|
Islomiy ibratli hikoyalar
|
|
| DURDON | Date: Payshanba, 21-Iyun-2012, 10:56 | Message # 61 |
 SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status:  | Davomi...
Бу сафар у бақириб-бақириб йиғлар ва қўлига тушганини деворга отар эди. Кўзлари катта-катта бўлиб, жойидан чиқиб кетай дерди. Баъзан сал тинчланар, баъзан яна ўзини тута олмай оғзидан кўпик сачраб бақирар эди. Инсон исён қилаётганида жуда хунук кўриниб кетар экан.
- Бу қандай азоблар бўлди? Нима мен сизларни деб бошқа ёшлар каби яшай олмайманми? Болалигимдан бошланди ўзи. Арқон ўйнасам, имомнинг қизи арқонда сакрар эканми? Тўп ўйнасам, хожининг қизи тўп ўйнар эканми? Дадам имом бўлганига менинг ҳам имом бўлишимни хоҳлашди. “Отаси имом бўлса нима қилибди, майли барибир бола бола-да” – дейишмади. Нуқул менинг қилган ишларим, хатти-ҳаракатларимни ҳисоб-китоб қилишарди. Яна ўша гап-сўзлар билан ёшлигимни ўтказмоқчисизлар. Ўтказмоқчисизлар!
Гул хоним хотиржам оҳангда қизидан сўради:
- Қизим, исломга бўйсуниб ёшликни яшаб бўлмайдими? Сен ёшлик деганингда ўша кўчасанғи, очиқ-сочиқ кезадиганларнинг ҳаётини айтяпсанми? Гуноҳ ичида “эркинлик” бўлганда яшаладими ёшлик? Исломий чегарадаги “эркинлик” етмайдими сенга? Имомнинг қизи бўлишга келсак, у азобларни мен ҳам тортганман. Менинг ҳам ҳар бир ҳаракатимни кузатиб юрадиганлар бор эди. Бу миллат агар имомни, боласини-ю аёлини кузатиб юрганчалик ўз оиласини тартибга солиб олса эди, ҳаётимиз анча изга тушган бўлар эди. Буларнинг ҳаммасини биламан, лекин нима қилай? Сенга яна бир марта айтаман, исломий “эркинлик” билан яша.
Фотиманинг кўз ёшлари тинмай оқар эди. У ҳам кўз ёшини артар, ҳамда овозининг борича қичқирар эди:
- Қаёқда? Исломий “эркинлик” ни яшашимга ҳам имкон беришмади-ку. Қўғирчоқ ўйнаш гуноҳмиди? Арқонда сакрашим, тўп ўйнашим гуноҳмиди? Менга эркинлик берилдими? Айтинг-чи, берилдими? Нима қилсам, “болам, сен имомнинг қизисан” демасмидингиз? Имом қизининг Аллоҳи бошқа-ю, бошқа болаларнинг Аллоҳи бошқами? Нега мендан ўзгача бола бўлашимни хоҳлашди?
Залдаги йиғма краватда бағрини ерга бериб йиғлашда давом этди. Кейин бирдан ўрнидан сакраб туриб, онасига деди:
- Эрингизга айтинг, ишларимга аралашмасин. Бўлмаса уйдан кетаман.
Уй ичида бирдан жимжитлик ҳукм сура бошлади. Гўё мотам ҳавоси
ҳукм сурар эди. Бу гаплар душманлар учун ғалаба эди. Илгари қайси фарзанд “уйдан қочиб кетаман” дея олар эди?
Фотима юз-қўлини ювиб яна уйдан чиқди. Дадасининг юзига ҳам қарамай ўтиб кетди. Ёқуб имом қизининг йиғлаб, кўзлари ишиб кетганини сезди. Тушунарли, демак, қизи бориб онасига хархаша қилибди. Нима деди экан? Савдосини ташлаб, дарров аёлининг олдига келди. Зиналардан ҳаяжон билан кўтарилди. Ичкарига кирганида аёлининг йиғлаб идиш юваётганини кўрди-ю, вазиятни янаям аниқроқ тушунгандай бўлди. Қўлини ошхона эшигига тираганча, сўради:
- Нима деди?
Гул хоним кўзларини эридан беркитгандай, бошини кўтармай:
- Ҳеч нима демади, - дея жавоб берди.
- Мендан беркитишга уринма, чунки фойдаси йўқ барибир.
- Қизимиз бошидан оёғигача исёнга тўла. Гапирмаган гапи қолмади. Дадам ишларимга аралашмасин, деяпти. То кичкиналигида имомнинг қизи деб тўп ўйнатишмаганидан тортиб, бугунгача бўлган ҳамма нарсани санаб, роса йиғлади. Имом қизининг Аллоҳи бошқа бўладими, деди. Болалигини ҳам мириқиб яшай олмабди.
Ёқуб имом чўкиб қолган, руҳидаги олов аланга олган эди. Бироз вақт хотинига қараб қолгач, секин ерга чўккалади.
- Қизимизнинг гаплари тўғрику-ю, лекин исён қилишга ҳаққи йўқ. Исён этишнинг ҳеч қандай узрли бир иш эмаслигини унга тушунтиришим керак. Халқимиз жуда тушунчасиз. Имом қизини бошқача бўлиш керак деб ўйлашади.
- Ҳа, менинг ҳам имом бўлишимни хоҳлашди, деб айтди ўзи. Шунақанги гапларни гапирадики, одам нима дейишни билмай қолади.
- Биламан, азизам. Қизимиз, анча ақлли. Шайтонни ҳам орқада қолдиради
Гул хоним эрининг сўзини бўлиб, ичидагиларини тўкиб сочмоқчи бўлди:
- Сизга бир нарса айтай: биз қизимизни йўқотяпмиз. Нима қилсак ҳам уни тўғрилайлик. Унинг бутун фикру хаёли бошқа ёқларда.
- Тўғри, лекин қаерда, нима истайди?
- Билмайман, лекин менимча, очилиб сочилмоқчи шекилли.
- Балки у бирортасини севиб қолгандир. Агар шундай бўлса, сен бир аниқлагин-чи, ким экан. Керак бўлса, ўзим бориб таклиф қиламан.
- Унга асло бундай дея кўрманг. Бирор безорини севиб қолиб куйдирмасин.
- Нима бўлса ҳам майли, мусулмон йигит бўлса бас. Яхши мусулмон бўлса бўлди.
Бу гаплардан сўнг елкасидаги юк янаям оғирлашгандай бўлди. Бу юк унинг бутун жисмини эгиб қўйди, кўзларида ёш билан растасининг бошига бориб ўтирди. У одатда пешингача савдо қилиб, намоз вақти бўлганида аравачасини масжид ҳовлисига олиб кириб қўярди.
Ёқуб имомнинг руҳи йиғлар эди. Қизини қандай йўл билан тўғри йўлга солиши ҳақида ўйлайверганидан, ўғлини унутиб қўйибди. Қизиқ ўғли нималар қилиб юрган экан? У-чи, у қайси оламда юрган экан? Энди ўғлининг қайғусига тушди. Эртага биринчи қиладиган иши ўғлининг мактабига бориб суриштириб келиш бўлади.
Ўша куни Фотима уйга яна кеч келди. Остона хатлар хатламас дадасига эшиттириб:
- Ишда ушланиб қолдим, шунга кеч қолдим, - деди овозини баландлатиб.
Кейин хонасига кириб кетди. Ёқуб имом эса қизининг ортидан қараб қолди.
Эртага қизини кузатиб боради.
Тонгда қизидан аввал уйдан чиқиб, таксига ўтирди-ю, қизининг ўтадиган йўлида кутиб турди. Ниҳоят Фотима қўлида сумкасидан ташқари бир пакет билан кўринди. Таксининг ёнидан ўтаётганида имом кўринмаслик учун эгилиб турди. Қизи автобус бекатига бориб, кута бошлади. Кўп ўтмай, хусусий такси келиб бекатда тўхтади. Имом ўзи ўтирган такси ҳайдовчисига четроқда тўхтаб туришни айтди-да, қизининг нима қилишини кузата бошлади. Фотиманинг ўша хусусий таксига ўтирганини кўргач, ўзини бутунлай йўқотиб қўяёзди. Ҳайдовчи эса ҳеч нарсага тушуна олмаганидан сўради:
- Энди нима қиламиз?
Ёқуб имом жавоб бера оладиган ҳолатда эмас эди.
Саволни яна такрорлаган ҳайдовчи бу сафар ҳам жавоб ололмагач, орқага ўгирилиб қаради. Ёқуб имом титраб-титраб, аммо унсиз йиғлар эди. Бироз муддат ўтгач зўрға:
- Мана шу машинанинг ортидан борайлик, - деди.
- Хўп бўлади, нима десангиз шу, - жавоб берди ҳайдовчи.
Ёқуб имомнинг кўзлари қизида эди. Қизи ҳеч қандай истихоласиз эркин ҳаракатлар билан бошидаги рўмолини ечиб, сумкасига солди. Энди эса сочларини тараб, ёнидаги одам билан кулишиб алла нималарни гаплашиб кетар эди. Ёқуб имом кўз олдидаги манзарани кўрар экан, ич-ичидан ёнар эди. Қизи уни эшитмаса ҳам йиғлаб унга гапириб кетарди.
- Кетма қизим, болажоним. Уларнинг тузоғига тушма. Ўзимнинг гўзал қизим, кетма болам. Ёлвораман, кетма...
Ёқуб имом ўкириб-ўкириб йиғлар эди. Шунча йиллардан бери қизининг ҳақиқий мусулмон бўлиши учун ҳаракат қилган эди-ю, аммо ҳозир кўзлари нималарни кўрмаяпти-я.
Ўша лаҳзаларда у Қуръоннинг яна бир ҳикматини тушуниб етаётган эди. Ёқуб (а.с)нинг ҳам ислом амрига зид ишлар қилган ўғиллари укаларини қудуққа ташлаган эдилар. Лекин Ёқуб (а.с) укаларини ўлдириш учун режалар тузган ўша ўғилларидан воз кечмас, ҳатто уларнинг ҳидоятга эришишлари учун Аллоҳга тинмай ёлвориб, дуо қилар эди.
У жуда яхши билар эди. Булар “Юсуф”имга ёмонлик қилиб, энди менга ҳам ёлғон гапиряпти, дер эди. Йўқотган ҳам, йўқолган ҳам ўз жигарбанди эди. Лекин у тилидан дуо тушмай, сабр билан кутди.
Ёқуб имом мен ундан яхшироқ вазиятдаман, деб ўйлади. Ҳеч бўлмаганда қизимни бошқа болам йўлдан ургани йўқ. Мен азалдан бери душман бўлган тузум йўлдан урди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 23-Iyun-2012, 13:23 | Message # 62 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Имомнинг манекен қизи (4-qism)
Ҳаёт сўқмоқларида
Қуръондан сабоқ олинганида...
Бутун вужуди билан Қуръондан ибрат олишга интилар экан, руҳи сал бўлса ҳам енгил тортиб, юрагида умид уйғонди. Сабр қилиши керак, ахир қизига жуда гўзал тарбия берган. Шундай оғир пайтда Қуръондан ўгит олаётгани яхши бўлди. Юрагидаги олов тобора аланга олаётган бўлса ҳам, анча тасалли олди. Бу тасалли ҳам бўлмаганда нима қилган бўлар эди?
Машинанинг орқа ўриндиғида ўтирганча унсиз йиғлар экан, яна ўша сўзлар оғзидан тушмас эди.
- Болажоним, йўқ, уларнинг тузоғига тушма... Отангга раҳминг келсин. Юрагим дош беролмайди, ахир. Менга бу азобларни раво кўрма.
Ҳайдовчи имомни бу аҳволда кўриб, уни қандай тинчлантиришни билмас эди.
- Қизингизми?
Ёқуб имом кўз ёшлари ичида жавоб бера олмас эди. Сал туриб зўрға минғирлаб деди:
- Ҳа... Қизим.
Ҳайдовчи хафа бўлиб давом этди:
- Сизни тушуниб турибман. Ҳозир қанийди, қизим бўлмаса эди деётгандирсиз.
Ёқуб имом кўз ёшларини артиб:
- Йўқ, ундай деб ўйлаганим йўқ. Ёмон бўлса ҳам у мени болам. Бундай дейишга ҳаққим ҳам йўқ. Менга фарзанд бўлишини мен ҳал қилмаганман ахир.
Олдиндаги машина Лолали маҳалласига келгач, кўп қаватли уйнинг қаршисида тўхтади. Қизи машина ҳайдовчиси билан қўл бериб хайрлашгач, савдо расталарига кириб кўздан ғойиб бўлди.
Ёқуб имом уйга қайтганида бир аҳволда эди. Кечгача гоҳ бориб савдо қилди, гоҳи уйга келиб ётди.
Бўлган воқеани ҳатто аёлига ҳам айтмади. Қизига айтиб қўйишидан чўчиди. Ёқуб имом эса бугун кўрганларини қизига билдирмай, уни олдинги ҳолатига қайтариш ниятида эди. Агар қизи отасининг ҳамма нарсадан хабардор эканлигини билиб қолса, уйдан қочиб кетиши мумкин эди. Унда ҳам қизини йўқотар, ҳам душманлари ғолиб келган бўлар эди.
Кечки пайт қизи келганида қизи билан гаплашиб олишга турли йўллар қидира бошлади. Кейин табассум билан қизига деди:
- Кел қизим, бугун дастурхонни сен туза. Фарзандим тайёрлаган кечки овқатни еб бир маза қилай. Шундай деганча у қизининг юзига тикилиб, унинг хаёлларини англаб олишга интилар эди.
Фотима отасининг унга бундай чиройли оҳангда сўзлашишидан мамнун бўлиб, дарров рози бўлди. Демак, отасининг ҳали ҳеч нарсадан хабари йўқ.
- Хўп бўлади, дада. Дарров тайёрлайман.
Ёқуб имом эса унсиз йиғлади. Қизи мана неча ойлар ўтдики, анчадан бери энди “дада” деди.
Фотима шошиб-пишиб дастурхон тузай кетди. У дадасининг одатини яхши билади. Хуфтон намозидан олдин овқат ейилиши суннат ҳисобланади.
Усома ҳам етиб келди. Ёқуб имом ўғлини қучоқлаб ҳол аҳволини сўради. У ўғли билан дўст бўлишга қарор қилганди. Дастурхон атрофига тўпланишганида эса имом ичидаги дарду аламларга қарамай, кўтаринки кайфиятда кўринишга интилди. Аёлига қараб гапирарди-ю, лекин у гаплар аслида қизига қаратилган эди.
- Бугун савдо жуда яхши бўлди. Шу кетишда давом этса, яхши бир жойга кўчиб ўтамиз. Қизимга бу ер ёқмади. Нега энди фарзандимнинг айтганини қилмас эканман? Қизим энг гўзал нарсаларга лойиқ-ку, шундайми? Мен қизим учун ҳам, ўғлим учун ҳам кечани кеча кундузни кундуз демай ишлайман.
Фотиманинг егани бўғзида тиқилиб қолаёзди:
- Сал кеч қолмадингизмикан, дада?
- Нега кеч бўлар экан? Зарар ишнинг қаеридан қайтилса ҳам фойдалидир. Фақат қайтишни билиш керак.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 23-Iyun-2012, 13:24 | Message # 63 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | DAVOMI...
Қизига у “бу хато ишларингдан қайт” деётганди. Ёнаётган руҳи билан деди:
- Бандамиз. Ҳаммамиз хато қиламиз. Қанчадан қанча одамлар бор, охирги дақиқаларда хатоларини тушуниб етганлар. Аслида менинг унчалик катта хатоларим йўқ-ку, лекин сизларнинг шикоятларингизга қулоқ солмаганим учун, сизларни қийнаб қўйганим учун ўзимни айбдор ҳисоблайман. Мен хатоимни тузатаман, чунки мен ўзимга оид хатоларни тузатишга жавобгарман, сиз ҳам ўзларингизга оидларини тузатишга масъулсиз.
Бу гаплардан сўнг жимжитлик ҳукм сура бошлади. Ёқуб имом аста билдирмай Фотимани кузатар, “қизим бу гапларимдан ўзига бирор хулоса чиқариб олдимикин?” деб ўйларди. Қанийди, қизининг қалбида заррача пушаймонлик ҳисси бор йўқлигини билолсайди... Уни қутқариш умиди ортар эди.
Бироқ қизи ҳечам сир бой бермас эди.
- Умуман тўғри йўлдан озган бўлса-чи?
Ёқуб имом бу саволни эшитиб кўнгли кўтарилди. Демак, қизи ўзини йўлдан адашган ҳисоблар, “бу йўлдан қутула оламанмикин?” деб ўйлаётган эди. Шунинг учун у эҳтиёт бўлиб ва маъноли гапириши керак эди.
- Адашса-ю, ақлини йиғиб олиб, тўғри йўлга қайтса, ўзини қутқара олган бўлади. Тунов куни газетада ўқиб қолдим. Бир киши ўзини “Бўғоз” кўпригидан ташлабди. Денгиз томон шўнғир экан, ўз жонига қасд қилиб нотўғри қилаётганини тушуниб етибди. Юқоридан сакраганда сув қаттиқлашар экан-ку, буни билгани учун йигит сувга яқинлашиб қолганда ҳавода бир умбалоқ ошиб, кейин ўзини сувга отгани учун ҳатто бурни ҳам қонамай соғ-омон қолибди. Буни қаранг-ки, пушаймонлик кечроқ бўлса ҳам ўз фойдасини кўрсатар экан.
- Умуман йўлдан озганлар учун вазият қандай бўлади?
- Агар ўша йўлда қолиб кетса, нариги дунёга шу тарзда кетади. Лекин ўлим келмай, ўзини қутқара олиши ҳам мумкин.
Ёқуб имомнинг қалбида неча ойдан бери энди оғзини очган қизининг гапларидан анча умид уйғонди. Бўлди, агар қизи йўлдан адашган бўлса ҳам, қизи хатоларини тушуниб етадиган бўлса, уни кечирар ва унинг хатоларини ҳеч ҳам юзига солмас эди.
Таомдан кейин қалбидаги умид нурлари ила масжидга тушди.
Орадан кунлар ўтди.
Ғам ва умид орасида яшаётган эди Ёқуб имом. Бир куни кечки пайт дўсти Аҳмад уни чақирганини эшитиб пастга тушди.
- Тинчликми Аҳмад? Нимадир бўлдими?
Аҳмад жуда ғамгин ва паришон ҳолда эди. Ёқуб имом зиналардан шошиб тушар экан, сўради?
- Нима бўлди? Кимдир ўлиб қолибдими?
Аҳмад унинг кўзларига алам билан қаради:
- Сенинг учун ўлим билан баробардир, дўстим.
- Нима бўлди, тезроқ гапир, бўлмаса юрагим тўхтаб қолади.
Аҳмад бўлса энди йиғлай бошлаган эди.
- Сўрама дўстим. Ўзимнинг фаришта имомим... Сенга нохуш хабарим бор...
- Қанақа хабар?
- Қандай айтишни ҳам билмайман. Аслида бу гапни сенга айтиш жуда оғир, лекин айтишга мажбурман.
Ёқуб имом бирдан қизининг уйда эмаслигини эслади.
- Нимааа, қизим ўлдими?
- Айтадиган гапим, ўлимдан ҳам мудхиш. Бу гапни эшитгандан кўра қизингнинг ўлишини афзал кўрар эдинг.
Ёқуб имом гап нима ҳақда эканлигини англади. Демак, у қизини очиқ сочиқ ёки бирор йигит билан кўрибди.
- Йўқ, қизим нима қилган тақдирда ҳам, уни қандай ҳолда кўрган бўлсанг ҳам, мени ўлимичалик ёндирмайди. Қайтага, шу аҳволида дунёдан ўтиши мени кўпроқ эзади. Чунки ҳали умид бор, чиқмаган жондан умид. Қизимни қаерда ва қандай ҳолда кўрдинг Аҳмад?
- Сен учун энг аламлиси ўлим экан, унда айта қолай. Бугун қизингни мини юбкада кўрдим. Рўмолини ечган, бўянган. Кўрсанг таний олмайсан.
- Биламан.
- Нима? Биласанми?
- Ҳа, Аҳмад биламан. Уни кузатиб боргандим. Йўлда рўмолини ечиб олди. Рўмолини ечгандан кейин, агар ихлоси бўлмаса, мини юбка ҳам кияди. Хўш, сенинг кўрганингни билдими?
- Билди. “Дадамга айтманг” – деб роса ёлворди. Лекин мен қандай қилиб айтмай, ахир бу сенга хиёнат бўлар эди-ку.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Shanba, 23-Iyun-2012, 13:25 | Message # 64 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Davomi...
Ёқуб имом яна йиғлай бошлади.
- Эшитишимни хоҳламаганидан, демак, ҳали умид бор. Илтимос, менга айтганингни билмасин ва уни ўша аҳволда кўрганингни ҳам ҳеч ким билмасин.
- Албатта, ҳеч кимга айтмайман, дўстим. Одамлар билса нима дейди ахир, асло айтмайман.
Ёқуб имом ёшли кўзларини дўстига тикиб:
- Йўқ, мен одамларни эмас, қизимни ўйлаяпман. Унинг рўмолини ечиб, кундан кунга йўлдан озаётганини билишса, қизимни тўғри йўлга солиш умидим қолмайди.
Аҳмад дўстининг сабру иродасига ҳайрон қолган эди. Бу қандай ота бўлди. Умрида ҳеч қачон бундай отани кўрмаган эди. Улар иккалалари ҳам масжид ташқарисида тик оёқда туришар эди. Ёқуб имом масжиднинг ўртароқ қисми томон юра бошлади.
- Аҳмад, энди сен борақол, қизим бизни кўриб қолса дарров сезиб қолади.
- Хўп бўлади, лекин бу ёғига нима қилмоқчисан?
- Аввалам бор, савдо ишим яхши кетса, бошқа жойга кўчиб ўтамиз. Қизимнинг қўлига кўпроқ пул бераман, ишдан бўшатиб оламан. Булар балки чорамасдир, лекин ҳозир бошқа қандай йўл тутишни ҳам билмайман. У ҳали номусини йўқотиб бўлганича йўқ, балки ўзига келиб қолар, деб ҳаракат қиляпман.
- Сабру матонатингга ҳайрон қолдим. Аллоҳ ўзи қувват берсин.
- Соғ бўл, Аҳмад. Баъзан ўзим хато қиляпманми, деб ўйлаб қоламан. Бир гап бор-ку “ўликлар тирикларни ҳолва еяпти деб ўйлар эканлар” - деган. Шунга ўхшаб, одамлар ўйлайдики, имомларнинг хечам ғами бўлмайди, хато қилмайди, деб. Улар бизга, биз уларга бошқа бошқа дунёлардан қараймиз. Ҳозирги гапларинг менга қувват бағишлади, кайфиятимни кўтарди. Демак, тўғри йўлда эканман. Аллоҳ фойдали гапларни гапирадиганларни севади. Қани энди борақол, машҳур шоир айтганидек, “энди мен ёлғиз йиғлайин”.
* * *
Кунлар шу тарзда ўтиб борди. Ёқуб имом ҳеч қандай чора топа олмаётган эди. Эрталаб тонг саҳардан яна аравасининг бошида харидор пойлар экан, бошқа тарафдан ҳали ҳам қизини ўйлаб юм-юм йиғларди-ю, кўз ёшларини ичига ютар эди.
Бирдан дўсти Аҳмаднинг келганини пайқаб қолди. Бироз суҳбатлашганларидан сўнг ўй хаёллари билан ўртоқлашди:
- Аллоҳга шукур, дўстим. Гаров пулини ҳам йиғиб қўйдим. Тавба, баъзи уй эгалари Аллоҳдан қўрқишмайди ҳам. Гаровга тилла бераман десам, олмаяптиям. Мен у уйдан кетаётганимда гаров пулининг ҳеч қандай қиймати қолмас ёки электр ҳақини тўлаб қўйишим керакмиш. Ҳа, шунақа экан, тиллани олақол. Майли, шу пулидан қутулиб олсам, кейин тилла оладиган бирор бошқа уй қидираман.
- Тополмасангчи?
- Топгунимча қидираман. Ўз принципларимдан воз кечолмайман.
- Ҳамма сендай бўлганда-ку, уй эгалари бунчалик адолатсизлик қилмас эди. “Нима қилай қанча миллион сўмларни шу ерга сарфладим, олаётган кира хаққим ўша сарф-харажатларимни қопламаяпти-ку” – дейишади.
- Йўқ, улар нотўғри фикрлашяпти. Тиккан пуллари фақат кира ҳаққидан келмайди-ку, мулкининг қиймати ҳам йил сайин ошяпти. Бир миллиардлик ер саккиз миллиардга кўтарилади-ю, у бўлса нуқул кира хаққини ҳисоблайди.
- Тўғри айтасан. Мен ҳам биттасига шу гапни айтсам, “сен мулкимнинг ҳисоб-китобини қиляпсанми?” – деди.
Ёқуб имом ўйчан ҳолда:
- Нимадир қилишимиз керак, деди.
Аҳмад ҳам имомга маъноли қараб қўйиб:
- Тўғри айтасан, нимадир қилиш керак, дея жавоб берди-ю, сўнг мавзуни ўзгартириш ниятида “Хўш, ўзингда бошқа нима гаплар?” – деб сўради.
Аҳмад Ёқуб имомни бирор бошқа мавзуда гап очади деб ўйлаган эди. Лекин имомнинг фикру хаёлида биргина ўй эди:
- Ҳаммаси ўша ўша. Кундан кун қизимни йўқотиб боряпман. Лекин қўлимдан ҳеч нарса келмаяпти.
- Тавба, Фотима динидан воз кечдимикана?
- Йўқ, дўстим. Қизим динсиз эмас, лекин у динини севмайди. Аллоҳга ҳам, Қуръонга ҳам ишонади. Лекин унга гўзал кўринаётган дунёнинг ҳақиқий юзини кўрмагани учун диний ҳукмларни ёқтирмайди. Динсиз бўлишни истамайди-ю, барибир ўзини динсиз ҳаётга отади. Нотўғри таълим бердик, дўстим. Хато қилдик. Дин ўргатяпмиз деб, савоб ёки гуноҳлардан сўз очдик. Макруҳ мубоҳларни эса четлаб ўтдик. Оқ ёки қорани ўргатдик, қолган рангларни беркитдик. Болани ҳар тарафдан сиқдик. Кулса ҳам, йиғласа ҳам айбдор санадик. Бошқалар эса Аллоҳнинг динига зид равишда унга рангин дунёни кўрсатди.
Бир муддат нима дейишини билмай, сўнгра яна давом этди:
- Нималарнидир хато тушунтирдик, хато қилдик. Ўзгалар болаларининг дарди билан ёнибману, ўз боламни унутибман. У ҳам энди ўшалардан фойдаланяпти.
- Нега айбни доим ўзингга тўнкайсан? Нима ҳамма айб сендами? Қизинг айбсизми? Ўзингни бунчалик қийнама. “Ўзгалар ҳаққини ейиш ҳақсизлик-да, ўз ҳаққига хиёнат адолатсизлик эмасми? Инсон ўз қадрини ҳам билиши керак” – деган сен эмасмидинг? Қизинг сендай отанинг қадрига етмай, ўзидан кетяпти.
- Мен ахир уни айбсиз демадим-ку. Шундай йўл топишим керакки, у ҳам мен ҳам хатоимизни тушуниб етайлик.
- Лекин, Нуҳ алайҳиссаломнинг ҳам фарзанди динсиз эди. У нима отасининг хатоси сабабли динсиз бўлибдими? Йўқ, баъзи фарзандлар катталарнинг хатосини қурол қилиб олиб имонсизлик қилишяпти. Сен ўзингни бунчалик азоблама.
- Гапларинг тўғри, лекин менинг қизим динсиз эмас. Динсиз бўлишни хоҳламайди ҳам. Боламнинг дарди бошқа дедим-ку. Муҳит ҳам боламга анча таъсирини кўрсатди. Мен ҳам Исломни борича сингдира олмадим, шекилли. Нимадир бўлди-да... Аллоҳ ёрдамчинг бўлсин, Аҳмад. Бошқа нима ҳам дея олардим.
- Хафа бўлма-ку. Жуда сергапсан-да. Ўрнингда бўлганимда шунақанги додини бериб калтаклар эдим-ки, ўзини касалхонада кўрар эди. Йўқол, қаерга борсанг, бор. Мени шарманда қилишга нима хаққинг бор, дердим.
Ёқуб имом кўзлари тўла ёш билан жавоб берди:
- Сен осон йўлни танлаган бўлсанг, мен нима қилай? Нима қилаётган бўлсам ҳам, болам мени шарманда қилгани учун эмас, уни тўғри йўлга солиш учун ҳаракат қиляпман. Сен ўз орингни ўйлаяпсан. Мен бориб динимни бошидан ўрганаману, қаерида хато қилганимни топаман.
