|
PAYG'AMBARIMIZ (S.A.V) IZDOSHLARI.............
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 10:58:33 AM | Message # 1 |
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status:  | Assalamu alaykum wr wb!
Ushbu mavzuda Payg'ambarimiz (sav) izdoshlari, Islomning haqiqiy farzandlari haqida hayotiy voqealar berib boriladi InshaAlloh!
САЙИД ИБН ОМИР АЛ-ЖУМАХИЙ
Сайид ибн Омир дунё эвазига охиратини сотиб олган, Аллох ва у зотнинг расулни хамма нарсадан афзал билган кишидир.
Тарихчилар сўзидан
Мухаммад алайхиссаломнинг хиёнат оркали кўлга туширилган -асхобларидан бири Хубайб ибн Адийнинг катл маросимини томоша килиш учун Курайш зодагонларининг чорлови билан Макканинг ташкарисидаги жазо майдонига лак-лак одам тўпланди. Улар орасида Сайид ибн Омир ал-Жумахий исмли ўспирин хам бор эди.
Унинг тўлиб-тошган йигитлик куч-куввати елкалари билан одамларнинг сафларини ёриб ўтиб, маросимни бошкараётган Абу Суфён ибн Харб, Сафвон ибн Умайя ва бошка Курайш оксоколлари каторидан ўрин эгаллаш, кишанланган асирнинг хар бир харакатини яккол кузатши имкониятини яратди. Оломоннинг нияти битта эди: асирни катл этиб, аввало Мухаммад алайхиссаломга азият етказиш ва шу билан бирга Бадрда берилган курбонлар учун ўч олиш. Жангда мушрик эрларини йўкотган аёллару оталаридан жудо бўлган болалар шу илинжда кўлларини силкитанча сахобани ўлим майдонига хайдаб келардилар.
Халойик асир ортидан катл учун хозирлаб кўйилган маконга етиб келгач, Сайид ибн Омир ал-Жумахий узун коматини чўзиб, катлгохда турган Хубайбга назар солди ва хотин-халажнинг кий-чуви остида унинг хотаржам, жарангдор товушини эшитди:
- Агар лозим топсангиз. ўлимим олдидан икки ракаат намоз ўкиб олишимга рухсат беринг.
Сайид асирга бокди. У Каъба тарафга юзланиб, ўлимидан олдинга сўнгга тилаги — намозни адо киларди. Накадар гўзал ибодат эди бу икки ракаат намоз!
Хубайб намозни тугатгач, кавм оксоколларига карата:
- Худо хакки, агар мени ўлимдан кўркканидан сусткаштлик киляпти, деб ўйламаганингазда эди, намозимни
яна бир оз чўзган бўлардим, — деди,
Сўнг жаллоддар уни мусла (тирик инсон ёки хайвон-нинг аъзоларини кесиб олиш) килишга киришишди. Жасадидан кетма-кет гўшт бўлакларини узиб олишаркан, сўра-шарди:
- Хойнахой, хозир ўзинг нажот топиб кетсанг-у, лекин «менинг ўрнимда Мухаммад бўлса эди», деб тургандирсан?!
У эса кип-кизил конга беланганча жавоб берарди: - Худо хакки, мен бола-чакам билан тинч-омон бўлсаму бунинг эвазига Мухаммадга битта зирапча кирса — асло рози бўлмасдим...
Одамлар кўлларини хавода силтай бошлашди. Чор атрофни: «Уни ўлдиринглар, уни ўлдиринглар», деган овоз тутиб кетди.
Шуидан сўнг Сайид ибн Омир Хубайбнинг самога тикилганча, дуойибад килаётганиии кўрди.
- Парвардигоро, уларнинг ададини хисоблаб кўй, барчиларини халок кил, биронтасини хам жазосиз колдирма.
Шу сўзларни айташи билан унинг баданига саноксиз килич-найзаларнинг тиш санчилди ва сўнгги нафаси узилди.
Курайшликлар Маккага кайтгач, турмуш икир-чикирлари билан чалгиб, оз фурсатдаёк бўлиб ўтган катлни унутиб юборшади.
Бирок ёш йигит Сайид ибн Омир ал-Жумахий Хубайбни бир лахза хам ёдидан чикара олмади. Ухласа тушида, уйгоклигида хаёлан кўрар, катлгохдаги мутлак хотиржамлик ва мислсиз хузур билан намоз ўкиётган холати кўз ўнгида гавдаланар, кулоги остида Курайш кабиласи хакига килган дуойибади янграр, бунинг касридан яшин уриб кетиши ёки осмондан тош ёгилишидан кўркарди.
Бундан ташкари, Хубайб Сайидга илгари билмаган нарсасидан сабок бергандек эди гўё.
Хакикий хаёт соф акида ва бу акиданинг йўлида то ўлгун ча курашмокдан иборат экан.
Покиза иймон сохиби ажойиб ишларни килиб, мўьжизалар кўрсатшига кодир экан.
Хубайб яна бир нарсани - асхоблари жонидан хам ортик кўрувчи киши Аллох тарафидан азиз килинган хак пайгамбар эканлигини билдирди.
Бунда Аллох таоло Сайид ибн Омирнинг калбига хидоят солди, У одамлар тўпланадиган жойга бориб, ўзининт курайшиликлар ружу кўйган гуноху маъсиятлардан безорлигини, буту санамлардан воз кечганини хамда Аллох таолонинг динига кирганини эълон килди.
Сайид ибн Омир Мадинага хижрат килиб, Расулуллох саллоллоху алайхи васаллам билан биргаликда Хайбар ва ундан кейинги газотларда иштирок этди.
