Дата: Seshanba, 06-Dek-2011, 18:10 | Сообщение # 16
Peshqadam
Группа: Ishonchli
Сообщений: 4085
Статус:
Shunday qilib, kun chiqmasidan burunroq fitnachilardan biri tuyaga o'q otdi. Tuya tuya dahshatli bir tarzda bo'kirdi. Solih tuyaning ovozini eshitib qo'rquvla uyg'ondi. Ayrim insonlar tuyaning ovozini eshitgan zahoti qochib qoldi. Faqat fasidchi odamgina qochmadi. Solih tuyasi o'ldirilganini bildi. Ko'p ezildi. Bu ishlari uchun Samud qavmiga buyuk bir azob kelajagini tushundi. Alloh (j.j) o'ziga iymon keltirganlarni shaharni tark etishlariga amr qildi. Chunki uch kundan so'ng shaharda qolganlarning hammasi halok qilinishi kutilardi. Solih qavmiga shunday dedi: - Alloh sizdan g'azablandi, uch kundan so'ng U sizga azob yuboradi. Uch kundan so'ng shahar xalqi dahshatli bir qichqiriqni eshitdilar. Qo'rquvdab qalblari parchalanib ketdi. Hamma yoqni dahshat qopladi. Odamlar qo'rquv, iztirobning shiddatidan tizzalab o'tirib qoldi va shu shaklda halok bo'ldilar. Yolg'iz qoyalar ichida uylari uyum-uyum bo'lib qoldi. Zulmlari va Allohga ishonmaganliklari uchun ularga buyuk bir azob yetdi. Ulardan so'ng keladigan qavmlar uchun esa bu bir ibrat bo'lib qoldi...
Дата: Seshanba, 27-Dek-2011, 17:33 | Сообщение # 18
Peshqadam
Группа: Ishonchli
Сообщений: 7142
Статус:
Ibrohim a.s. va Ismoil a.s.
Qadim-qadim zamonda, 4000 yil avval, uzoq-uzoqdagi Iroq davlatining Ur degan joyida bir chaqaloq tug’ildi. Unga Ibrohim deb ism qo’yishdi.
Ibrohim rahmdil, yumshoq tabiat va sof dinlik bulganligi uchun Alloh Taolo uni yoshligidan hikmat sohibi qildi. Alloh undan shunday hursand ediki Ibrohimni o’z do’sti deb atadi.
Ibrohim katta bo’lganidan so’ng ulug’ payg’ambar Ibrohim alayhissalom bo’ldi. Ibrohim alayhissalom Allohning so’zini o’zlarining yashaydigan yurtlarida tarqatdilar. Keyinchalik Shom, Falastin va Misrga sayohat qildilar.
Ibrohim alayhissalomning ayollari Hojar go’zal bir o’g’il tug’dilar. Alloh Taolo Ibrohim alayhissalomga ayollari hamda Ismoil deb ism qo’yishgan chaqaloqlari bilan birga hozir biz Makka shahri deb bilgan yerga safar qilishga buyurdi. Ular uzoq yurishdi va nihoyat Safo va Marva nomli tog’larning o’rtasidagi kimsasiz yerga yetib kelishdi. U paytda hali Makka shahrining o’rnida hech nima yo’q edi. Ibrohim alayhissalom Hojar onamizga tog’larning birining oldida o’t’rishni buyurdilar va o’zlari keta boshladilar.Ayollari norozi bo’lib, “Bizni nega yolg’iz tashlab ketmoqdasiz? Halok bo’lishimiz uchunmi ?” - deb so’radilar. Iborhim alayhissalom : “Robbim shunday qilishni buyurdi”- dedilar. Shunda Hojar onamiz yengil tortib, “Alloh shunday qilishni buyurgan bo’lsa U bizni vafot etishimizga yo’l qo’ymaydi”- dedilar.
Дата: Seshanba, 27-Dek-2011, 17:33 | Сообщение # 19
Peshqadam
Группа: Ishonchli
Сообщений: 7142
Статус:
Biroz vaqt o’tgach Ismoil chanqab yig’lay boshladi. Hojar onamiz nima qilishni bilmay bir tog’dan boshqa toqqa yugura boshladilar, lekin u yerda na suv, na suv bera oladigan odam bor edi. Shu damda Alloh Taolo mo’jiza yaratdi – Ismoilning oyog’i ostidan buloq otilib chiqdi. Hojar onamiz buloqni uzoq masofadan ko’rib, “Zamzam” deb qichqirib yubordilar. “Zamzam” degani Bobil tilida “Suv” ma’nosini anglatadi. Hojar onamiz yugurib kelib, chanqagan chaqaloqqa ichish uchun suv berdilar. Shunday qilib uning hayoti saqlanib qoldi. Bu buloq esa hozirda ham mavjud bo’lib, “Zamzam” nomi bilan mashhurdir.
Дата: Seshanba, 27-Dek-2011, 17:33 | Сообщение # 20
Peshqadam
Группа: Ishonchli
Сообщений: 7142
Статус:
Ismoil va uning onasi o’sha vodiyda yashay boshlashdi va Zamzam bulog’i tufayli odamlar u yerga kelib, asta-sekin o’rnasha boshlashdi. Bir qancha vaqt o’tgandan so’ng u yerda kichik shaharcha barpo bo’ldi, keyinchalik u shaharcha “Makka” deb nomlandi.
