Qiyomat yaqinlab qolgani ayon,
Ayollar erlarning libosin kiymish,
Avrat-u, xayoning ko‘chasin toptab
Xatto mayin bo‘lib so‘zlamay qo‘ymish.

Rasululloh bir kun qo‘rqib so‘zlagan
Kunlar boshimizda turibdi qarang.
Atrofning yalong‘och turgan holiga
Ko‘taramiz xatto boshimiz arang.

Tuyaning o‘rkachin tasvirlab go‘yo
Jannatning hididan voz kechgan ayol
Nahot umri bo‘yi vaqt topib bir tun
O’ziga bir bora bermagan savol:

"Xoy, men kim o‘zi, jinsim ne erur,
Yarasharmi menga shu yovuz xilqat?
Ayollik libosin bir chetga otib
Asl go‘zallikdan ayrildim faqat,

Bolamning nigohi menga yovqarash,
Erimning ko‘nglida yo‘qolgan xohish.
Men qancha urinmay, aslimdan shuncha
Uzoqlashib ketdim, tingandek tovush...

Ovozim erkakcha, yurishim g‘alat,
Shimning o‘rtasida yig‘laydi hayo.
Ajabo, shunchalar xorlik bo‘lurmi,
Tubanlik bo‘lurmi, do‘stlar, ajabo???"

Ayolning ko‘nglida insofi bo‘lsa,
Ushbu savollarni berardi bir tun,
Hech qursa o‘zidan qochib boryotgan
O’g‘illari uchun, qizlari uchun...

Afsus, ushbu holga faqat ayolmas,
Balki erlarning ham ayblari mavjud.
Rashk o‘tin o‘chirgach zino-yu faxsh-la,
Dayuslik kasbiga ko‘rar taraddud.

Nardadan boshini ko‘tara olmay,
Ayollarga turmush yuklagan qopin
Odamdan yaxshilik ko‘rmoqchilarga
Ayturmiz olimlar qilgan xitobin:

"Ular o‘zlarini erkak desalar,
Dunyoda eng katta bo‘lurlar kazzob,
Chunki nikoh kuni bergan ahdiga
Qilmishlar hiyonat, berolmay javob.

Ularda mag‘rurlik asli yo‘q xislat,
Ularni iymon ham aylamish xalos.
Ularning egnidan joy olgan ko‘ylak
Faqatgina tashqi ko‘rinish, xolos.

Hayxot, bu dunyoning ishi ters bo‘ldi,
Yaxshilar ko‘ngildan yig‘lab o‘tmishlar
Ayolin ko‘chaga qo‘yganlar bugun
Ertaga bolaga ko‘krak tutmishlar,

Hali bu ketishda vazifalar ham
O’zgararmi ayol, er nasli uchun,
Go‘yoki quyoshning tunda chiqishi,
Oyning otishi-la ochiladi kun...

Yo‘q, do‘stlar, iymon bor, ishonch bor ekan,
Bunga yo‘l qo‘yilmas hech qachon, hech vaqt.
Har kim o‘z fitrati, o‘z tabiati
Amriga binoan yashamoqlik - baxt".

Bu dunyoda iymon bilan
nurga cho‘mgan bir ummat bor,
Ul ummatning yo‘li kengdir,
Barchasida ming rahmat bor,
Hayotida hotirjamlik,
O’limida ming hikmat bor,
Rozi bo‘lar taqdiriga
Tutar ikki enlik xat bor:
Rasululloh vafot etdi,
yana qanday musibat bor?!

Kimdir o‘lar, kimdir nafas
olmoq ekan, anglab yetdik.
O’zni mangu da’vo qila,
Go‘ristonni manzil etdik.
Oling, mana, dunyongizni,
Habibulloh birla ketdik,
Endi bizga na go‘zallik,
Va na sokin halovat bor,
Rasululloh vafot etdi,
yana qanday musibat bor?!

Holatingiz ko‘rdik, mahzun,
Asliyatga tezroq qayting,
Ajal o‘qi aniq erur,
Unga boqmang, kulib "Hay" deng,
Dunyo ostin-ustin bo‘lib
ketmaydimi, endi ayting,
Yelkamizdan qolib ketgan
O’lim tutar omonat bor,
Rasululloh vafot etdi,
yana qanday musibat bor?!

Otangiz ham, onangiz ham,
Bir kun sizni tashlab ketmish,
Yuraklarni tilka-pora
Aylabon, zor g‘ashlab ketmish,
Ko‘zlaringiz balki namlab,
So‘nggigacha yoshlab ketmish,
Ajal kelsa, siz qochguvchi
Qandayin bir imorat bor:
Rasululloh vafot etdi,
yana qanday musibat bor?!

Chakki tomgay, endi aslo
yamab bo‘lmas bu uy tomin,
Oinasi parchalanmish,
O’rnatmoq na singan romin
Qiyomatga qarab yo‘lin
Tutib bo‘lgach soqov zamin,
Ayting, to‘sib qolar qay kuch,
Va qandayin tumonat bor,
Rasululloh vafot etdi,
yana qanday musibat bor?!

Bu kunga chidam yo‘q, yo‘q erur sabr,
Tushimda qiynoq bor, o‘ngimda jabr.
Yaqinlashmoqdadir tobora qabr,
Meni bu fursatdan qutqarurmisiz?!

Talay odamlarga yo‘liqdim, ular
Katta va’dalar-la do‘stlarim bo‘lar,
So‘ng tinmay pinxona g‘iybatim qilar,
Meni bu kulfatdan qutqarurmisiz?

Ahlimga boqaman, nigohi yomon
Qalbidan sizilib chiqqanda gumon...
Ahdlasha olmasak, bu qanday zamon,
Meni bu ofatdan qutqarurmisiz?

Jujuqlarim yig‘lar istabon saboq,
Men ular oldiga qo‘ygum qo‘g‘irchoq...
Shaytonning aytgani g‘olibdir bu chog‘,
Meni bu da’vatdan qutqarurmisiz?

Oxirat qayg‘usi yo‘qolib qolsa,
Go‘zal sanamchalar ko‘nglimni olsa,
Dunyoning ishlari ajabga solsa,
Meni bu hayratdan qutqarurmisiz?

Eng so‘nggi ishonchim qaygadir tashib,
Iymon qochib ketsa tog‘lardan oshib,
Uning ortidan zor ketsam ergashib,
Meni bu g‘ayratdan qutqarurmisiz?!

Hayot davomiga yetmasa ko‘zim,
Tig‘dek botmasa gar aytilgan so‘zim
Boshqara olmasam o‘zimni o‘zim
Meni bu hasratdan qutqarurmisiz?