Пайгамбар алайхиссалом, роббисини рози килган холда, дорулбакога рихлат килганларидан сўнг у кишининг халифалари Абу Бакр ва Умар розиаллоху анхумоларнинг кўлида, хар дамда курашга шай, ячангочлангаи килич бўлиб колди. Охиратни дунё эвазига сотиб олган, Аллохнинг розилига ва савобини нафсинииг рагбатларидан, жасадининг шахватларидан устун кўйган мўминларга хос беназир хаёт кечирди.
|
| |
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 10:59:40 AM | Message # 2 |
|
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status: | Davomi....
Расулуллох саллоллоху алайхи вассаламнинг хар икки халифаси Сайид ибн Омирнинг тўгри- сўзлигини, таквосини билишарди, бинобарин, унинг насихатларига кулок тутиб, хар бир сўзини эътиборга олишрди.
Умар ибн Хатюб эндигина халифа бўлтан кезларида Сайид ибн Омир у кишининг хузурига кириб келди ва деди:
- Эй Умар, мен сени одамларнинг хакларида Аллохдан кўркишга, Аллохнинг хаккида эса инсонлардан кўркмасликка чакираман. Сўзинг амалингга хилоф келмасин, чунки сўзларнинг энг яхшиси амал билан тасдикланганидир.
Эй Умар, Аллох сени вилоятингдаги хар бир мусулмон учун маъсул килди. Ўзингга ва бола-чакангга раво кўрган нарсаларни уларга хам раво кўр, ёмон кўрган нарсаларингдан уларни хам асра. Хак йўл узра сув келса симир, тог келса кемир ва Аллохнинг динида маломатгўйларнинг гап-сўзларидан хайикма.
Хазрати Умар айтди:
- Ким хам буни эплай оларди?!
Сайид жавоб берди:
- Аллох билан ўртасида хеч ким турмаган, Мухаммад
алайхиссаломнинг умматига волий бўлган сендай киши эплай олади.
Шунда Умар ибн Хаттоб Сайидга вазирликни таклиф килди.
- Эй Сайид, биз сени Химс ахлига волий килиб тайинлаймиз.
У киши айтди:
- Эй Умар, азбарои худо, мени дунёга рўбарў килиб, фитналарга дучор этма.
Хазрата Умарнинг аччига чикди:
~ Сенларни кара-ю, бу ишни ёлгиз менинг гарданимга юктаб, ўзларинг тумтаракай кочмокчимисанлар?! Худо хакки, мен сени бўшатмайман, — деди ва уни Химсга волийлик лавозимига тайинлади.
— Сенга маош ажратайликми?
- Уни нима киламан? Байтул-молдан оладиган улушимнинг ўзи етиб ортади, - деди Сайид.
Эртасига у Химсга жўнаб кетди.
Бир неча кун ўтгандан сўнг амирул мўъмининнинг хузурига Химс ахлинииг ишончли кишилари вакил булиб келишди. Хазрати Умар нафака белгилаш учун-у ердаги факирларнинг номларини ёзиб беришни амр килди. Рўйхат кўлига теккач, ўкий бошлади: «Фалончи, фалончи, Сайид ибн
Омир...»
Шу ерда тўхтаб; сўради: «Сайид ибн Омир деганингиз ким?»
Вакиллар «амиримиз», деб жавоб беришди.
— Амирингиз факирми?
- Ха, хатто ўчогада сурункасига бир неча кун олов ёкилмайди.
Хазрати Умар буни эшитиб, кўнгли бузилиб йиглади, хатто соколлари хўл бўлиб кетди. Сўнг минг динорни бир хамёнга тугаб, вакилларга берди ва:
— Амирингизга менинг номимдан салом айтинг. Амирул мўьминин буни сизга бериб юборди, барча хожатларингизни равон килиб оларкансиз, денглар, — дея каттик тайинлади.
Вакиллар юртларнга кайтгач, хамённи Сайидга топширдилар. У эса динорларга кўзи тушиши билан хамённи иргитиб юборди ва: «Инна лиллахи ва инна илайхи рожеун» («Биз Аллохнинг бандаларимиз ва, албатга, у зотнинг хузурига кайтиб боражакмиз». Мусибатгаа йўликканда ўкиладиган дуо). деб кўйди. Буни эшиган хотини ранги ўчганча, уйидан чика солиб:
- Кандай мусибат юз берди, эй Сайид? Амирул мўъминин вафои килдиларми? — деб сўради.
— Йўк, бундан хам ёмонрок кулфат, - жавоб берди эри.
- Мусулмонлар биронта жангда маглуб бўлдиларми?
- Йўк, бундан хам каттарок мусибат рўй берди.
- Бундан катта мусибат бўлиши мумкинми? Нима экан у?
- Охиратимни барбод килиш учун хаётимга дунё ўрмалаб кирди, Уйимга фитна оралади.
- У холда кутулинг ундан.
Аёл динор вокеасидан бехабар эди.
- Бу ишда менга ёрдам берасанми? — деб сўради Сайид. Тасдик жавобини олгач, динорларни бир неча хамёнга бўлиб, мусулмонлар орасидаги факирларга улашиб берди.
Бу ходисадан кўп ўтмай хазрати Умар, ўзининг одатига кўра, Шом диёрига раият холидан хабар олгани борди.
Химснинг яна бир номи «Кўфача» эди. Сабаби унинг ахолиси хам кўфаликлар сингари волий ва рахбарлари устидан кўп шикоят килишарди. Хазрати Умар химсликлар билан учрашиб, амирлари тўгрисида фикрларини сўраганида арз-дод килишиб, унга бир-биридан огир тўртта айбни такашди.
Умар розиаллохи анху хикоя килади:
- Мен уларни бир жойга тўпладим. Ичимда Сайид хакидага фикримни ўзгартирмасликни сўраб, Аллохга дуо киувдим. Чунки Сайидга каттик ишонар эдим.
|
| |
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 11:00:35 AM | Message # 3 |
|
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status: | Davomi......
Химсликлар жамлангач:
— Амирингиз хусусида кандай шикоятингиз бор? - деб сўрадим.
