindan ham hamma narsani eshitguvchi va bilguvchidir. U bizni naqadar yaxshi ko'radi!
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 16-Apr-2012, 01:52 | Message # 49 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Abdulloh ibn Amr ibn Os roziyallohu anhu hazratlaridan rivoyat qiladi: "Payg’ambarimiz sollallohu alayhi va sallam hazratlari Ibrohim alayhissalom haqlaridagi: "Parvardigorim, u butlar ko’pdan-ko’p odamlarni yo’ldan ozdirdilar. Bas, kim mеnga ergashsa, ana o’sha mеndandir (ya'ni, mеning dinimdadir). Kim mеnga isyon qilsa, yana O’zing Mag’firatli, Mеhribonsan (ya'ni, unday kimsalarni ham Haq Yo’lga hidoyat qilishga qodirsan)" (Ibrohim surasi 36-oyat mazmuni). Iso alayhissalom haqlaridagi: "Agar ularni azoblasang, ular Sеning (ojiz) bandalaring. Agar ularni mag’firat qilsang, albatta Sеn O’znng Qudrat, Hikmat egasidirsan" (Moida surasi 118-oyat mazmuni) oyatlarni ham tilovat qildilar.
Kеyin qo’llarini ko’tarib: "Allohim! Ummatim, ummatim..." dеb yig’lay boshladilar.
Alloh taolo Jabroil alayhissalomga amr qildi; "Ey Jabroil! Rasulim Muhammad sollallohu alayhi va sallamning yoniga bor! Rabbing uning nima uchun yig’laganini yaxshi biladi, sеn undan nima uchun yig’laganini so’ra!"
Jabroil alayhissalom Janobimiz sollallohu alayhi va sallam huzurlariga kеlib, nima uchun yig’laganlarini so’radilar. Payg’ambarimiz sollallohu alayhi va sallam Jabroil alayhissalomga sababini aytdilar. Har narsani yaxshi biluvchi Alloh taolo Jabroil alayhissalomga amr qildi: "Ey Jabroil! Muhammadning yoniga bor! Unga: "Albatta, Biz yaqinda ummating haqidagi narsadan sеni rozi qilamiz va sеni unutmaymiz", dеgin!" (Muslim, "Sahih", 301).
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 16-Apr-2012, 01:57 | Message # 50 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | - Ummu Salama roziyallohu anhu onamizdan rivoyat qilinadi:
«Bir kuni Allohning elchisi sollallohu alayhi va sallam uyimda edilar. "Yonimga hеch kim kirmasin!" dеb farmon qildilar. Ichkariga Husayn kiribdilar. Mеn Rasulullohning muborak qalblari to’lib yig’laganlarini eshitdim. Ichkariga kirsam, Husaynni bag’rilariga bosib, boshini silar va yig’lar edilar.
"Allohga qasam, Husaynning qachon kirganini bilmay qolibman", dеdim mеn. Rasululloh dеdilar:
"Jabroil alayhissalom hozir biz bilan, shu yеrdalar. Mеndan: "Husaynni sеvasizmi?" dеb so’radi. "Dunyoda albatta!" dеb javob bеrdim. Shunda Jabroil alayhissalom: "Aniqki, ummatingiz Husaynni Karbalo dеgan joyda shahid etadilar!" dеb aytdi. Kеyin o’sha joyning tuprog’ini mеnga ko’rsatdi".
Yillar o’tib, Imom Husayn shahid etilishlarini eshitgan zamon: "Bu joyning nomi nima?" dеb so’radilar. "Karbalo!" dеyildi. Shunda: "Alloh va Rasuli rost so’zlaydi! "Karb" – g’am va "Balo" -balo, dеb qo’ydi»- Boshqa bir rivoyatda bunday kеladi:
"Allohning Rasuli to’g’ri so’zlaydilar! "Karb" – g’am va "balo" - balo tuprog’i!" ("Kanzul-umma", 37669).
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 06-May-2012, 06:34 | Message # 51 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Ibn Umardan, roziyallohu anhu:
“Bir kuni Hazrati Umar, roziyallohu anhu, Hazrati Aliga:
— Ey Abu Hasan, ko‘pdan beri sendan so‘rashning imkoni bo‘lmayotir. Ba’zan seni topolmaymiz. Seni bu yerdaligingda biz boshqa joyda bo‘lamiz. Meni o‘ylantirib yurgan uch savol bor. Shuni sendan so‘rayman, — dedi.
— Qanday savollar ekan? — so‘radi Hazrati Ali.
— Ba’zan bir odam boshqa bir odamni, undan hech qanday yaxshilik ko‘rmagan bo‘lsa hamki, yaxshi ko‘radi. Ba’zi kishilar esa boshqa birovga, undan biror yomonlik ko‘rmagani holda buHzu adovat qilishadi. Buning sababi ne?
— Ruhlar havoda guruh-guruh holida qo‘nimgohlarda to‘plangan askarlarga o‘xshaydilar, bir-birlari bilan tanishib, do‘stlashadilar, — javob bera boshladi Hazrati Ali. — U yerda tanishib, bir-birlari bilan ahil-inoq bo‘lganlari bu yerda ham topishadilar, o‘zaro kelishadilar. U yerda bir-birini tanimay, bir-birlaridan uzoq qolganlar bu yerda ham kelisha olmaydilar.
— Bu birinchi savolim edi. Ikkinchisini eshit. Kishining ko‘rgan tushlaridan bir qismi to‘g‘ri chiqadi. Bir qismining esa haqiqatga hech qanday aloqasi yo‘q. Nega shunday?
— Janobi Payg‘ambarimizning, sollallohu alayhi va sallam: “Erkakmi-ayolmi, har bir banda uyquga ketganidan so‘ng ruhi Arshgacha ko‘tariladi. Arshga yetib borgunicha uyHonmagan ruhlarning ko‘rgan tushlari to‘g‘ri chiqadi. Arshga bormasidan uyHonib qolgan ruhlarning tushlari esa yolg‘onchi tushlardir”, deya marhamat qilganlarini eshitgan edim.
— Ikkinchisi ham hal bo‘ldi. Endi uchinchisini aytay. Goho kishi biror narsani tushuntirmoqchi bo‘ladi-yu, o‘sha zahoti unutib yuboradi, oradan ozroq vaqt o‘tib yana esiga tushadi. Nega bunday bo‘larkin-a?
— Har bir miyada oyning yuzini pardalagan (to‘sgan) xira bulut parchasi yanglig' bir “bulut” bor. Oy nur socharkan, bir bulut parchasi kelib, yuzini to‘sgani, ko‘p o‘tmay yana ochilgani singari kishi ham gapirayotganida, to‘satdan o‘sha “bulut” kelib, aqlini o‘rab oladi. Shunda kishi tushuntirmoqchi bo‘lgan narsasini unutib qo‘yadi va “bulut” tarqalishi bilan uni qayta eslaydi.
— Mana shu uch narsa doim zehnimni xira qilib turardi. Allohga shukrlar bo‘lsin, endi tinchlandim, — dedilar Hazrati Umar, roziyallohu anhu”.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 03-Iyun-2012, 08:24 | Message # 52 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Payg‘ambar (s.a.v.) aytdilar:
“Bani Isroilda bir ibodatli odam bor edi. U juda husnli edi. Savat to‘qib, qishloqlarda yurib sotardi. Bir kuni saroyning yonidan o‘tib qoldi. Shunda uni malikaning cho‘risi ko‘rib qoldi va bekasiga: “Men eshik oldida savat sotib yurgan juda chiroyli kishini ko‘rdim. Bunaqasini hali ko‘rganim yo‘q”, dedi. Maliki: “Uni oldimga olib kir”, deb buyurdi. Cho‘ri obidni boshlab keldi. Malika obidni ko‘rib, uning husni jamoli asiriga aylandi. Shunda malika: “Sen bu savatlaringni tashla. Mana bu chiroyli to‘nni ol”, dedi. So‘ng cho‘risiga qarab: “Menga yog‘ va xushbo‘ylik keltir. Biz u bilan ehtiyojimizni qondiramiz, u ham bizning hojatimizni chiqaradi”, deb aytdi. Keyin yana obidga yuzlanib: “Agar men bilan birga bo‘lsang, senga ko‘p pul beraman, savat sotib yurishingga hojat qolmaydi”, dedi. Obid malikaga: “Men bu ishni xohlamayman”, deb bir necha marta aytdi. Shunda Malika: “Unda bu yerdan chiqolmaysan. Biz xohlagan ishni qilasan, keyin tashqariga chiqasan”, dedi va cho‘riga eshiklarni qulflashni buyurdi. Cho‘ri eshiklarni qulfladi. Bu ishlarni ko‘rib turgan obid: “Sizlarning qasringiz ning tepasida tahoratxona bormi, men tahorat qilmoqchiman?” dedi. Malika cho‘risiga uni tahorat qilish uchun tepaga olib chiqishni buyurdi. Obid teppaga chiqqach, tomning chekkasiga keldi. Qasr juda baland, bu yerdan pastga tushish uchun hech narsa yo‘q edi. Obid nafsini avray boshladi: “Ey nafsim, kechayu kunduz haris bo‘lib, yetmish yildan beri ulug‘ rabbingning rizoligini axtarasan. Mana bu bir marotaba bo‘ladigan maishat esa, yetmish yillik ibodatlaringni bekor qilib yuboradi. Agar yana unga ro‘baro‘ keladigan bo‘lsang, u ishni qilmasliging kerak. Qilsang, amallaring bekor bo‘ladi. Yaxshisi o‘zingni mana bu tomdan tashla. Shunda Allohga bu gunohni qilmasdan, yaxshi amaling bilan yo‘qliqasan”, dedi. Keyin u o‘zini qasr tepasidan tashlamoqchi bo‘lib turganida, Alloh taolo Jabroilga (alayhissalom): “Ey Jabroil, bu bandam Mening g‘azabimdan, Menga osiy bo‘lishdan qochib, o‘zini o‘ldirishni xohlayapti. Sen uni yerga tushmasidan qanoting bilan ushlab qol. Unga biror ziyon yetmasin”, dedi.
