|
Ertaklar!!!
|
|
| OSIYO | Date: Shanba, 10-Dek-2011, 19:19 | Message # 46 |
 Peshqadam
Group: Ishonchli
Messages: 7139
Status:  | ARIQCHA VA CHO‘PON
Bir qishloqda unchalik katta bo‘lmagan ariq oqib o‘tar ekan. Qishloq odamlari undan suv ichib, kun kechirisharkan.
Bir kuni mollarni o‘tlatgani olib ketayogan qishloq cho‘poni ariq suvining ifloslanib oqayotganini ko‘rib qolibdi. Ariq uning ko‘ziga xuddi yig‘layotgandek ko‘rinibdi.
– Ariqcha, hoy ariqcha, senga nima bo‘ldi? Nima uchun ifloslanib oqayapsan? Yoki yig‘layapsanmi?– so‘rabdi cho‘pon.
Ariqcha suvlarini uyon-buyonga urib, tilga kiribdi:
– Nega axir yig‘lamay? Ahvolimga bir qara, qirg‘oqlarimni axlat bosib ketdi-ku. Axlatning ko‘pligidan oqib o‘tar yo‘llarim ham to‘silib qolayapti,– javob qilibdi ariqcha.
Ariqchaning javobini eshitgan cho‘pon shu zahotiyoq qishloqqa qaytib, odamlarni to‘plabdi. Hashar qilib, ariq va uning atrofini tozalashibdi.
Shundan so‘ng cho‘pon yana ariqcha bilan gaplashgan joyiga boribdi. Qarasa, u tiniq bo‘lib, to‘lib-toshib, o‘ynab-quvnab oqayotgan ekan. Bu voqeadan keyin cho‘pon bilan ariqcha do‘stlashib qolishibdi va tez-tez suhbatlashib turadigan bo‘libdilar.
|
| |
| |
| OSIYO | Date: Juma, 16-Dek-2011, 09:04 | Message # 47 |
|
Peshqadam
Group: Ishonchli
Messages: 7139
Status: | QIZG‘ANCHIQ
Salimaga oyisi yarmi qizil, yarmi sariq, kopto‘k olib bergan edi. Salima kopto‘kni qo‘ltiqlab ko‘chaga chiqsa, o‘rtoqlari quvlashmachoq o‘ynashayotgan ekan. Salimaning qo‘ltig‘idagi kopto‘kni ko‘rishdi-yu, og‘izlari ochilib, birin-ketib oldiga kelishdi.
— Vo-oy! — debdi Zamira, — buncha chiroyli?
Muborak esa:
— Yap-yangi ekan, — debdi havas bilan. Ularning orasida Salimaning singlisi Lola ham bor edi, yangi kopto‘kni ko‘rib, quvonchdan ko‘zlari porlab ketibdi. — Ke, o‘ynaymiz, — dedi u koptokga qo‘l cho‘zib. Salima cho‘chib tushdi. Munchoqdek kichikina ko‘zlarini pirpiratib, o‘zini chetga oldi.
— Yo‘q, — dedi qo‘rqa-pisa, — o‘ynayman, koptok yerga tegsa eskirib qoladi. Lola opasining gapidan o‘rtoqlari oldida izza bo‘lib, qizarib bo‘zarib:
— Koptokni nimaga chiqargan, bo‘lmasa, — dedi, — o‘ynaganimi!?
Qizlar kulishdi.
— O‘ynamaysanmi? Bo‘lmasa qo‘ltiqlab yuraver.
Salima lip etib uyiga kirib ketdi-yu, eshikni yopdi, ko‘ngli biroz joyiga tushdi.
— Opang qizg‘anchiq ekan, — deyishdi qizlar chuvillashib Lolaga.
