|
IBRATLI HIKOYALAR
|
|
| SAKINA | Дата: Dushanba, 11-Fev-2013, 15:35 | Сообщение # 46 |
 
Группа: IJODKOR
Сообщений: 2601
Статус:  | Ikki do'st
Bir bola do'stiga bir qizni sevib qolganini va unga uylanmoqchi ekanini aytibdi.Lekin do'sti u qiz bilan bir birini sevivishni, ahtu paymon qilishganini aytibdi. Buni ko'tarolmay yigit bor budini ichib tugatibdi va do'sti yoniga ish so'rab boribdi. Lekin do'sti unga ish bera olmasligini aytib ortiga qaytaribdi. Yigit ko'chada yurib tilamchiga aylanibdi.
Bir kuni yigitni oldiga bir kishi kelibdi va unga ish yana mol mulkini yarimini beribdi. Endi u boy.
Yana birkuni uni oldiga bir ayol kelib uni ishlarini qilar ekan. u yigitni bir oqila qizga uylantiribdi.kunlarning birida ikki do'st ziyofatda uchrashib qolishibdi.Yigit qadaq so'zi aytishga turib shunday debdi.
-Meni bir do'stim boridi.Unga men uylanaman desam u qizga men uylanaman deb aldadi. Ish so'rab borganimda ish bolsaham menga ish bermadi.Deb u yerdan chiqib ketibdi. Undan keyin do'sti o'rnidan turib.
-Meniham bir do'stim bor edi u bir qizga uylanaman deganida unga men uylanaman deb aldadim chunki u qiz yengiltak edi. Keyin meni oldimga ish so'rab kelganida men unga ish bermadim chunki men o'z do'stimni qo'limda ishlashini xoxlamadim lekin uning yoniga dadamni jo'natib unga ish bilan boyligimni yarmini berdim. Keyin esa uning yoniga onamni jo'natdim va unga o'z singlimni turmushga berdim debdi...........!
|
| |
| |
| SAKINA | Дата: Seshanba, 12-Fev-2013, 14:34 | Сообщение # 47 |
Группа: IJODKOR
Сообщений: 2601
Статус: | Yaxshilik yerda qolmas
Qadim zamonda bir bechora kambag'al yetim yigit bo'lgan ekan, u juda ochiq ko'ngil, mehnatsevar, hammaga qo'ldan kelgancha yordam berarkan. U juda ko'p mehnat qilar ekan lekin shuncha mehnati evaziga topgan puli atiga 2 ta nonga yetarkan. U bitta nonni o'zi yer 2-sini esa baliqlar yesin deb daryoga oqizar ekan. Kunlarning birida mamlakat podshosining qizi o'z soqchilari bilan sayrga chiqibdi sayr qilib yurishganda qaroqchilarga duch kelib qolishibdi malikaning hamma soqchilari halok bo'libdi, malika esa bir amalllab qochib jon saqlab qolibdi. Qochib qochib, Daryo bo'yiga yetganda xushidan ketib yiqilibdi. Kambag'al yigit esa har kungiday ishlab topgan puliga 2 ta non olib birini o'zi ikkinchisini daryoga oqizardi. Malika xushiga kelib ko'zini ochadi va o'rnidan turishga harakat qiladi ammo tura olmaydi chunki oyog'i yaralangandi. Qorni ochgan nima qilishini bilmay yig'lab turgan paytda yoniga bitta non oqib keladi va hursand bo'lib nonni yeb qornini to'yg'izadi. Bu paytda podsho qizini qidiruvga beradi ammo malikadan darak bo'lmaydi, shu zaylda oradan 40 kun vaqt o'tadi, shuncha vaqt ichida malika kambag'al yigit baliqlarga oqizgan nonini yeb jon sablab qoladi. 41 kun podshoni askarlari malikani topib saroyga olib kelishadi, podsho juda hursand bo'lib qizidan shuncha kun qanday jon saqlab qolganini so'raydi. Shunda malika menga 40 kun davomida kimdir har kuni bittadan non yetkazib turdi deb bo'lgan voqeani aytib beradi. Keyin podsho bu nonlarni kim oqizganini bilish uchun o'sha insonni topishga farmon beradi va kambag'al yigitni saroyga olib kelishadi. Keyin esa uni qilgan yaxshiligi evaziga mukofot sifatida malikani unda turmushga beradi va qirolikni podshosi qilib tayinlaydi. Xulosa; yaxshilik yerda qolmas. Azizlar qo'limizdan kelgancha yaxshilik qilaylik, zero yaxshilik yerda qolmas qachondir albatta qaytadi...
|
| |
| |
| SAKINA | Дата: Payshanba, 14-Fev-2013, 09:33 | Сообщение # 48 |
Группа: IJODKOR
Сообщений: 2601
Статус: | BIR KUNDA UCH MARTA HOSIL BERGAN DARAXT
Anushervon bir kuni ov bahonasida aylanib yurar ekan, yong'oq ekayotgan keksa bir cholni ko'rib qolibdi. — Hoy, otaxon, nima qilayapsiz? — degan ekan, chol:
— Yong'oq ekayapman, — deb javob beribdi. — Yong'oq kech hosilga kiradi. Shunday ekan, u qachon voyaga yetadi-yu, siz qachon uning mevasidan bahramand
bo'lasiz?
— Men bu daraxtlarni o'zim uchun emas, orqamda qolayotganlar uchun ekayapman. Chunki boshqalar ekkanini biz yeganimiz kabi, biz ekkan daraxtdan ham boshqalar bahramand bo'lishadi.
Cholning javobidan nihoyatda ta'sirlangan Anushervon unga ming tanga in'om qilibdi.
— Siz menga mehnatingning samarasini ko'rasanmi-yo'qmi degan edingiz, — debdi shunda qariya lutf qilib.
— Ko'rib turganingiz kabi, hech kimning daraxti menikichalik tez hosil bermagan.
Anushervon uning topqirligidan xursand boiib, yana ming tanga beribdi.
— Boshqalaming daraxti bir yilda bir marta hosil bersa, podshohi olamning nazari sharofati bilan mening daraxtim ikki marta hosil berdi, — debdi bunga javoban chol.
Cholning donoligiga qoyil qolgan Anushervon yana ming tanga ehson qilibdi.
|
| |
| |
| SAKINA | Дата: Payshanba, 14-Fev-2013, 09:34 | Сообщение # 49 |
Группа: IJODKOR
Сообщений: 2601
Статус: | TIL VA YURAK
Luqmoni hakimni bir kishi sotib olib, dargohida xizmat qildirardi va undagi ilm-u hikmatni gohi-gohida sinab ko'rardi. Bir kuni imtihon tarzida buyurdi:
— Ey Luqmon, menga bir qo'yni so'yib, eng yaxshi a'zosini olib kelgin.
— Bosh ustiga, — dedi Luqmon va qo'yni so'yib, tili bilan yuragini xojasiga eltdi.
Ancha muddat o'tgandan keyin xoja uni yana chaqirib, dedi:
— Ey Luqmon, bir qo'yni so'yginda, menga uning eng yomon a'zosini olib kelgin.
Luqmon qo'yni so'yib, yana tili bilan yuragini ko'tarib keldi.