Kimdir ilm o‘xshar dedi shul quyoshga,
G’arbdan chiqib Sharqqa botar qara, Quyosh.
Ilm sharqdan bo‘y taratib qochdi g‘arbga,
Ul ilmni ortga qaytar, ey vatandosh!

Ilm ketdi mo‘minlarni zor yig‘latib,
Ma’no qolmay, mavridi yo‘q xitoblarda.
Farzlar qolib sunnatlarni taxlil etib,
Abo Muslim jangi qoldi kitoblarda!

Namozlarning rakatlari xususida
Tortishuvlar paydo bo‘ldi necha-necha.
Oxir borib madrasada o‘qiguvchi
Ko‘rgan ilmi bo‘ldi o‘sha "ming bir kecha".

Fasod to‘la to‘qilgan ne rivoyatlar
Odamlarning e’tiqodin harob etmish.
Ilmsiz xalq eshoni-yu, piri uchun
Nazr qilib, shirk yo‘llarni tutib ketmish.

Taraqqiyot, dunyo qolib, telbalarcha
Darvesh holin o‘zlariga qilib kasb-kor.
Mana shuni odamlarga islom debon
Ko‘rsatganlar oramizda to hanuz bor.

Tog‘-u toshlar bizning hayot, deganlarning
Avlodlari qanday qilib ustun bo‘lsin?!
Haqqiy islom bayrog‘ini qo‘lda tutgan
G’arbliklarga omad kulmay, kimga kulsin?!

Taraqqiyot deganini dorga osgan
Olomonning kuni bir kun kelib bitmish,
Axir, qara, o‘n yettinchi asr uzra
Esgan shamol qaysi yurtni tashlab ketmish,

O’zdan chiqar sadaqalar unut bo‘lib,
Xo‘p berilgan o‘zga tutgan ikromlarga
Yonidagi mushrik qolib, mo‘minlarning
Mustahabi muhim bo‘lmish imomlarga.

Na dunyoviy ishlarida bor ijobat,
Na Allohdan nusrat kelar bu ummatga.
Chunki uning asl holi faqatgina
Ilm bilan yetar haqqiy kamolotga.

G’arb dinidan yuz o‘girdi, rivojlandi,
Chunki uning dini asli edi botil.
Bugun sharqning holatiga eng aybdor
O’z dinini tushunmagan omi johil.

Mo‘min dini haqdir, Alloh kalomi haq,
Usiz sharqning ahvoli xor, tuban erur.
Taraqqiyot osmoniga bizni faqat
Bizni tashlab ketgan ilm eltib berur.

Har nimani ayladim orzu,
Lekin menga hamroh bir tuyg‘u,
Yoshligimdan tinglaganim shu:
Oltin olma, duo ol, derlar,

Oltin qo‘ldan ketar-u, ammo
Har kun senga hamrohdir duo
Foydaliroq istasang savdo -
Oltin olma, duo ol, derlar,

Bir kun kelar Qiyomat qoim,
Qutqaradi meni duoyim.
Tajribadan o‘tganlar doim:
Oltin olma, duo ol, derlar,

Qo‘l ochganda bobom duoga:
Iltijo aylaydi samoga:
"Tatir senga ikki dunyoga
Oltin olma, duo ol", derlar,

Bilki, dunyo bizga qafasdir,
"O’tda kuymas" degani asli
Oltin uchun ta’rif emasdir
Oltin olma, duo ol, derlar,

Quyosh g‘arbga ketdi sho‘ng‘ib,
Uxlolmadim, kechir rabbim!
Siltadilar: "yig‘lagin", deb
Yig‘lolmadim, kechir rabbim!

Ko‘kka nolon nido qildim,
Chok-chok bo‘lgan ko‘ksim tildim,
O’zimni gunohkor bildim,
Yig‘lolmadim, lekin Rabbim!

Kimning ishi tushsa gar, bas,
Yordamim tutdim har nafas,
Yaxshilikdan boshim chiqmas,
Yig‘lolmadim, lekin Rabbim!

Ko‘zimda nur, yovuz kulgu,
Qalbimda ishq to‘la tuyg‘u,
Har kun boshim mehrobda-yu,
Yig‘lolmadim, kechir Rabbim!

Ishim mening sahovatdir,
Bilmaganim - halovatdir,
Bu qandayin musibatdir:
Yig‘lolmadim, kechir Rabbim!

Yomg‘irpo‘shdan topib panoh,
Yomg‘irda ham qildim gunoh.
Hush’u menga yot bo‘ldi, oh...
Yig‘lolmadim, kechir Rabbim!

Ko‘kka porlab chiqqach oftob,
Senga nolon qildim xitob...
Bir qatra yosh bo‘ldi kamyob,
Yig‘lolmadim, kechir Rabbim!

Istadim-u, qalbimda g‘am,
Dod-voy soldi tog‘-u, tosh ham,
Vale aylab ko‘zimni nam,
Yig‘lolmadim, kechir Rabbim!

1

Garov berib jonimni qattiq kuydim,
Oxir chirkin dunyolardan ham to‘ydim,
Ko‘z yoshima arzimas ekan dunyo...
Parvardigor, sajdangdaman, bosh qo‘ydim,
Rohatlanib Saning uchun yosh quydim...

Odamlarin ko‘rdim insof qilmagan,
Saning uyinga bir marta kelmagan,
Hech bo‘lmasa Haq kalimang bilmagan...
Parvardigor, sajdang uchun bosh qo‘ydim,
Rohatlanib Saning uchun yosh quydim...

Bu shundayin huzur erur, xush xuzur,
Hech kimsaga bu yo‘llarda yo‘q uzr,
Qalbim bugun hotirjamlik istayur,
Parvardigor, sajdang uchun bosh qo‘ydim,
Rohatlanib Saning uchun yosh quydim...

Qochdim so‘ngi ko‘rinmas zulmatlardan
Bezdim riyo aralash himmatlardan,
Yuzim ochib qaro-qum chimmatlardan
Parvardigor, sajdang uchun bosh qo‘ydim,
Rohatlanib Saning uchun yosh quydim...

Ko‘zim ko‘rmas minglab boqar qoroko‘z,
Atrofimda jaranglar ming jilo so‘z,
Taxtdan tushdim, yuztubanlik menga do‘st,
Parvardigor, sajdang uchun bosh qo‘ydim,
Rohatlanib Saning uchun yosh quydim...

Allohim, O’zingga bosh eggan banda
Boshqalar nazdida eng kuchli odam.
Allohim, islom-la ulg‘aygan tanda
Kibru-u riyo bo‘lmas zarra bo‘lsa ham.