Дата: Seshanba, 27-Dek-2011, 17:34 | Сообщение # 21
Peshqadam
Группа: Ishonchli
Сообщений: 7142
Статус:
Ibrohim a.s. farzandlari va ayollarini ko’rishga kelib turardilar. O’g’ilchalari go’zal tabiat og’ushida, axolisi butparast bo’lgan gavjum shaharlardan uzoqda go’zal bir tarzda ulg’ayar edi. Bir kecha Ibrohim a.s. tushlarida o’g’illari Ismoil a.s. ni qurbon qilayotganlarini ko’rdilar. Bu Alloh Taoloning buyrug’i edi. Ismoil hali yosh bola edi, lekin Ibrohim a.s. unga tushlari haqida aytib berdilar. Ismoil mard bola edi. U uni yaratgan Allohning buyrug’iga bo’ysunishga tayyor edi. Ismoil ikkilanmasdan otasiga : “Otajon, sizga nima buyurilgan bo’lsa, shuni bajaring. Inshaallah siz mening Allohga sadoqatimni ko’rasiz,” dedi Ibrohim a.s. o’g’lini qurbonlik qilish uchun olib ketdilar. Ular hozirgi kunda “Mino” nomi bilan tanilgan, Makka oldidagi vodiyga yetib borishganda Shayton paydo bo’ldi va ularni yo’llaridan qaytarishga harakat qildi. Ibrohim a.s. bir nechta mayda toshlarni yerdan olib, ularni Shaytonga otdilar. Kichik Ismoil va uning onasi ham bu amalni qaytarishdi. Ibrohim a.s. Ismoilni qurbonlik qilish uchun pichoqni chiqarganlarida Alloh Taolo farishta Jabroil a.s.ni qo’zichoq bilan yubordi.“Bu qo’zichoqni qurbon qil. Ismoilni qurbon qilma” – dedi Jabroil a.s. Alloh Ibrohim a.s. o’z sevimli farzandini qurbonlik qilish uchun tayyor bo’lganidan shunchalik hursand bo’ldiki, ul voqea sodir bo’lgan kuni Qurbon Hayiti bayramini nishonlashga amr etdi. Har yili musulmonlar Ibrohim a.s.ning Allohga bo’lgan itoatini nishonlab, jonlik qurbon qilishadi.
Дата: Seshanba, 27-Dek-2011, 17:34 | Сообщение # 22
Peshqadam
Группа: Ishonchli
Сообщений: 7142
Статус:
Ismoil a.s. kuchli va mehribon yigit bo’lib voyaga yetdilar. Alloh Taolo Ibrohim a.s. va Ismoil a.s. ga Allohning uyini – Makkadagi Ka’bani qurishni buyurdilar. Ular yaqin atrofdagi tog’lardan toshlarni olib kelib qurilishni boshlashdi. Bu muqaddas tuproq uchun Ibrohim a.s. duo qildilar: “Allohim, bu yerni havfsiz qil va odamlarini Allohga va Ohiratga ishonadigan qil”.Ibrohim a.s. va Ismoil a.s. Ka’baning asosini qurib bo’lishganda duo qilishdi: “Allohim, buni bizdan qabul et! Sen barcha narsani ko’rguvchi va eshitguvchisan. Allohim bizni va avlodimizni itoatkorlardan qil hamda bizga ibodat qilish yo’llarini ko’rsat”. Ular yana oilalaridan odamlarga hikmat o’rgatadigan va ularning dinini poklaydigan payg’ambar tug’ilishi uchun duo qildilar. Ularning duolari ko’p yillardan so’ng Payg’ambar Muhammad s.a.v. tug’ilishi bilan ijobat bo’ldi.Alloh Taolo Ibrohim a.s.ga ibodat qilishga kelgan odamlar foydalanishi uchun Ka’bani tozalashni buyurdi. Alloh Taolo : “Odamlar orasida (yurib ularni) hajga chorlagin: ular sen sari piyoda va har qanday tuyada uzoq yo'llardan kelurlar” (22:27) – dedi.Shunday qilib Alloh Taolo har bir musulmon erkak va ayolga, agarda sog’lig’i yo’l qo’ysa va mablag’i yetsa, hayoti mobaynida bir bora Haj qilishni buyurdi.
Дата: Seshanba, 27-Dek-2011, 17:35 | Сообщение # 23
Peshqadam
Группа: Ishonchli
Сообщений: 7142
Статус:
Haj Islomning besh asoslaridan biridir. Zulhijja oyining 8 chisidan 13 chisigacha dunyoning turli chekkalaridan kelgan musulmonlar Haj ibodatini ado etishadi. Ular Alloh buyrug’ini bajarish va Ibrohim a.s.ning amallarini eslash uchun yig’ilishadi.
Дата: Yakshanba, 16-Dek-2012, 16:09 | Сообщение # 24
Peshqadam
Группа: Ishonchli
Сообщений: 4085
Статус:
Chaqimchilik jazosi Abubakr ibn Abdulloh shunday hikoya qiladi: Bir podshohning dono vaziri bor edi. Har kuni podshohning yoniga kirganda: «Yaxshilik qilganga yaxshilik qil, badkorga o‘zining badkorligi kifoya»,— derkan. Podshoh u vazirni hurmat qilardi. Ammo mulozimlardan biri u dono vazirni ko‘rolmasdi. Bir kun u hasadchi mulozim podshohga aytdi: — Vaziringiz doimo sizni yomonlab: «Podshohning og‘zidan badbo‘y, sassiq hid keladi, yaqiniga borishga aslo toqat qila olmayman»,— deydi. Podshoh hasadchidan: — Bu so‘zingga dalil ko‘rsata olasanmi?—deb so‘radi. Hasadchi: — Vazirni huzuringizga chaqiring, burnini tutib kirsa, to‘g‘ri so‘zlaganimni bilasiz,— dedi. Nobakor mulozim podshoh yonidan chiqib, vazirning yoniga bordi, uyiga ziyofatga taklif qildi. Vazir mehmon bo‘lib kelgach, uni sassiq sarimsoq qo‘shilgan ovqat bilan ziyofat qildi. Vazir ziyofat tamom bo‘lgandan keyin hasadchining uyidan chiqib, to‘ppa-to‘g‘ri podshohning yoniga bordi. Podshoh: «Yaqinroq kel!» degach, vazir «tag‘in podshoh sassiq sarimsoq hididan behuzur bo‘lmasin» deb burnini tutib podshohga yaqinroq bordi. Podshoh buni ko‘rgach, mulozimning so‘zi to‘g‘ri ekaniga ishondi. Podshohning bir odati bor edi: kimga iltifot yoki g‘azab qilsa, xat yozib muhrlab: «Bu xatimni mening saroyim boshlig‘i qo‘liga ber»-—deb xatni u kishiga topshirardi. Saroy boshlig‘i xatni o‘qib podshoh nima buyurgan bo‘lsa, uni amalga oshirardi. Podshoh odati bo‘yicha xat yozib, muhrlab vazirga berdi, saroy boshlig‘iga topshirishni buyurdi. Vazir xatni olib ketarkan, yo‘lda hasadchi mulozim uchrab qolib vazirdan: — Bu nima xat?