Xoja dedi:
— Nega qo'yning eng yaxshi a'zosini so'rasam ham, eng yomonini so'rasam ham til va yurakni ko'tarib kelding?
Luqmon dedi:
— Ey xoja, agar pok bo'lsa, hech narsa til va yurakdan yaxshi emas. Agar nopok bo'lsa, hech narsa ulardan yomonroq emas.
|
| |
| |
| SAKINA | Дата: Payshanba, 28-Mar-2013, 12:43 | Сообщение # 50 |
Группа: IJODKOR
Сообщений: 2601
Статус: |
Uyga qaytganimda ayolim kechki ovqatga dasturxon tuzayotgan ekan. Uni qo`lidan tutib yonimga o`tkazdim va jiddiy gapim borligini aytdim. U jim o`tirib meni tinglardi. Imkon qadar ko`zlariga qarab gapirishga urinardim, biroq ulardagi o`g`riq meni sozlashimni qiyinlashtirardi. Nafasimni jamlab keyingi kunlarda ichimda o`ylab yurganimni shart aytdim qo`ydim: “Sen bilan ajrashmoqchiman”.. Uni bu so`zlarim hayratga solmadi va u sokinlik bilan “Nega?” deb sababini so`radi. Javobdan o`zimni olib qochdim, unga bu harakatim yoqmadi. Nima deb aytishim kerak edi? Hotinimni sevmay qo`ganimga ancha bo`lgan, hozir ko`nglim butkul Dilraboga tegishli. Ertasi kuni ishdan qaytganimda hotinim nimalarnidir yozib o`tirgan edi. Indamay kirib yotdim, Dilrabo bilan o`tgan kunim ta`surotlarini o`ylab shirin uyquga ketibman. Ertalab ayolim qo`limga bir parcha qog`oz tutkazdi. Unda bir shart yozilgan edi. U men bilan ajrashishga qarshilik qilmasligini va buning evaziga mendan biroy muddat so`ragan edi. Shu bir oyni baxtli oiladek o`tkazishimizni iltimos qildi. Sababini oddiygina tushuntirdi. Yaqinda o`g`ilchamiz
maktabga borishi kerak edi va yomon ta`surotlar bilan o`qishni boshlamasligini hohlardi. Men rozi bo`ldim. Uning yana bir kichkinagina sharti bor edi.
Turmushimizning ilk oyidek uni har tongda uy ichidan qo`llarimda ko`tarib eshik oldigacha olib chiqishimni so`radi. Ayolim ajrashish oldidan aqldan ozibdi degan hayol keldiyu indamadim, shu bilan qutulsam mayli. Ayolimga nisbatan hohish istagim ham yo`q edi, meni yana o`ziga isitib oladi desam. Begonani
ko`targandek ko`tarib yurarman bir oy. Birinchi kun g`alati o`tdi. O`g`lim bizni ko`rib qiyqirib yubordi: “Ada nega oyimni ko`tarib oldiz?”. Hotinim ajrashish haqida zinhor gapirmasligimni iltimos qilganligi uchun men jilmayib qo`ya qoldim va kocha eshigigacha ko`tarib bordim. U ishga ketdi… Har tong shunday o`ta boshladi. Har safar ayolimni qo`limga olarkanman qandaydir iliqlik paydo bo`layotgandek tuyulardi. Men o`zimni ishontirardim boshqasini sevaman deb. Dilraboni oldiga oshiqardim. Bir oy bo`lishiga ikki kun qolganda hotinim qandaydir yengillik bilan qo`llarimga o`zini topshirdi. Qo`llari bilan bo`ynimdan quchib boshini
elkamga qo`ydi. Orqadan bizni kuzatayotgan o`g`limizni chaqirib yuzidan o`pdi. Biz haqiqatda baxtli oiladek edik. Men har kungidan ham mahkam ko`tarib olgandim ayolimni. Huddi nikoh kunimizdek… Ishxonamga uchib kirdim. Hoziroq borib hammasini hal qilaman. Qarshimdan chiqqan Dilraboga borini aytdim: “Men
seni sevmayman. Hotinim bilan ajrashmayman”. Unin javobi yuzimga tushgan tarsaki edi. Yig`lab honasiga qulflanib oldi. Men esa yugurib ko`chaga chiqdim va toza havodan to`yib nafas ola boshladim. Go`yoki sevib qolgan o`spirindek. Yo`l- yo`lakay bitta tort va katta guldasta oldim. Ayolim sevadigan gullardan. Ayolimdam minnatdor edim meni yana oilasiga qaytara olganiga. Urish-janjalsiz chiroyli yechim topganiga. Men uni butun umr qo`limda ko`tarib yurishimga
arziydi. Yotoqxonamizga qayta tug`ilgan sevgi qanotlarida uchib kirdim. Ayolim meni kutmabdi… Ishdan qaytgunimcha joni uzilgan ekan. Men ko`zi ko`r shuncha oydan beri oilamdan uzoqlashib ayolim rak kasaliga duchor bo`lganini sezmabman ham. U ham befarq eriga dardini aytgisi kelmagan. Uning so`nggi
iltimosining maqsadi esa: farzandimiz ko`z oldida men o`z ayolini va oilasini tashlab ketgan odam sifatida emas, balki sevuvchi er va ota sifatida qolishimni istagan ekan, hattoki ketayotganida ham yaqinlari uchun harakat qilibdi… Hayotda pul yig`ish, mashina va uy olish g`amida yuramiz, biroq bu tashvishlar deb yaqinlarimiz bilan munosabatlarni unutmasligimiz kerak. Hech kim abadiy emas, kim oldin, kim keyin ketadi. Armonda Qolmaylik azizlar..
|
| |
| |
| SAKINA | Дата: Payshanba, 28-Mar-2013, 13:39 | Сообщение # 51 |
Группа: IJODKOR
Сообщений: 2601
Статус: | Туғилмаган гўдакнинг кундалиги
5 октябр. Бугун менинг ҳаётим бошланди, лекин бу ҳақда ота-онам ҳали билишмайди. Мен қизалоқман. Ҳали кўрасиз, сочларим қўнғироқ, қош-кўзларим қоп-қора, чиройли қиз бўламан! Тақдирим қандай бўлишини ҳали билмайман, лекин гулларни жуда яхши кўришимни хозирданоқ биламан!
19 октябр. Баъзилар мени ҳали одам эмас, деб ҳисоблашади. Лекин улар адашади, мен ИНСОНман! Масалан, майдагина ушоқ ҳам нон ҳисобланади-ку! Онам бор экан, мен ҳам борман!
23 октябр. Мен аллақачон оғзимни оча оламан. Лекин ўйлаб ҳайрон қоламан: яна бир йилдан кейин кулиш ва гапиришни ўрганар эканман. Майли, кутаман. Лекин аниқ биламан, биринчи сўзим ОНА бўлса керак!
25 октябр. Бугун юрагим ура бошлади.
2 октябр. Кундан кун ўсяпман. Қўлчаларим ва оёқчаларим шаклга киряпти.
12 октябр. Бармоқчаларим шаклланяпти! Кулгили... улар шунақанги кичкинаки... ҳали бу бармоқларим билан онамнинг сочларини силайман, турмаклаб қўяман.
20 ноябр. Ниҳоят, бугун шифокор онамга юраги остида мен яшаётганимни айтди. Онам жуда хурсанд бўлса керак!!! Буни ўйлаб, ўзим ҳам қувониб кетяпман!!!
