|
Islomiy ibratli hikoyalar
|
|
| DURDON | Date: Juma, 23-Noya-2012, 07:58 | Message # 121 |
 SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status:  | Juda ajoyib hikoya. Muhammad samalyotga chiqdi. Stulini to'g'rilab "omonlik" kamarini taqdi.. U kuchli,
baquvvat, robbisidan uzoq bo'lgan yigit edi.. Samalyot uchdi.. Muhammad Amerika qo'shma shtatlarida o'tkazadigan safari rejalarini tuzishni boshladi.. Tungi klublar, raqqosalar-u turli tuman "ichimlik"lar bilan mazza qilib
dam oladi.. Xar xil qizlar bilan tanishadi, ular bilan ajoyib vaqt o'tkazadi.. Samalyotda uchish vaqtini shunday o'ylar-u vaqtini qanday o'tqazish haqidagi rejalarni tartiblash bilan o'tdi.. Xayolidan bir lahzaga bo'lsa ham
unga shu kuch-quvvatni bergan xar lahzada olib qo'yishi mumkin ekanligi o'tmas edi.. Amerikaga yetib bordi, bir uy ijaraga olib narsalarini qo'ydi.. Kechalari bamdodgacha bedorliklar, shomgacha uyqular boshlandi.. Azon ovozi necha martalab qulog'iga kirardi yon-atrofdago ozginagina musulmonlarni namozga chaqirardi.. Lekin u bu
chaqiruv musulmon bo'lgani uchungina unga qarashli ekanligi haqida o'ylab ham ko'rmasdi.. Ko'p pullarini turli ichimliklarga sarfladi.. Yon-atrofida nimalar bo'layotganini idrok qila olmaydigan darajada mast bo'lib
yurdi..Muhammad O'zi haqida hikoya qilib aytadi.: O'sha kun kelguncha hayotim shu tarzda
o'tib turdi. O'sha kech chiroyli qizlar bilan to'lib toshgan klublardan biriga kirdim, navbatdagi
qadahni olib icha boshladim.. Alloh Ta'alo aroqni harom qilganini bilardim.. Lekin shahvatim hamma
narsani esimdan chiqazgandi.. Uzoqdan bir maftunkor qiz menga qaradi va sekin yonimga keldi.. Qarashlarida sevgi va muhabbat bor edi.. Yonimga kelib menga yanayam yaqinlashdi va jasadini quchog'imga tashladi.. To'g'ri Allohga
ko'p osiylik qilganman.. ekin o'sha vaqtda hissiyotlarim doimgidan boshqacha edi.. Uni yuz tuzilishi arab
ekanligini aytib turardi.. Birdan arab tilini buzib: "Sen arabmisan?" - dedi. - Ha..
- Men ham, lekin shu yerda tug'ilib o'sganman, menda Amerika pasporti bor..
Isming nima? - Muhammad..
- Bu ismni yomon ko'raman.
- Nega? - Chunki men nasroniyman.. Qaltirab ketdim.. Uni islomga da'vat qilish haqidagi o'y hayolimdan o'tdi.. Lekin bunday o'y qalbimni qoplab olgan shahvatlar oldda ta'sir o'tkza olmasdi.. Jilmayib mavzuni o'zgartirdim.
- Raqsga tushishni yaxshi ko'rasanmi?
- Ha.. Birga uzooq vaqt raqsga tushdik.. Undan menikiga borishini ko'p martalab so'radim, lekin u rad etdi.. O'sha kecha bir o'zim uyga qaytdim.. Ko'z o'ngimdan uni surati ketmasdi.. Qalbim
Allohdan yiroqligi uchun juda ham zaiflashib ketdi..
Ikkinchi.. Uchinchi tunlar ham shunday o'tardi. Qalbda unga bo'lgan sevgi va ehtiroslar oshib borardi.. Oxiri fojea yuz berdi.. Bir kun unga: - "menikida qolishingni hohlayman" - dedim..
- Meni roziman!. Faqat mana buni taqishliging sharti bilan!.. Deb cho'ntagidan
o'rtasida kichkinagina xoch osilgan zanjir chiqazdi..
Ga'lati hislar meni qamrab oldi.. To'g'ri Allohdan uzoqman.. To'g'ri namoz o'qimayman.. Lekin men MUSULMONman-
ku.. Baribir unga bo'lgan sevgi hamma narsadan ustun edi.. Jilmayib undan zanjirni olib bo'ynimga taqdim..
U ajablanib "vaav senga judayam yarashdi" dedi.
- Bu mendan senga hadiya, bundan keyin men bilan uni taqmasdan uchrashmaysan..
Deb shart qo'ydi.. U bilan tunlar lazzatli go'zal o'tardi.. Shayton menga uni ziynatlab ko'rsatardi.. Bir kuni men bilan
bo'lishdan bosh tortdi.. Men unga judayam muhtoj ahvolda edim.. Pul bilan anu ko'ndirishga harakat qildim..
- Yo'q!! To'g'risini aytsam masihiy bo'lshingni hohlayman, dedi.
Ey Alloh!! Ey Alloh!! Bu nimasi endi?!! Qalbimdan hayajon va hayratga to'lib:
- Bo'lishi mumkin emas!! dedim.. - Meniyam bundan keyin sen bilan yurishim bo'lishi mumkin emas!! dedi..
Shayton ustimdan kulishni boshladi. "Roziman" degin senga zarar qilmaydi, "Islomdan chiqdim" senga hech qanday
zarari tegmaydi va mana bu qiz seni rohatlantiradi.. Deb vasvasa qilardi.. Ertasi kuni u yana keldi.
Yanayam ochilib yanada chiroyli bo'lib ketgan edi.. Menga yaqinlashdi yuzini yuzimga yaqin qilib:
- Bag'ritosh, sevgini his etmayapsanmi?! Bu so'zlar meni jozibaladi hattoki yiqilib ketay dedim.. - Ha! Bo'lmasa nima
meni senga yopishib olishimga sabab bo'ldi?! - Unda, nasroniy bo'lishlikdan seni nima to'syapti? Agar nasroniy
bo'lsang senga turmushga ham chiqaman! Mana shu yerda... O'zimni yo'qotib qo'ydim.. Musulmon ekanligimni unutdim..
Ismim Muhammad ekanligini ham unutdim..
Payg'ambarimiz Sollallohu alayhi va sallam ismlari... Boshlang'ich maktabdaligimda bamdod namoziga uyg'otuvchi otamni unutdim.. Yarim tunda uyga kirib kelganimda doimo menga hidoyat so'rab duo qiladigan
onamni ham unutdim.. O'zligimni ham unutdim.. Sevgi va havoi nafsning quliga aylandim.. U bilan birga
bordim.. Sochimni oldirib nasroniy bo'ldim..
Hayotimda birinchi marta cherkovga kirdim.. Hech qanday hissiyotlarsiz yig'lardim.. Cherkov eshiklaridan
kirarkanman ko'z yoshlarim yuzimni yuvardi..Allooh!! Shu uzun hayotdan keyin kofir bo'lamanmi?! Jazoim nima bo'ladi?? Do'zah!! Allohdan qo'rquvim qani?? Hayoim qani?? Dinimga muhabbatim izzatim qayerga ketdi?? Hamma hammasi o'ldi.. Undan keyin ijaraga olgan uyimga jinnidek qaytdim..
Kal boshimni silab o'zimga o'zim:
- Nima qilib qo'yding
Muhammad??
Muhammadning dinini tark etdingmi? derdim.. Eshikni yopib olib ko'p yig'ladim.. Shayton kelib yana ustimdan kulardi..
"Orqaga yo'l yo'q!! Endi sen kofir bo'lding!! Kofir bo'lib o'lasan!! Do'zahga kirasan!! derdi.. Buvamni namozga azon
aytishlarini esladim..
Doimo xonamda turadigan Qur'on kitobimni esladim.. Ohh.. Doimo menga: "Muhammad yomon xotimadan ehtiyot
bo'l!!" deb nasihat qilguvchi do'stimni esladim..
- Yo'q ey robbim, yo'q ey robbim!! deya baqira boshladim.. Yo'q hozir jonimni olma!! Islomga qaytaman!! Qur'onga
qaytaman!! Namozga qaytaman!! Hammomga kirib o'sha zanjir va xochni xojatxonaga tashladim.. G'usl qilib tozalandim.. O'zimni hamma gunohlarimdan xalos bo'lgandek yeengil his etdim.. Ko'z yoshlarim tinmay "Ashhad alla ilaha illalloh va ashhadu anna Muhammadan rosululloh" dedim..
Allooh qandayam go'zal so'zlar.. Hamma baxt va xursandchiliklar kaliti..
Ey robbim men senga qaytyapman!! Men namozga qaytyapman!! Ota-ona rizoligiga qaytyapman!! Men silatur rahimga qaytyapman!! Ramazon ro'zasiga qaytyapman!!
Men seni rozi qilguvchi hamma narsalarga qaytyapman robbim!!
Vatanimga olib boruvchi birinchi samalyotni minib yurtimga qaytdim.
Aeroportga tushganda eng birinchi eshitganim azon ovozi edi.. O'z irodamsiz ko'z yoshlarim oqdi..
Robbim meni kechirarmikin??
Uyga kelishim bilan onamni quchoqlariga o'zimni otib yig'ladim.. - Onajon endi robbimga osiy
bo'lmayman!! Sizni xafa qilmayman!!
Sizdan uzoqqa
ketmayman!! Meni bag'rilariga bosib: - Bolajonim Robbin bilan munosabatingni to'g'rila!! U albatta
kechiradi chunki u rahmli va mehribon zotdir!! dedilar..
Kunlar o'tdi.. Muhammadning holi baxtdan baxtga xursandchilikdan xursandchilikka almashib borardi.. O'sha safarini xar eslaganida ko'z yoshlari ko'zlaridan qurimasdi.. Onasi tunning har qanday vaqtida uning xonasiga
yaqinlashsa yig'i va ngrash.. Ertalablari esa Qur'on tilovati va istig'for ovozlarini eshitardi..
Bir kun keldi.. Bamdod namoziga uyg'otish uchun onasi xonasiga kirdi..
Eshikni ochganida burniga qandaydir ajoyib shirin bir hid keldi.. Bunday go'zal hidni oldin hech
hidlamagandi.. Muhammadni yotog'ga yaqinlashib qo'li bilan silab ko'rdi. U joyida yo'q edi. Zaif ko'zlari bilan qarasa joynamoz ustida sajdada ekan.. O'tirib kuta boshladi.
Uzooq kutdi. Sekin yaqinlashib chaqirdi..
- Muhammad, bolam! deb sekingina turtgan edi Muhammad bir tomoniga yiqildi..
Onaizor hayratllandib uy ahlini chaqira boshladi..
- Bolalar hoy uy ahllari qaranglar ukangiz Muhammadga.. Unga yaqinlashib qimirlatib ko'rishdi.. Allooh
- Onajon Muhammad o'ldi.. Joynamoz ustida, sajda qilgan holda o'ldi.. Ona shunda eshikni ochganida burniga
kelgan go'zal hid Muhamadning pok ruhini hidi ekanligini his etdi
|
| |
| |
| DURDON | Date: Juma, 23-Noya-2012, 08:04 | Message # 122 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Xudo poshsho
Bir marosimda uch-to’rt kishi u yoqdan bu yoqdan gurunglashib o’tirardik. Ichimizda kimdir yonidagiga choy uzatarkan: “O’rtoq, qizingni uzatibsan, endi o’g’lingni ham uylantirarsan”, dedi.
Piyolani olarkan, u: “Yo’q, o’g’lim hali uch yil o’qishi kerak. Bu yoqda joy muammosi ham bor. Bilasan onamiz, to’qsondan oshdilar. U kishi bandalikni bajo keltirsalar, kelinni kampirning uyiga tushuraman”, dedi.
Esim og’ib qoldi. “Onasi o’lganidan keyin to’y qiladigan” kishi yoshlari elliklardan oshgan, oily ma’lumotli, yurt ko’rgan boobro’ kishi bo’lganidan salobati bosdimi, hech birimiz churq etolmay qoldik.
Buni qarangki, shu honadonda aytilganidek uch yildan keyin to’y bo’ldi. Yangi kelin kampirning uyiga emas, qaynotasining uyiga tushdi. Chunki bir yil muqaddam yurak xurujidan vafot etgan o’g’lining o’rniga kampir nevarasini uylantirgan edi.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Seshanba, 04-Dek-2012, 11:30 | Message # 123 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Ibrohim Sili Qissasi.
“Мен черков ғоясига қаттиқ берилган роҳиб эдим”, деб сўзини бошлайди Иброҳим Сили: “Черков хизматига бутун куч ва ижтиҳодимни сарфлар эдим. Балки, бунга ҳам қониқмай, миссионерлик фаолияти билан ҳам шуғулланардим. Бу ҳаракатларимни кўрган Ватикан мени Жанубий Африканинг энг катта роҳиби этиб сайлади. Мен бу лавозимдан руҳланиб, халқни христианликка чақиришни кучайтириб юбордим. Ватикандан келган маблағларни ҳам шу йўлда сарфлашни бошладим. Мактаб, боғча, касалхона, қишлоқ ва ўрмонларни зиёрат қилиб, одамларга пул, совға салом таклиф қилар шу орада уларни христианликка тарғиб қилардим.
Ватикан менга ишонганидан ҳеч қандай маблағни аямас эди. Тез орада бойиб кетдим. Шу билан бирга одамлар ва роҳиблар орасида мартабам янада ўсиб борарди. Бир кун яна совға-салом олгани бозорга тушдим. Совғалар растасининг бирида куфий бош кийим кийиб олган бир кимса савдо қиларди. Уни мусулмон экани яққол билиниб турарди. У билан совғаларни нархида савдолашиб, арзонроқ нархда сотиб олдим. Мен узун оқ ёқали роҳиблар кийимида эдим. У мени кийимимда билиб: “Сиз роҳибсиз, шундайми?” деди. Мен: “Ҳа, шундай”, дедим. У: “Сизнинг Худойингиз ким?” деди. Мен: “Ийсо Масиҳ барчани худосидир”, дедим. У: “Мен сизни мунозарага чорлаб айтаман, Инжилнинг бирор ерида Ийсонинг ўз тили ила “Мен худоман”, “Мен худо ўғлиман, менга ибодат қилинг!” деган сўзи йўқдир”, деди. Гўё, бошимга гурзи билан урилгандек бўлди. Нима деб жавоб қайтаришни билмай қолдим. Ўйланиб қолдим, мендек Жанубий Африка роҳибларининг катталаридан бири бўлган кимсани, бир оддий мусулмон сотувчиси мунозарага чақириб турса, устига устак савол ташасаю, сал кам Инжилни барчасини ёд билишимга қарамай, ҳеч нарса дея олмасам. Инжилларни барчасини ёдимдан ўтқаза бошладим, ҳақиқатан “Мен худоман, менга ибодат қилинг” ёки “Мен худо ўғлиман, менга талпилинг” деган Ийсонинг бирор бир сўзини тополмадим. Бу каби савол мендек ақли расо, зеҳни ўткир, ҳар бир нарсага бекордан бекорга ишониб кетавермайдиган, етти ўлчаб бир кесадиган кимса назаридан қандай қилиб ғофил қолди экан?!
Қўлимдан тарвузим тушиб, черковга қайтиб келдим. Бир нарсасини йўқотиб қўйган гумроҳ каби айланардим халос. На ейиш ичишда ва на ўйқу ҳордиқда тинчлик бор. Хаёлимда фақат ана ўша мусулмоннинг саволи ва унга берилмай қолган жавоб. Жавоб бўлса берилади-да?! Кеч бўлишига қарамай черков кутубхонасига йўл олдим. Бирин кетин китобларни қўлимга ола бошладимда, ҳатто ичини очмай ҳам стол устига қўявердим. Чунки буларни барини ўқиб чиққан ва кўпларини ёд ҳам олган эдим. Барчасида мен ечим топмоқ истаган саволга жавоб йўқ эканлиги аниқ ва равшан эди. Курсийга ўлтириб яна ҳаёлга чўмдим. Ахийри бир китобни олиб, ўқий бошладим. Китобни ўқиб бўлгач, “Ийсо худо бўлмаса, ўликни тирилтирармиди?! Ёки дунёни сал кам ярми Ийсони худо деб, тан олармиди?!” дедимда ўзимни ўзим овутган бўлдим.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Seshanba, 04-Dek-2012, 11:31 | Message # 124 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | davomi
Эртаси кун яна ишларимга шўнғиб кетдим. Ҳалиги мусулмоннинг саволини ҳам унутаёздим. Якшанба куни бўлганида, одатдагидек черковда мавъиза қила бошладим. Биринчи айтган сўзим, қаердан келди билмадим?, “Ийсо худоми” бўлди. Барча “Ҳа” деди. Мен яна саволни қайтардим. Яна ўша жавоб. “Далилингизни келтиринг” дедим, барча жим. Улар мени олдин савол ташлаб, кейин ўзим жавоб беришимга кўникниб қолишган эди. Бу сафар ҳам жавобни ўзимдан кутишаётган эди. Лекин бу гал менда жавоб йўқ эканлигини билишмас эди. Ҳеч нарса демай ва ҳеч нарса қилмай туриб қолдим. Ҳамма ҳайрон. Бир роҳиб дўстимдан менинг ўрнимга мавъиза қилишини сўраб, ўзим хонамга кириб кетдим. Сўнгра барча роҳибларни тўплаб, мусулмон кимса билан бўлган суҳбатни ва унинг саволини айтдим. Улар: “Сени бир оми мусулмон динингдан қайтармоқчи бўлибди!”, дея айблай кетишди. Уларга: “Ундай бўлса саволига жавоб беринглар”, дедим. Яна ўша ҳолат барча жим. Уларни тарк этдимда, ҳоли бўлиб, осмонга юзландим. Кимга дуо қилишни билмасдим. Охири “Роббим, Холиқим, Сени борлигин аниқ ва равшандир. Менга сен томон бўлган барча эшиклар ёпилди. Ўзинг тўғри йўл кўрсатмасанг, ҳақиқатни топишим амри гумондир”, деб дуо қилдим. Яна қанча дуо қилиб турганимни билмайман. Кўзларимдан ёш шош қатор бўлиб оқар, шу зайлда ухлаб қолибман.