—deb so‘rab qoldi. Vazir: «Podshoh menga qimmatbaho libos in’om qildi»,— dedi. Chindan ham u shunday o‘ylagandi. Mulozim vazirga yalinib-yolvorib: — Ikkimizning yaxshi tanishligimiz hurmati xatni menga bering, libosni men olay, bu esa sizning qilgan zo‘r iltifotingiz bo‘ladi, bu iltifotingizni hech vaqt unutmayman,— dedi. Vazirning rahmi kelib, xatni unga topshirdi. Hasadchi sevinib, xatni olib borib saroy boshlig‘iga topshirdi. Saroy boshlig‘i xatni o‘qib ko‘rib mulozimlariga: — Bu odamni o‘ldiringlar, podshoh shunday buyuribdi, podshoh amrini darhol bajo keltiring!— dedi. Saroy boshlig‘ining buyrug‘ini eshitib, hasadchi: — Bu xat vazirga berilgan xat edi, men undan tilab olgandim!—deb dod-faryod qila boshladi. Saroy boshlig‘i bu voqeani podshohga ma’lum qildi. Podshoh buni yaxshilab taftish qilgach, hasadchining sarimsoq qo‘shgan taom bilan vazirni ziyofat qilgani, vazir ehtiyot yuzasidan burnini tutgani podshohga ma’lum bo‘ldi, vazirning gunohsiz ekanini bilib, uning martabasini yana oshirdi. Hasadchiga esa qattiq jazo berdi. Podshoh vaziriga: — Har kuni yonimga kirganingizda birinchi so‘zingiz «yaxshilik qilganga yaxshilik qil, badkorga o‘zining badkorligi kifoya» deguchi edingiz, haq ekansiz, hasadchining badkorligi uning o‘z boshiga yetdi,— dedi.
Дата: Chorshanba, 19-Dek-2012, 09:13 | Сообщение # 25
Peshqadam
Группа: Ishonchli
Сообщений: 4085
Статус:
Тишланган тирноқчалар.
Бор эканда йўқ экан, бир-биридан аҳил ака-ука тирноқчалар яшар экан. Уларни Қайчи хола жуда яхши кўрар экан. Нега десангиз Қайчи хола тирноқчаларнинг тозалиги , озодалиги ва энг муҳими ўсиб кетмаслигини доимо назорат қилиб пардозлаб турар экан. Аммо тирноқчалар Қайчи холанинг ташрифидан ҳар дойим ҳам хурсанд бўлавермас эканлар. - Уф, Қайчи хола намунча бизни тергамасалар “Ўсиб кетманг, озода бўлинг” деяверадилар-а! - Нимасини айтасан,- деб гапга аралашибди иккинчи тирноқча,- Ҳаммамизни назорат қилсалар ҳам чарчамайдилар-а.... -Янги пардозчи топишимиз керак. Замонавий қилиб қўярмиди. Тирноқчалар эълон ёзиб янги пардозчи қидира бошлашибди. Бир куни Қайчи хола келса тирноқчалар хурсанд бўлиб бошларини кўрсатишибди. - Сизга иш қолмади Қайчи хола! - Нега ундай деяпсиз? - Дилшод деган бола борку, ўша бизларни замонавий қилиб... - Яна-чи, у ўсган қисмимизни тишлаб иштаҳа билан еб қўйди!. Қайчи хола қараса барча тирноқчаларнинг боши ғадир-будир қилиб тишланган экан. У ойнага қараб ўз аксларидан мамнун турган тирноқчаларга қараб афсус ила бош чайқабди. - Дилшод жуда ёмон иш қилибди. Сизларни замонавий қиламан деб, ўз саломатлигига зиён етказганини билмабди-да! Ахир унинг ошқозони оғриши мумкин! Тирноқчаларни ҳам еб бўладими? Қолаверса бугун бўлмаса эртага сизларга ҳам микроб тушиб яра тошиб кетиши мумкин. Тирноқчалар Қайчи холанинг куюниб айтган сўзларига эътибор беришмабди. -Бошқа тирноқчаларга бораверинг! Биз энди фақат Дилшод билан дўст бўламиз. Қайчи хола уларга гап тушунтира олмай кетиб қолибди. Бир куни Қайчи хола улардан хабар олса тирноқчалар йиғлаб ўтиришган экан. - Сизларга нима бўлди?- деб сўрабди у ахволни тушуниб турган бўлса ҳам. Тирноқчалар бадтар йиғлаб юборишибди ва бошларини кўрсатишибди. - Манавини қаранг, Дилшод бизларни тишлайвериб яра қилиб ташлади. Қайчи хола тишланган ва микроблардан қизариб, шишиб кетган тирноқчаларга жуда раҳми келибди. Дарҳол шифокорни чақирибди... Тирноқчалар аччиқ малҳамларни татиб, Қайчи холани бошқа хафа қилмасликка келишиб олишибди. Дилшод эса оғриган ошқозони ва малҳам сурилган тирноқчаларига қараб астойдил улардан кечирим сўрабди ва ҳеч қачон уларни тишламасликка сўз берибди.
Дата: Yakshanba, 23-Dek-2012, 10:36 | Сообщение # 26
Peshqadam
Группа: Ishonchli
Сообщений: 2946
Статус:
Podachi haqida hikoya
O'tgan zamonda bir karvonchi boy bo'lgan ekan. Uning aqlli bir o'g'li va nihoyatda chiroyli bir qizi bor ekan. Kunlarning birida bu karvonchi safarga bormoqchi bo'lib, o'g'lini ham o'ziga hamroh qilib olibdi. Qizini esa unga saboq berayotgan domlasiga omonat qilib topshiribdi. Ular safarga ketgach, ikki oydan so'ng domlaning xotin, bola-chaqalarini podshohning xotini ziyofatga chaqiribdi. Ular bilan birga qiz ham safarga tayyorlana boshlabdi.