23 ноябр. Отам ва онам менга қандай исм қўйиш ҳақида бош қотираётгандир?!
10 декабр. Сочларим ўсяпти. Улар қоп-қора, майин, ялтираб туради.
13 декабр. Бироз кўрадиган бўлганман. Онам мени дунёга келтирганларида кўзларим қуёш нури ва ранглар жилосига тўлади!
24 декабр. Қизиқ, онам юрагимнинг сокингина уришини эшитаётганмикин? У жуда бир маромда уради. Лекин онажон, хавотирланманг, ҳали сизнинг соғлом, чиройли қизингиз бўламан!
25 декабр. Жуда хавотирдаман. Онам мендан қутулишини айтди. Тинмай ялинаман, кошки эшитса... Онажон, яшашимга имкон беринг... Сиз менинг яккаю ягона онамсиз. Мен сизни яралганимда бери жуда яхши кўраман, ахир вужудингизда яшайман! Томирларимизда бир хил қон уфуряпти. Мен юрагингизнинг ҳар бир зарбини эшитаман. Қувонсангиз севинаман, хафа бўлсангиз, қайғуга тушаман. Ҳар бир дардингизни, қўрқувингизни ҳис қиламан. Азобларингиз менга жуда таъсир қилади... Мени карьерамга ва эркинлигимга халақит беради, деб ўйлайсиз ва шунинг учун ҳам мендан тезроқ қутулишни хоҳлайсиз. Ахир мен ҳам тирик жонман! Шифокорлардан илтимос қилинг, УЗИ аппаратини ёқишсин ва сиз менга биргина боқинг. Мендан бошқа ҳеч кимга қулоқ солманг, илтимос... Шифокорлар ҳам Худомас, улар мендан қутулганингиздан кейин ҳаётингиз қандай кечишини билишмайди. Мен эса гарчи ҳали туғилмаган бўлсам ҳам кейин ўзингиз кутганчалик яхши бўлмаслигини ҳис қиламан. Ҳеч бўлмаса, виждонингиз сизга тинчлик бермайди. Сизни шунинг учун ҳам аяшга уриняпман. Баҳонада ўз ҳаётимни ҳам сақлаб қолармидим...
Мени боқишга шароит йўқ, дейсиз. Сизни тушунаман, лекин сўз бераманки, сиздан кўп нарса талаб қилмайман. Билсангиз керак, менга ўхшаганларга ёрдам берадиган ташкилотлар бор. Ҳеч бўлмаса, ўша ерга топширарсиз... ёки тирноққа зорлар бор, эҳтимол улар мени қабул қилишар... ҳаммасига розиман, фақат мени ўлдирманг! Мен яшашим керак! Сиз билан бўлмаса ҳам сиз учун яшашим керак...
Худо кўрсатмасину, ёлғизланиб қолсангиз ёки ҳаётда қийналсангиз, мен сизни албатта топаман, сизга ғамхўрлик қиламан. Фақат гапларимга қулоқ солинг, илтимос... биламан, мени ҳали кутмагандингиз. Лекин Худойим менга сиздек она берди! Мен эса сизни жуда яхши кўриб қолдим. Ахир инсоннинг онаси ягона бўлади! Яшашимга имкон беринг, онажон...бундан ҳеч қачон афсусланмайсиз!..
28 декабр. Бугун онам мендан воз кечди…
|
| |
| |
| DURDON | Дата: Chorshanba, 03-Apr-2013, 00:38 | Сообщение # 52 |
 SUPER ADMINKA
Группа: Admin yordamchisi
Сообщений: 10149
Статус: | Пайгамбаримиз саллоллоху алайхи васаллам: " Хасталирингизни садака килишлик билан даволанглар" дедилар.
Сизларга булиб утган бир вокеа "КЕКСА АЁЛ ВА БОКИРА КИЗ" хакида хикоя киламиз.
Бу кекса аёл хозирги кунда Саудия Арабистонида хаёт кечирмокда. Унинг икки буйраги ишдан чикиб хасталанган аёл эди. Бу аёлнинг итоаткор, мехрибон фарзандлари унга бокира кизнинг икки буйрагини сотиб олишликга келишди, бу киз факир, камбагал булиб пулга эхтиёжи бор эди ва буйракларини сотишга мажбур булди. Бокира киз эрталабги операцияга таёргарлик килиниши учун кечкурун касалхонага олиб келинди ва аёл билан бир палатага жойлаштирилди.
Киз бомдод намозигача Аллохга куз ёши билан ибодат килиб дуо килиб чикди. Кекса аёл уйгониб караса тепасида ёшгина бокира киз йиглаб дуо килаётганини курди ва : <<Нега йиглаяапсан кизим >> деб суради. Киз:<<Мухтожлигимдан жисмимдаги буйракларимни сотаётганимга ачиниб йиглаяпман>> деб жавоб берди. бу мехрибон онахон угилларидан бирига телефон килиб тезда етиб келишини айтди. Итоаткор фарзанд бомдод намози тугаши биланок етиб келди. Онахон углига:<< Бу кизга вадалашган пулни бердингизларми>> деди. Угли:<< Йук онажон, операциядан сунг беришликга келишган эдик>> деб жавоб берди.
Онахон:<< Аллохга касамки пулини хозир берасан>> деди. Угли эса:<< Ойижон операциядан кейин беришликга келишгандикку>> деди. Она<< Аллохга касамки хозир бермасанг рози эмасман>> деди.
Угли ака укаларига телефон килиб пулни олиб келишларини айтди. Ва уттиз минг риёл олиб келинди ва мархамат синглим олинг деб, кизга берди. Шунда онахон:<< Кизим бу пулни олиб уйинга бор ва эхтиёжинга ишлатгин>> деди. Махзунлик куз ёшлари шу ондан бошлаб хурсандчилик куз ёшларига айланди. Мехрибон она углига:<< Юр углим кетамиз. Доктор айтганидек, хар икки кунда буйракни ювдириб турамиз. Аллох таоло биз билан, бизни ташлаб куймайди>> деди. Кекса аёл буйрагини ювдириш учун бир кун келди, сунгра икки кундан кейин яна келди, шу вактда иккала буйраги ишалаётгани хакида хурсандчилик хабари берилди.
Денгизни иккига булиб Мусо алайхиссаломга йул очиб берган Аллохга касамки, бу аёл хозирги вактда Роббиси тарафидан ризклантирилиб, сог-саломат хаёт кечирмокда.