Туш кўрибман. Тушимда бир нур ила тўла хона ичида эканман. Хонада мендан бўлак ҳеч ким йўқ эди. Ногоҳ хона ўртасида бир кимса намоён бўлди. Нурга бурканганидан кўзларим қамашиб кетди. У: “Эй Иброҳим” деди. Ён атрофимга назар солдим хонада мендан бўлак ҳеч ким йўқ эди. У: “Сенсан Иброҳим, исминг Иброҳимдир. Ҳақиқатни билишни истамаганмидинг?” деди. Мен: “Ҳа”, дедим. У: “Ўнг томонинга қара”, деди. Қарасам оппоқ кийим кийган, оқ салла ўраган кимсалар турибди. У кимса: “Агар ҳақиқатни топмоқчи бўлсанг, уларга эргаш” дедида ғойиб бўлди. Уйқудан хурсанд ва кўнглим хотиржам уйғондим. Энди менга тушимда кўрган ўша оқ кийим ва оқ саллали кишиларни топиш қолганди. Ишимдан татил олиб, йўлга чиқдим. Кўпгина шахарларда бўлдим. Биринчи ўринда мусулмонларни қидира кетдим. Мен кўрган мусулмонлар шим ва куфий бош кийим кийишарди. Наҳотки тушимда кўрган кимсалар мусулмонлар бўлишмаса деган гумонга ҳам бордим. Бир куни сафарим асносида Йоҳанисбург шаҳридаги Африка мусулмонлари қўмита биноси олдидан чиқиб қолдим. Бино ичига кириб, ходимларни бирини олдига бордимда тушимда кўрган оппоқ кийим ва оқ саллали кимсалар ҳақида сўрай кетдим. У мени гадой деб ўйлаб, пул берди. Мен унга “Мен сўраган нарса бу эмас. Сизлар ибодат қиладиган жойингиз борми?” дедим. У яқин орадаги масжидни айтиб берди. Мен масжид томон юзланиб кетдим. Масжидга яқинлашиб келиб, ҳайратдан донг қотдим. Масжид эшиги олдида тушимда кўрган оппоқ кийим ва салла кийган кимсалардек кийинган бир кимса менга қараб жилмайиб турарди. Жуда хурсанд ҳолда унга яқинлаша бошладим. Олдига келганимда унга бир оғиз сўз айтмасимдан: “Марҳабо Иброҳим! Ҳуш келдингиз” деб кутиб олди. Яна ҳайратим чексиз эди. У мени тушиниб: “Ажабланманг! Тушимда сизни кўрган эдим. Ҳақ йўлни қидириб юрган эдингиз. Ҳақ йўл Аллоҳ бандаларига рози бўлиб туширган Ислом динидир”, деди. Мен сал ўзимга келиб: “Тўғри мен ҳақни қидириб юргандим. Тушимда бир нурли кимса келиб, сиз каби оппоқ кийим ва салла кийган жамоатни кўрсатиб, уларга эргашишимни айтган эди. Тушимда кўрган ўша нурли кимса ким эканлигани айтиб беролмайсизми”, дедим. У: “Бу кимса пайғамбаримиз, ҳақ дин бўлмиш Ислом пайғамбари Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламдирлар”, деди. Мен: “Ҳақиқатан У расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламмидилар” дедим. У: “Ҳа” деб жавоб қайтариб, ичкарига бошлаб кирди ва масжид охирига ўтқазиб қўйди. Пешин намози вақти экан улар намоз ўқишди. Мен уларни намоз ўқишларини томоша қила туриб, ўзимга ўзим “Аллоҳга қасам, ҳақиқий дин шудир, китобларда пайғамбар ва расуллар Аллоҳга сажда қилиб юзларини ерга қўйишганини ўқиганман”, дедим. Намоздан сўнг, улар олдимга келишди. Мендан Исломни қабул қилишимни сўрашди. Мен ҳеч иккиланиб ўтирмай шаҳодат калимасини сўзладим. Улар мени табриклай кетишди. Баъзилари ҳатто ҳавас назари билан қараб: “Бу Расулулоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни кўрган кимса”, дейишди. Мен эса ўзимни йиғидан ҳарчанд уринмай тўхтата олмасди. Бир оз вақт ўтгач, ўзимни қўлга олдим. Нафсим хотиржам, кўнглим таскин топган эди. Бир муддат улардан дин сабоғини олдим. Намоз, рўза каби арконларни, мулойимлик, бағри кенглик каби ҳусни хулқларни ўргандим. Сўнгра шаҳримга қайтиб бордим. Мени ҳамма қидириб юрган экан. Ишимга бориб Исломни қабул қилганимни, ҳақ йўл шу эканини баён этиб, уларни ҳам шу динга чақирдим. Улар мени эси пастга чиқара кетишди. Ҳар турли айбларни қўя бошлашди. Бу ишлари манфаатсиз кетишини билишгач ҳийла йўлига ўтишди. Ватикан менга катта маош, ҳашаматли уй, дабдабали ҳаёт ва агар ҳуҳласам Ватиканда катта лавозим таклиф қилди. Мен: “Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таоло Ўз пайғамбари Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламни менга (тушимда) юбориб, ҳақ йўлни кўрсатганидан сўнг, яна адашишлигимни хоҳлайсизларми?! Ҳаргиз ундай бўлмас. Мен сизларни Исломга чақираман”, дедим. Роҳиблардан икки киши алҳамдулиллаҳ Исломни қабул этди. Шундан сўнг мендан барча нарсаларни, уй жой, машина ва ҳоказоларни тортиб олишди”, дея ҳикоясини якунлади Иброҳим Сили.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Chorshanba, 26-Dek-2012, 06:18 | Message # 125 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: |
Саждадаги сўнгги нафас!
Бу воқеа Арабистон ярим оролларининг вилоятларидан бирида, яъни Асирнинг пойтахти Абҳада содир бўлди.
Шом намозини адо қилиб бўлгач, қиз ойнага қараб пардоз қилар, никоҳ тўйига ўзини тайёрлаш учун қордек оппоқ келинлик либосини кияр эди. Шу аснода у хуфтонга айтилаётган азонни эшитиб қолди ва унга таҳоратсизлик етганини эслади. У онасига :
”Ойи, мен таҳорат олиб намоз ўқишим керак”, деди.
Онаси бу сўзларни эшитгач ҳайрон қолиб:
“Эсинг жойидами? Сени пастки қаватда меҳмонлар кутишяптику! Таҳорат олсанг юзингдаги “макияж”инг ҳаммаси расвоси чиқадику! Қаламларинг, тушларинг оқиб тушади. Бас, етар, мен сенинг онангман ва айни дамда намозингни ўқишинг шарт эмас! Аллоҳга қасамки, агар таҳорат олиб, “макияж”ингни бузсанг, қаттиқ хафа бўламан”, деди.
Қиз шунда мулойимлик ила жавоб қилиб деди:
“Ойижон, Аллоҳга қасамки, мен бу хонадан намозимни адо қилмай чиқмайман”.
Онаси жаҳл қилиб:
“Ўзи шундоғам вақт оз, намоздан сўнг яна пардоз қил десам, ҳатто уни ўқишинга ҳам вақт йўқку! Сени пастда меҳмонлар интизорлик билан кутишяпти. Қандай қилиб сен уларнинг олдига “макияж”сиз тушмоқчисан? Қиз бола келин бўлганда очилиб кетиши керак. “Макияж”сиз уларнинг кўзида чиройли келинлик тасаввурини қолдира олмайсан! Улар кейин сенинг устингдан мазаҳ қилишади”.
Қиз онасидан жилмайиб сўради:
“Ойижон, сиз мени мана шу жонли махлуқотларнинг кўзида чиройли кўринмаслигимдан қўрқяпсизми? Унда мени яратган Холиқнинг ҳузуридаги аҳволим қандай бўлади? Мен шундан қўрқаманки, агар мен намозимни ўтказиб юборсам, Унинг олдида мен чиройли бўла олмайман ”, дедида таҳорат олишни бошлади. Юзидаги барча “макияж” учун суртилган бўёқлар оқиб тушди. Кейин у намоз ўқишга киришди. Саждага борар экан, бу унинг охирги саждаси эканлигини билмасди.
Ҳа! У саждага борганда нафас олиши тўхтади. Роббисининг итоатида мустаҳкам туриб олган Муслима аёл учун қандай ҳам буюк мақомдаги ҳаёт саҳифаларининг гўзал якуни! У ҳаётининг шундай муҳим кунида ҳам Роббиси ва унинг итоатини биринчига қўйди. Бунинг эвазига эса унинг жони Аллоҳга ибодатнинг энг улуғ ҳолати – сажда -- да олинди. У Роббисига яқин бўлишни хоҳлади. Аллоҳ эса унинг руҳини ўзига энг яқин ҳолатдалигида олди- САЖДАда.
Субҳаналлоҳ…!!!
У Аллоҳ таоло яратган махлуқотларнинг кўзида чиройли бўлишга эмас, балки бутун махлуқотларни яратган Аллоҳнинг ҳузурида гўзал бўлишга интилди.
Эй, муслима синглим! Энди тасаввур қилгин-а! Сен агар унинг ўрнида бўлганингда қай бирини танлар эдинг?
Эй, муслима синглим! Ким ўзига мана шу кейинги сониядан, соатдан, ойдан кейин яшашига кафолат бера олади?
Эй, муслима синглим! Ҳеч ким унинг учун тайин қилинган вақт кўрсаткичлари қачон тўхташини билмайди. Ўлим фариштаси қандай ҳолатда келиб омонат жонни олишини ҳам билолмайди.
Хўш, сен бундан кейинг сонияларга тайёрмисан?
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 03-Yan-2013, 02:01 | Message # 126 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | РЎМОЛ ЎРАЙ МЕН ҲАМ ОНАЖОН...
- Ойи, манам мана шунақа қилиб рўмол ўраб юргим келади.
- Вой қуриб кетсин, нима қиласан, қизим. Ёш бўлсанг, ўйна кул, нима қиласан ўзингни тириклай кўмиб. - Ээ, ҳозир ўзиз Ҳилолани рўмолини мақтадингизку? - Ҳа, энди қизим, вой кампирга ўхшаб чиройли бўлиб кетибсан, болам, деёлмайманку.
- Ҳечам кампирларга ўхшамайди-да. Қизлар рўмол ўраб юришса қандоқ яхши.
- Ҳа, жудаям яхши айниқса ўша рўмолини деб эрга теголмай, қари қиз бўлиб қолса, ундан ҳам яхши. Рўмолни эрга текканлар ўрайди, чунки улар эрга тегиб бўлган. Рўмол ўраб олсанг, ман сани қанақа қилиб узатаман?
- Худди ҳамма рўмол ўраганлар эрга тега олмай юргандай гапирасиз-а, ойи.
- Эрсизмасдур, энди яхши жойдан чиқмайди-да совчиси.
- Ман шунақа рўмол ўраб олиб, ечмайман, деб туриб олсам, нима қиласиз, ойи?
- Вой ойинг ўргулсин сандан, унақа қилмайсан, биламан. Мани касал қиласанда, шунақа қилсанг. * * * - Синглинг рўмол ўрашни жуда хоҳлаяпди шекилли, фақат шу ҳақида гапиргани гапирган. Фалончини қизи рўмол ўрабди. Писдамончи синфдошим ҳам, дегани деган. - Вой, ордано қолсин, бир кам энди рўдапо бўлиб юриши қолувди. Ҳечам рухсат берманг, ойи. - Манам хўп деганим йўқ. Лекин очиқ айтолмаяпди, шунақа деб, фақат узоқдан гапириб қўяди. - Ёш нарса нимагаям ақли етарди. Бугун ўраб кейин ечаман, деб кўнглизга тегади. Ундан кўра ўрамасин. - Шуни айт, болам. Мана бизаям мусулмон рўмолсизам юрибмиз. Бировга бир зараримиз тегмаса, ёмонлик қилмасак, бўлди, шартмас рўмол ўраш...
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 03-Yan-2013, 02:05 | Message # 127 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Davomi
- Синглинг рўмол ўрашни жуда хоҳлаяпди шекилли, фақат шу ҳақида гапиргани гапирган. Фалончини қизи рўмол ўрабди. Писдамончи синфдошим ҳам, дегани деган.
- Вой, ордано қолсин, бир кам энди рўдапо бўлиб юриши қолувди. Ҳечам рухсат берманг, ойи.
- Манам хўп деганим йўқ. Лекин очиқ айтолмаяпди, шунақа деб, фақат узоқдан гапириб қўяди.
- Ёш нарса нимагаям ақли етарди. Бугун ўраб кейин ечаман, деб кўнглизга тегади. Ундан кўра ўрамасин.
- Шуни айт, болам. Мана бизаям мусулмон рўмолсизам юрибмиз. Бировга бир зараримиз тегмаса, ёмонлик қилмасак, бўлди, шартмас рўмол ўраш.
* * *
- Ким сўраяпди, Наргизани? Ҳилола, ҳа ҳозир қизим, чақираман. Наргиз, ҳой Наргиз.
- Лаббай ойижон!
- Ҳилола сани телефонга чақирияпди.
- Ҳилола, ҳа ваалайкум ассалом. Яхшимисан, ҳа раҳмат.
- ....
- Вой маниям роса ўрангим келаяпди, кўчаларга чиқсам уялиб кетаман. Худди яланғочдек бўламан.
- Наргиза, қизим мазам бўмаяпди, қўй телефонингни доримми об кел. Вой юрагим.
- Вой Ҳилола, ойимми мазалари қочиб қолди.
* * *
- Ойи, балки манга рўмол ўратмаётганизга шунақа тез-тез касал бўлаётгандурсиз?
- Вой, нимага унақа дейсан, болам. Рўмол ўрама демадим санга. Фақат узатволий сани кейин ўрайверасан рўмолингни. Қочиб кетмийди-ку.
- Тўғрику-я, лекин...
- Вой болам, ўзинг қизли бўлганингда тушунасан мани. Осонаканми битта қизни тарбиялаб жойини топиб узатиш? Рўмол ўрасанг, эртага маҳаллада “Бу бир иш қилиб қўйган ўша айбини яшириш учун ўранвоган”, деб гап тарқатишади. Буйинг етиб қолган бўлса, ҳамма нарсани вақти соати бор. Ҳозир келиб турган совчилар бу гапни эшитиб яна қайтиб келишармиди?
- ...
* * *
- Вой ўлсин, бошига рўмол ўраб, шунақа иш қилиб юрса-я. Уят-ей, кап катта қиз.
- Энди рўмол ўрагандур, балки билмас.
- Вой билмаса нега ўрийди бошига рўмолни. Бунақалардан кўра 10 очиқ яхши. Вой шарманда, тағим йиғлайди, энди нима қиламан, деб. А қорнингдаги 6 ой бўлгунча нима қилдинг-у, энди нимага йиғлайсан. Эртароқ шу саволни ўзингга берсанг бўлмасмиди?
- Йиғладими?
- Йиғлайдиде, қилар ишни қилиб қўйиб. Нима эмиш, ота-онаси билмасмуш, 6 ойлик болани олдирмоқчи. Ўзини ўзинг ўлдирасан-ку, бунақада дедим.
- Йигит билмасканми?
- Билади, нега билмасин. Йигит олдимга бир почка пул ташаб “Олиб ташланг болани, манга бунақа бола керакмас. Тем более мани ота-онам буни келин қилмиди”, деб кетворди. Яна сан ўранаман, дейсан.
- Ойи, ман ўранганим билан шунақа бўлиб қолади, деганимас-ку. Ман биров учун қилмоқчимасман буни. Рўмол ўраш фарз, мана шунга ўранмоқчиман. Тирриқ бузоқ ҳамма ердаям учрайди.
- Жўжа товуққа ақл ўргатибди.
- Вой ойижон, ойижон.
- Беш маҳал намоз ўқиганинг ҳам етади. Фанатик бўлиб кетасан-ку бунақада.
* * *
- Аллоҳим, онамни юракларига ҳам юмшоқлик сол. Ман ҳам сенинг фарзинг – ҳижоб ўраб кўчага чиқишликни орзу қиламан. Шу кунларга етказ. Онам шунга рози бўлсинлар.
- Вой мани намозхон қизимдан айланий. Яна ўтирибсанми шу жойнамозни тепасида? Жонингга ҳам тегмайди-я, ман бўлсам ҳалигачан ҳатто бир вақт намоз ўқишга ҳам эринаман.
* * *
- Хуш келибсизлар.
- Хушвақт бўлинг. Мана битта ёқут қизингиз бораканлар, шу ёқутга харидор бўлиб келдик.
- Вой раҳмат, шунчалик ҳурмат қилиб. Энди адаси билан бир маслаҳат қилсак, улар нима деса шу.
* * *
- Вой ўргилий, қизиз намоз ўқирканлар-а?
- Ҳа, шунақа, жуда бошқача намоз ўқишга иштиёқи.
- Фақат бир нарса бор, қудажон. Энди болаларимиз унаштирилди, қуда десам ҳам бўлаверади, сизни.
- Ҳа, шу.
- Энди бизани уйдагилар нозикроқ жойларда ишлашади. Уят бўлади бизани келинимиз рўмол ўраб юрса. Современний бўлиши керак, хуллас калом. Шунга бўлажак келинимиз рўмол ўраб олмасинлар.
- Ҳа, йўқ, ўрамийди.
* * *
- Ойи, эрга тегсанг, рўмол ўрайсан, дегандингиз, уйдагилар рухсат беришмаяпдику?
- Вой шунга сиқилиб ўтирибсанми болам? Майли озгина жим юр, ҳали болали бўлиб ўзлигиники бўлиб қолганингдан кейин кўнглингга келганини қиларсан.
- Шунақа ҳали уни, ҳали буни кутиб ўтиб кетаман, шекилли. Бошимга рўмол тақолмий. Авваллари қайноналар келинлар бошига рўмол ўрамаса, дод вой соларди. Ҳозир бўлса акси бўлган чоғи. Вой рўмоллимни орқага ўраб чиқаман, десамам, йўқ, дейишади.
- Ўзинг кўрдинг, ҳаммаси яхши яхши жойларда ишлашади. Замонавий, шунга замонавий кийинган келин хоҳлашадиде, энди қизим. Эринг яхши бўлса, қайнонанг сени уришиб тергамаса, тонг саҳар туриб ҳовли супур демаса, истаганинг муҳайё бўлса, қўлингни совуқ сувга урмасанг, яна нима керак санга? Қанча қизлар жон-жон дерди, шунақа жойга келин бўлишга.
- Ойижоним, ҳечам мани тушунмадингизда.
- Сабр қил болам, сабр.
* * *
- Эсон омон 9 ой кўтариб, енгилгина қўлингга олвол, қизим. Ота-онасини бахтли қиладиган фарзанд бўлсин, тўғиладиган боланг.
- Раҳмат, айтганингиз келсин. Мени кўп дуо қилиб туринг, ойи. Оналарни дуоси ижобат бўларкан.