Obid o‘zini qasr tepasidan tashlaganida, Jabroil (alayhissalom) qanotini uning tagiga yozdi va uni ushlab olib, xuddi ota o‘g‘lini yerga ehtiyotlab qo‘yganidek, oxista tushirdi. Xullas, u pastga eson-omon tushib olib, uyiga keldi. Savatlari saroyda qoldi. Bu vaqtda quyosh botgan edi. Obidning xotini: “Savatlarning puli qani?” deb so‘radi. Shunda u aytdi: “Bugun men savat sotib, pul topolmadim”. “Unda nima bilan iftorlik qilamiz?” dedi xotini. Obid: “Sabr qilamiz, sen turib tandirni o‘tin bilan to‘ldir. Qo‘shnilarimiz tandirimizga o‘tin solinmaganini ko‘rishsa, bularning uyida yegulik narsasi yo‘q ekan, deb bizni o‘ylab, xafa bo‘lishadi. Bu narsa yaxshi emas”, dedi. Xotin obidning aytganini qilib, tandirni o‘tin bilan to‘ldirdi-da, erining oldiga kelib o‘tirdi. Shunda qo‘shni ayollardan bittasi obidning xotinini chaqirib, o‘tin so‘radi. “Ha, o‘tin bor, - dedi xotin, - kir-da, tandirning ichidagi o‘tinni olib ketaver”. Shunda qo‘shni ayol ichkari kirib, qaytib chiqdi va: “Ey falonchi, men senga hayronman, sen bu yerda ering bilan gaplashib o‘tiribsan, tandirda esa, noning pishib, kuyib ketay, deb turibdi”, dedi. Obidning ayoli borib, ne ko‘z bilan ko‘rsinki, tandirning ichi nonga to‘la! Obidning xotini nonlarni bir idishga solib, erining oldiga olib bordi va eriga aytdi: “Mana qarang, tandirimiz nonlarga to‘lib qolibdi. Albatta, Rabbingiz bu ne’matni sizga bejizga yubormagan. Siz Rabbingiz huzurida ulug‘ odamsiz. Allohga duo qilib, umrimizning qolganida yaxshi yashashimiz uchun bizga ko‘p rizq berishini so‘rang»
Obid xotiniga qarab: “Ey xotin, shu kunimizga ham sabr qil”, dedi. Ammo xotini: “Allohga duo qiling”, deb tinimsiz so‘rayverganidan keyin obid: “Mayli, duo qilaman”, dedi va yarim kechasi turib, namoz o‘qidi, so‘ng Allohga: “Xotinimga qolgan umrida keng rizq bergin”, deb duo qildi. Obid mana shu so‘zlarni aytib duo qilib turgan paytida, uyning shifti ochilib, tepadan bir qo‘l qimmatbaho yoqut tashladi. Uning nuri bilan uy yorug‘ bo‘lib ketdi. Xuddi sham uyni yoritganidek. Obid xotinining oyog‘idan turtib uyg‘otdi. Xotini endi uxlagan edi. Obid xotiniga: “O‘rningdan tur-da, so‘ragan narsangni ol”, dedi. Xotin: “Duo qilishga shoshilmang. Shuning uchun meni uyg‘otdingizmi hali? Men uyqumda bir tush ko‘rdim. Usti yopiq va zabarjad bilan qoplangan, tizilib qo‘yilgan oltin kursilarga qarab turgan edim. U kursilarning orasidagi bitta kursining bir joyi ko‘porib olingan ekan, men: “Mana bu cheti qo‘porilgan kursi kimniki?” deb so‘radim. Ular aytishdiki: “Bu kursi ering o‘tiradigan joy”. “Nima uchun buning cheti qo‘porilgan?” deb so‘radim. “Bu qo‘porilgan joyni ering ertaroq so‘rab olgan”, deyishdi. Men: “Sizning kursingizga nuqson yetkazadigan biron narsa menga ke rak emas”, dedim”. Obidning xotini mana shu tushida bo‘lgan voqealarni aytib berdi va eriga: “Rabbingizga duo qiling, bu yoqutni joyiga qo‘yib qo‘ysin”, dedi. Keyin obid Allohga duo qildi, boyagi qo‘l kelib, yoqutni qaytib olib ketdi”.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 07-Iyun-2012, 08:24 | Message # 53 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Yaqin tarixda
O'zimizni diyorlarda bo'lgan ibratlik voqea.
Bir Ustozim aytib bergandi(Alloh qodir qilgancha Esda qolgani)
O'zini Zamonasida Eng Boy,Va o'zini 3-4 uy Va Mashinalari bilan Baxtliman deb Hisoblab Yurgan Bir Kishi bo'lar edi.
Bir Kuni ko'chadan Sohchilari bilan Mag'rur o'tib ketayotib,Bir Jajji,Hali balog'atga yetmagan bolaga ko'zi tushib qoldi....
U bola Shosha pisha yugurardi,Haligi boy kishi:
-Hoy bola Qaerga Shoshyapsan a?
-Amaki Masjidga!Jamoat Namoziga Kech qolmay(shirin mayin ovozda)
-Qani beri kelchi,Bolam!-Sen hali yosh bolsang,O'ynab o'ynab yurmisanmi?-Namozni Katta bolgandayam oqiyverasan!(Johillarcha Maslahat berdi)
-Amaki! Hafa bo'lmanguu(Yanayam muloyimroq ohangda) Bizni Uyda Eshshagimiz bor,yeydi,ishlaydi,uhlaydi,yana yeydi yana ishlaydi yana uxlaydi ,Namoz o'qimidi!Otam Sen bilan Eshshagimizni farqi Namozda dedi!:- dedi!
Boy Sapchib o'rnidan Turdi,Tili Aylanmay qoldi,Shuncha yillardan beri Qatib ketgan (Balki teskari bo'lib qolgan) yurak Go'yo Yorilib,Yumshaganday bo'ldi!Kunu tun Jajji murg'ak ,Hali balog'atga yetmagan bolani So'zlari Quloqlarida jaranglardi(Juda qattiq ta'sir qilgandi)
Shu onda ALLOH HIDOYAT QILDI!!!
Darrov yuvindi,masjidga bordi,Ikki rakaat Namoz qoim qildi,Shunday halovatni topdiki masjiddan chiqmay qo'ydi!
Shunday baxtni topdiki,Shuncha boyligi berolmagan baxtni topdi!
Sohchilariga(Endi meni himoya qiladigan ROBBIM bor)silar bo'shsizlar!
(Mashinalariniyam Alloh Yo'lida Sadaqa Qivoribdi)
Birovni HIDOYATIGA Sababchi bo'lishni Nasib AYLASIN ROBBIM !