Лаа илаха илла Аллох, бунданда буюкрок нарса бормикин. Бир тажриба килиб куринглар:<< Бас ким зарра мисколчалик яхшилик килса, ушани куради....>>
|
| |
| |
| DURDON | Дата: Payshanba, 04-Apr-2013, 13:52 | Сообщение # 53 |
SUPER ADMINKA
Группа: Admin yordamchisi
Сообщений: 10149
Статус: | Келин гиёҳванд эрини 4 ой ертўлага қамаб тузатди Ҳаётий воқеа. — Келин бўлганимда 17 ёшда эдим. Тикувчиликни ўргатаётган устозимнинг ўғлига турмушга чиққанман. "Одамнинг оласи ичида бўлади”, деб бекорга айтишмас экан. Бир неча йил менга хушмуомалалик билан устозлик қилган аёл, унга келин бўлганимдан сўнг қаҳри қаттиқ, бераҳм, золим қайнонага айланди. Турмуш ўртоғим яхши жойда ишларди, топиш-тутиши ҳам ёмон эмасди. Бир-биримизни жуда яхши тушунардик, севар эдик. Ҳар бир куним турмуш ўртоғимнинг ишдан келишларини кутиш билан ўтарди. Бир йил ўтиб, қиз фарзанд кўрдик. Бахтим тўкис бўлаяпти, деб ўйлардим... Кутилмаганда турмуш ўртоғимнинг ишлари орқага кета бошлади. Бу ёқда қайнонамнинг ҳар ишимдан айб топишлари, аразлари. Рўзғорда етишмовчилик бошланди. Бу ҳам етмагандек эримнинг тез-тез тоби қочадиган бўлди. ...Кечки соат бир яримлар чамаси. Зинапояда Жавоҳир акани кутиб ўтирар эканман, дабдурустдан эшик қаттиқ тақиллади. Очсам у киши ерда ётибди. Базўр уйга олиб кирдим. Ётқизиб, кийимларини алмаштирар эканман, билакларидаги кўкимтир изларга кўзим тушди. Даҳшатдан дағ-дағ титрардим... Шу вақт Жавоҳир акам дивандан йиқилиб тушди. Кўзларининг ҳар томонга кетаётганини кўриб яна ҳам қўрқиб кетдим. Нима қилишни билмай, қайнонамни чақирдим, "Тез ёрдам”ни ҳам. Бир зумда "Тез ёрдам” ходимлари етиб келишди. Улар Жавоҳир акамни зудлик билан шифохонага олиб кетиш кераклигини айтишди, кўнмадим. Чунки турмуш ўртоғимни наркологик диспансерга олиб кетишларини мумкин эди. Шу зайлда яна кунлар ўтди. Икки ой деганда Жавоҳир акам уйдаги барча буюмларни сотди, ҳатто тилла тақинчоқларим ҳам қолмади. Олиб кетманг десам, мени урадиган, оғзига келган сўз билан ҳақорат қиладиган бўлди. Қизимнинг бу воқеаларга гувоҳ бўлаётганидан хавотирланардим, шу билан бирга яқин орада фарзандли бўлишни ҳам истамасдим. Аммо менинг айтганим бўлмади, ҳомиладор бўлдим. Эримнинг ҳолатини билганлар, шунингдек қайнонам ҳам ҳомилани олдириб ташлашим кераклигини уқтиришарди. Эзилдим. Эрталаб қизимни боғчага ташладим-у, оёқларим бошлаган томонга кетавердим. Узоқда кўринган бир оқар сувнинг ёнига бориб, уйдан бош олиб кетсаммикан, деб ўйладим. Чеккароқдаги ўриндиққа ўтирар эканман, ўтган кунларни ёдга олдим. Тўйимиз, қизимнинг туғилиши, бахтли, фарахбахш кунларимиздан кейинги даҳшатли, қўрқинчли, алам ва изтиробли кунларнинг юрак- юрагимга ботиб кетган тиғларидан адо бўлаёздим. Аммо ота-онам, қизим, қорнимдаги фарзандим ҳақида ўйлар эканман, менсиз уларнинг қай ҳолатга тушишларини кўз олдимга келтирдим. Шунда онамнинг бир гаплари ёдимга тушди. "Инсон йиқилса ҳам куч топиб ўрнидан туриши керак, тура олдими, яна юриб кетишга ҳаракат қилиши лозим”... "Агар уйдан кетсам, турмушим бузилади. Жавоҳир акам бу аҳволда ҳеч қачон аввалги ҳолатига қайтмайди. Қайнонамнинг кўз ўнгида ҳам эпсиз, бемеҳр, вафосиз келин, аёл бўлиб кўринаман, ота- онамнинг ёнига борсам, яқинларимнинг боши эгилади, фарзандим отасиз ўсади. Қорнимдаги ҳомилани олдириб ташласам, кейин ҳеч қачон ўзимни кечира олмайман. Мабодо у соғлом бўлмаса-чи?” Хуллас, минг бир иқрор ва қарорлардан сўнг, ҳомиламни олдирмасликка, шунингдек турмуш ўртоғимнинг кеч бўлмасидан тузалишига ёрдам беришга аҳд қилдим. Уйга борсам турмуш ўртоғим уйда, қайнонам эса йиғлаяпти. Билсам, Жавоҳир акам уйдаги телевизорни ҳам сотибди. Уйдаги темир каравотни судрай-судрай ертўлага олиб тушдим. Ертўланинг калитини топиб чўнтагимга солдим-да, дордаги арқонни йиғиштириб олдим. Қизимни қайнонамнинг уйига ётқизар эканман, эримнинг келишини кутдим. Бир вақт очиқ эшикдан эрим кириб келди. — Кет уйдан, боланиям опкет, мен тамом бўлган одамман, бир нарса қилиб қўяман, кет.... Кўзларимда ёш билан ўзини базўр тутиб турган эримни ертўлага олиб кириб тайёр каравотга ётқиздим. Қўл- оёқларини каравотнинг тўрт томонига боғлар эканман, ҳали унинг ва ўзимнинг нималарга сабр қилишимиз кераклигини ўйлаб дод дегим келди. Эрталаб боғчадан қайтсам, уйни бошига кўтариб Жавоҳир акам бақиряпти. Унинг олдига на мен ва на қайнонам кира олдик. Кичик деразадан қарасам, қўллари ва оёқларидаги арқон ечилган. Пайтини пойлаб эшикнинг тагига овқат, чой қўяман-у, яна қулфлайман. Ҳар куни бир неча марта додлайди, бақиради, эшикни очишимни талаб қилади. Яхшиямки ертўла. Шу зайлда икки ярим ой ўтди. Бир куни эшикнинг олдига келсам турмуш ўртоғим уйғоқ экан. Овқатни қандай қилиб қўйишни ўйлаб қолдим. — Эшикни очиб овқатни қўй- да, яна ёпиб кетавер, — деди у киши. Жон ҳолатда деразадан қарадим. — Мен одам бўламан, чидайман, мени мана шу заҳарга ўргатганларга минг лаънат, дўст эмас экан улар, сени неча марта урдим... Қулфла, кет, кет... — у йиғларди. Орадан яна бир ой ўтди. Қайнонам уй юмушларига ёрдам берар, қизга ҳам қарарди. Ҳомилам ҳам 6 ойлик бўлиб қолди. Ниҳоят, салкам тўрт ойдан сўнг озодликка чиқаётган маҳбус сингари турмуш ўртоғим ташқарига чиқаришимизни сўради. — Энди бу ишни қайтиб қилмасликка ҳаракат қиламан, илтимос эшикни оч... Кўзларимни чирт юмиб ертўла эшигини очдим. Соч-соқоли анчагина ўсиб кетган эрим эшикдан чиқиб келар экан, қўрқдим. Аммо шукрки, мен қўрққан ҳолат юз бермади. Жавоҳир акам аста-секин ўша аввалги, соғлом турмуш тарзига қайта бошлади. Бир неча ойдан кейин ўғлимиз туғилди. Бу жирканч ва қўрқинчли хасталикнинг устидан ғолиб чиққанимиз учун турмуш ўртоғим унга Ғолиб деб исм қўйди. Ҳозирда қайнонам билан муносабатларимиз яхши. Гоҳида, мен сизни билмаган эканман, кўзларим кўр бўлган экан, сиздек қизни келин қилганимдан хурсандман, дейди. Баъзида атрофимдагилардан, эринг вақтинча тузалган, одатда бу йўлга кирганларнинг кўпчилиги қайтмайди, деган гапни эшитаман. Аммо ҳар куни Яратгандан шу хасталикдан қутулишдек бахтга муяссар қилгани учун шукрона айтаман, шу билан бирга қайтиб бу йўлга кирмаслигини сўрайман.