- Бизнинг олдимизга тонг отиб, куёш анча кўтарилиб кетгандан кейингииа чикиб келади,— дейшиди улар.
- Бунга нима дейсан, эй Сайид? — дедим. У бир оз сукут саклаб, сўнг гап бошлади.
- Худо хакки, мен буни айтишнии ўзиша эп кўрмаган эдим, лекин бошка иложим йўк экан. Менинг хонадонимда хизмткорим йўк. Шунинг учун хар куни эрталаб ўзим хамир корамян. Бирпас кутаман. Кўпчигач, нон ясаб, ёпаман. Увдан сўнг тахорат килиб, одамларнинг олдига чикаман.
Химсликлардан: «Яна кандай шикоятларингиз бор?» - деб сўрадим. Улар: «Бу киши тунда биронтамизни хам кабул кил-майди», дейишди.
— Бунисига нима деб жавоб берасан, эй Сайид? — дедим.
— Мен буни хам ошкор килишни, худо хакки, асло хохламаган эдим. Кундузи одамларнинг хизматида бўлиб, тунни Аллохнинг хизматига багишлайман, — деди у.
Химсликлар Сайидни хар ойда бир кун вазифасини ўташ-ликка чикмасликда айблашди. Мен ундан нега бундай килишини сўрадим. У жавоб берди:
— Менинг мана шу устимдагидан бошка либосим йўк. Хар ойда бир марта кийимларимни юваман. Куригунича кутиб, куннинг охирида ишга чикаман.
Мен химсликлардан сўрадим:
— Яна канака шикоятингаз бор?
— Баъзан биз билан сухбатлашиб ўтирган жойида хушини йўкотиб, ўзидан кетиб колади, — дейишди улар.
— Бунинг сабаби нима? — сўрадим мен.
Сайид айтди:
— Мен мушриклик пайтимда Хубайб ибн Адийнинг катл этилишини кўрганман. Ўшанда курайшликлар унинг жасадини нимталай туриб: «Хойнахой, канийди, Мухаммад менгинг ўрнимда бўлсайди, деб тургандирсан», дейишган эди. У эса: «Худо хакки, мен уйимда бола-чакам билан тинч-хотиржам бўлиб, бунинг эвазига Мухаммадга битта зирапча киришига хам рози эмасман», деб жавоб берди. Мен шу вокеани эсласам, ёрдамга кодир бўла туриб, кимир этмаганим ёдимга тушади. Бу гунохимни Аллох кечирмаса керак, деб
ўйлаб, кўркканимдан хушимдан кетиб коламан.
Шунда хазрати Умар Сайид хакидаги фикрини ўзгартир-магани учун Аллохга хамд айтди. Ва барча хожатларини бит-казиб олиши учун унинг уйига минг динор жўнатди. Буни кўрган хотини хурсанд бўлиб:
— Худога шукрки, халифа огирингизни енгил килди. Бу пулга ул-бул сотиб олсангаз хам, ходим ёлласангиз хам бўлади, - деди.
— Мен сенга яхширок йўлни кўрсатайми? — сўради Сайид. - Биз кўпрок шуни килишга мухтожмиз.
— Нимани назарда тугяпсиз?
- Пулнинг хамасини Аллохга карзга берамиз.
- Хўп бўлади, Аллох сиздан рози бўлсин, - деди аёл. Улар шу ернинг ўзидаёк динорларни, аввалги сафаргидай, бир канча хамёнга таксимладилар-да, бева-бечора, етим-есир, мискину факирларга таркатдилар.
* * *
Ўзи мухтож бўлиб турган нарсасини хам бошкаларга раво кўрувчи Сайид ибн Омир ал Жумахийдан Аллох таоло рози бўлсин.
|
| |
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 11:01:51 AM | Message # 4 |
|
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status: | ҚЎРҚИНЧНИ УСТИДАН КУЛУВЧИ ИНСОН
Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳуни эслаганда: “Абу Бакр р.а. бизнинг саййидимиз ва саййидимизни озод қилган инсондир” - дерди. Умар ибн Хаттоб р.а. “саййидимиз” деб атаятган бу инсон - ниҳоятда бахтли ва буюк зот эди.
Аммо танасининг ранги қора, озғин, сочлари жуда қалин ва икки юзи ориққина бўлган бу инсон , ровийлар уни васф қилишларига кўра , қачонки ўзининг шаънига айтилган мақтов сўзларини эшитса, бошини эгиб, кўзларида ёш билан : “Мен фақатгина оддий бир ҳабашийман, холос. Кечагина қул бўлган эдим” - дер эди.
Кечагина қул бўлган бу ҳабаший ким ўзи?
Албатта, у Исломнинг энг аввалги муаззини ва бут-санамларни безовта қилган, Билол ибн Рабоҳдан ўзга киши эмас. Албатта, у иймон, садоқат ва буюк Исломнинг мўъжизалари - дан бири эди.
Ер юзида Ислом пайдо бўлганидан, то ҳозирги давргача бўлган инсонларнинг ақалли ўндан еттитаси, Билол ибн Рабоҳнинг ким эканлигини жуда яхши билади. Неча асрлар давомида яшаб ўтган кишилар унинг исмини ҳудди икки буюк халифа - Абу Бакр ва Умар розияллоҳу анҳумоларнинг исмлари каби ёддан билиб келишган. Бордию биз ҳоҳ Мисрда, ҳоҳ Покистонда, ҳоҳ Малайзияда, ҳоҳ Хитойда, хуллас, ер юзининг барча ҳудудларида яшаб келаётган ўн ёшдан ошмаган ҳар бир мусулмон фарзандидан :
“Билол ибн Рабоҳ ким? - деб сўрасак, у бизга : Албатта, у Росулуллоҳнинг илк муаззинлари бўлиб, қуллик пайтида ҳожаси унинг кўксига катта қизиган тош бостириб, диндан қайтариш учун азоблаятган вақтда, у : “Аллоҳу аҳад . . . аҳад (Аллоҳ якка . . . якка)” - деган зотдир , деб жавоб беради.