Чуқур нафас олди-ю, йиғламсираган оҳангда гапини давом эттирди:
- Албатта унгача боламдан асар қолса ва мен ҳаёт бўлсам...
davomi bor
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 25-Iyun-2012, 14:18 | Message # 65 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Имомнинг манекен қизи (5-qism)
Ярим тун бўлганига қарамай Фотимадан ҳамон дарак йўқ эди. Гул хоним бу ҳолдан қаттиқ ранжиган бўлишига қарамай, эрининг паришон ҳолини кўриб унга ҳеч нарса демади.
Ўша туни қўрқинчли туш кўриб бақириб уйғониб кетган Ёқуб имом, ўзини масжид боғига урди. Саловат айтиб дуо қилгач, Аллоҳдан таскин сўраб, яна ичкарига кирди. Бўлди, қизини уйғотишдан бошқа илож қолмаган эди. “Қандай йўлга кириб қолгансанки, сени кечалари қоп-қоронғу қудуқ ичида туш кўраман. Менга айт, болам. Иккаламиз чора топайлик. Истасанг, дўстинг бўлай”, - дерди. Ўрнидан туриб қизининг эшигини тақиллатди. Ҳеч қандай жавоб бўлмагач, янаям қаттиқроқ тақиллата бошлади. Қаттиқроқ қаттиқроқ... Эшик синиб кетай деса ҳам, қизидан садо йўқ эди. Шовқин-сурондан уйғониб кетган Гул хоним жуда қўрқиб кетди.
- Эшикни синдириб юборасиз, бекорга овора бўлманг. Фотима кеча уйга келмади.
Ёқуб имомнинг мияси музлаб қолгандай бўлди.
- Бу нима деганинг?
Гул хоним ерга қараганча:
- Қизингиз уйга келгани йўқ деганим, - дея жавоб берди.
- Унда нега менга айтмадинг?
- Айтганим билан нима қилардингиз? Бекорга кечаси билан юриб чиқар эдингиз. Ҳеч бўлмаса, ухлаб олдингиз. Сизни ўйлаб айтмадим, азизим. Бу қиз сизни адойи тамом қилади.
- Ниятинг яхши бўлгани учун сени кечирдим. Аслида кечириладиган хато эмас бу.
Ёқуб имом уй ичида у ёқдан бу ёққа бориб келар, “Боламни йўқотяпман, кун сайин биздан узоқлашяпти. Эртага дарров унинг иш жойига борамиз. Сен биласан-ку, қаерда ишлашини.” – дерди.
Тезроқ тонг отиб, соат саккиз бўлишини кутишар эди. Ёқуб имом эса ҳеч қаерга сиғмаётган, Гул хоним ҳам тинмай кўз ёш тўкар эди. Ниҳоят кутилган соат келгач, Гул хоним етти ой аввал қизини ташлаб келган фабрикани кўрсатиб деди:
- Шу ер, биринчи қават.
- Эй Аллоҳ. Қанчалик катта хатога йўл қўйдим-а? Нега шу пайтгача қизимнинг иш жойини келиб текширмадим? Эркакларнинг кириши мумкин эмас эмиш. Шунақасиям бўлар эканми? Эй, нодон ақлим, - дея нола қилди Ёқуб имом.
Эшик қўнғироғи босилганида жуда очиқ-сочиқ кийинган аёл эшикни очди:
- Хизмат?!
Ёқуб имом ҳайрон бўлганча қизини сўради. Аёл эса эслай олмади. “Фотима исимли ишчимиз йўқ”.
Гул хоним:
- Қанақасига? Бўлиши мумкин эмас, ахир мен ўзим қизимни шу ерга олиб келиб қўйганман, - деди ҳайратланиб.
- Кечирасиз, сизни эслай олмадим. Хоҳласангиз ичкарига кириб текшириб кўринглар.
Эри-хотин ичкарига кириб қизларини қидириб кўришди, аммо топа олишмади. Кейин рўйхатдан ўтганларни кўздан кечирдилар. Топишди-ю, лекин Фотима у ердан аллақачон бўшаб кетган эди. Ёқуб имом ўзини зўрға тутар экан, сўради:
- Бу ернинг хўжайини билан учрашсам бўладими?
- Менман, деди ҳалиги аёл.
Ёқуб имомнинг ҳайрати янаям ортди:
- Нимааа? Сизмисиз? Етти ой олдин ишга қабул қилган ҳам ўзингизмидингиз?
- Ҳааа. Кечирасиз, бунинг бирор ғайритабиий жиҳати борми, тушуна олмадим.
Ёқуб имом аёлининг юзига қаради. Гул хоним уят ва шармандаликдан ерга қаради.
Ёқуб имом яна ўша аёлга қараб:
- Сиз хожимисиз? – деб сўради.
Аёл хохолаб кулганча:
- Менинг хожига ўхшаш тарафим борми? – деди.
Ёқуб имом ўзини кўчага отди. Ўшанда рафиқасининг ёлғон гапирганини тушунди. Ундан бундай мудхиш хиёнатни асло кутмаган эди.
Маҳаллаларигача йўл бўйи гаплашмай яёв юриб келишди.
Бирдан Ёқуб имомнинг хаёлига Бетуш хола келди. Чиқмаган жондан умид деб, эшигини қоқди. Эшик қўнғироғини чалаётганда оддий ҳаёт қоидаларини ҳам унутганидан қўнғироқни тез-тез босар эди. Аслида бир марта эшик қоқилгандан кейин бир муддат кутилиши лозим эди. Балки уй эгаси намоз ўқиётгандир. Сўнгра эшик яна қоқилиши керак, жавоб бўлмаса яна бироз кутилиб, учинчи бор эшик қоқилгандан кейин ортига қайтиши керак эди. Қуръонда шундай дейилганди. Ўзига келганида бир муддат жим туриб қолди, бироз кутди.
Ичкаридан уйқусираган овозда бир одам:
- Ким у эрталабдан? – дея сўрагани эшитилди.
Эшик очилганида Ёқуб имом қизини кўрди. Бир он нима қилишини, қизини уришни ҳам ёки уни қучоқлаб йиғлашини ҳам билмай қолди. Қайси бири исломийроқ, оталарча бўлар эди? Бутун фикру хаёллари айқаш-уйқаш бўлиб кетди. Бирдан қизи билан нигоҳлари тўқнашди. Ёқуб имомнинг асаблари бўшашди. Ҳеч нарса демай, ҳолсиз бўлиб ерга чўкди. Бироз муддат бошининг айланиши ва ўзига келишини кутгач, кўзлари ёшланганча қизига термулиб:
- Қизим, мендан нима истайсан ўзи? Мени ўлдиришни қасд қилганмисан? Кеча нега уйга келмадинг? Асло бировларникида қолма деганим учун менга жаҳл қилиб шундай қилдингми? Болам, менга душманмисан? Сенга нима қилдимки, менга бундай муносабатда бўляпсан? Мана, гаров пулини ҳам йиғиб қўйдим. Яна нима қилишимни истайсан? Айт болам... айт... Мени суистеъмол қилмаааааа...
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 25-Iyun-2012, 14:20 | Message # 66 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Фотиманинг эса баҳоналари тугамас эди.
- Ўлик ювишдан воз кечинг. Мен ўликдан қўрқаман.
Ҳали ҳамон эшик тагида ўтирган Ёқуб имом паришон ҳолида сўради:
- Нега ўликдан қўрқасан, болам. Улар сенга бирор ёмонлик қилмаса? Қайтага тириклардан ёмонлик кут сен, болам. Айт-чи, қайси ўлик сени Аллоҳдан узоқлаштириш учун сўз очди? Қайси ўликнинг сенга зарари тегиши мумкин? Сен ўликдан эмас, тирикдан қўрққин. Ўшанда сенинг гапингга кириб, ўлик ювмайман.
- Унда маҳаллада бирортаси вафот этса, нима қиласиз?
- Сен вафот этсанг, бирор аёлни топаман. Агар мен ўлсам, сен эркак ювувчи топасан. Агар сен истамасанг, бундан кейин ўлик ювмайман.
Фотиманинг бошқа чораси қолмаганидан:
- Хўп... – деди.
Қизи “хўп” деганининг ўзи катта нарса эди. Қайси гапига рози бўлганини ҳам сўрамади. Ҳозирча шу сўзнинг ўзи Ёқуб имомни севинтирди.
- Хўп, яхши. Бу ерда қолганинг учун мен ҳам сени кечирдим, лекин яна бир маротаба шундай қилсанг кечирмайман.
Қизи билан бўлиб ўтган бу келишувдан сўнг, у қизининг иш жойини бориб текширишга қарор қилди. Ўша таксисига минган одами ким бўлди экан? Қизи кечаси қаерда қолди экан?
Кечки пайт уйда у яна қизи билан гаплашиб олди.
- Қизим, болажоним, ўзингни эҳтиёт қил. Шайтоний ҳою ҳавасларга берилма. Инсон олтинга ўхшаган бўлади. Нажосатга тушса ҳам, тозаланса, Аллоҳ наздида тоза ҳисобланади. Лекин инсоннинг олтиндан фарқли яна бир тарафи бор-ки, бир марта ифлосландими, тозаланса ҳам, одамларнинг кўз ўнгида доғли бўлиб қолаверади. Эртага фарзандли бўлганингда, уларнинг олдида виждонинг пок бўлиб оналик қилсанг, турмуш ўртоғингга нисбатан ҳам виждонинг пок бўлса, кўнглинг хотиржам бўлади. Қинғир йўлда юрма. Агар бирор севганинг бўлса, айт, ўшанга узатай. Қалбингда қандай ҳислар бўлса барчасини мен билан ўртоқлаш. Мен сенинг дўстингман, болам. Сенга ёмонликни раво кўрмайман, бироқ менинг меҳримни суистеъмол қилма.
Фотима миқ этмай фақат тинглар эди.
Гул хоним ҳам орада гап қўшиб қўярди-ю, лекин Ёқуб имом аёли билан гаплашмаётган эди.
Эртасига у яна қизининг ортидан борди. Бу сафар ҳам у ўша бекатда тўхтаган, лекин бу гал автобусга ўтирган эди. Ёқуб имом таксида автобуснинг ортидан бориб, қизининг иш жойини билиб олди. Лолали маҳалласида фабрика ательесида ишлаётган эди қизи.
Кираверишда ёзиб қўйилган фабрика телефон рақами ва хўжайинининг исмини ёзиб, ортига қайтди.
Гул хоним эри билан гаплашиш учун турли баҳоналар қидирар эди-ю, аммо имом бунга парво ҳам қилмас эди. Аёли бошқа сабр қилолмади:
- Нега мен билан гаплашмаяпсиз, нимага? Қизингизни ўйлаб сиз сиқиляпсизу, мен сиқилмаяпманми?
Имом унга савол назари билан қараб қўйди.
Гул хоним гапида давом этди:
- Қизингизнинг қилмаган қилиғи қолмади, нега энди уни кечирасизу, мени кечирмайсиз?
- Боламга ишонмагандиму, лекин уни сенга ишониб топширган эдим. Сен эса омонатга хиёнат қилдинг. У ердагилар диндор одамлар экан дединг. Келди кетди мумкин эмас, дединг. Гапингга ишониб бормадим, суриштирмадим. Яхши, иймонли одамлар бўлса, боламга зарари тегмайди, дедим. Хўжайини мусулмон бўлса, ишчиларига ҳам болаларига қарагандай, кўз қулоқ бўлади, деб ўйладим.
- Бу замонда ҳар бир мусулмонга ишонадиган бўлсангиз, янаям кўп адашасиз.
- Мен намозхонлар, исломий шартлар асосида ишлайдиган ер бўлса, қизимни ишонаман. Агар омонатга хиёнат қилса, у дунёда барибир жавобини беради. Лекин у ердагиларнинг мени алдашиниям кераги қолмади. Сенинг ёлғонинг барчасидан ошиб тушди.
- Хато қилиб қўйибмиз, кечирақолинг энди.
- Кечириш? Бунақанги буюк хиёнатни кечириш осон эканми? Аллоҳга дуо қил. Аллоҳ азза ва жалла ўзи қалбимни сенга нисбатан тўғрилаб қўйсин. Бўлмаса бу кетишда сенга бўлган муносабатим ўзгармайди. Эсингда бўлсин, йўлдан озган қизларнинг айбдор ўртоқлари уларнинг эзгу ниятли оналаридир. Қизларининг ҳолатини оталаридан беркитишади, ўзлари ҳам бунга бирор ечим топа олишмайди.
- Худди ўзингиз ечим топгандай...
- Топишга ҳаракат қиляпман. Қўлимдан келган ҳамма нарсани қиляпман. Боламни қутқариш учун ҳамма йўлларни синаб кўряпман, Яна нима қилай? Роббимдан сабр сўраб йўлимда давом этяпман. Сен Бетуш хола деган аёлникига бор... Ким ўзи? Қаерлик? Нима иш қилган? Бироз ўтириб суҳбатлаш, тағин шубҳаланиб қолмасин.
. Мақсади қизининг иш жойига телефон қилиш бўлгани учун аёлини кўчага атайин чиқариб юборган эди. Гул хоним чиқиб кетиши билан телефон рақамларини терди.
- Ало, эшитаман?
Ёқуб имом ҳаяжондан зўрға гапирарди:
- Ассалому алайкум, Демирхон бей билан гаплашсам бўладими?
Кўп ўтмай Демирхон бей гўшакни олди:
- Эшитаман, мен Демирхонман.
- Яхшимисиз Демирхон бей? Мен қизим ҳақида сиз билан гаплашиб олмоқчи эдим.
- Бемалол, лекин қизингиз ким бўлади?
- Фотима... сизда ишлайди.
- Кечирасиз, бизда Фотима исмли ходим ишламайди. Янглишибсиз шекилли.
- Йўқ, янглишганим йўқ. Эрталаб ўз кўзим билан қизимнинг сизнинг иш жойингизга кириб кетаётганини кўрдим.
- Тавба. Бу ерда Фотима исмли ходимим бўлади-ю, мен танимас эканманми?
Сўнгра гўшакни бироз ўзидан узоқлаштириб, котибадан ишчилар рўйхатини сўради.
- Захро, ишчилар рўйхатини бериб юбор.
Кўп ўтмай, дафтар вароқланаётганининг товуши эшитила бошлади. Кейин котибасига мурожаат қилиб, “Бизда Фотима исмли ишчи борми?” – деб сўраб, кейин “Ҳа, топдим. Бор экан” – деди.
- Ало.
- Эшитаман, гапираверинг.
- Ҳа, бизда Фотима исмли қиз бор экан. Фақат исмини Чечак дея ўзгартириб олибди.
- Сизларда нима иш қиляпти у?
- Манекенимиз бўлади. Қизингизнинг нима иш қилишидан хабарингиз йўқми ҳали?
- Нимаа?.. Қанақа манекен?
- Биз улгуржи савдо билан шуғулланадиган фирмамиз. Қизингиз бизда сотиладиган нарсаларни реклама қилади.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 25-Iyun-2012, 14:21 | Message # 67 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | davomi...
- Нима? Манекенликни қаердан ўрганибди?
- Курсларга қатнаб ўрганган-да. Биз ҳамманиям ишга олавермаймиз. Ҳужжат асосида ишга олганмиз.
Ёқуб имом титраётган эди:
- Ишонинг, бу гаплардан хабарим йўқ эди, фақат илтимос, қўнғироқ қилганимни қизим билмасин.
- Жаҳлингиз чиқдими? Йўқ, сиз қизингиз билан фахрланишингиз керак. Шундай гўзал қоматли қизингиз бор экан.
Ёқуб имом қизининг қомати ҳақидаги гаплардан жуда ноқулай аҳволга тушди. Шундоғам қулоқлари шанғиллар, гўё бутун дунё унинг бошига тушиб кетаётгандай эди. Гапирадиган ҳолатда эмаслигидан:
- Сизни ҳам безовта қилдим. Вақтингизни ажратганингиз учун раҳмат, - дея гўшакни жойига қўйган эди-ю, эшитган гапларидан ўзига келолмас, қотиб қолган эди. Турган жойида ҳаракатсиз карахт бўлиб қолди. Ҳатто йиғлай ҳам олмаётган, бу сафар жони, қони, руҳи, қалби ва бутун аъзолари ёнаётган эди.
Ўзига келганида аёлининг тепасида турганини пайқади. Ҳеч нарса бўлмагандай, ўзини ташқарига урмоқчи бўлган эди, аёли гапириб қолди:
- Бетуш хола ҳақида суриштирдим. Илгарилари аёлларни сотиш билан шуғулланган номуссиз аёл экан. Уялмай энди тавба қилганман, дейди. Аммо ҳечам тавба қилганга ўхшамайди. Ким билади, қизимизга нималарни уқтирган экан? Вақтлироқ у аёл ҳақида суриштирсак бўлар экан.
Ёқуб имом ҳеч нарса демади.
Кеч бўлиб, Фотима билан Усома уйга вақтли келишди. Усома-ку уйга ҳар доим вақтли келар эди. Бутун борлиғи билан дарсига шўнғиб кетган Усома бирданига ёдига тушиб қолган воқеасини гапира кетди.
- Опааа, бугун нима бўлганини биласизми? Газетада бир расм кўрдим. Унда сурати босилган бир қиз худди худди сизга ўхшайди. Шунақанги ёмон бўлиб кетдим-ки, дарров газетани сотиб олдим. Қарасам, Чечак исмли манекен экан. Сал қолса хушимдан кетар эдим.
Фотима эса доимгидай сукут сақлар эди.
Ёқуб имом гапга қўшилди:
- Нима кийиб олган экан ўша манекен?
- Мини юбка кийиб олган эди. Шунақанги опамга ўхшаб кетар эканки...
- Опанг унақа иш қилмайди-ку. Қандай қилиб ундан шубҳаланишинг мумкин, ўғлим?
Шу пайт Ёқуб имомнинг ақлига яна қизига дарс бериб қўйиш келди:
- Опанг ақлли қиз. Аллоҳ берган вужудини ҳаммага кўз-кўз қилмайди. Шайтон йўлдан уриб, шундай қилган тақдирда ҳам, дарров тавба қилган бўлар эди. Ҳа, илгари сочининг бир толасини ҳам кўрсатмаган фарзандларимизни, энди мода деб ечинтиришди. Чўмилиш кийимлари деб қизларимизни эркакларнинг кўз ўнгига яланғоч қилиб чиқаришди. Чўмилиш кийими дейилса, худди яланғочлик ҳисобланмайди. Ё Раббим. Ҳалқимизнинг кўзи бу ҳаромларга шунчалик ўрганиб қолдики, энди бу оддий ҳолга айланди.
Усома саволини ичида тутиб тура олмади:
- Қизингиз бўлганида уни ўлдирар эдингиз, тўғрими?
Ёқуб имом қизини ўйлаб сўнгра жавоб берди:
- Йўқ, ўлдирмас эдим. Қизимнинг Аллоҳ ҳузурига ўша ҳолатда чиқишини истамаганим учун, уни тўғри йўлга қайтариш мақсадида қўлимдан келганини қилар эдим.
Эртасига Ёқуб имом яна дўсти Аҳмад билан дартлашар эди.
- Қизимни умуман бой беряпман, дўстим. Бир қора қўл кўринмай уни мендан олиб кетди. Мен эса она жайрон каби узоқдан овчиларга қараб қолдим. Кеча кундуз ухлолмайман. Нима қилишимни билмайман. Мен таклиф қилаётган ҳаётнинг жозибаси у дунёда, улар таклиф қилаётганники эса бу дунёда. Булар ёшларни йўлдан оздиряпти. Бу динсиз оқим бизни пичоқсиз сўйяпти. Оилалар ич-ичидан емириляпти, лекин одамлар буни тушуниб етаётганлари йўқ.
- Ҳалиям қизингнинг ақлини киритиб қўймадингми?
Масжид ташқарисидаги стулда ўтирар экан, узоқларга тикилиб қолди:
- Қизимнинг ич дунёсини забт этолмаганимдан кейин нима фойдаси бор? Хато қилдим, дўстим, хато қилдим. Мен қизимга гул тутдим, аммо қоп-қора идишда. Улар эса заҳарни чиройли идишда тутишди. Болаларимиз ўша гўзал ва ширин кўринган нарсанинг туб тубидан захар сизиб чиқишини билмайдилар ҳам.
Аҳмад имомнинг бу гапларидан аччиқланган эди.
- Сендан жуда жаҳлим чиқяпти. Ўзингни бунчалик айбдор қилма. Нечоғлик намунали ота эканлигингни ўз кўзим билан кўрдим. Динсизлик қизингнинг ич-ичидан, руҳидан чиқяпти. Ўзингни қийнашни бас қил энди.
- Ҳаммаси сен билгандай эмас, дўстим.
- Хўш, айт-чи? Сенинг хатоинг, гуноҳинг нимада эди?
- Ҳамма айбимни яхши билмайман. Билганларим эса Аллоҳ изн берган нарсаларга мен изн бермадим. Ҳеч эсимдан чиқмайди. Ўшанда Фотима 9-10 ёшларда эди. Лунапаркдан ўтаётган эдик. “Мен ҳам минай” – деб қизим роса ёлворди. Рухсат бермадим. Тинмай анча йиғлади. Боламнинг кўз, бурунлари йиғлайвериб ишиб кетди, аммо мен барибир рухсат бермадим. Нега рухсат бермадим, дўстим нимага?
- Нега экан?
- Қиш эди, бир куни қор тўпи ясаб, ҳеч ким кўрмасин деб, чўнтагимга солиб қўйдим. Уни чўнтагимга солишга мажбур қилган нима бўлса, ўшанда қизимни арғимчоқда учишига рухсат бердирмаган ҳам ўша. Бундан бошқа хатоларим ҳам бўлди, лекин уларнинг нима эканликларини билмадим. Айтдим-ку, исломни қайтадан ўрганмоқчиман деб. Кеча Фотимага ҳам айтдим: “Менинг хатоларимни деб исломдан воз кечма. Кейин динсиз ёки Аллоҳ қабул қилмайдиган динга кирасану абадий азобда қоласан. Аллоҳ қолган динларни қабул қилмайди. Бошқа динларнинг пайти ўтди. Аслида Қуръонга ишонган одам, ўтган ҳамма динларни қабул қилган ҳисобланади”. У эса фақат тинглади. Ҳар доимгидек. “Мен динсиз бўлишни, динсиз ўлишни хоҳламайман-ку” – деди. Бечора болам, динсизлардай яшаб, мусулмон бўлиб ўлишни истайди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 25-Iyun-2012, 14:24 | Message # 68 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | DAVOMI..
- Ана кўрдингми? Ахир сен буларнинг барчасини тушунтиргансан-ку. Тушунтиргансан, лекин у тушунгиси келмаяпти.
- Бир марта биласанми, унинг жонига ҳам тегиб кетган эдим. Нима десам ҳам эшитгиси келмай: “Биламан, дада. Буни минг марта айтгансиз” – дерди. Ишонаман, орадан ўн йил ўтса ҳам, қизим менинг гапларимга қулоқ солади.
Фотима уйга яна вақт алламаҳал бўлганда кириб келди. Келган захоти хонасига кириб олган, ҳеч ким билан гаплашмай ётган эди. Отаси эса унинг ҳар бир ҳаракатини кузатар эди. Фотима кечаси уйғониб, кўнгли айниб роса қайд қилди. Қизига нима бўлди экан? Эрталаб қизининг уйғонмаганини кўрган имом қизининг хонасини тақиллатиб кириб, уни ҳушидан кетган ҳолда кўрди, баъзан эса инграб қўярди. Кўтариб шифокорга олиб бориш фикрига келди-ю, аммо тўсатдан қизининг кундалик дафтарини ўқиб кўриш нияти туғилди. Бу сафар иш анча ваҳимали тус олган эди. Берухсат дафтарни ўқиш ҳақида ўйлаб ўтирмади. Чунки қизи зарур пайтларда баъзи қоидаларни четлаб ўтиш жоиз эканлигини билар эди. Дафтарни қидириб топди. Дарров охирги саҳифани очди. Ёқуб имом ўқиган сарлавҳа уни даҳшатга тушириб қўйган эди.
Бугун “оқ” билан танишдим.
Ёқуб имом ўқишда давом этди.
Бугун Нуртеннинг берган оқ дорисидан тортиб кўрдим. Кўнглим айтиб кетди. Ўрганиб қолармишман. Ўртоқларим менинг бу ҳолимга кулишар эди-ю, аммо мен ўз аҳволимга йиғлар эдим.
Дарров ён-атрофни тита бошлади... Сумка, шкафларни қараб чиққач, паласнинг тагини очиб қаради. Ҳа, у ерда бир пакетчада наркотик модда бор эди. Шунда у зарб билан юзига урди. Туш эмас экан.
Буниси ҳаммасидан ошиб тушган эди. Хонанинг ичида худди телбалардай айлана бошлади. Ўкириб ўкириб йиғлагиси келарди. Хонасига кирди. У ерда аёли бор эди. Қаерда йиғласа экан? Қаерга борса ҳам, уни аёли эшитиб қолиши мумкин эди. Дарров масжид томон югурди. У ерда икки мўйсафид нафл намози ўқишаётган эдилар. Бир муддат уларга қараб қолди... Кейин... кейин эса масжид минораси зиналарига тирманиб чиқа бошлади. Айланиб юқори кўтарилган зиналарнинг адоғи йўқдай эди. Баъзида минора тешикларидан ташқарига қараб, қаерига келганини билишга интилар эди. Ниҳоят ярмига келди.
Бир зинага ўтириб ўкириб ўкириб, бақириб йиғлай бошлади.
- Аллоҳим!.. Аллоҳим бошқа чидай олмайман. Менга сабр бер Аллоҳим...Боламни бой бериб қўйдим. Уни менга қайтариб бер, Роббим.
Бир неча дақиқа ўша ҳолда ўтиргач, юз-кўзини артиб уйга қайтди. Қизи билан гаплашиб олиши керак эди. Уни дарров иш жойидан бўшатиб олиши, нимадир қилиши керак.
Уйга келганида аёли уни кўриб, йиғлаганини дарров пайқади ва нима бўлганини сўрай бошлади.
- Нима бўлди, тинчликми?
Ёқуб имом ҳалиям аёли билан гаплашмаётган эди. Саволга жавоб бермай хонасига кириб кетди. Эски стол қаршисига ўтириб, қизини кута бошлади. Орадан соатлар ўтса ҳам, қизидан хабар йўқ эди. Гул хоним бир нарсалар олиш баҳонасида хонага кириб чиқаверди. Нима қилса ҳам эри унга аҳамият бермас, бу ҳолат эса уни пичоқсиз сўярди.
Кейинги сафар кирганида қўлларини белига тираб:
- Нима сиз доим шу аҳволда юрмоқчимисиз? – деб сўради.
Саволига жавоб бўлмади.
- Айтинг, ҳаётимиз шундай давом этаверадими? Бандамиз-ку, хатоимиз бўлади-да. Бошқаларни жуда яхши тушунасизу, нега менга келганда бундай қиляпсиз? Шундоғам қизим истималаб мени ёндиряпти. Бу тарафдан эса сиз.
Ёқуб имом аёлининг охирги гапига ҳайрон қолди. “Бўлган воқеалардан унинг ҳам хабари бормикина?” Ундан гап олиш ниятида:
- Тинчликми? Қизимизга нима бўлдики, сени ёндиради? – дея сўради.
- Ана қаранг. Болам касал бўлиб қолибди. Ҳечам бундай қилмас эди. Ишга ҳам бора олмади бугун. Сиз бўлса мен билан гаплашмаймиз . Бу уйда агар Усома ҳам бўлмаганда портлаб кетар эдим. Сиздан кечирим сўрайман. Мен ёмонлик қилиш мақсадида қилмаган эдим ўшанда. Ўшанда ҳақиқатни айтганим билан нима бўлар эди? Қизингиз аллақачон қарорини қабул қилиб бўлган эди. Сизни хафа қилмаслик учун айтмаган эдим. Бўлди энди. Мен билан гаплаша қолинг.
Ёқуб имом неча кунлардан бери илк маротаба аёлига нигоҳ ташлади:
- Ниятингдан шубҳам йўқ-ку, лекин қилган хатоинг бизга жуда қимматга тушади. Менга ёлғон гапирмаганингда эди, ўзим унга яхши бир жойдан иш топиб берар эдим. Тўғри, ёмонликни истаган ҳар қаерда ҳам ўз билганини қилади-ю, лекин шундай бўлса ҳам уни ҳар куни ишдан ўзим олиб келар эдим.
Рўпарасида эски стулга ўтирган Гул хоним чуқур хўрсиниб:
- Ниятимни билдингиз, энди мен билан гаплашақолинг, деди.