Hikmatulloh Yusuf
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 09-Iyun-2012, 01:33 | Message # 54 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Bir kun Payg'ambarimiz Rasululloh (s.a.v) ko'chada ketyotsalar chekada bir 3 yoki 4 yoshli bola juda chiroyli tohorat olayotgan ekan shunda Payg'ambarimiz(s.a.v) unga qarab shunday dedi: juda chiroyli tohorat oldingiz desalar haligi bolacha javob beribdi: do'zahdan qo'rqib shunday tohorat oldim debti wuna Payg'ambarimiz (s.a.v) hali sizda gunoh yo'qku nimaga qo"rqasiz desalar bola aytibdi: Onam o'choqga o't yoqganlarida qarab turardim oldin kichkina mayda o'tinlardi solib keyin katta o'tinlardi solardilar shundan men ham o"yladim OLLOH do'zahga birinchi bo'lib bizdaqalarni tashlab keyin o't ilashgandan keyin kattalarni soladi deb o'ylab shunday tohorat oldim debti.... Payg'ambarimiz(s.a.v) wunda u yow bolani bowidan silab yuzlaridan o'pibdilar.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 09-Iyun-2012, 15:22 | Message # 55 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | O’limni eslashlik…
Abu Hurayra r.a dan rivoyat qilinadi: “Nabiy a.s dedila:” Lazzatlarni kesuvchi o’limni eslashni ko’paytiringlar”. Ibn Umar r.a dan:”Nabiy a.s dan so’rashdi: “Mo’minlarning qaysilari aqlliroq?”, u zot s.a.v : “O’limni ko’p eslaydigan va unga qattiq tayyorgarlik ko’radiganlar, ana o’shalar aqllidirlar”. Ibn Umar r.a o’limni eslasalar qattiq titrardilar, har kecha faqihlarni to’plab o’limni va qiyomat kunini eslashardi, so’ngra shunday yig’lashardiki huddi oldilarida janoza bordek. Abdulloh ibn Umar r.a dan :” Rosululloh s.a.v mening ikki yelkamdan ushlab dedilar: “Dunyoda huddi begonadek bo’l yoki bir yo’lovchi”. Ibn Umarning o’zi aytardi:” Kech kirsa tongni, tong bo’lsa kechni kutma, sog’ligingdan kasalligingga, hayotingdan o’limingga olgin”. Ey dunyo, dunyo deya o’limni unutgan nafsim! O’lim farishtasini bir kunda yuzingga besh marta boqib ketishini bilib turib ham nega undan g’ofilsan. Kel, sen bilan ozginaga o’limni eslaylik. Qalbingni bir muddatga dunyodan bo’shat, aks holda bu eslashlikdan foyda olmaysan. Tasavvur qil, o’sha kelishi kutilgan o’lim farishtalari keldi.Senga omonat qilingan ruhni qabz qilish uchun. Men senga “qabz qilish” deb osongina aytdimu lekin uning shiddati juda og’ir. Sen qayoqdan ham bilarding o’lim mastligi nimaligini… Alining r.a ushbu ta’rifini fikr qil “ Agar o’ldirilmasanglar o’lasizlar, jonim qo’lida bo’lgan zotga qasam ichib aytaman men uchun yuz marta qilich bilan chopilishim to’shakda o’lishimdan yengilroq”.Endi sen Shaddod ibn Avsning r.a ushbu gaplarini taammul qil “O’lim mo’min uchun dunyo va oxiratda eng qo’rqinchli narsadir, u qozonda qaynashlikdan,qaychi bilan qiyilishdan va arra bilan arralanishlikdanda shiddatliroqdir, agar o’lik orqaga qaytib dunyo ahliga o’limni habarini berganda edi, ular yashashdan rohatlanaolmasdilar, uyqudan lazzatlanmasdilar”.Allohning suyukligi s.a.v ning “ Albatta o’limning mastligi bor” deganlari kifoya emasmi senga. Farishtalar seni huddi shu holatga solib har bitta a’zoingdan, tomiringdan huddi junning ichidan tortib olinayotgan tikan singari ruhingni qabz qilishlarini o’yla…Dod solib qichqirishingga arziydigan og’riq bo’lsada, azbaroyi uning shiddatidan quvvating qolmay, ko’zing osmonga tikilib, tiling tanglayingga yopishib qolgan. Sen uchun tavba eshiklari yopilyapti. Ana, ruhing ham chiqdi, o’lding. Ahling ustingda dod solib yig’lashyaptiyu, biror javob qaytarishga qodir emassan. G’assol keldi, seni yuvish uchun. Senga kafan kiydirish uchun. Eh nafsima, nafsima, esingdami hayoti dunyoda kiyiming bilan kibr qilarding. Masjid sari olib boryaptilar, sening janozangni o’qish uchun. Namozning na rukusi bor, na sajdasi. Namoz ham tugadi, odamlarni shoshilishini qara seni tezroq yerga qo’yaylik deb…Va nihoyat, dunyoning oxiri oxiratning boshiga kelding, qabrga…Ha bu sening uying, na derazasi, na ayvoni bor. Zimiston bir lahad. Seni qabrga qo’ydilar, kafaningni yechdilar. Bir necha soniyalardan keyin ko’nglingni ko’tarib turgan go’rkov ham qabrni tark etadi. Lahadingni g’ishtlar bilan yopayotgan go’rkovga iltimos ketmang, meni yolg’iz qoldirmang deging kelyaptiyu, qodirmassan. Yuzingga tushib turgan dunyo yorug’ligini qo’yilgan so’nggi g’isht to’sdi. Tugadi, hammasi tugadi. Sen suygan, ularni deb har narsaga tayyor bo’lganlaring kim o’zarga qabringni tuproqqa to’ldirishyapti. Sen uchun “Taborak” ni o’qidilaru, tezda ortlariga qaytdilar. Chunki, ularni hayoti dunyosi kutib turibdi. Sen ham avvallari shunday eding, bir kun men ham shu yerga kelaman deya fikr qilmasding, dunyoyingga shoshilarding. Qiynalib to’plagan molingga boshqalar ega chiqdi. Hozir Munkar va Nakir keladi. Ularga nima deysan, namozingdan so’rashsa javobing nima bo’ladi, ro’zangdan, sadaqangdan so’rashsachi… Ey nafsim, qabrni bir siqishi bor. Qovurg’alar bir biriga kirib ketadi. Sen hayoti dunyoda unga mahliyo bo’lib yurgan jamolingdan asar ham qolmaydi. Bo’ldi nafsim ma’siyatdan to’xta… Agar o’lim eslansa, o’zingni ularning biri deb hisobla. Senga Luqmonning o’g’liga qilgan nasihatini aytay “ Ey o’g’lim, senga qachon yo’liqishini bilmaydigan ishga to’satdan duch kelib qolishdan oldin tayyorgarligingni ko’r”. O’limni esla, tor hayotingni keng qiladi, keng hayotingni tor qiladi. Suyukligim, mo’min o’limni doimiy eslab yuradi, chunki u sevgani bilan uchrashuv onidir, Habiybi jalla jalaluh bilan bo’lajak uchrashuvni unutmaydi. Shuning uchun uni osiylar diyoridan chiqib, Robbil alamiyn huzuriga borish uchun o’limga mushtoq ekanligini ko’rasan.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 17-Iyun-2012, 13:09 | Message # 56 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Имомнинг манекен қизи (1-qism)
Ёшлик кексаликнинг кўзгусидир.
Кўзгудаги аксдан рози бўлмаган киши,
кўзгудан эмас ўзидан ҳисоб сўраши лозим.
Томдаги қорлар эриб, уй ичига томчилаб, ҳамма ёқни хўл қилганди. Хонадоннинг қизи Фотима чакка ўтаётган ерларга идишларни қўяр, ҳам тинмай нолирди.
- Тўйиб кетдим ахир, тўйиб кетдим. Ойи, мени эшитяпсизми? Эрингизга айтинг бизни тузукроқ уйга жойлаштирсин энди.
Фотима бутун кин ва нафрати билан нолишда давом этарди.
- Уйимиздан уяладиган бўлиб қолганман. Ҳатто ўртоқларимни ҳам таклиф этолмайман.
Икки хонаси ва зали бўлган масжид ётоқхонасида онаси доим шу сўзларни эшитарди. Жигарбандининг бу гапларидан қаттиқ ранжир ва
- Қизим, болажоним, шунга ҳам шукур қилишимиз керак. Бошпанасиям бўлмаганлар бор. Даданг яқинда келиб қолади. Охирги ракатни ўқишаётган бўлишса керак. Овозинг масжидга эшитилиши мумкин, сал секинроқ гапир, - дерди.
Фотима сув билан тўлган идишларни бўшатар экан, янаям жаҳл билан гапирди:
- Ҳар доим битта гап. Даданг эшитади, даданг эшитади. Эшитсин. Ким эшитса эшитсин. Бошқа чидолмайман. Нима дадам мени сўраб олибдими? Ёки сиз мени сўраб туққанмидингиз? Ичимдан бошқа гаплар ҳам келяпти-ю, лекин... Тавба, тавба. Бундай ҳаётга бошқа бардош беролмайман деб неча маротаба айтдим. Бардош беролмайман. Бу дунёга келаётганимда мендан ҳеч ким сўрамаганди.
- Қизим сен ақлингни еб қўйибсан. Аллоҳ ўз асарини яратаркан, нега сендан сўрасин. Сен манави гулларни боққа экишингдан аввал, улардан сўраганмисан, балки улар ҳам бу дунёда яшашни хоҳлашмас. Манави курсини у жойдан бу жойга олаётганингда курсидан сўраганмисан? Балки у ҳам у ерни хоҳламас. Сен учун боққа эккан гулинг қандай бўлса, Аллоҳ учун сен ҳам шундайсан.
Муштипар она хўл бўлиб кетган полни латта билан артиб, сувини челакка сиқаркан, қизига деди:
- Қизим, сендан қандай қилиб сўрардик, дунёга келишдан олдин йўқ эдинг-ку.
Фотима ўйлаб ҳам кўрмасди. Ҳаёт чархпалаги бутун Фотималарни исён эттириш учун айланарди гўё.
- Бир кун дадамга... уй ичида у сўзини тугатмай у ёқдан бу ёққа юрар, тез-тез масжид эшигига қараб қўярди.
Сўнгра яна тўхтамай гапиришда давом этарди.
- Табриклайман, битта шом намозини роса чўздирдилар-да. Ўша ўлик ювадиган эрингиз келиб аҳволимизни кўриб қўйишини хоҳлайман. Ишимни шунча чўзиб қилсам ҳам келмаяпти.
Фотиманинг онаси Гул хоним қизини илк маротаба кўраётгандай анграяр, тилига сўз келмасди. Боласига ғамгин ҳолда бошдан оёқ разм солгач, деди:
- Асло! Дадангнинг олдида бундай дея кўрма! Бечора юрак хуружидан тамом бўлади-я.
- Менга нима! Нима отамни пулга сотиб олибманми? – жавоб берди Фотима асабийлашиб.
Гул хонимнинг қаттиқ ранжиганини швабрага бор гавдасини ташлаб, беҳол турганидан ҳам билса бўларди.
- Бу нима деганинг? Пулга сотиб олганингда отанг қадрлироқ бўлармиди сен учун? Ўшанда ҳурмат қилармидинг отангни?
Фотима ўзининг нолишларига турли йўллар билан сабаб қидираркан, латтани сиқиб, сақичини чапиллатганча деди:
- Давлат отамни аллақачон сотиб ҳам олган. Яна шунақанги арзонга олганки.Уч-беш сўм учун ҳамма давлат одамлари ҳафтада 48 соат ишласа, эрингиз эса 320 ёки 350 соат ишлайди.
Фотима кўп китоб ўқиган зеҳнли қиз. Бутун Қуръонни ёд олган. Баъзан ўйламай гапирарди. Гул хоним сиқилганиданми, ҳар нечук унинг гапига тушунмай сўради:
- Шунча соатни қаердан олдинг?- дея сўради.
Онасига ўқрайиб қараб қўйгач, у жавоб берди.
- Ҳа нима, ёлғонми? Масжиддан бери келолмайди-ку. Кечаю кундуз шу ерда бўлса. Бирорта қони бузиқ гиламни ўғирлаб кетмасин деб, пойлоқчилик қилиб ўтиради. Сассиқ ўликларни ювиб, сувини тўкмайдими? Топганида барака йўқ. Тортаётган азобларимизга қаранг. Эрингизнинг соясида ит чекмайдиган азоблар бошимизга тушяпти.