Ислом дини Билол ибн Рабоҳга мана шу буюклик ва машҳурликни инъом этди. Исломдан аввал Билол бин Рабоҳ ҳаётдан ҳеч қандай умиди йўқ , бир ховуч хурмо эвазига ҳожасининг туяларини боқиб юрувчи, чорасиз бир қул эди. Агар Ислом бўлмаганда эди, у катта аламон ичида йўлдан адашган қул сифатида қолиб, ўлим уни унитилиб, ном- нишонасиз кетган инсонлар денгизига улоқтирган бўлар эди. Лекин иймонининг садоқати ва у иймон келтирган диннинг буюклиги, тарихда ўтган Исломнинг буюк намоёндалари орасидан унга улуғ бир мақом берди. Башариятнинг олий насаб, обрў, нуфуз ва бойлик соҳибларидан кўпчилиги бу ҳабаший қул- Билол ибн Рабоҳ етган мақомнинг ўндан бирига ҳам етиша олмадилар. Балки, тарихда ўтган қаҳрамонларнинг кўпчилиги Билол эришган шуҳратнинг баъзисига ҳам эга бўла олмадилар.
Албатта, танасининг қоралиги, насл-насабининг пастлиги, инсонлар орасида ўзини ҳокисор тутишлиги Ислом динини қабул қилганидан сўнг, фидоийлик, поклик, садоқат ва иймон бобида у учун буюк макон пайдо бўлишидан тўса олмади.
Билол ибн Рабоҳ ва унга ўхшаш саҳобийларнинг ҳаётини ўқиган инсон, ҳайратга тушмасдан бошқа иложи йўқ . Ахир ҳеч қандай қариндош-уруғи, ҳимоячи ва суянчиғига, ҳатто ўз ҳаётига ўзи эгалик қила олмайдиган, уни сотиб олган ҳожасининг мулки бўлиб, эртаю-кеч ҳўжайинининг мол-ҳолини боқиб юрган қул, қандай қилиб бу даражотга етишиши мумкин?
Аммо Билол мана шу барча тўсиқларни енгиб ўтди. У иймон келтиришга қодир бўлди. Сўнгра Росулуллоҳга эргашган асҳоби киромларнинг ҳар бири ўзи учун орзу қиладиган амал, яъни Ислом ва Росулуллоҳнинг энг аввалги муаззини бўлди.
У қора танли чўрининг фарзанди эди. Тақдири уни онаси чўрилик қиладиган Маккадаги Бану Жумаҳ қабиласининг қули бўлишлигини ирода этди. У ҳудди бошқа қуллар каби кунлари бир-бирига ўхшаш, ҳеч қандай ҳақ-ҳуқуққа эга бўлмай, эртаси куни учун ҳам ҳеч қанақа умиди бўлмаган ҳолда яшар эди.
Мана шу даврда Муҳаммад САВ ҳақида Маккада ҳар-хил “миш-мишлар” пайдо бўла бошлади. Шу кунларда бутун Макка аҳлининг ташвиши Муҳаммад АС келтирган дин бўлиб қолди.
Қурайш мушрикларининг бошлиқлари бу нарсадан ташвишланиб, ўзаро тўпланишиб, бу ишни олдини олиш ҳақида муҳокама қилишар эди.
Билол шундай мажлисларда ўз ҳўжайини ва ҳўжайинининг меҳмонлари суҳбатига кўпинча қулоқ тутар эди. Айниқса , Бану Жумаҳ қабиласининг улуғларидан бири- Умаййа ибн Халафнинг сўзини кўп эшитди. Кўпинча, Билол Умаййанинг баъзи дўстлари билан ёки якка ўзи аҳён-аҳёнда Пайғамбар САВ ҳақида ғам-ташвиш, ғазаб ва нафратга тўлиб тошган ҳолда гапиришини эшитарди.
Билолнинг қулоқлари ғазаб ва нафратга тўлган бу калималар билан биргаликда , янги дин олиб келган сифатларни йиға бошлади. Бу билан Билол ўзи яшаётган муҳит учун бу сифатлар янги эканини тушуниб етди. Баъзида Билол , бошлиқлари Пайғамбар АС га нафрат ва ғазаб билан биргаликда, у зотнинг омонатдорлик, ростгўйлик ва олий насаблилик каби сифатларини эътироф этаётганликларини эшитар эди.
|
| |
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 11:02:29 AM | Message # 5 |
|
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status: | Ҳа, албатта, Билол уларнинг Муҳаммад АС олиб келган дин ҳақида таажжубланиб ва хайрон бўлиб гапиришаётганини эшитди. Ҳатто баъзилари :
“Муҳаммад шу кунгача бирор марта ёлғон сўзламаган, сеҳргар ва мажнун ҳам бўлмаган бўлса, ахир қандай қилиб шу айблар билан унинг шаънига доғ тушириб, унга эргашаётганларни Ислом динидан қайтара оламиз?” - дейишарди.
Улар Муҳаммад АС нинг омонатдорликлари, вафо ва хулқлари, ақлларининг теранлиги ҳақида кўп суҳбатлашишар эдилар. Мушрикларни Пайғамбар АС га душманликка тарғиб этаётган сабаблар :
Биринчидан, ота боболарининг динига қаттиқ ва кўр-кўрона берилганликлари.
Иккинчидан, Қурайшнинг обрў-эътибори тушиб кетишидан хавфсирашлари. Қайсики, бу обрў улар учун Маккани араб жазирасидаги бутпарастарнинг марказига айлантириб, натижада Маккага бутун араб ерларидан мол-давлат оқиб келар эди.