- Мен-ку гаплашавераман, лекин сен билан қалбим, руҳим гаплашмаяпти. Кўнглим жуда оғриди. Ҳозирча менга тегинма, вақт ўтсин. Балки ўзимга келиб қоларман. Аллоҳдан сўраб, дуо қил. Қалблар унинг қўлидадир. У хоҳласа тузалади, хоҳламаса ҳеч нарса қилолмаймиз.
Шу пайт улар Фотиманинг эшикка суяниб турганини кўриб қолишди. Қўлини эшикка тираб сўради:
- Яна мени деб уришяпсизларми? Бу уйдаги жанжаллар хиқилдоғимга келиб кетди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 25-Iyun-2012, 14:26 | Message # 69 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | DAVOMI..
Ёқуб имом таажжубланиб:
- Қизим, қачон уришдик? – деб сўради.
Гул хоним ҳам:
- Бу гапни қаердан олдинг, қизим. Шунчаки, сал тортишиб қолдик холос. У ҳам сен сабабли.
Ёқуб имом дарров гапга аралашди:
- Бу нима деганинг, қизимиз нима қилибди-ки, уни деб гап талашсак?
Унинг нигоҳидан “эҳтиёт бўлиб гапир” деган маъно уқилар эди.
- Болам, кел вақтинг борлигида уй масаласини ҳал қилайлик. Бугун уй қидирайлик. Уни сен хоҳлагандай жиҳозлаймиз.
- Мени ишдан бўшатиб олмоқчимисиз?
Ёқуб имом сал ўйланиб қолди. “Ҳа” –деса, бу сафар қизи бутунлай қўлдан кетиши мумкин, уни секин-аста инсофга келтириши керак эди.
- Ўзинг биласан, қизим. Аввал бироз муддат уйда ўтирасан, зериксанг, бирор иш топамиз.
- Ўйлаб кўришим керак, ундан кейин иш жойимга ҳам бир ой олдин хабар беришим лозим.
Гул хоним бу сафар жуда қаттиқ ғазабланди:
- Сен қанақа оҳангда гаплашяпсан? Қаршингдаги кимлигини унутиб қўйдинг шекилли. Кундан кун ҳаддингдан ошяпсан, отангни жинни қиласан-ку.
- Мен унга жинни бўл дебманми?
- Сенга ўхшаганларнинг ўзи одамни жинни қилгани етади. Ҳа, сенинг айбинг йўқ. Айб сени эркалатган отангда.
Ёқуб имом бу гаплардан безовта бўла бошлади:
- Қизимнинг кўнглини оғритма, болам ҳаддидан ошмайди. Ошса ҳам дарров ўзини қўлга олади. Уни қааанча Қуръон курсларига юборганман. Ўқиди, ўрганди...
- Ҳа, Аллоҳнинг динига кўра эмас, фалон домланинг истагига кўра ўқитиладиган курсга. Домланинг яхши кўрган талабаси яхши, ёқтирмагани эса нуқул ёмон бўлиб чиқадиган курслар. Домлага ялиниб ялтоғланиб бизни ёмон кўрмасин дея унга қул бўлар эдик. Аллоҳдан бошқа ҳаммага қул бўлдик. Домладан тортиб уни болаларигача ҳамма ҳаммадан қўрқар эдик. Мажбуран қилдирилган ибодатлар... Битта хато қилсак, минг киши эшитиб, ҳисоб сўрайди. Худди биз ҳеч хато қилмайдиган қилиб яратилгандай. Ўша ўқишда жонимдан тўйиб кетардим, тўйиб. Биров айб қилса ҳам жазо олиш навбати менга келган бўлса калтакни мен ер эдим. Бировларнинг истагига кўра яшар эдик.
Фотима энди йиғлай бошлади:
- Ўша курсларда Аллоҳ ва унинг расули йўқдай. Қайси мавзуда кимдан қандай ҳукм келишини кутиб, қўрқиб ўтирар эдик. Энди эса сиз курсларда ўқитганман, деб мақтаняпсиз. У ерда билим олишга бўлган меҳримни ўлдиришди. Ўзимни ҳам...
Ёқуб имом ғамгин ҳолда сўради:
- Майли, илк борган жойинг шунақа эди. Кейингисидан нега кетдинг? У ер яхши эди шекилли?
- Қайси бирини айтяпсиз, эслолмадим?
- Захро билан борганларингчи...
- Ўшанда мен кетмаганман. Ўзлари ҳайдашган ...
- Нега ҳайдашади? Яхши талабани нега ҳайдашар экан?
- Кўп савол берармишман. Мени кимдир айғоқчи қилиб юборган эмиш.
- Ундан кейинги борган жойларинг-чи? Жуда намунали ўқишларни топиб берган эдим. Уларга ҳам бормадинг.
- Албатта бормайман-да. Ўзлигимни йўқотиб бўлган эдим. Бир одам айтганидай “фикрлаяпманки, демак борман”. Фикрлаяпманки, савол сўрайман. Савол сўрагандан қўрқишлари керак эмас эди.
- Энди-чи, ўзингга келиб қолдингми?
Фотима бир муддат нима деб жавоб беришини билмай қолди. Гул хоним қизининг бу қилиқларига ортиқ индамай тура олмади:
- Диндан чиқмоқчи бўлган Фиръавн, “Ҳақдан келган китобни ёқтирмадим”, деб баҳона қилган экан. Ёмон курсларга дуч келган бўлсанг, исломга жаҳл қилиш керакмиди? Ўзи, калтак егинг келиб қолган. Биз ҳам қийналиб ўқиганмиз. Солдатлар келиб қолади, деб қўрққанимиз етмагандай, синф раҳбаримиз ва қишлоқ катталари сотиб қўймасин дея, муздай уйларда ўқир эдик. Лекин бошимизда отамиз бор эди. Шунга жасорат қилолмас эдик. Сенинг бошингда номи ота деган зот бор, лекин оталикдан асар йўқ. Албатта шундай қиласан-да.
- Ойии...
- Ойи пойинг йўқ. Мен отангмасман. Қўлимга тушсанг, Аллоҳдан бошқа ҳеч ким қутқара олмайди.
Фотима ҳам яхшигина қайсарлашди:
- Йўғ-е. Аслида эски Фотимадан асар йўқ.
Ёқуб имом титраган оҳангда сўради:
- Нега ундай дейсан? Илгариги Фотимам қани, қизим?
Фотима жавоб бермас, бир нуқтага тикилиб қолган эди.
Гул хоним қизининг таъзирини бериб қўйиш учун ўрнидан турган ҳам эдики, Ёқуб имом уни куч билан тўхтатиб қолди:
- Асло, асло қизимни ура кўрма. Қўй, ичидаги дардини айтсин. Бизга айтмаса, кимга айтади?
- Бу қиз ичидаги дардини айтаётгани йўқ, ақлингизни йиғиб олинг. У бизга исён қиляпти. Курслар ёмон бўлганидан бормаганмиш. Унда муштипар онанинг курсидан нега кетди? У ерда ҳаммаси рисоладагидай эмасмиди? Дарслар доим ўз вақтида бўлар, баҳс-мунозаралар ўтказиларди. Талабалар хоҳлаганини сўрашар, ҳафтада бир марта дунёвий журнал, китоблар ўқишга рухсат беришар, Ислом ҳеч қандай уйдирмаларсиз ўргатилар эди-ку. Ўқитувчилари ҳам жуда ақлли, зуко эди. У ерда ҳатто мен ҳам ўқишни истар эдим. Қизингиз бўлса, у ердан ҳам кетди.
- Тўғри у курслар менга ёқарди, лекин дарсларни яхши бера олишмади.
- Кетмасдан сабр қилсанг нима бўлар эди? Ҳа бошида шунақа бўлиб туради-да. Сал сабр қилиш керак эди. Сен бўлсанг, ўқишдан келиб деворларга манекенларнинг суратини илиб, уларга махлиё бўлиб ўтирар эдинг. Хаёлинг артису, манекенларда эди.
Ёқуб имом бу гаплардан умуман хабари бўлмаган эди
- Нимаа? Деворларга манекенларни расмини ёпиштирарди? Нега мен билмаганман?
Гул хоним эри томонга жаҳл билан ўгирилиб деди:
- Сиз қизингиздан хабар олиб турармидингиз? Назарингизда қизингиз фаришта эди. Хўп майли. Бу мавзуни бас қилайлик-да, сизлар бориб уй қидиринглар. Қара, даданг сени деб, ижарага уй қидиряпти. Ҳалиям унинг қадрини билмайсан. Виждонинг борми, ўзи?
Ёқуб имом аёлига ғамгин назар ила боқди. “Бечора, қизининг қилиб юрган ишларидан хабар топса, юраги тўхтаб қолса керак”, - деб ўйлади. Ўзининг бу ишларга қандай тоқат қилиб юрганига ҳайрон қолар ва ўзига сабр сўрар эди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Dushanba, 25-Iyun-2012, 14:31 | Message # 70 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | DAVOMI...
- Аслида, ўзини айблай олмаганлар бировлардан айб қидиради. Шунча пайт курсларга қатнади, сиз шунча йил тарбия бердингиз. Фотима ошхона тарафга йўл олар экан, - Лекин бир тийинлик фойдаси бўлгани йўқ, - деб гапида давом этди Гул хоним.
Ёқуб имом қизига эшитиларли қилиб:
- Янглишяпсан, хотин. Заррача иймони бўлганларга олган билимлари бир кун келиб албатта асқотади. Билим олтинга тенгдир. Вақт ўтса ҳам қиймати тушмайди, - дерди-ю, лекин ич-ичидан йиғлар эди. Сўнгра қизига:
- Бўлақол қизим, юр уй қарашга борайлик, - деди.
- Бугун бора олмайман. Олдин ишдан рухсат олай, бошқа куни борамиз. Бугун кеч бўлса ҳам боришим керак, деди.
Фотима тайёргарлигини кўриб уйдан чиқиб кетаётганида Ёқуб имом унинг ортидан руҳи ёнган ҳолда қараб қолди.
Кейинроқ Ёқуб имом азон ўқиди ва жамоат бўлиб намоз ўқишди. Намоздан сўнг имом жамоасига юзланиб:
- Биродарларим, агар рухсат берсангиз, бугун сизлар билан бироз суҳбат қурсак.
Жамоа аъзолари бу таклифни эшитиб, севиниб кетишди.
Ёқуб имом ичидаги алангаланган олов унинг ташидан ҳам сезилар эди. Одамлар орасида дўсти Аҳмад ҳам бор эди. Баъзан кўзлари тўқнаш келганда, кўзларини олиб қочар эди. Бисмилло деб сўз бошлади:
- Муҳтарам биродарлар, бугун сизлар билан бола тарбияси ҳақида гаплашмоқчиман. Бу мавзу кундан кун долзарб масалага айланмоқда. Сал кеч қолдик, лекин ҳеч бўлмагандан кўра... Менинг ҳам ақлим энди кирди. Мен фарзандларимизни тарбиялаётганимизда исломий қонун-қоидаларга асосланмаганимизга ишониб бормоқдаман. Турли янглиш чекловлар билан болаларимизнинг дунёларини остин-устун қилдик. Тўп ўйнама, Ҳазрати Ҳусайннинг боши дедик, қўғирчоқ ўйнама, кейин унга жон ато қилишинг керак бўлади, деб хар ҳил уйдурма гапларни гапирдик.
Болаларимизга исломни севдириб эмас, қўрқитиб ўргатдик. Динсизликка нисбатан болаларимизда нафрат уйғотмадик. Улар эса нафратларини ота-оналарига ёки бир-бирларига нисбатан ишлатишди. Кеча бир ёзувчи дўстим янги нашрга тайёрлаган китобини кўз югуртириб чиқишим учун берди. Бечора, у мени ҳамма нарсани билади, деб ўйлайди. Бу китобнинг нашр этилганини эшитишингиз билан уни олиб ўқинглар. Ёзувчининг фикрларига диққат қилинг, бир бўлимини ўқиб бераман.
“Севишнинг ҳам нафратланишнинг ҳам ўз қоидалари бор. Душманларимиз ҳам бу қоидаларни жуда яхши билади ва ўз ўрнида фойдаланишади.
Ёшларимизга кино, театр ва шунга ўхшаш йўллар билан таъсир кўрсатишяпти. Баъзида биргина карикатура ҳам уларнинг дунёқарашини ўзгартиришга етиб ортяпти.
Сабаб?
Сабаби ғоятда аниқ. Биз болаларимизга душманларимиз ва уларнинг ҳийлаларини умуман ўргатмадик. Уларга таҳорат, намоз, Қуръонни ўргатиш етмайди. Бироқ биз етади, деб ўйладик.”
Ёқуб имом кўз ёшларини тута олмади:
“Қайси ота ўз фарзанди билан сайр қилгани чиқади? Қайси ота-она жигарбандини суйиб, эркалаб намоз ўқишни ўргатяпти? Қайси ота-она фарзандлари билан дўст тутинган? Бу хислатлар жуда камчилигимизда мавжуд. Қоп-қора тахтада оқ нуқталар тахтани оқартира олмайди-ку”.
Кўзёшлар имомнинг яноқлари-ю, бурнидан оқар эди... Бошини кўтариб жамоага назар ташлади.
- Биродарлар, мен бу ёзилганларни бажара олмадим. Чиройли муомала етади, деб ўйлар эдим, етмас экан. Келинг ҳаммамиз бир бўлиб бу хатоларимизни тўғрилайлик. Ичингизда бирортангиз шу сифатларга эга бўлсангиз, айтинг, дуоингизни олайлик, қўлингизни ўпайлик.
Ҳеч кимдан садо чиқмади. Кутилмаганда у Диний қўмита тарафидан юборилган тафтишчига кўзи тушди. Тушунарли... Дарҳол курсидан тушиб, тафтишчининг олдига келди.
- Хуш келибсиз. Ҳойнаҳой мени қидириб келган бўлсангиз керак.
- Ҳа, сизни сўраб келдим.
- Марҳамат, эшитаман.
- Устингиздан шикоят тушган. Масжид ҳовлисини бозорга айлантириб юборибсиз. Шу тўғрими?
- Бир аравачада озгина мева сабзавот сотяпман, лекин бу хизмат вазифамга салбий таъсирини кўрсатгани йўқ.
- Бу ишни Давлатимиз ман қилган. Протокол тузишга мажбурман.
Буниси энди ортиқча, Ёқуб имомнинг дармони қолмаган эди.
- Неча йилдирки сургунликда азоб чекдим. Бола чақам ҳам мен билан бирга қийналишди. Агар яна сургунлик ҳақида фармон келса, кўтара олмайман. Шундоқ ҳам дардим тоғлардан ошиб кетган.
- Ким шикоят қилибди? – гапга аралашди Аҳмад.
- Жамоатдагилардан...
Ёқуб имом жамоатга бир назар ташлаб олгач деди:
- Йўқ, жамоадагилар бундай қилишлари мумкин эмас, ахир мен уларга умримни сарфлаганман. Илтимос протокол (баённома) ёзманг, ёлвораман.
- Давлатнинг ҳам ўзига яраша қонуни бор.
- Унда давлат маошимизни кўтариб қўйсин. Етмаяпти ахир. Олган пулимиз еб-ичишдан ортмайди. Илгари бир шаҳарда яшасак ҳам, ота-онамни кўргани бора олмас эдим. Энди эса кун ора хабар олиб келаман. Сал кўкрагимга шамол тегди десам, бу хайфсан иши. Ёлвораман, шундоғам дардим кўп.
Тафтишчи ўйланиб турар экан, жамоат ўрнидан турди:
- Йўқ, биз имомимиздан жуда мамнунмиз. Орамиздан ундай одам чиқиши мумкин эмас. Кимлигини айтинг ёки жамоамизни ёмон отлиқ қилманг. Акс ҳолда, устозимиз биздан шубҳаланиб қоладилар.
- Айта олмайман.
Сўнгра тафтишчи имомни ташқарига имлади.
- Бирор ҳолироқ жойда гаплашайлик.
- Марҳамат, уйга чиқайлик.
Ёқуб имом яна зиналардан зўрға кўтарилар эди. Уйга киришгач, тафтишчи ўзига кўрсатилган курсига ўтирди, имомга бошдан оёқ разм солгач деди:
- Майли, протокол тузмайман. Бориб ҳеч қандай шубҳали нарсага кўзим тушмаганини айтаман. Бироқ сиз ҳам у ишингизни йиғиштиринг, келишдикми?
Ёқуб имом қизига берган ваъдасини ўйлади. Буёғига нима қилади? Қизини қандай қилиб тўғри йўлга бошлайди? Лекин мажбуран сўз берди.
Тафтишчи кетгач дарров уйдан чиқди. Телбаларча қадам ташлар, ҳеч нимани ўйламас эди. Бироз вақт ўтгач, Усома ёдига тушди. Дарров бориб уни топгиси келди. Қизини ўйлаб яна ўғли хаёлидан кўтарилибди. Усома ўртоқлари билан ўйнар эди. Аввал бир чеккада ўтириб уларни томоша қилди. Усома отасини кўрган заҳоти югуриб келди.
- Тинчликми дадажон, бирор нима бўлдими?
Ёқуб имом мажолсиз жавоб берди:
- Нима бўларди, ўғлим. Шунчаки олдингга келдим.
Усома ҳайрон бўлганди.
- Яхши-ку лекин нега келдингиз?
- Ота-ўғил бир айланиб келайлик, дедим-да. Юр, Лунапаркка борамиз.
Тавба дадасига нима бўлди экан?
- Хўп дада, юринг.
Ўғли билан бир неча соат сайр қилди. Чиройли суҳбатлар қуришди, Усома қайси арғимчоққа ўтиргиси келса, ўшанга миндирди.
davomi bor...
|
| |
| |
| Hadicha94 | Date: Seshanba, 26-Iyun-2012, 20:57 | Message # 71 |
|
Yahshi tajribali
Group: Ishonchli
Messages: 233
Status: | Аллоҳ йўлидаги дўстларим! Агар мана шу ҳикоядан шахсан ўзим воқиф бўлмаганимда ва бу собира муслима аёлни ўз кўзим билан кўрган бўлмаганимда, у ҳақида айтилаётган бу сўзларни бўлмаган гап деб ҳисобласам керак эди.. Муҳаммад Мустафо соллаллоҳу алайҳи ва саллам умматларидан бўлган бир муслима аёл бизнинг шу йигирманчи асримизда Аллоҳнинг пайғамбари Айюбнинг сабрини амалда кўрсатиб берди.. Пайғамбарларнинг сабридек сабр қила олган инсонни уммати Муҳаммад ичидан бизларга кўрсатиб қўйган Аллоҳга ҳамдлар бўлсин!. Бу аёлнинг ҳикояси Мансура марказидаги ўзи туғилиб ўсган кичик бир маҳаллада бошланади.. Ўн саккиз ёшида турмушга чиқади.. Икки йилдан сўнг илк фарзанди дунёга келади. Олтмиш еттинчи йили унга дард ёпишади, қорнида кучли оғриқ ҳис қилади.. Зудлик билан уни Мансуранинг клиник шифохонасига етказадилар. Мутахассис шифокорлар унга ингичка ичакларда тиқилиш ташхисини қўядилар ва шошилинч операция қилиб, ичакнинг бир қисмини олиб ташлашга қарор қиладилар!.. Олти ойдан кейин шифокорлар айни ташхис бўйича ичакнинг яна бир қисмини олиб ташлаш зарур деган хулосага келадилар ва яна операция қиладилар.. Яна олти ойдан кейин ичакнинг яна бир қисмини кесиб олиб ташлаш зарур деган қарорга келадилар.. Бу мартасида шифокорлар аёлнинг ўта хатарли, медицина оламида «T.B» (туберкулёз) деб аталувчи сил касаллигига чалинганини аниқладилар. Шундан сўнг улар бу касалликка жарроҳлик йўли билан аралашишдан тўхталиш ҳамда дори-дармон ва уколлар билан чекланиш қарорига келдилар, аёлнинг ишини Аллоҳга топширдилар.. Аёл сабр қилиб, Аллоҳнинг қазосига таслим бўлиб, оқ чойшаб солинган каравотида ётиб қолади.. Тили Аллоҳнинг зикридан тўхтамас, Аллоҳга сано ва шукр айтишдан бўшамас эди. Кейинроқ касаллик яна-да қаттиқ хуруж қилиб, ингичка ичакларнинг ҳаммасини қоплаб олди! Сўнгра ўнг буйрагига чанг солиб, уни батамом ишдан чиқарди!. Кейин касаллик бачадонига ўтди ва бачадон ҳам унинг домига тушди! Кейин касаллик суякларга ўтди, унинг таъсирида суяклар емирила бошлади!! Суяклар қурт еб юборган хашакка ўхшаб ўта мўрт ҳолга келиб қолди! Кейин навбат кўзига келди ва чап кўзи умуман кўрмай қолди! Қаранг, ҳар сафар шифокордан касалликнинг янги босқичга ўтгани хабарини эшитганида табассум қилиб, осмонга қараб: «Алҳамду лиллаҳ, алҳамду лиллаҳ», дерди!! Улкан сабр тоғига айланган эди гўё!! Олтмиш еттинчи йил тўшакка михланиб қолганича ётарди бечора аёл!! Касалликка чалинганидан олти йил ўтгач, эри ажрашиб кетди, бу орада тўрт ёшга кирган гўдаги вафот этди.. Аллоҳ таолодан ажр умид қилиб, сабр қилди.. Саксон бешинчи йили ҳаж мавсумидан олдинроқ овоз тасмасига ёзилган ҳаж мавзусидаги бир маърузани эшитиб қолади ва жуда қизиқ бир қарорга келади.. Нима қарорга, дейсизми?! Аллоҳнинг Уйини зиёрат ва ҳаж қилишга қарор қилади! Бунисига нима дейсиз?!! Даволовчи врачига ҳажга бормоқчи эканини айтганида у табассум қилди.. «Йўқ, мен шундай қилишга азм қилдим ва Аллоҳга таваккул қилдим», деди аёл.. Шифокорлар унга агар каравотидан жилгудек бўлса, ўша заҳоти ҳаёти хатар остида қолишини айтиб, таҳдид қилишди.. Бироқ, у тўла ишонч билан: «Мен Аллоҳнинг даргоҳига Унинг тоати устида кетишни истайман!», деб жавоб берди.. Ибодат устида Аллоҳга йўлиқишга қарор қилди.. Ўзи эга бўлган ер-мулкини сотди, пулини ҳаж сарф-харажатларига сарфлашга қарор қилди.. Тақволи ва покиза мусулмон шифокори унга далда бериб, қарорини қўллаб-қувватлаб турди, у учун Аллоҳдан ажру савоб сўради. Сафар онлари етиб келди.. Аёлни аэропортга элтувчи машинани олиб келдилар. Шифокорлар озиб-тўзиб, бир тутам бўлиб қолган бу бечоранинг баданига уланган резина ичакларни узишга киришдилар. Бечора аёл, шу резина ичакларсиз яшай олмай қолганди.. Астағфируллоҳ, у оламлар Роббининг амри билангина яшаб турган эди. Биринчи резина ичакни уздилар.. Унинг вазифаси баданга озуқа эритмасини юбориб туриш эди. Чунки, аёл олтмиш еттинчи йилдан бери емак-ичмак мазасидан бебаҳра эди.. Ёлғиз мана шу ичаклар ёрдамида озиқлантириб туриларди.. Иккинчи резина ичак чиқинди ажратиб чиқариш учун эди.. Учинчи резина ичак орқали бу заиф баданга қон қуйиб туриларди.. Тўртинчи резина ичак ингичка ичакдаги сўлакни бурун орқали чиқариб туриш учун эди.. Шифокорлар бирин-кетин резина ичакларни узарканлар, ҳар дақиқада ўлим содир бўлишини кутиб турардилар, аёл эса кўтаринки кайфиятда, тинмай табассум қиларди, ҳаж сафарига отланаётганидан ғоят бахтиёр эди.. Уни машинага, кейин эса самолётга ўтқиздилар.. Олиб юриб, ҳажнинг барча расм-русумларини қилдирдилар, биргина «Бўл!» деган амри билан ҳамма нарсани бўлдиришга қодир Зотнинг мўъжизаси ила ҳаж фарзини тўла адо этди.. Ҳикоя қилиб бераркан, ўзи ҳам ажабланар, фақатгина дорилар ва витаминлар воситасидагина озиқланганини айтарди.. Бутун сафари давомида Ўз Уйини кўришга мушарраф этгани учун Аллоҳга йиғлаб, шукроналар айтади, сўнгра Мадинага бориб, Пайғамбаримиз масжидларини зиёрат қилиш ва у зотга салом беришга мушарраф бўлади. Ҳаж сафаридан қайтиб, яна ўша ўзининг оппоқ чойшаб солинган каравотига келиб ётади. Ўша кезлари у мени ўзининг зиёратига чорлади. Мен ҳозир шу масжидимизда ўтирган бир неча биродарлар ҳамроҳлигида унинг зиёратига отландим.. Аллоҳга қасамки, мен унинг ҳузурига унга Аллоҳни эслатиш ва таскин бериш учун боргандим.. Бироқ, у менга Аллоҳни эслатиб қўйди!!.. Мен унинг олдидан чиқиб келарканман, ўзимнинг нақадар ҳақир эканимни, Аллоҳ учун қилаётган амалим нақадар ҳақирлигини ўйлардим!! Ажойиб аёл.. Тили бир зум ҳам Аллоҳнинг зикридан тўхтамас, тинимсиз Аллоҳга ҳамд айтиб турарди.. Мен сизга унинг ётган хонасини тасвирлаб бераман. Хона парда билан иккига бўлинган. Ярмини масжидга айлантириб олган, ярмида эса каравоти, каравоти ёнига эса дори-дармон сотиб олишга қурби етмайдиган фақир беморларга ёрдам кўрсатишни истаган кишиларнинг эҳсонлари учун бир қути қўйилган.. Унинг ёнида магнитофон ва аудио кассеталар териб қўйилган жавонча қўйилган. Доктор ва ҳамширалар маъруза ёзилган кассеталарни олиб, эшитиб туришаркан. Аёл мана шу ҳолатида туриб, Аллоҳга даъват қилмоқда!! Ана ҳақиқий ҳаёт.. Аллоҳга қасамки, ҳақиқий ҳаёт мана шу!. Ахир қанча-қанча одамлар бор, Аллоҳнинг ўзларига бериб қўйган неъматларига нонкўрлик қилиб юришади.. Бу аёл эса мана шундай беморлик ҳолида ётиб туриб ҳам, бир зум ҳам Аллоҳнинг даъватидан тўхтамаяпти!! Исломий маърузалар ёзилган кассеталар билан Аллоҳга даъват қилмоқда.. Садақалар йиғиш орқали Аллоҳга даъват қилмоқда.. Врачлар ва ҳамширалар ўртасини ислоҳ қилиш билан Аллоҳга даъват қилмоқда.. Беморлар орасини ислоҳ қилиш билан Аллоҳга даъват қилмоқда.. Ҳаётининг ҳаммасини Аллоҳ азза ва жалланинг тоатига бағишлаган.. Тили зокир, дили шокир, аъзои бадани балоларга собир.. Вафотидан тўрт кун илгари мен унинг ҳузурига бордим. Ёнига ўтириб: «Тузукмисиз?», деб сўрадим. «Алҳамду лиллаҳ», деди у. Мен уни мақтаб, илиқ сўзлар айтдим. Шунда у: «Аллоҳга қасамки, мен қўрқаман», деди. «Нега?», деб сўрадим. «Шунча йиллик сабримни Аллоҳ қабул қилмай қолишидан қўрқаман! Сиз ҳаққимга дуо қилинг, Аллоҳ хотимамни чиройли қилсин», деб жавоб берди. «Хурсанд бўлинг, Аллоҳ Ўз карами билан жорий қилган одатига кўра, ким нима ҳолатда яшаса, ўша устида вафот этади, ким нима амал устида вафот этса, ўша нарса устида қайта тирилади», деб тасалли бердим унга. Тўқсон олтинчи йил 10 апрел, чоршанба куни тили Аллоҳнинг зикри билан намланган ҳолда вафот этди.. Аллоҳ Ўз раҳматига олган бўлсин ва Ўзининг жаннатларида бизни ҳам у билан бирга қилсин. Аллоҳ таоло айтади: «Албатта: «Парвардигоримиз Аллоҳдир», деб, сўнгра (ёлғиз Аллоҳга тоат-ибодат қилишда) тўғри — устивор бўлган зотларнинг олдиларига (ўлим пайтида) фаришталар тушиб, (дерлар): «Қўрқманглар ва ғамгин бўлманглар. Сизларга ваъда қилинган жаннат хушхабари билан шодланинглар! Бизлар ҳаёти дунёда ҳам, охиратда ҳам сизларнинг дўстларингиздирмиз. Сизлар учун (жаннатда) кўнгилларингиз тилаган нарсаларингиз бордир ва сизлар учун у жойда истаган нарсаларингиз бордир. (Бу) мағфиратли ва меҳрибон зот томонидан бўлган зиёфатдир» (Фуссилат: 30-32). Нақадар арзон ҳаёт у агар фақат шаҳватларинг ва нафс истакларинг учунгина яшаган бўлсанг!!.. Нақадар арзон ҳаёт у агар киши шу дунёнинг ўткинчи матолари учунгина яшаб ўтган бўлса!! Нақадар арзон ҳаёт у агар киши ўткинчи мансаб курсиси учун яшаб ўтган бўлса!! Нақадар қийматли ҳаётдир киши агар бутун умрини Аллоҳнинг тоатида ўтказган бўлса!! Нақадар қийматли ҳаётдир киши агар Аллоҳнинг унга ато этган неъматларини фақат Унинг розилигини топиш учун сарфлаган бўлса!! Шайх Муҳаммад Ҳассон.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Chorshanba, 27-Iyun-2012, 03:06 | Message # 72 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Имомнинг манекен қизи (6-qism)
Туни билан ўйлаб чиққан Ёқуб имом нонуштага чақиришганида ҳалиям мотамнамо кайфиятда эди. Гул хонимнинг эътиборини эрининг сочида оқ толалар кўпайиб кетгани тортди.