|
| |
| |
| DURDON | Дата: Dushanba, 22-Apr-2013, 14:30 | Сообщение # 54 |
SUPER ADMINKA
Группа: Admin yordamchisi
Сообщений: 10149
Статус: | Бир одам уйининг ер тўласида устачилик қиларди. Эшик ромда ундан ўтадиган уста йўқ. Уста бир кун хар доимгидай ишини қилаётганда чироқ ўчди. Бир қанча муддат кутти аммо чироқ ёнмади, аксига олгандай шу куни битириши керак бўлган бир нечта ромлар бор эди. Бироз дам олиш учун уйга кираётганда электр ёқиб-ўчиргичига кўзи тушди, кимдур электирни ўчириб қўйган бўлиши керак.
Уста электрни ёққан эди устахона чироғи ёнди. Тахминлари тўғри чиқди ажабо ким қилди экан. Энди ишга бошлаган хам эдики, яна чироқ ўчди. Аммо бу сафар электрни ким ўчирганини кўрди. Устанинг ўғли электрни ўчириб секин нарвондан пастга тушганида қаршисида отаси турарди. Уста ўн яшар ўғлининг бу қилган ишини кечира олмади, бутун иши ўғлини деб кеч қолганди. Бир мартта ўчирган бўлса хам майли эди-я. Ўғлини бир шапалоқлади, балки эси кириб қолар энди. Уста ўғлининг кўз ёшларини кўрмасликка олиб уйга чиқди. Уйга кириши билан хотинига алам билан гапирди: "- Бу болани мактабда кимлар билан аралашиб юрганини билишимиз керак. Агар бўш қўйиб қўйсак бошимизга бало бўлади" Охири энг осон йўли топилди. Ўғлининг хеч қолдирмадан тутган кундалигини ўқийди, ўғлининг нима ишлар қилиб юрганини билиб олади. Хотинининг қаршиликларига қарамасдан кундаликни очиб ўқий бошлади. Ўғли энг охирги сахифага шу сўзларни ёзганди: Бу кеча ёмон туш кўрдим. Устахонада дадамни ток урди. Аллохим дадамни ўзинг асра. Мен қўлимдан келганини қиламан . . . ! ! !
|
| |
| |
| DURDON | Дата: Yakshanba, 12-May-2013, 02:50 | Сообщение # 55 |
SUPER ADMINKA
Группа: Admin yordamchisi
Сообщений: 10149
Статус: | Хикоя!
Бир подшоҳ вазирларидан учтасини чақириб, бир ғаройиб иш буюрибди.
Уларни хар биридан қасрдаги боғга кириб, ўзлари билан бўлган қопларга хар хил мева чевалардан тўлдириб чиқишлик эди.
Яна бошқа бир талаб ҳам бор еди, у ҳам бўлса, бу муҳим ишда бирор кишини ёлламаслик ва ўз қўллари билан теришлик эди.
Вазирлар бундан ажабланишди, қопларни олиб бўстон тарафга равона бўлишди.
Биринчи вазир подшоҳни рози қилишга интилиб, хар хил мевалардан энг яхши ва пишганларини териб қопини тўлғазди.
Аммо иккинчи вазир, подшоҳ буларга муҳтож эмас, текшириб ҳам ўтирмайди деган хаёл билан, яхши ёмонини ажратмасдан ўнг келган мева билан қопини тўлғазди.
Учинчи вазир эса, қопдаги нарса билан подшоҳни иши ҳам бўлмайди деган эътиқодда ҳашак ва дарахт барглари билан тўлғазиб қўйди.
Кейинги куни подшоҳ, халиги вазирларни ўзлари билан бўлган қоплари билан олиб келишни буюрди. Ҳаммалари тўпланишгач, подшоҳ аскарларга, уларни қопларидаги нарсалари билан уч ойга зиндонга ташлашни буюрди. Хеч ким ета олмайдиган узоқ жой бўлиши керак еди. Бу ҳам етмагандек, улардан озиқ овқат ҳам ман қилинди.
Биринчи вазир, ўзи терган яхши меваларни ейиш билан уч ойни ўтқазди.
Иккинчи вазир, уч ой унга жуда қийин бўлди, чунки терган меваларидан фақатгина яхшиларини ея олди.
Аммо учинчи вазир эса, биринчи ойни ўзидаёқ очликдан ўлди.
Шунингдек, ўзингизга бир савол беринг!!!
Сиз қайси турдансиз? Қайси вазирга ўхшаб амал қиляпсиз?
Сиз хозир дунё боғидасиз, озодлик сизни қўлингизда, яхши амалларни ёки ёмон амалларни танлаш ихтиёри сизда.
Лекин, эртан Подшоҳларнинг Подшоҳи Аллоҳ таоло сизни қабрга дафн қилишликка буюрса...
Манашу тор, қоронғу жойда, бўлиб ҳам ёлғиз ўзингиз бўлсангиз, дунёдаги солиҳ амаллардан бошқаси ёрдам бера олади деб ўйлайсизми?!..
|
| |
| |
| SAKINA | Дата: Seshanba, 21-May-2013, 02:56 | Сообщение # 56 |
Группа: IJODKOR
Сообщений: 2601
Статус: | ''Бир кўзли она”
Бу ҳикоя Роберт исмли йигитнинг номидан айтилади:
“Онамнинг бир кўзи бор эди. Мен унинг бундай кўринишидан ор қилар эдим.унинг бу ҳолати мен учун жуда уятли эди-ки, тасаввур қила олмайди киши. У ўқитувчилар ва талабаларга тушлик учун овқат тайёрлаб оиламизни боқар эди. Отам бизни ташлаб кетган. Мен уни ҳатто кўрмаганман ҳам.
Биринчи синфни битирганимда онам мени табриклаш учун мактабга келди. Эҳ, қандай ҳам уятли ҳолатда қолганимдан ўзимни қўярга жой топа олмасдим. Юзим ғазабдан қизариб ёнар, кўзларим ўтли нигоҳ билан ҳудди уни кўрмаганга олар эди. Ҳаёлимдан ҳар хил ўйлар ўта бошлади,озъимга-ўзим нолий кеттим. Қандай қилиб онам шу ҳолатида бу ерга келдия?! Наҳотки мени шунчалик шарманда бўлишимни хоҳласая… деганча югурганча кетиб қолдим.
Эртаси куни синфдошларим устимдан кулиб: “Ҳа-ҳа, ҳаммани кўзи иккита бўлса, сенинг онангники битта эканми?” дея ҳақоратли гапларни айта бошлашди.