— Qo‘yaveringlar, — dedi Lola jo‘rtaga ovozini baland qilib, — xali uxlaganida, olib rossa o‘ynayman. Salimani vahima bosdi. Rost, Lola o‘jar, aytganini qiladigan qiz. Uxlaganimda olib o‘ynasa, bilib o‘tirib manmi?! Vahima qo‘rquvga aylandi-yu, kopto‘kni qayerga yashirishni o‘ylab boshi qotdi. Yostiqning ostiga qo‘ygan edim, yostiq do‘ppayib qoldi, karavotning tagiga yumalatib ko‘rgan edi, hayolida engashib olayotgandek bolaverdi. Buvisining oldiga borib: «jon buvi, shuni sandiqga solib qo‘ying», — degan edi, ninaga ip o‘tkazolmay, xunob bo‘lib o‘tirgan buvisi ko‘z oynakning ustidan g‘alati qarab:
— Voy tavba, koptokni ham sandiqqa soladimi?! — dedi. — Bolam, hayoling joyidami?!
Salima bo‘shashib hovliga chiqdi. O‘tinxonaga kirib, ikki palvon o‘tinning tagiga yashirdi, ko‘ngli xotirjam tortib, tashqariga chiqti-yu, lop etib hayoliga kelgan fikrdan boshshib ketdi. Hali oyisi tandirga olov yoqqanda Lola albatta, oldiga kiradi, topib olsa-chi? Salima darrov kopto‘kni olib, o‘ylab ko‘rsa, bu yer ham nobop ekan...
Xullas, ming joyga yashirib, ming joydan, oldi. Nihoyat, Lola o‘ylasa, tushiga ham kirmaydigan joy deb, darvozaning oldidagi axlat yashik ichiga tashlab, ustiga xazon tashlab qo‘ydi-yu, horib-charchab uxlab qoldi.
Shu kuni kechasi bilan kopto‘k tushiga kirib chiqdi: Lola koptokni topib olib, o‘rtoqlari bilan o‘ynagani — ko‘chaga chiqib ketayotgan emish. Salima dod desa, ovozi chiqmasmish. Erta bilan kasal odamga o‘xshab uyg‘ondi-yu, kopto‘kni qayerga yashirganini o‘zi ham eslay olmay, rosa boshi qotdi.
Kechgacha yuz o‘ylab ming o‘ylab arang esladi. Darvozaning oldiga yugurib bordi-yu, axlat qutisini bo‘sh ko‘rib:
— Oyi! Oyi, axlat qutidagi xazonni nima qildingiz? — dedi.
— Erta bilan axlat mashina o‘tgan edi, tashlab yubordim, qizim, — dedi oyisi.
— Essiz kopto‘k-a! dedi Salima afsuslanib
|
| |
| |
| ROBIYA | Date: Shanba, 24-Dek-2011, 13:10 | Message # 48 |
Group: Muslima
Messages: 2502
Status: | TUZ
Bir bor ekan bir yoq ekan qadim qadim zamonda juda olis tomonda bir podishoh bor ekan u podishohning 4 ta qizi bor ekan kunlardan bir kun podishoh qaysi qizi otasini koproq yaxshi korishini sinab kormoqchu bulibdi wa qizlarini bira bir chaqqiribdi .. eng katta qizi kiribdi . PODISHOX ; qizim meni qanday yaxshi korasan ? QIZI : otajon men sizni qiyomday yaxshi koraman " debti ota hursand bulib ikkinchi qizini chaqiribdi PODISHOX : qizim meni qanday yaxshi korasan ? " QIZI " otajon men sizni shakarday yaxshi koraman " debti yana hursand bulib uchinchi qizini chaqiribdi wa sorabdi " qizim meni qanday yaxshi korasan ? " QIZ " otajon men sizni shokoladdek yaxshi koraman debti ota yana hursand bulib kenja qizini chaqiribti wa " qizim meni qanday yaxshi korasan ? QIZI " otajon men sizni TUZ day yaxshi koraman desaaaa ota qattiq g'azablanib kenja qizini ormonga tashlab kelishlarini buyuribdi wa askarlar kenja qizni ormonga tashlashibdi bechora qiz bir daraxtni ustida otiribdi kiyimlari yirtilib yiglab otirsa bir shaxzoda kelib olib ketibdi keyin ularni toyi bubdi baxtli bulishibdi wa kunlarni birida kenja qiz otasi wa opalarini mehmonga chaqirmoqchi bubdi wa judayam chiroyli shirin taom wa narsalar shirinliklar pishiribdi wa hamma narsaga bittayam TUZ qoshmabdi wa otasi wa opalari kelishib kenja qizni korib hursand bulishibdi wa taomlardan totib korishsa bittasidayam TUZ yoq ular hayron bolib nimaga bularni ichida TUZ yoq deb sorashibdi keyin kenja qiz aytibdi men otajon sizni tuzday yaxshi koraman deganimda hafa boludiz lekin men tuz hamma narsani lazzatli qilgani uchun aytudim debti ota yiglab kechirim sorabdi wa murod maqsadiga yetishibdi 
chiroylik imzo coyaman yaqinda
|
| |
| |
| nurislom95 | Date: Shanba, 28-Apr-2012, 23:24 | Message # 49 |
 Yahshi tajribali
Group: Ishonchli
Messages: 141
Status: | Ertaklar yahshilikka etaklar!