- Енгилгина қутулиб оласан, ҳали, мани айтди дейсан.
* * *
- Алло, ойи, мани касалхонага жўратишаяпди. Қонимда қандайдир вирус топишибди.
- Вой, вой, шунақа қўрқинчли эканми?
- Билмадим, аммо ҳозироқ бошлаш керак даволашни, дейдилар доктор. Уйдагиларга айтдим ҳозир телефон қилиб, сизам хавотир олманг, деб айтиб қўяяпман.
- Қанча даволаниш керак экан?
- Ҳозирча докторлар ҳам билишмайди. Яхшилаб текширишимиз керак, болага бирор зарар етмадимикин, дейишаяпди.
- Болагаям зарар етиши мумкин эканми?
- Билмадим, ойи хавотир овурманг, яхши бўлади ҳаммаси Худо ҳохласа.
- Ҳа болам, албатта яхши бўлади, сан буёғини уйлама.
* * *
- Опа, сизга ёлғон умид беришни истамайман, ўзингиз ҳам доктор экансиз, қизингизни аҳволи оғир.
- ...
- Йиғи билан унга ёрдам бера олмайсиз, кучингизни йўқотманг. Ўзингизни хотиржамроқ тутишга ҳаракат қилинг.
- Олдига кирсам бўладими?
- Йўқ, ҳозир олдига ҳеч кимни кирита олмаймиз. Дуо қилинглар яхши бўлиб кетсин.Энди ҳамма умид Худодан.
* * *
- Ойи, намоз ўқидингизми?
- Ҳа.
- Вой бу, сабаби нима экан?
- Доктор дуо қилинглар, деди. Охирги марта синглинг билан гаплашганимдаям оналарни дуоси ижобат бўларкан, деганди. Шунга намоз ўқиб дуо қилдим. Намоз ўқиб бўлиб ухлаб қолибман. Тушимга синглинг кирибди. Нуқул “Ойи, рўмол ўрай мен ҳам”, дермиш. Оҳ, қанча рўмол ўрашга интиқ бўлди. Илойим, ўша рўмол ўраб етадиган кунларига етсин.
* * *
- Қизингизни аҳволи анча яхшиланди, шукр. Тўғриси жуда қўрқдик, ҳаётини сақлаб қилолмаймиз, деб. Аллоҳ сийлаган банда экансиз, опа. Қизингиз яна қучоғингизга қайтди.
- Айтганингиз келсин. раҳмат, умрларингдан барака топинглар. Шунча ҳаракат қилдинглар, сизлар ҳам.
* * *
- Тузалиб чиққанинг рост бўлсин, болам.
- Раҳмат ойижон, сизни жудаям соғиниб кетдим.
- Рўмолларинг мунча ярашибди, ўзингга.
- Ойижон, куёвингиз айтишларича, намоз ўқиётган эмишсиз?
- Ҳа, болам.
- Эринмаяпсизми?
- Йўқ, Аллоҳ охири билан берсин. Ҳижобларинг муборак.
- Сизга эса намоз муборак, онажон!
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 03-Yan-2013, 02:08 | Message # 128 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Бир доктор аёл шундай ҳикоя қилади:
Хонамга
ташхис учун олтмиш ёшлардаги кампир
билан ўттиз ёшлардаги эркак кириб келиш.
Эркакнинг кампирга бўлган ўта илиқ
муносабати диққатимни тортди. Чунки у
кампирнинг қўлини ушлар ва устидаги
ёпинчиғини тузатиб қўярди ... Қўли билан
овқат ва сув берар эди. Кампирнинг
соғлиғи ҳақида сўраб, таҳлилларни олиб
келишни айтганимдан кейин, эркакдан
кампирнинг ақлий ҳолати ҳақида сўрадим.
Чунки кампирниг ҳаракатлари мутаносиб
эмас, берган жавоблари эса ғалатроқ эди.
Эркак шундай жавоб берди:
─ У туғилганидан бери ақлий ногирондир.
Ҳайрат ичида:
─ Унга ким боқади?
─ деб сўрадим. У:
─ Мен, деб жавоб берди.
Мен:
─ Шундайми? Унинг кийимлари ва
танасини ким ораста тутади?,
─ дедим.
─ Уни ҳаммомга мен олиб кириб,
кийимларини жавонга қўяман ва ювиниб
бўлгунича кутиб тураман. Кир бўлган
кийимларини кир ювиш машинасига
соламан ва эҳтиёжи бўлган кийимларини
харид қиламан
─ деб жавоб берди эркак.
─ Нега унга қарайдиган хизматкор аёлни
ишга олмайсиз?,
─ деб сўрадим.
У жавоб берди:
─ Чунки бечора онам болаларга ўхшаб
шикоят қила олмайди. Шунинг учун
хизматкорнинг онамга озор бериб,
кўнглини оғритишидан қўрқаман!
─ Сиз уйланганмисиз.
─ Ҳа, алҳамдулиллаҳ. Фарзандларим ҳам
бор.
─ Ундай бўлса, онангизга рафиқангиз
қарар экан–да?
─ У ҳам қўлидан келганича ғамхўрлик
кўрсатади: овқатларини пишириб, едиради.
Онамга ёрдам бериши учун хотинимга
хизматкор аёл тайинлаганман. Бироқ, мен
ўзим онам билан бирга овқатланишни яхши
кўраман. Чунки унинг қанд касали бор!
Унинг сўзларини эшитар эканман
ҳайратланар ва кўзимнинг ёшларини аранг
тутиб турар эдим. Ўша онда кампирнинг
қўлидаги тирноқларнинг олинагни ўғринча
нигоҳ ташлаб билиб олдим ва:
─ Унинг тирноқларини ким олади?,
─дедим.
─ Доктор хоним, унинг тирноқларини мен
оламан. Бечора ўзининг тирноқларини ола
олмайди,
─ деб жавоб берди ўғил.
Кампир ўғлига қараб:
─ Менга қачон картошка сотиб оласан?,
─деб қолди.
─ Ҳозир, онажон! Ўзингизни дўконга олиб
бораман!,
─ деди ўғил.
Она шундай қувонди–ки, болалардек:
─ Ҳозир борамиз! Ҳозир борамиз!,
─ дебюборди.
Ўғил менга қараб:
─ Онамнинг бундай қувонишини кичик
фарзандларимнинг қувончидан афзал
кўраман!,
─ деди.
Мен ҳолатдан таъсирланганимни
сездирмаслик учун унинг делосини
варақлай бошладим. Сўнгра:
─ Унинг сиздан бошқа бирон яқини
йўқми?,
─ деб сўрадим.
─ Мен унинг ягона фарзандиман. Чунки
отам уйланганидан бир ой сўнгра онам
билан ажрашган экан,
─ деб жавоб берди.
─ Ундай бўлса сизни отангиз тарбиялаган
бўлса керак?
─ Йўқ, менга ва онамга бувим ғамхўрлик
қилганлар ва мен ўн ёшга кирганимда
бувим вафот этганлар! Аллоҳ уни раҳмат
қилсин!
─ Сиз бетоб бўлсангиз онангиз қараганми?
Унинг сизга бирон марта эътибор
берганини биласизми? Бошқача айтсак:
Қувончу қайғуйингизга ўртоқ бўлганми?
─ Йўқ, доктор хоним. Ўша ўн ёшимдан
буён биламанки, онам шундай ногирон. Ўша
ёшдан буён унинг қўлу оёғиман ва бошига
бирон нарса келмасин деб қўрқаман.
Дорилавҳа (рецептни) ёзиб, дорилардан
қандай фойдаланиш кераклигини
уқтирдим. Ўғил онасининг қўлидан ушлади
ва:
─ Ана энди дўконга борамиз!,
─ деди. Кампир:
─ Маккага бормаймиз–ми?!,
─ деди.
Ҳайратландим ва:
─ Уни Маккага қандай олиб борасиз?,
─дедим.
─ Учоқда,
─ деди ўғил.
─ Уни Макка олиб борасизми?
─ Ҳа.
─ Онангиз умра қилмаса ҳам бўлади–ку?
Нега уни умрага олиб бориб, ўзингизни қийнайсиз?
─ Балки умрага олиб борсам онам севинар.
Бу эса барча оламлар Робби бўлган
Аллоҳнинг даргоҳида усиз қилган умрамдан кўра савоблироқ!
Улар ҳузуримдан чиқдилар.
Эшикни ёпдим
ва ҳамширага олдимга бировни
қўймаслигини тайинладим...
Ичимдан келган йиғи портлади...
Ўзимга ўзим шундай деб пичирладим:
─ Бу кампир ўғлига ҳомиладор бўлиб,
туғишдан бошқа оналик хизматини
қилмабди: на тарбия берибди, на кечалари
бедор бўлибди. Қайғу изтироблари ва
йиғиларига ўртоқ бўлмабди...
Унинг ҳаётидан хавотирга тушиб, уйқудан
кўзларини очмабди ... Лекин шундай
бўлишига қарамай ўғилдаги меҳр ва
ғахўрликни қара ... Холисанлиллоҳ айт–чи,
ақли ҳуши жойида бўлган оналаримизга
мана шу ўғилнинг ақлий ногирон онасига
қилган муомалани қилаяпмизми? ...
Аллоҳим, ота–онамизга ғамхўр бўлишимиз
учун бизга мададкор бўл! Аллоҳим, ота–
онамизнинг гуноҳларини мағфират қил ва
бизни чақалоқлигимиздан тарбия
қилганларидек, устларидан
раҳматларингин ёғдир!
Арабчадан Абу Жаъфар ал–Бухорийнинг
эркин таржимаси
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 13-Yan-2013, 10:45 | Message # 129 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Бир куни кичик шаҳримиздаги маҳаллий дўконларни айланиб, майда-чуйда нарсалар харид қилиб юрган эдим. Шу пайт беш-олти ёшлардаги кичкина болача билан ўйинчоқ сотувчисини орасидаги суҳбат эътиборимни тортди. Сотувчи: Афсусдаман, лекин бу қўғирчоқни сотиб олишинг учун пулинг етарли эмас, - деганини эшитган болача: - Холажон, пулим етмаслигига ишончиз комилми? – деди секингина. Сотувчи пулни қайтадан санаб: - Кўзмунчоғим, ҳақиқатда бу қўғирчоқни сотиб олишинг учун пулинг етарли эмас – деб жавоб берди. Кичкина болача шунда ҳам қўлчалари билан қўғирчоқни маҳкам ушлаб турарди. Мен унинг олдига яқинлашиб, бу қўғирчоқни кимга бермоқчи эканлиги сўрадим. – Бу менинг опачамга, у бу қўғирчоқни жуда ҳам яхши кўриб қолган ва уни сотиб олмоқчи эди. Опагинам бу йил биринчи марта рўза тутди. Анча вақтдан бери отам иккимиз биргаликда опамнинг биринчи рўза тутаган кунига нимадир совға қилмоқчи бўлиб кўп ўйладик. Кейин отам опанг ўзи яхши кўрган нарсасини олишимиз керак дедилар. Эсимга охирги вақтда онам билан шу дўконда бўлганимизда, онам шу қўғирчоқни олиб беришларини ваъда қилганлари тушди. Мен қўғирчоқни олиб онамга бермоқчиман, онам опамни олдига борса бериб қўйишлари учун, - деди хомуш тортиб. Менга бўлиб ўтган воқеъаларни айтаётганда болакайнинг кўзлари жуда ғамгин эди. - Менинг опагинам Аллоҳнинг олдига кетибди, яна отамнинг айтишларига қараганда яқинда онам ҳам Аллоҳнинг олдига кетар эканлар. Шунинг учун онам қўғирчоқни ўзи билан олиб, опамга бериб қўядилар деб ўйлагандим. Юрагим болакайнинг сўзларидан музлаб кетганини сездим. У менга қора кўзчалари билан қараб: - Отамга мен айланиб келгунимча онам кетиб қолмаслигини айтдим. Мени унутиб юбормаслиги учун - онам опачамга мана бу оилавий суратимизни беришини хоҳлайман. Онамни яхши кўраман, мени ташлаб кетишларини хоҳламайман. Лекин отам айтишича онам барибир синглимни олдига борар экан. Кейин болакай қизариб кетган ғамгин кўзлари билан яна қўғирчоққа термулди. Мен дарров ҳамёнимни чиғазиб унга: - Кел бошқатдан пулларингни санаймиз, балким қўғирчоқни олишингга этадиган пул чиқиб қолар, биз санашда адашиб кетган бўлсак керак, назаримда пулинг етади! - дедим. Мен билдирмасдан секингина пул қўшиб, яна бир бор санашни бошладик. Пул қўғирчоқни сотиб олишга етарли бўлиб, зиёдаси ҳам қолди. - Аллоҳ менга пул берганинг учун раҳмат, - деди болакай ўзининг ширин тилида. Менга қараб: - Амаки, биласизми отамнинг айтишларича Аллоҳ ҳамма нарсани эшитар экан. Энди мен бунга аниқ ишонаман! Кеча ухлашдан олдин Аллоҳдан опамга қўғирчоқ сотиб олишим учун пул сўрагандим. У мени эшитибди! Мен онамга оқ атиргул сотиб олиш учун яна озгина пул хоҳлагандим, лекин Аллоҳдан буни сўраш эсимдан чиқибди. Шунда ҳам менга қўғирчоқ ва гулга етадиган пул берибди. Онам оқ атир гулларни яхши кўради... Мен харидларимни тугатиб уйга қайтдим. Атрофимдаги ҳеч нарсани сезмас, фақат болачанинг гапларини ўйлардим. Эсимга кечаги маҳаллий янгиликлар тушди. Юк машинасини бошқариб кетаётган маст аҳволдаги киши – аёл кишини етти яшар қизчаси билан уриб кетган. Кичкинагина қизалоқ ўша жойнинг ўзида жони узилган, онаси эса ўлим ҳолатида эди. Наҳотки бу – ўша кичиккина опаси учун қўғирчоқ сотиб олмоқчи бўлган боланинг оиласи бўлса!? Мен ҳеч қачон у болачанинг онаси ва опасига бўлган севгисини унутмайман! Ҳайдовчи кечирим сўраб йиғлар, қайта-қайта кечириб сўраб йиғлар эди...
|
| |
| |
| DURDON | Date: Seshanba, 15-Yan-2013, 16:37 | Message # 130 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Аллохнинг рахматидан умид узманг!
15 йил давомида мияси улик булган киши хакида ажойиб кисса!
Бир аёл 1415 (хижрий) йил эрида содир булган киссани хикоя килади:
Эрим ёш,хаётга кизикиши кучли, харакатчан хамда нихоятда келишган чиройли йигит эди. Диндор ва чиройли хулк эгаси эди. Ота-онасига куп яхшилик килгувчи инсонлардан эди.
Хижрий1390 йил турмуш курдик. У билан бирга бошка Саудиядаги оилалар сингари отасини уйида яшар эдик. Ота-онасига килган яхшилигини куриб хайратга тушардим. Аллохга менга ушбу эрни насиб килгани учун хамд айтардим. Уйланишимизга бир йил утиб киз фарзандлик булдик.
Кейинрок эримнинг иши мамлакат шаркидаги минтакага кучди. У бир хафта ишига кетиб, уша ерда колар ва келиб уйимизда бир хафта буларди. Уч йил мана шундай утган, кизим турт ешга кирган эди.
1395 йил рамазон ойининг 9-куни, уйимизга кайтаётиб Риёзда машинаси агдарилиб кетиб автохалокатга учради. Бунинг оркасидан касалхонага олиб кирилди. У кома холатига тушди. Даволаётган мутахассис духтирлар эримнинг мияси фаолияти умуман тухтаганини ва 95 фоизи мия хужайралари талофатга учраганини билдиришди.
Бу вокеа бизга жуда аламли булди. Хусусан унинг кари ота-онасига каттик таъсир килди. Отасини каттик яхши курадиган Асмоъ кизимизнинг саволлари ичимни тирнарди. Дадаси унга яхши курадиган уйинчогини олиб беришни ваъда киларди.
Биз хар куни навбатма-навбат эримни холини билгани бориб турардик. Лекин уни холати узгармас эди.
Беш йил утганда, баъзи одамлар менга козиликка бориб, эримни мияси улганлиги ва у тирилишлигига умид йуклигини айтиб козидан талок олишлигимни маслахат берди. Баъзи шайхлар эр кишининг миясини улганлиги аник булган тарзда талок олишим мумкин деб фатво берди. Бирок мен бундан катъийян бош тортиб, модомики эримнинг жасади ер устида экан талок олмаслигимни айтдим. Ёки бошка уликлар сингари дафн килинсин ёки Аллох бир ишга бошлагунча уни мендан айирмасинлар дедим.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Seshanba, 15-Yan-2013, 16:45 | Message # 131 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Энди асосий ахамиятимни кизчамга каратдим. Кизимни Куръон ёдлатиш мадрасасига олиб кирдим. У ун ёшга тулмасдан Куръонни тулик ёд олди. Кейинчалик кизимга отасига нима булганини айтдим. У доим отасини ёдга олар, гохида йиглар, гохида ичига ютар эди.
Кизим динга ахамиятли киз булганди. Хамма фарз намозлирини уз вактида укирди, етти ёшга кирмасдан туриб кечани охирида туриб ибодат киларди. Рахматли бувиси ва боболари билан биргаликда менга уни чиройли тарбия килишни муваффак килган Аллохга хамдлар айтаман.
Кизим мен билан бирга вакти-вакти билан дадасини кургани борар, баъзида эса салом йуллар, шунингдек дадасини номидан садакалар килар эди.
1410 йил кунларидан бирида кизим менга караб:
"Эй онажон, мени отамни олдида куйиб кетинг, бу кеча дадамни ёнида етиб колай"-деди. Бир оз иккиланиб турдим-да кейин рози булдим. Кизим сузлайди:
Дадамни ёнига утириб Бакара сурасини укий бошладим. Уни укиб битирдим. Кейин мудрок босганди, ухлаб олдим. Турсам, гуе юзимни табассум коплагандай, калбим эса ором олгандай булди. Шунинг учун урнимдан туриб, тахорат килдим ва Аллох кодир килгунча намоз укидим. Сунг намозгохимда иккинчи марта мудрок босди. Лекин худди бир киши менга;
-тур кандай килиб Рахмон Зот уйгок булса сен ухлайсан? Мана бу Аллох бирон бандасини курук кайтармайдиган ижобат соатида кандай ухлайсан, дегандай булди. Худди бир йукотган нарсамни эслагандай булиб турдим. Кулимни кутардим, дадамга карадим, куз ёшларим тулиб окаётган эди..ва дуо килдим:
"Эй Раббим, Эй тириклик ва кайюмлик сифатига эга Зот! Эй Жаббор! Эй Буюк Зот! Эй хамма нарсадан олийдикдаги Зот!