Ўзимни шу пайт, тўғриси, ўлдиргим келди. Узоқларга қочиб кетгим келарди. Ҳатто шу куни уйга келиб онамга бақира кеттим: “Нега уйда тинчгина ўтирмасдан мактабга бордингиз? Устимдан қанча одам кулганини кўрдингизми? Шуми эди мақсадингиз? Мени бунақа қилиб устимдан кулгандан кўра йўқ бўлганингиз яхши эди”
Эҳ, нималар деб қўйганимни ўзим ҳам билмайман. Онам кўзларида ёш билан жавоб ҳам бермади. Мен ўзимда эмас эдим. Тилим нима деяётганини билмай, нималар деганимни тушуна олмасдим. Қалбим ўзимга бўйсунмади. Унга бундай гапларни айтиб жуда уятда қолдим. Тезда уйдан чиқиб кетдим.
Кунлар ўта бошлади. Буёғига бор кучимни фақат ўзишга қаратдим. Ҳатто чет элга бориб ўқиш имкониятини ҳам қўлга киритдим. Орада уйландим ҳам. Ўзимга алоҳида бир шинамгина уй сотиб олдим. Ўз ҳаётим, оилам билан бахтли эдим.
Бир куни онам мени кўриш учун келди. Биз анча йиллардан бери кўришмаганимиз боис у ҳатто ўз набирасини танимасди ҳам. У эшигим олдида тураркан ўғлим унинг устидан кулди. Мен эса бақириб уйга киргиздимда, онамни ёнига чиқиб унга ҳам бақира кеттим: “Мени уйимга келиб, ўғлимни қўрқитишга қандай журъат қилдингиз? Тезда бу ердан кетинг!”, деганимда онам : “Узр, болам, адашиб бошқа манзилга келиб қолибман”, дедида кўздан ғоиб бўлди.
Бир куни уйимга эски маҳалламдан хат келди. Хотинимга тижорат сафари билан кетяпман деган баҳона билан уйдан чиқиб кеттим. Хатда ёзилишича, ёшликда яшаган уйимиз менинг номимга ўтиши керак экан. Нотариусдан чиқдимда, эски уйимиз томон йўл олдим. Борганимда қўшниларим онам вафот этганини айтишди ва қўлимга онам қолдирган хатни тутқазишди. Хатни очиб ўқий бошладим:
“Болажоним! Мен сен ҳақингда доим қайғурганман. Ўша куни уйингга огоҳлантирмай борганим учун, болаларингни қўрқитиб юборганим учун мени кечир. Мендан рози бўлгин, ўғлим. Мени бундай кўринишим сени ёшлигингдан барчани олдида уятли қилиб кўрсатган муштипар онангдан рози бўл. сен туғилганингда жуда хурсанд бўлиб, ҳеч қандай кам-кўстсиз вояга етказишга ҳаракат қилдим. Сени еру кўкка ишонмасдим. Афсуски, 3 ёшлигингда сен билан ҳалокат содир бўлиб, бир кўзингдан айрилдинг. Оналик меҳрим сени бу ҳолатингга чидай олмай сенга ўз кўзимни беришга қарор қилдим. Мен эса Менинг ўрнимга Менинг кўзларим билан бутун дунёни кўраётганингдан бошим осмонда эди.
Сени қаттиқ яхши кўриб қолувчи ОНАНГ! ”
Оналар доимо ўз фарзандлари учун ҳамма нарсага тайёрлар, аммо, афсуски, фарзандлар буни жуда кеч ёки ўзларининг бошларига тушмагунча тушуниб етмайдилар!!
Нилуфар ОМОНХЎЖА қизи
|
| |
| |
| DURDON | Дата: Juma, 24-May-2013, 03:11 | Сообщение # 57 |
SUPER ADMINKA
Группа: Admin yordamchisi
Сообщений: 10149
Статус: | Тўлов қоғози
Бир киши саксон ёшга етганида қулоқларининг пардаси яллиғланиши оқибатида кар бўлиб қолибди. Шифокорлар унга бу касалликни жарроҳлик йўли билан даволаш кераклигини айтибдилар. Кекса киши жарроҳлик амалиётига рози бўлибди, чунки у қулоғидаги кучли оғриқдан бошқа ҳеч нарсани эшита олмасди. Жарроҳлик амалиёти муваффақиятли тугагандан сўнг унга жарроҳлик амалиётининг ҳисоб китобини бердилар. Кекса киши ҳисоб варақасига назар ташлаб йиғлаб юборди. Шифокор беморининг ҳолатини кўриб унга раҳми келиб:” Агар бу тўловлар сизга оғирлик қилаётган бўлса бошқа чорасини кўрамиз” дебди. Кекса чол:” Мен пул учун йиғламаяпман, бу кўз ёшларимнинг боиси Аллоҳим менга саксон йил эшитиш хусусиятини берди, лекин эвазига менга тўлов қоғозини юбормади. Дарҳақиқат Роббимиз бизга қанчадан - қанча бебаҳо неъматларни берди. Мана шу неъматлар ҳаққини сўрамади. Биз эса бу неъматлар эвазига Роббимизга осийлик қилдик.
|
| |
| |
| SAKINA | Дата: Dushanba, 03-Iyun-2013, 17:23 | Сообщение # 58 |
Группа: IJODKOR
Сообщений: 2601
Статус: | Buni taqdir deydilar...
Poyezdga yetolmagach yigit yugurishdan töxtadi. "Jin ursin ösha svetaforni,- hayolidan ötkazardi u,- ertaroq harakatlanish kerak edi. Qayerdanam ösha betayinning mashinasiga ötirdim!" U asabi tarang holda ortga ögirildi. Shu vaqtda xuddi özi kabi poyezd ortidan afsuslanish bilan qarab qolgan qizga közi tushdi. Qizning uzun sochlarini shamol öynab, xafaqon yuzlariga tushirarkan, yigit undan közlarini uzolmay qoldi. Haqiqatda, qarshisida judayam sohibjamol 21-22 yoshlar atrofidagi qiz turardi. Qiz ham yurishdan töxtadi. Uning shaxlo közlari anchagina olislab ketgan poyezdga termulgan köyi yig'lab yuborishga tayyor turardi. Yigitga qizning bu holati judayam g'alati, özgacha jozibali tuyulardi. Ayni damda yigit poezdni unutib ham yuborgandi. "Yaxshiyam shu svetafor bor ekan", - tabassum qildi u. Qiz ham taqdirga tan berdi shekilli, yigit tomonga qaradi.
- Salom, -dedi yigit. - ... - Poezdda ketadigan odam bunday ertaroq harakat qilishi kerakda.
- Sizga öxshabmi,- kuldi qiz.
- Yöq, men poezddan sizni körib tushib qoldim. Qiz javob bermay vokzal ichi tomon yöl oldi. Yigit unga yetib oldi va gapirishda davom etdi:
- Bu shaharda hamma shoshadi, xatto poezdlar ham. -
Sizchi?
- Menmi? Shoshib qayerga ham borardim. Taqdirimda nima yozilgan bölsa shu. Kechirasiz, siz taqdirga ishonasizmi?