|
| |
| |
| OSIYO | Date: Seshanba, 25-Sen-2012, 04:27 | Message # 50 |
|
Peshqadam
Group: Ishonchli
Messages: 7139
Status: | 
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, uzoq o‘tmishdamas, yaqin zamonda bir qizcha bo‘lgan ekan. Uning xayollari ham o‘ziga o‘xshamagan g‘aroyib ekan. Qizchaning bu dunyoda yakkayu yagona yaqini – uning dadasi ekan.
Dadasi uzun oqshomlar unga har kuni ertak va rivoyatlar aytib berar, qizcha esa: “Yana aytib bering”, – deb tinglayverishni xush ko‘rarkan. Dadasining ertaklari hech tugamagani kabi qizchaning yuragi ham ertakka to‘ymas ekan. Ertaklari cho‘zilgandan-cho‘zilar, qizcha esa hech uxlay demaskan. “Uxla!”, – deyilgan xitobga “Uyqum kelmayapti”, – deb xarxasha qilishdan charchamas ekan. Ana shunday sirli oqshomlarning birida tuyqus uyquning qanday bo‘lishi haqida o‘ylay boshlabdi.
– Dada, dadajon, uyqu qanday odam? U yosh shahzodami, yo oppoq soqollari uzun, oq yaktak kiyib olib, salla o‘ragan chol-bobomi? – deb so‘rabdi qizcha.
– Mana shu chiroyli ko‘zchalaringni yumsang, uning qanday ekanligini ko‘rib-bilib olasan, – debdi otasi.
Qizcha otasining javobidan qanoatlanmabdi, uni yana savolga tutibdi:
– Uyqu bobo qayerdan keladi: mashinadanmi, uchar otdanmi yoki piyoda?
Qizcha hali savollariga javob olib ulgurmasdan, yana bir necha savolni qalashtirib tashlabdi:
– Agar u piyoda keladigan bo‘lsa, yer yuzida qancha bolalar bor, hammasining yotog‘iga bir kechada kirishga ulgurmaydi-ku?! Uning chiroyli etikchasi bo‘lsa kerak-a, agar kelsa, albatta so‘rab olardim, – deya qizcha shirin xayollarga berilibdi.
Qizcha har kecha shunday, uyqu boboni kutarkan, ertalab uyg‘ongach, uni ko‘rolmay uxlab qolganiga qattiq o‘kinarkan. Qizining tobora kam uyqu bo‘lib borayotganini ko‘rgan dadasi bir kuni shunday debdi:
– Qizim, agar shunday – quloqsizlarcha Uyqu boboni kutib, uxlamay yotaversang, u sendan qattiq xafa bo‘ladi. Chunki u o‘zini poylayotgan bolalarni xush ko‘rmaydi. Xafa bo‘lgach bizning uyga umuman kelmay qo‘yadi.
– Kelmay qo‘ysa, nima bo‘ladi? – xavotirlanib so‘rabdi qizcha.