Эй Рахмон! Эй Рахийм! Мана бу менинг дадам-Сенинг бандаларингдан биридир, унга кийинчилик етди, биз эса сабр килдик, ва Сенга хамдлар айтдик. Сен бизга казо килган хукмингга рози булдик".
"Эй Аллох, у сенинг хохишинг ва рахматинг остидадир"
"Эй Аллох! Эй Айюбга дардидан шифо берган, Мусони онасига кайтарган, Юнусга балик корнида нажот берган ва оловни Иброхимга совук ва саломатлик килган Зот! Дадамга тушган балодан Узинг шифо бергин!"
"Эй Аллох, дадамни умид йук холатда дейишди. Эй Аллох, кудрат ва буюклик Узингдадир. Дадамга мархамат айла, ундаги балони Узинг кутар!"
Кейин яна кузларимни уйку босиб, бомдоддан озгина олдин ухлаб колдим. Шу он бирдан:
"Эй киз, сен кимсан, бу ерда нима килаяпсан"-деган овоз келди. Овозни эшитиб у ёк-бу ёкка алангладим, лекин хеч кимни курмасдим. Кейин иккинчи марта такрорланди. Карасам, овоз эгаси дадам экан. Узимни тутиб тура олмасдан, хурсандлигимдан дадамни кучоклаб олдим. Дадам эса, мени узидан узоклаштириб, астагфируллох деди ва;
- Аллохдан курк, сен менга халол эмассан, деди. Мен кизингиз Асмо, дедим. Шунда дадам жим булиб колди. Духтирларни олдига чикиб буни айтдим. Улар дадамни куриб хайратда колдилар. Америкалик доктор синик араб тилида дудукланиб,
- субханаллох, деди. Бошка бир мисрлик доктор
- "суякларга улар чириб кетгандан кейин жон киргизадиган Аллох покдир" маъносидаги оятга ухшаш сузни айтди. Дадам эса тушунтириб бермагунимизча нима булганини билмай турди. Кейин йиглаб:
"Аллох Узи энг яхши саклагувчидир ва у солих кишиларни дуст тутади"- деди.
" Аллохга касамки, авариядан олдан зухо намозини укишлик учун ният килганимни эслайман, холос. Билмадим, уни укидимми, йукми"-деди. Аёли айтади:
"Абу Асмо олдимизга аввал таниганимдек кайтиб келди. Хозир у 46 ёшга кириб колди. Бир угил фарзанд курдик. Хозир икки ешга кадам босяпти. Эримни менга 15 йил утиб кайтариб берган, унинг кизини саломат саклаган хамда мени дунёдан унутилган холатида хам эримга вафодор булишга ва ихлос килишга муваффак килган Аллох нихоятда Пок Зотдир.
Шунинг учун дуони тарк килманглар, чунки дуо казони кайтаради. Хамда ким Аллохни назарида тутса Аллох уни назарида тутади. Ота-оналаримизга яхшилик килишни унутмайлик. Билайликки, ишларни юргизиш ва уларни улчовлаб куйиш Аллохнинггина кулидадир. Бошка хеч кимса буни кила олмайди".
Бу киссамни мен ибрат учун айтиб бердим. Шояд Аллох уни дунё йуллари торайиб, мусибатлари катталашган, олдида хамма эшиклари беркилиб, нажот йуллари кесилиб колган кишиларга фойдали килса. Дуо билан билан осмон эшигин кокинг ва ижобат килинишликка аник ишонинг. Охирги сузимиз ОламларнингРоббиси Аллохга хамдлар булсин. Умид узманг, факат шу Аллохга дуо килинг. Аллох субхонаху хакида чиройли гумон килинг".
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 17-Yan-2013, 00:11 | Message # 132 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | «Имомнинг аёлини ўйнаши» ёҳуд бир иллат изидан..
Инсон дунёга келиб яшай бошларкан, ҳар кимнинг олдига қўйган мақсади турлича. Кимдир юқори чўққиларга эришишни истайди, кимдир фақат ўз манфаатини ўйлайди, яна кимдир инсонларга нафим тегсин деб яшайди.. Орамизда шундай одамлар ҳам борки, беш кунлик дунёни фақат кайфу сафодан иборат деб ўйлаб, қалб кўзлари берк юради.. Токи уларга бир зарба бўлмас экан бу кўзлар кўра олмай юраверади. Аҳмад ва унинг дўсти Воил қилаётган ишлари ҳақида ўйламайдиган, Аллоҳдан қўрқмайдиган йигитлар эди.. Бир куни Воил дўсти Аҳмадга масжид имомининг аёли билан танишиб қолгани ҳақида гапириб берди… -“У мени уйига таклиф қилди. Мен уни эри тўсатдан келиб қолишидан қўрқяпман. Нима деб ўйлайсан, намоздан кейин имом билан бироз вақт гаплашиб ўтирсанг-чи…? Уни бироз вақтини олиб, чалғитиб, уйига вақтлироқ боришидан тўсиб турардинг…” деб таклиф берди. Аҳмад мийиғида кулиб, “Майли дўстим, сени илтимосинг ерда қолмасин” , - деди. Намоздан сўнг Аҳмад имомни олдига бориб, саломлашди. Бирга ўтиришни таклиф қилиб, суҳбатлаша бошлади. Бироз суҳбатлашиб ўтиришгач, имом уйига кетишга чоғланди. Аҳмад имом билан хайрлашиб бўлгач Воилга қўнғироқ қилиб, имом уйига қайтаётгани ҳақида хабар берди. Бир оздан сўнг Воил дўсти Аҳмадни олдига қайтиб келди ва нималар бўлганини мароқ билан сўзлаб берди… Шу зайлда орадан бир неча ойлар ўтди… Аҳмад ва имом ўртасида эса ишонч, дўстлик пайдо бўла бошлади. У имом билан кўп вақтини бирга ўтказадиган бўлди. Бир куни Аҳмад бечора имомга аёли унга билдирмасдан нималар қилаётганини, бор ҳақиқатни айтиб беришга қарор қилди. Имомни олдига бориб: “Шайх, очиғини айтадиган бўлсам мен сиз билан Аллоҳ учун вақтимни бирга ўтказмаётган эдим. Мен сиз билан дўстимни айбини ёпиш учун бирга эдим. Чунки сизни аёлингиз у билан сизга хиёнат қилаяпти….” Шайх нима деб жавоб берганини биласизми? - «Мен уйланмаганман!!! » – деди. Имом нималар деяпти?.. Нима мени алдамоқчими? Вазиятдан шундай чиқиб кетмоқчи-ми? Йўқ йўқ, умрида ёлғон гапирмаган одам энди ёлғон гапирармиди. Юзида ҳаттоки бирор ҳадик ўзгариш бўлгани йўқ-ку… Имомнинг бу гапи Аҳмад учун қаттиқ зарба бўлди. Нега Воил имомни уйланмаганини билган ҳолда ундан бундай қилишини сўради.. Кўз олди қоронғулашди.. Ҳаёллари жавоб ахтара тезлик ила ҳар бурчакка кириб чиқди.. Энг ёмон қўрққани… Ҳа, ҳа, энг қўрққани гумони ҳақиқат бўлиб чиқди.. «Дўсти» хиёнат қилаётган, хиёнат қилинаётган аёл - ўзининг аёли эди.. Кечагина «дўсти»га қалқон мисол туриб бериб, бир аёлнинг хиёнатига рози бўлаётган инсон ҳолати.. Била туриб имомнинг кўзини шамғалат қилишга уринган инсон ҳолати.. У эмас балки ўзининг кўзини шамғалат қилиб кетишди.. Балки бу ўзининг ҳам хиёнатларига берилган бир жазодир, балки даюсларча аёлини асрай олмаганининг жазосидир.. Балки дўстини қинғир йўлдан қайтармагани учундир.. Неки бўлганда ҳам жамиятимиздаги бундай иллатлардан огоҳ бўлишимиз, шунчаки кўз юмиб кетмасдан қайтишимиз, қайтаришимиз даркор.. Ҳадиси шарифда Росулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам): “Кимки бирон ёмон ишни кўрса, қўли билан қайтарсин, қўлидан келмаса тили билан қайтарсин, буни ҳам қила олмаса қалби билан қайтарсин” – деганлар. Жамиятда бундай илллатлар бўлар экан буларга биз, керак бўлса ҳар биримиз сабабчимиз. Суннатга мувофиқ ҳар биримиз бунга ўзимизни масъул билиб огоҳ бўлмас, огоҳлантирмас эканмиз иллатлар илдиз отишда давом этаверади..
Робия Муҳаммад Ризо қизи.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 17-Yan-2013, 01:07 | Message # 133 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Маърузачи: Доктор Софват Ҳижозий Арабчадан Абу Жаъфар ал–Бухорийнинг эркин таржимаси
Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм Доктор Софват Ҳижозий ҳикоя қилади:
1957 йил. Франция шаҳарларидан бирида кўп қаватли бинонинг кираверишида жойлашган дўкон, эллик ёшлардаги турк асилли Иброҳим амакига қарашли. Иброҳим амаки араб тилини билмайдиган ва бизлар каби дипломларни қўлга киритган зиёли ҳам эмасди.
Мазкур бинода яҳудий оила ҳам истиқомат қиларди. Ҳар куни эрталаб ушбу оила ўғли, етти ёшли Жодни эҳтиёжларини харид қилиш учун юборар ва у дўкондан чиқиб кетар экан, битта шоколадни ўғирлашни канда қилмас эди.
Кунлар ўтар ва Жод дўкондан чиқиб кетар экан, битта шоколадни тинмай ўғирларди. Кунларнинг бирида нарсаларни харид қилиб,
дўкон эшигига яқинлашган Жодни, қўлига битта шоколадни олган Иброҳим амаки чақирди ва: – Жод, сен бугун шоколад ўғирлашни унутдинг!,– деди.
Жод қўрқиб кетди ва Иброҳим амакидан: – Сиз мени ҳар куни кўрармидингиз?,– деб сўради.
Иброҳим амаки: – Ҳа. Бугун мана бу шоколадни ол!,– деб жавоб берди.
Жод қайта шоколад ўғирламасликни ваъда қилди. Бироқ Иброҳим амаки: – Менга ҳеч ўғирлик қилмасликни ваъда қил. Чунки, сен: Бировнинг молини ўғирлаётган пайтимда у мени кўрмайди деб ўйлайсан. Бироқ, у, сени кўриб туради. Мен сени жуда яхши кўрганим учун, полицияга бермайман,– деди. Жод ҳеч қачон ўғирлик қилмасликка ваъда берди ва ҳар куни эрталаб дўкондан нарсалар харид қилиб чиқиб кетар экан: – Иброҳим амаки, бир пакет шоколад олдим!,– дерди.
Ушбу гўзал муомала туфайли мусулмон Иброҳим амаки билан, яҳудий болакай – Жод ўртасида самимий дўстлик алоқалари илдиз
отди. ...
Улар шунчалар самимий дўст бўлдиларки, яҳудий болакай Иброҳим амакига оиладаги барча сирларини, ҳатто, ўзининг шахсий муаммоларини ҳам айтиб берарди. Иброҳим амаки уни диққат билан тинглар ва столининг тортмасини очиб бир китобни чиқарар ва уни
Жоднинг қўлига берар, Жод эса кўзларини юмгач китобни очиб, очилган саҳифаларини Иброҳим амакига узатар, Иброҳим амаки уни жимгина ўқиб, китобни ёпар ва тортмага қайта қўяр, сўнгра, масъалани ҳал қилгунларича мунозара қилишар эди. Кунлар ўтиб борар, сҳолат эса такрорланарди...
Иброҳим амаки кексайиб олтмиш еттига, Жод эса улғайиб йигирма тўртга кирди. Ўрталаридаги самимий алоқа анчагина кучайди. ... Ва Иброҳим амаки фарзандларига бир сандиқни бериб, уни қўшнилари яҳудий Жодга тақдим этишларини васият қилиб, оламдан ўтди. Фарзандлар сандиқни топшириш ва оталарининг ўлимидан хабар бериш учун Жоднинг уйига келишди. Жод узоқ–узоқ йиғлади. Қайғуси шу даражада эдики, Иброҳим амаки мерос қилиб ташлаб
кетган сандиқни ҳам унутди... Аламига чидамаган йигит, кўчаларда санқий бошлади...
Жод кунларнинг бирида пайдо бўлган муаммони ҳал қилиш учун излана бошлади. Бироқ ечим йўқ эди... У, Иброҳим амакини эслаб: Оҳ Иброҳим амаки, сиз бўлсайдингиз мени тинглар, сўнгра, столингизнинг тортмасидан китоб чиқариб менга берардингиз. Мен эса кўзларимни юмиб уни очар ва очилган бетларни сизга кўрсатар, сиз эса уни жимгина ўқиб, мауммони ҳал қилиш учун фикрлашар эдик,– деди.
Ўша онда Жод Иброҳим амаки қолдирган сандиқни эслади ва уни очди. Не кўз билан кўрсинки, ичида ўша китоб турар эди. Жод
кўзларини юмди ва китобни очиб, кўзларини ҳам очди. Баногоҳ, кўзлари араб ҳарфларига тушди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 17-Yan-2013, 01:10 | Message # 134 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | davomi
Шошилганича тунислик дўстининг
олдига борди ва унга китобни кўрсатиб: Бу қанақа китоб?,– деб савол берди. – Бу мусулмонларнинг китоби ... Қуръон!,– деди ошнаси. Жод Ислом динини қабул қилди ва исми доктор Жодуллоҳ Қуръоний бўлди.
Доктор Софват Ҳижозий давом этади:
– Мен доктор Жодуллоҳ билан учрашиб, ундан бу ҳикояни эшитдим ва: Нега мусулмон бўлдингиз?,– деб сўрадим. У шундай жавоб берди: – Мен муаммоларнинг ечими Иброҳим амакида эмас, Иброҳим амаки ўқиган китобда эканини ҳис этдим. Иброҳим амаки оламдан ўтган ва Қуръон Карим қолган эди... Мен Қуръоннинг ҳақ эканини англадим!
Доктор Жодуллоҳ Қуръоний Оврупадаги энг йирик даъватчилардан бирига айланди. Унинг қўлида олти мингдан кўра кўпроқ яҳудий ва
насроний Ислом динини қабул қилди. Ундан ҳаётдаги энг бахтиёр они ҳақида савол берганимда: Қўлимда бир одамнинг мусулмон бўлиши,– деб жавоб берди. Мен: Албатта,
Аллоҳ таолонинг сиз сабабли бир одамни ҳидоят қилиши сизга Дунё ва Дунёдаги нарсалардан кўра яхшироқ–да!, десам: Йўқ! Мен у лаҳзада Иброҳим амаки қилган яхшиликнинг бир бўлагини қайтарган бўламан, холос!,– деди. Доктор Жодуллоҳ Қуръоний: – Иброҳим амаки мен билан ўн етти йил бирга бўлсада, Ислом ҳақида оғиз очмади. Ҳатто бирон марта: Сен яҳудийсан ва мен мусулмонман!,– демади. Буни қўйинг, ўзим қўлларим билан очган китоб ҳақида ҳам лом–мим демади,– деди.
Иброҳим амаки болакай бўлган Жодга: Сен яҳудийсан. Сен фалондақа ёки пистондақасан, дейиши мумкин эди. Лекин у, бу дунёдан ўтгунича ўн етти йил сабр қилди. У, Жоднинг мусулмон бўлиши ёки бўлмаслигини ҳам билмас эди. Бироқ, Иброҳим амаки уруғни ерга
қадаган, мевасини тугдириш эса Аллоҳнинг қўлида қолган эди...
Биз ҳаётимизга бир назар ташласак, намоз ўқимайдиган дўстимиз ёки ҳижобга бурканмаган синглимизни бир ой ёки кетма–кет икки ой даъват қилсак малол олиб, ноумидлигимиз кучаяди ва: Унга гапиришнинг фойдаси йўқ!,– деймиз. Ҳатто уни кофирлик, зиндиқлик ва аввалгидан кўра ёмонроқ ҳолата тушиш билан айблаймиз...
Иброҳим амаки эса: «Энди сен ҳам мусулмон бўл!» демай ўн етти йил даъват қилди. Шошилмади. Умидсизлик кийимига бурканмади! Балки ўта катта маҳорат билан Жодни Қуръонга боғлаб қўйди. Уруғни унинг қалбига қадади ва бу оламдан ўтганидан сўнгра меваларини тера бошлади. Унинг шиори: «Бандадан – ҳаракат, кўрмасада
муваффақият!» эди. Доктор Жодуллоҳ қўлида мусулмон бўлганлардан Иброҳим амаки ҳам савобини олади!
Бундан кейин доктор Жодуллоҳ Қуръоний Исломга чорлаш учун Африка қитъасига йўл олади ва у ерда ўн йил қолади... Унинг қўлида Зулу қабиласидан олти миллион, ҳа, тўғри ўқидингиз, 6 000 000 киши Ислом динини қабул қилади. Энди, сиз Иброҳим амакининг савоби қанча бўлганини ўйлаб кўринг?!
Ишнинг ҳайратли бошқа тарафи борки, доктор Жодуллоҳдан: Нега Францияни ташлаб, Африкага кетдингиз?,– деб сўраганимда юзидаги табассум билан: – Буни Иброҳим амаки хоҳлаган эди,– деб қолди.
Мен бу гапнинг тагига ета олмадим. Доктор Жодуллоҳ ўша заҳоти Иброҳим амакининг Қуръонини чиқариб, китоб билан муқова орасига Африка қитъасининг харитасини қора қалам билан чизилган расмини,
унинг тагида: ﴿ ِﺔَﻨَﺴَﺤْﻟﺍ ِﺔَﻈِﻋْﻮَﻤْﻟﺍَﻭ ِﺔَﻤْﻜِﺤْﻟﺎِﺑ َﻚِّﺑَﺭ ِﻞﻴِﺒَﺳ ﻰَﻟِﺇ ُﻉْﺩﺍ ﴾ «Роббингиз йўлига ҳикмат ва чиройли мавъизалар билан чақиринг!» (Наҳл: 125) оятидан кейин Иброҳим амакининиг имзоси турганини кўрсатди.
Доктор Жодуллоҳ Қуръоний 2003 йили Африкада кенг тарқалган касалликлардан бири сабабли, тақрибан, 55 ёшида бу дунёдан кўз юмди.