- Азизим, сочларингиз оқариб кетибди.
Сал ҳайрон бўлган эди-ю, бироқ ҳеч нима бўлмагандай жавоб берди.
- Оқаради-да. Кундан кун дунё ташвишлари ортяпти. Қувватдан қоляпмиз. Қарияпмиз. Нариги дунёга тайёрланяпмиз. Нима ҳам қилар эдик?
Фотима ҳам кўз тиғи билан отасининг сочларига қаради. Ростдан ҳам оқариб кетибди. Нега бирдан оқариб кетди экан? Ҳайрон бўлган бўлишига қарамай, ҳеч нима демади. Онасига берган жавобни қайтаришини билар эди. Ошхонага кирди. Кўзлари айвонда ўтирган йигитга тушди. Йигитча яна уларнинг деразасига қараб турар эди. Кўзлар тўқнаш келгач, йигитча шошиб нигоҳларини дарров олиб қочди.
Фотима алланималар деб асабийлашию пардани тортди. Кўп ўтмай Фотима уйдан чиқди.У йигит яшаган уйнинг олдидан тез-тез юриб ўтиб кетди. Бирдан унинг онаси билан тўқнаш келди. Дарров онасига ўғлидан шикоят қила бошлади.
- Хола, ўғлингизга айтиб қўйинг, менга қарамасин. Асабийлашганимдан ўзимни тута олмаяпман.
Аёл ҳайрон бўлиб қолди:
- Нима деяпсан, қизим. Ўғлим ҳеч кимга қарамайди. Сенга шундай туюлган бўлса керак.
- Қўйсангиз-чи, нуқул кўзлари бизнинг деразада, менда.
- Сен қарамасанг, унинг қараганини қаердан билдинг?
- Кўзларим бўлганидан кейин кўраман-да.
- Ўғлимникиям кўз-да. Уйларингиз бизникининг тўғрисида бўлса, билмай қараб юборса керак. Агар ўғлим чиндан ҳам сенга қараётган бўлса, унга ачинаман.
Бу гап Фотимага қаттиқ тегиб кетган эди.
- Нимага энди?
- Нега бўларди. У аслида сендан нафратланади. “Имомнинг қизидай бетарбияси қизни кўрмаганман. Оёқлари меникидай бўлиб қолганда нима қилар эди, билмайман”, - дейди. Сени жуда эркатой қиз, деб ҳисоблайди. Шундаям сени севиб қолган бўлса, у чиндан ачинарли ҳолдадир. Кечагина сенинг одамгарчилигинг қолмаганини айтган эди.
- Ўғлингизга айтиб қўйинг, менинг одамгарчилигим жойида, у ўзини билсин.
- Менинг боламнинг ҳам одамгарчилиги жойида. Сен уни ҳақорат қилиб, ерга урма. Аллоҳ кўрсатмасин, бир бахтсиз ҳодиса туфайли сен ҳам унинг ҳолига тушишинг мумкин.
- Ўзи асрасин.
- Асрасин-ку, лекин бу тақдир. Асрамаса, кейин ўзинг уялиб қоласан.
Ёқуб имом ҳалиям паришон эди. Бирор чора топишга интилар эди. Ўша куни кечаси Фотима уйга келмади.
Имом Хуфтон намозидан кейин кўзи илиниб ухлаб қолган эди. Уйғонганида кечаси соат 2 бўлибди. Гўё юрагини оғир юк босиб тургандай бўлиб, ўрнидан сакраб турди ва Фотиманинг оёқ кийимига қаради. Қизи келмабди. Аёлини уйғотмоқчи бўлди, лекин у ҳам неча кундир ҳол-мажолсиз, чарчаган. Уйғотишга кўзи қиймади. Кийиниб Бетуш холаникига борди. Жаҳл билан эшик қўнғироғини босар, ичкаридан овоз келгачгина сал ўзига келди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Chorshanba, 27-Iyun-2012, 03:07 | Message # 73 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Davomi..
- Ярим кечаси қайси тарбиясиз бўлди?
- Мен Ёқубман, эшикни очинг.
- Нега очар эканман. Мен бир бева аёлман, бу вақтда ҳеч кимга эшикни очолмайман.
- Қизимни олиб кетгани келдим. Бу сафар жуда қаттиқ ғазабланганман. Эшикни очингда, қизимни олиб кетай.
- Бу ерда қиз-пизингиз йўқ.
- Биламан, у ичкарида. Эшикни оч, бўлмаса ўзимга жавоб бермайман.
- Нима қиласан, эшикни синдирасанми?
- Ҳар нарса бўлиши мумкин. Тинчгина эшикни очинг.
Аёл эшикни очишга мажбур бўлди.
- Кирақол, қани нима топаркансан?
Ёқуб имом зинадан ўқдай учиб чиқди. Ҳамма ёқни қараб чиқди-ю, қизини топа олмади.
Эртасига Бетуш бу вазиятни бошқачароқ таърифлаётган эди:
- Нимаймиш, ярим тунда келиб туйғуларимни жиловлай олмаяпман, дея эшигимнинг тагига ётиб олди. Яна эшикни очмасанг, синдираман, дейишига ўлайми? Ҳайрон қолдим. Сиз имом бўлсангиз, бу қилиқлар сизга ярашмайди, дедим.
Бу гапларни эшитиб турган аёллардан бири ғазабини тия олмай ўрнидан сапчиб туриб кетди.
- Йўқ, йўқ! Бўлиши мумкин эмас, Ёқуб имом бундай қила олмайдилар.
- Қўйсангиз-чи, нима мен буларни ўзим ўйлаб топибманми?
- Бўлиши мумкин. Шуни хоҳлаганингиз учун уйдираётган бўлишингиз мумкин.
Бу гап-сўзлар оғиздан оғизга ўтиб, ниҳоят Ёқуб имомнинг қулоғига етиб борди. Имом хомуш тортиб сўради:
- Бу гапларга ишонганлар бўлдими?
- Йўғ-е, ишонганлар 3-5 кишидан ортмайди. Ишонишса нима қилган бўлар эдингиз?
- Имом ўзига ишонмайдиган жамоага имомлик қила олмайди. Агар шундай бўлса, мен дарҳол бу ердан кетар эдим.
Масжид ҳовлисида авж олган бу гап-сўзлар давом этар экан, Аҳмад келиб қолди:
- Тинчликми, анави номуссиз сиз ҳақингизда нималар деб юрибди? Ҳаддини билдириб қўйсак бўлармиди?
- Қўйсангчи, дўстим. Унинг гапларига парво қилмаганлар ҳаддини билдириб бўлишибди ўзи. Одобсизлар билан тенг бўламизми? Аслида бундан ҳам муҳимроқ қайғуларим бор. Дўстим, қизим йўқолиб қолди. Ишхонасига телефон қилсам, кеча ишдан бўшаб кетди, дейишди. Оғир вазиятда қолдим, бу жамият боламни қўлларимдан тортиб олди.
Иккалалари ёлғиз қолишганида имом кўз ёшларини тия олмади:
- Хотиним, сиқилиб ётиб қолди. Менинг ҳам аҳволим яхши эмас. Ҳазрати Ёқуб каби сабр қилишдан ўзга чорам йўқ, лекин сабрим етмаяпти. Шунинг учун ёняпман.
- Сабр қилишдан бошқа иложинг йўқ. Сабр қил. Нима ҳам қила олардинг?
- Ҳаракат қиляпман. Роббим сабр берсин. Салдан кейин мелицияга бораман, аммо нима дейишимни билмайман. Бунинг устига қизим ўн саккизга кирди. Қонунга биноан энди қизимнинг ҳаётига аралашишга ҳаққим йўқ. Ғарбдан намуна қилиб олинган бу қонунни деб, ёшларимиз қўлдан кетяпти.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 01-Iyul-2012, 17:39 | Message # 74 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Имомнинг манекен қизи (7-qism)
Ёмондан дўст чиқмайди!...
Фотима отаси унинг иш жойини ва қандай иш қилаётганини билгач, борадиган жойи ёлғиз Бетуш холасиники эди. Лекин битта маҳаллада яшаганлари учун бора олмаганидан, телефон қилди холос.
Бетуш хола телефонга жавоб берар эди:
- Яхши қилибсан. Қайси замонда яшаяпмиз ўзи? Бу замонда имомнинг қизи бўлиш осонми? Қўявер, кунингни кўриб кетасан. Қизларимнинг олдига бор. Уларга телефон қилиб қўйдим, яхшилаб кутиб олишади.
Фотима айтилган манзилга етиб борди.
Уйда бир аёлдан бошқа ҳеч ким йўқ эди. Аёл уни очиқ юз билан кутиб олди:
- Марҳамат қизим, бу ерни уйингдай кўравер. Келақол, қани аввал танишиб олайлик-чи? Кимсан, қаердан келдинг?
Фотима Чечак исмидан отасининг хабари борлигини эслаб, яна янги исм қйлаб топди:
- Исмим Демет. Сизникичи?
- Меники Райҳон, қизим сен ҳам манекенмисан?
- Ҳа, манекенман.
- Яхши, яхши, Аллоҳ хоҳласа доим манекенлигингча қоласан. Бу ерга келганларнинг баъзилари манекен бўлди-ю, лекин баъзилари бошқа нарса бўлиб кетишди.
- Аллоҳ асрасин, мен бошқа нарса бўлмайман.
Райҳон анча тажрибали аёл эди:
- Иншаоллоҳ бўлмайсан-ку, лекин ўзингга эҳтиёт бўлишинг керак. Улар ўз йўриғига секин-аста солишади. Ҳали ор-номусини йўқотмаган қизга ўхшайсан. Ўзингга эҳтиёт бўл, хўпми? Ким қаерга таклиф қилса кетаверма. Ётоғига чорлай олмаганлар, аввал овқатланишга таклиф қилишади. Ўша таклифнинг охири бахайр эмас, болам. Яхшилик қилмоқчи бўлса, ана борсин, кўчада қанчадан-қанча қийналган болалар бор, камбағаллар бор, ўшаларни таклиф қилсин. Ёмон йўлга юришни истамасанг, ҳеч кимнинг таклифини қабул қилма. Дискотекаларга борма. Дарров бу мавзуни очганимнинг сабаби, бошқаларнинг йўғида аввал инсонийлик вазифамни бажариб қолай дедим. Ароқни эса умуман оғзингга олакўрма. Ишдан уйга, уйдан ишга бор.
Диний таълим олмаган Райхон хола ўзича фатво ҳам берар эди:
- Ҳали ёшсан, вақти чоғлик қилмоқчи бўлсанг, казинога ўхшаган одам гавжум жойларга бор. Менинг ҳам сендай қизим бор. Ёмон йўлга киришини истамайман...
Фотима Райҳон холанинг гапларини диққат билан тинглади. Кўп ўтмай иккита манекен қиз келиб Фотима билан таниша бошлади:
- Мен Фигоман, бу дугонам Барно.
- Мен эса Демет.
- Неча йилдан бери манекенлик қиляпсиз? – сўради Фиго.
Фотима сал ҳижолат тортиб:
- Бу ишни яқинда бошладим, - дея жавоб берди.
Фиго тинмай савол берар эди:
- Учрашиб турадиганинг борми?
- Йўқ!
- Унда ўзим сенга топиб бераман.
Барнонинг жахли чиқиб кетди:
- Нимага сен топиб берар экансан? Керак бўлса ўзи топади. Сен нима ҳалигинақамисан?
- Ҳалигинақа бўлсам нима қипти?
Барно бу қизнинг гапларига чидай олмас эди:
- Неча ойдан бери менгаям шу гапни уқтирмоқчи бўляпсан. Энди қўлингдан ҳеч нарса келмаганидан, бу қизга ёпишяпсан.
Фиго билан Барно гап талашиб қолишди. Фотима ҳам қаерга келиб қолдим, дея уларга тикиларди. Сўнгра Фиго магнитофонни қўйиб, рақсга туша бошлади. Фотима эса уларга анграйиб қараб қолган эди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 01-Iyul-2012, 17:41 | Message # 75 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | davomi..
Кеч бўлиб қолган, Фотиманинг қочоқдаги илк туни эди-ю, аммо буларнинг ҳеч қайсиси унга ёқмаётган эди. Ётоғига ётгач, ўйлай бошлади: “Энди озод, бахтли бўла олармиканман? Истаганимдай яшасам, нималарга эриша оламан? ” Буларни ўйлаб бирдан Фотиманинг туклари тикан-тикан бўлиб кетди. Аммо у ҳаммасига қўл силтаб яшашни маъқул кўрди.
Пул-мули ҳам йўқ эди-ю, яна ёрдамга Бетуш холаси етишди. Анча мунча пул бериб, топганингда тўларсан, дея тилхат ҳам ёздириб олди.
Фотима эртасига бориб ўзига янги кийим-кечак сотиб олди. Янги иш жойида бошқалардан кам бўлмаслиги керак эди-да. Кеч бўлгач, турган уйига яна иккита манекен қиз келиб жойлашди. Улар Фигонинг дугоналари эди. Барно эса уларни умуман ёқтирмас, уларга нафрат кўзи билан қараб, Фотиманинг қулоғига шивирлади:
- Одам қаерда бўлган тақдирида ҳам одамгарчилигини йўқотмаслиги керак. Булар манекенми, суюқоёғми билиб бўлмайди. Бизга ўхшаган манекенларнинг ёмон отлиқ бўлишига сабаб бўлишади.
Фотима энг номусли манекен ҳам оёғини очиши кераклигини ўйлаб, минғирлаб деди:
- Тўғри айтасан, мен илгари ишлаган жойимда ҳам шунақаси бор эди.
- Манекенлар замоннинг пул машинаси бўлиб қолган. Ҳамма улардан фойдаланиб пул ишлаб олсам, дейди. Баъзи жойларга бошлашади-ку, ақли бўлганлари бормайди. Мен ҳам манекенман, лекин мени ҳеч ким йўлдан ура олмади, унаштирилган йигитимдан ташқари... Унинг йўриғи бошқа.
Фиго қизларга:
- Қани қизлар бўлақолинглар, бугун казинога борамиз. Поп илоҳини тинглаймиз, қани туринглар! – дея кутилмаганда мурожаат қилди.
Барно кўнмади:
- Мен бормайман, йигитим олиб боради.
- Турақол, бу аҳмоққа ишонма, деб Фотимани мажбур ўрнидан турғазишди.
Казинога етиб боришганида Фотима тинмай ўнг-чапига қарар эди. Уни бирортаси кўриб қолса нима бўлади? Улар жойлашиб бўлишгач, Поп қироли саҳнага чиқди. Қизлар ўтирган жойларидан рақсга тушишар, мусиқа темпига мос ҳаракат қилишар эди. Аввалига Фотима уялиб ўтирди, вақт ўта бошлагач, у ҳам мусиқа темпига мослаша бошлади. Уйдан қочганининг иккинчи куни у ўзини жуда ўзгача муҳитда кўрди. Бир тарафдан хафа бўлса, бошқа тарафдан эса ўша муҳитга мослашишга интилар эди.
Эртасига Фотима жуда хорғин ҳолда уйғонди. Қизлар уйғониб, нонушта тайёрлаш билан овора эдилар. Фиго Фотимага ўгирилиб, унга хушхабар айтди:
- Мана ишинг ҳам ҳал бўлди. Энди Дамла мода уйида Гунгўр бейнинг олдида ишлайсан. Эҳтиёт бўл, сал хотинбозроқ. Ўз манекенларининг бировники бўлишини хоҳламайди.
Фотима бундай гапларга ҳали одатланмаганидан:
- Нима мен сотиладиган молманми? – деди.
Фигога бу гап тегиб кетди:
- Нима биз сотиладиган молмизми?
- Сизни билмайману, лекин мен унақаларданмасман.
- Агар бу фикрларингни ўзратирмасанг, ҳеч нарсага эриша олмайсан.
Бу гал Барно гапга аралашди:
- Бу нима деганинг, мен-чи? Мен нимага эришган бўлсам, билагимнинг кучи билан эришдим.
Яна гап талашиб қолишди. Барно мавзуни бошқа ёққа буришга интилса ҳам, Фиго яна шу мавзуга олиб келар эди.
Эртасига Фотима мода уйига етиб борди. Гунгўр бей унга бошдан оёқ разм солгач:
- Мана буни кийиб менга кичкинагина мода намойиши қилинг-чи, сизни кўриб олай, - деди.
Фотима кийиниб чиққач, Гунгўр бей қарорини қабул қилди:
- Ҳим... қоматинг ҳам қадам ташлашинг ҳам жуда чиройли экан. Ишга оламан.
Фотима ишни бошлаганига орадан беш кун ҳам ўтмаган эди ҳамки Гунгўр бей унга таклиф кирита бошлади:
- Демет хоним, танишганимизни ювиб, бирга тушлик қилмаймизми?
Фотима ўйлаб ҳам ўтирмай, жавоб берди:
- Ташаккур, лекин мен ҳеч ким билан овқатлангани бормайман.
Гунгўр бей креслосидан туриб, Фотиманинг олдига келди:
- Мен ҳеч кимманми? Сенинг бошлиғингман. Отанг қатори бўлсам.
- Катта раҳмат, лекин менинг қарорим қатъий.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 01-Iyul-2012, 17:43 | Message # 76 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: |
davomi..
- Тушунмаяпман, нима сабабдан ахир. Бирор консерватор оиладанмисан дейман? Эътиқодинг йўл қўймайдими? Ёки йигитинг борми?
- Эътиқодлиман, албатта.
Гунгўр бей жуда носамимий тарзда қаҳқаҳа уриб деди:
- Олдимда мини юбка киясанку, овқатлангани бормайсанми? Сафсатангни бас қил.
Фотима шундоқ ҳам неча кунлардан бери тўлиб юрган эди. Ўша дақиқаларда биринчи марта динга эҳтиёж сезди. Илгарилари фойдаланмаган билимлари ҳозир асқотишини ҳис қилди.
- Нега сафсата бўлар экан? Одамлар бир гуноҳни қилишаётган бўлса, кетидан барча гуноҳларни қилиши керакми?
- Қизим, овқатланиш қанақасига гуноҳ бўлсин? Бўлди қил энди савоб-гуноҳларни. Қайси даврда яшаяпмиз ўзи?
- Бунинг замон билан алоқаси йўқ. Дин диндир, динсизлик эса динсизлик. Динсизлик Ислом динидан фойдалироқмидики, уни замонамизга эп кўряпсиз?
Гунгўр бей ҳайратланиб деди:
- Ҳақиқатдан ҳам чиройли гап гапирдинг. Бу гапингни ёзиб, деворга осиб қўяман.
- Катта раҳмат.
- Раҳмат айтишни йиғиштириб, қачон ресторанга боришимизни айтгин.
Фотима асабийлашаётган бўлса ҳам, билинтирмасликка уринар эди:
- Бормаймиз, бу гапни сизга олдин ҳам айтганман.
- Хато қиляпсан. Мен билан яхши чиқишсанг, ўзингга яхши бўлади. Сени бутун давлатга машҳур қилиб юбораман. Қўл остимда қанчадан –қанча мухбирлар ишлайди. Хоҳласанг кийган ички кийиминггача машҳур қилдираман.
- Мен машҳур бўлгим келяпти, демадим-ку.
Гунгўр бей асабийлашиб қўли билан ишора қилиб:
- Бўпти, бўпти, кетишинг мумкин. Эртага Хилтонда мода намойиши бор. Бугун яхшилаб дам олинглар. Эртага кўринишингиз жойида бўлиши керак. Вақтида етиб боринглар. Намойишдан олдин тайёргарлик кўриб оламиз.
Фотима эртасига эрталабдан Хилтон меҳмонхонасининг салонига туша бошлади. Бир қанча қизларнинг подиумда алламбало кийимларни кийиб олганларини кўрди. Кўп ўтмай уларнинг қаторига ўзи ҳам қўшилди.
Гунгўр бей Фотиманинг қўлига бир кийим бериб тушунтира бошлади:
- Бу кийимни ич кийимсиз кийиб чиқасан, жуда жозибали кўринишинг керак.
Фотима бундай гапни биринчи марта эшитар эди. Уялиб кетган, асабийлашиб титрар эди:
- Мен бунақа кийина олмайман.
Гунгўр бейнинг жаҳли чиқиб кетди:
- Бу нима деганинг? Сен бу ерни монастир деб ўйлаяпсанми? Манекенликни ўрганаётганингда буларни тушунтиришмаганми? Бизга замонавий манекенлар керак.
Фотима отасининг ҳақ эканлигини анча олдин тан берган эди. Замонавийлик деганда гуноҳ қилишнинг чек-чегараси йўқ эди. Йўқ қила олмаган иймони ғалаён қилар, жуда асабийлашган эди.
- Замонавий бўламиз деб, ҳамма ёғимизни кўрсатиб юришимиз керакми?
Гунгўр бей тишларини ғижирлатганча жавоб берди:
- Ҳа, жонгинам, керак бўлса шундай қилишга мажбурсиз. Шу баданингиз бўлмаса нима қийматингиз бор? Жозибадорлик муҳим бўлмаганда эди, картонлардан манекен ясаб намойиш ўтказаверар эдик.
Бироздан сўнг у яна таклифини қайтарди:
- Бўлақол, бизга домлалик қилмасдан бориб кийиниб чиқ.
Фотима нима бўлганда ҳам илмли қиз эди ва қалбидаги ҳар нечук бўлса-да иймон эди. У қатъий қарор қилди:
- Йўқ, бу кийимни сиз айтгандай қилиб ўлсам ҳам киймайман. Харидор бизга баҳо берадими ёки кийимларгами?
Бу гал Гунгўр бей жудаям жиғибийрон бўла бошлади:
- Бизга маъруза ўқимай кўзимдан йўқол. Иккинчи қорангни кўрсатма!
Фотима ҳам ўшқириб берди:
- Айтмасангиз ҳам кетаман. Сизнинг бозорингиз юришсин деб ўзимни сотишим қолган эди.
Гунгўр бей сал ўзига келиб:
- Мини юбкани кийволиб ўзингни ким деб ўйлаяпсан, товуқ мия. Сал замонавийроқ бўл, замонавийроқ.
Фотима зиналардан юқорига кўтарилар экан, ўз-ўзига минғирлаб деди:
- Энди тушундим замонавийликнинг сирини. Ҳатто мини юбка ҳам замонавий бўлишга етмас экан.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 15-Iyul-2012, 05:45 | Message # 77 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Имомнинг манекен қизи (8-qism)
Секин-аста қадам ташланган
зулматдан ойдинликка чиқиш осонмас...
Фотима бор ҳасратини Барнога тўкиб-сочди.
- Жуда яхши қилибсан, агарда бирор инсон ниманидир хоҳламас экан, уни тушуниш керак. Мен ҳам ҳар қандай кийимни кийсам ҳам, ўзимга яраша принципларим бор. Улардан юз ўгира олмайман.
Фиго эса тинмай қизларга нималарнидир тушунтирар, гўё уларни ўзгача ҳаёт тарзига кўниктирмоқчи бўлар эди:
- Бирор бойвачча қарияни топасан-да, уй-жой олдиргач жавобини берасан.
Дастурхон тузаётган Райхон хоним Фигога ўқрайиб қаради:
- Бу гап оғзингдан тушмайди-ю, лекин ўзинг ҳалиям бирортасини тополмадинг.
- Мен бир кишига боғланиб қололмайман.
- Сен нимага фоҳишахонада ишламаётганингга ҳайронман, - дея аччиқланди Барно.
Фотима уларга қараб ҳозир яна жанжал бошланади деб турарди-ю, аммо Фиго сир бой бермас эди.
- Вақти келиб балки шундай ҳам бўлар. Пул қаерда бўлса мен ҳам ўша ердаман.
Фотима билан Барно ҳоли қолиб суҳбатлашишар эди:
- Бу қиз бу ерга келганларнинг қанчасини йўлдан урди. Нимаймиш? Қайси замонда яшаяпмизмиш. Сен Бетуш билан бундан эҳтиёт бўл. Менимча улар иккаласи аёллар савдоси билан шуғулланади. Бўлмаса охирги уч ойда бу ерга келганлар ўз-ўзидан йўқ бўлиб кетармиди?
- Йўғ-е, Бетуш хола ўшанақа бўлганда, бой-бадавлат яшамасмиди?
- Улар маҳалладаги қизларни манекен, артист ёки қўшиқчи қиламиз, деб ишонтириб, кейин сотиб юборишади. Қизларни “махсус уй”ларида эркакларга ўргатиб олишади-да, кейин қолганини ўзинг тушуниб олавер...
Фотима ҳайратланиб сўради:
- Унда сен бу ерда нима қиляпсан?
- Менга ҳеч ким ҳеч нима дея олмайди. Унаштирилган йигитимни танишади. Агар менга бирон нима бўлса, йигитим уйларини бузиб юборади. Шунинг учун менга тегишмайди. Сен ўзингга эҳтиёт бўл.
Ўша тун Фотима учун жуда ваҳимали ўтди, эртасига эса у яна газета эълонлари орқали иш топишга киришди.
Бир неча кун ўтиб, иш топди. Аввалига ҳаммаси жойида эди. Хўжайинлари ёмон одамга ўхшамас эди. Янги иш жойида янги дугоналар орттирган, энди улар билан бир уйда яшашни бошлаган эди.
Манекенларнинг кўпчилиги иш вақти тугагач, уй-уйларига йўл олар, фақатгина уйдан қочган ёки уйи узоқда бўлганларгина биргаликда ижарага уй олишган эди. Янги дугоналарининг орасида ҳам номус ҳиссидан анча йироқ бўлганлар бор эди. Айниқса Жамила ва Наримонлар ахлоқсизликда дарс берар эдилар.
Фотима эса улар билан бирга, улар билан сайрга чиқар, мусиқа тинглар, хуллас бир муҳитда бир уйда яшар эди.
Бир куни кечаси ҳашаматли меҳмонхоналарнинг бирига овқатланишга боришган, барча дугоналари ароқ ичишар эди. Фотиманинг ҳам олдида қадаҳ бор эди. Наримон қадаҳни тўлдириб:
- Бўлақол Демет, сен учун, соғлиғинг учун олдик, - деди.
Бу таклиф Фотимага жуда оғир ботган, нима дейишини билмай қолган эди.
“Ичмасам, мени замондан ортда қолган, эскича деб масхара қилишармикин?” – дея хаёлидан ўтказди.
Нега бошқалар учун жуда осон бўлган иш, унга келганда иложсиз машаққат бўлиб қолди экан? Ароқни оғзига олиб борар эди-ю, кейин яна жойига қўйиб қўярди. Тавба, одам шунақа қилиб секин-аста эгри йўлга кирадими? Райхон хоним ҳам отасидай гапирган эди: “Улар одамни секин-аста йўлдан уришади”. Бирдан отасининг ичкилик ҳақида айтган сўзлари ёдига тушди:
- Ароқ ичган одамда аввал ҳаё, кейинчалик эса қўрқув туйғулари йўқолади.
Нега айнан шу пайт дадасининг гапини эслади? Нега замонавий қизлар даврасида бўла туриб, ўзи хоҳлагандай яшай олмаяпти? Унга монеълик қилаётган нарса нима эди? Уйдан кетди-ю, аммо нега ич-ичидан ўзгара олмаяпти? Нега бошқалардай бўла олмаяпти? Стол атрофида ўтирганлар ҳам Фотиманинг ичмаганини пайқаб қолишди. “Кўтар, ич”- деб туриб олишди.
- Ич, сен ичи тўла дард одамга ўхшайсан, ичгин-да бизга ёрил.
Ҳамма унинг ичишини истар эди.
Фотима қадаҳни яна оғзига олиб келди-ю, аммо ича олмади. Бирдан қарор қилди. Бўлди, энди ичади. Кўзларини чирт юмганча яна қадаҳни тезлик билан оғзига олиб борди. Йўқ, бўлмади.