O'tgan zamonda bir karvonchi boy bo'lgan ekan. Uning aqlli bir o'g'li va nihoyatda chiroyli bir qizi bor ekan. Kunlarning birida bu karvonchi safarga bormoqchi bo'lib, o'g'lini ham o'ziga hamroh qilib olibdi. Qizini esa unga saboq berayotgan domlasiga omonat qilib topshiribdi. Ular safarga ketgach, ikki oydan so'ng domlaning xotin, bola-chaqalarini podshohning xotini ziyofatga chaqiribdi. Ular bilan birga qiz ham safarga tayyorlana boshlabdi. Buni ko'rgan domla: — Siz, — depti qizga, — birovning omonati, men to'yga borishingizni ma'qul ko'rmayman.
Qiz noiloj domlaning uyida qolibdi. Tushga yaqin domla qizni chaqirib: — Uydagilar qaytmadi. Siz menga tahorat uchun suv hozirlab bersangiz, - debdi. Qiz oftobada suv keltirgan ekan, domla oftobadagi suvni olmay, qizning bilagidan tutib: — Meni qiynamang... - debdi.
Qiz qo'lidagi oftoba bilan domlaning peshanasiga tushirgan ekan, uning peshanasi yorilib ketibdi. U qon bilan ovora bo'lib qolibdi. Qiz fursatni g'animat bilib, domlaning qo'lidan qochib o'z hujrasiga kirib olibdi. Shu kuniyoq domla qizning otasiga: «Sizning qizingiz buzilib ketdi. Endilikda mening gapimga kirmay qo'ydi. O'zingiz bir chora ko'ring...» — deb xat yozibdi. Xatni olgan karvonchi o'z o'g'liga: «Borib singlingni o'ldirib, bir qoshiq qonini olib kel!..» — deb buyuribdi. Yigit kelib singlisini cho'lga olib chiqibdi, biroq o'ldirishga ko'zi qiymay:
— Singlim, sen o'z joningning g'amini ye. O'z kuningni o'zing ko'r. Men sening o'rningga birorta kuchuk topib, o'ldirib qonini olib boray, — deya uni qo' yib yuboribdi. Qiz cho'l kezib ketibdi.
Endi so'zni boshqa yerdan eshitaylik. Shu yerga yaqin bir shahar podshosining kelishgan bir o'g'li bor ekan. U vazirning o'g'li bilan ovga chiqib, qush solsa, qush uchib kelib bir buloq boshidagi chinorga qo'nibdi. Shahzoda buloq boshiga kelib qarasa, bir sohibjamol qiz yashirinib turgan emish. Shahzoda qizning qoshiga kelib:
— Siz odamzotmi yoki parizotmisiz? Bu yerga qanday kelib qoldingiz? — deb so'rabdi. Qiz boshidan o'tganlarni aytib beribdi.
— Undoq bo'lsa, — debdi shahzoda, — men sizga qiyomatlik yoldosh bo'lay.
Bu gap qizga ma'qul bo'libdi. Shahzoda qizni shaharga olib borib, qirq kecha-yu qirq kunduz to'y qilib uni o'z nikohiga olibdi. Oradan besh yil o'tibdi. Ular ikki farzand ko'rishibdi. Bir kuni qiz devorga chiqib qarasa, bir to'p karvon o'tib borayotgan ekan. Uni ko'rgan qiz otasini eslab yig'lay boshlabdi. Shu payt hovliga kirib kelgan shahzoda:
— Nega yig'layapsiz? — deb so'rabdi.
— Mening sizga tekkanimga besh yil bo'ldi. Siz bir bora ham mening otamni eslamadingiz. Otamni ko'rgim kelib qoldi, — deb javob beribdi qiz.
— Unda tayyorgarchilik ko'ring. Men vazirning o'g'lini sizga hamroh qilay, — debdi shahzoda. Uch kundan so'ng shahzoda vazirning o'g'li bilan malikani baquvvat navkarlar himoyasida otasining yurtiga kuzatib qo'yibdi. Ular bir hafta yo'l yurishibdi. Bir kuni tahorat olgani chiqqan vazirning o'g'li chodirning ichida o'tirgan malikaga ko'zi tushib, unga oshiq bo'lib qolibdi. Shu zahotiyoq niyati buzilib, kunni ming azobda kech qilibdi. Oqshom chog'i ular qo'nalg'aga qo'nishgach, malikaga odam qo'yibdi.
Malika: — Ikki bolam bor, ularning yuziga oyoq qo'yib nomusimni bulg'amayman, — debdi. Vazirning o'g'li bu kunni g'am bilan o'tkazib, keyingi qo'nalg'aga borganlarida kechasi malikaning chodiriga kiribdi. Malika ikki o'g'lini ikki yoniga olib yotgan ekan. U vazirning o'g'lining talabiga ko'nmagach, to'ng'ich o'g'lini bo'g'izlab o'ldiribdi. Yana qiyin qistovga olsa ham malika unamabdi. Vazirning o'g'li uning ikkinchi o'g'lini ham o'ldiribdi, malika hasrat o'tida yonib, oxiri bunday deb so'z beribdi:
— Bugun men tunni ikki o'g'limning motami bilan o'tkazay, ertaga sizning ixtiyoringizga o'tay.
Vazirning o'g'li chorasiz qolib, «ma'qul» deb, qaytib chiqib uyquga ketibdi. Malika ikki o'g'lini chodirning ichiga ko'mib, o'zi erkakcha kiyinib qochibdi. Vazirning o'g'li uyg'onib chodirga odam kiritsa, malika yo'q. Navkarlari bilan uni har qancha izlasa ham topa olmay, oxiri shahzodaning huzuriga qaytib:
— Sizning xotiningiz bir kechasi bizni uxlatib qo'yib, ikki o'g'li bilan yo'qolib qoldi. Har qancha izlasak ham topa olmadik, — debdi.