Allohim, Sen uchun boshin egmagan
Har kim qarshisida yotganin ko‘rdik.
Allohim, lahzalik rohatni debon
Oqibat alamlar totganin ko‘rdik

Allohim, Qur’onga bo‘ysungan inson
Aziz-u mukarram yashadi, o‘ldi.
Allohim, eng so‘nggi nafas bermish on
Tug‘ilgan sof fitrat unga yor bo‘ldi.

Allohim, kaloming bilmagan banda
Oddiy sinovlarda yo‘lidan qaytmish.
Allohim, unga ham o‘lim kelganda
Otasin, bolasin ismini aytmish...

Allohim, iloh yo‘q Sendan bo‘lak, deb
O’tganning hayoti bo‘lmish mazmunli.
Allohim, eng so‘nggi go‘zal tilak deb,
Umrini o‘tkazmish g‘amli, mahzunli.

Allohim, Seni bir, demayin o‘tgan
O’ziga ilohlar yaratib olmish.
Allohim, tog‘lar ham uchib yurgan on
Ul bandang do‘zaxda abadiy qolmish.

Allohim, sen Xoliqimsan, toqdirsan,
Eng pokiza masdaringda ko‘ngil to‘q.
Sendan o‘zga iloh yo‘qdir, ma’bud yo‘q
Sen barcha aybu nuqsondan pokdirsan,
Azal, oxir barchasidan Oliyim,
To‘g‘ri yo‘lda bergin mening tole’im.

Har qandayin kunim sendan, roziman,
Bosh sajdada rixlat qilmoq - tilagim,
Yo‘lingda qon bo‘yalsaydi ko‘ylagim,
Eng chiroyli o‘lim sendan, roziman.
Azal, oxir barchasidan Oliyim,
To‘g‘ri yo‘lda bergin mening tole’im.

Bergan ilming menga sharaf, menga shon,
Amalimni shunga loyiq ko‘rsang, bas.
Rahmating-la olmoqdaman ham nafas,
Oxirimni ayla Rabbim, nurafshon.
Azal, oxir barchasidan Oliyim,
To‘g‘ri yo‘lda bergin mening tole’im.

Gunohim ko‘p, garchi kamdir savobim,
O’ng tomondan amal daftarim keltir,
Tavhid ahli qatorida tiriltir,
Aks holda ertan chiqar harobim
Azal, oxir barchasidan Oliyim,
To‘g‘ri yo‘lda bergin mening tole’im.

Hech yo‘lim yo‘q Sensiz, erkin, mustaqil,
Qullik istab sajdadaman, ey Alloh.
Buyuk arshing soyasida ber panoh,
Payg‘ambaring shafoatin nasib qil,
Azal, oxir barchasidan Oliyim,
To‘g‘ri yo‘lda bergin mening tole’im.

Sirot uzra o‘tay omon, osuda,
Yiqilmayin qoq manzilga yetganda,
Rasululloh ila ichay deganda
To‘siq qo‘yma Havzi Kavsar oldida
Azal, oxir barchasidan Oliyim,
To‘g‘ri yo‘lda bergin mening tole’im.

Allohim, bu dunyoni saodatga boshlagin,
Hech tuganmas azobni halovatga boshlagin,
Erta tongda O’zingga yig‘lab munojot aylay:
Xudo, to‘zg‘in elimni hidoyatga boshlagin!
Ko‘zlarini O’zingning yo‘llaringda yoshlagin!

Chingizdan qutulsak-da, ammo nedir yetmaydi...
Osmon ko‘rinay dedi, qora bulut ketmaydi:
Ahli solih bizlarni o‘ziga do‘st etmaydi?!
Xudo, to‘zg‘in elimni hidoyatga boshlagin!
Ko‘zlarini O’zingning yo‘llaringda yoshlagin!

Faqat mozorlar uchun joriy qildik Qur’onni,
Qulatdik uzoq yo‘ldan kelgan diniy karvonni.
Turli mahzun yo‘llarda boy bermasdan iymonni
Xudo, to‘zg‘in elimni hidoyatga boshlagin!
Ko‘zlarini O’zingning yo‘llaringda yoshlagin!

Yurtda kezmish dahriylar izlab ming-ming hamxona,
Tog‘utlar ila qurib kufrga liq koshona.
Endi Buxoriysi-yu, Navoiysi afsona...
Xudo, to‘zg‘in elimni hidoyatga boshlagin!
Ko‘zlarini O’zingning yo‘llaringda yoshlagin!

Bir paytlar bu millat titratgan edi Sharqni,
Ko‘fasi-yu, Shomidan tortib Bog‘dod va Balxni...
Bugun sendan O’zgaga topshirib bo‘lmas xalqni,
Xudo, to‘zg‘in elimni hidoyatga boshlagin!
Ko‘zlarini O’zingning yo‘llaringda yoshlagin!

O’zing ko‘r, Rabbim, bugun namozlardan yiroqmiz
Dunyo qarshisida-chi, qulmiz, mute’, titroqmiz.
Qodiriy aytganidek, birlashmagan tarqoqmiz,
Xudo, to‘zg‘in elimni hidoyatga boshlagin!
Ko‘zlarini O’zingning yo‘llaringda yoshlagin!

Kimdir Haqqa undasa, tinmay kulguvchi ham biz,
Undan albat o‘zimiz ongli bilguvchi ham biz.
So‘ng tinmasdan mo‘minlik da’vo qilguvchi ham biz
Xudo, to‘zg‘in elimni hidoyatga boshlagin!
Ko‘zlarini O’zingning yo‘llaringda yoshlagin!

Zanjirlar ovozidan seskanmagan xilqati
Aro yo‘lda yig‘lagay ozgina sof fitrati...
Buxoriy-yu, Termiziy, Zamaxshariy hurmati
Xudo, to‘zg‘in elimni hidoyatga boshlagin!
Ko‘zlarini O’zingning yo‘llaringda yoshlagin!

Gunohkor bandaning umidi Sendan,
So‘nggi lahzada ham tavba qilgaydir.
Dunyoning bor-butin musulmon banda
Sening toatingga haqir bilgaydir.

Odamlar o‘tdilar isyonkorona,
Farosat sarhadin toptab va yanchib.
Iymonning tubida hayxot pinxona
Bir nur toatingga chiqdi-ku sapchib.

Shirklar ummoniga g‘arq bu zamonda
Muqaddam qo‘yildi Sening bir So‘zing.
Fir’avnlar yashab o‘tgan makonda
Bizni toatingga bog‘lading O’zing.

Taqdiring xayrli bo‘ldi bizlarga,
Jonni sadqa qilmoq soati keldi.
Aqli bor insonlar har qanday paytda
Sening kalomingni oliy deb bildi.