Гул хонимнинг кўнгли жуда оғриган, гапларини ичига ютарди. У кўп ўйлаб, кам гапирадиганларданди. Ўқимаганди, лекин “манаман” деган ўқиганларни ҳайратда қолдирарди.
- Қизим, отанг оддийгина имом. Имомлик эса ихлос билан қилингандагина юқори мақом ҳисобланади. Уни ерга урма. Акс ҳолда Аллоҳ жанозангни ўқишга имом буюрмай қўяди. Шаҳид ҳам бўлмайсанки, жанозангни фаришталар ўқиса.
- Ҳа, мен ўтиб кетганимдан кейин ўқилишини биламан. Шундоғам ўқиганимиз фақат диний китоб бўлди.
- Майли сен шундай деб ўйлайқол, болам. Бир куни илмга аҳамият берганингда, нималарни ўрганганингни англаб етасан.
Фотима яна масжид эшигига қараб қўйди.
Масжид эшиклари унинг кўзига жудаям совуқ кўринар эди. Бу совуқ муносабатни у саккиз ёшидан бери ҳис қилади. Ўшанда Фотима масжид эшиги ёнида ўйнаётган эди, икки кишининг гаплари қулоғига беҳос чалиниб қолган. Қўлида сумка ушлаб олгани имомлардан қаттиқ нафратланишини айтган эди ўшанда. Шу шу Фотима отасига паст назар билан қарай бошлади. Обрўли одам имомликни ерга урганидан келиб чиқадики, имомлик замонавий касблардан эмас экан. Кейинчалик ҳам у отаси шу касби туфайли оғир кунларни бошидан кечирганининг гувоҳи бўлганди. Сургун йиллари, суд... Бундан ташқари жамоатда бирор киши у бу нарсани кўнгли хушламадими, дарров бориб шикоят қиларди. Имомнинг қизи деб уни хўрлаганлари камлик қилаётгандай, энди томдан оқаётган сувлар билан овора...
Хаёли паришон бўлиб, у яна эшикка қаради. Бугун намоз вақти чўзилдими ёки унга шундай туюляптимикан? Деразанинг ойнаси синган бўлгани учун дадаси у ерга без бўлагини боғлаб қўйган, деразанинг фақат бир тарафидан ташқари кўринарди.
Фотима ишини бехафсала қилар эди. Унинг нияти чекаётган қийинчилигини дадасига кўрсатиш эди. Баъзи ишчилар сингари ўзини иш қилаётгандай кўрсатиб, бир ерда турмасди.
Сўнгра орқасига ўгирилиб кутубхонасига қаради. Ҳаммаёқ хўл бўлганди. Э-э, барибир уларнинг кераги йўқ эди, - деб ўйлади. Шуу-унча китоб ўқиб бирор фойдасини кўрибдими?! Бироқ у ўқиганлари йиллар ўтиб фойдаси тегишини билмас эди.
Ногоҳ унинг кўзлари рўпарадаги ёғоч уй деразасидан унга қараб турган оёғи ногирон йигитчага тушди. Йигит Фотима уни кўриниши учун анчагина чиранган. Фотима эса йигитни кўрган заҳоти онасига ўгирилди:
- Ойи!
- Лаббай қизим.
- Ойи, анави чўлоқнинг онасига айтиб қўйинг. Боласига тарбия бериб қўйсин, менинг асабимни бузмасин. Чўлоқлигига қарамай, бошимни айлантирмоқчи бўлади. Мен кимман, у ким? Унга назар ташлармидим? Нима ўзининг ногирон эканлигини билмайдими, нега буни тушуниб етмайди?
Гул хоним ҳам жойида жавоб берди.
- Сенинг ҳам ақлинг ноқис, ўзинг билмайсан. У боладан ниманг устун экан.
Фотима юбкасини тиззасигача кўтариб кўрсатди.
- Қаранг, манекенларникидай оёқларим бор. Унинг оёғи эса юришга ҳам ожиз.
Онаси ишдан чалғимай жавоб берди:
- Хўш, қандай фойдаси бор уларнинг. Энг чиройли манекен оёқлари ҳам отларнинг оёғига ўхшайди. Қанча кўп югурса, фойдаси шунча кўп бировларга тегади. Оёқ эгалари эса вақтичоғлик қилиш билан банд бўладилар. Ўша сен ёқтирмаган йигитча сендайларнинг юзтасига арзийди. Ҳеч бўлмаганда унинг бурни осмондамас. Одамийлик чегарасини билади.
Фотима онасига ўшшайди:
- Аммо унинг мендан кўз узмаслиги кўнгли осмондалигидан дарак эмасми? У яна бирдан асабийлашиб: - Ээ, у билан менинг нима ишим бор, аслида гапиришга ҳам арзимайди у.
Отасининг келаётганини сезиб, Фотима полни артишга тушди.
Ёқуб имом зинадан худди елкасига тоғ опичлаб олгандай зўрға қийналиб чиқарди.
- Аллоҳим, менга кўтараолмайдиган юкни бермагин!
У ичкарига кириб, қизининг пол артаётганини кўрди-ю, кўзи билан изланди:
- Қаердасан, азизам?
Гул хоним швабрасини кўтарганча шошилиб чиқди:
- Лаббай, шу ердаман.
Ёқуб имом қўллари билан эшикка суянганича аёлидан сўради:
- Нега бу ерларни Фотимага тозалатяпсан? Намоздан кейин ўзим тозалар эдим.
- Ҳам қор эриб, ҳам ёмғир ёққани уйнинг ичини кўлга айлантириб юборди.
Ёқуб имом Фотимага; - Майли, қўявер, қизимни ранжитгандан кўра ўзим эрталабгача ишлаганим яхши.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 17-Iyun-2012, 13:11 | Message # 57 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | DAVOMI...
Гул хонимнинг кўнгли оғриди.
- Ўзи уни эркалатворган сизсиз. Менинг дадам ҳам имом эдилар, лекин ота эканликлари билинарди. Бу хатти-ҳаракатингиз билан қизингиз...
Ёқуб имом аёлидан кўзларини узмаган ҳолича палтосини ечди. Айтмоқчи бўлганларини ичига ютди. Аёлига юзланиб, ғамгингина:
- Инсонийликнинг йўриғи гўзаллик ҳисобланади! – деди.
Фотима зални артиб бўлиб, онасининг олдига келди ва секингина минғирлади:
- Эрингизга айтинг, менга бунақа муомала қилмасин. Баттар жаҳлимни чиқаряпти.
Ёқуб имом ўзини эшитмаганликка олса ҳам, барини эшитаётганди. Фотима эса гапида давом этарди:
- Манави одамга айтинг, менга бунақа чиройли муомаласини қилмасин. Унинг бу ҳаракатидан баттар тутоқяпман.
Гул хоним ҳам шивирлаб гапирарди:
- Нима у фақатгина сенга яхши муомала қилармиди? У мусулмон бўлгани учун ҳаммага бирдай гўзал муомалада бўлади. Тўғри, сенга нисбатан ошириб юборади-ю, нима ҳам қилардик. Хўш, сени деб, қўпол муомала қилиши керакми?
Ёқуб имом қизи чакка артиб тўлдирган челакни қўлига олди. - Роса чарчагандирсан? – деб сўради.
Фотима жаҳлини яшириб ўтирмади:
- Ҳар доимги аҳвол. Ўрганиб ҳам қолдик ўзи бу шармандагарчиликка. Бошқа жойларда ҳам аҳволимиз яхшироқмиди, нима?
Ёқуб имом челакни бўшатар экан, вазмингина деди:
- Чекаётган дарду-аламинг кўпаяётган бўлса, демак савобинг ҳам ортяпти.
Фотима отасига юз ўгирган куйи:
- Азобланишдан савоб олишни ният қиладиганлар бўлмаса-ку...- деди кесатиб:
- Ҳеч ким ўзига ўзи қийинчиликларни сўраб олмайди, қизим. Қийинчиликлар келади, лекин сен улардан Аллоҳга шак келтирмай, нолимай...
Фотима ўқрайганча отасининг гапларини бўлди:
- Биламан, нолимасдан, ўша қийинчиликларга сабр қилсанг, савоб оласан демоқчисиз яна.
- Йўқ ундай демоқчимасман. Нолимасдан ўша қийинчиликлардан қутулишнинг йўлини қидириш керак. Бирор чораси топилса ҳам, топилмаса ҳам савобини оласан, демоқчи эдим.
Фотима эса “менга савобнинг кераги йўқ” демоқчи бўлди-ю, ўзини зўрға тутди. Дадаси Аллоҳ, охират ёки ибодатдан сўз очганда унинг юраги сиқилади. Ёқуб имом ҳам буни яхши билади. Шунинг учун бу мавзуларда камдан кам оғиз очади.
Уйни тозалаб бўлишди ҳамки, Фотиманинг юзи ёришай демасди. Ёқуб имом столга бағрини берган куйи ўзи муҳим санаган воқеаларни қоғозга тушириб ўтирар эди.
Унинг ичи тўла дард-у, ёриладиган кимсаси йўқ. Бироз ўтгач аёлидан ширинсўзлик билан айрон сўради.
Гул хоним эрининг олдига келиб,
Нега бундай қиласиз? Бирор маротаба қизингиздан ҳам сўрасангиз нима қилади? - деди:
Ёқуб имом бошини чангаллаганча чуқур хўрсинди.
- Ундан сўролмайман. Кейин рафиқасининг қулоғига шивирлаб давом этди. – Биламан, у суюниб бермайди. Ўша айронни ҳам зарда билан беради. Ўша айрон ҳам захар бўлиб киради ичимга. Сен айтсанг-ку унчалик оғир ботмайди. Лекин ўз фарзандимдан у гапни эшитиш ичимни ёндиради, у ёнғин эса сен билган ёнғинлардан эмас.
* * *
Фотима бемахал бўлганига қарамай хонасидан чиқди-ю, онасига юзланди:
- Мен Бетуш холамларникига кетяпман, сал туриб келаман.