Shahzoda bu gapga ishonmay, qizni izlash taraddudiga tushibdi. Yana unga vazirning o'g'li hamroh bo'libdi. Shahzoda qizning otasi yashab turgan shaharning nomini eslab, uni so'rab-so'roqlab topib borgunicha oradan ancha vaqtlar o'tibdi. Nihoyat qizning otasi yashab turgan shaharni topib borib, bo'lgan voqealarni gapirib beribdi. Hammalari yig'i-sig'i qilganlaridan keyin, ovqatlangani o'tirishibdi. Qiz ham qochib kelib, otasining podachisiga uchrabdi. Oti bilan erkakcha libosini podachiga yechib berib, o'zi podachining liboslarini kiyib, uni ozod qilib yuboribdi. Otasiga sezdirmay poda boqib yurgan ekan, otasi unga ziyofat uchun bir qo'y keltirishni buyuribdi. Qizning otasi shu kungi ziyofatga podshoni, domlani chaqirgan ekan. Bazm rosa qiziganida o'tirganlar ertak talab qilishibdi. Na boydan, na podshodan bir ertak chiqmabdi. Ziyofatda pishir-tushirga qarashib yurgan podachi suratidagi qiz buni ko'rib:
— Shohimiz ma'qul ko'rsalar, men bir ertak aytib bersam, — debdi.
— Mayli, ayta qol, eshitib ko'raylik, — debdi podsho.
Malika boshidan o'tgan savdolarni ayta boshlabdi. So'z savdogarga yetganda, savdogar o'z ko'nglida «menga o'xshagan yana boshqa birov shundoq qilgan ekan shekilli», deb o'ylabdi. Domla ham, vazirning o'g'li ham, shahzoda ham shundoq deb o'ylashibdi. Oxirida qiz o'zini oshkor qilgan ekan, podsho vazirning o'g'li bilan domlani dorga osishga hukm qilibdi.[/size]
Сообщение отредактировал ilyosbek - Yakshanba, 23-Dek-2012, 10:39
Дата: Yakshanba, 23-Dek-2012, 10:41 | Сообщение # 27
Peshqadam
Группа: Ishonchli
Сообщений: 2946
Статус:
Qaldirg`och bilan beshiktervatar
Yozda bor ekan, qishda yo`q ekan. O`z bolalaridan qaldirqochning ko`ngli to`q ekan. U qishda hindiston, Afg`oniston kabi issiq mamlakatlarga uchib ketar ekan-da, bahorda yana O`zbekistonga qaytib kelarkan.Tumshug`ida loy tashib, xohlagan uyining to`siniga in qurarkan.Tuxum qo`yarkan. Bola ocharkan.
Qaldirg`och bilan beshiktervatar.
(ertak)
Yozda bor ekan, qishda yo`q ekan. O`z bolalaridan qaldirqochning ko`ngli to`q ekan. U qishda hindiston, Afg`oniston kabi issiq mamlakatlarga uchib ketar ekan-da, bahorda yana O`zbekistonga qaytib kelarkan.Tumshug`ida loy tashib, xohlagan uyining to`siniga in qurarkan.Tuxum qo`yarkan. Bola ocharkan.
Bolalariga juda mehribon ekan. Hech kim qaldirg`ochning uyini buzmas, bolalariga qo`l tegizmas ekan.
Kunlardan bir kun qaldirg`och o`rik shoxiga qo`nib, bolalari uchun yemish axtarayotgan ekan, bo`yni, oyoqlari uzun, ko`k ko`ylakli bir hasharotga ko`zi tushibdi. U qaldirhoch uni tanimapti.
-Oting nima? Nima ish qilasan?-deb so`rapti.
-Otim Beshiktervatar. Odamlarni chaqadigan chivin, qora pashshalarni yeb yuraman,-debdi yangi tanish.
-Sen ham odamlarga ziyon keltirmas ekansan,-jilmayib vijirlabdi qaldirg`och.-Kel, ikkalamiz o`rtoq bo`laylik.
-Juda yaxshi,-debdi xursand bo`lib Beshiktervatar.
Bir kuni qaldirg`och polaponlariga og`zida ovqat olib kelsa, ular qiy-chuvlashib, dodlashayotgan emish."Bolalarimga nima bo`ldi ekan?" deya iniga yaqinlashib bunday qarasa, bir chipor ilon kenjatoyini yutayotgan emish. qaldirqoch bor ovoz bilan: "Bolalarimdan ajralib qolyapman, yordam beringlar, yordam!"-deb qichqiribdi.Chumchuqlar chirillab, qakkalar kakkilashibdi.
Biroq yordamga kelishmabdi. Shunda qaldirg`och Beshiktervatarning oldiga shamoldek uchib kelib,voqeani aytibdi.
-Tezroq meni tishla, uyingga olib bor,-debdi Beshiktervatar. Qaldirg`och o`rtog`ining belidan tishlab, yana shamoldek uchib, inining oldiga olib kelibdi. Ilon bu paytda qaldirg`ochning bir bolasini yeb bo`lib, zaharli tillarini cho`zgancha , ikkinchisiga hamla qilayotgan ekan. Birdan uning ko`zi Beshiktervatarga tushibdiyu qotib qolibdi. Beshiktervatar bir chang solib, ilonning o`ng ko`zini o`yib olibdi. Ilon shilq etib yerga tushibdi. Og`zini katta-katta ochib jon beribdi.
Ona qaldirg`och Beshiktervatardan juda xursand bo`libdi. Shundan beri ularning do`stligi buzilmas ekan.