Mayxonadan chiqar bemor qabila
Chayqala-chayqala to‘kilar hayot...
Sajdada jon bermoq orzusi ila
Joynamoz yozmoqda yoshi ulug‘ zot.

Mast-u, alast dunyo, mehri boylangan
Zormanda xilqatning ichida tetik
Gullarning hididan boshi aylangan
Bolakay yo‘lingga tushganin ko‘rdik.

Hayo ko‘chasidan uchganda parda
Erlar halovati, ori yo‘qolgan.
Avratlar ochilgan telba diyorda
Ayolning xurligi hijobda qolgan!

Ma’siyat, gunohlar shu qadar zo‘rki
Alar bilan ko‘ksim o‘yiblar tildim.
Jonim chiqar chog‘da behad shukrki,
Tavba eshigingga emaklab keldim.

Iskandarlar o‘tdilar
Ustunmiz deb dunyoga,
Dorolarning toj-taxti
Sig‘may qolmish sarpoga.
Oqibat-chi, hech kimsa
Yuz tutolmay riyoga,
Baralla jar solmishlar
Tugayotganda hayot:
Inson uchun yo‘q erur
islomdan boshqa najot!

Chingizlarning yalong‘och
Qilichlari ostida
Ne-ne yaloq shoirlar
Aytib o‘tmish qasida,
Insof bo‘lsa qaniydi
Hech qursa bittasida,
O’layotgan chog‘ida
Yozardi haq bir bayot:
"Inson uchun yo‘q erur
islomdan boshqa najot!"

Ne-ne tuzumni ko‘rdik,
Parokandasi chiqqan,
Eng aqlli zotlarin
Zulmat qa’riga tiqqan,
Zolimlar ham oxiri
Bu zulmdan toliqqan
Ahvolida dunyoga
Hayqirganmish: "Oh nahot
Inson uchun yo‘q erur
islomdan boshqa najot?!"

Ha, shundan boshqa yo‘lni
Axtarganlar nodondir,
Ularning buguni bor,
Ertasi pushaymondir,
Ular uchun mahsharda
Manzil o‘zga tomondir,
O’ng tomondan kelgani
Nodonlarga erur yot,
Chunki inson uchun yo‘q
islomdan boshqa najot!"

Basriyni dor ostiga
Olib kelgan ummat bu,
Hanbalni sudray-sudray
Holdan tolgan ummat bu,
So‘nggi lahzada aniq
Haqni bilgan ummat bu:
Tugadi jami ozor,
Bundan katta yo‘q sabot:
"Inson uchun yo‘q erur
islomdan boshqa najot!"

G’arb dunyoga hukmron
Uxlaganda mo‘minlar,
Dunyo tinmay zavqlandi
Yig‘laganda mo‘minlar,
Ozgina din deb qalbin
Tig‘laganda mo‘minlar
Bir shior dunyo uzra
Tinmay qoqqandi qanot:
"Inson uchun yo‘q erur
islomdan boshqa najot!"

Kim qanday yo‘l o‘ylasin,
Barchasi botil bo‘lgay,
Insoniyat umriga
Aniqki qotil bo‘lgay,
Islom ketsa zamindan
Zulm muqobil bo‘lgay,
Yer ustini egallar
Bid’atlar-u xurofot,
Chunki inson uchun yo‘q
Islomdan boshqa najot!!!

Aqlin pesh qilib chiqqan
Daholar ham kazzobdir,
Ular tutgan botil yo‘l
Ko‘z o‘ynatgan sarobdir,
Bu g‘o‘r maslakka taqlid
Qilgan odam harobdir,
Garchi uning oldida
Mingdan ziyodroq sirot,
Inson uchun yo‘q erur
islomdan boshqa najot!"

Ayo do‘stlar, xo‘p shoshilmang osiylar davrasiga,
Bir kun kelib har bir ishin javobi bor dunyoning.
Ayo do‘stlar, yeling tezroq yaxshilar xalqasiga
Ul maskanda har bir onga savobi bor dunyoning.

Ayo do‘stlar, ayollarning makri bo‘larmish yomon,
Alardin uzoq bo‘lganning qalbi bo‘larmish omon.
Nomahramlar ichra bo‘lgan har ish bo‘larmish,
Avratin yopib qo‘yingki, hijobi bor dunyoning.

Ayo do‘stlar, kibr birlan riyolik durust ishmas,
Kibr qilgan kishi birla Alloh aslo kelishmas.
Qalb ichinda yig‘lanmagan duo haqqiy nolishmas,
Xolis bo‘lmas - qiyomatda azobi bor dunyoning.

Ayo do‘stlar, yetimlarga sahiy bo‘lgan mo‘mindir,
Uning qalbi iymon ila to‘liqdir, limmo-limdir.
Bu dunyoga kelgan har bir bosh topgani - o‘limdir,
Mag‘rurlanmang, yiqilguvsi turobi bor dunyoning.

Ayo do‘stlar, bu taqdirga isyon qilmang hech qachon,
Undagi bor yozuv-chizuv bitilgan qay bir zamon.
Mukofotga loyiq bo‘lib boqing so‘ng manzil tomon,
O’n besh kunga oy chiqar, so‘ng oftobi bor dunyoning.

Allohning rahmatin, nusratin kuting
Barcha ko‘z uyquga cho‘mgan tunlarda.
Asriy zanjirlarni yelkadan oting
Shaytonlar zanjirband bo‘lgan kunlarda!

Bizki, ko‘ngillarni ayladik vayron,
Bugun o‘zimizga o‘zimiz hayron.
Endi qo‘limizda muqaddas Qur’on
Shaytonlar zanjirband bo‘lgan kunlarda!

Bizga dars o‘qitmang falsafalardan,
Dunyo bezib bo‘lgan vasvasalardan.
Holimiz telbaviy talvasalardan
Shaytonlar zanjirband bo‘lgan kunlarda!

Iymon yo‘lindadir ko‘zimiz nuri,
Allohning so‘ziga qalbimiz to‘ri!
Portladi dunyoning sohta g‘ururi
Shaytonlar zanjirband bo‘lgan kunlarda!

Allohga shukrki, Uni bir bildik,
Baytullohga iymon to‘la qalb keldik.
Zino-yu, faxshni zanjirband qildik
Shaytonlar zanjirband bo‘lgan kunlarda!

Men sizni har kuni ko‘raman, har kun
Ko‘chada, metroda, va xatto ishda.
Siz kezib yurasiz yilning har fasli,
Yozda ham o‘shasiz, o‘shasiz qishda...