Учинчидан, Бану Ҳошим қабиласига бошқа қабилаларнинг хусумати. Бу хусуматнинг сабаби, пайғамбар уларнинг қабилаларидан эмас, балки айнан Бану Ҳошим қабиласидан чиққанида эди.
Кунларнинг бирида Билол ибн Рабоҳ Аллоҳнинг нурини кўриб, қалбининг тубидан яхшилик нидосини жаранглаётганини эшитди. Бас, бир зум ҳам ўтмай Росулуллоҳ САВ ҳузурларига бориб иймон келтирди.
Билолнинг Ислом динини қабул қилгани тезда ҳамма ерга тарқаб кетди. Кибр ва ғурурга тўлиб тошган Бану Жумаҳ қабиласи тўпланди. Ўз қулларидан бирининг Исломга кириши, бутун қабилани ор-номус ва хорлик билан қоплаган тарсаки деб тушуниб, Бану Жумаҳ қабиласининг бошлиқларидан бири Умаййа ибн Халафга таъна-маломатлар билан ёпирилдилар.
Ҳабаший қуллари Исломга кириб, Муҳаммадга эргашяпти?!!
Умаййа ўзига ўзи деди :
“Ҳеч қиси йўқ , қуёш ботиши билан бу исёнкор қулнинг исломи ҳам бирга ботади”.
Аммо қуёш ботиши билан Билолнинг Исломи бирга ботмади, балки қуёш бутун Қурайшнинг бут-санамлари ва уларнинг ҳимоячилари билан бирга ботди.
Билолнинг мақоми фақатгина Исломнинг ўзи учун шараф бўлибгина қолмай, гарчи Ислом унга ҳақли бўлса ҳам, балки бутун инсоният учун шарафдир.
Албатта , у турли-туман, шафқатсиз азобларга, буюк инсонларнинг қатъийлигида сабр-бардош берди.Танасининг қоралиги, ўзининг қуллиги ва ҳатто ўз руҳига ўзи эгалик қила олмаслигига қарамай, Роббисини таниб, иймон лаззатини тотган Билол, иймонини маҳкам тутиши билан барчага намуна бўлишга кифоя қиларди.
Дарҳақиқат, Билол ўз замонаси ва барча замонлардаги Ислом дини ва бошқа дин аҳллари учун дарс берди. Бу дарснинг мазмуни : Инсоннинг виждони ва унинг ҳурлиги ер юзи тўла олтин ва кумуш баробарига алмаштирилмайди. Ёки ер юзи тўла азоб ҳам, инсоннинг иймони ва ҳурлигини енга олмайди.
Диндан қайтаришлик учун Билолни яланғоч ҳолда, қизиган қум ва тошларнинг устига ётқизилди. Албатта, Ислом дини инсон ҳур ва озодлигини ҳимоя қилиш, виждонини ҳурмат ва эҳтиром қилиш бобида, бу заиф ҳабаший қулни бутун башарият учун устоз қилди.
Саҳро худди жаҳаннамга ўхшаб қизиган туш пайтида, мушриклар Билолни олиб чиқиб, яланғоч ҳолда олов каби қизиган қумга ётқизиб, сўнгра бир неча киши жойидан зўрға қўзғатишга қодир бўлган, қизиб ётган катта тошни олиб, Билолнинг кўксига бостириб қўйдилар. Мана шу ваҳший азобни ҳар куни такрорлар эдилар. Ҳатто бу азобларни кўриб турган баъзи жаллодларнинг қалби юмшаб :
“Агар олиҳаларимизнинг номларини биргина яхши сўз билан тилга олсанг, сени қўйиб юборамиз, шуни ўзи холос” - деб ёлборишди. Бир қулнинг қатъияти олдида чорасиз бўлиб, чекинганликлари ҳамма ерда гап-сўз бўлмаслиги учун, биргина шу сўзни Билолга талаффуз қилдирмасдан туриб, қўйиб юборишга уларнинг кибрлари йўл қўймас эди.
Аммо Билол биргина шу сўзни айтиб, ҳаётини ва жонини сақлаб қолиб, эвазига иймонини йўқотиб, қаноатидан узоқлашишни истамади ! Ҳатто тил учида ҳам айтишдан мутлақо бош тортди ! ! !
Ҳа, тил учида ҳам айтишдан бош тортиб, унинг ўрнига мана бу сўзларни такрорлади :
“Аллоҳу аҳад . . . Аллоҳу аҳад. . .”
Тепасида жаллодлари унга ҳайқириб, балки ёлбориб :
“Лот ва Уззони тилга ол “ - дер эдилар.
Билол эса :
“Аллоҳу аҳад . . . аҳад. . .” - деб жавоб қиларди.
Улар Билолга :
“Биз айтгандек қилгин” - дейишди.
Билол ажойиб ва куйдирувчи бир мазаҳ билан уларга :
“Тилим бу сўзларни яхши айта олмайди” - деб жавоб берди.
Билол қизиган саҳрода куйиб, то қуёш боткунга қадар қолди. Сўнгра қуёш ботгач, мушриклар унинг бўйнига арқон боғлаб, арқонни ёш болаларнинг қўлига бериб, уни Макка кўчаларида айлантириб юришни буюрдилар. Билол эса, ўзининг муборак сўзларини қайта-қайта такрорларди :
“Аллоҳу аҳад . . . аҳад . . .”.
Кеч тушгач, мушриклар Билолга :
“Эртага олиҳаларимиз ҳақида яхши сўзларни айтгин. “Роббим Лот ва Уззо” -дегин, сени қўйиб юборамиз. Шубҳасиз, сени азоблашдан чарчадик, ҳатто ўзимиз азобланиб, қийналиб кетдик” - дейишди.
Билол бошини чайқаб, деди :
|
| |
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 11:03:01 AM | Message # 6 |
|
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status: | “Аллоҳу аҳад . . . аҳад . . .”.