Мен, Лондонда Суданнинг Дарфур провинциясида яшаётган мусулмонларга инсоний ёрдам кўрсатиш, улар ичидан муҳтож бўлганларини миссионерлик ва уруш ҳалокатидан қутқариш мавзусида ўтказилган конференцияда иштирок этдим. Ўша ерда
Дарфур минтақасида яшайдиган Зулу қабиласининг сардорларидан бири билан учрашиб қолдим ва унга: Сиз доктор Жодуллоҳни танийсизми?,– деб сўрадим. Сардор менга синчковлик билан қараб: Сиз уни танийсизми?!,– деб қолди. Мен: Ҳа, у билан Швейцарияда даволанаётган пайтида кўришган эдим,– деб жавоб бердим. Сардор бирдан қўлларимни олиб ҳарорат билан ўпа бошлади. Мен: Нима қилаяпсиз? Ахир мен қўлни ўпишга лойиқ бирон иш қилмадим–ку?!,–дедим. Шунда сардор: – Мен сизнинг қўлингизни эмас, доктор Жодуллоҳ Қуръонийнинг қўли билан сўрашган қўлни ўпаяпман!,– деди. Мен: – Сиз ҳам доктор Жодуллоҳнинг қўлида мусулмон бўлганмисиз?,– деб сўрасам:
– Йўқ, унинг қўлида мусулмон бўлган одамнинг қўлида Ислом динини қабул қилганман!,– деб жавоб берди.
Аллоҳу акбар! ...
Айтинг–чи, доктор Жодуллоҳ Қуръоний раҳимаҳуллоҳнинг қўлида қанча одам мусулмон бўлган?! Буларнинг барчасининг савоби доктор Жодуллоҳга ва унинг мусулмон бўлишига Аллоҳдан кейин сабабчи бўлган ва бундан ўттиз йил илгари оламдан ўтган Иброҳим амакигадир!!
Энди битта саволим бор: Биласизларми, доктор Жодуллоҳ Қуръонийнинг қўлида энг охири ким мусулмон бўлган эди?! Онаси – Мариям! ... Ҳа, у касалхонада жон таслим қилаётган фарзандини қучоғига олиб мусулмон бўлди. Ўша пайтда ёши етмиш иккида эди. Мен мусулмон бўлишининг нега кечиккани ҳақида сўрасам, у шундай жавоб берди:
– Жод Ислом динини қабул қилгач уни яҳудий динига қайтариш учун Иброҳим амаки билан тинмай курашдим. Ўша йиллар давомида ўзимга ўзим: – Жоҳил, кичкина дўконни бошқараётган турк асилли Иброҳим амаки ўлиб кетганидан кейин ҳам ўғлимга қандай ўз ҳукмини ўтказаяпти? Мен – француз яҳудийси, дорулфунунда Социлогия фанининг профессори бўлган аслзода аёл, Иброҳим амаки билан мен билан ўтказган умрининг тўртдан бирини ўтказган ўғлим Жодга нега айтганларимни қилдира олмайман!,– дея савол бериб, жаҳлим чиқарди.
Бироқ, ўғлим жон таслим қилар экан унинг яҳудий динига қайтишини илтимос қилганимда, у: «Ашҳаду ан ла илаҳа иллаллоҳ ва ашҳаду анна Муҳаммадар Расулуллоҳ» (Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқ ва Муҳаммад Аллоҳнинг элчисидир)– деди ва унинг меҳр тўла нигоҳи менинг ҳайратларга тўла нигоҳим билан қаршилашди. Ўша пайтда сир Иброҳим амакида эмас, ушбу Китобда эканини англаб етдим,– деб қўлидаги Қуръонни кўрсатди ва жилмайиб қўйди...
Аллоҳим, Иброҳим амакини раҳмат қил! ...
... Дўстлар, бу ҳикоя Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам замонида ёки Ислом ўлкасида бўлиб ўтмади. Унинг қаҳрамони ҳам араб ёки Ислом олимларидан бири эмас ...
У, фақатгина, ҳаётида Қуръонга ошно бўлган ва вафотидан сўнгра Аллоҳ Қуръон сабабли улкан зафарлар берган оддий мусулмон, холос!
Сиз ҳам Аллоҳнинг йўлига даъват қилиш учун ҳар куни нийятингизни янгиланг ва Иброҳим амакидан кам эмаслигингизни унутманг! Зеро, Ислом дини ҳар замон ва маконда биттадир.. Қуръон ҳам биттадир... Фақатгина, уни жуда яхши тушунишимиз, қуролимиз – ҳалимлик, сабр, ҳикмат ва чиройли насиҳат бўлиб, севимли Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ахлоқи билан хулқланишимиз, уруғни ерга қадаб, мевани кутмаслигимиз керак...
Шиоримиз доимо: «Бандадан – ҳаракат, кўрмасада муваффақият!», бўлсин! ...
|
| |
| |
| DURDON | Date: Chorshanba, 23-Yan-2013, 12:34 | Message # 135 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: |
(Арабчадан таржима)
Бағдод фақиҳларидан бири Аҳмад ибн Мискин шундай ҳикоя қилади:
Ҳижрий 219-йилда қаттиқ қашшоқ бўлиб қолдим, қўлимдан пул кетиб, манзилим қуп-қуруқ бўлиб қолди. Бағдоднинг Басра дарвозаси маҳалласидаги ҳовлим шаҳар ичида гўё ҳеч вақоси йўқ саҳронинг бир бўлаги кесиб келтириб қўйгандек шаҳарга етти ёт алфозда бўлиб қолган эди.
Янги бир жазирама кун бошланди, қуёш булутлар ортидаги олис осмондан эмас, қумлар орасидан чиқиб келгандек атрофга олов пуркар эди. Кўм-кўк дарахт ичида осилиб қовжираб ётган бир япроқдек бўлиб турган уйим устидан ҳам ўтди.. Инсон зоти ҳалқумидан ўтгулик бирор нарса уйда қолмаган, уйнинг девору тошлари, тахтаю устунларигина шумшайиб турар эди. Уйимда аёлим билан ёш фарзандим ўтирар, очлик барчамизнинг силламизни тамоман қуритган эди. Бола ва онасига қараб очлик устига аламу оғриқ юрак-бағримни эзар, улар ҳолига чидай олмасдим.
Ўзимга ўзим: тошу тахталарни ейиш имкони йўқ экан, сотиб пулини ейлик, дедимда ҳовлини сотиб, бошқа чоғроқ ерга ўтиш ҳақида ўйладим. Лекин отамдан қолган уйдан чиқиш гўё мен учун ўлим, теримни шилиб, теридан танани ажратишдек иш эди. Ўша кечаси очлигу алам зўридан худди чўғ устига ағанагандай, аъзои бадани моматалоқ бўлиб кетган одамдай ухлаёлмай, у ёқдан бу ёққа ағдарилиб чиқдим.
Ғира-ширада бомдодга чиқдим. Масжид ерда бўлса-да, гўё осмоннинг бир бўлагидек кўринар эди.. Шунда ўзимни ердан бир зумга бўлса-да узилгандек ҳис этдим. Намоз тугагач, одамлар Аллоҳ таолога дуою илтижо қила бошлашди. Улар орасида ўтирар эканман, тилимдан шу сўзлар чиқаётганини сездим: "Эй Аллоҳим! Дину диёнатда қашшоқ бўлиб қолишдан Ўзингдан паноҳ тилайман... Тоатингга йўғрилган, ўзимни ислоҳ этувчи атойингни дариғ тутмагин... Қазойингга розилик баракасини бер, тоату ризолик узра барқарор қил..Эй энг раҳмли Зот...".
Кейин бу аянчли аҳволим ҳақида ўйлаб масжидда узоқ ўтириб қолибман... Бир вақт қарасам, чошгоҳ вақти бўлиб, қуёш ҳам оқариб, дунёни ёритиб юборган экан. Ҳовлини сотишим кераклигини хотирлаб ташқари чиқдим, қаерга боришимни, кимга айтишни билмас эдим.
Узоқ юрмай балиқчи Абу Наср Сайёдга рўпара келдим. Уни танир эдим.
- Абу Наср, дедим. – Уйни сотмоқчи эдим, аҳволим танг, йўқчилик... Ҳовли сотилгунча бугунга бирор қарз бериб турсангиз..
- Уҳ, тақсир, деди у. – Мана шу тугунчани олиб туринг, мен ортингиздан уйингизга ўтаман унда.
Тугунчада икки кулча бўлиб, орасига ҳолва солинган эди. Тугунчага ҳайрон қараб турганимни кўриб:
- Ҳаа, бу шайхнинг баракаси, деди у.
- Қайси шайх, қандай барака?- дедим.
- Кеча шу масжид эшигига бақамти турар эдим, одамлар жума намозини ўқиб тарқаган. Абу Наср Бишр Ҳофий ўтиб қолдилар. "Бу вақтда нима қилиб турибсиз?" дедилар. Мен "Уйда на нон, на пул бор, сотадиган нарсам ҳам йўқ" дедим. "Аллоҳул мустаон.. Тўрингизни олиб дарёга юрингчи.." дедилар. Бирга кетдик. Дарёга етганимизда "Таҳорат олиб, икки ракаат намоз ўқинг" дедилар. Ўқидим. "Бисмиллоҳ деб тўрни отинг" дедилар. Айтганларидек тўрни отдим. Тўрга бир оғир нарса илинди. Шошиб торта бошладим, кучим етмай, шайхни ёрдамга чақирдим, биргалашиб тортиб олдик. Не кўз билан кўрайки, тўр ичида семизлигу катталикда илгари менга учрамаган бир балиқ ётарди. "Энди бориб сотинг, пулига ўзингиз, оилангиз аҳволини яхшиланг" дедилар. Балиқни сотиб, пулига уйга анча нарса харид қилдим, яна пул ошиб қолди. Уйга келиб оила ичида овқатланиб шайхни эсладим. "У кишига бир ҳадя олиб борай" дедим. Шу қўлингиздаги тугунчани олиб, ичига икки кулча солиб, орасига ҳолва қўйиб, бориб эшикларини тақиллатдим. "Ким?" дедилар. "Абу Наср" дедим. "Қўлингиздагини даҳлизга қўйиб ўзингиз киринг" дедилар. Кириб, у кишига балиқни сотганимни, пулига анча нарса олганимни, яна пул ортиб қолганини айтдим. "Уйга келиб, овқат қилиб ҳаммамиз овқатландик, шунда сизга ҳам илиниб, ҳадя олиб келган жойим эди" дедим. "Эй Абу Наср! Агар ўзимиз (нафсимиз)га едирганимизда балиқ чиқмаган бўларди.. Боринг, ўзингиз ва оилангиз билан енг" дедилар, деб ҳикоясини тугатди Абу Наср.
Мен шундай қаттиқ оч қолган эдимки, биттагина кулчанинг ўзи мен учун осмондан тушган тўкин дастурхон билан тенг эди, лекин шайхнинг балиқ ҳақидаги охирги гаплари менга шундай озиқ бўлдики, гўё дунёдан эмас, жаннат мевалари ила тўйгандек ҳис этдим ўзимни. Ўзимча ичимда қайтариб, бу ҳавойи нафслар, ҳайвоний шаҳвату иштаҳалар одамларни нечоғли ёриб юборишини тааммул қила бошладим. Аниқ билиб етдимки, биз балони ўзимизга ўзимиз чақирар эканмиз: ўзимизча молу дунёни шарҳу баён қилиб, ўз ҳавойи нафсларимизга мос тафсир қилар эканмиз-да, ўша лафзлардан бир бўлаги нафсимиз тўрига жойлашиб олгач, инсон қаърида ётиб олиб ўзининг маънодошларини, турли маъсияту гуноҳларни ўзига чорлай бошлар экан... Бу чиркин маънолар атрофида эса маъно шайтонлари гўё гўнг атрофидаги пашшалардек айланар, тана соҳиби бўлган биз эса шайтонлар амрига бўйсунишга, улар билан, улар учун хизмат қилишга тайёрланиб бораверар эканмиз... Мусибат кетидан мусибат келиб, ахийри бандасини йиқар экан...
Бул пашшаю ҳашаротлардек бўлган шайтонлар ўша айланадиган ерни, айланадиган қўланса нарсани топмаганида, келиб ҳам, тўпланиб ҳам ўтирмаган бўларди. Бу нарсалар бири кетидан бошқаси кетиб тўпланмай, вақтида ювиб турилганида, дунёнинг чиркин яралган эканини кўрсатиб, уни безаб кўрсатувчи сўзларни, маъноларни вақтида ҳайдаб турганимизда хаёлимизда, тасаввуримизда дунёни ҳозиргидек кўрмаган, балки унга бошқачароқ қараган, бинобарин, амалларимиз-да бошқача яхшироқ ва покизароқ бўлган бўлар эди...
|
| |
| |
| DURDON | Date: Chorshanba, 23-Yan-2013, 12:37 | Message # 136 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | davomi
Шайхнинг бисотида "дунёдан лаззат олиш" деган ибора йўқ эди, келиб бошлаши билан қувар, натижада, унинг маънодошлари ҳам у кишига йўл топа олмас эди, шунинг учун нафслари маҳзи яхшиликка, фақат яхшилик маънодошларига ўрганиб олган эди...
Икки кулчани олиб кетар эканман, ичимда дунёни лаънатлар эдим. Лекин шу билан бирга бу икки кулча мени шайхга боғлаб турар, уларни қўлимда гўё нажот тимсолидек кўрар эдим.
"Баракали бўлсин". Шу сўзимни овоз чиқариб айтдимда, уй томон йўлимда давом этдим. Ўтиб борар эканман, йўл четида бир аёл ўтирар, ёнида ёш гўдак бор эди. Қўлимдаги тугунчани кўриб, "Эй саййидим, мана бу гўдак етим бола, очликдан ҳоли қуриган, чидай олмаяпти.. Бирор егулик ташлаб кетинг.. Аллоҳ сизга раҳм қилсин" деди. Шунда бола ҳам менга шундай нигоҳ ташладики, бу қарашни унутолмайман. Унда дунёни ташлаб, ибодатга машғул бўлган минг зоҳиднинг хушуъини, синиқлигини кўрдим.. Йўқ, минг зоҳид ҳам одамларга раҳм қилишларини сўраб қараб турган оч етимнинг биттагина қарашини қилиб беришолмаса керак.. Қаттиқ ночорлик гўдак юзини шу даражада муқаддас этган эдики, ундан болаларча маъсумлик, одамларга умуман ёмонлик соғинмаслик ёғилиб турар, ҳатто "Раббим! Ана шу меҳрибон банданг менга ёрдам беради" деб гапириб тургандек эди! Одамлар бу ҳолдан бехабар, у ёқдан бу ёққа ўтиб туришар, Жаннат ўзини шу маъсум нигоҳи ила кўз-кўз қилиб турса-да, кишилар бепарво ўтаётган эдилар.
Кечадан бери туз тотмай ўтирган аёлим ва ўғлим кўзим олдидан ўтди. Лекин қалбимда уларнинг бири аёлим, бири ўғлим эканини унутгандек қўлимдагини аёлга бердим ва "Манг, ўғлингизга едиринг" дедим. "Валлоҳи, бир тийин пулим йўқ, уйимда болаларим оч ўтиришибди, бўлмаса сизларнинг аҳволингизни яхшилаган, бир уй олиб бериб жойлаб ҳам қўйган бўлар эдим" деб қўшиб қўйдим. Бола таомни кўриб юзи ёниб хурсанд бўлди, аёлнинг кўзи ёшга тўлди.. Лекин мен ҳозир бундай ҳолга қарайдиган вақтда эмас эдим.. Яна аёлим ва ўғлимни ўйладим, менку бир-икки кун оч юрарман, мана ҳазрат Абу Бакр, ҳазрат Умарлар неча кунлаб оч юришар эди. Лекин аёлим ва боламни нима қилсам экан...
Бошимни хам қилганча, юрагим сиқилиб юриб кетдим.. Ўша онда шайхнинг "Нафсимизга едирганимизда балиқ чиқмаган бўларди" деган сўзлари хаёлдан кўтарилган экан, тағин эслаб, яна ўзимни овута бошладим. Ўзимга ўзим "Уйингга келиб уларни тўйдирганингда бу фазилатдан қуруқ қолар эдинг, бундай фазилатни олиш учун шундай амал ҳам керак-да, буни эса сенинг ҳолингдаги одам қилиши керак, шундагина фазилат фазилат бўлади"..
Кун тиккага келай деб қолган эди. Ҳолдан тойиб, бир четга ўтиб ўтирдим, ўша ердаги деворга суяндим, уйни қандай сотишни, кимга сотишни ўйлай бошладим. Шу ҳолда ўтирар эканман, Абу Наср ўзида йўқ хурсанд ҳолда ўтиб қолди.
- Ие, Абу Муҳаммад, бу ерда нима қилиб ўтирибсиз, уйингиз молу бойликка тўлдику, деди у ёниб.
- Субҳаналлоҳ! Қаердан балиқ чиқақолди? - дедим.
- Қўлимга у-бу олиб уйингиз томон кетарканман, деди у. – сизнинг отангизни ёки унинг яқинларидан бирини излаб юрган одамни кўриб қолдим. У ўзи билан анча юк олиб келибди. Мен унга "мана мен бошлаб бораман" деб, уни олиб йўлга тушдим ва йўлда унинг кимлигию отангиз билан алоқасини сўрадим. У бир тижоратчи экан, бундан ўттиз йил илгари отангиз уникига мол омонатга қўйган экан. У ўша вақтларда тижорати синиб, моли касодга учраб, Басрани ташлаб Хуросон кетибди. Ўша ерда неча йил ишлагач, иши юриб, анча пул ишлаб, бой бўлиб кетибди. Охири Басрага қайтиб, бўйнидаги қарзу омонатларни узиб юрган экан. Отангизнинг омонатию бошқа совға саломлар билан кепти.
Уйга шошиб бордим. Қарасам, уй тўла мол. "Ҳақ гапни айтганлар, ўзимизга едирганимизда балиқ чиқмаган бўларди" деб юбордим. Бу одам Абу Насрга шу кун, шу соатда учраб қолмаганида мени умуман тополмаган, қайтиб кетган бўларди, чунки отам тириклик вақтида ҳамма ҳам танимайдиган бир одмигина одам эдилар, ўлганидан йигирма йил ўтиб эса уни ким ҳам танир эди..
Ўша кунданоқ қасам ичдим: Аллоҳ таолога бу неъматлар шукронасига барча садақаю эҳсон билан яқинлик қиламан. Биринчи қиладиган ишим ўша муҳтож аёл ва унинг етим ўғлини топиб, уларни кийинтириб, едириб, бир жойга жойлаб, ойлик тайинлаб қўйиш бўлди.