Хаёлига Аллоҳ келаётган эди. Бу муҳитда у Аллоҳни, динни, пайғамбарларни, ҳамма ҳаммасини унутишни истар эди, лекин улар ўз-ўзидан хаёлига келаётган эдилар. Қуръонни ёд олганлиги миясига ўқ каби урилди. Бу хаёлларнинг ўрнимикан?- дея ўзидан жаҳли чиқди, бироқ ҳарнечук ўз-ўзини енга олмаётган эди.
Ўша кундан кейин Фотима ўзини қанчалик замонавийлаштиришга уринмасин, қила олгани фақатгина мини юбка кийиш бўлди, аслида унга ҳам кўника олмаётган эди.
Бир неча кун ўтиб, Бетуш уни иш жойини топиб келиб, пулларининг ҳаммасини талаб қила бошлади. Фотима эса чорасиз ёлворар эди:
- Бетуш хола, ўшанча пулни қандай қилиб бирданига тўлай оламан? Рухсат берсангиз, бўлиб-бўлиб тўласам.
Бетуш юзини буриштирганча деди:
- Йўқ, рухсат бермайман. Пулимни ҳаммасини бермасанг, дадангга қаердалигингни айтиб, манзилингни бериб юбораман.
- Яхши, бир ойдан кейин пулингизни бериб юбораман.
Бетуш кетгач эса Фотима ўйлай бошлади. Бир ойдан сўнг ўшанча пулни қандай қилиб тўлайди? Бунинг ҳечам иложи йўқ эди. Демак, яна бошқа иш топиши керак.
Фотима уч ой ишлаган бу жойидан ҳам кетиб, яна бошқа жойга ишга кирди. У ерда ҳам ўрнаша олмай, ниҳоят бошқа яхши жой топди.
Сўнги иш жойида кўнгли анча хотиржам эди. У ердаги дугонаси Лайло оғир босиқ қиз эди. Баъзи нотўғри тушунчалари бўлса ҳам, Фотима “мен имомнинг қизи ва Қуръонни ёд билган холимда шундай бўлсам, у динини билмай туриб бунақа бўлиши оддий ҳол-ку” дер эди.
Орадан бир неча ой ўтди. Бир куни Лайло жинсини аёлликка ўзгартирган Бону билан таништирди.
- Унинг жинсини ўзгартирганлиги сени чўчитмасин. Бошқалардан анча тузук. Ҳеч кимга ёмонликни раво кўрмайди. Ўзи билан ўзи овора. Хўп десанг, уччаламиз бирор жойни ижарага оламиз. Пулини биргалашиб тўлаймиз. Ҳа, айтганча, Нежла исмли бир дугонам ҳам бор. У ҳам анчадан бери шуни таклиф қилаётган эди.
Фотиманинг ҳам узоқ муддат у ер-бу ерда сарсон бўлиб юриши жонига теккан эди. Нарсалари ўғирланаётган, бировларникида туравериб анча қийналган эди. Ҳаммалари бирор уй топишга келишиб олишди.
Охирги ойларда танишларига “бугун сизларникида тунаб қолсам бўладими?”- деб сўрайвериш жонидан тўйдирган эди. Китоб ўқишга бўлган ҳаваси кучли бўлгани учун, доимо китоб сотиб олар эди-ю, кўпи у ер бу ерга кўчаверганидан йўқолиб кетган эди. Аслида бировларникида бемалол китоб ўқий олмаётган эди.
Фотима нима хоҳлаётганини ҳали ўзи ҳам англаб етмаган эди. Нега минг минг ёшларимиз, хофизларимиз каби... Ойдинликдан зулмат сари кетаётган эди...
Ўзини бегоналар тугул, ўзи ҳам таний олмаётган эди...
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 15-Iyul-2012, 05:48 | Message # 78 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Имомнинг манекен қизи (9-qism)
Ҳақиқат ягонадир.
Лекин уни ким белгилайди?
Фотима янги иш жойида илгаригига қараганда бамаънироқ кийимлар билан ишламаётгани учун анча хотиржам эди-ю, аммо баъзан бу ерда ҳам мини юбка чиқиб турар эди. Ўзини кўниктиришга уринар эди. Ўзини исломий рухдан қутқаришга уринар, аммо қўлидан келмаётган эди.
Сўнги пайтларда исломга нисбатан қилинган ҳақоратларга бардош бера олмас, бу каби гапларга қарши чиқар экан, иймони янгиланар эди. Ўзи ҳайратда эди, чунки ўз уйида ҳам исломни бунчалик ҳимоя қилмас эди. Негадир ҳар куни бирор нима содир бўлар эди. Мана яна шундай бир ҳолат:
Салим Фотима билан суҳбатлашар эди:
- Замонамизга материалист руҳини олиб кирмасак, ойдинликка чиқа олмаймиз.
Фотима материалист фалсафасининг нима эканлигини яхши билмаса ҳам, негизида динсизлик ётишини билар эди. Илгарилари ҳам сўрашга мажбур бўлган саволини берди:
- Динсизлик ислом динидан шунчалик фойдалимики, уни замонамизга эп кўряпсиз?
Салим, ўзига ишонган тарзда сўзини бошлади:
- Сиз бу ҳақда биладиган бирортасига учрамагансиз, шекилли. Динсизлик...
У бирдан гапини тўхтатиб, деди:
- Келинг, динсизлик демайлик, бошқача номлайлик... замонавийроқ, фан тилида айтганда “материализм фалсафаси” дейлик... Материализм бу ҳақиқий ойдинликдир.
- Қайси хусусиятига таяниб бундай деяпсиз?
- Биринчидан, илм-фанни инкор қилмайди. Аксинча илм-фан материализм билан мавжуддир.
Фотиманинг ёдига дарров Қуръон оятлари тушди:
- Қуръонда Луқмони Ҳаким, буюк доктор, ҳақида сўзланади. Сизнингча, Луқмони Ҳаким материалист бўлганми? Инсонни фикрлашга, олға интилишга чақирадиган оятлар ҳам материализмга асосланганми? Минглаб мавзуларни ёритган, бутун дунёга янги системани олиб кирган Пайғамбаримиз (с.а.в.) ҳам материалистмиди? Дунёни ҳайратда қолдирган Пири Раиснинг харитаси ҳам материализмга асосланганмиди? Алгебрага асос солган Хоразмий ҳам материалист бўлганми сизнингча? Мен бу мавзуларни яхши билмайман-ку, аммо тинмай ўқиб сизга фикримни айтаман.
- Ғайратингизга офарин, мени ҳайратда қолдирдингиз.
* * *
Орадан ҳафталар ўтиб, Лайло ўзгариб қолган эди. Хўжайинлари Недим бей Лайлони чақиртириб ҳамманинг олдида огоҳлантирган эди.
- Менга қара, Лайло. Ўзингни тутишинг менга умуман ёқмаяпти. Яна гиёҳванд моддаларга ўралашиб қолибсан. Ташладим, деган эдинг-ку.
Лайло ғамгин ҳолда жавоб берди:
- Нима қилай, қаттиқ ўрганиб қолибман, бўлмаяпти.
- Бу кетишнинг охири вой бўлади. Хафа бўлмагин-ку, лекин кейинчалик наркотик топаман, деб ўзингни ҳам бозорга соладиган бўлиб қоласан. Биласан, дўст ачитиб гапиради, ҳақиқат аччиқ бўлади.
- Юз фоиз ҳақсиз. Ўша заҳарни ичган одам кейин умуман ўзига кела олмайди. Хатто баъзан шундай ҳолга келаманки, онамнинг қорнида ўша захар борлигини билсам, онамни ўлдириб бўлса ҳам уни оламан. Бу дарддан қандай халос бўлишни билмаяпман.
Надим бей бу гаплардан қаттиқ ранжиди:
- Бу мавзуда давлат жуда кеч қоляпти. Ёшлар етарлича огоҳлантирилмаяпти. Бир марта қизиқиб қабул қилгач, бу ишнинг охири фалокат билан якун топади. Баъзан ёшларни ташвиқ этадиган фильмлар кўрсатишади. Аксинча ахир ёшларимиз ахборот воситалари орқали янаям кўпроқ огоҳлантирилиши керак.
Фотима ҳайратланиб қолди:
- Иее, тўғриси мени ҳайрон қолдирдинг, Лайло. Ҳа майли, жоҳиллар алданиб гиёҳванд модда қабул қилади. Сен маданиятли қизга ўхшайсан, қандай қилиб алданиб қолдинг.
Кейин ўзини ўйлаб қолди. Ўзи-чи, ўзи қандай алданиб қолган эди ўшанда?
Лайло эса жуда хомуш тортиб :
- Шундай бўлиб қолди. Бир йигитнинг севаман, деган сўзига ишониб қолдим.
Недим бей гапида давом этди:
- Гиёҳвандлик билан шуғулланадиганларнинг махсус ишчилари бўлади. Бошқаларни ҳам шу дардга мубтало қилишга уринишади. Сизда ҳам шундай бўлмасин.
- Йўқ, у ҳам пушаймон эди. Нима қилай, алдандим, энди қандай қутулишни билмаяпман. Уйдагиларим билишса, жуда хафа бўлишади. Хоҳлаганингча маишат қил, дискотекага бор, ичкилик ич, лекин гиёҳванд бўлиб қолма, дейишган.
Недим бей диндор оила фарзанди эди. Динни яхши билмаса ҳам бундай мавзуларда жиддий эди:
- Сафсата. Дискотека, ичкилик гиёҳвандликка олиб келмайдими? Рўмолчангни денгизга ташлаб, ҳўл бўлиб қолмасин, дея чора қидиргандай гап бу. Шунақаси ҳам бўладими? Ота-оналар ҳалиям юртимизнинг қандай аҳволга келиб қолганини билишмайди...
Фотима буларни жон деб тингларди-ку, аммо ичига қўрқув кирди. Эҳтиёт бўлиши керак эди. Ишдан қайтаётганларида йўлдан китоб сотиб олди. Кейин Лайлога қараб деди:
- Бугун ўзимни жуда кучсиз ҳис қилдим. Ҳали кўп нарса ўрганишим, ўқишим кераклигини тушуниб етдим.
- Олган китобларинг илмий китобларми?
- Ҳам илмий ҳам диний.
- Демак, динга қизиқишинг бор экан-да. Тўғриси мени ҳеч қачон қизиқишим бўлмаган, оилавий шароитим...
Гапини тугатиб улгурмай Бонуни кўриб қолишди:
- Яхшимисан, Бону. Қаерга кетяпсан?
- Шундоқ ўзим айланиб юрибман, зерикканимдан нима қилишни билмаяпман.
Фотима гапга қўшилди:
- Китоб ўқинглар, китоб жуда яхши дўстдир. Бўш қолган инсон, ўзини еб битирар эмиш. Яёв юриб суҳбатлашиб кетар эканлар, Бонунинг аёллардай қадам ташлаши Фотиманинг ғашини келтирди. Имкон топди, дегунча бу ҳақда албатта айтар эди.
Орадан бир неча кунлар, ҳафталар ўтиб Бону билан анча яқин бўлиб қолишди, илк қилган иши ўша мавзуни очиш бўлди:
- Биласанми, мен сени жуда яхши тушунаман, лекин бошқалар тушунмайди. Қадам ташлашингни сал тузатсанг, яхши бўлар эди.
- Вой, ўрганиб қолган бўлсам, қандай тузатаман?
- Тузатасан... Бунинг учун аввал қарор қабул қиласан. Нега бунчалик сузилиб юрасан, бунақа қилсанг чиройли бўлиб қолмайсанку ахир. Бундай юрадиган аёлларнинг бамаънисини ҳам кўрмаганман ҳечам.
- Тўғри-ку, лекин одат бўлиб қолган.
- Олдинлари сузилмай юриш одатинг эди, кейинроқ эса сузилиб юришга одатландинг. Сен билан бир уйда яшаймиз. Ўртоғимга ёмон баҳо беришларини истамайман.
Бону Лайлога қараб деди:
- Бу нимаси? Энди бу хонимчанинг йўриғида юрамизми? Нима бу мен ҳақимда билмайдими?
- Билади. Унга ҳаммасини айтиб берганман, - деди Лайло.
Фотима Бонуга жиддий нигоҳ билан деди:
- Жинсимни ўзгартирганман, деб энди буни баҳона қилма. Инсон яхши тарафга ҳам ўзгариши мумкин. Сен ўзингни ишонтириб қўйгансан.
- Бунақада сен мен билан қандай қилиб бир уйда яшайсан?
- Сен фаҳш қилмас экансан. Ўзинг хоҳлаб жинсингни ўзгартирмагансан. Аслида энг буюк гуноҳ луттибозликдан кейин жинсини ўзгартириш ҳисобланади. Аллоҳга қилинган энг буюк исёнлардан биридир. Сен эса ундай эмассан. Энг муҳими пушаймонсан.
- Бунинг қандай аҳамияти бор?
- Жуда муҳим аҳамияти бор. Ахир сен тавба қилгансан.
- Барибир, нима бўлганда ҳам мен энди ... Сен мен билан юришга уялмайсанми?
- Мен гуноҳ ишдан қайтган, тавба қилган инсондан у қандай бўлишидан қатъий назар уялмайман. Қўлимдан келганча ёрдам бераман. Лекин тавба қилмай, фаҳш ишида давом этганлар билан бир жойда яшамайман.
Фотима Бонуга жуда ғайриоддий туюлган эди. Лайлога қараб сўради:
- Бу нимаси Лайло? Одам ҳам унақа ҳам бунақа бўлиши мумкинми? Бу қиз диндорми?
Жавобни Фотиманинг ўзи берди:
- Ҳа, динсиз эмасман, аммо бошқа нарса сўрама...
Бону асабийлашиб деди:
- Ўзинг ҳамма нарсани сўрайсан-ку.
- Сен ўзинг ҳақингда гапириб берсанг ҳам, менчалик шарманда бўлмайсан, Бону.
Бону баттар қизиқиб сўради?
- Сен икки карра жинсингни ўзгартирганмисан уяласан?
* * *
Фотима уйдан кетганига мана беш ой тўлган, лекин бу беш ой унга беш йилдан ҳам узоқ туюлган эди. Энди унинг дунёси, ҳиссиётлари остин-устун бўлиб кетган эди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 15-Iyul-2012, 05:51 | Message # 79 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Имомнинг манекен қизи (10-qism)
Кўршапалакка ўхшаган,
кечани кундуз деб ўйлайди.
Фотима ўртоқлари Лайло, Нежла ва Бонулар билан бирга яшашга келишиб олишгач, Галатасарой лицейининг орқа тарафидаги кўчадан уй топишди. Харажатларни барчалари биргаликда тўлайдиган бўлишди.
Аввалига уйни саранжомлаб, жиҳозлашди. Уч хонали ва каттагина зали бўлган бу уйда тўрт қиз ўзларининг эркин яшашга бўлган истакларини ниҳоят биргаликда амалга оширишди. Уйга кўчиб келинган куннинг илк куни Лайло барчага таклиф киритди:
- Дугоналар, келинглар, бугун ҳамма ўз ҳаётини гапириб берсин. Бир биримиз билан яхшилаб танишиб олайлик. Биз энди бир оила бўлдик ахир. Хоҳласангиз мен бошлаб беришим мумкин.
Бу таклифни барчалари қабул қилишгач, Лайло сўзини бошлади.
- Мен Измирликман. Яқиндагина ўн саккиз ёшим билан хайрлашдим. Оилада уч фарзандмиз, яъни учта қизмиз. Дадам темир тижорати билан шуғулланадилар. Бу ўқишга дадамнинг қистови билан кирдим. Лицейни битирганман. Университетга кириш учун тайёргарлик кўрмоқчиман.
Уй кулги билан тўлди. Нега десангиз Нежла ва Бону гиёҳвандлар ўқий олмасликларини жуда яхши билишар эди . Навбат Нежлага келди.
- Мен Бурсаликман, 19 ёшдаман. Оилада икки фарзандмиз. Дадам бизни ташлаб Германияга кетган. У ерда жозибали олмон аёлларини кўргач, онамни ташлаб кетган. Онам фоҳишалик қилиб мени ўстирган. Мен бўлсам, фоҳишаликни эмас, манекенликни танладим. Уч кундан бери эркак қўли тегмаган ёш қизман.
Фотима ҳайратдан донг қотган эди. У ўзининг имом отасини, ор-номусли онаси ҳақида гапириб беришга ўзидан ор қилаётган бир пайтда Нежла тамоман уят ҳиссини унутиб фоҳиша онасини бехижолат гапириб берган эди.
Хонани яна қаҳқаҳа овози тўлдирди. Энди гал Бонуга келди.
- Мен азалдан аёл қилиб яратилган Анқаралик ёш қизман.
Ҳаммалари яна кула бошлашди. Бону бунга эътибор бермай гапида давом этаверди.
- Отам деган .... онамни бир суюқоёқ сабабли ташлаб кетганида менинг онам фоҳишалик қилиб кун кечиргани йўқ.
Нежла хандон отиб гапга аралашди:
- Асалим. У ишни ўзинг қиляпсан-ку...
Бону бу гапга асабийлашиб кетди:
- Оғзингга қараб гапир. Жаҳлимни чиқарсанг, аяб ўтирмайман, айтиб қўяй! Мен номусли аёлман. Ҳозир туппа-тузук бошлиқни қўл остида ишлаяпман. Гиёҳванд ҳам эмасман.
- Нимага ўқимагансан?
- Мени йўлдан уришди. Аёл кишига ўхшармишман. Кўча-кўйда менга гап отадиганлар йўлдан оздирди. Демак, аслида аёл эканман-да, дедим. Ўша пайтларда унақанги операциялар жуда шухрат қозонаётган пайтлар эди. Бутун бошли мамлакат шу ҳақда гапирар эди. Мен ҳам алдандим. Билсам, онам қиз болаларни жуда яхши кўрар эканлар. Аммо онам жуда кўп кўз ёш тўкдилар, ёлвориб сўрадилар. Мен эса қулоқ солмадим. Операция қилдириб аёл бўлдим.
Навбат Фотимага етиб келди:
“Отасининг имом эканлигини айтсамикан? Йўқ! Аймайман. Эҳтиёт бўлишим керак. Менинг ҳам устимдан кулишади”, деб ўзи ҳикоя тўқий бошлади.
- Аслида Истанбулликман. Отам фабрикада ишчи. Онам эса модельер. Икки фарзандмиз. Манекен бўлишимни ота-онам ўзлари исташган. Лицей битирувчисиман. Университетга тайёргарлик кўряпман.
Нежла саволларини ичида тутиб тура олмади:
- Истанбуллик бўлсанг, унда нега уйингда яшайвермайсан?
Фотима бундай саволни кутмаган эди:
- Ҳалиги... Уйда кўпчиликмиз-да, шунга у ерда сиқилиб кетаман...
- Иккита фарзандмиз, дединг-ку. Қайтага бу ерда кўпчилик эмасмизми?
Ҳеч қайси ёлғончи гапирган гапини ёдида узоқ сақлаб тура олмас, шунинг учун бир кун келиб албатта ёлғони фош бўлар эди. Аммо Фотиманинг ёлғони ўша захоти юзага чиқди. У эса бир ёлғондан қочаман, деб иккинчисини тўқиди.
- Уйда ойимнинг манекен дугоналари, дадамнинг иш жойидаги дўстлари билан қадам қўйгани жой қолмайди. Шунга уйда яшамасликка қарор қилдим. Фотима бу гапларни айтаётиб, уйидан кетган илк кунини кўз олдидан кечирди.
Отасининг оқарган сочлари; ишга келганида котиба унга отасининг уни қидириб келгани ҳақидаги хабарни эслади. Ўшанда гўё бутун бошли дунё бошига қулаб тушгандай бўлган эди, соатлаб ўзига кела олмаган эди. Кейин эса отасининг кўзига кўринишга жасорат топа олмай, уйдан кетган эди. Бир неча кун таниш-билишларининг уйида тунаган, кейин эса бир нечта қиз биргалашиб ижарада яшаётган эдилар. Исмини яна алмаштиришга мажбур бўлиб қолган Фотима хаёлга чўмиб қолган эди. Бонунинг овозидан ўзига келди:
- Демет нимани бунчалик ўйлаб қолдинг?
Нежла кулиб гап қўшди:
- Анавиндан кўпроқ тортворгандир-да.
Фотима бу исмга ўрганиши анча қийин бўлаётган эди. Баъзан жуда совуқ туюлаётган эди. Бирдан Нежланинг гапларини эшитиб қолди.
- Бу нима деганинг? Мен уни иккинчи мартасида ташлаганман. Сал қолса ҳаётимни захарлар эдим.
Нежла суюниб кетиб яна сўради:
- Чиндан айтяпсанми? Қандай қилиб ташладинг?
- Яхшилаб ўйлаб кўрдим. Қайси гиёҳванд соғлом ва бахтли ҳаёт кечирган? Бундан ташқари ўлимга гувоҳ бўлдим. Ҳалиги сен танийдиган Салима бор-ку эски манекенлардан, ўша, бир марта уришиб ҳам қолган экансизлар. Шундай қилиб, ўшанинг уйида эдик. Иккинчи марта ўша захарни ичган эдим. У ердан ўйнаб-кулиб чиқдик. Эртасига ўлим хабарини эшитиб ҳайратдан қотиб қолдим. “Дозасини ошириб юборган эмиш”. Милиция ходимлари ҳам ўшанда ёнида бўлганларни топамиз деб қолса бўладими? Анча вақт қўрқиб яшадим. Кейин бу захарни умуман оғзимга олмасликка қарор қилдим.
Бону гапини бўлди:
- Мен уни оғзимга олмайман. Шайтонга эргашиб, фоҳишалик қилдим, лекин кейин тавба қилдим. Яхшиямки, мени гиёҳвандликка мубтало қила олишмади. Лекин қанақанги виждонсиз одамлар-а! Бизни ўлдириш учун тузилган тузоқ у. Яхшиямки, у тузоққа илинмадим.
- Тўғри айтасан! Бизни ўзимизга айтмасдан, ўлдиришга интиладиганлар бор. Қарашса, бизни урушларда енга олишмади. Энди бу йўлга ўтишди.
Лайло ҳам уларга қўшилди:
- Демак, биз ҳам ўзлигимизни йўқотиб, уларга айланибмиз-да.
Фотима Лайлонинг гапини эшитиб лол қолди:
- Агар сени подиумларда мода намойишларида кўрмаганимда диндор қиз деб ўйлардим. Жуда чиройли гап гапирдинг.
- Йўғ-е. Қўйсанг-чи. Жуда динсизлашиб кетмаймиз-ку ахир. Лекин диний сиёсатдан нафратланаман.
Бону гапни давом эттирди:
- Мендан сўрасанг, мен ҳам худди шундай динга ишонаман-ку, диндорликка қаршиман.
Лайло гиёҳванд модда қабул қилгани учун бир нималар деб алжирай бошлади.
- Бўлди-да энди. Бу нимаси, масжид қилиб юбординглар-ку бу ерни. Дин...динсизлик. Шу нарсаларни гапирманглар, гапирган сайинг одамни ичини зулмат қоплайди.
Нежла бу гапга ҳайрон қолди:
- Уни бунга нима алоқаси бор? Ҳеч тушуна олмадим.
- Алоқаси бор, менинг ичимни зулматга айлантиряпти, вассалом.
Бону ҳам жим тура олмади:
- Иее, манавининг гапини қаранглар, нима сендан сўраймизми энди? Бир диндан, сал туриб ичкилик, севги-муҳаббатдан гаплашамиз. Сенга ҳисоб беришимиз қолган эди.
Лайло Бонуга қараб қолгач, кейин узр сўраб деди:
- Тўғри айтасизлар, бу гапларнинг менга қандай таъсир қилишини сизлар қаердан билардинглар. Давом эттираверинглар.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Yakshanba, 15-Iyul-2012, 05:53 | Message # 80 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Davomi..
Мавзу аллақачон ўзгариб бўлган эди. Орадан кўп ўтмай бир одам келиб Нежлани олиб кетди... Сал туриб Лайлонинг ҳам йигити келиб, улар ҳам чиқиб кетишгач, уйда Бону ва Фотима ёлғиз ўзлари қолишди.
Бону миясига келганини сўрай бошлади:
- Сенинг йигитинг қачон келади?
Фотима аввалига ўзини эшитмаганга олиб, кундалигига ёзишда давом этаверди.
Фотима ҳаммасидан чарчаган эди. Кирган йўлининг охири бахайр бўлмайдиганга ўхшар, аммо у бунга аҳамият бермасликка ҳаракат қилар эди.
Бону саволини яна қайтариб қистайверди:
- Сенга гапиряпман, сеники қачон келади?
Фотима унга ўқрайиб:
- Меники йўқ, деди.
- Нимаааа... Ҳалиям бирор бойваччанинг бошини айлантирмадингми? Бўй бастинг келишган, чиройлисан. Ёки мендан беркитяпсанми?
- Йўқ, нимага беркитар эканман.
- Лекин мен сени бир куни йўлда автостоп қилаётганингни кўргандим.
- Нима қилибди, ҳамма қилади-ку.
- Ўзингни номусли қиздай кўрсатишга уринма, сени машинасида текинга олиб бориб қўяди-ку, хаққини талаб қилмайдими? Буни билмайсанми?
- Илгари билмас эдим. Кейин билиб олдим. Инсонмиз, ҳаммамиз ҳам хато қиламиз, лекин буни кеч тушуниб етамиз.
Бону стулини Фотиманикига яқинлаштириб ўтиргач, сўради:
- Хўш, гапириб бер-чи. Нима бўлди-ки, тушуниб етдинг?
- Бир куни таксига ўтирдим. Хайдовчиси овқатланишга олиб борай, деб туриб олди. Рад қилсам, ёлвора бошлади. Барибир кўнмадим. “Сендай гўзал қизни овқатлантиришга олиб бормасдан қўйиб юборармидим?” – деди. Қарасам, бошқа йўлдан юра бошлади. “Тўхтанг” – десам ҳам тўхтатмади. Мен ҳам ўзимни машинадан ташқарига отдим. Суюғоёқмасман-ку, қаерга таклиф қилса кетаверадиган. Ўша воқеадан сўнг ҳечам автостоп қилмадим.
- Офарин, шу кетишда давом эт, лекин сал қийинчилик кўрасан-да. Нима учрашиб юрадиганинг йўқмиди?
Фотима яна бир марта ўқрайиб қараб қўйгач, кундалигига ёзишда давом этди. Лекин Бонудан қутулиш осон эмаслигини билгач, деди:
- Ҳа, биттаси бор эди. У билан оила қуриш ниятида танишган эдим. У эса бошқа эҳтиёжларини қондириш учун дўст бўлган экан. Буни билиб жуда қаттиқ хафа бўлдим. Унга ҳам “мен сен ўйлаган қизлардан эмасман. Ўшанақасини топиб ол ”, деб ажрашдим.
- У нима деди?
- “Вой-бўў. Жа замондан орқада қолган қиз экансану. Сенинг манекенлигингга ишониш учун одам ахмоқ бўлиши керак”, - деди. Худди менинг касбим асли фоҳишаликдай гапирса бўладими? Тепа сочим тикка бўлди.
- У ҳам хақ. Ҳозир баъзи манекенлар билан фоҳишалар орасида фарқ қолмаган. Лекин ораларида пул учун вужудини сотмайдиганларини ҳам кўрганман. Жуда жирканчлари ҳам бору, бокира бўлганлари ҳам бор. У ёқ-бу ёғини очишга мажбурликларини айтмаганда жавоҳирдай қизлар бор.
Фотима хомуш тортиб Бонуга қараб деди:
- Тўғри айтасан, иш деб қизларни ечинтиришди. Шунинг учун мен ич кийим намойишларига чиқмайман. Кўп жойларда мени ишга олишмайди, шунинг учун бошқалардан камроқ пул топаман. Лекин ҳаётимдан мамнунман.
Фотима ўз-ўзини алдар эди. Ҳаётидан умуман мамнун эмас эди. Дурустроқ иш жойи топгунича неча маротабалаб иш алмаштирганди ахир.
Бону эса тинмай савол устига савол бераверарди. Фотима унга тушунтиришга уринди:
- Илтимос қиламан, Бону. Кундалигимга ёзишга имкон бермаяпсан. Савол беравермагин.
Бону энди мавзуни ўзгартирди:
- Яхши, лекин нима ҳақда ёзяпсан? Менга ҳам ўқиб бер.
- Йўқ, иложи йўқ.
- Нега иложи йўқ экан? Зерикиб кетяпман. Иккаламиз қолган бўлсак, сен билан гаплашмасам ким билан гаплашаман ахир.
- Бўлмайди, дедим-ку, ҳадеб қистайвермагин.
- Сени икки ойдан бери биламану, лекин аслида сен ҳақингда ҳеч нарса билмайман. Ўқисанг нима бўларди? Осмон узилиб ерга тушармиди?