Nikohlab olgansiz go‘yo dunyoni,
Uning lablaridan bo‘sa olasiz.
Zarracha dunyongiz ketsa gar tashlab
Shaytonlab qolasiz, yig‘lab qolasiz.

Biz bildik, angladik- dunyo - bevafo,
Siz muncha dunyoga haris bo‘lasiz?!
Hech kimsa fanoda qolmas bebaqo,
Axir siz ham bir kun yig‘lab o‘lasiz...

Ayting, yashab-yashab topdingiz nima,
Qanday mavqelarga erishdingiz siz?!
Qiziq, malakul mavt kelgan kechada
Hayotdan xo‘prizo, kerishdingiz siz...

Siz o‘zi qandayin odamsiz ayting,
Nimaga bunchalar hotirjamdirsiz?!
Go‘yoki do‘zaxdan ozod etilgan
Qiyomat kuniga nomahramdirsiz?!

Yuzingizda kulgu, tabassum bilan
Dunyoni tinmasdan talab qilasiz.
O’lim haqidagi mav’izalarga
Ertak eshitgandek tinmay kulasiz.

Jahannam azobi tasvirlanganda
Nahot qalbingizgizni tirnamas hech dard.
Siz yo bir telbasiz, yoki bir dahriy
Va yoki jin chalib o‘zin bilgan mard...

Labingiz gezarmas vo ajab aslo
Qabr azobining tasvirlariga,
Bir soniya bo‘lsin oxirat demay,
Tayyorsiz dunyoning tahqirlariga...

Payg‘ambar kimligin bilish istamay,
Bir umr yuzingiz buradirsiz siz.
Odamlar bir taraf bo‘lsalar agar,
Dunyoni boshqacha ko‘radirsiz siz.

Fisq-u fujur desa, yugurasiz-u,
Azon aytilganda yotib olasiz.
Shaytonlar majlisin boshlaganida
Anjuman avjida paydo bo‘lasiz.

Fohishalar haqda tinmay o‘qiysiz,
Ularning rang-barang surati yoqar.
Ko‘nglingiz tubida extimol bir zum
Iymonning eshigin nimadir qoqar...

Lek siz mahrumsizki, uni ochishdan
Xatto e’tibor ham qilib qo‘ymaysiz.
Siz shunchalar maraz, shunchalar palid,
Tinmasdan yeysiz-u, aslo to‘ymaysiz.

Necha yil xovlingiz masjid oldida,
Azonlar ketidan azonlar yangrar.
Extimol o‘sha payt qalbingiz uchun
Shaytonlar balandroq eshakdek xangrar.

Sizga shu xangrashlar qadrdon erur,
Sizga shu aslida mos erur balki,
Endi buyog‘iga umid qolmadi,
Ta’sir etmadi-ku ming bir tarsaki...

Bu dunyodan begona, yot ko‘rdik o‘zni,
Jon bersak-da, uning uchun botib terga.
Oq osmonga tikilgancha yumdik ko‘zni,
Qaro yerga kirdik, do‘stlar, qaro yerga.

Zor o‘tsak ham oddiygina kulbamizga,
Dunyo zir-zir titrasa-da nag‘mamizga
"Malakul mavt" kelib ketdi hammamizga,
Qaro yerga kirdik, do‘stlar, qaro yerga.

Bugun sizlar yuribsiz shod, ko‘zda kulgu.
Bo‘yingizdan bo‘y cho‘zgandir ming bir orzu.
Biz ham o‘zni o‘ylar edik go‘yo mangu...
Qaro yerga kirdik, do‘stlar, qaro yerga.

O’zimizcha, dunyolarga ustun bo‘ldik,
Fir’avnlar diyoriga maftun bo‘ldik.
Oxir o‘lim changaliga tutqun bo‘ldik,
Qaro yerga kirdik, do‘stlar, qaro yerga.

Shu zaminda nafas oldik, o‘ynab kulib,
O’zimizni o‘lmaydigan maxluq bilib
Ustida ko‘p zulmlarni odat qilib,
Qaro yerga kirdik, do‘stlar, qaro yerga.

Kuchlilarning zulmi ila umri taxir
Zaifimiz yig‘lab-yig‘lab o‘tdi og‘ir,
Ba’zimizga ba’zimiz pand berib oxir,
Qaro yerga kirdik, do‘stlar, qaro yerga.

Oramizda joy izlabon toldi qadr,
Hech kimsaga yor bo‘lolmay o‘tdi sabr,
Iskandar ne, mashrab o‘tgan Mashrab nedir...
Qaro yerga kirdik, do‘stlar, qaro yerga.

Baxtli bo‘ldi kim yashadi da’vat ila,
Ilm-u dinga xolis turib rag‘bat ila.
Birgalashib, tartib ila, navbat ila
Qaro yerga kirdik, do‘stlar, qaro yerga.

Tug‘ilgan bor unga o‘lim bo‘ldi nasya.
Hayot o‘n besh daqiqalik go‘zal hadya.
Oramizda birortamiz qolmadi-ya
Qaro yerga kirdik, do‘stlar, qaro yerga.

Kecha tirik edik, bugun saf-saf o‘lgan
Odamlardan koshki bitta suyak qolgan.
Kim bor yana o‘zni xudo da’vo qilgan?!
Qaro yerga kirdik, do‘stlar, qaro yerga.

Muso aytgach, Qorunni yer butkul yutdi,
Nuh qavmini to‘fon urdi, la’nat tutdi.
Fir’avndek mal’un dod-voy solib ketdi.
Qaro yerga kirdik, do‘stlar, qaro yerga.

Ba’zimizga aziz bo‘ldi oddiy dirham.
Ayrimimiz dunyo uchun chekmadi g‘am.
Ketdi hatto Alloh suygan elchilar ham...
Qaro yerga kirdik, do‘stlar, qaro yerga.

Ba’zimiz shoh qasr qurdik - odamlar lol,
Vale bitta g‘ishti bo‘lsin bo‘lmay halol.
Bugun tandan ruh ayridir, hol bemajol,
Qaro yerga kirdik, do‘stlar, qaro yerga.

Bugun shunday kun erurki, ul kunning tengi yo‘qdir,
Bu kun nafslar hotirjam-u, ko‘ngil ham ancha to‘qdir.

Bugun qalblar rohat ila masjidga qo‘ymish qadam,
Bu kun Alloh kalomini tinglagay har bir odam.

Bukun go‘yo farishtalar osmondan tushib saf-saf
Horig‘, so‘lg‘in ko‘ngillarga taqib ketmishlar sadaf.

Sadaflar asli iymondan so‘zlabon yuraklarga
Aqoid ilmidan aytmish ul ilm keraklarga.