Кейин молни айлантириб, орада эҳсону садақалар билан тижорат қила бошладим, молларим кўпайгандан кўпайиб, катта бойга айландим.
Ҳар куни кўплаб эҳсону ҳадялар, садақалар қиладиган бўлдим.
Бу келган молу дунёдан бироз ғурурланиб, қилаётган садақаю эҳсонларим билан фаришталар китобини тўлдираётганимдан анча хурсанд эдим. Аллоҳ таолонинг солиҳ бандаларидан бўлишимни умид қилдим...
Кунлардан бир кун ғаройиб бир туш кўрдим. Тушимда Қиёмат қўпган экан. Халқларнинг сони, одамларнинг адоғи йўқ. Биров бировга қарамайди, биров бировни танимайди. Ҳамма ўзи билан машғул, дунёда қилиб ўтган амалларини чўтлаб капалаги учган.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Chorshanba, 23-Yan-2013, 12:39 | Message # 137 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | davomi
Бир ҳайқириқ келиб, жар солган овоз эшитилди: Эй одамлар жамоаси! Бугун баҳойимлар одам бўлиб яратилмаганига шукр қилмоқда!
Қарасам, одамларнинг келбати баҳайбат бўлиб кетган, гуноҳлар кўзга кўринарли залворли жисм шаклига келтирилиб, одамлар уларни елкаларига орқалаб олибди. Баъзи бир фосиқлар елкаларида бутун бошли шаҳарчалик шармандаликларни орқалаб кетмоқдалар.
Амаллар тарозига қўйилиб, амалларимни ўлчаш учун мени келтирдилар. Гуноҳларим бир паллага, яхши, эзгуликларим яна бир паллага қўйила бошланди. Эзгуликларим ёзилган беҳисоб дафтарлар гуноҳларим олдида ҳеч нарса бўлмай, гуноҳ томон гўё улкан қоғозга ўраб қўйилган тоғдек бўлиб шувв этиб босиб кетди.
Яхшилик томонга эзгулик кетидан эзгулик қўйилар, лекин улар ҳеч тарози босмасди, "буниси риё билан қилинган", "буниси ғурур билан", "одамлар мақтасин деб", ва .. ва.. ҳ.к. Бирор яхшилигим покиза, нафс истаги аралашмасдан чиқмасди.
Тамом бўлдим. Зотан, тарози нима деса, шу эди, тарози эса, менинг ҳеч ким эканимдан дарак бериб турар эди.
Шу пайт бир овоз келди: Бирор нарсаси қолмадими?
"Манави қолди" дейилди.
Қарасам, аёл ва ўғлига қилинган ўша икки кулча экан... Кўнглим чўкди, тамом бўлдим, деб ўйладим. Минглаб қилинган садақалар ҳеч нарса бўлмадию, бу нима бўпти...
Тарозига қўйилаётганда "Савобининг ярмини Абу Наср Сайёдга ёзинглар" деган овозни эшитдим. Тамоман бўшашиб, шалвираб қолдим. Лекин қарасам, яхшиликлар томон анчагина тарози босиб қопти, лекин барибир ёмонлик томон оғирроқ эди ҳалиям.
"Мана бу қопти" дейилди. Қарасам, аёлим ва боламнинг ўша кунги очлиги экан, бу қўйилиши билан тарози палласи қимирлаб, паллалари бир-бирига тенг бўлиб келди. Энди ҳалокат ва нажот орасида эдим, тарози боса бошлаганини кўриб, ичимда умид чироғи ёриша бошлади.
"Бўлдими?" деган овоз келди. "Мана бу қолди"..
Қарасам, ўша бечора аёлнинг ўша кунги йиғиси экан, кўз-ёшлари экан. Тарозига қўйилиши билан шундай қалқдики, гўё денгиз мавжи деб ўйладим. Мавж катталаша бориб, ичидан бир улкан балиқ чиқиб кела бошлади. У балиқ катталашаверди, каттараверди, охири яхшилик томон тарози палласи оғир бўлиб пастга оғиб кетди..
"Қутилди!" деган овоз янгради...
Ўша вақтда жон ҳолатда бақириб юбордим.. Уйғониб кетдим, қарасам ўнгимда ҳам кўз-ёшим дув оққанича "Нафсимизга едирганимизда балиқ чиқмас эди!" деб бақираётган эканман!
|
| |
| |
| DURDON | Date: Juma, 08-Fev-2013, 15:15 | Message # 138 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | (Хаётий ибратли вокеа)
Бир бадавлат, бой инсонни жуда окила, намозхон, фаросатли... Хуллас хавас килгудек, иймони бут ахли аёли бор эди. Аёл уйни курки, фариштаси эди. Лекин эри унинг акси эди. Ичкиликка муккасидан кетган эди. Аёлини хар доим тахкирлар, намоз укиётганида доимо жойнамоз устидан утиб кетар ва масхара килар эди. Хуллас аёлини Диндан чикаришга ва Аллох йук диб исботлашга харакат киларди. Аёл эрининг барча ситамларига чидаб, Аллохдан унга доимо инсоф сураб намозларида дуо киларди. Тез орада улар угил фарзандлик булишди. Угил асосан уйда онаси билан купрок булгани учун, Онаси унга уйда Намоз укишни, Аллохни танитишга харакат киларди. Бир куни Эр уйига келса 3 ёшлик жажжи угли Онасини олдида намоз харакатларини кайтаришга харакат килиб, тасбех угирар эди. Ширакайф Отани жахли чикиб, Онани роса урдида, углини у ердан судраб чикиб уз хонасига олиб кетди. Уша куни 3ёшлик угли канча каршилик килмаса хам, Отаси билан 1-кадахини ичишга мажбур булганди. Шу тарика Отаси хар куни 1шиша билан келар ва угли билан бирга ичишга мажбурлар эди. Хатто Ота Боласига Васият хам килган эди: АГАР УЛСАМ КАБРИМ УСТИГА ХАР КУН КЕЛИБ 1СТАКАН КУЙИБ КЕТАСАН диб. Афсуски шу тарзда Бола Отасидан хам баттар ичкиликка муккасидан кета бошлади. Орадан анча йиллар утиб Ота ишлаб пул топишга кучи колмаганини тушуниб етиб, углига пул топишни айтди. Угил эса уша куни роса жанжал килиб, Отасига шарт куйди: БУГУНДАН МАНГА ХАР КУНИ 1ШИША ОЛИБ КЕЛАСАН деб. Отани бора-бора мадори куриб ётиб колди. Аёли атрофида хозир-у нозир, угли кайфу-сафода эди. Отанинг дарди огирлашди. Аёл тез ёрдам чакирди, эри керак эмас деди чунки тиббий ходимлар учун маълум пул тулаш керак эди, уйдаги бор маблагни угил йук килиб булган эди. Лекин аёл барибир чакирди ва тез ёрдам учун охирги йигиб куйган бор тангаларини олиб чикиб Эрига берганди. Шу пайт эшикдан угил кириб келди ва Отасини кулидаги пулни куриб роса сука кетди: МАН АРОККА ПУЛ ТОПОЛМАЙ КУЧАДА ХОРМАН, САН БУСЕН ПУЛНИ БЕКИТИБ ЁТИБСАН диб пулни олиб куйди. Онанинг шунча йигиси, оху-ноласи афсуски угилга таъсир килмади. Шундагина Эр хаётда кандай катта хато килганини тушуниб етди. Тез ёрдам етиб келиши биланок Ота оламдан куз юмди. Энди фарзанд кимдан пул сурашни билмасди, Онасидан сураса насихатдан нари утмасди. Шунинг учун у энди кучадан келмай куйганди. Отаси васият килганидек хар куни КАБР устига 1шиша Арок куяр эди. Буни бир куни Кабристон ичидан утиб кетаётган Имом куриб колди. Болани канча урушмасин, фойдаси йук эди. Бола шу тарика кучада хатто пул хам тополмай колди. Бир кун кеч махал Кайфи зур кетаётганда жуда чанкади, ичай деса хеч каерда сув йук. Караса факат Масжид томонда чирок бор. Лекин у ердаги Онамга ухшаган ахмок, акли йукларни олдига кирмайман диб кетмокчи эди, барибир чанкок кучлилик килди ва ортига кайтди. Секин кириб сув ичиб, кайтаман хеч ким курмайди дедида. Ичкарига кириб кетди. Масжид ичида ги чиройли фонтандан сув ичаман деб Кайф зурлигидан фонтан ичига тушиб кетди. Кайф хам таркаб кетди. Караса хеч ким куринмайди. Шунда кизикиб хоналар ичига деразадан муралаб, булар нима киларкан диб уйлади. Караса хамма бир текисда туриб, тартибли харакатда Саждага бош куярди. Хайратдан анча анграйиб турди. Намоздан сунг Имом анчадан бери кузатаётган Болани куриб, у билан анча гаплашиб колди. Болада негадир бу инсонга нисбатан сехрлангандек мехр уйгонди. Кейин шогирд тушишни хохлади. Шу тарика уша кундан бошлаб бола бутунлай узгарди. Исломни, Куръонни, Намозни, Аллохни таниб, анча саводи ошди. Анча вакт утди Хайит Намози хам якинлашиб кела бошлади. Хайит намози укилди, кейин Устозини табриклади ва Онасини Аллохни таниганидан бери курмаганлигини устозига айтиб, Ок фотиха беришларини ва Оналарини куриб келишни суради. Устоз албатта деб кузатиб юбордилар. Фарзанд йулда уйлаб кетар эди. Хозир уйда Онам мани бу ахволда куриб роса хурсанд буладилар, ич-ичларидан севиниб кетадилар, оёкларини упиб кечирим сурайман, розиликларини олиб, олдиларида Куръон хатм килиб бераман, Хайит билан табриклаб, энди бошка Онамни хафа килмайман деб суз бераман деди. Йулда 4та нон ва каймок олиб Онаси томон ошикар эди. Нихоят мана уша эшикка етиб келди уйга юраги тулиб, югуриб кириб келди. Ойижон дея бакирди. Ичкари хонада Она жойнамоз устида утирар эди. Угил югуриб бориб Онасини оёкларидан упиб, Она багрига узини отди. Негадир Онанинг багри совук ва индамай турар эди. Афсуски Она 1 соат олдин жойнамоз устида Хайит намозини укиб булиб, бу дунёни тарк этган эди... (ОТА-ОНАМИЗНИ БОРИДА КАДРИГА ЕТАЙЛИК БИРОДАРЛАР ! Утганларига эса Аллох Жаннат эшикларини аллакачон очиб булган булсин)
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 16-Fev-2013, 12:43 | Message # 139 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Бир куни гўзал бир аёл турмушга чиқишни хоҳлабди. Лекин у жуда ҳам тақволи инсонни хоҳлар экан. У турмушга чиқишни хоҳлаган киши ҳар куни Қуръон хатм қилиши, йил бўйи рўза тутиши ва кечаларини ибодатда ўтқазиши кераклигини айтди. У жуда гўзал аёл эдики, унга уйланишни хоҳловчи даъвогарлар кўп эди, аммо улар аёл қўйган шартларни бажара олишмаслигини яхши билишарди. Хуллас, бир куни бир киши унинг барча шартлари қўлидан келишини ва уларни бажаришини айтди. Шундай қилиб улар Имомнинг ҳузурида никоҳдан ўтишди. Никоҳнинг биринчи куниданоқ аёл эрини на Қуръон хатм қилганини, на рўза тутганини ва на кечаси ибодатга турганини кўрди. Шу аснода у энг камида эрига бир ҳафта муҳлат беришга қарор қилди, агар ўзгариш бўлса майли эди, аммо ҳеч қандай ўзгариш юз бермади. Охири у эридан шикоята қилиб, ундан талоғини беришни сўради. Сўнг иккиси қозининг ҳузурига боришди. Қози улардан ажралиш сабабини сўради. Шунда эр жавоб берди:”Мен ҳар куни Қуръон хатм қилишим, ҳар куни рўза тутишим ва кечаларини ибодатда ўтқазишим керак эди”. Қози ундан: ”Сен уларни бажардингми?”, деб сўради. Эр ҳотиржамлик билан “ҳа” деб жавоб берди. Шунда қози: ”Сен ёлғон гапиряпсан, аёлинг буларни бирортасини ҳам қилмаганингни айтди, шунинг учун ҳам сен билан ажрашмоқчи”, деди. Лекин йигит ўз сўзида қатъий туриб олди ва уларни барчасини бажарганини айтди. Шунда қози сўради: ”Хўш, сен ҳар куни Қуръон хатм қилдингми?”. Эр “ҳа” деди. Қози тушунолмай сўради: ”Қандай? Қандай қилиб сен ҳар куни Қуръонни хатм қилдинг”. Йигит шунда: ”Мен Ихлос сурасини кунига 3 марта ўқийман. Пайғамбаримиз (с.а.в)нинг сўзларига қараганда Ихлос сурасини 3 марта ўқиш Қуръонни хатм қилиш билан баробардир” деди. Қози ажабланиб яна сўрашда давом этди:”Сен қандай қилиб йил бўйи рўза тутасан?” Шунда йигит яна ҳотиржамлик билан : ”Мен Рамазон ойида битта ҳам қолдирмай рўза тутдим ва кетидан Шаввол ойининг ҳам 6 кунлик рўзасини адо қилдим. Пайғамбаримиз (с.а.в)нинг ҳадисларига кўра “Рамазон ойининг барча рўзасини ва Шаввол ойида ҳам 6 кун рўза тутишлик йил бўйи рўза тутишлик билан баробардир”, деб жавоб берди. Қози унинг бу жавобларига ҳеч қандай эътироз билдира олмади. Сўнг яна сўради: ”Сен кечалари қандай қилиб ибодатга турасан, ваҳоланки аёлинг сени уҳлаётган ҳолингда кўрар экан?” Қози бу сафар у жавоб бера олмайди деб ўйларди, аммо йигит яна ҳотиржамлик ила:”Мен хуфтон намозини жамоат билан, эртасига бомдод намозини ҳам жамоат билан ўқийман. Пайғамбаримиз (с.а.в)нинг ҳадисларига биноан: ”Кимки хуфтон ва бомдод намозларини жамоат билан ўқиса, у ҳудди кечаларини Аллоҳ таолога ибодат қилиш билан ўтқазибди” деб жавоб берди. Қози йигитнинг берган жавобларига ҳеч қандай эътироз билдира олмади. Ниҳоят, у иккисига қараб: ”Боринглар, сизларнинг турмушингизда ҳеч қандай муаммо йўқ” деб уларни кетказиб юборди. Ҳиссадан қисса шуки, Ислом дини жуда ҳам енгил диндир. Агар биз динимизни маҳкам тутсак, ҳақиқий мусулмон бўлиб етишамиз.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 17-Fev-2013, 02:32 | Message # 140 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Икки фаришта эшитиб ҳайрон қолган сўзлар
Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам уларга қуйидагиларни гапириб берган экан: “Аллоҳнинг бандаларидан бир банда: “Я Робби лакал ҳамду кама ямбағий лижалали важҳика ва азийми султоника”, деб (савоб ва гуноҳларни ёзиб борадиган) икки фариштани қийин аҳволга солиб қўйган. У иккиси қандай (яъни, нима деб) ёзишни билмай, осмонга кўтарилдиларда Аллоҳ таолога: “Эй Робимиз, бир банданг биз нима деб ёзишни билмайдиган бир гап айтди”, дейишди. Аллоҳ азза ва жалла бандаси нима деганини билиб турсада, “Бандам нима деди?”, дея сўради. Улар: “Эй Парвардигор банданг “Я Роббий лакал ҳамду кама ямбағий лижалали важҳика ва азийми султоника деди”, дейишди. Шунда Аллоҳ икки фариштага: “Айтганидек ҳолда ёзинглар. Менга рўбарў келганида уни мукофотини Ўзим бераман”, деди”. Имом Аҳмад ва Ибн Можа ривояти. У сўзларнинг маъноси: “Эй Роббим, Сенга Ўзингни буюклигинг ва салтанатингни улуғлигига яраша ва муносиб ҳамд бўлсин”. Ҳақиқатда инсон қўлига тасбеҳ олиб, минглаб ҳамд айтганида ҳам Аллоҳ таоло берган биттагина неъматининг шукрини ҳам адо этолмайди. Ҳолбуки, бизга берилган неъматларнинг санаб адоғига етиб бўлмайди. Қолаверса, ҳамд айтишнинг ўзи ҳам бир неъмат. Битта ҳамд айта олган киши мана шу бахтга муяссар қилган Зот Аллоҳ таолога яна шукр қилиши керак. Чунки, Аллоҳ таолонинг ризқини еб, Уни таниёлмай даҳрий бўлиб юрганлар қанча?! Шунинг учун ҳадиси шарифда келган сўзларни айтса, энг олий даражадаги ҳамдни айтган бўлади. Сабаби, унинг маъноси чексиз ҳамду сано бўлсин демакдир. Натижада ҳатто фаришта ҳам ҳавас қиладиган мукофотга эришади. Аллоҳ таоло барчамизни шундай мақомларга муносиб бандаларидан қилсин. Омийн.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 18-Fev-2013, 17:22 | Message # 141 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Бу воқеъа Америкадаги касалхоналарининг бирида бўлиб ўтган. Мисрлик бир шифокор Америкага малака ошириш учун боради. Америкалик насроний шифокор ва мисрлик мусулмон шифокор дўстлашиб қолишади. Улар жуда кўп суҳбатлашар эди. Суҳбатларининг аксар қисми динга бориб тақалар эди. Мусулмон шифокор ҳамкасбига Қуръон, унинг мўъжизалиги, у барча илмлар билан ҳамоҳанглиги ҳақида кўп сўзлар ва Қуръондан мисоллар келтирар эди. Насроний шифокор ҳам шунга яраша жавоб берарди. Аммо Инжилдан мисол келтира олмасди. Бир куни шундай воқеъа рўй берди ва бунинг оқибатида насроний шифокор ўз динини тарк этиб Исломни қабул этди.