Умаййа ибн Халаф ғазаб ва аламдан ёрилгудай ҳолда, Билолнинг юзига бир мушт тушириб, унга қичқирди :
“Қайси лаънати сени бизга олиб келди, эй ярамас қул? Лот ва Уззога қасамки, сени барча қулларга ибрат бўлишлиги учун азоблайман”.
Билол эса , мўминнинг ишончи ва юксак қатъийликда :
“Аллоҳу аҳад . . .аҳад . . .” - деди.
Шу пайт Умаййа тарафидан ёлланган бир одам , муғомбирлик билан, худди Билолга раҳми келгандай деди :
“Эй Умаййа, Билолни қўйиб юбор. . . Лотга қасамки, бугундан бошлаб у азобланмайди. Албатта , Билол биздандир. Онаси ўзимизнинг жориямизку? Шубҳасиз, Билол исломни қабул қилиб, бизни бутун Қурайш орасида гап-сўзга қолиб, мазаҳ бўлишимизга рози бўлмайди”.
Билол бу ёлғончи ва маккор кўзларга тикилиб,мийиғида жилмайиб, уларни ларзага солувчи хотиржамликда :
“Аллоҳу аҳад . . .аҳад . . .” - деди.
Эртаси куни келди. Туш киргач, Билолни яна жазирама саҳрога чиқарилиб, азоблана бошланди. У эса, қатъийлик ва сабот билан Аллоҳдан савоб умидида сабр қилар эди. Мушриклар Билолга қаттиқ азоб бераятган пайт , уларнинг олдига Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳу келиб деди :
“Кишини “Роббим Аллоҳ” - дегани учун қатл қиляпсизларми?”.
Сўнгра Умаййа ибн Халафга қарата :
“Бу қулни ўзининг нарҳидан кўпроқ қиймат эвазига бўлса ҳам, менга сотгин” -деди.
Бу сўзларни эшитган Умаййа ибн Халаф ҳудди чўкаётган инсоннинг ёнига қутқариш учун келган нажот кемасини кўргандек хурсанд бўлиб кетди. Билолни азоблаш ниҳоят даражада жонига теккани сабабли, Абу Бакр уни сотиб олмоқчилигини эшитган заҳоти, Умаййа ибн Халаф ўзида йўқ севиниб кетди. У тижоратчи бўлгани учун , Билолни ўлдиришдан кўра, уни сотиб юбориш афзал деб ҳаёл қилди.
Билолни Абу Бакрга сотиб юборди. Абу Бакр эса, уни зудлик билан озод этди. Шундай қилиб Билол ҳур ва озод инсонлар орасидан ўрин олди. Азобланиб, қийналиб, эгилган Билолни Абу Бакр қўлтиғидан тутиб, азобдан халос қилиб, олиб кетаётганда Умаййа Абу Бакр р.а. га деди :
“Манавини ол, Лот ва Уззога қасамки, агар: ” бир уқиядан ортиғига сотиб олмайман”- деганингда ҳам, ўша нарҳга Билолни сенга сотган бўлар эдим”.
Абу Бакр р.а. бу сўзлардан мушрикларнинг эзилиб, ҳафсалалари пир бўлганини тушуниб етди. Абу Бакр аввалига жавоб бермади. Лекин кейинчалик ҳозиргина ўзининг биродари ва диндошига айланган дўстининг ҳурматини улуғлаш учун деди :
“Аллоҳга касамки, агар юз уқияга сотганингда ҳам , Билолни сотиб олган бўлар эдим”.
Сўнгра биродари Билолни олиб, уни озод бўлгани билан Росулуллоҳ САВни хурсанд қилгани кетди. Мана шу кун буюк байрам куни бўлди.
Росулуллоҳ САВ ва мусулмонлар Мадинага ҳижрат қилиб келиб, ўрнашиб олганларидан сўнг, Пайғамбар АС намоз учун азон айтишни жорий қилмоқни ирода этдилар.
Бир кунда беш маҳал намозга азон айтувчи ким бўлар экан? Уфқ узра ўзининг такбир ва таҳлилларини куйлайдиган инсон ким бўлиши мумкин?
Албатта, у Билолдан ўзга киши эмасди. Қийноқлар уни эгиб куйдириб, синдирмоқчи бўлишига қарамай, ўн уч йил аввал :
“Аллоҳу аҳад . . . аҳад . . .” калималарини айтган зот , яъни Билол ибн Рабоҳ бу шарафга энг ҳақли инсон эди. Мана шу куни Исломнинг энг аввалги муаззини бўлиш учун , Росулуллоҳ САВ Билолни ихтиёр этдилар. Билол барча қалбларни иймон билан тўлдирадиган кучли ва жарангдор товушда нидо қила бошлади :
“АЛЛОҲУ АКБАР , АЛЛОҲУ АКБАР,
АЛЛОҲУ АКБАР, АЛЛОҲУ АКБАР.
АШҲАДУ АЛЛА ИЛАҲА ИЛЛАЛЛОҲ,
АШҲАДУ АЛЛА ИЛАҲА ИЛЛАЛЛОҲ.
АШҲАДУ АННА МУҲАММАДАР РОСУЛУЛЛОҲ,
АШҲАДУ АННА МУҲАММАДАР РОСУЛУЛЛОҲ.
ҲАЙЙА АЛАС СОЛАҲ,
ҲАЙЙА АЛАС СОЛАҲ.
ҲАЙЙА АЛАЛ ФАЛАҲ,
ҲАЙЙА АЛАЛ ФАЛАҲ.
АЛЛОҲУ АКБАР , АЛЛОҲУ АКБАР.
ЛА ИЛАҲА ИЛЛАЛЛОҲ”.