– Kelmasa, sochlaring, bo‘ying ham o‘smaydi. A’lo baholar ololmaysan. Hatto quyosh, Oy, Yulduzlar ham sendan arazlab qoladi. Chunki ular Uyqu bobo bilan juda qadrdon-da.
Oradan kunlar, oylar va hatto yillar o‘tibdi. Qizcha biron marta ham Uyqu boboni uchratmabdi. Uning sehrli etikchasini olish haqidagi shirin xayollari esa aslo tark etmaydi. Qizcha haliyam Uyqu boboni ko‘rish orzularidan voz kechmay yashayotgan ekan.
|
| |
| |
| gulnoz | Date: Payshanba, 18-Okt-2012, 16:36 | Message # 51 |
|
Orta tajribali
Group: Ishonchli
Messages: 66
Status: | RAXMAT
|
| |
| |
| OSIYO | Date: Yakshanba, 25-Noya-2012, 05:29 | Message # 52 |
|
Peshqadam
Group: Ishonchli
Messages: 7139
Status: | Masha bilan ayiq
Bobo bilan buvi yashagan ekan.
Ularning Mashenka ismli nabiralari bor ekan.
Dugonalari malina, maymunjon va qo'ziqorin terish uchun o'rmonga otlanishibdi. Ular Mashenkani ham o'zlari bilan ola ketmoqchi bo'lishibdi.
- Bobojon, buvijon, - debdi Mashenka, - dugonalarim bilan o'rmonga borishimga ruxsat beringlar!
- Mayli, boraqol, - deyishibdi chol bilan kampir ruxsat berib, - faqat dugonalaringdan orqada qolib yurma, yoqsa adashib qolasan.
Qizlar o'rmonga borishib, qo'ziqorin va mevalar tera boshlashibdi. Mashenka u daraxt ostidan bu daraxt ostiga, u buta ostidan bu buta ostiga yugurib, meva tera-tera dugonalaridan uzoqqa ketib qolibdi.
Qancha baqirib-chaqirmasin, qizlar Manechkaning ovozini eshitishmabdi.
Mashenka yura-yura adashib, o'rmonning eng xilvat, quyuq chakalakzor joylariga borib qolibdi. Qarasa, bir uycha turgan emish. Mashenka uycha eshigini taqillatibdi, biroq hech kim javob bermabdi. Eshikni asta itargan ekan, u ochilib ketibdi.
Mashenka uychaga kirib, deraza yonidagi kursichaga o'tiribdi.
Bu uychada bahaybad ayiq yashar ekan. Shu paytda u o'rmonda yurgan ekan.
Kechqurun uychaga qaytgan ayiq Mashenkani ko'rib quvonib ketibdi.
- Aha, - debdi u - endi seni hech qayoqqa qo'yib yubormayman. Menikida yashaysan. Pechka yoqasan, bo'tqa qaynatib, meni parvarish qilasan.
Mashenka xafa bo'lib, qayg'uribdi, ammo nailoj.
U ayiqning uychasida yashay boshlabdi.
ayiq Mashechkaga uychadan hech qayoqqa chiqmaslikni tayinlab, kun bo'yi o'rmonda yurar ekan.
- Uychadan ketib qolsang, - der ekan ayiq, - seni topaman-da, yeb qo'yaman.
Mashenka ayiqning qo'lidan qutulish yo'llarini o'ylay boshlabdi.
U o'ylay-o'ylay qutulish chorasini topibdi.
Bir kuni ayiq o'rmondan qaytib kelganda, Mashenka unda:
- Ayiq, ayiq, menga bir kunga qishlog'imga borib kelishimga ruxsat ber, bobom bilan buvimga tuhfalarimni tashlab kelaman, - debdi.
- Yo'q, - debdi ayiq, - sen o'rmonda adashib qolasan. Sovg'alaringni bersang, o'zim ularga yetkazaman.
Mashenkaga aynan shu kerak ekan.