- Шуни айт, осмон узилиб тушармиди? Майли, фақат бир бетини ўқиб бераман. Лекин бошқа сўрамайсан, келишдикми?
- Хўп.
- Ўқийману, лекин ҳеч кимга айтмайман деб сўз бер, акс ҳолда сенга ишонмай қўяман.
- Сўз бераман. Номусимни ўртага қўйиб сўз бераман.
Фотима Бонунинг кўзларига тикилиб сўради:
- Номус?! Қайси ўлчовга кўра номус?
Бону ҳайрон бўлиб қолди
- Бу нима деганинг? Номус-да ахир.
Фотима бошқа ҳеч нима демай, кундалигини ўқий бошлади:
“Сизни жудаям соғиндим онажоним... Сизни ҳам дадажон, сизни ҳам жуда соғиндим. Кўз олдимдан ҳечам кетмайсизлар. Йиллаб бу ёруғ дунёни сизлар учун зулматга айлантирган эдим. Энди эса ўзимга ўзим зулм қиляпман. Ҳар қандай қийинчиликларни кўряпман, онажон. Майли ҳаммасига розиман. Лекин сизларсиз яшай олмайман. Қайтиб боришнинг иложи бўлганда эди, учиб борган бўлар эдим. Лекин энди кеч...
Сиз-чи дадажон. Қилган ишларимдан хабар топганингиздан сўнг энди фақат охиратда юзингизга қарай оламан. Албатта сиз Жаннатга, мен Жаҳаннамга кетаётганимизда бир тасодуф туфайли кўришиб қолсак... ”
Бону таъсирланиб кетган эди:
- Нималар деяпсан?! Жаҳаннамлик бўладиган ҳеч нима қилганинг йўқ-ку.
Фотима Бонунинг кўзларига ёшли кўзларини тикиб:
- Менга айт-чи, Жаннатий бўлиш учун нима иш қиляпман ўзи? Илтимос гапимни бўлма, охиригача ўқиб олай.
“Сизга бир гап айтайми, дадажон?! Тез-тез “ҳақиқий билим олтиндай бўлади, қадри тушмайди” дер эдингиз-ку, жуда ҳақ экансиз. Берган олтиндай билимларингиз туфайли ёмон йўлга кириб кетмадим. Уйдан кетганимга ҳали унчалик кўп бўлмади-ку, лекин ичим ёняпти, дадажон. Олов бўлиб алангаланиб ёняпти. Билсангиз эди, уйимизнинг тахта деворларини ҳам соғиндим. Деразага боғлаб қўйган бўз латтангизни ҳам соғиндим. Сизни-чи? Сизнинг сабр-иродангиз, қанчалик мукаммал инсон эканлигингизга кундан кун ишониб бормоқдаман. Энди сизни танидим, сизни соғиндим”.
Фотима йиғлаганидан давомини ўқий олмади, бошини стол устига қўйиб:
- Энди йиғлаш навбати менга келди, менга келди дадажон... – деб ҳўнграй бошлади.
Бону ўрнидан туриб Фотимага сув олиб келгач:
- Мана, сув ичиб ол. Шунча дардинг бор экан-а. Агар бу йўл сенга ёқмаётган экан, ортинга қайтишинг мумкин, - деди.
Фотима ўзи сезмаган ҳолда:
- Ҳамма гап шунда-да. Буларни ёзаётган бошқа Фотима. Мана бу ҳаётни хоҳлаётган эса бошқа Фотима, - деб юборди.
- Ким у Фотима? Сен Демет эмасмисан? Тушунарли, сен исмингни ўзгартирган экансан-да, - деди ажабланиб.
Фотима бироз сув ичиб олгач, ошхонага ўтиб чой қўйиб, ўзини тинчлантиришга уринди. Бироқ Бону яна олдига келиб, саволлларини ёғдира бошлади:
- Уйимизнинг тахта деворларини соғиндим, дебсан, нима сизларнинг дачаларингиз тахтаданми? Деразангизда нимага бўз бўлаги бор эди? Уйингизга Шарқ услубида безак берганмидингиз?
Фотима бирдан ўзига келиб, Бонуга жаҳл билан деди:
- Бўлди, етар Бону. Ҳадеб савол бераверма. Ичимни тирнаётган саволлар ҳам етади ўзи менга.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 19-Iyul-2012, 11:57 | Message # 81 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Имомнинг манекен қизи (11-qism)
Фотима ишига бориб келар эди-ю, аммо тўғри йўлни хоҳлаётган Фотима билан Исломнинг изн берган йўлидан боришни истамаган Фотима орасида тинимсиз кураш борар эди.
Орадан ойлар ўтган бўлса ҳам, у бу ҳаётга қисмангина кўниккан эди. Чунки ён-атрофида содир бўлаётган воқеаларни ҳазм қила ололмади. Уйларига эркаклар келиб, қизлар билан маишат қилишар, ичкилик ичишар эди.
Фотима Лайлога гиёҳванд моддадан қутулиши учун қўлидан келган ёрдамини кўрсатаётган, ишлаётган жойидан ҳам мамнун эди. Ниҳоят ундан бошқа ниятларда фойдаланишни мақсад қилиб олмаган жойни топган эди. Бир куни кечаси Лайло ва Нежланинг йигитлари икки эркак билан келган эдилар. Яна дастурхон тузалиб, албатта, ичкилик қўйилган эди.
Бу ҳолат Фотимага хуш келмаса ҳам уларнинг ёнида ўтирар, қахқахалари билан уларга қўшилар эди.
Нежланинг йигити Фикри ўртоғига Фотимани кўрсатиб деди:
- Қара Турон, мана бу қиз сенга мос экан, Нажмига эса Бону. Бугун бир кўнгилхушлик қилайлик.
Фотимага бу гап бошига гурзи билан ургандай қаттиқ таъсир қилди. Қизлар ҳам буни дарров пайқаб, унга қарашди.
Фотима ғазаб билан ўрнидан сакраб туриб кетди ва уларга бақира бошлади:
- Бу нима деганинг? Биз нима сенга анавинақа бўлиб кўриняпмизми? Бу ердан қорангларни ўчиринглар, йўқолинглар... Тарбиясиз, уятсиз, пасткашлар... Сизлар ҳар қандай аёлга кўнгилхушлик назари билан қарайсизларми? Ҳар қандай аёлнинг ўзига яраша ор-номуси бўлади. Буни билмайсизларми?
- Нима деб алжираяпти бу? Сизлар бирор нарса тушундингларми? Кечгача ҳамманинг кўз ўнгида оёғини сонигача очиб юриб, хаёлини ўғирлайди-ю, номусдан гапирганига ўлайми? Манекенларнинг ҳам номуслиси бўлармишми?
Бу гап Нежлага ҳам оғир ботди.
- Бу нима деганинг, Фикри? Биз номуссизмизми?
Фикри эса бу саволни эшитиб янаям ҳайратланди:
- Сенми? Сен-а Нежла? Сен ҳам номуслимисан?
- Албатта номуслиман, бирор марта ҳам пулни деб эркак киши билан бўлмаганман.
- Яъни текинидансан. Йилига ўн марта эркак алмаштирмасангиз кўнглингиз жойига тушмайди-ю, яна номуслиман дейсиз. Номус нима эканлигини билмайсизми ёки унутиб юбордингизми?
Бу гал Лайло асабийлашиб кетди:
- Биз тўғри келган эркак билан кетаверадиганлардан эмасмиз. Ўртоқларимни ҳам мени ҳам хақорат қиляпсан, бу гапинг менга ҳечам ёқмади.
Фикри баттар қайсарлашиб хақорат қилишда давом этаверди:
- Нима сени билмасмидим. Анавини отиб олган кунингдаёқ уйимга ўз оёқларинг билан келгансан, меники бўлгансан. Ўшанда исмимни ҳам билмас эдинг-ку.
Лайло Фикрига нафрат кўзлари билан қараб бақира кетди:
- Номуссиз! Ўзинг, ахир ўзинг ичирган эдинг-ку. Мен нима қилаётганимни билмас эдим. Ўша захарга ўргатиб олгунингча менга доим тарбияли, яхши қиз эканлигимни айтардинг. Энди нималар деяпсан? Ўзинг-ку, мендан фойдаланиб қанча пул топдинг, мени ҳам ўргатиб олдинг. Энди эса мени расман номуссиз деб эълон қиляпсан. Мен сен билан бўлганимда фоҳишамишману, сен мен билан бўлганингда ўшанақанинг эркаги бўлмайсанми? Мени хақорат қилиб ўзингни оппоқ кўрсатмоқчимисан? Дархол бу уйдан чиқиб кет, бўлмаса сени нимта-нимта қилиб ташлайман.
Ҳамма бараварига алланималар дер ва ким нима деётганини тушуниб бўлмас эди. Лайло ўзини йўқотиб қўйган, бақириб-бақириб йиғлай бошлади:
- Бу муҳитдан нафратланаман, нафратланаман. На севгилингга ишониб бўлади, на дўстингга. Мен бу гапларни эшитиш учун манекен бўлмаган эдим. Мен подиумларга эркакларнинг кўзини ўйнатиш учун чиқмаган эдим. Жин урсин ҳаммасини... Бизни сиз каби пасткашларнинг қучоғига отдилар.
Эркаклар ўринларидан туриб эшик томон йўл олишганда ҳам Фикри ҳалиям бақирар эди:
- Шарманда...Фоҳишалар...
Лайло ҳам бор овози билан қичқирар эди:
- Ўзларингиз биздан ҳам баттарсизлар. Эркак фоҳишалар, номуссизлар. Бу уйга яна қадам босадиган бўлсаларинг ўлдим деяверинглар.
Фотима деразанинг олдига келиб, аламидан йиғлар эди. Уйнинг ичида жимжитлик ҳукм сурар, ҳамма хаёлга чўмиб қолган эди.
Лайло фарёд ура бошлади:
- Мен интилган, хоҳлаган ҳаёт шумиди? Аллоҳ жазосини берсин... Нега ҳамма азобни биз тортамиз.
- Уф-уф. Етар-етар. Манекенлар деганда фоҳишаларни кўз олдимизга келтирадиган бўлиб қолганмиз. Кимдир бунга ниҳоя ясаши керак.
Фотима эса отасининг сўзларини эслади:
“Болажоним, улар қизларимизни эркакларга яланғоч кўрсатиш учун ич кийимнинг номини ўзгартириб, сузиш кийими, мода деб саҳнага чиқара бошлашди. Бу нарсаларга шунчалик кўникиб кетишдики, авваллари болдирларини кўчада очиб юра олмаган қизларимиз, энди жури қаршисида бемалол ечинадиган ҳолга келишди. Ёшлик шунақа бўлади деб, гўзаллик танловлари ҳам уюштирилди. Ҳаммаси кўзларимизни ўргатиб олиш учун эди. Асосий масала Исломнинг амри ҳижоб кийишга қарши бўлган авлод етиштириш эди. Муродларига ҳам етишди. Энди эса мусобақалар пул учун уюштириляпти ”.
Сўнгра хаёл дунёсидан чиқиб Лайлога ўгирилди:
- Лайло жудаям асабийлашдинг, юр хоҳласанг тоза ҳавода айланиб келамиз.
Лайло эса унга қараб аламини ундан оладигандай бақириб:
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 19-Iyul-2012, 11:59 | Message # 82 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: |
Davomi..
- Қайси ҳаво, қанақа ташқари, нима улар кўчада юришмайдими? Суюқоёқлар билан тўлага ўхшайди-а ҳаммаёқ. Лекин эркаклар камми? Нега фақат бизники кўринади?
Фотима ҳайратланиб сўради:
- Нима? Сен ўшанақамисан?
- Ҳа, айтдим-да. Фикрига ўхшаган пасткашларга биз... Ширин сўзлари билан бошимизни айлантириб олишади-да, ўйинчоқ қилишади. Кейин эса ахлоқсизга чиқариб хақорат қилишлари хиқилдоғимга келди. Жуда тубанлашиб кетдим, буни миямга сингдира олмаяпман, Демет. Ташқаридан олиб қараганда булар жуда чиройли, жозибадор бўлиб кўринади. Лекин Эй Аллоҳим, қанчалар тубан, зулмат олам эмиш. Ёш қизлар буларни билиб қўйишлари керак... Нимадир қилиб бу ернинг нақадар чиркин ер эканлигини тушунтиришимиз керак.
Бону ҳам уларнинг суҳбатига қўшилиб:
- Жуда тўғри гапни айтдинг, Лайло. Мен ҳам худди шундай алданиб қолдим. Бу ифлос ҳаётни бизга безатиб, жимжимадор қилиб кўрсатишди. Лекин уларнинг дардларини, ёлғиз эканликларини, кимсасиз бир бурчакда ўлим топишлари ҳақида айтишмади. Шунинг учун хақ гапни айтдинг, дедим. Бизга имкон беришса-ку, телевизорларда чиқиб гапирсак. Ёшларга чекаётган азобларимизни гапириб берсак. Айниқса, мен бошимдан ўтганларни гапирсам, дунё жойидан қўзғаб, ҳеч бир эркак аёл бўлишни истамасди.
Фотима яна отасининг сўзларини ёдга олди:
“Болам, Хақиқий ҳаёт телевизордагидай эмас. Сен кўраётган артисту, манекенларнинг ҳаётини бахтли, жилвакор деб ўйлама. Улар аслида ёлғиз қолган, дўстлари бўлмаган инсонлардир. Бахтсиз инсонлардир. Ишонган ҳеч кимлари йўқ. ”
Ўша пайтда у отасининг айтган ҳар бир сўзини жонли тарзда ёнгинасида кўраётган эди.
Лайло ҳеч ўзига кела олмаётган, Нежла ҳам тинчлана олмаётган эди:
- Бундан кейин қаршимдан чиққан ҳар бир эркакдан ўчимни оламан. Улар билан маишат қилиб, кейин тарсаки тортиб кетаман.
Бону бу гапга қахқаха отиб жавоб берди:
- Нонига сарёғ суриб, яна уларнинг фойдасига ишлайман, яна уларнинг кўнглини хушлайман, дегин. Товуқ мия, шунақаям ўч олинадими?
- Бону, овозингни ўчир. Жаҳлимни чиқаряпсан.
Фотима ҳам Бонунинг гапларини тасдиқлади:
- Бонунинг гапларида жон бор. Ўч оламан деяпсан-ку, лекин аслида буларнинг ҳаммаси уларнинг фойдасига ҳал бўляпти.
Шу тарзда гап гапга уланиб кетаверди.
Эртасига бу гаплардан асар ҳам қолмаган, мавзу яна мода, ким нима қилгани, кўрган билганлари бўлди. Фотима эса тинмай китоб ўқир, баъзан уларнинг олдига келиб ўтирар эди.
Нежла қўлидаги газетани кўрсатиб, уларга хушхабари борлигини эълон қилди:
- Қизлар кўрдингларми? Гунеш газетаси Туркия гўзали танловини эълон қиляпти, ўзимизни синаб кўрмаймизми?
Лайло газетани қўлига олиб ўқий бошлади:
- Хўш, яхши мусобақага ўхшайди, кўпгина таниқли манекенларни шулар танлаган эканлар, қатнашамизми?
Бону ҳам уларни қўллади:
- Қатнашинглар, омадингизни синаб кўринглар. Тўғрисини айтсам, мениям қабул қилишганида қатнашган бўлар эдим.
Фотима эса миқ этмас эди. Бу ҳолатни Нежла пайқади:
- Демет, сен нега индамай ўтирибсан?
- Билмадим, кайфиятим йўқ, чарчадим. Бугун ишхонада қанча кийим бўлса ҳаммасини менга кийдириб кўришди. Кийиб-ечиб, кийиб-ечиб ҳолдан тойдим. Гаплашаверинглар, сизларни эшитяпман.
- Майли-ку, қатнашайликми, йўқми? Бирор нима дегин.
- Мени аралаштирманглар, лекин сизларга тавсия ҳам қилмайман.
- Сен ҳам қатнаш, ҳаммамиз бир омадимизни синайлик.
- Аллоҳ асрасин.
Фотиманинг гаплари Нежлани ҳайратда қолдирди:
- Нега бундай деяпсан? Оиланг қаршилик қилармиди?
Фотима эса яна ёлғон тўқишда давом этди:
- Йўғ-е, нима деяпсан. Улар қайтанга хурсанд бўлишади-ку. Ўзим хоҳламаяпман.
Нежла Фотимага бошдан оёқ разм солгач, деди:
- Тушунарли, ўзингга ишонмаяпсан.
- Тўғри, ўзимга ишонмаяпман,- деди Фотима паришон ҳолатда.
Фотима яна ўзи билан ёлғиз қолгач кундалигига ёзишда давом этди:
“Сохтакор Фотима. Жирканч, ёлғончи... Аллоҳ жазоингни берсин. Ҳалиям ёлғонларингдан воз кечолмаяпсан. Кўзларинг кўр бўлсин. Бошқалар йўлдан озган онасини уялмай гапиришар экан, сен имом отанг-у, диндор онангдан уяляпсан. Юзингга тупурса ҳам кам аслида, сохтакор.”
* * *
Эртаси куни дам олиш куни эди. Қизлар иш жойларидаги дугоналари билан кўришиб, дискотекага боришмоқчи эди. Фотима ҳам боргиси келар эди-ю, лекин ичидаги Фотима бунга йўл қўймас эди. Бу ҳолат уни янаям қийнар, нима қилишини билмас эди.
Ўзини диндан чиқариш учун қўлдан келганча тиришар, лекин кейин йиғлаб Аллоҳга ёлворар эди:
“Сен билан бўлмаяпти, Аллоҳим. Гуноҳимни ҳам бемалол қила олмаяпман. Қалбимдан чиқ, Аллоҳим. Ёлвораман чиқ. Сен бор экансан, бу ерларда яшашнинг иложи бўлмаяпти. Иложи бўлса ҳам бахтли бўла олмаяпман.”
Кейин бирдан қўрқиб кетар эди:
“Эй, Аллоҳим. Нималар деяпман ўзи? Сенга бўлган ишончим қалбимдан чиқадиган бўлса кофир бўламан-ку. Ё Роббим. Гуноҳкор бўлсам ҳам, ўзинг асра мени. Динсизлардан бўлишимга изн берма. Охиратимни йўқотишни истамайман.”
Бурчак-бурчакда йиғлаб олар, лекин бу ҳаётдан ажраб кета олмаётган эди. Бу ҳаётнинг жозибадор тарафлари кўриниб қолар эди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 19-Iyul-2012, 12:01 | Message # 83 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Имомнинг манекен қизи (12-qism)
Қизлар бошқа манекенлар билан танишар эдилар.
Бу дугонамиз Бурчин. Буниси эса Ўзлем Суслер. Австралиядан шу мусобақага қатнашиш учун келибди.
Фотима Ўзлем Суслер ҳақида эшитиб ҳайрон бўлиб қолди:
- Сиз нега Австралиядан бу ерга келдингиз? У ерларда ҳаёт анча яхшироқ эмасми?
- Албатта, бу ердагидан анча яхши, лекин мен юртимни соғиндим. Тўғрироғи, қизиқиб келдим. Биратўла омадимни ҳам синаб кўраман. Аммо бу ерга келиб, хафсалам пир бўлди. Ўқишимни давом эттираверсам бўлар экан, деб ўйлаб қолдим.
Улар суҳбатларини уйда давом эттирдилар:
- Бу ерда манекенлардан кўп нарса талаб қилинар экан. Эшитганларим ҳечам мени қувонтирмади. Аслида манекенларнинг кўпи бахтсиз эканлар, дер эди Ўзлем.
- Ҳечам-да, мен масалан ҳаётимдан мамнунман. Бизни мафтункор деб ўйлашгани учун эътибор ҳам кўпроқ берилади. Менга жуда кўп таклифлар тушади, - деди Бурчин лабини буриштириб.
Ўзлем саволини ичида тутиб тура олмади:
- Тушаётган таклифлар ғазабингизни қайнатмайдими?
- Нега жаҳлим чиқар экан? Ҳамманинг эътиборида бўлиш менга ёқади. Мени еб қўйишмайди-ку. Аллоҳнинг берганини яшириб нима қилдим.
Фотима гапга аралашмай тура олмади:
- Айтмоқчисизки, Аллоҳнинг бергани билан Аллоҳга қарши чиқмоқчиман…
Бурчин кулиб, фикрини айта бошлади:
- Йўқ, сиз менинг бу гапларимга эътибор берманг. Атеистман аслида. Унақа бўлмағур нарсаларга ишонмайман.
Фотимага бу гап жуда оғир ботган эди:
- Аллоҳга ишониш сизнинг назарингизда бўлмағур нарсами?
- Мен учун шунақа.
- Демоқчисизки, сиз ўз-ўзингиздан пайдо бўлиб қолгансиз, шундайми?
- Йўғ-е, унчалик оми эмасмиз-ку. Албатта мени ота-онам яратган.
Фотима анчадан бери фойдаланмаётган жавоҳирларини қўлга олди. Ўқиган китобидаги саволларни айнан сўрай бошлади.
- Унда нега ота-онангиз кўзларингни яшил ёки кўк рангда яратишмади? Нима уларга рангли кўзлар ёқмасмиди?
Бурчин кулиб дугоналарига қаради:
- Бу қиз нималар деяпти? – деди-да Фотимага ўгирилиб давом этди, - онам кўзларимнинг рангини қандай қилиб алмаштира олсин, ахир ҳомиладорлик пайтида кўзларимнинг бор-йўқлини ҳам билмас эди.
- Демак, сенинг яратилишингда онангнинг иштироки йўқ экан-да. Бу кўринишинг онангнинг меҳнати эмас экан. Онангни восита қилиб сени яратган бошқа Зот борлигини билдирмайдими булар?
Бу гапларни жон қулоғи билан тинглаётган ва таъсирланаётган инсон Лайло эди:
- Демет, сен жуда ажойибсан-да. Бирам чиройли гапирасан-ки, гапларингнинг ҳаммаси жуда тўғри.
Бурчиннинг юраги сиқилиб кетган эди:
- Бу нима сафсата?! Бугун отин бўлишга қарор қилганмисизлар? Бу гаплар энсамни қотиряпти. Ундан кўра қаерга боришимиз ҳақида гаплашайлик.
Бону эса тиниб-тинчимай дастурхон тузар, қанчалик эпчил қиз эканлигини исботлашга уринар эди.
Бечора Бону. Аллоҳга яқинлашиш туйғусидан узоқлашгани учун, энди бошқаларга фойдали бўлишга уринар эди. Бу муҳит ёшларимизни чиқиб бўлмайдиган ботқоқликларга итариб юборган эди.
Овқатланиб бўлишган, Ўзлем кетгач, қолганлар ўтириб суҳбатларида давом этишар эди:
- Менимча, бугун тунги клубга борганимиз яхши, - деди Нежла.
- Йўқ, келинглар казинога борамиз, - деди Бону.
- Йўқ, келинглар бугун дискотекага бориб маза қилиб кўнгилхушлик қиламиз, - деди Бурчин.
Лайлонинг овози чиқмаётган эди. У Бурчиннинг эски дугоналаридан бўлгани учун бу ҳолат унга ғайритабиий кўринар эди.
- Нима бўлди, жим бўлиб қолдинг, Лайло?
- Мен бормайман.
- Нима? Ўйин бузуқилик қилмагин. Бугун дам олиш учун йиғилмадикми?
Лайло бугун ўзига ўхшамас эди.
- Ҳеч нарса ёқмаяпти. Бугун уйда қолмоқчиман.
- Бу қиз яна эсини еб қўйибди. Уйда қолиб яна гиёҳванд модда қабул қиласанми? Ниятинг шу бўлса, дискотекада ҳам бор. Эсингдан чиқиб қолдими, у билан биринчи марта ўша ерда танишган эдик.
- Йўқ, ўша захарни энди оғзимга олмоқчи эмасман.
Бурчин нима дейишини билмай қолди:
- Охири бахайр бўлсин. Бу қизга нимадир бўляпти. Майли, биз тайёрланайлик.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 19-Iyul-2012, 12:04 | Message # 84 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: |
Davomi..
Нежла Фотимага ўгирилиб сўради:
- Демет, сен тайёрмисан?
- Тайёрман... Анчадан бери дискотекага бормаган эдим. Яхши бўларди.
Фотима ёлғон гапирар эди. У ерга умуман бормаган, лекин ичида қизиқиши бор эди. Бирдан Лайло билан кўзлари тўқнаш келди. Лайло унга бирнималар деётгандай маъноли қарар эди. Аммо у ўзини билмаганга олиб, тайёргарлигини кўришда давом этди. Ҳамма уйдан чиққач, Лайло ўзи ёлғиз қолди.
Ичида сўз билан ифодалаб бўлмайдиган туйғу бор эди. Бироз вақт ўтгач, кўнгли айниб, мазаси қочаётганини ҳис қилди. Анчадан бери захри қотилдан ичмаган эди. Ўшанинг таъсиримикан? – деб ўйлади.
У қатъий қарор қилган эди. Бошқа ичмайди. Фотима унга қаттиқ таъсир қилган эди. “Ўзингни ўлим домига отяпсан”. “Ёш жонингга раво кўрма буни” – деган эди. Гиёҳванд модда қабул қилиш катта гуноҳ эканлигини, хатто ичгандан сўнг кофир бўлиб, ўша ҳолда ўлиб кетганлар бўлганини айтган эди.
Кейин Фотима ҳақида ўйлаб қолди. Нега у дискотекага кетди экан?
Дискотека мияни захарламайдими? Ахир захри қотилга мен ўша ерда дучор бўлмадимми? Ўнлаб дугоналарим ўша ерда тузоққа илинмадиларми? Демет нега ундай қилди экан? Гуноҳ қилмаслик ҳақида гапиради-ю, лекин ўзи бунга амал қилмайди.
Орадан кўп ўтмай эшик қўнғироғи чалинди.
Лайло эшикни очгач рўпарасида Фотимани кўриб жуда севинди.
- Иее, Демет! Сен бормадингми?
- Йўқ, бормадим. Бора олмадим.
- Яхши қилибсан, мен ҳам энди сендан жахлим чиқаётган эди. Аллоҳга қарши чиқиш модасига сенинг ҳам қўшилганингга.. .
- Тўхта, тўхта. Бу гапни қаердан эшитдинг?
- Ўзим шунчаки айтдим-да.
- Қўйсангчи, бу гап сенинг сўзинг эмас. Кундалик ишлатиладиганлардан ҳам эмас. Бу гап илмли диндорнинг гапи.
- Йўғ-е, ошириб юбординг.
- Ростдан ҳам бу гап сенга тегишли эмас. Тўғрисини айт ёки бўлмаса сенинг отанг имоммиди?
- Нима деяпсан? Бунинг нима алоқаси бор? Бир китобда ўқиб қолгандим. Ёқиб қолди.
- Қачон ўқидинг?
- Неча кундан бери ўқияпман. Лекин кўп сахифа ўқий олмаяпман. Гиёҳвандликка дучор бўлганим учун бутун эътиборимни китобга қарата олмаяпман, аммо динимизга янаям қизиқиб қолдим. Айниқса охирги пайтларда.
Лайло ярим яланғоч кийимларни намойиш қилишга чиқадиган қиз эди. Бу гапларнинг унинг оғзидан чиқиши Фотимани ҳайратда қолдирди. Қизиқиб сўради:
- Бу қизиқишларинг сабабини билсам бўладими?
- Албатта, сендан беркитадиган нарсам бормиди? Сезган бўлсанг сўнги бир неча кундан буён уйда қоляпман, бир куни иккита аёл келиб китоб бериб кетишди. Номи муқаддас китоб экан. Ўқиб бўлсанг, яна олиб келамиз, дейишди. Номига қараб Исломий деб ўйлабман. Тинмай китоб ўқиганинг учун сенга ҳавасим келган эди. Мен ҳам ўқий бошладим. Қарасам, Яхова шоҳидлари ҳақида экан. Шунақанги чиройли ёзилган эканки, одамни довдиратиб қўяди. Аввалига улардан роса жаҳлим чиқди. Кейин ўзимга ўзим: “Нимага уларга аччиқланасан? Улар ўзлари тўғри деб билганларини қилишади. Кўр бўлмасанг, сен ҳам динингга амал қилиб яша, - дедим. Уларнинг таклифи менга калтакдай таъсир бўлди. Аммо миямга бир қанча саволларни уйиб ташлашди. Савол ёғдиришда жуда устадек туюлдилар.
- Албатта, динингни билмасанг, сенга шундай туюлади. Баъзилар Қуръоннинг бир қисмини олиб динини билмаганларга шундай шаклда ўргатганки, улар хатто ислом динидан қўрқа бошлашган. Масалан, уруш асносидаги вазият назарда тутилиб “тутган кофирларингизни ўлдиринг” оятини кундалик ҳаётга мослаб гўё кўрган кофирларингизни ўлдиринг деб тафсир қилишган. Ўқиб ўрганмасак шундай вазият юзага келаверади. Лекин сени қандай саволлар қийнаяпти?