Дата: Yakshanba, 23-Dek-2012, 10:45 | Сообщение # 28
Peshqadam
Группа: Ishonchli
Сообщений: 2946
Статус:
Donishmand cho‘pon
O‘tgan zamonda bir podsho bo‘lgan ekan. U hamma narsadan ham otni yaxshi ko‘rar ekan. Kunlardan bir kun, podsho otxonaga kirib qarasa, otlari ancha oriqlab qolgan emish. Podsho otboqarini chaqirib:
— Otlar nima uchun oriqlab qoldi? — deb so‘rabdi. Otboqar podshoning g‘azabidan qo‘rqib:
— E janobi oliylari, otlaringiz bir necha kundan buyon yem-beda yemay, zo‘r berib kishnaydilar. Shahardan chetroqda boshqa otlar bo‘lsa kerak. O‘sha otlarning ovoziga bular beda yemasdan qo‘ygan bo‘lsalar kerak, deb o‘ylayman, — debdi
Podsho o‘ng qo‘l vazirini chaqirib:
— E dono vazir, navkarlar bilan shahar tashqarisiga chiq, boshqa otlarni kishnab otlarimning tinchligini buzmaydigan qilib kel! — debdi. Vazir podshoga ta’zim qilib:
— E, podshohim, farmoningiz bekamu ko‘st o‘z yerida qaror topgay, — deb navkarlari bilan shahardan tashqariga chiqib ketibdi, yurib-yurib, shahardan yigirma-o‘ttiz chaqirim narida bo‘lgan bir toqqa yetibdi. Toqqa chiqib ko‘rsalar, bir cho‘pon yilqilarini o‘tloqqa qo‘yib, o‘zi bir katta xarsang toshning ustida cho‘zilib yotgan emish. Vazir cho‘ponning oldiga borib:
— E, ahmoq cho‘pon, hamma yilqilaringni o‘tloqqa qo‘yib yuborib, kishnatib, ularning ovoziga mast bo‘lib yotibsan. Shaharda bo‘lsa sening otlaringning kishnashini eshitib, podshoning otlari beda yemay ozib qolmoqda. Men senga tezda otlaringning og‘izlarini bog‘lab qo‘yishni buyuraman. Agarda buyrug‘imdan bo‘yin tovlar ekansan o‘zingni jallodga, otlaringni podshoga tortiq qilaman, — debdi.
Cho‘pon hayron bo‘lib, noiloj vazirning aytganlarini qilishga majbur bo‘libdi, yilqilarning og‘izlarini latta bilan bog‘labdi. Keyin otlarini bu falokatdan qutqazish yo‘lini o‘ylab, u bir qarorga kelibdi. Yaylovda yurgan bir katta tuyani va soqoli ikki qarich keladigan bir takani ushlab kelib, dadasidan qolgan bir eski kamon bilan o‘qlarini olib, shaharga qarab ravona bo‘libdi. Cho‘pon shahar qal’asidan ichkariga kirib, rastaga boribdi. Rastada nog‘ora chalib o‘tirganlarning nog‘orasini otib yora beribdi. Nog‘orachilar cho‘ponning bu ishidan sarosimaga tushibdilar, o‘rdaga borib cho‘ponning ustidan arz qilibdilar. Podsho o‘z yonidagi vaziriga cho‘ponni ushlab, huzuriga keltirishni buyuribdi. Vazir navkarlar bilan shahar bozoriga borib qarasa, tuyaga minib, bir takani o‘ngarib olgan bir cho‘pon yigit duch kelgan nog‘orani kamon bilan otib yorayotgan emish. Vazir navkarlariga:
— Bu beboshni ushlanglar! — deb buyuribdi. Navkarlar cho‘ponni tuyadan tushirib, qo‘lini orqasiga bog‘lab, tuyasi bilan takasini yetaklab, podsho huzuriga olib kelibdilar
Podsho cho‘pondan:
— Sen kimsan, nima uchun shahar nog‘orachilarining og‘oralarini otayotibsan? — deb so‘rabdi.
Cho‘pon:
— Men shahar yaqinidagi tog‘da yashovchi xalqdan elchi bo‘lib keldim, — debdi
— Elchilik qilishga sendan boshqa tuzukroq odam yo‘q ekanmi? — debdi. Cho‘pon hayron bo‘lib, podshodan so‘rabdi:
— Sizga qanday tuzukroq odam kerak? Men ham oyoq-qo‘lli odamman-ku, — debdi. Podsho g‘azablanib:
— Men sendan kiyimi yangiroq, bo‘yi balandroq, soqoli uzunroq odam yo‘q edimi, deb so‘rayapman, — debdi. Cho‘pon javob berib:
— Sizga bo‘yi baland, kiyimi yangirog‘i kerak bo‘lsa, mana mening tuyam, u yaqinda tullagan, bo‘yi ham baland. Agarda soqoli uzunrog‘i kerak bo‘lsa, mana mening takam, naq soqoli ikki qarich. Agar sizga aqlliroq odam kerak bo‘lsa, mana mening o‘zim. Menga har qancha savolingiz bo‘lsa beravering, — debdi.
Podsho cho‘ponning bu javobidan keyin:
«— Hay mayli, bo‘lmasa sen elchi ekansan, nima uchun shahardagi nog‘oralarni yorib tashlading? — deb so‘rabdi.
Cho‘pon:
— Shaharingizda har kuni nog‘ora chalinadi. Nog‘ora ovoziga bizning yaylovdagi yilqilarimiz hurkib, tek turmay qo‘ydilar. Nog‘oralarning ovozini o‘chirsam zora yilqilarim tek tursalar, deb ko‘ringan nog‘oralarni yora berdim, — debdi.
Podsho cho‘ponning javobidan kulib:
— Shahardan yigirma-o‘ttiz chaqirim uzoqda bo‘lgan otlarning nog‘ora ovoziga tek turmasliklari hech aqlga to‘g‘ri keladimi? Bu bo‘lmagan gap, — debdi. Cho‘pon ham podshodan:
— Shahardan yigirma-o‘ttiz chaqirim narida bo‘lgan otlarning kishnashiga shahardagi otlarning beda yemasdan oriqlashlari hech aqlga to‘g‘ri keladimi? — debdi.
Podshoning o‘ng qo‘l vaziriga bergan buyrug‘i esiga tushibdi. Bu cho‘ponni so‘z bilan yenga olmasligiga aqli yetib, cho‘ponga:
— Tila tilagingni! — debdi. Cho‘pon:
— Agar loyiq ko‘rsangiz, menga shu shahardan besh ho‘kiz terisidek yer bersangiz, — debdi.
— Bu cho‘ponning nomiga mening tarafimdan «besh ho‘kiz terisidek yer berilsin», deb vasiqa qilib ber! — debdi.
Munshi vasiqa yozib muhrlatib beribdi. Cho‘pon vasiqani olib uyga qaytibdi.