* * *
|
| |
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 11:03:21 AM | Message # 7 |
|
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status: | Мадинага бостириб келган Қурайш қўшинлари билан мусулмонлар ўртасида уруш аланга олди. Шафқатсиз жанг бошланиб кетди. Ислом бошидан кечирган биринчи жангда Билол мардлик кўрсатди. Бу Бадр ғазоти бўлиб, Пайғамбар АС бу ғазотнинг шиори :
“Аллоҳу аҳад . . . аҳад . . .” бўлишига амр бердилар .
Мана шу ғазотда Қурайш ўзининг энг улуғларидан айрилди. Кўпгина Қурайш бошлиқлари ўзларининг ўлимгоҳларига чиқдилар. Билолнинг ҳўжайини бўлиб, унга ваҳшийларча азоб берган Умаййа ибн Халаф урушга чиқишдан бош тортган эди. Бу хабарни эшитган Умаййанинг дўсти Уқба ибн Аби Муайт қўлида отшкурак кўтариб, унинг ёнига келди. Сўнгра қўлидаги оташкуракни қовмининг орасида ўтирган Умаййанинг оёғи остига ташлаб :
“Эй Або Алий, манавини олиб, ўчоқни бир қалаб қўй, чунки сен хотин кишилардан экансан” - деди.
Умаййа жаҳли чиқиб, қичқирди “
“Сени ҳам, сен келтирган нарсангни ҳам Аллоҳ йўқ қилсин”.
Сўнгра ноилож, ўзга чора тополмай, урушга чиқишга мажбур бўлди.
Тақдирнинг ажойиблигини қаранг, Уқба ибн Аби Муайт Билол ва бошқа заиф мусулмонларга азоб бериш учун Умаййани энг кўп қўллаб-қувватлаган эди. Энди эса, унинг ўзи Умаййани ўлимгоҳи бўладиган жойга чиқиш учун тарғиб қилаяпти. Дарвоқе, Уқбанинг ҳам ажали ўша ерда кутиб турарди.
Агар юқоридаги услуб билан Уқба Умаййани урушга тарғиб қилмаганида, албатта, Умаййа бу урушдан қолмоқчи эди. Аммо Аллоҳ Таъло жуда чевар зотдир. Ахир Умаййа билан Аллоҳнинг бандаларидан бир банда ўртасида эски ҳисоб-китоб бор эдику? Эски қарзларни тўлайдиган вақт келган эди.
Икки томон ўртасида уруш бошланди. Мусулмонлар бараварига :
“Аллоҳу аҳад . . . аҳад . . .” - деб ҳайқира бошлаганини эшитган Умаййанинг юраги жойидан қўзғалиб кетай деб, ўзини эса, кучли ваҳима босди. Кечагина азоб ва қийноқлар остида ётган бир қулнинг сўзлари , бугунги кунда бутун бир диннинг ва янги бир умматнинг шиорига айланибди! ! !
Қиличлар бир-бирига урилиб, жанг қизиб кетди. Вақтики, жанг ниҳоясига етиб, Қурайшнинг мағлубияти аниқ кўрина бошлагач, Умаййа ибн Халаф Пайғамбар АСнинг саҳобалари Абдураҳмон ибн Авфни кўриб қолди. Ҳаётини сақлаб қолиш мақсадида Умаййа Абдураҳмон ибн Авфдан унинг асири бўлиб, ҳимоясига олишни талаб қилди. Абдураҳмон ибн Авф уни ўз ҳимоясига олиб, сўнгра асирлар турган жойга жанг майдонининг ўртасидан олиб кета бошлади. Йўлда уларни Билол кўриб :
“Куфрнинг боши - Умаййа ибн Халаф, агар у омон қолса, мен асло тинчимайман”.
Билол ғурур ва кибр оғирлаштириб юборган Умаййанинг бошини кесиш учун, қиличини кўтарган эди, Абдураҳмон унга ҳайқирди :
“Эй Билол , бу менинг асирим!
Асир? . . . Ахир уруш қизиб, аланга олиб турган вақтдами?
Асир? . . . Ахир Умаййа ҳозиргина мана шу қўлидаги қиличи билан мусулмонларни ўлдираётган эдику? Ҳатто қиличидан ҳали ҳам ўша қонлар томиб турибдику?
Билол қараса, ўзининг диндош биродари Абдураҳмон ибн Авфнинг ҳимоясини ёлғиз ўзи енгиб ўта олмайди. Бас, у баланд овозда мусулмонларга нидо қилди :
“Эй Аллоҳнинг ёрдамчилари . . . куфрнинг боши Умаййа ибн Халаф, агар у омон қолса, мен асло тинчимайман”.
Ўша заҳоти бир гуруҳ мусулмонлар етиб келиб, Умаййа билан Қурайш тарафида туриб , мусулмонларга қарши жанг қилаётган унинг ўғлини ўраб олдилар. Абдураҳмон ибн Авфнинг қўлидан ҳеч нарса келмай қолди. Билол ва бошқа мусулмонлар :
“Аллоҳу аҳад . . . аҳад . . .” - деб Умаййага ёпирилиб, уни ҳалок қилдилар.
Мана шу каби ўринда Билолнинг кечиримлилик каби фазилатлари хусусида баҳс қилишлик бизнинг ҳаққимиз эмас деб ўйлайман. Агар Билол билан Умаййанинг тўқнашуви бошқа бир ҳолатда бўлганида эди, унинг авф қилишлик фазилатлари устида баҳс юритсак бўлар эди. Душман билан уруш эмас, балки тинчлик ҳолатида йўлиққанда Билол каби иймонли инсонлар албатта, авф қилган бўлар эдилар. Лекин уларнинг ўрталаридаги учрашув, икки тоифа бир-бирини ўлдириш учун тўпланган уруш майдонида бўлди.
Қиличлар тўқнашди. Бутун жанг майдони қурбонлар билан тўлиб кетди. Сўнгра шу вазиятда Билол танасининг бирор қаричини соғ қолдирмай, уни азоблаган Умаййага кўзи тушди. Ўша қийноқларнинг изи ҳали ҳам танасини тарк қилмаган эди.