Гул хоним ғазаби қайнаб зина томон югуриб келди:
- Бу нима, рухсат сўрашми ёки буйруқми? Нима деганинг бу?
Фотима зинадан пастга тушаётиб, жахл билан жавоб берди:
- Уфф. Етар энди. Ҳамма нарсага аралашаверманг! Она бўлсангиз, сал-пал кинолардаги оналардан ўрнак олинг. Бироз замонавийроқ бўлинг энди. Бетуш холаникида озгина телевизор кўриб қайтаман.
Гул хоним зинанинг бошига келиб қизининг ортидан деди:
- Ҳой қайт, дадангнинг жахли чиқади. Қайтақолгин энди...
Фотиманинг ҳам жавоби тайёр эди:
- Жаҳли чиқса, уйга телевизор олсин. Манави уйгаям сал ҳаво кирсин.
У бу гапларини дадаси эшитаётганини жуда яхши биларди.
Масжиднинг ташқи эшигидан чиқаётиб, ногиронлар аравачасида айвонга чиқишга уринаётган ўша йигитчага кўзи тушди. “Совуқ емасмикан”, - дея йигитчага бироз ачинса-да, дилидаги адовати устун чиқди. Қор ва лой аралаш кўчадан юриб бораркан, ногирон йигитчанинг ёнидан ўтаётганди, “буни адабини ҳозир бермасамми” – деб ўйлади. Унинг додини шунақанги бериб қўйсинки, иккинчи маротаба унга қайрилиб ҳам қарамайдиган бўлсин. У бир-икки қадам ташлаб тўхтади. Нима деса экан-а!? Бир умр ёдидан чиқмайдиган сабоқ бериб қўйиши керак эди. Лекин у томон яқинлашар экан, “нега унга шунчалик аҳамият беряпман?” – дея хаёлидан ўтказди.
- Ҳой сен, менга қара!
Йигитча унга қараб, деди:
- Кимга гапиряпсиз?
- Сенга гапиряпман. Агар менга яна бир марта қарайдиган бўлсанг, онангдан туғилганингга пушаймон қилдираман.
Йигитнинг жаҳли чиқиб кетганди:
- Йўғ-е. Сени шунақа ҳунарларинг ҳам борми ҳали?
- Яна шундай қиладиган бўлсанг, кунингни кўрасан.
- Мени балконга чиқишим билан сени нима ишинг бор?
- Буни қара-я. Сизлаётган эдинг-ку, дарров сен бўлиб қолдимми?
- Ногирон бўлсам ҳам иззат кўрсатмаганларга иззат кўрсатмайман.
- Менга қандай муомалада бўлаётганинг парвойимга ҳам келгани йўқ. Яхшиси сен асабимни бузадиган хатти-ҳаракатларингни бас қил. Бундан кейин имомнинг қизи Фотимага қарама.
Йигитча бу гапларни эшитишни ҳам истамас эди. Фотимага жаҳл билан жавоб берди:
- Ўзингни босиб ол. Мен сенга қараб, ўзимни ерга урмайман.
- Вой ёлғончи-ей. Унда Аллоҳнинг берган куни кимга қарайсан?
- Мен қалбимдаги Фотимага қарайман. Сен кимсанки, қарасам. Сени танимайман ҳам.
Фотима асабийлашганидан ўзини тутолмасди. Зўрға:
- Ёлғончи! – деди.
Йигитча ғамгин ҳолда жавоб берди:
- Мусулмон қизга бу муомала-ю ҳаракатлар ярашадими?
Фотима олдинга бир қадам ташлаб, деди:
- Ким мени мусулмон деди? Мен мусулмон эмасман!
Йигитча ўйлаб ҳам ўтирмай:
- Бўлолмайсан ҳам, - деди.
Фотима чидолмасдан сўради:
- Нимага?
- Сен кабилар мусулмон бўлолмайди. Ҳақиқий мусулмон бўлиш учун юрак керак... Сенга ўхшаш бурни осмонда бўлганлар қаёқда-ю, мусулмонлик қаёқда?
Фотима бу йигитчани кўпдан билар эди. У отасининг олдига келиб Қуръон ўрганган пайтларни Фотима жуда яхши эслайди. Бир куни бу йигит “Ҳақиқий ишқ бу – одамнинг ёр васлига бир умр интилиб яшашидир” – деган эди. Энди эса у “сени танимайман” деяпти. Ажаб, бу нима дегани экан. Фотима ўзи истар истамас хаёлидан ўтказди: “Ёки менинг жудаям ўзгарганимни назарда тутяптимикан?” Нима бўлганида ҳам ерга уришларини истамас эди. Бир қарашда, Фотима маданиятли қиз эди. Рўмол ўрашга рухсат беришмаганлари учун, отаси уни мактабга юбормади. Аслида унинг билим олишини имом ҳам истаган. Ҳафтасига икки-учта китоб олиб берарди. Фотима китоб ўқишни севарди-ку, лекин унинг назарида китобларнинг унга ҳеч бир фойдаси йўқдай эди.
Ёқуб имом қизининг бу фикрларини кўриб, билиб турар эди. Отаси Фотимага насиҳат қилиш ниятида бўлса-да, кўпроқ дилидагини хотинига ёрарди. Аслида Ёқуб имом гапларини аёлига айтаётган бўлса ҳам қизига эшиттириб қўйиш ниятида бўлар эди.
- Исломий китоб ўқиганлар, агар ростдан ҳам ақидага оид китобларни ўқишган бўлса, биркунмас бир куни албатта уларнинг фойдасини кўришади. Ўқиш дунёқарашни кенгайтиради. Баъзилар ўқиганларини ҳаёт давомида қачонлардир бўлса ҳам англаб етади, олган илминг зое кетмайди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Seshanba, 19-Iyun-2012, 16:39 | Message # 58 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Имомнинг манекен қизи (2-qism)
Биз қорани ёки оқни ўргатдик.
Қолган рангларни эса беркитдик.
Қўлларига таянган куйи Ёқуб имом ичида чуқур ўйлар эди. Қизини бу ҳолатдан чиқариш чорасини қидирарди. Кўзларига келган ёшларини зўрға тийиб турарди… Фотимага ўзи нима бўлди? Унинг нияти, дарди нима ўзи? Аммо бу чексиз саволларнинг жавобини топишга шу тобда ожиз эди гўё. Шу хаёллар билан ўтирганда ичкаридан рафиқасининг товуши келди:
- Йўқ, аҳвол бу тарзда кетиши мумкин эмас. Қизингизни аслида бошимизга сиз чиқариб олгансиз.
Ёқуб имом бир нафас аёлининг кўзларига тикилиб қолди.
Гул хоним эса турмуш ўртоғининг бу ҳолатига баттар жаҳли чиқиб, минғирлаганча уй ичида айланарди:
- Бир кун келиб пушаймон бўласиз-ку, лекин унда кеч бўлади.
Ёқуб имом махзун ҳолда:
- Малол келмаса менга бир қараб юбора оласанми? - деди аёлига.
- Лаббай!
Ёқуб имом яна ўша оҳангда махзун нигоҳларини аёлига тикиб сўради:
- Мен ахир нима қиляпман?
- Уни жуда эркалатиб юборяпсиз.
- Масалан нима қиляпман, мисол келтироласанми?
- Хаддан ташқари яхши муомалада бўляпсиз, урмайсиз, сўкмайсиз.
- Демак менинг айбим яхши бўлганимда экан-да. Сенингча ёмон муомала яхшироқ таъсир қилар экан-да. Ҳатто ҳайвонлар ҳам ёмон муомала билан яхши йўлга юрмайди. Бу фикрингдан воз кеч. Ғазаб қанчалик кучли кўринмасин, аслида унинг иши вайроналикдир. Менга ҳадеб икки гапни бирида мусулмонларча муомаламни гапириб озор берма, хўпми? Дардим шундоғам ўзимга етарли. Агар уриш, калтаклаш ечим бўлганида эди, урган бўлардим. Лекин менга ишонавер, бу қизни ҳеч қандай ёмонлик билан йўриғингга юргизолмайсан.
Гул хоним турмуш ўртоғини ҳақли дегандай кўринарди-ю, лекин “ўз ёғингга ўзинг қоврил”, дегандай яна ётоқхонасига кириб кетди.
Ёқуб имом ўрнидан туриб уй ичида у ёқдан бу ёққа юрар, бироқ ичидаги дардини чиқариб ташлай олмас эди. Сўнгра кутубхонасига назар ташлади, “нима ўқиса экан?” Ичидаги Ёқуб нуқул бир нарсани ўйлайверганидан, унга бошқа бирор иш қилишга имкон бермас эди. Имом пальтосини кийиб, ташқарига чиқди. Масжидгача пиёда бориб, кейин ортига қайтадиган бўлди. Шу тобда унинг кўнгли ёлғизликни истади. Сим сиёҳ кўчалардан ўтиб борар экан, учқунлай бошлаган қор зарраларини кўриб, хаёли бироз чалғиди. “Қанийди, мен ҳам мана шу қор парчаларига айланиб қолсаму, ерга тушган захотим эриб, йўқ бўлсам”, деб ўйлади. Кейин эса бу ўйлари Аллоҳнинг иродасига зид келишини ўйлаб:
- Кечир Роббим. Бу хато фикрларимни кечир, деди .
Ёқуб имом аста-секин қадам ташлар, ногоҳ девор устида йиғилиб қолган қорларни олиб, тўп ясади, кейин эса авлоқ жойга бориб, узоқларга улоқтирди.
Шу дамда у ўзини ўзи тушуна олмас эди. Нега энди қор тўпини одамлардан беркитаётган эди. Харом бўлмаган оддийгина ҳаракатни нега бошқалардан беркитишга уринган эди? Қадамларини секинлаштириб, хатти- ҳаракатини қайта ўйлади.