Cho‘pon o‘zi singari uch-to‘rtta do‘stini yig‘ib, ularga bo‘lgan voqeani aytib berib, so‘ngra:
— Endi men bir ish qilaman, hamma hayron qoladi, — debdi. Cho‘ponning o‘rtoqlari:
— Qanday ish qilmoqchisan? — deb so‘rabdilar. Cho‘pon:
— Hammamiz bir bo‘lib, beshta ho‘kiz topishimiz kerak. So‘ngra men sizlarga qiladigan ishimni aytaman, — debdi. Cho‘ponlar bittadan ho‘kiz olib kelibdilar. Beshta ho‘kizni so‘yishibdi. Terilarni bir chekkasidan kanop ip qalinligida qilib qirqibdilar. Teri iplar tayyor bo‘lgandan keyin, iplar bilan birga bir qancha qoziqchalar olib shahar qal’asiga kelishibdi. Qal’a bo‘ylab qoziqlarni qoqib qoziqlarga teri iplari bog‘lab, shaharni aylantirib chiqibdilar. Besh ho‘kiz terisidan qilingan ip shaharni aylantirib chiqishga yetibdi-yu, shu bilan tamom bo‘libdi.
Cho‘pon o‘rtoqlari bilan shu ishlarni qilib bo‘lgandan keyin qo‘liga podsho tomonidan berilgan vasiqani olib, podsho oldiga boribdi. Cho‘pon ta’zimni bajo keltirgach, podshoga qarab:
— Ey podsho, o‘z farmoningizdan qaytmaysizmi? — debdi. Podsho:
— Muhrim bo‘lsa qaytmayman, — debdi. Cho‘pon qo‘lidagi vasiqani ko‘rsatib:
— Mana shu vosiqaga binoan shu shahar butun xalqi bilan meniki bo‘ldi, — debdi.
Podsho hayron bo‘lib:
— Bu so‘zni qanday asos bilan aytasan? — debdi. Cho‘pon javob berib:
— Agar mening asosimni o‘z ko‘zingiz bilan ko‘rishni istasangiz men bilan shahar tashqarisiga chiqing, — debdi.
Podsho cho‘ponning so‘zini qabul qilib, butun amaldorlari bilan shahar qal’asiga chiqibdi. Podsho cho‘ponga.
— Qani, asosingni ko‘rsat? — debdi.
Cho‘pon podshoni boshlab shahar qal’asini aylantirib, teridan qilingan iplarni ko‘rsatib, shaharni aylanib chiqqanlaridan so‘ng, o‘rtoqlariga hamma teri iplarni yig‘ishtirib chiqishni buyuribdi. O‘rtoqlari iplarni yig‘ishtirib kelgandan so‘ng, cho‘pon har bir ho‘kiz terisining rangiga qarab boshqa-boshqa qilib ajratib, teri iplarni qirqilib olingan joylariga qo‘yib, har bir ho‘kiz terisini o‘z holiga keltirib podshoga ko‘rsatibdi. Podsho cho‘ponning aqliga qoyil qolib, o‘zining bergan vasiqasini qaytarib olishga amaldorlardan uyalib, cho‘ponga:
— Bor, senga shu shaharni berdim, — deb o‘zi shahardan cho‘l tomonga chiqib ketibdi. Podsho amaldorlari o‘sha yerda cho‘ponga podsholik tojini kiydirib, karnay-surnaylar chaldirib, o‘rdaga kelishibdi. Shunday qilib cho‘pon shaharga podsho bo‘libdi. Yordamlashgan to‘rtta cho‘ponni o‘ziga yordamchi qilib, ularni yaramas amaldorlar o‘rniga tayinlabdi. Zindonda yotgan begunoh kambag‘allarni ozod qilibdi. O‘zi odil podsho bo‘lib, murod-maqsadiga yetibdi
Дата: Yakshanba, 23-Dek-2012, 10:47 | Сообщение # 29
Peshqadam
Группа: Ishonchli
Сообщений: 2946
Статус:
BO’RI NEGA TERISIDAN AJRADI?
Bir falokat yuz berib hayvonlar shohi- yo’lbars og’ir kasalga chalinib qolibdi. U o’z g’orida yotib, shunaqangi og’irarkanki, o’rmonning narigi chetida yashaydigan quyon qo’rqqqanidan shalpangquloqlarini panjalari bilan yopib, qayerga qochishini bilmay qolarkan.
O’rmondagi jonivorlarning o’z hukmdorlariga dori izlab, yelib-yugurishlaridan biron naf chiqmabdi. Kundan kunga yo’lbarsning ahvoli og’irlashaveribdi. Shunda hayvonlar shohininh bosh vaziri bo’lmish bo’ri hukmdor bilan vidolashish fursati yetganini e’lon qilibdi. To’lbars yashaydigan g’ordan kun bo’yi hayvonlar oyog’i uzilmabdi. Har biri kirib, ta’zim bajo qilarkan, uning tezroq shifo topishini tilarkanlar.
Oqshomga borib, shoh huzuriga bitta hayvondan bo’lak hamma kelib-ketgani ma’kum bo’libdi. Shoh ziyoratiga birgina sariq tulki kelmagan ekan. U doim bo’rining ustidan kulib, bosh vazirimiz eng jaydari itga o’xshaydi, deb yurgani sababli bo’ri unga ichida kek saqlab yurarkan. Tulkining kelmaganini aniqlagan bo’ri g’orga kirib boribdi:
- Ey buyuk shoh! Qo’l ostingizdagilarning barchasi oyog’ingizga bosh urib, sizga sihat va salomatlik tilashdi. Faqat bittagina hayvon o’z burchini unutdi va huzuringizga kelishdan bosh tovladi.
- Kim ekan u?- o’kirdi yo’lbars. – Kimligini ayt menga hozir!
- Ey adolatli shohim, bu tulkidir. Ha, u o’limga loyiq!
- To’g’ri. Uni topgin-da, tilka-tilka qilib tashla, vassalom!