U somsalar pishiribdi-da, katta savatga solib ayiqqa tutqazib, debdi:
- Mana qara, men mana bu savatga somsa soldim. Uni bobom bilan buvimga eltib berasan. Yodingda tut: yo'lda savatni ocha ko'rma, somsalarni ezib yuborma. Men eng baland daraxtga chiqib, ortingdan kuzatib turaman.
- Mayli, savatni ber, - debdi ayiq.
Mashenka unga:
- Tashqariga chiqib qara-chi, yomg'ir yog'mayaptimikan, - debdi.
Ayiq eshikka chiqishi bilan, savat ichiga tushib, pishirgan somsalari solingan idishni boshiga qo'yib olibdi.
Ayiq kirib qarasa, savat tayyor emish. Savatni orqalab, qishloq tomonga yo'l olibdi.
Ayiq archalar va qayinzorlar oralab, qir va o'rlar oshib, yo'l yuribdi, yo'l yursa ham mo'l yuribdi. Oxiri charchab o'ziga-o'zi debdi:
- Tonkaga o'tiraman,
Somsani yeb qo'yaman.
Buni eshitgan Mashenka savat ichidan shunday debdi:
- Ko'rayapman, ko'rayapman,
To'nkaga o'tirmagin,
Somsaga ko'z tikmagin.
Olib borgin bobomga,
Eltib bergin buvimga.
- Buning ko'zi namuncha o'tkir bo'lmasa, - debdi ayiq, - hamma narsani ko'radi-ya!
Ayiq savatni ko'tarib, yana yo'lida davom etibdi. Yo'l yurib, yo'l yursa ham mo'l yuribdi. Oxiri bir joyda to'xtabdi. O'ziga-o'zi debdi:
- Tonkaga o'tiraman,
Somsani yeb qo'yaman.
Buni eshitgan Mashenka savat ichidan shunday debdi:
- Ko'rayapman, ko'rayapman,
To'nkaga o'tirmagin,
Somsaga ko'z tikmagin.
Olib borgin bobomga,
Eltib bergin buvimga.
Ayiq hayron bo'lib:
- Namuncha ayyor bo'lmasa bu qiz. Balandda o'tirib, uzoq-uzoqlarni ham ko'radi-ya!
Ayiq o'rnidan turib, ildam-ildam yurib ketibdi.
U hademay bobo va buvi yashaydigan qishloqqa kirib kelibdi.
- Eshik qulfini ochinglar. Sizlarga Mashenkadan sovg'alar keltirdim.
Kuchuklar ayiqni sezib qolishib, unga tashlanibdilar. Qo'shni hovlidagi itlar ham vovullashib, yugurib kela boshlashibdi.
Qo'rqib ketgan ayiq savatni eshik ostonasiga qo'yibdi-da, orqasiga qaramay, o'rmonga qochibdi.
Shu payt bobo bilan buvi eshikni ochishibdi. Qarashsa, savat turgan emish.
- Savatda nima bor ekan? - debdi buvi.
Bobo savat qopqog'ini ko'tarib, o'z ko'zlariga ishonmabdi: savatning ichida Mashenka sog'-salomat o'tirgan emish.
Bobo bilan buvi o'zlarida yo'q sevinib ketishibdi. Mashenkani bag'rilariga bosib, yuzlaridan o'pib, aqlli qizim deb alqashibdi.
Message edited by Osiyo11 - Yakshanba, 25-Noya-2012, 05:31 |
| |
| |
| OSIYO | Date: Shanba, 15-Dek-2012, 04:35 | Message # 53 |
|
Peshqadam
Group: Ishonchli
Messages: 7139
Status: | 
Podachi haqida hikoya
O'tgan zamonda bir karvonchi boy bo'lgan ekan. Uning aqlli bir o'g'li va nihoyatda chiroyli bir qizi bor ekan. Kunlarning birida bu karvonchi safarga bormoqchi bo'lib, o'g'lini ham o'ziga hamroh qilib olibdi. Qizini esa unga saboq berayotgan domlasiga omonat qilib topshiribdi. Ular safarga ketgach, ikki oydan so'ng domlaning xotin, bola-chaqalarini podshohning xotini ziyofatga chaqiribdi. Ular bilan birga qiz ham safarga tayyorlana boshlabdi.