Alloh lafzin unutgan qalb yangi oy chiqqan kecha
O’n bir oylik chang-g‘uborni boshladi bir-bir yecha.

Qanday yaxshi bu kun do‘stlar, qanday go‘zal bu kunlar,
Alloh uchun aziz bo‘lmish yarim oy bedor tunlar.

Bu kun yana kelarmi, yo u kunga yetmaymizmi,
Shu bois, bul aziz kunni qadriga yetmaymizmi?

Mir Alisher bayti aytar: mahzun dil, chekma jabr.
Har kuning Hayit o‘lubon, har tuning o‘lsin qadr.

Alloh bandasiga Qur’on tushirgach,
Saodat yo‘liga undadi bizni.
Shayton bu savdoga tiqilib kirgach,
Bugun ko‘ring endi hayotimizni...

Bunda na ma’no, na mazmun qoldi, oh,
Ko‘zlarda fitnalar qotib qolmishlar.
Ming yillik chinorlar, malaklar guvoh,
Bizni haqqa undab, tamom tolmishlar.

Biz go‘yo osmondan tushgan insonlar,
Misoli ko‘klarda uchgan kabutar.
O’ylaymiz, ertaga Pok Parvardigor
Amallarimizga bermas javoblar.

Bugun biz tinmasdan tinglaymiz hadis,
Qur’on oyatlarin o‘qiymiz go‘zal.
Lek Alloh rasuli tashlab ketgan iz
Biror ishimizda ko‘rsatmas asar.

Sahobalar uchun aytib ofarin
Shudir deymiz asli eng to‘g‘ri hayot.
Aslida Umarning tutgan yo‘llarin
Qaysidir ertak deb o‘ylaymiz, hayhot.

Biz nega shunchalar harobmiz ayting,
Qur’onni hayotga joriy qilolmay.
Agar rostgo‘y bo‘lsak, bo‘lsangiz, qayting
Bu tuban va chirkin tuzumda qolmay.

Bugun men, siz va biz - iymonga muhtoj,
Dunyoning safsata yo‘lidan bezib.
Nahot shundan keyin topmasak iloj,
Turfa xil yo‘l tutgan besh qit’a kezib.

Agar Alloh yo‘lin sof yo‘l desangiz,
Qur’onni manhaj deb biling hotirjam.
Rasulullohni agar haqqon sevsangiz
U zotning yo‘llarin ushlangiz mahkam.

Bugun shu oddiy bir haqiqatni biz
Qalbimiz tubida tan ola bilsak,
Bilingki, dunyoda emasmiz yolg‘iz,
Bilingki, bizda bor eng asl tirgak.

Hali ajralmayin oltin sadafdan
Inson jaholatdan turmagan edi.
Quyosh porlab chiqdi Makka tarafdan
Xali tarix buni ko‘rmagan edi.

Ko‘zlarin ishqalab ulgurmay jahon
Quyoshning nuridan topolmay imkon
Nozil bo‘lgan edi ilohiy qur’on...
Xali tarix buni ko‘rmagan edi.

Qavmlar bir-birin tutganda yovkash,
Oddiy hol bo‘lganda turlicha qarash.
Allohu akbar der Biloli Habash...
Xali tarix buni ko‘rmagan edi.

Payg‘ambar o‘lganda adashmay ummat,
To‘g‘ri yo‘l tanladi, qoldi salomat
Omonatga ilk bor bo‘ldi sadoqat
Xali tarix buni ko‘rmagan edi.

Abu Bakr, Umar, Usmon va Ali
Dunyoni boshqargan o‘shal mahali
Kamolotga yetdi basharning holi
Xali tarix buni ko‘rmagan edi.

Sahobalar ketdi, chiqdi tobe’in
Ularning qo‘lida rivoj topdi din.
Hadis ilmi bois iymon bo‘ldi chin...
Xali tarix buni ko‘rmagan edi.

Keyin ham chiqdilar olimlar qator,
Birida yo‘q imkon boshqasida bor,
Ko‘tarib tashlandi oxirgi g‘ubor...
Xali tarix buni ko‘rmagan edi.

So‘ng... so‘ng tilim bormas aytmoqqa, hayhot.
Oxirga rasulga bo‘lganlar ummat
Dunyo-yu havasni tutdilar faqat...
Xali tarix buni ko‘rmagan edi.

Qur’onni Allohning maxluqi debon
Kufr yo‘llarni ham tanlagan inson.
Hanbalni sudragan topganda imkon...
Xali tarix buni ko‘rmagan edi.

Qozi bo‘lasan deb Imom A’zamga
Taklif etmish bir kun podshoh haramga.
Ey, dunyo bir qara, bir bor nazar sol
Darra tagida jon bergan odamga.
Xali tarix buni ko‘rmagan edi.

Angladim oddiy bir haqiqatni men
Shu oddiy haqiqat ostida o‘sdim.
Ne desangiz deng sadoqatni chin,
Iymonni ilindim sizga, ey do‘stim!

Oila muqaddas dargoh har mahal,
Har qanday holatda sizga bor dahlim!
Dunyo taomini tutishdan avval
Iymonni ilindim sizga, ey ahlim!

Qalbim alamzada fitna dunyodan
Odamlar bir-birin qutlagan zamon.
Lazzatliroq bo‘lmish shirin halvodan
Iymonni ilindim sizga otajon!

Sarhil liboslardan tog‘liklar yasab
Akalik mehrini ko‘z-ko‘z etmish jon.
Taqvo-yu, hayodan dasturxon tusab,
Iymonni ilindim sizga singiljon!

Ukalik mehrini namoyish etgan
Jonlar boshlarini tutmish har qachon.
Men esa hammaning yodidan ketgan
Iymonni ilindim sizga akajon!

"Tog‘a-pir!" degandi qaysi bir oqil,
Pirlik maqomingiz o‘tayman qachon?
Murid sovg‘asini aylangiz qabul-
Iymonni ilindim sizga tog‘ajon!

Onamning singlisi - qalbim surati,
Turfa liboslarning o‘rniga bu on
Muhtaram volidam isi hurmati
Iymonni ilindim sizga xolajon.

Iskandar misoli kimdir dunyoni
Poyiga to‘ldirmish jannatim debon,
Men oddiy farzandman, eslab Xudoni
Iymonni ilindim sizga onajon.

Onajon, otajon, singlim, tushuning
Sizga bu dunyoda kelar tilingim,
Abadiy dunyoning saodati deb
Boshqa hech narsani yo‘qdir ilingim...

... Balki bu siz uchun katta sovg‘amas,
Balki kulgingizga sababdir tuhfam?!
Ammo shuni biling, iymonsiz olam
Hech qachon ochilmas, abadiy qafas.