Кеч кириши билан икки аёл касалхонага кетма-кет олиб келинди. Иккиси ҳам ҳомиладор эди. Аксига олиб катта шифокорлар йўқ, икки ҳомиладор аёллар эса кўзи ёрий бошлаган. Туғиш кутиб турмайдику, катта шифокор келгунича ҳамширалар шошиб ҳаракатга тушиб кетишди. Бир амаллаб ҳамширалар икки аёлни туғдириб олишди. Тўс тўполонда ҳамширалар аёлларнинг боласи адаштириб қўйилди. Аниқроғи янги туғилган чақалоқларнинг қайсиси, қайсисиники билмай саргардон бўлишди. Аниғи шуки, аёлларнинг бири ўғил туққан, иккичиси қиз. Ҳамширалар нима қилишни билмай, шифохон ҳовлисида суҳбатлашиб турган насроний ва мусулмон шифокорга мурожаат қилишди. Насроний шифокор мийиғида кулиб, истеҳзо билан мусулмонга: "Қуръон ҳамма нарсани баён қилган, дейсан. Қани, бўл, ҳамшираларга ёрдам бер!", дейди. Мусулмон табиб: "Ҳозир", деганича, кириб кетди. У Мисрдаги Азҳар университети олимларининг бири билан боғланиб, бу ҳақида маслаҳат сўради. Олим унга: "Мен табобатни тушунмайман. Аммо Қуръонда "бир ўғилга икки қиз насибаси" (Нисо/11), дейилган. Шу ҳақида яхшилаб фикр қилиб кўр.", дейди. Мусулмон табиб кўп ўйлаб, охири икки аёлни сутини тадқиқ қилиш керак деган фикрга келади. Тадқиқот натижасида, ўғил туққан аёлнинг сути, қиз туққан аёлнинг сутига қараганда икки ҳисса кўп ва сутдаги модда ва витаминларга икки ҳисса бойроқ экани маълум бўлди. Шундан кейин америкалик насроний шифокор шаҳодат келтириб, Исломга кирганини эълон қилди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 03-Mar-2013, 02:09 | Message # 142 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | "У – Аллох азза ва жалладир!!
Бир йигит Мадина Ислом университетини тамомлади. Охирги имтихонларни яхши топшириб, дипломни хам қўлига олди. Ишга жойлашиш учун кўпгина ташкилот ва хукумат идораларига кириб кўрди. Афсуски, уринишлари зое кетиб, биронта даргоҳга ишга жойлаша олмади... Лекин, бу йигит покизадан покиза шаҳар бўлмиш Мадинаи мунавварадан ташкарида яшамасликни, ундан чиқмасликни дилига маҳкам тукканди.
Ахир, бу покиза суюкли шахарда умр кечириш лаззатини тотиб кўрган инсон бу макондан хеч ажралгиси келадими?!
Ахир, бу шаҳарни кезган инсон хар бир қаричида пайгамбар соллаллоҳу алайҳи ва салламдан қолган ва у зотнинг асҳоблари розияллоҳи анхумдан қолган эсталикларни кўради-ку!
Ахир, бу шахарда умргузаронлик қилиш билан Росулуллохнинг ушбу муборак ҳадислари аҳлидан бўлиш умиди ҳам борку:
"Кимки Мадинада вафот этишга қодир бўлса, шундай қилсин. Албатта мен бу шаҳарда вафот этган кишини шафоат киламан." (Аҳмад, Термизий, ибн Ҳиббон, ибн Можалар ибн Умардан ривоят килган саҳиҳ ҳадис. Саҳиҳул Жомеъ 6-жилд, 6105-ҳадис).
Нихоят, йигит бир куни таниқли фозил устозлардан бирининг олдига борди… Уларга қарасангиз Аллоҳни эслайсиз... Сўзларни тингласангиз, Аллоҳдан қўрқишини биласиз…
Йигитнинг ўзи ҳикояни шундай давом эттиради:
"Шайхнинг хузурига бориб, у кишидан сўрадим: "Шайх, Мени бирор ишга олувчига йўллаб қўйсангиз? Балким, сиз кўпчиликни танийсиз, бирор танишларингиз бордир? Менинг каршимда хамма эшиклар ёпилди! Шахарда мен қоқмаган биронта эшик қолмади, бари бефойда. Мен эса Мадинадан чиқишни асло истамайман".
Шайх нима дер эканлар деб унинг юзига тикилдим.
Шунда шайх хотиржамлик билан жавоб бердилар:
"Ха, мен сени ишга оладиганни биламан" — дедилар.
Дарров-а!!! Шошиб колдим. Бирдан хурсанд бўлиб, юзимга табассум югурди.
"Аллох рози бўлсин сиздан, ким экан у, билмас бўладими?…" дедим.
Шайх: "У – Аллоҳ азза ва жалладир!!" деб жавоб бердилар.
Тилимга бирон сўз келмай, бироз жим колдим…
Шайх менга тикилиб: "Ажабо, агар мен хозир сенга фалончи вазир ёки фалончи амалдор киши деганимда албатта хурсанд бўлган бўлардинг? Барча нарсанинг эгалиги қўлида бўлган ва барча нарсага Қодир, еру осмон мулклари қўлида бўлган Зотни айтган чоғимда, юзинг ўзгариб қолганини кўраяпман…. Сенинг Аллоҳнинг ушбу оятидаги ваъдасида шубханг борга ўхшайди:
"Осмонда эса сизларнинг ризқу рўзларингиз ва сизларга ваъда қилинаётган нарса бордир" (Аззориёт: 22).
Яна шайх давом этдилар: "Ўғлим! Сен бомдоддан бир соат олдин масжиди набавийга боргин. Туннинг учинчи қисмида ва саҳар чоғларида Аллоҳга илтижо килиб, астойдил ҳожатингни сўрагин. Ишонаманки, Аллоҳ сенинг ҳожатингни раво килиб, ишингни ўнглайди."
Йигит хикояни давом эттириб, шундай дейди: "У кишининг сўзларидан жуда қаттиқ ҳижолат тортиб кетдим… Шайх билан хайрлашиб, чикиб кетдим… Соатим кўнғироғини тунги соат учга қўйиб, уйқуга кетдим. Уйғонгач, таҳорат олдим. Кейин ўзимда жўш уриб турган, таърифлаб беролмайдиганим кучли Иймон ҳарорати билан масжиди набавийга йўл олдим…
Масжидга кириб, Аллоҳ тақдир қилганича намоз ўқидим… Қўлимни осмонга кўртариб дуо қилмоқчи бўлдим. Бироқ, кўтаролмадим… Йиғи ғолиб келиб, ўзимни тута олмай хўнграб юбордим… Хатто, руҳим танамдан чиқиб кетади деб ҳам гумон қилдим. Йиғим билан атрофимдагиларга хам озор бердим. Аллоҳ таолога атиги бир неча сўзлар билангина дуо қилдим, холос. Аллоҳ қалблар ичидаги нарсаларни билувчи Зотдир…
Намозхонлар билан бомдодни ўқидим… Намоздан кейин олимлардан бирининг дарсида хозир бўлдим. Кейин эса, Аллоҳдан ўзга ҳамма нарсани ёдимдан чиқарганимча, дунёвий ишларим ва муаммоларимни унутиб, уйимга жўнадим…
Уйга кетаяпману, кимдир менга мана бу кўчадан юргин деяётгандек бўлаверди. Ўша кўчага бурилдим. Бу мен бирон марта юрмаган йўналиш эди. Тўсатдан рўпарамдан ҳукумат идораларидан бири чиқиб колди. Мен у ерга мурожаат қилмагандим. Ўзимга ўзим: кел, шулардан хам менга лойиқ бирор иш топиладими деб сўраб кўрсам мендан нима кетади — дедим. Машинамдан тушиб, идорага кириб бордим. У ерда мени бир киши илик каршилади. Мени танимаса хам юзида табассум билан кўришди.
Салом-аликдан сўнг, мен сўз бошладим: "Биродар, бу ерда мен ҳеч кимни танимайман. Агар ажр-савоб умидида менга ёрдам қилмоқчи бўлсангиз, мана бу менинг ҳужжатларим, дипломларим. Мен анчадан буён иш қидириб юрибман, лекин, ҳанузгача топа олганим йўк " дедим.
У киши ҳужжатларим билан танишиб чиққач, столининг устига икки қўлини тираб, ўрнидан турди ва менга қараб:
"Субҳаналлох… Биз қачондан бери сизга ўхшаш мутахассисликка эга ҳодимларни қидириб юргандик... Қаерда эдингиз, дўстим? Қаердан пайдо бўлиб қолдингиз? Худо хохласа, хозирок ишга олинасиз"
"Ўриндиқдан туриб, шу хонанинг ўзидаёқ Аллоҳ таолога шукр саждаси қилдим… Кўзим ёшга тўлиб кетганди… Шайхнинг сўзларини эслаб, уни такрорлардим: "У – Аллоҳ азза ва жалладир!! У – Аллоҳ азза ва жалладир!!"
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 11-Mar-2013, 06:38 | Message # 143 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | НОШУКРЛИК ОКИБАТИ.
Бир ношукр банда туш курибди.Тушида бир инсон ношукрни кулидан ушлаб етаклаганча,бир уйга олиб кирибди.Уйга кириб караса уйни томидан тухтовсиз чакка утармиш.Ношукр аста сурабди:-Эй биродар,нима бу уйни эгаси шу кадар кашшокми?Хатто чакка утаётган жойларни хам таъмирламабди.У инсон жавоб берибди:-Йук,бу Аллох таъоло уз бандаларига нозил килаётган ризку насибаси.Сенга мана шу тарзда курсатиляпти тушунишинг учун.Ана кара, бир жойдан купрок,бир жойдан камрок тушяпти.Челаклаб тушаётгани бойрок одамники,камрок тушаётгани эса ундан камрогиники.Хуллас,хар кимни ризки Аллох томонидан канча белгиланган булса,сен шуларни куриб турибсан.Ношукр суради:-Менинг хам ризким тушаётган тешик борми?-Ха,-деб жавоб берди ва бир тешикни курсатди.У ердан эса бир томиб,бир тухтаб томчи тушаётганмиш.Буни купайтиришни иложи борми?-Ха,уни купайтириш учун шукрни килиш керак.Ношукр:-Э йук,тешикни катталаштириш керак деди ва бир чуп топиб келиб тешикни ковлай бошлади.Шу орада чуп тешикка тикилганча синиб колди ва томаётган бир томчи хам тухтаб колди...
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 11-Mar-2013, 07:08 | Message # 144 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Саллома исмли аёл буюк тобеин, имом, зоҳид Ато ибн Абу Рабоҳ раҳматуллоҳи алайҳни яхши кўрар эди. У зотнинг ҳам ўша аёлда кўнгиллари бор эди. Бир куни аёл у кишининг олдиларига келиб: “Сизни кўргим келиб, олдингизга келдим. Мен сизни яхши кўраман” деди. У зот: “Якка-ю ягона Аллоҳга қасамки, мен ҳам сени яхши кўраман” дедилар. Ҳалиги аёл: “Мен сизни қучоқлаб, ўпишни истайман” деди. У зот: “Аллоҳга қасамки, мен ҳам” дедилар. Шунда аёл: “У ҳолда бу ишни қилишдан сизни нима тўсяпти? Ахир ҳеч ким йўқ-ку!” деди. Шунда Ато ҳазратлари: “Мени Аллоҳ азза ва жалланинг “У кунда тақводорлардан ўзга дўстлар бир- бирларига душмандирлар” деган ояти тўсиб турибди. Сенга бўлган муҳаббатим қиёмат куни душманликка айланишини ёқтирмайман!” деб жавоб бердилар” . Бу ривоятда тақво асосига қурилмай, нафс сўзига кириб бир-бирини яхши кўрганлар қиёмат куни бир-бирларига душман бўлиб қолишларига ишора бор. Муҳаббатнинг нафсга катта таъсири борлиги учун ҳам Аллоҳ таоло мусулмон кишини иффатли бўлишга, ҳиссиётларини жиловлашга, нафсини изга солишга буюриб, бунинг эвазига улкан ажру мукофотларни ваъда қилган. Ибн Аббос розияллоҳу анҳумо ривоят қилган ҳадисда Пайғамбар алайҳиссалом шундай деб марҳамат қилганлар: “Ким бировни севса, севгисида иффатли бўлиб (яъни, севган инсони билан хилватда ёлғиз қолмай, у билан зинога олиб борадиган ишларни қилмай, бу борада шариат одобларига амал қилиб, бошқа шунга ўхшаш гуноҳларни содир этмай) вафот этса, у шаҳид мақомида кетади ”. Ҳоким ривояти.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 11-Mar-2013, 07:44 | Message # 145 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | " Men o'lgan kun"
. Бу масала ўзи учун фойдали хулоса олмоқчи бўлганларга ажойиб кўрсатма бўлади деган умиддаман. Бу ибратни мен бир йигитнинг номидан айтиб бераётган улуғ ёшга етган муаллимдан эшитганман: “Мен ибодатларга бепарво, умуман олганда диннинг бошқа рукн (амал)ларни қилишда жуда эътиборсиз эдим. Масжидга бормас, Қуръони Каримни ўқимас эдим”. Рамазон ойи кириб келди. Ўша кунлари уйимда ухлаб ётганимда ажойиб туш кўрдим. Краватимда ухлаб ётган эмишман. Аёлим ёнимга келиб мени турғизишни бошлади. Мен ундан: “Нима керак?”,- деб сўрасам нимагадир мени эшитмас эди. У мени ҳар гал турғизмоқчи бўлганида мен ҳам : “Нима керак?”, - деб айтсам ҳам яна мени эшитмасди. Қўрққан ҳолда акаларимни чақиргани югурди. Улар қандайдир шифокор билан келишди. Мени текширишни бошлашди. Мен ундан “Нимани истайсиз?” десам, у ҳам мени эшитмади. Кейин акаларимга ўгирилиб: “Ўлибди” деди. Яқинларимнинг барчаси қайғуга тушиб йиғлашни бошладилар. Мен нега улар мени эшитишмаяпти деб эсанкираб қолдим. Бу қанақасига бўлди? Мен акаларимни, хотинимни кўриб, уларга қараб гапириб турсам ҳам улар мени эшитишмаяпти?! Бир қарасам улар қандайдир жаноза, дафн ҳақида гапиришиб: “У яхши яшаб ўтган бўлса Аллоҳ даргоҳига юзланишини тезлатишимиз керак. Агар ёмон яшаб ўтган бўлса, ундан тезроқ ҳоли бўлишимиз керак”, - дейишарди. Мени ечинтириб, ювинтиришди - кафанлашиб тобутга қўйишди. Кейин мени қабристонга олиб кетишди. Мен бўлсам йўлда учраган ҳар бир кишига тириклигимни, ўлган эмаслигимни такрор- такрор айтсам ҳам, ҳеч ким жавоб қатармас эди. Қабристонга борганимизда тобутимни имом олдига қўйишди. Дўвдираган ҳолимда ётар, имомга қараб: “Мен тирикман! Нима қиляпсизлар?” деб айтган сўзларим жавобсиз қолмоқда эди. Йиғилганлар жаноза намозини ўқишга киришдилар. Ибодатдан сўнг мени яна кўтариб, энди очиқ турган қабр томон олиб боришди. Атрофимда турган одамлар мени қабрнинг ичига туширишди. Шу пайт мен, менга энг яқин турган одамга айтдим: “Бўлди қилсангизларчи! Мени кўмишни кераги йўқ. Ахир МЕН ТИРИКМАНКУ!”. Фойдаси бўлмади. Улар мени ғиштлар билан ёпишиб, қум ташлашни бошлашди. Шу вақт Расулуллоҳ (с.а.в.)нинг: “Ҳақиқатда майит дафндан сўнг кетаётган одамларнинг қадам товушларини эшитади” деган ҳадислари эсимга тушди. Албатта мен уларни эшитдим! Тушундимки, қоронғу қабр ва зах ердаман. Кутилмаганда жуфтлик пайдо бўлди. Бири ойоғим томонида, бошқаси – бошим тепасида туриб, сўрашни бошлашди: «Раббинг ким?» Мен жавоб бермоқчи бўлиб, айтдим: «Менинг Раббим... Менинг Раббим...» назаримда биламан, Кимлигини, лекин қандай қилиб Исмини унутганлигимни тушуна олмаяпман. Яна улар сўрашди: «Пайғамбаринг ким?». Мен жавоб бермоқчи бўлиб, айтдим: «Менинг Пайғамбарим... Менинг Пайғамбарим...». Сўрадилар: «Дининг нима?». Жавобим: «Диним... Менинг Диним...» онгимга ҳеч нарса келмас, ҳаёлларимни фақат... аёлим, дўконим, пулларим, машинам, ҳаётимдаги ёқимсиз хотиралар, ҳаёсиз тасвирлар қамраб олгандек эди. Шу пайт улар мени гурзи билан шунақанги уришдики додлаб юбордим. Ўзимнинг дахшатли қичқириғим билан уйда ухлаб ётган барчани уйғотиб юбордим. Қўрқиб кетган хотиним: “Нима бўлди? Нега додлаяпсиз? Тез ёрдам чақирайликми?”... Тушундимки, бу фақат қўрқинчли туш экан! Шу вақт масжиддан бомдод намозига азон айтилишни бошлади. Шу ернинг ўзидан китобимнинг янги саҳифаси бошланди. Бу туш менга тўғри йўлга қайтишимга сабабчи бўлди. Шундай сабабки тавба қилишимга, маън этилган ишлардан узоқлашишимга йўлланма бўлди. Роҳман, Роҳим бўлган Аллоҳ Таъолга ибодат қилишни бошладим. Ҳозир аёлим, болларим ҳамда акаларим билан бахтли яшаяпман ва Оламлар Раббиси мени адашган ҳолимда ташламаганига ҳамдлар айтаман. Аллоҳимдан жоним чиқар маҳали ўзи рози бўлган бандалари қаторидан бўлишимни сўраб қоламан. ** Эй Роббимиз, бизни ҳидоят қилганингдан сўнг қалбларимизни оғдирмагин ва бизга Ўз ҳузурингдан раҳмат ато қилгин. Албатта Сенинг Ўзинг кўплаб ато қилувчисан.Нигора Немат қизи
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 14-Mar-2013, 09:26 | Message # 146 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Лондондаги жомеъ масжидларнинг бирига янги имом тайинланибди. Имом Лондон шаҳридан ташқарида яшаганлиги туфайли, шаҳарга келиш учун бир автобусга минар, кўпинча бир ҳайдовчининг автобусига чиқишга тўғри келиб қолар экан. Мана шундай одатий кунларгнинг бирида, имом ҳар доимгидай чипта олса, ҳайдовчи унга 20 тийин (Буюк Британияда пенс-pence деб номланади; ўқувчимизга тушунарлироқ бўлиши учун тийин деб олинди) кўпроқ қайтим бериб юборибди. Имом ҳам буни ўз ўрнига ўтириб, пулини санаганидагина билиб қолибди. Шундай вазиятда унинг бошидан турли фикрлар ўта бошлабди. Xаёлидан "Шу 20 тийинни қайтариб берсаммикин? Ахир бу пул бошқаларга тегишлику!" деган фикр ўтибди. Аксинча ичидан бошқа бир товуш: "Бу пул арзимаган миқдорку! Автобусчининг бу пулга қараб қолган жойи йўқ, нима қиламан қайтариб? Автобус ширкатига ҳар куни қанчадан қанча пул топширилади, арзимаган 20 тийин ҳеч нарсани ҳал қилиб бермайди, бекорга кулгуга қоламан..." деб, уни биринчи фикрдан қайтарибди. Имом бу пулни Аллоҳ тарафидан юборилган бир ҳадя сифатида қабул қилибди ва чўнтагига солиб қўйибди.