- Yöq. - Bekor qilasiz. Qiz kassaga borib keyingi poezd qachon bölishini söradi. 8 soatdan keyin degan javobni eshitgach, juda xafa böldi. Yigitni esa ushbu javob mutlaqo xursand qilib yuborgandi. Chunki bu gözal qiz tobora uni maftun qilib borardi.
- Afsus,- dedi qiz. Yigit bölsa, kassadagi qizga minnatdorchilik bildirdi:
- Rahmat sizga, iloji bölsa yana qöshimcha 8 soat ushlab turinglar ösha poyezdni. Qiz yigitni kuzatib turarkan, uning özini tutishidan hayron qolardi. Qiz odamlar gavjum bölgan kutish zalidagi örindiqlardan biriga borib ötirdi. Biroz ötgach yigit ham uning yoniga kelib ötirdi.
- Mening ismim ... , bu shaharda mehmonman. Sizchi?
- Men ham mehmonman,- javob berdi qiz.
- Ismingizni aytmaysizmi?
- Zarurati yöq, ishonavering.
- Albatta... Ishonish yarim g'alaba degani. Qiz qöng'iroq qilish uchun chetroqqa chiqdi. Qayergadir qöng'iroq qildi. Yigit uni diqqat bilan kuzatardi... Qiz qaytib kelgach yigit undan söradi:
- Uzr, ruchka topiladimi? Qiz sumkasidan ruchka olib yigitga uzatdi. Yigit dabdurustdan ruchka bilan qöliga nimanidir yozdi-yu qizga ruchkasini
qaytarib berdi. Bir oz ötgach qiz örnidan qözg'aldi. Yigit:
- Sizni uyda kutishyapti, shunaqami?
- Ha.
- Avtobusda 6 soatlik yöl. Umuman olganda keyingi poyezdni kutishning foydasi ham yöq. Maylimi, sizga hamrohlik qilsam? Faqat yöq demang.
- Nega endi yöq demasligim kerak?
- Chunki, meni taqdirimga siz bilan bitta avtobusda birga ketish yozilgan bölishi kerak.
- Aytdimku, men taqdirga ishon...
Qiz oxirigacha gapirolmadi. Aniqrog'i yigit kaftlariga haliroq qizning ruchkasi bilan yozgan yozuvni unga körsatgach hayratdan gapirishdan ham töxtab qoldi. Yigitning qöliga bejirimgina harflarda qizning ismi yozilgandi. Qiz örnidan qözg'alib, allaqachon chiqish eshigi tomon yönalgan yigitdan söradi:
- Qayerdan topdingiz? Yigit qizga ögirilib qaradi, qölini avval köksiga, keyin peshonasiga olib bordi-yu kulib javob berdi:
- Buni taqdir deydilar...
|
| |
| |
| SAKINA | Дата: Dushanba, 03-Iyun-2013, 17:26 | Сообщение # 59 |
Группа: IJODKOR
Сообщений: 2601
Статус: | Davomi...
Qiz va yigit shaharlararo qatnovchi avtobusga chiqishdi. Biroz jim ötirishgach yigit kamzulining kissasidan judayam ixcham, lekin öta chiroyli kichik gul g'uncha olib qizga tutdi:
- Tug'ilgan kuniz bilan!
Qiz közlarini katta-katta ochib yigitga qarardi. Haqiqatda bugun uning tug'ilgan kuni, shu sabab uyiga shoshilayotgandi. Yonida ötirgan öta qobiliyatli quvnoq "folbin" esa uni hayron qoldirishda davom etmoqda edi
- Q...Qayerdan bildiz?
- Buni jon deb aytardim-u zaruriyati yo'q, ishonavering, - kuldi yigit.
- Jiddiy so'radim.
- Bu muhim emas, muhimi sizni birinchi bölib men tabrikladim.
- Haya, rahmat,- qiz jilmaydi.
Biroz surbetroq, lekin bu öziga juda yarashadigan kelishgan yigit qizni tabassum qilishga majburlay olardi.
Avtobus yölga chiqdi. Yigit qizga qiziq narsalar haqida gapirib berar, u oddiy narsalar haqida ham shunday kulguli va jumboqli gapirardiki, qiz miriqib kulardi, teran öyga tolardi. Bir soatcha yurishgach qiz yigitdan söradi:
- Endi ismimni qanday qilib topganizi ayta qoling.
Yigit biroz jim qoldi, keyin qizga qaramasdan söz boshladi
- Dunyoda shunday toifali insonlar borki, öz fikrini siz-u menga shunchaki bildirolmaydilar. Eshitishadiyu zabonlari yöq, yoki aksincha eshitmaydilar. Men shunday kishilarga öz fikrlarini ifodalay olish san'atini örgataman. Kasbim shunaqa. Qöl harakatlari orqali, lablarning qimirlashi orqali ularning nima haqda gapirayotganlarini tushuna olaman. Endi siz haqizda, menimcha vokzalda oyijonizga qöng'iroq qilgandiz...
Qiz vokzaldagi oyisi bilan telefon suhbatini yodga oldi:
- Allo, Assalom-u alaykum oyijon, bu men ...man.
- Voalaykum, poyezdga chiqdingmi? Qachon yetib kelasan?
- Oyi, poyezddan qolib ketdim. Mehmonxonada tölovlar böyicha muammo böldi. Kelsam, poyezd ketib bölibdi. Endi avtobusda bora qolaman. Shuning uchun 3-4 soat kechikaman, xavotir olmang.
- Vaqtliroq harakatingni qilsang bölmaydimi? Bu yoqda hamma seni kutib ötiribmiz. Bugungi kunni unutdingmi?
- Bilaman, oyijon. Bugun tug'ilgan kunim. Unutib bölarkanmi, kechiring, shunaqa bölib qoldi. Böldi, mana yölga chiqyapman.
- Xöp qizim, yölda ehtiyot bölgin.
- Xöp oyijon, xavotir olmang...
Qiz uni telefonda suhbatlashayotgan chog'ida kuzatib ötirganini yodga oldiyu hammasini fahmladi. Barchasi ravshan bölgach qiz kuldi:
- Demak siz joyizda ötirgan holda uzoqdagilarning ham nima haqda gapirayotganligini bila olasiz, shunaqami?
- Agar lablari harakati körinarli bölsa, ha.
- Unda anavi orqa örindiqda ketayotgan oq sochli odam yonidagi ayolga nima haqda gapiryapti?
Yigit orqaroqda ötirgan ösha kishi tarafga bir muddat qarab turdi. Keyin qizga uning nima haqda gapirayotganligini tushuntirdi:
- U qizi haqida gapiryapti. Yonidagi turmush örtog'i, qizlarini körishga ketayotgan bölishsa kerak.
- Qizlarini?
- Ha. Qizlari shifoxonada ekan.
- Hm... Anavi oldingi örindiq yonida tik turib, hozir bizga qarab jilmayayotgan qiz nima haqda gapiryapti?
Yigit ösha tarafga qarab kulib yubordi. Qizning ma'noli qarashiga sokin javob berishga urindi:
- U siz haqizda gapirdi. Menimcha aytmaganim ma'qul.
- Men haqimdami? Ayting, nima dedi u?
- Yaxshi, u anavi chiroyli qiz erining qölidan mahkam ushlab olibdi, xuddi qöyib yuborsa men olib qochib ketaman, dedi.