- Қасос мавзуси. Менга жуда ғалати туюляпти.
- Нега? Қотилларга рахминг келяптими?
- Йўғ-е, нега ундай дейсан?
- Унда нима демоқчисан? Айбсиз одамни бирор сабабсиз ўлдирган инсон яшаб юраверсинми?
- Йўқ, лекин...
- Нима демоқчисан? Отангни сабабсиз келиб ўлдиради-да, қайси хақ билан тинчгина яшайверади? Аллоҳ (ж.ж.) бу масалада “Сизларга қасос олишда ҳаёт бор” (Бақара, 179) дейди. Бу қасос қонунидан қўрқиб, инсонлар бир-бирларини осонликча ўлдира олмайдилар, жиноят қила олмайдилар. Ҳозир инсон қадри паст бўлганидан, одам ўлдириш ҳам ўйинчоқ бўлиб қолди. Юзлаб инсонлар мозорга кирса, қотиллар эса қамоққа олинадилар. Қўлга олинмаганлар эса қанчадан-қанча. Ким қасос мавзусига қарши бўлса, ўша одамдан сўраб кўр: “Бирор яқин инсонингни бекордан бекор ҳеч қандай айбсиз ҳолида ўлдиришса, нимани сўраган бўлардинг?” – дегин. У албатта “қотилнинг ўлдирилишини” деб жавоб беради. Ҳозирда қотилнинг тарафини олаётганларнинг эса асли сабаби шундайдир: У қотилнинг ўлдирган одами унинг ёқтирган одами эмас, бошқаларнинг ёқтирганидир. Яъни ўлган бегона биров бўлгани учун қасос мавзуси баҳонасида Исломдан ўч олишга интиладилар. Бироқ севган инсонларидан бири бўлса, Суд залида бақиришади: “осинглар, ўлдиринглар” – деб. Ҳаммаси бирдан шариатни оқлаб, қасос олишни истаб қолишади. Масалан, Сагиб Бабамжи булардан биридир. Укаси вафот этишидан олдин қасосга қарши эди. Ўлгандан кейин эса “одам ўлдирганлар ўлдирилсин”, деб жар солди. Шундай қилиб, бу нарса исломда “қасос” дейилади.
Лайло Фотимани оғзи очилганча жон қулоғи билан тинглар эди.
- Ё Тангрим. Демет, шунақанги чиройли гапирасанки, шунча нарсани қаерда ўргангансан? Мени ҳайратда қолдиряпсан.
Фотима нима деб жавоб беришини билмай қолганча:
- Қаердан бўларди!? У ер бу ерда эшитиб қолганларимни гапирдим қўйдим-да.
- Илтимос, Демет. Мени анойи деб ўйлаяпсанми? Бу гапларинг у ёқ бу ёқдан қуллоқа чалинадиган гапларга ўхшамайди. Сен Исломни пухта биладиганлардай тушунтирдинг. Эркак киши бўлганингда сени собиқ имомлардан деб ўйлар эдим. Тўхта-тўхта, мабодо “Имом Хатиб” да ўқимаганмисан?
- Ҳа, энди. Бир жойларда ўқиганманда, қўяверсанг-чи.
- Иее, сени қара-я. Нимага шунча пайтдан бери бу ҳақда лом-мим демайсан? Сенинг ўрнингда бўлганимда умуман беркитиб ўтирмас эдим. Айтганча, Имом Хатиб деганимизга эсимга тушиб қолди. Биласанми мен кеча кечқурун қаерга бордим?
- Қаердан билардим?
- Кўрсанг, ҳайрон қолардинг. Қуръон курсига бордим. Биласанми, шу пайтгача унақа жой ва унақа инсонларни умримда кўрмаганман.
Фотима ич-ичидан ғалати бўлиб кетди. Ўзи ўқиган курсларга ўхшаган жойга бордимикан Лайло? Ўзи қандай ҳолда бўлишидан қатъий назар ҳеч кимнинг мусулмонларнинг ёмонига дуч келишини истамас эди. Қўрқиб сўради:
- Қанақа жойга бординг? Қандай қилиб ва нима сабабдан борганингни тушунтириб бера оласанми?
- Вооой, ҳаммаси жуда ажойиб бўлди. Яхова шоҳидлари келиб кетгач ҳаётимда биринчи марта мен ўзи аслида қанақа мусулмонман, деб ўйлаб қолдим. Азон товушлари мени жуда қаттиқ таъсирлантирди. Баъзилар азонни чиройли қилиб айтиша олмайди-ку, аммо баъзилар эса инсоннинг руҳини юксалтиради. Мен ҳам таъсирлана бошладим. Кеча мени Надим бей ишдан ҳайдаб юборди. Ўртоғимнинг олдига борсам, уйида йўқ экан. Кўчада паришон бир аҳволда кетаётсам, ҳижобли қизни кўриб қолдим. У билан гаплашдим, у шунақанги ақлли қиз эдики, ҳайратда қолдим. Қуръон курсида ўқир экан. “Келинг, сизни ҳам у ерга олиб борай” – деди. Мен эса кийимимни ишора қилиб “мини юбкада ҳам у ерга борса бўлаверадими?” – деб сўрадим. У эса кулиб, “Бундай кийимда кўчада юрилмайди-ку, лекин сиз... сиз юрибсиз. Қуръон курсида кўча-кўйдагидай гуноҳ қилинмайди. Чунки у ерда сизни эркаклар кўришмайди” – дея жавоб берди. У ҳақ эди. Уялганча курсга бордим. Мени шунақанги илиқ кутиб олишдики, сўз билан ифодалай олмайман. Айниқса курс ўқитувчисини айтмайсанми.
Фотиманинг ёдига ўзи илк бор қадам қўйган Қуръон курси келди. Мини юбкадаги қизга чиройли муомала қилиш у ёқда турсин, хатто курсга киргизмас эди ҳам.
Кейин қизиқиб яна сўради:
- Хўш, кейинчи?
- Кейин ўтириб суҳбатлашдик. Менга шунақанги гўзал нарсаларни тушунтиришди-ки, у ердан кетишни ҳам хоҳламай қолдим. Оилам бу гапларни эшитишса, мендан воз кечиб юборишса керак.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 19-Iyul-2012, 12:05 | Message # 85 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Davomi..
- Нимага энди? Бу ер Қуръон курсидан яхшироқ жоймидики сендан воз кечишади?
- Оилам дин деса тепа сочи тикка бўладиган одамлар тоифасидан. Курсда соатлаб суҳбатлашдик. Истаган пайтингда бемалол келавер дейишди. Шунақанги тоза, покиза жой эдики, ўзимни худди жаннатдагидай ҳис қилдим. Ҳалиям таъсирланиб юрибман. Насиб бўлса дам олиш кунлари яна бораман.
Фотима кўнгли хотиржам бўлганча, чуқур нафас олди. Бошқа тарафдан эса ҳайрон эди. У бу йўлдан қайтаётган бир пайтда хаёлига ҳам келмаган ўртоғи Исломни ўрганаётган эди.
Орадан бир неча соатлар ўтди. Вақт ўтган сайин Лайлонинг аҳволи оғирлашиб, тинмай терлаётган эди. У шоша-пиша Фотимага ёлвора бошлади:
- Демет, менимча гиёҳвандлик дарди тутяпти. Илтимос, мен нима қилишимдан қатъий назар ташқарига чиқарма. Уни бошқа ичишни хоҳламайман. Руҳимдаги бўшлиқни Аллоҳ севгиси билан тўлдиришни истайман. Мени асло... Асло ёлғиз қолдирма. Ўз ҳолимга қўйсанг, мен барибир ўша захарни топиб ичаман.
Бир неча соатлардан кейин Лайлонинг аҳволига қараб бўлмас эди.
-Мени қўйиб юбор, Демет. Бир нафаслик топиб келай. Бошқа чидай олмайман.
Фотима уни қўйиб юбормаслик учун эшикка суяниб туриб олди. Лекин Лайло энди уни ура бошлади:
- Қўйиб юбор, кимсанки менинг ишларимга аралашасан? Қўйвор, бўлмаса ўлдираман.
Фотима эшикни қулфлаб, калитни беркитиб қўйган эди. Бироқ у ҳам энди Лайлонинг бақир-чақирларига чидай олмайдиган ҳолга келган эди. Лайло ерда юмаланар, инграр, ўрнидан туриб, кейин ўзини яна ерга отар эди.
- Мени қутқар, ёрдам бер, Демет. Ҳеч ким эшитмаяптими, мени қутқаринглар!
Фотима нима қилишини билмай қолган эди. Бундай вазиятга илк маротаба дуч келиши эди. Лайло эса ўзини умуман йўқотиб қўйган, энди у ўзини деразадан кўчага отиш пайида эди.
Фотима Лайлонинг бу ҳолига қараб ачинар, фарёд урарди:
- Сени бу аҳволга туширганларни ер ютсин.
Лайлонинг лаблари ишиб, оғзи юмилган, кўзлари ғилайлашиб, нималар деяётганини ўзи ҳам билмайдиган ҳолга тушган эди.
У бирдан ошхонадаги пичоқни кўтариб Фотимага ўқталганча бақира бошлади:
- Тез бўл, тез эшикни оч, бўлмаса сени ўлдираман.
Фотима эшикни очмасликка қарор қилган эди. “Ҳеч бўлмаса Аллоҳ йўлида бир иш қилаётиб ўлган бўламан”, - деди.
Чаққон ҳаракат билан Лайлонинг қўлидан пичоқни олганида Лайло фурсатдан фойдаланиб ўзини дераза томонга урди. Фотима унга етиб олгунича Лайло ўзини деразадан пастга отишга улгурган эди.
Фотима нима бўлаётганини илғаб олгунича орадан бир неча сониялар ўтди, у турган жойида ҳаракатсиз қотиб қолди. Ўзига келиб, деразадан ташқарига қараганида пастдан ҳеч қандай товуш эшитилмади. Ярим кечаси бўлгани учун Лайлонинг ҳар қандай ҳаракати эшитилиши керак эди. У югуриб эшикни очганича зинадан пастга тушар экан овозининг борича бақирар эди:
- Ҳой қўшнилар ёрдам беринглар, одам ўляпти.
Ҳолбуки инсонийлик ўлганига бир неча йиллар бўлган эди... Ёрдам бериш у ёқда турсин, ҳеч ким эшикни очиб нима бўлди, деб сўрамаётган ҳам эди. Ҳамма бир нималардан қўрқадиган бўлиб қолган эди.
Дераза остига етиб келганида Лайлони ерда қон-тер ичида ётганини кўрди. Унинг ёнига бориб қарашга аввалига юраги дов бермади. Лайлони ўлиб қолди, деб ўйлар, ўликка яқинлашишга қўрқар эди. Бирдан бошини кўтарганида юқори қаватлардан унга қараб турган қўшниларни кўрди. Аммо ҳеч ким унга ёрдам берай демас эди.
У яна бақира бошлади:
- Бирортангиз келиб ёрдам берсангиз-чи. Кўрмаяпсизми? Ўртоғим жон беряпти, уни касалхонага олиб борайлик.
Иккинчи қаватда бир одам унга жавобан:
- Милицияга телефон қилдим, тез орада келиб қолишади. Қўлимдан келгани шу, - деди.
Фотима ўзини зўрға қўлга олиб, Лайлога яқинлашди, қўлидан тутди. Лайлонинг қўллари қон бўлгани учун пульсини топа олмади. Юзи ҳам қон ичида қолган эди. Тирикмиди йўқми, тушуниб бўлмас эди. Юзига шапатилаб, ёлворар эди:
- Лайло, илтимос қиламан, кўзларингни очгин.
Сал ўтиб милиция етиб келди. Лайлони ҳам, Фотимани ҳам машинага чиқаришди. Фотима тинмай йиғлар, милиция ходимларидан бири эса Фотимани хақорат қила бошлади:
- Олдин уни деразадан отиб юбориб, энди ақлинг кириб пушаймон бўляпсанми? Хушларингни йўқотгунча ичасизлар. Кейин бир-бирларингни ўлдиришгача борасизлар. Ҳар куни шу аҳвол.
Милиция ходимлари бу воқеаларнинг асл айбдори тузимлигини, ёшларни ҳам шу аҳволга туширган тузимлигини билмас эди.
Фотима эса ўзини йўқотиб қўйганидан уларни эшитмаётган ҳам эди. Унинг бутун фикри Лайлода эди:
- Кўзларингни оч, ўртоқжон, ёлвораман оч.
* * *
Касалхонага етиб келишлари билан Лайлони операцияга олиб кетишди. Унинг қовурға суяклари ва оёқлари синган эди. Боши ҳам беш-олтита жойидан ёрилган эди. Эрталаб соат ўнбирларда Лайло кўзини очганида Фотима унинг бошида турар эди. Комиссар Фотимага огоҳлантириш берди:
- Ўзингга эҳтиёт бўл, агар ўртоғинг тирик қолмаганида сени айбдор деб билиб, қамоқхонада чиритишар эди. Бип-бинойи қизга ўхшайсан. Бунақаларнинг орасида сенинг нима ишинг бор? Уйингга, оилангга қайт. Жинниларнинг ичида сен ҳам жинни бўлиб қоласан.
Бирдан Лайло зўрға инграб гапира бошлади, у ҳали том маънода ўзига келмаган эди:
- Демет, дарров ойимга телефон қил. Мени бу ердан чиқаришлари билан даволатишсин. Яна наркотик бериб вақтинчалик даволатишмасин. Мени... мени қутқар, Демет. Ёнимдан кетма.
Бир неча соат ўтиб Лайлонинг онаси етиб келди. Кўз ёшлари тинмай боласини қучоқлар эди:
- Болам, Лайлом. Сенга нима бўлди?
Нима бўлгани ҳаммага аён эди. Кошки унинг онаси нима бўлганини эмас, олдиндан бу воқеанинг олдини оладиган оналардан бўлганда эди!
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 19-Iyul-2012, 12:08 | Message # 86 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Имомнинг манекен қизи (13-qism)
Инсон ўзига қиладиган зулмини
бутун бошли армия ҳам қила олмайди.
Нежла билан Бону оёқда тура олмайдиган даражада маст бўлиб уйга келишганида орадан икки кун ўтган эди.
Уйида ўзи ёлғиз қолган Фотима қўрқув ичида кечган бу кунларнинг ҳисобини сўрай бошлади:
- Қаерларда юрибсиз? Одам деган мундоқ уйига қўнғироқ қилиб хабар бериб қўяди-да.
Нежла худди эшитмагандай индамасдан ётоқхонасига кириб кетди, Бону жавоб берди:
- Кўнглимизни ёздик, дам олдик.
- Икки кундан бери қаерда эдингиз?
Бону Фотимага қараб жавоб берди:
- Дугоналаримизникида эдик, бошқа ҳеч нарса сўрама.
- Нежла-ку майли, лекин сен тавба қилмаганмидинг?
- Мен баданимни сотганим йўқ-ку.
Бир неча кундан бери оғир кунларни бошидан кечираётган Фотима ғазаби қайнаб бақира кетди:
- Тўйдим, тўйиб кетдим бу сизларнинг ваъдаларингиздан. Фоҳишалар баданини пулга сотганларгина эмас, пулсиз бўлса ҳам шу ишни қилиб ҳалиям тавба қилмаганлар эмасми? Лекин ҳамма айб ўзимда. Аллоҳга ишончи бўлмаган одамнинг тавбасига ишониб у билан дўст тутинибман-а. Менга берган сўзингизни унутманг.
Бону креслонинг устида ўтирар экан, кўзлари катта-катта бўлиб Фотимани кузатар эди:
- Тинчликми? Нима бошимизга отинойлик қилгани келганмисан? Сен борсан деб энди дам ҳам ололмаймизми?
- Ўзи зинонинг ҳам бундай дам олишларнинг ҳам номи алмашиб қолган. Харом дунёингизда харом кун кечиряпсизлар. Бўлди қилинг энди, тавба қилиб ўз оилангизни қурсангиз бўлмайдими? Бу ўзи қанақаси, фоҳиша бўлдингизми, манекенми? Ҳеч қайсинингиз Аллоҳдан қўрқмайсиз, кейин Жаннатнинг энг гўзал жойлари сиз учун ажратиб қўйилганлигини айтасиз. Аллоҳдан қўрқмасангиз, атрофдагилардан уялинг.
Бону жаҳл билан жавоб берди:
- Аллоҳдан қўрқмасам, атрофимдагиларга қараб ўтираманми?
- Дадам айтардилар, одам Аллоҳдан ёки қонундан қўрқиши керак, бўлмаса гуноҳ дегани ҳар куни кўпаяверади, деб. Сизлар кетганингиздан бери Лайлонинг аҳволи қандай бўлганлигини биласанми?
Бону хавотирланиб қарагач, Фотима унинг рўпарасига ўтириб олиб тушунтира бошлади:
- Сал қолса Лайлодан ажралиб қолар эдик. Мазаси қочиб қолди. Ўзини деразадан ташқарига отса бўладими?
Бону эса пинагини ҳам бузмай жавоб берди:
- Мен бунақанги воқеаларга ўрганиб қолганман. Қўл-билакларнинг кесилиши, жонига қасд қилишлар, ўлимларга ўрганиб қолганман. Бу нарсалар энди мени ҳайратда қолдирмайди. Мени ҳайрон қолдираман, десанг, бошқа қизиқроқ нарса ўйлаб топ... Ҳа, майли. Лайло ўзи қаерда ҳозир?
Фотима Бонунинг сўзлашиш оҳангидан ҳангу манг бўлиб қолди. Ичкиликни деб Бонунинг бунақанги даражада ҳиссиз бўлиб қолганини ўйлаб жавоб берди.
- Бор, кириб ёт. Уйғонганингда Нежлага гапириб берарсан. Мен Лайлонинг олдига кетяпман. Қолганини кечки пайт гаплашамиз.
Фотима ишхонасига қўнғироқ қилиб рухсат сўради. Лайлони кўргани кетар экан, уни саволлар тинч қўймас эди:
“Нега уйдан кетди? Қандай қилиб бу ҳаётга ўзининг халол тинч-осуда ҳаётини алмашди?” Кейин ота-онасининг уни тўғри йўлга солиш учун чеккан машаққатларини эслади. Йўллардан ўтар экан, баъзан дўкон деразаларидан ўзига қараб ачиниб кетар эди. Бошқалар кўрганда танимасин деб ва янаям чиройли кўриниши учун сочларини бўятган эди. У бугунги Фотима билан илк маротаба Қуръон курсларига борган Фотима ўртасидаги катта фарқни кўрди. Ўша пайтларда баъзи мавзуларда исён қилса ҳам ташқаридан қараганда унинг мусулмон эканлиги аниқ эди. Ҳозир эса на мусулмон эканлиги на мусулмон эмаслиги маълум эмас эди. Исломга кўра унинг иффатини билдирадиган ҳеч нарса йўқ эди устида.
Нега бу ҳаётни танлади? Ким унга бу ҳаётни нима сабабдан тавсия қилганини эса сўрамас эди. Отасининг ҳар бир гапи кўз олдида тасдиқланар экан, энди у оқу қорани ажрата оладиган даражага чиққан эди. Шунча камчиликларни кўрса ҳам ҳалиям нафсини енга олмас, аммо айни пайтда нега ўзлигини қайта тиклай олмаётганини ўзидан тинмай сўрар эди. Нуқул бошқаларни тахлил қилар эди-ю, ўзи ҳақида бош қотирмас эди.
Касалхона биносига кираётганида хаёли Лайлода эди. Унга бунчалик таъсир қилганидан ўзи ҳам ҳайрон эди. Тўғри сўз қаерда бўлса ҳам ўз нафини беришини англади. Лайлони бу ботқоқликдан чиқараман, деб тиришар экан, ўзининг ботқоқликдан қандай қутулишини эса билолмас эди. Касалхона эшиги олдида манекен қизларни учратди. Дугоналаридан хабар олиб қайтишаётган бўлса керак, деб ўйлади. Улар жуда омадли ва бахтли манекен қизлар эдилар. Оилаларида муаммолари йўқ ва яхши пул ишлаб топишар эди. “Қандай бахтли қизлар” – дея хаёлидан ўтказди. Кейин бирдан охиратни ўйлаб қолди. Аллоҳ изн бермаган харом ҳаётнинг бадалини тўлаш жуда оғир бўлишини эслади. Фотима нимага қараса фикрлар, ҳамма нарсадан хулоса чиқарар эди. Ўзига ўз ҳолати ҳечам ёқмаётган эди. Бу кетиш руҳиятига салбий таъсир кўрсатиши аниқ эди. “Бу оламдан бутунлай чиқиб кетишим ёки бутунлай шўнғишим керак” – деган шайтоний васвасаларга дуч келар эди. Инсон қанчалик кўп гуноҳ қилишидан қатъий назар Исломда харомни ҳалол, ҳалолни харом демаса охири бахайр бўлишини билар эди. Отаси унга бу нарсаларни пухта ўргатган эди. Унда нега хотиржам яшай олмаётган, нега ҳаёти қийинчиликларга тўла эди? Устига устак бу қийинчиликлар ўзи орзу қилган эркинлик ва хурсандчиликлар ичида ўрин олган эди.
Лайлонинг олдига кирганида онаси қизининг бош тарафида ўтирар эди. Фотима Лайлонинг онаси билан саломлашгач, дугонасига ўгирилди:
- Тузукмисан, Лайло?
Гиёҳванд моддалар билан ўзига келган Лайло кўзларини очиб жавоб берди:
- Раҳмат, асалим, ўзинг қанақасан? Нежла билан Бону нега келишмади?
- Улар мана бугунгина уйга кириб келишди. Мастликларидан оёқда туролмайдиган ҳолда. Нежла ақлини еб қўйган шекилли, яна йигитини алмаштирган, менимча..
- У менга ўзимни эслатади. Жоним деганга жонини беради. Нуқул алданади. Заррин ҳам жуда намунали қиз. Бирор марта оғзига гиёҳванд модда олмаган. Эркакларнинг қармоғига илинмайди.
Лайлонинг онаси Фотимага нуқул совуқ назар билан қараётган эди, охири ичига ютолмай деди:
- Қизимни бу аҳволга тушуриб виждонингиз қийналмадими?
Фотима анграйиб қолган эди. Лайло ҳам хафа бўлиб онасига деди:
- Нималар деяпсиз, ойи? Бу менинг энг тоза-беғубор дугонам. Унинг менга зиғирдек бўлса ҳам зарари тегмаган.
- Сен шундай деб ўйлайсан. Бу балога қаердан илакишиб қолдинг? Шуларни деб эмасми?
- Ойи! Мени йўлдан урганлар бир мафиянинг кўппаклари эди. Бу ўртоғимнинг менга умуман ёмонлиги йўқ. Мен асли йигитимнинг қурбони бўлиб қолганман.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 19-Iyul-2012, 12:09 | Message # 87 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Davomi..
- Қўйсанг-чи, менинг ҳам йигитим бўлар эди. Унда нега мен гиёҳванд эмасман?
- Ойи! Ҳозир замон бошқа. Ҳозир ёшларни бу балога ўргатиш учун ёлланган махсус ишчилар бор. Келишган йигитлар ва чиройли қизлардан фойдаланишади. Айниқса санъаткор ва манекенларни кўпроқ ёллашадики, ишлари тезроқ юришсин. Мени ҳам дискотекага олиб борган йигит йўлдан урди, ойи!
Фотима ҳайратдан ёқа ушлади. Қизининг эркаклар билан юришига умуман эътироз билдирмас эди онаси. Бу қандай она бўлди? Чидолмасдан сўради?
- Кечирасиз, сизлар гуноҳ ишларда эркин бўлган оила экансизлар. Нега қизингиз сизлар билан эмас биз билан яшайди?
- Уни Лайлонинг ўзидан сўранг. Измирда кўнгил ёзиб, дам оладиган жойлар қуриб қолгандек, Истамбулга келди. Бизни овора қилганини кўрмайсизми? Яхшиям опамникида эдим. Ҳар доим ҳам самолёт топилмайди ахир. Мен бўлмаганимда қизимнинг ҳоли не кечарди бу ерда? Ким уни махсус касалхонага кўчирар эди?
- Лайлони бу ердан олиб кетмоқчимисиз?
- Ҳа нима? Шунча пайт сабр қилдим. Шифокор алмаштирмай қўяқолсин, дедим. Подиумларнинг гули қизим шу ерларга лойиқми, мана сиз айтинг?
Бу гап Фотимага оғир ботган эди:
- Сизнингча бу ерга кимлар лойиқ? Кимни лойиқ кўрасиз бу ерга?
Аёл бундай саволни умуман кутмаган эди:
- Нима десам экан? Ҳа энди оддий халқ бу ерга келиши мумкин. Пуллари йўқ бўлганидан кейин... Лекин бизнинг пулимиз ўзимизга етарли... Қизимиз учун...
- Уларнинг пули бўлмаганлиги учун шу ерларга лойиқ кўряпсизми? Пулингиз қадрингизни ошириб берар экан-да.
Аёл асабийлашиб кетиб қизига ўгирилиб сўради:
- Нималар деяпти ўзи бу? Жиғимга тегмоқчими мени?
- Ойижон, у менинг фикрлари тартибсиз дугонам бўлади. Ундан хафа бўлманг.
Аёл дарров фурсатдан фойдаланиб жавоб берди:
- Тўғри айтасан, тузукмаслиги кўриниб турибди ўзи.
- Албатта тўғри айтаман-да, биздай бузуқларнинг орасида яшайди-ю, аммо ўткир фикрлари бор. Манекен бўлса ҳам диндор у. Гапирганида одамнинг зеҳнини очади. Бизга ўхшамайди.
Диндан нафратлангани учун боласини динсизлик ботқоғига отган она ҳалиям асл жаҳолатни кўра олмаётган ва Исломни энг буюк таҳликалардан бири деб билар эди. Фотима ҳайратланиб ўз онаси билан бу онани қиёслар эди. Отаси ва ўзи орасида қолган онасининг чеккан азобларини эслади.
Ўшанда онаси Фотиманинг ҳижобини яширинча ечганини билиб қолгач бир неча соат қизига ёлвориб, йиғлаб тушунтиришга уринган эди: “Мен оми бир аёлман, лекин шуни биламанки, диндан қочганинг билан сен фақат ютқазасан”, - деган эди. Рўпарасидаги она эса диндан қочишини уқтирар эди. “Иккала онанинг орасидаги фарққа қарамай иккимиз ҳам бир жойдамиз” – дея гапида давом этди:
- Даволанасан-а, Лайло?
- Аллоҳ хоҳласа, даволанаман. Ҳеч ким менинг пулларим билан мени захарлашига йўл қўймайман, ахмоқ эмаслигимни исботлайман.
- Жон дугонажон. Агар гиёҳванд моддани ташласанг, сен менинг...
Гапини тамомлай олмаган эди. Кўзлари ёшланиб, томоғига бир нима тиқилгандай бўлган эди.
Лайло қизиқиб сўради:
- Хўш кейинчи. Давом эт.
Гапини давом эттира олмаётган эди. Касалхонадан чиқиб ўзи ёлғиз қолганида ҳам хаёлидан ўша нарса кетмас эди:
- Агар Лайло бу касалидан қутулиб исломга қайтса, бунда менинг ҳиссам бўлади. Шундай қилиб ўзим исломдан чиққан бўлсам ҳам бир инсон ҳадя этган бўламан.
Дадажон. Қизингизнинг бу ютуғини билганингизда қанчалик фахрланган бўлардингиз-а?
Хаёл суриб иш жойига қандай келиб қолганини билмай қолди. Ишхонасига киргач, яна бошлиғининг укаси фалсафашунос Салимга рўпара бўлди. Салим ногиронлиги сабабли ёш бўлишига қарамай пенсияга чиққан эди. Бу вазиятни ҳечам ҳазм қила олмаса ҳам, бошқалар каби кўникишга ҳаракат қилар эди. Фотимани кўрган захоти ўрнидан туриб унга жой кўрсатди.
- Ў-ў-ў. Хайрли тонг, Демет хоним. Йўғ-е хайрли кун. Аҳволларингиз қалай?
- Раҳмат, ўзингиз яхшимисиз? Ҳалиям фалсафа билан бандмисиз?
Бу савол Салимнинг меъдасига тегиб кетган, ким бу саволни берса ундан жаҳли чиқар эди. Бироқ у Фотимадан жаҳли чиқмади. Мулойим оҳангда жавоб берди:
- Фалсафа билан шуғулланилмайди, аслида у инсоннинг ўзида бўлади, фақат реалистлардагина...
Фотима сумкасини илгичга осгач, келиб Салим бейнинг қаршисидан жой олди. Ишхонада ҳеч нарса ўзгармаган, ҳаммаси ўша-ўша эди. Салим бей унга чой олиб келиб деди:
- Биласизми Демет хоним?! Ҳозир Георгий Политзернинг китобини ўқияпман. Политзер коммунизм асосчиларидан бўлган.