Unda na havo bor, va na bir teshik
Go‘zallikdan bahra olmoqchilarga,
Tarozi shu qadar ishlarki aniq
Gunohin o‘zgaga solmoqchilarga.

Qiynoqlar tinmasdan, qalblar bezovta
Tanalar bir erib, qayta tiklangay.
Dunyoning jamiki chiroyi sohta,
Alar jahannamda bosib yuklangay...

Iymonsiz dunyoning lazzati nedir,
Islomsiz hayotning ma’ni ne asli?
Ushbu savolimga javob bittadir
Bu dunyo aslida yolg‘onlar fasli!

Keyingi hayotda imkon berilmas,
Keyingi umrning sinovi yo‘qdir.
Iymon bilan o‘lgan pushaymon bo‘lmas,
Uning bu dunyoda armoni yo‘qdir...

Payg‘ambarning vafotida bo‘lmadingiz,
Yig‘ladilar ham baliqlar, ham ustunlar.
Shul sababdin bu dunyoda kulmadingiz,
Alloh rozi bo‘lsin sizdan, tobe’inlar.

Hasan Basriy o‘z qavmiga aylar xitob:
"Robbingizga bermoqchisiz qanday javob?"
Sahobalar yo‘lin tutgan eng so‘nggi tob
Alloh rozi bo‘lsin sizdan, tobe’inlar.

Qozi Shurayh xalifani oddiy bilib,
Hukm qilmish g‘ayridinga foyda qilib,
Yahud qaytmish mo‘minlikka taslim bo‘lib,
Alloh rozi bo‘lsin sizdan, tobe’inlar.

Bugun o‘zin tarix ichra bilgan tengsiz
Dunyo sizni ustoz desa, arzir har giz,
Siz sababli kashf etildi ilmi hadis,
Alloh rozi bo‘lsin sizdan, tobe’inlar.

Tavhid ahli uchun eng haq yo‘l ko‘rsatgan
No‘‘mon ibn Sobit bo‘lib din o‘rgatgan,
Sizsiz o‘sha, xalaflarga nur taratgan...
Alloh rozi bo‘lsin sizdan, tobe’inlar.

Boshiga tosh bossalar-da bo‘lmay taslim,
Ahmad ibn Hanbal kabi buyuk mazlum
"Qur’on - Alloh kalomi", deb chekkan zulm...
Alloh rozi bo‘lsin sizdan, tobe’inlar.

Islom uchun musibatga berib bardosh,
Sahobiylar baxtin o‘ylab, sajdadan bosh
Ko‘tarmagan to balqquncha sharqdan quyosh,
Alloh rozi bo‘lsin sizdan, tobe’inlar.

Ostonaga kiritmagan malaylarni,
Nari surgan dunyo-dunyo chiroylarni,
Tor kulbadan haqir ko‘rgan saroylarni...
Alloh rozi bo‘lsin sizdan, tobe’inlar.

Kimda ong bor, shul xitobni tinglasin,
Garchi yuzin turfa niqob to‘sganlar:
Alloh yo‘lin qaerdan ham anglasin
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Kashf etganin bilar kim yupiterni,
Zardusht o‘ylab topgan ming asortirni,
Yelka qisgan bilmay Abu Bakrni
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Odillikda "Pyotr bir"ni o‘rnak der,
Ul tarixni yig‘lab-yig‘lab ko‘rmak der,
Umar haqda aytilganni ertak der
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Kimning qaysi shajaradan chiqishi
Unga xushdir, bor erur qiziqishi,
Usmon bilan bir chaqalik yo‘q ishi
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

"Alloh bir", deb tavhid uchun yig‘lamas,
Eng haqiqat yo‘lni ko‘ngli xohlamas,
Yo Ali, deb shirk keltirar har nafas
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Otasiga bemehr-u, toshbag‘ir,
Onasiga bergan joyi hujradir,
Oyisha onam, desang, hayrat ichradir
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Qiyomatni ertak deb bong urgan ham,
Majlislarda Alloh yo‘q deb yurgan ham,
Botil yo‘lni qalbga oshno ko‘rgan ham
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Ularga haq so‘zni aytma, bo‘lmas naf,
Barbir istab ketarlar boshqa taraf,
Ko‘ngling buzar, dinga qarshi tortib saf
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Tinglama bas, yolg‘onga g‘arq so‘zini,
Istama eng og‘ir payt ham yuzini,
Mushkul erur tanishi ham o‘zini
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

O’g‘lim, jigarporam, mening dilbandim,
Dunyo tashvishidan sira ham kuyma.
Kelmasidan burun kutilmas o‘lim
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Senga yo‘l ko‘rsatmish ilohiy Qur’on,
Payg‘ambar sunnatin aylagin qo‘rg‘on.
Go‘zal bog‘-rog‘ingni bossa ham to‘fon
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Har bir solih ishning og‘iri bo‘lmish,
Botini, o‘rtasi, zohiri bo‘lmish.
Diningning avvali, oxiri bo‘lmish
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Dunyo o‘yin qilar seni har bir dam,
Gohi qayg‘udasan, gohida hurram
Dunyo sahnasidan mag‘lub chiqsang ham
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Odamlar dunyodan ketib, kelmishlar
Ba’zan Alloh bergan umrin yemishlar.
Payg‘ambar "Ko‘zimning nuri" demishlar
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Savol-javob asli shundan boshlanur,
Inson qilganini albatta ko‘rur.
Osmonda farz bo‘lgan ibodat erur -
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Dunyoda turfa xil tariqat va yo‘l,
Benamozlar tutgan yo‘ldan nari bo‘l!
Bay’at bermoq bo‘lsang, islomga cho‘z qo‘l -
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Iffatli va go‘zal hayot istasang,
Saodatga sari sabot istasang,
Qiyomat kunida najot istasang,
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Odam Ato boshlab bergan manhajni
Aylagan qabulsiz, yo Rasulalloh.
Tasdiqlab shahodat kalimasini,
Siz so‘nggi rasulsiz, yo Rasulalloh,
Ham Allohga qulsiz, yo Rasulalloh.

Me’rojga "marhaba" deb ko‘tarilgan,
Yig‘lagan Musoni ovutib ketgan,
Iysoni eng yaqin birodar tutgan
Siz so‘nggi rasulsiz, yo Rasulalloh,
Ham Allohga qulsiz, yo Rasulalloh.

Halilulloh bo‘lmish Ibrohimga ham
Salovat aytishga undagan odam,
"Namoz - ko‘zim nuri" degan so‘nggi dam
Siz so‘nggi rasulsiz, yo Rasulalloh,
Ham Allohga qulsiz, yo Rasulalloh.