- Эй Ёқуб жавоб бер! Нега бу кичкинагина ҳаракатни катта гуноҳ ишдек бошқалардан яширишга уриндинг?! Харом нима эканлигини билмайсанми ёки ўзингча харом ўйлаб топяпсанми?
Саволларига ўзи ҳам жавоб топа олмас эди. Билгани шу: “Ўзича харом нарса кашф қилиш нияти йўқ.” У хаёлга чўмганча борар эди. Рўпарасидан ўғли Усоманинг келаётганини кўриб қолди-ю, йўлнинг нариги тарафига ўтиб олди. Ёдига тушди, у ўғлини кекса онасини кўргани юборган эди. Саломлашиб бўлиб, сўради:
- Онамнинг аҳволлари қандай экан?
Усома совуқдан қотиб қолган қўлларини иситишга ҳаракат қилиб, уфлаганча жавоб берди:
- Бувим яхши, сизга салом айтиб юбордилар. Ўғлимни соғиндим, ўн кундан бери нега келмаяпти? – деб сўрадилар.
Ўғли билан бирга уйга кетиш учун ортга қайтган Ёқуб имом бир муддат жим тургач:
- Сен нима дединг, ўғлим?
- Келади бувижон, дадам доим сизни ўйлаб юрадилар, дедим.
- У нима деди?
- Кошки ўн марта ўйлагандан кўра, бир марта кўргани келса эди, дедилар.
Бу гап унга биров миясига худди мушт ургандай таъсир қилди. Сўнгра секин шивирлаб деди:
- Онам ҳақли, лекин вазиятни билмайди.
Усома ўн тўрт ёшли ақлли болакай эди. Қизиқсиниб сўради:
- Қандай вазият ҳақида гапиряпсиз, дада? Тўғриси, менинг ҳам хабарим йўқ.
Ўғлига айтсамикан? Ёки буларнинг барчасини ичига ютиб юраверсинмикан? Ёқуб имом ўғлининг овозидан ўзига келди.
- Дада, менга ҳам айтинг, нима бўлди?
- Сенгами? Билмадим, ўғлим. Айтсаммикан? Ёшинг кичкиналик қилмасмикан?
- Нималар деяпсиз, дада. Мен ахир кап-катта йигит бўлиб қолган бўлсам. Мен энди ҳамма нарсани тушунаман.
- Ундай бўлса айтақолай. Ойимни бориб кўришга йўлга пулим йўқ. Сендай ёшгина бўлсам экан ўн километрлик йўлни пиёда босиб ўтолсам.
Усома бу гапларни эшитиб қаттиқ хафа бўлган эди:
- Кўрдингизми, дада. Шунинг учун мен имомлик қилиб кун кўрмайман.
- Имом бўлмоқчи эмасмисан, болам? Ўзинг хор бўлмаслик учун, исломни хор этмоқчимисан?
- Йўқ, сиз мени нотўғри тушундингиз. Имомлик қиламан, лекин у менинг иккинчи касбим бўлади. Ўзингиз айтмаганмидингиз: “Ҳар кимнинг ўз касбини бажармаслиги уларни аянчли аҳволга солиб қўяди. Ҳеч ким исломга зарар етказа олмайди” – деб.
- Тўғри, лекин ҳамма нарса ҳам бирор сабаб билан содир бўлади. Исломнинг шу кунгача етиб келишида ҳам тақволи имомларнинг ўрни каттадир. Имомлик жуда юқори лавозим ҳисобланади. Баъзи онгсиз имомларнинг борлигига қарамай, имомларнинг ўрни каттадир.
- Лекин дада, кўриб турибсиз-ку, ойлик маоши жуда оз. Жамоат пулнинг ичида сузиб юрса-ю, сиз эса онангиздан хабар олгани пул топа олмасангиз!?
- Тўғри, бир қанча хатолар бор. Бироқ ўша хатолар сабабли имомликдан воз кечиш керак эмас. Хўш, онам яна нималар деди?
- Вой шунақанги қизиқарли нарсаларни гапириб бердилар-ки. Бир марта ўртоқларингиз билан ўйнаётганингизда сиз имом бўлган экансиз, ўртоқларингиз эса жамоат. Сафнинг бошига ўтиб, жаноза намозида айтиладиган гапларни айтган экансиз: “жаноза намози учун ният қиламиз, Аллоҳу акбар”. Бир марта эса маъруза ўқиб: “ Эй жамоат аҳли. Болаларингизга велосипед олинг” – деган экансиз. Чунки ўзингиз велосипедни жуда қаттиқ яхши кўрган экансиз-да. Бувим кулгидан ўзларини зўрға тийиб: “Болалигидан бери унинг бутун фикру хаёли имом бўлишда эди, мана ниятига ҳам етди” – дедилар.
Бу сўзлар Ёқуб имомнинг кайфиятини кўтариб, Фотима ҳақидаги ўйларидан чалғитган эди. Соатига қараса, намоз вақтига ўн дақиқа қолибди. Қадамларини тезлаштириб масжид томон йўналди. Етиб келганда, масжидда дўсти Аҳмадни кўрди. Уни анчадан бери кўрмагани туфайли севиниб кетди.
- Хуш келибсан, Аҳмад, кўринмай кетдинг-ку.
- Эҳ сўраманг. Қирқдан ошганимда бир ўқигим келиб қолди. Қишлоққа борган эдим. Қишлоқ имомидан дарс олиб келдим. Дам олдим, баъзан овга ҳам чиқиб турдим. Мана келдим.
- Жуда соз! Кел, аввал намозни ўқийлик-да, кейин бироз дардлашайлик.
Дардлашайлик дея айтишга айтди-ку, намоз тугади ҳамки, гапини қаердан бошлашни била олмас эди.
Уйга келганида Фотиманинг оёқ кийимига кўзи тушди. Ҳартугул қизи уйга қайтибди. Хонасининг чироғи ҳам ёниқ.
У бироз муддат қизининг эшиги ёнида туриб қолди. Нима қилса экан, кириб қизи билан гаплашсинми? “Болам, бу нафратингнинг сабаби нима” – дея сўрасинми? У икки ўт орасида қолган эди. Сўнгра сас-садосиз хонаси тарафга йўналди.
* * *
Бир неча кун ўтгач, қизининг кундалик дафтари қўлига тушиб қолди. “Нима қилсам экан?” – деб ўйлай бошлади. Дафтарни очиб ўқисаммикан? “Йўқ” – деди у ўзига-ўзи. Қизим бўлган тақдирда ҳам унга тегишли нарсани берухсат ўқишга хаққим йўқ..
У дафтарни вароқлай ҳам олмаётган эди. Унинг қон-қонига сингиб кетган ислом бунга изн бермаётган эди. Шунда унинг ақлига бир ўй келди. Қизи кундалигини отаси ўқиши учун атайин столнинг устига қўйиб кетган бўлса-чи. Ундай бўлса ўқиши керак эди. Фотима бошқа ишларимга эмас, айнан кундалик тутишимга тақлид қилади, - дея дафтарни қўлига олди.
Қўллари титраганча дафтарнинг илк саҳифасини очди. Катта ҳарфлар билан: “Исён саҳифаларимни ҳеч ким ўқимасин” – деб ёзилган эди. Иккинчи бетда у отасига мурожаат қилган эди. “Мени сиз буздингиз, дада. Бошқаларга ўхшаб яшашимга йўл қўймадингиз. Сизни ҳеч қачон кечирмайман”. Учинчи бетда эса нега кундалик дафтар тутганининг сабабини ёзиб, қуйидагича давом этган эди:
Ҳалиям икки йил олдинги оёқ кийимимни кийяпман. Одамларга намоз ўқитаман, деб дадам мени шу аҳволга туширди. Мана икки йилдан бери мода тўрт марта ўзгарди. Кампирларга ўхшаб ҳалиям битта оёқ кийимни кийяпман.
Отам эса ҳаётидан мамнун. Уч-бешта жамоати деб, оиласини тош даврида яшатяпти. Кошки улар буни билиб, дадамни қадрласалар эди. Қаёқда, қайтанга тескариси. Бирор маротаба дадамдан ҳол-аҳвол ҳам сўрашмади-ку. Бир марта бизга кўмир олиб берган жамоатдагиларнинг ўғли менга “сизларга кўмир олдик” – деб мақтанган эди. Дадамнинг эса бу парвойига ҳам келмади. “Аллоҳ ризолиги учун” деди. Болаларининг розилиги эса унинг учун аҳамиятли эмас. Кошки дадам ахлат ташувчи бўлса-ю, биз сал одамга ўхшаб яшасак.
Бундай яшаш жонимга тегди. Ё дадам имомлигини ташлайди, ёки мен...
Қолганини ёзмайман. Ҳеч ким ўқий олмасин дея, давомини ичимга ютдим.
Ёқуб имом кўзлари жиққа ёш бўлиб дафтарни варақлар эди-ю, ичидаги ғам-андухи янаям ортаётган эди.
Бир сахифада ногирон йигитча ва унга бўлган нафратини ёзган эди. Фотима ғоят даражада раҳм-шафқатсиз эди. Унинг гапларидан кину нафрат ёғиларди.
Қолганини ўқишга юраги дов бермади. Кўз ёшларини артиб, кундаликни олган жойига худди ўшандай қилиб қўйиб қўйди. Кейин кутубхона қаршисида айланиб, миясига келган бир сўзни ҳар доимгидай катта қилиб картон қоғозга ёзди-да, кутубхона деразасига ёпиштириб қўйди. Кейин эса яна хонага бошқатдан кириб, ўша ёзувни ўқиди....