Ўз бекатига етиб келганида имом ўрнидан туриб, бировнинг ҳаққи туфайли Аллоҳнинг қандай азоб беришидан қўрқиши-тақвоси уни бирдан фикрини ўзгартиришига сабаб бўлиб, тушааётганида ҳайдовчига юзланиб:
- Мана бу пулни адашиб кўпроқ бериб юборибсиз шекилли, қайтариб олинг - дебди ва ўша ортиқча 20 тийинни қайтариб берибди. Ҳайдовчи эса, бундан унчалик ҳам ажабланмай, кулимсираб жавоб қайтарибди:
- Сиз шаҳардаги фалон жомеънинг янги имомисиз шекилли?! Аслида анчадан бери масжидга бориб, Исломни ўрганиш мақсадида, сизни зиёрат қилиш ниятида юргандим...
Шу бугун "Қани нима қилар экансиз, бир кузатай" деб атайин сизга ортиқча қайтим бериб, ўзимча синаб кўрмоқчи эдим. Бунинг учун мени айбламайсиз, жаноб...
Имом автобусдан тушар экан, ўз оёқларини ҳис қила олмас, ерга йиқилмаслик учун бир устунга суяниб қолган, ўзига келишга интилар, аммо кўз ёшини тўхтата олмай: "Аллоҳим, сал қолса Исломни 20 тийинга сотар эдим!..." деб истиғфор айтар эди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Juma, 22-Mar-2013, 14:54 | Message # 147 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | ЭССИЗ МУСЛИМА АЁЛ!
Uyga qaytganimda ayolim kechki
ovqatga dasturxon tuzayotgan
ekan. Uni qo`lidan tutib yonimga
o`tkazdim va jiddiy gapim
borligini aytdim. U jim o`tirib
meni tinglardi. Imkon qadar
ko`zlariga qarab gapirishga
urinardim, biroq ulardagi o`g`riq
meni sozlashimni qiyinlashtirardi.
Nafasimni jamlab keyingi
kunlarda ichimda o`ylab
yurganimni shart aytdim
qo`ydim: “Sen bilan
ajrashmoqchiman”.. Uni bu
so`zlarim hayratga solmadi va u
sokinlik bilan “Nega?” deb
sababini so`radi. Javobdan
o`zimni olib qochdim, unga bu
harakatim yoqmadi. Nima deb
aytishim kerak edi? Hotinimni
sevmay qo`ganimga ancha
bo`lgan, hozir ko`nglim butkul
Dilraboga tegishli. Ertasi kuni
ishdan qaytganimda hotinim
nimalarnidir yozib o`tirgan edi.
Indamay kirib yotdim, Dilrabo
bilan o`tgan kunim ta`surotlarini
o`ylab shirin uyquga ketibman.
Ertalab ayolim qo`limga bir
parcha qog`oz tutkazdi. Unda bir
shart yozilgan edi. U men bilan
ajrashishga qarshilik qilmasligini
va buning evaziga mendan biroy
muddat so`ragan edi. Shu bir
oyni baxtli oiladek o`tkazishimizni
iltimos qildi. Sababini oddiygina
tushuntirdi. Yaqinda o`g`ilchamiz
maktabga borishi kerak edi va
yomon ta`surotlar bilan o`qishni
boshlamasligini hohlardi. Men
rozi bo`ldim. Uning yana bir
kichkinagina sharti bor edi.
Turmushimizning ilk oyidek uni
har tongda uy ichidan
qo`llarimda ko`tarib eshik
oldigacha olib chiqishimni
so`radi. Ayolim ajrashish oldidan
aqldan ozibdi degan hayol
keldiyu indamadim, shu bilan
qutulsam mayli. Ayolimga
nisbatan hohish istagim ham
yo`q edi, meni yana o`ziga isitib
oladi desam. Begonani
ko`targandek ko`tarib yurarman
bir oy. Birinchi kun g`alati o`tdi.
O`g`lim bizni ko`rib qiyqirib
yubordi: “Ada nega oyimni
ko`tarib oldiz?”. Hotinim ajrashish
haqida zinhor gapirmasligimni
iltimos qilganligi uchun men
jilmayib qo`ya qoldim va kocha
eshigigacha ko`tarib bordim. U
ishga ketdi… Har tong shunday
o`ta boshladi. Har safar ayolimni
qo`limga olarkanman qandaydir
iliqlik paydo bo`layotgandek
tuyulardi. Men o`zimni
ishontirardim boshqasini
sevaman deb. Dilraboni oldiga
oshiqardim. Bir oy bo`lishiga ikki
kun qolganda hotinim qandaydir
yengillik bilan qo`llarimga o`zini
topshirdi. Qo`llari bilan
bo`ynimdan quchib boshini
elkamga qo`ydi. Orqadan bizni
kuzatayotgan o`g`limizni chaqirib
yuzidan o`pdi. Biz haqiqatda
baxtli oiladek edik. Men har
kungidan ham mahkam ko`tarib
olgandim ayolimni. Huddi nikoh
kunimizdek… Ishxonamga uchib
kirdim. Hoziroq borib hammasini
hal qilaman. Qarshimdan chiqqan
Dilraboga borini aytdim: “Men
seni sevmayman. Hotinim bilan
ajrashmayman”. Unin javobi
yuzimga tushgan tarsaki edi.
Yig`lab honasiga qulflanib oldi.
Men esa yugurib ko`chaga
chiqdim va toza havodan to`yib
nafas ola boshladim. Go`yoki
sevib qolgan o`spirindek. Yo`l-
yo`lakay bitta tort va katta
guldasta oldim. Ayolim sevadigan
gullardan. Ayolimdam minnatdor
edim meni yana oilasiga qaytara
olganiga. Urish-janjalsiz chiroyli
yechim topganiga. Men uni butun
umr qo`limda ko`tarib yurishimga
arziydi. Yotoqxonamizga qayta
tug`ilgan sevgi qanotlarida uchib
kirdim. Ayolim meni kutmabdi…
Ishdan qaytgunimcha joni
uzilgan ekan. Men ko`zi ko`r
shuncha oydan beri oilamdan
uzoqlashib ayolim rak kasaliga
duchor bo`lganini sezmabman
ham. U ham befarq eriga dardini
aytgisi kelmagan. Uning so`nggi
iltimosining maqsadi esa:
farzandimiz ko`z oldida men o`z
ayolini va oilasini tashlab ketgan
odam sifatida emas, balki
sevuvchi er va ota sifatida
qolishimni istagan ekan, hattoki
ketayotganida ham yaqinlari
uchun harakat qilibdi… Hayotda
pul yig`ish, mashina va uy olish
g`amida yuramiz, biroq bu
tashvishlar deb yaqinlarimiz bilan
munosabatlarni unutmasligimiz
kerak. Hech kim abadiy emas, kim
oldin, kim keyin ketadi. Armonda
qolmaylik azizlar..
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 23-Mar-2013, 01:45 | Message # 148 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | RIVOYAT. Ota-ona ulug‘ zot, Payg‘ambarimiz Muhammad alayhissalom «Jannat - onalarning
oyog‘i ostidadur», deganlar. Musoviya ibn Hayyida (r.a.) Rasulullohdan «Yaxshiligimni kimga qilsam
bo‘ladi?» deb so‘raganlarida, uch martagacha «Onangga», deganlar va to‘rtinchi marotaba
so‘raganlarida, «Otangga va yaqin bo‘lgan qarindoshlaringga», deganlar. Onasini opichlab Xonai
Ka’bani tavof qildirib yurgan bir yamanlik kishi Abdulloh ibn Umardan «Onamning haqqini shu
xizmatim bilan ado qila oldimmi?» deb so‘raganida, u kishi: «Yo‘q, bu xizmating seni tug‘ish paytida
onangni qiynab tutgan to‘lg‘oqlarning bittasiga ham teng kelolmaydi», degan ekanlar.
Xo‘sh, ona shunchalik tabarruk, ulug‘ zot ekan, ota-onaga oq bo‘lish Alloh taologa shirk keltirish
bilan baravar og‘ir gunoh ekan, unda nega «ona» so‘zi oldiga «qayn» qo‘shimchasi qo‘shilishi bilan u
endi yovuz bir kimsaga aylanib qolishi kerak? Nega kelinlar bu so‘zni eshitib ranglari o‘chishi,
g‘azabga minishlari kerak? «Kelin bilan qaynona bir qozonda qaynamas», deb birinchi kunlardanoq
dushmanlik urug‘lari sepilishi kerak? Bu tarbiya ko‘rmaganlik, nodonlik, johillikdan boshqa bir narsa
emas. Yaxshi niyatlar bilan kelin olib, ko‘zingizning oqu qorasi bo‘lmish suyukli o‘g‘lingizni unga
topshirib qo‘yib, endi o‘sha aziz kelin bilan yovlashib, olishib yurish sizning onalik fitratingizga mos tusharmikan?
Bir do‘stim «Agar kelini bilan opoq-chapoq yashaydigan, o‘z qizi qatorida ko‘radigan qaynonani
topib bersang, boshidan suv o‘girib ichardim, oyog‘idan o‘pardim», degan edi. Bu gapga uncha e’tibor
brmagandim. Keyin xorijiy o‘lkalarda qaynonalar haqida ko‘pgina masxaraomuz so‘zlar yurganini
eshitib hayron bo‘ldim. Aslida bu ham xolva ekan. Xizmat taqozosi bilan «Qaynona-kelin» mavzusida
yuzlab kishilar bilan gaplashishga, ularning turmush tajribalarini o‘rganib tadqiq qilishga to‘g‘ri keldi.
Natijalar dilga g‘ashlik soladi: emishki, oiladagi janjallarning 60-70 foizi qaynona «sho‘rlik»ning aybi
bilan sodir bo‘larmish. Bu gaplarga ishongim kelmasa-da, na iloj, raqamlar judayam o‘jar bo‘larkan.
Unda nima qilish kerak? Unda islomiy munosabatlarga o‘tish, shariat ko‘rsatmalariga bo‘ysunish
kerak, xolos. Bu xushxulqli bo‘lish, o‘zgalarga rahmdillik ko‘rsatish, birovga ozor yetkazmaslik va zulm
qilmaslik borasida Alloh taoloning amrlarini, Rasulullohning ko‘rsatmalarini so‘zsiz bajarishga kirishish
kerak, deganidir.
Endi o‘zingiz tasavvur qilib ko‘ring. Ana shu ko‘zingizga mo‘ltirab, iligi qaltirab turgan ayol - o‘zga
bir ota-onaning o‘n sakkiz yil avaylab, «papa»lab, o‘zi yemay yedirib, o‘zi kiymay kiydirib, yeru ko‘kka
ishonmay voyaga etkazgan arzanda qizi. Uning sha’ni, iffatini asrash, yaxshi tarbiya berish, odob-
axloqini o‘nglash, ro‘zg‘or ishlariga o‘rgatish uchun qancha oromidan kechgan. «O’ksiydi», «birovning
xasmi», «uyda mehmon», deb hatto qattiq gapirmagan, tergamagan. Sizning «Qudachilik – ming
yilchilik, o‘z qizimday ko‘raman», degan va’dalaringizga ishonib ana shu qalbining bir parchasini sizga
qo‘sh-qo‘llab tutgan.
O’n sakkiz yashar qiz hali tajribasiz, g‘o‘r, hayotning past-balandini ilg‘amaydi, ehtimol kattalarni
hurmat qilishni hali o‘rganmagan, balki xonadoningizda yillar mobaynida tarkib topgan tartib-
qoidalarni, an’analarni u hali tushunib yetmagandir? Oila a’zolarining tabiatini tushunib, ko‘nglini
topolmagandir? Shunday ekan, nega siz bag‘rikenglik qilib, rahm-shafqat ko‘rsatib, yaxshi gapirib,
alqab va aldab, aylanib-o‘rgilib yo‘lingizga sololmaysiz?
Xo‘p, u xato qilibdi, adashibdi. Biror yumushni siz aytganday, siz xohlaganday qilmabdi. Bundan
qiyomat qoim bo‘lmagandir? Axir siz ham qirqqa, ellikka, oltmishga kirib endi tajriba orttirdingiz,
hozirgi aqlingizni topdingiz. Shunday ekan, unga ham o‘rgating, nasihat qiling, holatiga tushuning,
yo‘lingizga soling. Qizingizni uning o‘rniga qo‘yib ko‘ring. Bordi-yu, qizingiz, jigarbandingiz o‘zga
xonadonga kelin bo‘lsa, unga qanday muomala qilishlarini xohlardingiz? Shu haqda bir tasavvur qilib
ko‘ring.
Yo‘q, bu to‘g‘rida o‘ylab o‘tirmaymiz. Darrov ayb qidirishga o‘tamiz. Bitta kamchiligiga o‘ntasini
qo‘shib shishiramiz. Hatto qo‘shnilar-u tanish-bilish, qarindosh-urug‘largacha hasrat qilib chiqamiz.
Bunga achchiqlangan kelinni «Qovog‘ini uydi, to‘nini teskari kiyib oldi», deb haydashga urinamiz. Ne-
ne umidlar, qancha qiyinchiliklar bilan tiklangan oila qasrini vayron qilishga chog‘lanamiz. Agar er-
xotinning murosalari bo‘lmasa ham go‘rgaydi, aksincha o‘g‘lingiz bilan keliningiz o‘rtasidagi
munosabatlar havas qilguday: bir-biriga muhabbatli, sadoqatli, oqibatli.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 23-Mar-2013, 01:47 | Message # 149 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10133
Status: | Ўтмишда тақводор бир кампир бўлган экан. Ҳақиқатан, тақвоси мустаҳкам, ҳар ишда Аллоҳни васийла қиладиган, ҳар ишда Унга юзланадиган қария кампир...
Ҳар куни эрта саҳарлаб ҳовлисига чиқар, қўни-қўшнисига ҳам эшитиладиган қилиб дуо қилар экан:
“Аллоҳим! Бизга берган мана шу неъматларинг учун чексиз шукроналар бўлсин! Ўзингга ҳамду-санолар бўлсин!”
Бу кампир дуо қилиб бўлиши билан, ҳар сафар қўшни аёлнинг ҳам овози эшитилар экан:
“Аллоҳ йўқ, ҳей кампир. Аллоҳ йўқ.” (Ҳошо)
Бундай оғир гаплардан кампирнинг дили оғриса ҳам, асаблари таранг бўлса ҳам, ўз одатини тарк этмас, яна ҳар куни овози борича, чин дилдан дуо қилаверар экан.
Хуллас, буни ёқтирмайдиган ўша қўшни аёл кунларнинг бирида кампирни масхара қилмоқчи бўлибди.
Дўконга бориб, турли-туман мева-чевалар, сабзавотлар, нон, озиқ-овқат маҳсулотлари олиб, халталарга жойлабди ва кампирнинг эшиги ёнига қўйиб кетибди.
Эртаси куни капир эшикни очиб, турфа хил неъматларни кўргач, ўзида йўқ ҳурсанд бўлиб, баланд овозда дуо қила бошлабди:
“Сенга чексиз шукрлар бўлсин, Аллоҳим! Юборган ушбу неъматларинг учун, берган ризқларинг учун чексиз шукрлар бўлсин...”
Шу пайт, дарахт ортига яшириниб, уни кузатиб турган қўшни аёлнинг овози эшитилибди:
“Эҳ, қариган кампир-а. Айтдим-ку Аллоҳ йўқ деб! (Ҳошо) Бу неъматларни Аллоҳ эмас, мен олиб келдим!”
Шунда тақводор қария асло таажжубланмай, дебди-ки:
“Эй Меҳрибон Роббим! Сенга нақадар кўп шукр қилсам ҳам оздир! Ҳам ушбу неъматларингни юборибсан, ҳам пулини мана бу шайтонсифат бандангга тўлатибсан!
Сенинг борлигингга доимо ишонганман ва бундан кейин ҳам то умримнинг охиригача ишониб яшайман, Аллоҳим...”
|
| |
| |
| SAKINA | Date: Payshanba, 28-Mar-2013, 13:17 | Message # 150 |
 Yangilardan
Group: IJODKOR
Messages: 2592
Status: | Мусулмон севгиси.
Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссаломнинг қилган ғазотларидан бири тугагач, бир мусулмон хотин тушиб қолган ярадорларни излаб топмоқчи бўлди: ўликлар орасига кирди. У ён-бу ённи излар чоғда “Оҳ… сув!..” деган бир товуш эшитди. Бир ярадор мусулмоннинг сувдонини кўрди.
Озроқ сув топиб шу ярадорнинг олдига келди. Бошини астагина кўтариб, сувни ичтирмоқчи бўлди. Ярадор мусулмон дудоғини сувга еткузар чоғда бошқа ёқдан “Оҳ… сув!..” деган ўзга бир товуш келди. Ярадор сув келтирган хотинга дедики:
- Бу сувни мендан бурун шу товуш эгасига элтиб бер. Бир йўлдошим яраланиб сувсаб ётар экан, мен ичолмайман.
Хотин сувни иккинчи ярадорга олиб борди. У ҳам сувни ичайин деб турган чоғида “Оҳ… сув!..” деган яна бир товуш эшитди, хотинга дедики:
- Шу йўлдошим сувсиз экан, мен ичолмайман, бер сувингни шунга.
Хотин сувни учинчи ярадорга етказди. У сувни ичаётганда биринчи ярадорнинг “Оҳ… ўолдим… сувсизликдан” деган товуши келди. Бу ҳам хотинга:
- Сувингни мендан бурун шу товуш эгасига бер! – деди ва ўзи ичмади.
Хотин яна қайтиб биринчи ярадорнинг олдига келса, бечоранинг ўлиб ётганини кўрди. Иккинчи ярадорнинг олдига борди, у ҳам ўлиб ётган экан. Учинчи ярадор ҳам сувсизликдан ўлиб қолмасин дея югуриб кетди:
- Эй, воҳ!.. Бу ҳам ўлиб қолибди! – деб сувни тўкди.
Мусулмонларнинг ўлим чоғида ҳам бир-бирларини қанчалик севишларини ўйлаб кўз ёш қилди.
Абдурауф Фитрат
“Ўқи” китоби, Боку, 1917 йил
|
| |
| |