Og‘ir yo‘llarda ham bosib ming tikan
Har lahza ummatning qayg‘usin yegan,
So‘nggi lahzada ham "Ummatim" degan
Siz so‘nggi rasulsiz, yo Rasulalloh,
Ham Allohga qulsiz, yo Rasulalloh.

Ba’zilar sunnatdan voz kechib ketmish,
Siz aytgan firqalar bo‘ldilar yetmish...
Bashar garchi turli yo‘llar kashf etmish,
Siz so‘nggi rasulsiz, yo Rasulalloh,
Ham Allohga qulsiz, yo Rasulalloh.

Bilaman, dahshatdir tirilguvsi Kun!
Sizga izn bo‘lgay shafoat uchun,
Tavhidni tutganlar salomat butun...
Siz so‘nggi rasulsiz, yo Rasulalloh,
Ham Allohga qulsiz, yo Rasulalloh.

Payg‘ambarim aytmish vido dunyoga,
Sahobalar ham topmishlar o‘limlar.
Qur’on hifzin olmishlar o‘z bo‘yniga
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Hamma yiglar to qiyomat yursin deb,
Olam bitta olimini ko‘rsin deb,
Baliqlar ham duo qilar, tursin deb
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Ummat olim qanday bo‘lsa shundaydir,
Olimisiz qolgan kuni tundaydir.
Ummat ahlin o‘z yo‘liga undaydir
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

So‘ray desak, Rasul yo‘q oramizda,
Yo‘l olamiz ular tomon oxista,
"Osh tuzi" deb ta’rif olgan hadisda
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Qozilikni mansab bilmay qarolgan
No‘‘mon o‘tdi dunyodan yuz burolgan.
Hanbal bo‘lib haq deb otda sudralgan
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Bosh kundada, va le haqqa chaqirgan
Islom uchun bor ovoz-la baqirgan
Qur’on - Alloh kalomi deb hayqirgan
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

"Rosululloh, siz zaminda yotibsiz!"
Deya kirgan Madinaga ulovsiz
Molik o‘tdi so‘nggi onda qarovsiz...
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Badanlari tilka-pora bo‘lganda
Din dushmani gazablarga to‘lganda,
Foniy dunyo uchun qilmish bir xanda
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Ammo guruch ichra paydo kurmaklar
Bul muqaddas yo‘llarda ham emaklar.
Haq turganda, aytib o‘tgan ertaklar
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Gohi istab shoxlig-u, hukumatni,
Puch dunyoda toptab izzat- hurmatni,
Adashtirmish ba’zan butun ummatni
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Ular haqni yashirurlar uyalmay,
Do‘stin aybin toshirurlar uyalmay,
Eng mukarram sharafni-da tuyolmay
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

... Dunyoning jamiki yo‘lini ko‘rdik,
Endi bir pokiza yo‘lni ko‘rsating.
Yolgon tarixlardan yuzimiz burdik,
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

O’rgandik jadvalning ne bo‘lsa qismin
Xatto bilib oldik hayvonlar jismin.
Va le bilmay o‘sdik Allohning ismin
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

Tarix-u, jugrofiy, kimyolar yaxshi,
Ko‘zimiz ilgamas dunyolar yaxshi,
Aljabr fanidan baholar yaxshi,
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

Angladik iymonsiz fanlar mo‘rtligin,
Go‘yo darvozasiz, shohsiz yurtligin
Bildik ikki karra ikki to‘rtligin,
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

Bugun boshimiz xam, barcha tan olmish,
Ustimizdan ming-ming togutlar kulmish,
Hamma ilmlarning asosi bo‘lmish
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

Aziz muallima, muhtaram ustoz,
Abadiy do‘zaxdan bo‘laylik xalos,
Kuniga bitta dars, mayli zarra, oz...
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

Asli iymon bila islom sharafdir,
"Alloh - bitta!" degan kalom sharafdir,
Dunyoning darslari bo‘lak tarafdir,
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

Qur’onda bizlarga o‘rgatmish Alloh:
Shafotingizni kutib yashaymiz.
Dunyo ne desa, der, yo Rasululloh,
Shariatingizni tutib yashaymiz!

Odamlar tomondan qonunlar chiqib,
Bizni zulumotga ketganda yiqib,
Qiyomatda Alloh nazar solsin, deb
Shariatingizni tutib yashaymiz!

Qalbimiz Alloh deb hamisha tetik,
Dunyo uchun butkul uzildi hadik...
Bandalar bandaga qilsa bandalik,
Shariatingizni tutib yashaymiz!

Biz eng baxtli qavmmiz, nechalar dinda
Adashdilar qancha-qanchadan banda.
Tamom kufrlarga botgan zaminda
Shariatingizni tutib yashaymiz!

Birgina yo‘l bo‘lsa, shu asli talab -
Yurakni zig‘ircha qo‘ymagan g‘ashlab.
Minglab kufr yo‘lni changitib tashlab
Shariatingizni tutib yashaymiz!

Qiyomat kunida bizni ummat deb
Atashingiz uchun ketmaymiz qaytib.
Faqat Alloh - iloh, shiorin aytib,
Shariatingizni tutib yashaymiz!

Dunyo asta sekin muddatin o‘tab,
O’chirmoqda asriy yorug‘ chirog‘in.
Zamin piligi ham oshkora tutab
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Karvon ham bir kuni manzilga yetgay
Bosib bu dunyoning jamiki bog‘in.
G’arbning osmonidan bir kun tong otgay -
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Bukchaygan tog‘larda umr zavoli,
Gulzorlar ichida tingaydir shovqin.
Yerning nafasini qo‘yingiz holi,
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Ayollar qozilik mansabin olmish
Oyning yuzidan ham o‘chirib dog‘in.
Erlar dayuslikni kasb-kor qilmish -
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Otalar o‘g‘ilning zarbidan yig‘lab
Kimga aytish bilmay kezsa firoqin,
Ota jussasidek horg‘in, oriqlab
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Dunyo ko‘zing ochsang och, aks holda
Seni o‘z domiga tortqilar oqim.
Odam ato davri bo‘ldi ibtido,
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Hammaga quvnamoq, kulmoq yoqadi
Extimol quvonchdan sakramoq mumkin.
Afsus kulmoqlikning davri tugadi -
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Ishonmasang, qara, ko‘cha-ko‘y - belgi,
Oddiy hovlilardan olarsan saboq.
Hammasi hoziru nozir... bir turtki
Hayot endi Yerga juda ham yiroq.

Har ne ish oxiri bo‘lgani kabi
Tugagani misol har qanday shovqin.
Inobat bo‘lmagay inson talabi -
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!