ШУНДАЙ САВОЛЛАР БОР-КИ, ЖАВОБИНИ ФАҚАТ НАРИГИ ДУНЁДА ОЛИШИНГИЗ МУМКИН…
davomi bor
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 21-Iyun-2012, 10:51 | Message # 59 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Имомнинг манекен қизи (3-qism)
Орадан ҳафталар, ойлар ўтар, Фотима эса уйга телевизор олинишини сўраб туриб олди. Отаси:
- Баъзи телевизион каналлар разолатдан бошқа нарса эмас, қандай қилиб разолатни ўз қўлим билан уйга олиб кираман? – деса ҳам
Фотима ва онаси:
- Йўқ, биз фақат исломий каналларни томоша қиламиз, дедилар.
Шундоғам қизи тез-тез қўшниларникига чиқиб кетадиган одат чиқарган. Қизиқ, агар уйга телевизор олса қизининг бу исёнлари тугармиди? Ёқуб имом иккиланаётган эди. Юрагидаги дардини дўсти Аҳмадга очди.
- Нима дейсан, дўстим. Фарзандларимизнинг мияларига ўрнашиб олган бу дунёни уларга қандай берамиз?
- Тўғри айтасиз, лекин бошқа чорамиз ҳам йўқ-да. Мен ҳам роса ҳаракат қилдим оиламни фикрларидан қайтаришга. Лекин охири барибир телевизор олдим. Уйдалигимда исломий каналлар кўришади, йўқлигимда эса яна ўша сериаллар, беҳаё клиплар...Олдини олиб бўлмаяпти. Хатто баъзи исломий каналлар ҳам ҳозир ўша каналларга йўл очиб бераётгандай. Нима қилишни билмай қолдим. Бошқа чора бўлмагандан кейин олиб берасиз-да.
- Майли нима бўлганда ҳам олишга рози бўлдим дейлик, лекин қайси пулга? Баъзида онамни кўриб келгани ҳам пул топа олмай қолсам. Одамларчи? Одамлар нима дейди? Мен уйга телевизор олганимдан кейин...
- Имомлар нима деса десин, халқ аллақачон олиб бўлган. Маҳаллада кимнинг телевизори йўқ экан, мана ўзингиз айтинг.
Ёқуб имомга телевизор сотиб олиш жуда оғир бўлаётган эди.
- Эй дўстим. Қани энди шу фильмларни оила даврасида кўриб бўлсайди? Болаларимни йўлдан оздиради деган қўрқувда бўлмаганимда эди. Тўғри ўзимниям телевизорга эҳтиёжим бор. Янгиликларни, баҳс кўрсатувларини кўргим келади. Лекин аҳволимизни қара. Ҳатто Россия ҳам бунақанги фильмларни кўрсатишга йўл қўймаса керак. Ҳа майли, сени ҳам бошингни оғритиб юбордим.
- Йўқ, асло. Нима деяпсиз, шунча йиллардан бери сиз бизнинг дардимизни тинглар эдингиз, биз ҳам бирозгина сизникини эшитсак эшитибмиз-да. Кошки, дардингизга дармон бўла олсайдим.
Ёқуб имом уйга келганида ярим кеча бўлган эди. Ҳар доимгидай уйга кирар кирмас қизининг оёқ кийимларига қаради. Фотиманинг оёқ кийими йўқ эди. Бошидан қайноқ сув қуйиб юборишгандай ҳис қилди. Дарров аёлини уйғотиб сўради:
- Фотима қани?
- Бетуш холасиникига кетган. Борма десам ҳам гапимга кирмади.
Ёқуб имом бу гапни эшитиб қаттиқ жаҳли чиқди.
- Тез кийин, ўша Бетуш холаникига борамиз.
Гул хоним уйқусираганидан рад этаётган эди:
- Роса уйқум келяпти. Ўзингиз бориб келақолинг.
- Уйида эркаги йўқ уйнинг эшигини аёлимсиз тақиллатмайман. Бу менинг принципларимга тўғри келмайди. Тур ўрнингдан, кийин. Жудаям асабийлашиб кетяпман ўзи, йўқ демагин.
- Хўп, хўп мана турдим. Ўзи гапингизни фақат менга ўтказасиз.
Кўп ўтмай Бетуш холанинг эшик қўнғироқларини чалишди. Салдан кейин эшик очилди. Ёқуб имомни кўрган одам унинг қаттиқ асабий эканлигини дарров сезар эди:
- Фотима шу ердами?
Ёқуб имомга бошдан оёқ разм солгач Бетуш хола:
- Шу ердаку-я. Бугун бизникида ётиб қолса яхши бўларди-да, - дея жавоб берди.
- Йўқ бўлмайди, агар малол келмаса уни менга чақириб берсангиз.
Бир-неча дақиқадан сўнг эшик олдида Фотима кўринди. Дадасининг қаттиқ жаҳли чиққанини кўргач, ҳеч қандай эътироз билдирмай устига кийимини кийиб йўлга тушди.
Йўл бўйи гаплашмай келдилар. Уйларига етиб келгач Ёқуб имом қизига деди:
- Мен кечаси қизимни ҳеч кимникига юбормаслигимни билмасмидинг?
Фотима жавоб бермади. Ёқуб имом охирги сўзини айтди:
- Бундан кейин бундай иш қила кўрма. Сенга яхшиликча гапиряпман. Мени суистеъмол қилма, хўпми?
Фотима эса гапни бошқа ёққа бурди:
- Сиқилиб кетяпман. Рўмолимни деб ўқитмадингиз. Ҳеч бўлмаса ишлай. Бугун айтишди. Биздан ўн дақиқача йўл нарида тикув фабрикаси бор экан. У ерга ишчилар керак дейишди. Эркаклар умуман йўқ экан.
Ёқуб имом бироз ўйлаб қолгач деди:
- Сен нима фақат эркаклар хавфли бўлади деб ўйлайсанми, қизим? Ҳозирги пайтда эркак ё аёлга энг катта зарар ўз жинсидан келади. Мен билмаган инсонларимнинг орасига қизимни юбора олмайман.
- Улар менга нима ҳам қила олардилар?
- Дунёқарашингни ўзгартира олишади. Эътиқодингни...Сени ўзгартира олишади, қизим. Агар Аллоҳдан узоқ жамият бўлса, шунақанги таъсир қилишадики, ўзингни ўзинг топа олмайдиган ҳолатга олиб келишади. Тўғри яхши, дуруст инсонлар ишлайдиган фабрикалар ҳам бор. Кўрамиз. Агар ростдан ҳам яхши жой бўлса юборамиз. Буни ҳам сендан пул кутаётганим учун эмас...
Гапини тугата олмади у.
Эртаси куни Фотима онаси билан фабрикага боришди. Фабрикага киришдан аввал Фотима рўмолини орқадан ўраб, юбкасини сал кўтариб олди. Улар иш жойини кўриб, ҳамма нарсани келишиб олишди. Уйга қайтаётганларида эса Фотима онасига танбеҳ бера бошлади.
- Қаранг ойи. Дадамга “у ердаги қизлар очиқ-сочиқ экан”- дея кўрманг. “Ҳаммаси намозхон экан. Хўжайини эса хожи экан, - дейсиз, хўпми?
Йўл бўйи ҳам юриб, ҳам эсига тушганида онасига гап ўргатар эди:
- Айтганча, “у ерга эркак кишиларнинг кириши мумкин эмас экан” – деб қўйинг, тағин кўргани келиб қолмасин... Сал ўзимга келиб қолардим мен ҳам.
- Ёки умуман ўзингдан кетасан.
- Дадамга ўхшаб гапирманг. Айтганларимни дадамга етказасиз-а?
- Бошқа чорам бормиди? Иккалангизнинг орангизда қийналиб кетдим. Мен ҳам сал нафас олай энди.
Шундай қилиб Гул хоним эрига биринчи хиёнатини амалга оширар ва қизининг “келажаги” учун замин ҳозирлар эди.
Масжиднинг ёнига келишганида улар ногирон йигитчани кўриб қолишди. У айвонда ўтирганча китоб ўқир эди. Китобдан бошини кўтарганида кўзлари Фотиманинг кўзлари билан тўқнаш келди-ю, бироқ у яна китобини ўқишда давом этди. Фотима унга эшитиладиган овозда онасига деди:
- Биласизми ойи, баъзи одамлар ўзларини ловияга ўхшаб неъмат ҳисоблашади.
Гул хоним қизининг нима демоқчи бўлганини дарров тушунган эди.
- Нима ловия неъмат эмасми?
Йигитча Фотимани кўрмаганга олиб, Гул хонимга деди:
- Гул хола, ассалому алайкум. Яхшимисиз?
- Яхши ўғлим, раҳмат, ўзинг тузукмисан?
- Шукур, мен ҳам яхшиман. Имтиҳонларга тайёрланяпман.
- Қанақа имтиҳон экан?
- Университет имтиҳонларига-да! Уларга ҳам оз вақт қолди.
- Имтиҳондан ўтсанг, қаерда ўқийсан?
- Тиббиёт соҳасида ўқимоқчиман.
- Аллоҳ ёрдамчинг бўлсин!
- Омийн.
Фотима йўлда давом этар эканлар, деди:
- Кўрдингизми, ойи. Атайлаб менга эшиттириб гапирди.
- Сен шунақа деб ўйлайвер. Нима энди у бечора гапирмай юрсинми?
- Унинг ҳар бир сўзи асабимни ўйнатади. Овозини эшитишга ҳам тоқатим йўқ.
* * *
Орадан икки ҳафта ўтмасдан Фотима ўзига бошқа иш топди. Бу ерда ойлик маоши кўпроқ берилар, аммо у отасига бу ҳақда оғиз очмаганди.