Suyunib ketgan bo’ri g’ordan otilib chiqibdi-da, tulki yashaydigan tomonga qarab ketibdi. Tulki esa bu paytda g’orga bekinib olib, u haqda bo’ri nimalar deganini eshitib yotgan ekan. Bo’ri ko’zdan g’oyib bo’lgach, tulki g’orga kirib, betob shohga odob bilan salom beribdi.
- Seni kim kiritdi buyoqqa?- qichqiribdi yo’lbars.-Sen meni ziyorat qilmaslikka qanday jur’at etding?
Tulki mayin ovozda so’zlabdi:
- Cho’ringiz ne sababdan kechikkanini eshiting, ey ulug’ shoh. Barcha jonivorlar allaqachonoq huzuringizga kelib, sizni ziyorat qilib ketishibdi. Ammo ularning birontasi sizga shifobaxsh dori keltirmabdi va sizning mushkulingizni oson qilish haqida o’ylab ham ko’rmabdi.
- Bu gaping rost,- debdi yo’lbars.- Ularning birontasi bu haqda g’ing deyishmadi.
Tulki davom etibdi:
- Hol-ahvol so’rab qo’yish- qiyin ish emas, ammo bundan hali hech kim tuzalib ketmagan. Men kecha-yu kunduz o’ylab, sizni sog’aytirish yo’llarini izladim. Ko’plab mamlakatlarga bordim, mashhur tabiblarga uchradim-da, kasalingizni daf qiladigan dorini topdim. Shu sababli huzuringizga kechikib qoldim, ulug’ shoh.
Bu so’zlarni eshitgan hukumdor suyunganidan hayqiribdi:
- Bo’ri hukmi bajarishga ulgurolmagani qanday yaxshi bo’libdi, Qani tezroq dorini ber, agar undan naf topdsam, seni bosh vazir etib tayinlayman.
Tulki shunday debdi:
- Mashhur hind tabibiga duch kelgunimcha o’nlab yurtlarni kezdim. Undan mening hukmdorim, tog’lar va o’rmonlar shohi sog’lom va baxtiyor bo’lmog’I uchun nima qilmog’I lozimligini so’radim. Taniqli tabib shunday dedi:
- Yo’lbars o’n kun davomida kechasi uxlaganda bo’rining terisini yopinib yotsin- o’shanda u yana sog’lom bo’ladi.
Tulki shu so’zlarni aytarkan, shohga ta’zim bajo keltiribdida, g’orni tark etibdi. Yo’lbars esa shu zahotiyoq bo’rini topib, terisini shilib olishni buyuribdi. Bo’ri terisiga o’ranib olgan o’rmonlar shohi tuzalib, ketishini kuta boshlabdi. Tulki esa bu orada ko’ch-ko’ronini yig’ishtiribdi-da , boshqa o’rmonga ko’chib ketibdi.
Yo’lbars o’n kecha-yu o’n kunduz bo’ri terisini yopinib yotibdi, ammo ahvoli o’nglanmabdi. U tulkining laqillatib ketganini anglaganda kech bo’lgan ekan: o’rmonni qancha kezishmasin, tulkini topisha olmabdi.
Bo’ri esa qilmishiga yarasha jazosini olibdi; ha, kimki birovni qaqshatishni istasa, o’zi “ terisi” dan ajralarkan.
Дата: Yakshanba, 23-Dek-2012, 10:48 | Сообщение # 30
Peshqadam
Группа: Ishonchli
Сообщений: 2946
Статус:
ТИПРАТИКАН ВА ДЕНГИЗ
Ўрмонда Нина Типратикан яшар экан. Унинг печкали ўйи, сариқ қўзиқориндан лампочкаси ва озиқ-овқат тўла омбори бор экан. Лекин шунга қарамай Типратикан яна ниманидир хоҳлар экан...
— Тинчим йўқ, мана бу ерим ғалати бўлиб кетяпти,— деркан у Бўтакўзга кўкрагини кўрсатиб.— Денгизга боргим келяпти.
Бўтакўз умрида денгизни кўрмаган экан, шунинг учун ҳам:
— Ҳой Типратикан, сен бекордан-бекорга қайғураверма! Қарагин, мен қандай чиройлиман, анави қарағайларнииг баландлигини кўр, қушларнинг сайрашини эшитгин! Иннайкейин бу ерда ҳамма сени билади ва яхши кўради.
Аммо Типратикан кундан-кунга баттарроқ қайғурибди.
— Денгизга боргим келяпти!—ҳасрат қилибди у Чумолига.
— Денгиз ўзи қанақа?—сўрабди Чумоли.
— Каттакон. Аммо мен уни кўрмаганман. Кунлардаи бнр кун саҳар чоғи уйидан чиқиб, денгизга кетибди. Қўлида — таёғи, елкасида — озиқ-овқатлар...
Даставвал у ўрмон оралаб кетибди, тепасида қушлар сайрашибди, оёғи остида шудрингдан ҳўл бўлган ўтлар шитирлабди. Кейин ўрмон тугаб, Типратикан бир дарёнинг олдидан чиқиб қолибди.
— Ҳей!— қичқирибди Типратикан.
Дарё бўйлаб «Ҳей-ҳей-ҳей!» деган овоз таралибдп.
— Нимага бақирасан?—сўрабди учиб келиб Ўрдак.
— Нариги томонга ўтишим керак,— дебди Типратпкан.
Шунда Ўрдак уни елкасига миндириб нариги қирғоққа ўтказиб қўйибди.
Типратикан йўлида давом этибди.
Энди у кенг ўтлоқ бўйлаб юрибди. Чигирткалар чириллар, ниначилар визиллар, қаердадир осмонда тўрғай сайрар экан...
Типратикан йўл юриб, йўл юрса ҳам мўл юриб денгизга етиб борибди.
Этот сайт использует файлы cookies для более комфортной работы пользователя. Продолжая просмотр страниц сайта, вы соглашаетесь с Политикой использования файлов cookies.
Hush kelibsiz saytimizga! Qanday yordam kerak? iltimos ayni saytdagi muammo yoki tushunmovchilik haqida habar yo'llang.Aks holda jiddiy bo'lmaga har qanday savol etiborsiz qoldirilishi mumkin! Yoki pastdagi savollardan tanlashingiz mumki!