O'tgan zamonda bir karvonchi boy bo'lgan ekan. Uning aqlli bir o'g'li va nihoyatda chiroyli bir qizi bor ekan. Kunlarning birida bu karvonchi safarga bormoqchi bo'lib, o'g'lini ham o'ziga hamroh qilib olibdi. Qizini esa unga saboq berayotgan domlasiga omonat qilib topshiribdi. Ular safarga ketgach, ikki oydan so'ng domlaning xotin, bola-chaqalarini podshohning xotini ziyofatga chaqiribdi. Ular bilan birga qiz ham safarga tayyorlana boshlabdi. Buni ko'rgan domla: — Siz, — depti qizga, — birovning omonati, men to'yga borishingizni ma'qul ko'rmayman.
Qiz noiloj domlaning uyida qolibdi. Tushga yaqin domla qizni chaqirib: — Uydagilar qaytmadi. Siz menga tahorat uchun suv hozirlab bersangiz, - debdi. Qiz oftobada suv keltirgan ekan, domla oftobadagi suvni olmay, qizning bilagidan tutib: — Meni qiynamang... - debdi.
Qiz qo'lidagi oftoba bilan domlaning peshanasiga tushirgan ekan, uning peshanasi yorilib ketibdi. U qon bilan ovora bo'lib qolibdi. Qiz fursatni g'animat bilib, domlaning qo'lidan qochib o'z hujrasiga kirib olibdi. Shu kuniyoq domla qizning otasiga: «Sizning qizingiz buzilib ketdi. Endilikda mening gapimga kirmay qo'ydi. O'zingiz bir chora ko'ring...» — deb xat yozibdi. Xatni olgan karvonchi o'z o'g'liga: «Borib singlingni o'ldirib, bir qoshiq qonini olib kel!..» — deb buyuribdi. Yigit kelib singlisini cho'lga olib chiqibdi, biroq o'ldirishga ko'zi qiymay:
— Singlim, sen o'z joningning g'amini ye. O'z kuningni o'zing ko'r. Men sening o'rningga birorta kuchuk topib, o'ldirib qonini olib boray, — deya uni qo' yib yuboribdi. Qiz cho'l kezib ketibdi.
Endi so'zni boshqa yerdan eshitaylik. Shu yerga yaqin bir shahar podshosining kelishgan bir o'g'li bor ekan. U vazirning o'g'li bilan ovga chiqib, qush solsa, qush uchib kelib bir buloq boshidagi chinorga qo'nibdi. Shahzoda buloq boshiga kelib qarasa, bir sohibjamol qiz yashirinib turgan emish. Shahzoda qizning qoshiga kelib:
— Siz odamzotmi yoki parizotmisiz? Bu yerga qanday kelib qoldingiz? — deb so'rabdi. Qiz boshidan o'tganlarni aytib beribdi.
— Undoq bo'lsa, — debdi shahzoda, — men sizga qiyomatlik yoldosh bo'lay.
Bu gap qizga ma'qul bo'libdi. Shahzoda qizni shaharga olib borib, qirq kecha-yu qirq kunduz to'y qilib uni o'z nikohiga olibdi. Oradan besh yil o'tibdi. Ular ikki farzand ko'rishibdi. Bir kuni qiz devorga chiqib qarasa, bir to'p karvon o'tib borayotgan ekan. Uni ko'rgan qiz otasini eslab yig'lay boshlabdi. Shu payt hovliga kirib kelgan shahzoda:
— Nega yig'layapsiz? — deb so'rabdi.
— Mening sizga tekkanimga besh yil bo'ldi. Siz bir bora ham mening otamni eslamadingiz. Otamni ko'rgim kelib qoldi, — deb javob beribdi qiz.