Ёқуб имом қизида кун ўтган сайин бўлаётган ўзгаришларни сезиб турарди. Бу ҳол уни ранжитар эди, албатта. Минглаб ёш қизлар ишласалар ҳам, тўғри йўлдан адашмас эдилар; лекин имом қизининг характеридан хабардор бўлгани учун унга ишонмас эди. Ичидан бир овоз қизини йўқотаётганини таъкидлар эди нуқул. Шунинг учун имом пул топишнинг турли йўлларини қидирар эди.
Ниҳоят бир қарорга келди. Масжид деворининг тагига аравада мева сабзавотлар сотиб, пул топади ва қизини иш жойидан бўшатиб олади. Ҳозирча бу қарорини ҳеч кимга айтмади. Озгина пул топсин, дарров қизига керакли нарсаларни олиб беради.
Бир куни Фотима ишга кетгач, хонасига кирган Ёқуб имомнинг сигарет ҳидидан кўнгли беҳузур бўлиб кетди. Қизи сигарет чекишни бошлабди. Бу ёмон одатларга ташлаган илк қадами эди. У дардини бориб яна дўсти Аҳмадга тўкиб солди:
- Мана қизим охириям чекишни бошлади. Ҳали бир кун келиб ичишга ҳам ўтади. Олдинлари чекиш ичишдай айб саналар эди. Ҳамма чекишга ўтгач, ҳозир ҳатто ҳижобли қизлар ҳам кўча-кўйда бемалол чекиб юришади, гапирсангиз сиркаси сув кўтармайди. Эрта бир кун ичиш ҳам одатий ҳолга айланади. Нима қилсам экан? Қизимга исломий тарбия бера олмадим. Битта-ю битта чорам аравада қовун-тарвуз, сабзи пиёз сотиш.
Аҳмад ҳам жуда хомуш эди:
- Жуда ҳақлисиз, бир чора топиш керак. Унга исломни тушунтириш билан иш битмайди шекилли. Лекин чекишига сиз қаттиқ сиқилманг. Чунки ҳамма сигарет чекадиганлар бузилиб кетган ҳисобланишмайди. Ҳаммасиям ичишга ўтиб кетмайди. ИншаАллоҳ ҳаммаси ўз йўлига тушиб кетади. Қизингиз ҳали ёш. Ақл кириб қолади.
Ёқуб имом хафа бўлиб:
- Балки яхши бўлиб кетар, ишқилиб мени адойи тамом қилиб кейин тўғри йўлга кирмаса бўлди.
Ёқуб имом ич-ичидан ёниб, адойи тамом бўлаётган эди. Қаерда хато қилди экан? Нега қизига исломни севдира олмади?
Масжидда намоз ўқиётганларида ҳам, маъруза ўқиётган пайтида ҳам ич-ичидан эзиларди. Баъзида ўзига ўзи “демак мен намунали инсон эмас эканман, намунали бўлганимда эди қизимни тарбия қила олган бўлар эдим” – деб маърузани ҳам қисқа қиладиган бўлди. Ёқуб имом тушкунликка тушиб қолган эди, илгари ўзини ҳеч қачон бундай даражада ёмон ҳис қилмаган эди. Овози жонсиз, гаплари эса бўлак-бўлак тушунарсиз туюларди ўзига. Ҳолбуки бу курсига чиқиш учун анча-мунча ҳаракат қилган эди. Профессорларнинг ўша даражага чиқиш учун қилган сай-ҳаракатлари ҳисобга олинади-ю, имомларники назарга ҳам илинмайди.
Ёқуб имомнинг хаёлида исломий қонунларга асосланган оила қуришдан бошқа нарса йўқ эди. Бу ниятига етиш учун у кўп ҳаракат қилди. Болаларига севикли ота бўлишни хоҳлаган эди. Бироқ нега натижа бундай бўлди-ю, қаерда хато қилди?
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 21-Iyun-2012, 10:55 | Message # 60 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Davomi...
Бугун қизи билан яхшилаб гаплашиб оладиган бўлди, балки уни тушуна олар. Масжид эшигидан уйига чиқадиган зинадан осилиб чиқар эди. Шунча йиллардан бери уни кўтариб юрган оёқлари гўёки ундан тўйиб кетгандек эди. “Демак” – деди у, “оёқларнинг жонли қадам ташлаши ҳам инсоннинг миясига боғлиқ экан. Менинг хомушлигимни билиб, улар ҳам ўз хомушликларини билдирмоқдалар”.
Чўнтагида калити бўлса ҳам, эшик қўнғироғини чалди. “Балки уйда аёл меҳмон бордир” – деб доим шундай қилар эди.
Столга ўтирганча яна бошини чангаллаб олди. Бу ўй-хаёллардан қутула олмаётган эди. “Қизига қандай усул қўлласа экан? Келақол қизим, гаплашиб оламиз”, деса, қизини яхши билади. Фотима ҳеч нарса демай отасини тингларди. Ёки “гаплашадиган гаплар қолмади-ку, неча йилдан бери гапирасиз”, - дерди. Майли нима бўлса ҳам бугун яна бир бор уриниб кўради.
Фотима уйга яна кечикиб келди. Ёқуб имом қизини хонасига чақирганида яна қалби тўла меҳр билан сўзлар эди.
- Фотима қизим, кел сен билан бир дардлашайлик. Фотиманинг эса овози чиқмас эди. Бу сафар сал баландроқ товушда деди:
- Фотима, мени эшитяпсанми?
- Ҳа, мана келдим.
- Хуш келибсан, қизим. Кел мана бу ерга ўтир, бир гаплашайлик.
Фотима ҳавотирли кўринар эди. Дадасининг муомаласини ёқтирмади. Тинчликмикан? Ёки отаси бирор нарсани сезиб қолдимикан? – деб хаёлидан ўтказди. Секин кўрсатилган жойга ўтирди. Шаддодлиги йўқолиб, айбдор одамдай дадасининг нима дейишини кута бошлади.
Ёқуб имом қизига бир разм солгач:
- Қандайсан қизим? Иш жойинг ёқяптими? – деб сўради.
- Ал... албатта ёқяпти.
- Биласанки қизиим, одам яшаган жойида қўшниси муҳим бўлса, иш жойида ҳамкасблари муҳим ҳисобланади. У ердаги ўртоқларинг қанақа қизлар экан? Сенга фойдалари тегяптими ёки зарарларими?
- Уларнинг менга қандай зарарлари тегиши мумкин?
- Ёмон бўлишса зарарлари жуда катта бўлади. Яхши бўлишса фойдалари.
Фотима ўйлаб ҳам ўтирмай жавоб берди:
- Ҳаммалари жуда яхши одамлар. Ундан кейин менга ким ҳам таъсир эта олади? Менинг ўзимга яраша фикрим бор.
- Ундай дема қизим, инсоннинг дўсти қайси томонга юрса, шеригини ҳам ўша йўлга даъват қилади. Сигарет чекса, сенга ҳам чектиради. Наркотик моддалар қабул қилса, сени ҳам шу йўлга бошлайди. Шунинг учун сен билан гаплашишни хоҳлагандим. Улар сенга тўғри йўлни кўрсатишмаса, сен уларга тўғри йўлни кўрсатишинг керак.
Қизи билан нари бери бўлиб қолмаслик учун у шу усулни қўллаётган эди. Кейин яна гапида давом этди:
- Кўриб турибсан, ҳозир ҳамма нарса ёшларни издан чиқариш учун режалаштириляпти. Сен ўртоқларингга намуна бўлишинг керак. Сена “Имомнинг қизи эканлигингни унутма демайман” “Аллоҳнинг қули эканлигингни унутма” - дейман. Шуни ёдда сақлагинки, сен Аллоҳни унутсанг, мажозан айтаман, У ҳам сени унутади.
Ёқуб имом гапида давом этар, қизи эса жимгина тинглар эди-ку, ҳеч қандай таъсири сезилмаётган эди. Ёқуб имом буни кўриб тургани учун, сўзини тугатиб, қизига жавоб берди.
Бир неча кун ўтгач Ёқуб имом аравача сотиб олган эди. У қарз олиб ишини ҳал қилган эди.
Бир куни Фотима уйдан чиқиб иши томон йўл олар экан, дадасининг аравача тепасида бақирганча одамларни чорлаётганини кўриб қолди:
- Келиб қолинг, яп-янги узилган помидорлардан олинг!
Фотима муздай бўлиб кетди. Дадасини бу аҳволда кўришни истамас эди. Унга яқинлашиб жаҳл билан сўради:
- Бу нима қилганингиз дада?
- Савдо қиляпман, қизим. Пул топишим керак. Сени бахтли кўришни истайман. Ойингга айтаётганингда эшитиб қолдим. Эски креслоларимиздан уялар экансан. Биринчи қиладиган ишим сени магазинга олиб бориш бўлади, ўзинг бизга янги кресло танлайсан. Сени иш жойингдан бўшатиб оламан, қизим. Уйда ўтир. Сиртқи ўқишга кир. Китоблар ўқи, билим ол. Лекин танимаган инсонларингнинг орасида бўлма, болам. Шунинг учун мана бу ишларни қиляпман, болам.
Ёқуб имом қизининг жудаям хурсанд бўлиб кетишини кутгани учун унинг кўзларига тикилиб қараб турар эди. Отасининг бу фидокорлигини англадими у? Фотима ҳайрон ва ҳавотирли тарзда отасига қаради. Кўп ўтмай дарров уйга қайтди. Онаси дастурхонни йиғиштираётган эди. Уйга ғазаб билан кириб, ўкириб-ўкириб йиғлай бошлади.
- Тўйиб кетдим, тўйиб кетдим дадамдан. Менга қаранг ойи. Эрингизга айтинг, мени ўз ҳолимга қўйсин. Менга сарой олиб берса ҳам ишимни ташламайман. Мен ишимни яхши кўраман. Унга ҳеч нарса дея олмаганим учун ўзидан кетмасин. Айтиб қўйинг, мени ишдан бўшатиб олишни хаёлига ҳам келтирмасин.
|
| |
| |