Qiz yarq etib öz holatiga diqqat qildi. Chindan bu öyinning qiziqligi gashtidan mashg'ulotga berilib ketgan va yigitning öng qölini siqib olgandi. Buni özi beixtiyor bajarganligi uchun ahamiyat bermagandi. Qiz darhol qölini tortib oldi. U oynadan yöl chetida yastanib yotgan dalalarni tomosha qilishga tushdi. Uning yuzi yonardi. " G'alati... Uyatmi bu? Erimish... Odamlarga ham hayronsan, bilmasdan gapiraverishadi",- öylardi qiz. Jilmaygancha hayol surayotgan qizning hayolini yigitning ovozi böldi:
- Hey...
- Hm?
- Avtobus yölda töxtarkan, ul-bul tanavvul qilvolish kerak.
- Hm.
- Yana "hm" mi?
- Hm...
Yengil kulgu, haliroq yuzaga kelgan öng'aysizlikni hayollardan bir chetga surib tashladi.
Avtobus yöl chetida biroz turgach, yana yölga chiqdi. Qiz judayam charchagandi. Yigitning qaysidir mavzudagi sokin sözlari ta'sirida közi ilindi...
- Allo,- qizni uyg'otdi yigit,- uyg'oning malika, shahrizga yetib keldik.
Qiz avtobus oynasidan tashqariga qaradi. Darhaqiqat yetib kelishibdi. Yana bir oz yurishsa bas.
- Mana bu sizga,- yigit qizga tumor tutdi shu payt,- tug'ilgan kuniz bilan!
- Rahmat, hojati yöq, shundog'am yetarlicha syurpriz kun böldi bugun.
- Sovg'ani qaytarishmaydi. Tög'ri, bu tumor u qadar qimmatbaho emas, ammo men uchun qadrli. Bu sizga ham omad keltiradi.
Qiz sezdiki, sovg'ani olmasa yigit xafa böladi.
- Rahmat,- dedi qiz bejirim tumorni qöliga olarkan,- chindan omad keltiradimi?
- Albattada.
- Unaqada, poyezdga nega kech qoldiz?
Qizning jilmayib söragan savolidan söng yigit uning közlariga qaradi va kulib javob berdi:
- Poyezddan qolib ketganimni kim omadsizlik dedi...
Qizning yuragi jizillab ketdi shu onda...
Avtobus töxtadi. Yigit va qiz avtobusdan tushishdi. Xayrlashish kerak edi-yu, lekin negadir bunday qilishda ularda xohish topilmasdi. Nihoyat, qiz jimlikni böldi:
- Mayli, hammasi uchun rahmat sizga, omon böling.
- Siz ham.
- Xayr...
- Nega endi xayr? Balki yana uchrashib qolarmiz?
Qiz jilmaydi:
- Qaydam...
- Men esa ishonaman,- yigit qölini avval yuragi ustiga, keyin peshonasiga olib bordi,- axir buni taqdir deydilar...
Qiz yigitga sönggi bor jilmaydiyu burilib ketdi. Ketardi-yu yuragi dukullardi. Hayolida faqat bir söz aylanardi: buni taqdir deydilar... Birinchi bor uchrashdilar-u birinchi bor ayrilmoqda edilar... Qiz ancha yurib ortiga ögirilib qaradi. Ancha narida biroz surbetroq, lekin bu öziga yarashadigan kelishgan yigit xuddi u kabi ögirilib unga qarab turardi ...
|
| |
| |
| SAKINA | Дата: Dushanba, 03-Iyun-2013, 17:37 | Сообщение # 60 |
Группа: IJODKOR
Сообщений: 2601
Статус: | Davomi...
Yigit shu kun bir kichik e'tiborsizlikka yöl qöygandi. Bu
e'tiborsizligi ehtimol bir vaqtning özida uning ulkan xatosi ham edi. U qizdan telefon raqamini, hech
bölmasa, ish joyi yoki manzilini sörashni unutgandi. Buning
uchun qanchalar afsus
chekmasin, endi befoyda edi. Ösha sohibjamol qizning gözal chehrasi har daqiqada köz öngida paydo bölaverardi.
Avtobusda qiz uning yelkasiga boshini qöyib uxlab qolganidagi
hayajonli holatini öylab qolardi.
Bir kun... Ikki kun... Uch kun... Yöq,
ortiq bu taxlit yashab bölmaydi. Uni topish kerak. Sevib qolganini
aytish kerak. Lekin qanday qilib? Faqat ismini-yu tug'ilgan kunini bilsa? Keyin dizayner ekanligi
ma'lum. Endi faqat qidirish kerak. Axir buni sevgi deydilar. Sevgi - bu taqdir...
* * *
Oradan 5 oy ötdi...
Xiyobonda, gavjum odamlar orasida telefonda kim bilandir
suhbatlashib ketayotgan yigit
kimgadir urilib ketdiyu telefoni
qölidan tushib ketdi va chil-chil böldi. Yigit telefon bölaklarini
yerdan oldi-yu jahl bilan ösha insonga qaradi:
- Közizga qara.s... Siz?!
Yigitning qarshisida 5 oydan beri qidirib topolmaydigan, ösha,
uning oromini ög'irlab ketgan
uzun sochli qiz turardi. Yigit uni
ösha xayrlashishgan kundan boshlab qidira-qidira hech
topolmasdi. Internetdan, modalar
uyidan, shaharning deyarli har bir hududidan uni qidirgandi. Lekin qiz haqida biron ma'lumot
topilmasdi. Chunki qiz öqirdi, dizaynerlik esa uning sevimli
mashg'uloti edi xalos. Vaqt ötgan sari yigit taqdiriga tan bera
boshlagandi. Haya, taqdir... Mana u qizni yana yigitga
uchrashtirmoqda edi.
- Yaxshimisiz,- qizning yoqimli ovozi hayolini böldi.
- Endi, ha!
- Telefoniz singani uchunmi?
- Yöq... Uni siz sindirganiz uchun.
"Hecham özgarmabdi". Shu fikr har ikkisining hayolida paydo böldi.
- Uzr sörayman, behosdan... Tög'risi, shoshib ketayotgandim...
- Ha, bu shaharda ham hamma shoshadi.
- Xatto poyezdlar ham...
Yana ösha vaqtlardagidek kulgu
yangradi...
- Taqdirni qarang, sizni 5 oy qidirib topolmagandim, uni özi bizni 5 soniya ichida uchratdi.
Aytgancha, hali ham taqdiqga
ishonmaysizmi,- yigit bir oz vaqtdan keyin, ular chetroqdagi
örindiqqa ötirishgach qizdan söradi.
- Yöq,- jilmaydi qiz.
- Unaqada nima sabab aynan siz bilan bu taxlit uchrashib qoldik?
- Bu tasodif...
Yigit qizning shu 5 oy ichida uni unutib yubormaganligini sezdi. Har holda, uchrashganlarida, qiz
aytgan "poyezdlar ham shoshadi" iborasi uni nimadandir umidvor qilardi. Shu kun yigit qiz bilan
uzoq suhbatlashmadi. Lekin u qizning telefon raqamini oldi.
Shu kun yigitning yuzida ulkan
quvonch shukuhi porlardi. Har holda u qizning nima haqdadir chuqur öyga tolib qolayotganini
payqamasdi. U mast edi. Baxtdan mast edi...
|
| |
| |