- Бу нарсаларни мен унчалик яхши тушунмайман. Йўқ, тўғрироғи бу соҳада ҳеч нимани билмайман. Илгарилари ҳам сўраганман, айтингчи фалсафа ўзи нима?
Салим гўё бу саволни кутиб тургандай эди. Ниҳоят бу соҳага қизиқадиган одам топилган эди. Ўрнидан туриб бутун вужуди билан саволга жавоб беришга интилар, худди уни минглаб одамлар тинглаётгандай ҳаяжонланиб гапира бошлади:
- Фалсафани Георгий Политзернинг “фалсафа асослари” китобидан “фалсафа нима?” бўлимидан ўқиб тушунтирай.
“...фалсафа фаза ва табиатнинг нима эканлигини ўрганади...”
Фотима Салимнинг гапини бўлди:
- Демак, бутун мусулмонлар азалдан фалсафашунослар экан-да. Чунки ҳар бир мусулмон табиатни, унинг сирларини ўрганишни истайди.
Салим хонанинг у бошидан бу бошига юриб жавоб берар экан деди:
- Йўўқ. Илтимос гапимни бўлмасангиз. Ҳали тугатганим йўқ.
- Менимча жуда ошириб юбориляпти. Бундан ташқари фалсафа бу фикрлар мажмуига ўхшайди. Дадам айтар эдилар: “Фалсафа ўзининг тангрилаштирилишини истайди. Холбуки, фалсафа гўзал фикрлардан ташқари ахмоқларнинг ҳам фикрига аҳамият берган бўлиб, шунчаки шухратпарастларнинг йиғилган жойи бўлиб қолган”.
Салим асабийлаша бошлаган эди:
- Шошманг, Демет хоним. Фалсафа нима деб сўрадингиз. Ҳали тушунтириб улгурмадим. Мана эшитинг: “фалсафа энг муҳим масалаларнинг ечимини топишга уринади...”
- Демак, дадам энг зўр фалсафашунос экан-да. Салим бей, дадам энг долзарб масалаларга қизиқар эди.
- Эшитмаяпсиз-ку.
- Кечирасиз.
- Давомини ўқияпман.
“ Асосий тушунчалар билимга асосланади. Шундай экан фалсафа билимнинг чуқурлаштирилганидир. ” Энди тушундингизми?
- Унчалик эмас, нима экан?
- Фалсафа долзарб масалаларни билимга асосланиб ечар экан.
- Билимга асосланиб деганда нима демоқчи. Узр, ҳечам тушуна олмаяпман.
Салим бошини қашиганча саволга кенгроқ таъриф беришга интилар эди:
- Ҳалиги диндан узоқ равишда демоқчи.
- Фалсафашунослар динсиз бўладими?
- Йўқ, диндорлари ҳам бор. Фалсафанинг ўзи аслида динга асосланмайди. Чунки дин фалсафани, билимни инкор этади. Галилеони дин маҳкум қилди. Унинг фикрларини кулгили шаклда йўқ қилишга уринди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 19-Iyul-2012, 12:10 | Message # 88 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Davomi..
- Галилеонинг фикрларини қайси дин инкор этган эди?
- Нима фарқи бор?
- Айтаверинг, қайси дин эди?
- Христианлар. Тўғрироғи баъзи христианларинг қилган жиноятлари эди у.
- Хўш унда нега христианларнинг қилган жинояти деб сизлар Ислом ва мусулмонларни айбдор санаяпсизлар?
- Сиз мени нотўғри тушундингиз, Демет хоним. Мен унақа нарса деганим йўқ.
- Ўтмишда қайси динга мансуб бўлган бўлса ҳам бир хато қилган бўлса худди уни Ислом дини қилганидек, уни айбдор санайсизлар. Шунинг учун ҳам материалистик фалсафа динга асосланмайди деяпсизлар.
Салим Фотиманинг бу фикрларини эшитиб лол бўлиб қолган эди:
- Динга бунчалик ҳурматингиз борлигини билмаган эдим. Кўнглингизни оғритган бўлсам узр сўрайман.
- Йўқ, нега энди, баҳслашяпмиз-ку. Дадам айтар эдиларки: “Қуръонда энг кўп эътиборимни тортган нарса бу инсонларни фикрлашга чорланишидир. Аммо негадир Қуръонни инсон зеҳнини беркитадиган дея таърифлашади.” – дер эди. Отам жуда ақлли, билимдон инсон эканлар. Унинг сўзларини ҳозир эслайман-да, қанчалик ҳақ эканликларини ўйлаяпман. Яна нима дер эдилар биласизми? Кейин бу гапидан воз кечди.
- Дадангиз яна нима дер эдилар?
- Қўяверинг.
- Айтинг, қизиқтириб қўйдингиз.
- Отам айтар эдиларки: “инсонлар инсон яратадилар-ку, аммо руҳ ато эта олмайдилар. Демак бугун кун сайин ривожланаётган фан айнан биз каби инсон яратади.” Аслида яратиш сўзини ҳам бу ерда ишлатиш ноўрин-ку, аммо ўрнига қайси сўз ишлатилишини унутибман.
- Демет хоним, бу мавзуда кеч қолдингиз. Албатта инсонни инсон яратган. Ҳозир Америкада ишлаб чиқарилган робот қизлар хизмат қилмоқдалар. Харидорлар уларнинг робот эканликларини пайқаганлари ҳам йўқ.
- Аммо отам менга буларни ўн йил олдин тушунтирганларида ўн тўрт аср аввалги маълумотларга асосланиб гапирган эдилар. Демак, фалсафанинг тамали Исломда экан. Демак, Исломга қилинган уйдирмалар қасддан уюштирилган.
Фотима гапирган сайин Салимнинг ҳайрати ошаверар эди.
- Диний билимларингиз борми?
- Шунчаки эшитганларим. Дадамни тинглар эдим. У неча йил бу нарсаларни тушунтирган эди, унинг сўзларини энди идрок этяпман. Отам буюк одам экан-ку, менинг кичик ақлим буни англаб ета олмабди. Яна айтар эди-ки, “Фалсафа иложи борича ёшларимизга тушунтирилиши керак. Фалсафа етишиб бўлмайдиган деб ўргатилиши керак эмас. Ёшларнинг миясидан “дин бўлса фалсафа бўлмайди, фалсафа бўлса дин бўлмайди” каби фикрни чиқариб ташлаш лозим. Фалсафа ва файласуфлар ёшларимизга борича ўргатилиши керак. Баъзи адашган файласуфларни ҳам ўргатиш лозим, йиллар мобайнида дунё уларнинг янглиш тушунчаларини мақтаб, кўкка кўтариб келган.”
Курсига такрор ўтирган Салим бей Фотимани мароқ билан тинглади.
- Тўғри айтасиз, жуда баландпарвозлар бор. Буларнинг бири Беркелейдир. Унинг фикрича “модда аслида йўқ” эмиш.
- Нега уни адашган дея олмайсизлар? У ҳақиқатдан ҳам руҳий хаста экан-ку, сиз эса буни ҳали ҳам тушуниб етмабсиз.
- Ундай деманг, у буюк одам бўлган. Гарчи Георгий Политзер ўз асарида “қадим замонларнинг материалист файласуфлари жуда кулгили ҳолатларга тушган” – деб ёзиб қолдирган.
- Бироқ шундай бўлса ҳам ўша кулгили ҳолатдаги инсонларнинг фикрлари инобатга олинган. Ҳалиги... Модданинг шунчаки бир акс эканлигини айтганнинг исми нима эди?
- Беркелей.
- Мавжуд бўлиб турган бу улкан коинотни йўқ, дея таъкидлаган инсоннинг гапларига неча асрлардир-ки қиймат бериб келганлар нега ҳар бир сўзи жавоҳирдан қимматли Пайғамбаримиз (с.а.в.) фикрларидан ҳеч нарса олишмайди? Жавоб жуда оддий. Динсизликлари туфайли ахмоқларнинг фикрларини таҳлил қилиб юраверишган. Аллоҳ ва расулининг сўзларини назарга илмайдигандай кўринишса ҳам, яширинча ўқиб чиқишган эди. Нима ҳеч нарса топа олишмаганмиди улар?
- И-ее. Сиз чиндан ҳам диндор экансиз-ку.
Фотиманинг яраси қаттиқ қонаган эди. Бу каби савол берилган пайтда ўз хиёнатини ўйлаб эзилар, қон йиғлар эди.
Секин шивирлаб жавоб берди:
- Мен мусулмонман, тақволи бўлмасам ҳам...
Ёдига ўша балконда ўтирадиган ногирон бола тушди. Ўзига ўзи ичида “Динидан уяладиган, эрка, беодоб қиз” деганди.
- Ўйланиб қолдингиз, Демет хоним. Бирор нима эсингизга тушдими?
- Кечирасиз. Баъзан шунақаси ҳам бўлиб туради-да. Хаёл олиб қочади. Майли, мавзумизни тўхтатайлик.
- Яхши суҳбат бўлаётган эди. Мен эркин фикрлайдиганлар билан гаплашишни яхши кўраман. Айниқса сиздай ақлли одамлар билан.
- Йўғ-е, нима деяпсиз!? Ақлим бўлганида ўзимга ҳам фойдаси теккан бўлар эди.
- Илтимос ўзингизни бундай хақорат қилманг.
Суҳбат шу тарзда давом этар экан, мудир ҳам келиб қолди. Недим бей хонага кирар кирмас сўради:
- Яхшимисан, Демет. Ўртоғинг тузукми?
Жойига ўтган Недим бей Фотимага қараб:
- Эшитаман, Демет. Саволимга жавоб бермадинг, - деди.
- Кечирасиз... Лайло тузаляпти.
- Қайси Лайло? Илгари бизда ишлаган манекен қизми?
- Ҳа.
- Унга нима қилибди?
- Гиёҳвандлик дарди тутиб қолиб, ўзини деразадан пастга отди.
- Ҳа, унинг қўлидан келиши мумкин. У қиз жуда муаммоли қиз эди. Шунинг учун уни ишдан бўшатдим. Шу кунгача у каби қизлар менда ишламаган эдилар.
- Мана энди тўғри йўл сари илк қадамларини қўя бошлади.
- Ундай деб ўйламайман, мен унга неча маротабалаб ёлвормадим ахир. Ўша захарни ташлаши учун кўп уриндим. Агар бошидан унинг шунақа эканлигини билганимда умуман ишга олмаган бўлар эдим.
Фотимага бу гап эриш туюлди:
- Уни ишдан бўшатиш ўрнига у дарддан қутулиш чораларини кўрсатганингизда яхши бўлармиди? Ишдан ҳайдаш чора бўлибдими?
Фотиманинг фикрига кўра ёшларни бузадиганлар қанчалик кўп бўлса, уларни тўғри йўлга соладиганлар ҳам бўлиши керак эди.
- Сен ҳақсан, Демет. Лекин менинг бировлар билан овора бўлишга вақтим йўқ. Мен фирмамда сендай, Нарминдай қизларни ишлатаман. Фирманинг обрўйини кўтарадиган ҳам туширадиган ҳам унинг ишчиларидир. Майли, бу гапларни четга суриб турайлик. Сен билан гаплашиб олинадиган гапим бор. Шуни бугун ҳал қилайлик.
Недим укасига чиқиб кет ишорасини кўрсатгач, иккита чой буюртирди.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 19-Iyul-2012, 12:13 | Message # 89 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: |
Davomi
Фотима кулиб сўради:
- Мени ишдан бўшатмоқчимисиз?
- Йўқ, нега энди, Сен масъулиятли ишчисан. Мен бошқа масалада гаплашмоқчи эдим.
Фотима “қандай мавзу бўлиши мумкин”, деб ўйлар экан, бу ёқдан Салим акасининг чиқиб кет ишорасини тушунмаган, Фотимага ўгирилиб деди:
- Қани менга айтинг-чи, Демет хоним. Георгий Политзер фикрига кўра бизда уч хил тортишув бор:
· иқтисодий
· сиёсий
· идеалистик
Хўш сиздачи?
- Мен бу соҳада кўп маълумоотга эга эмасман-ку, аммо отам айтардилар: “Мусулмон аввало иймон масаласини ҳал қилиб олиши керак. Кейин эса инсонийликка тегишли бошқа масалаларни кўриб чиқади. Аммо ҳамма ўзининг қўлидан келадиган ишга толиб бўлади.” Менимча бу гаплар жуда кенг маънолидир.
Недим бу гал баландроқ овозда гапирди:
- Салим, бизни ёлғиз қолдир. Гаплашиб олишимиз керак.
- Гаплашавер, мен бегона эмасман-ку.
- Майли, ундай бўлса Демет билан кейинроқ гаплашаман.
- Жуда яхши, биз бугун фалсафа ҳақда суҳбат қуряпмиз.
- Сен бошқа мавзуда гаплашмайсан-ку, қачон қарама фалсафа. Худди янги бир кашфиёт очадигандай нуқул шу мавзуда гапирасан. Ҳаётда бошқа нарсалар ҳам бор.
Фотима гапга аралашмай тура олмади:
- Устига устак “аслида бу олам йўқ” деган ақлсизларнинг фикрини юқори баҳолаб... Мен тушуна олмаётган нарса ўзининг ҳам мавжудлигини инкор этадиган инсоннинг гапларига қулоқ солиниши. Ҳайронман, бу каби инсонларнинг фикри қандай қилиб тарихга тушиб қолди экан?
Недим бейнинг юраги сиқилиб кетди:
- Қўйинглар энди шу мавзуни.
Фотима ўрнидан туриб ўз бўлимига ўтди. Манекен шериги ҳам келмаган эди. Ўтириб яна ўйга толди. Недим бей у билан нимани гаплашмоқчи экан? Кеч тушиб, Фотима уйга йўл олар экан Недим бей деди:
- Хоҳласанг уйингга ўзим ташлаб қўяман.
- Раҳмат, уйим бу ерга жуда яқин жойлашган.
Уйга яёв кетаётганида ота-онасини қанчалик соғинганини ҳис қилди. Етиб келганида қараса ҳеч ким йўқ экан, қувониб кетди. Уй ичида айланиб яна ўйга толди. Ота-онамга қўнғироқ қилиб овозларини эшитай ҳеч бўлмаса,- деди.
Аслида бу ишни илк маротаба қилмаётган эди.
Рақамларни ҳаяжон билан босар экан, орадан кўп ўтмай онасининг овози эшитилди:
- Эшитаман.
Фотима жавоб бермас эди:
- Ало, алооо... Ало! Алооо...
Фотима онасининг овозини йиғлаб эшитар эди. Гул хоним бир он нафасини ростлагач, ёлвора бошлади:
- Агар Фотима бўлсанг, ёлвораман, виждонсиз қизим, мен билан гаплаш. Шундоғам жуда азоб чекяпмиз, бизни баттар қийнама. Ҳеч бўлмаса хат ёз. Тириклигингни билайлик. Туққан онанг бўлиб бунга хаққим йўқми? Сен ота-онасини ўлдиришни режалаштирган боламисан? Аллоҳдан ҳечам қўрқмайсанми? Қалбинг тошданми? Агар бошқа одам бўлсангиз, шуни билингки, ичимиз дардга тўла. Ҳар бир қўнғироқни қизимиздан деб ўйлаймиз. Илтимос бизни қийнаманг. Агар Фотима сен бўлсанг, қайт, қизим қайт. Отанг ҳар куни кечаси йиғлаб чиқади, мен ҳам тинмай кўз ёш тўкаман. Ўша танлаган ҳаётинг бизни йиғлатишга арзийдими, болам?
Фотима телефонни қўйганида хўнграб-хўнграб йиғлар эди.
- Йўқ, онажон. Бу ҳаёт сизларни йиғлатишга арзимайди. Ҳеч нарса сизларнинг кўз ёшларингизга арзимайди.
Эшик қўнғироғи чалингач ўзини сал ўнглаб олди. Эшикни очганида қаршисида Бурчинни кўрди:
- Салом Демет. Қизлар уйдамасми?
- Мендан бошқа ҳеч ким йўқ. Марҳамат, кир.
Бурчин Фотиманинг йиғлаганини сезиб:
- И-ее. Йиғладингми? Нима бўлди, - деб сўради.
Фотима гўё шу саволни кутиб тургандай йиғлаб юборди ва кейин:
- Сал таъсирланиб кетдим, - деди.
Бурчин ҳавойи қиз эди. Ўз дунёқарашига кўра тасалли берди:
- Бу дунёда ҳеч нарса кўз ёшларингга арзимайди. Сен даврингни суриб қол. Сизларни олиб кетгани келдим. Бугун овқатланишга борамиз. Овуниб келардинг.
Фотима ўйлаб ўтирмай дарров рози бўлди.
Бир неча соат ўтгач Нежла билан Бону ҳам келди. Ҳаммалари бирга Хилтон меҳмонхонасига йўл олишди.
Фотиманинг кўзи чап тарафидаги столда ўтирган Ўзлем Суслерга тушди. У жуда дунёқараши кенг қиз эди. Очиқ юрса ҳам, Исломий одоби бор эди. Сал ўтгач, бир йўлини топиб Ўзлем билан суҳбат қура бошлади:
- Кошки Австралиядан келмаганингда эди.
- Тўғри айтасан. Шундай бўлиб қолди-да энди.
- Хўш нималар билан бандсан?
- Нима қилардим? Гунеш газетасининг мусобақасига қатнашяпман. Тинмай тайёргарлик қиляпман.
Улар суҳбатлашар эканлар ёнларига яна бир манекен қиз Севги келиб сўради:
- Қизлар менга қаранглар. Нима дейсизлар, семирмабманми?
- Чинданми? Ярим килога тўлишдим деб, оғирлигимни ўлчатишга ҳам қўрқиб юрган эдим. Қанчалик сиқилганимни хаёлингизга ҳам келтира олмайсиз.
Фотима манекенлар ва мода оламининг бошқа аъзолари ўта аҳамиятсиз кичик нарсалар сабабли ўзларини бахтсиз ҳис қилишларини ўйлаб қолди. Бу каби воқеалар кўз олдидан бирма-бир ўта бошлади. Биринчи кирган иш жойидаги мудира лабига чиққан кичкинагина учуқни деб соатлаб кўз ёши тўккан, “бугун балга таклиф қилишган эди, бу аҳволда шармандам чиқади, агар журналистлар бўлса ундан ҳам баттар шарманда бўламан” – деб аюҳаннос солган эди. Эртасига мудирани жанозадан чиққан одамдай синиқ ҳолда кўрган эди.
Селинни эслади. Сартарош сочини айтганидан салгина калтароқ қилиб кесиб қўйганига у ҳам соатлаб йиғлаб дод солган эди. Лекин қомат масаласи ҳамманинг энг нозик томони эди.
Айлин хоним-чи, уни ҳеч унутиб бўлмас эди. Тикувчиси кўйлагининг ёқасини сал ёпиқроқ қилиб қўйгани учун қанақа ҳунарлар кўрсатмади дейсиз... “Мен роҳибамидимки кечки базмга кампирлардай кийиниб бораманми?” – дея ақлдан озгудек бўлган эди.
У бахтсизликни ўзлари тўқиб чиқаришади, деб ўйлаб қолди.
Бу ҳаёт асаббузарликларга тўла эди, лекин ўзи шу ҳаёт учун борини фидо қилиб бўлган эди. Севги кетгач, Ўзлем билан қолишди. Ўзлемдан Недим бейнинг айтмоқчи бўлган гапи ҳақида унинг фикрини сўради.
- Недим бей менга “Сен билан гаплашиб оладиган гапим бор”, - деди. Сенингча қандай гап бўлиши мумкин?
- Тушлик қилишга таклифдир-да. Кўпчилик бошлиқлар қўл остидаги қизларни айниқса манекенларни замонавий фоҳиша деб ҳисоблашади. Имконим бўлганда эди бошлиқларининг қўлида ўйинчоқ бўлаётган ҳамма манекенларга, секретарларга, аёлларга “қўғирчоқ” бўлманглар дер эдим. Бой эркаклар истаган аёлга эришаман, деган фикрни мияларидан чиқариб ташлашлари керак. Аммо бундай гап аввал аёллардан чиқиши керак.
|
| |
| |
| DURDON | Date: Payshanba, 19-Iyul-2012, 12:14 | Message # 90 |
SUPER ADMINKA
Group: Admin yordamchisi
Messages: 10134
Status: | Davomi
Фотима Ўзлемнинг бу гапларига ҳайрон қолган эди. Ич кийимларни газеталарда реклама қилиб, шу ҳолатида у эркакларнинг ҳам нафси ҳам чўнтакларига фойда олиб келишини нега ҳисобга олмас эди? Бу ҳақда унинг фикрини олишга қизиқди. Бу саволни унга берса Ўзлемнинг аслида қанақа эканлигини жавобидан тушуниб олар эди:
- Ўзлем нима деб ўйлайсан, бу очиқ-сочиқ кийим-кечакларни аёллар кийиб намойиш қилишгани билан нега асосан эркаклар намойишга кўпроқ келишади? Нега ҳамма нарса эркакларнинг истак хоҳишига кўра тайёрланади? Соҳил бўйига боришганида ҳам эркакларга ёқадиганидан кийишга ҳаракат қилишади. Нимага шунақа экан, нима деб ўйлайсан?
- Ҳеч ўйлаб кўрмаган эканман, бироқ тўғри гапни айтдинг. Мода дегани эркакларнинг кўнгилхушликлари ва аёлларнинг ахмоқликларига асосланиб ривожланади. Бу дунё азалдан шу эди, шундай бўлиб қолади, нима ҳам қилар эдик.
“Йўқ асло ундай бўлмаган,”- дея олмади.
Фотима ҳеч нарсага тушуна олмаган эди. Қизиқ, Ўзлем ҳам ўзига ўхшаб бу юришларидан ич-ичидан эзилаётган, сиқилаётганмикин? Аллоҳнинг олдида қилган қилмишидан уялаётганмикин?
- Гуноҳ деган нарсани унутиб қўйдик, нақадар шармандалик, шундай эмасми?
Ўзлемдан ҳеч қандай жавоб бўлмагач, унинг динга эътибори ҳам, ҳурмати ҳам йўқлигини тушунди. Фотима ўзига ўхшаган бирортасини топиб у билан суҳбатлашишни, дардлашишни истарди.
Шу пайт Бону уларнинг олдиларига келиб:
- Икки соатдан бери нималарни гаплашяпсизлар, юрагим сиқилиб кетди. Нежла ҳам бировларни илинтириш билан овора, бир ўзим қолиб кетдим.
Ўзлем Бонуни кўрганида бир воқеа ёдига тушди. Унутиб бўлмайдиган воқеа.
Фотима ҳам Бону билан ҳазиллаша бошлади:
- Сен ҳам ўзингга бирортасини топиб ол. Сен билан ҳеч кимнинг иши бўлмаяптими?
- Бўляпти. Мени бу ҳолда кўриб ҳалигинақалардан деб ўйлаяпти. Шунақанги жаҳлим чиқяптики, сўз билан тушунтира олмайман. Ёнида рафиқаси, қизи ва ўғли бор. У бўлса уялмасдан... Ахир унинг ўғли тенгиман. Узр қизи тенгиман. Лекин у номуссизда виждон бормиди? Эҳ дада, сизни деб шу кунларга тушиб ўтирибмана.
Бонунинг кўзлари ёшланган эди. Кейин бориб ўрнига ўтирди.
Ўзлем ҳам Бонунинг аҳволига жуда ачинар эди. Аслида инсон сифатида Бонунинг яхши томонлари кўп эди. Ғарбдан эсган шамоллар бўронга айланиб ёшларнинг баъзиларини шу оловда ёққан бўлса, қолганларини бошқа шаклда куйдирган эди. Ўзлем Фотимага ўгирилиб уни қаттиқ қайғуга солган бир воқеани гапира бошлади:
- Истамбулга аввалги сафарларимда бир йигит билан танишиб қолдим. Туппа-тузук бола эди.
Орадан вақт ўтиб, машҳур бўлгим келди. Манекен бўлишга қарор қилдим. Уларни кўрганимда нима камим бор дедим. Истамбулга келдим. Ўша йигитни бир куни яна кўриб қолганимда кўзларимга ишона олмадим: бўянган, тирноқларини ўстириб, бўяб олган эди. Қулоқларига зирак тақиб олиб, сузилиб гапирар эди. Унинг бу аҳволини кўриб жуда хафа бўлдим. Бориб сўрадим:
- Жуда ўзгариб кетибсан, бу нима аҳвол?- дедим.
- Нима қилай? Инсон шундай қилса тезроқ кўтарилар экан бу оламда.
- Бўлиши мумкин эмас, сенга таъсир қилган у бу нарса бўлиши керак.
Беркитиб ўтирмай, деди:
- Ҳа, Жамил бей таъсир қилди. Луттибозмиш. Ҳозир бирга яшаяпмиз. У бундан умуман ҳижолат бўлмас, одамлар орасида ҳам ҳурмати баланд эди. Бону кўрганимда ўша воқеани эсладим. Унга ким таъсир қилган экан?
- Тўғри айтасан, Ўзлем. Бону ўзининг ҳолати, яшаётган ҳаётидан нафратланади. Бошидан нималар ўтганини ҳеч била олмадим. Уйда ўзимиз қолганимизда гапиртираман ҳали.
Фотиманинг кунлари шу тарзда ўтар эди.
Бошлиғи Недим бей анчадан бери Европа сафарида бўлгани учун ҳали ҳам ўша айтмоқчи бўлган гапини айта олмаган эди. Бошлиғи уни кўрган захоти илиқ қаршилади:
- Хуш келибсиз, Недим бей. Сафарингиз яхши ўтдими?
- Хушвақт бўл, Демет. Жуда яхши ўтди. Ўнлаб намойишларни томоша қилдим. Париждан янги мода журналлари олдим. Бу йил ранглар бутунлай ўзгариб кетибди.
Фотима ўзига ўзи деди:
- Ўзгаради-да, шундоғам ўз билганимиздай эмас, уларнинг хоҳишига кўра кийинамиз.
Сўнг Эмель хонимни чақириб:
- Нима гаплар Эмель? Охирги моделларимизнинг савдоси қандай кетяпти? – дея сўради.
- Жуда яхши кетяпти, Недим бей. Ўтган ойда “Баҳор” номли моделимиз 1500 та буюртма олди.
Керакли маълумотларни олгач, Эмель хонимга рухсат бериб, Фотима билан ёлғиз қолишди.
Фотима ҳаяжонлана бошлади. Бирор ножўя таклиф киритса, нима қиламан, деб ўйлади.
Недим бей бирор нарса дейишга улгурмай хонага унинг рафиқаси кириб келди. Уларни хонада ёлғиз кўриб аёлининг кайфияти бузилиб, қовоғини солиб олди. Фотимага ҳам маъноли қараб қўйди.
Шўрлик аёллар... Эрларини доим кузатиб юришга мажбур эдилар. Ҳаётлари шубҳа билан ўтар, хотиржам яшай олмас эдилар. Недим бей икки соатда келаман деб чиқиб кетгани эса Нозли хонимга қўл келган эди. У Фотимани секин-аста билдирмай сўроқ қилар эди:
- Неча ёшдасиз?
- Йигирма.
- Учрашиб юрадиганинг борми? Албатта, борлиги аниқ-ку, мен ҳам сўраб қўйдим-да.
- Йўқ. Менга уйланиш уйланмаслиги аниқ бўлмаган бир одам билан асло учрашувларга чиқмайман. Ҳозир зино сўзининг ўрнига учрашиб юриш дейишади. Худди кинолардагидай. Ғарбликлар урушда осон йўл билан ютдик десалар керак.
Нозли хоним тушуна олмай сўради:
- Тушунмадим, учрашиб юриш билан урушнинг нима алоқаси бор?
- Тарихда инглизлар ерларини кенгайтириш ниятида юртимизга қўшин тортишган эди. Ҳозир эса тупроғимизни эмас, ёшларимизни ўзлариники қилиб тарафдорларини орттиришмоқда.
- Тушунарли, сенинг дунёқарашинг бошқача экан. Демак сен уйланиш нияти бўлмаганлар билан юрмайсан. Айт-чи, оилали эркак учраб қолса нима қиласан?
- Аллоҳ асрасин. Умуман рози бўлмайман.
- Бирор марта бўлса ҳам оилали эркакдан таклиф бўлганми?
- Жуу-у-уда кўп марта бўлган. Бу ерга ишга киргунимча ҳамма хўжайинлардан таклиф олардим. Фақатгина бу ерда ундай нарсага дуч келмадим.
- Дуч келсанг нима қиласан?
- Бу ердан ҳам кетаман.
Нозли хонимнинг кўнгли хотиржам бўлган эди. Эри билан ораларида ҳеч нарса йўқдигини билиб чуқур нафас олди.
Бечора аёл билмас эдики, Аллоҳга хиёнат қилганларнинг кўпи аёлларига ҳам хиёнат қилишади.
|
| |
| |