— Unda tayyorgarchilik ko'ring. Men vazirning o'g'lini sizga hamroh qilay, — debdi shahzoda. Uch kundan so'ng shahzoda vazirning o'g'li bilan malikani baquvvat navkarlar himoyasida otasining yurtiga kuzatib qo'yibdi. Ular bir hafta yo'l yurishibdi. Bir kuni tahorat olgani chiqqan vazirning o'g'li chodirning ichida o'tirgan malikaga ko'zi tushib, unga oshiq bo'lib qolibdi. Shu zahotiyoq niyati buzilib, kunni ming azobda kech qilibdi. Oqshom chog'i ular qo'nalg'aga qo'nishgach, malikaga odam qo'yibdi.
Malika: — Ikki bolam bor, ularning yuziga oyoq qo'yib nomusimni bulg'amayman, — debdi. Vazirning o'g'li bu kunni g'am bilan o'tkazib, keyingi qo'nalg'aga borganlarida kechasi malikaning chodiriga kiribdi. Malika ikki o'g'lini ikki yoniga olib yotgan ekan. U vazirning o'g'lining talabiga ko'nmagach, to'ng'ich o'g'lini bo'g'izlab o'ldiribdi. Yana qiyin qistovga olsa ham malika unamabdi. Vazirning o'g'li uning ikkinchi o'g'lini ham o'ldiribdi, malika hasrat o'tida yonib, oxiri bunday deb so'z beribdi:
— Bugun men tunni ikki o'g'limning motami bilan o'tkazay, ertaga sizning ixtiyoringizga o'tay.
Vazirning o'g'li chorasiz qolib, «ma'qul» deb, qaytib chiqib uyquga ketibdi. Malika ikki o'g'lini chodirning ichiga ko'mib, o'zi erkakcha kiyinib qochibdi. Vazirning o'g'li uyg'onib chodirga odam kiritsa, malika yo'q. Navkarlari bilan uni har qancha izlasa ham topa olmay, oxiri shahzodaning huzuriga qaytib:
— Sizning xotiningiz bir kechasi bizni uxlatib qo'yib, ikki o'g'li bilan yo'qolib qoldi. Har qancha izlasak ham topa olmadik, — debdi.
Shahzoda bu gapga ishonmay, qizni izlash taraddudiga tushibdi. Yana unga vazirning o'g'li hamroh bo'libdi. Shahzoda qizning otasi yashab turgan shaharning nomini eslab, uni so'rab-so'roqlab topib borgunicha oradan ancha vaqtlar o'tibdi. Nihoyat qizning otasi yashab turgan shaharni topib borib, bo'lgan voqealarni gapirib beribdi. Hammalari yig'i-sig'i qilganlaridan keyin, ovqatlangani o'tirishibdi. Qiz ham qochib kelib, otasining podachisiga uchrabdi. Oti bilan erkakcha libosini podachiga yechib berib, o'zi podachining liboslarini kiyib, uni ozod qilib yuboribdi. Otasiga sezdirmay poda boqib yurgan ekan, otasi unga ziyofat uchun bir qo'y keltirishni buyuribdi. Qizning otasi shu kungi ziyofatga podshoni, domlani chaqirgan ekan. Bazm rosa qiziganida o'tirganlar ertak talab qilishibdi. Na boydan, na podshodan bir ertak chiqmabdi. Ziyofatda pishir-tushirga qarashib yurgan podachi suratidagi qiz buni ko'rib:
— Shohimiz ma'qul ko'rsalar, men bir ertak aytib bersam, — debdi.
— Mayli, ayta qol, eshitib ko'raylik, — debdi podsho.
— Eshitganimni aytaymi, ko'rganimnimi? — debdi malika.
— Ko'rganingni ayt.
Malika boshidan o'tgan savdolarni ayta boshlabdi. So'z savdogarga yetganda, savdogar o'z ko'nglida «menga o'xshagan yana boshqa birov shundoq qilgan ekan shekilli», deb o'ylabdi. Domla ham, vazirning o'g'li ham, shahzoda ham shundoq deb o'ylashibdi. Oxirida qiz o'zini oshkor qilgan ekan, podsho vazirning o'g'li bilan domlani dorga osishga hukm qilibdi.
|
| |
| |