Хўш, Умаййани қаерда ва қандай ҳолда кўриб қолган экан?
Албатта уни жанг майдонида, қиличи билан мусулмонларни бошини кесаётган ҳолда кўриб қолганди. Агар ўша пайт Билолнинг боши Умаййанинг қаршисидан чиққанда, шубҳасиз, уни ҳам кесиб ташлаган бўларди. Икки эркак йўлиққан мана шу каби ўринда :
“Нима учун Билол кечириб юбормади?” - деб савол қилишимиз мантиқдан эмасдир.
Орадан кунлар, ойлар, йиллар ўтди. . . Макка фатҳ қилинди. Росулуллоҳ САВ шукр қилиб, такбирлар айтиб ўн минг кишилик мусулмонлар сафларининг бошида Маккага кирди-лар. Росулуллоҳ САВ Қурайш мушриклари йилнинг кунларига мос, яъни уч юз отмишта бут-санамларга тўлдириб ташлаган муқаддас Каъбага юзландилар.
Батаҳқиқ , ҳақ келди ва ботил йўқ бўлди.
|
| |
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 11:03:41 AM | Message # 8 |
|
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status: | Мана шу кундан бошлаб,Уззо ҳам, Лот ҳам, Хубал ҳам йўқ бўлди. Энди бу кундан ке-йин инсон бошини тош ва бутларга эгмайдиган бўлди. Инсонлар ҳеч бир ўхшаши йўқ , яккаю ёлғиз ва улуғ Аллоҳ Таълога ибодат қила бошладилар.
Росулуллоҳ САВ Каъбага Билол ибн Рабоҳнинг ҳамкорлигида кирдилар. Ҳали Каъбанинг ичига киришга ҳам улгурмай, камон ўқлари билан фол очаётган Иброҳим АС нинг тошдан ўйилган ҳайкалларига кўзлари тушди. Пайғамбар АС ғазабланиб :
“Уларни Аллоҳ ҳалок қилсин. Бизнинг шайхимиз камон чўплари билан фол очмаган. . . Иброҳим АС яҳудий ҳам, насроний ҳам бўлмаган, балки у тўғри йўлдан адашмай Аллоҳга ибодат қилувчи мусулмонлардан бўлиб, ҳаргиз мушриклардан бўлмаган” - дедилар.
Пайғамбар АС Билолга Каъбанинг тепасига чиқиб, азон айтишга амр бердилар. Билол азон айта бошлади. . . Замоннинг, маконнинг ва ҳолатнинг гўзаллигига эътибор беринг. Гўё Маккада ҳаёт ҳаракатдан тўхтагандай. Минглаб мусулмонлар оҳиста ва хушуъ билан Билол-нинг ортидан азон калималарини такрорлаяптилар. Мушриклар эса, уйларида қулоқларига ишонмай :
“Наҳотки,бу кечагина шу диёрдан ҳайдаб чиқарилган Муҳаммад ва унинг дўстлари бўлса ?”
“Наҳотки, бу биз уни ҳайдаб чиқарган, унга қарши жанг қилиб, унинг энг яқин одамини(Ҳамза р.а.ни) қатл қилган киши бўлса ?”
“Наҳотки, бу ҳозиргина бизнинг тақдиримиз унинг қўлида бўлиб, бизларга :
“Бораверинглар, сизлар озодсизлар !” - деган киши бўлса ?” - дейишарди.
Аммо Кабанинг ҳовлисида ўтирган Қурайшнинг уч нафар катталари икки қадами билан гўё бут-санамларни босиб янчиётган Билолни кўриб, алам ва изтиробда қолдилар. Бу уч кишининг бири, бир неча соат илгари иймон келтирган Абу Суфён ибн Ҳарб ва қолган иккиси ҳали иймон келтирмаган Аттоб ибн Усайд ва Хорис ибн Ҳишом эдилар. Аттоб ибн Усайд икки кўзини азон айтаётган Билолдан узмасдан деди :
“Шубҳасиз Аллоҳ Усайдга(Аттобнинг отаси) мана бу уни ғазаблантирадиган ҳолатни кўрсатмай, уни мукаррам қилди”.(Аттоб вафот этиб кетган эди.)
Хорис деди :
“Аллоҳга қасамки, агар Муҳаммадни шу нарсага ҳақли эканини билганимда, албатта унга эргашган бўлар эдим”.
Аййёр Абу Суфён уларнинг суҳбатларига қўшилиб :
“Мен бирор сўз айтмайман, бордию айтадиган бўлсам, мана бу майда тошлар ҳам мен ҳақимда хабар беради ! ! !” - деди.
Пайғамбаримиз АС Каъбани тарк этаётган вақтларида бу уччовларини кўриб қолдилар. Бир лаҳзада уларнинг юзларини ўқиб олдилар. Кўзлари Аллоҳнинг нусрати ва нури туфайли ярқираб турган ҳолда уларга дедилар :
“Мен сизларни нима ҳақида суҳбатлашганингизни билиб олдим”. Сўнгра уларга суҳбатларини бирма –бир айтиб бердилар.
Хорис ва Аттоб : “Албатта, сен Аллоҳнинг элчиси эканингга гувоҳлик берамиз. Аллоҳга қасамки, бизнинг бу айтган сўзларимизни ҳеч ким эшитмаган эди” -дедилар.
Сўнгра Билолни янги покланган қалб билан қарши олдилар. Қалблари эса, Пайғамбар САВ Маккага киришлари билан айтган :
“Эй Қурайш аҳли , Аллоҳ сизлардан жоҳилият кирб-ҳавосини ва ота-боболар билан фахрланишни кетказди. Инсонлар Одам АС дандирлар. Одам АС эса, тупроқдандир” - деган калималарининг садоси билан тўлиб тошган эди.
Билол ибн Рабоҳ розияллоҳу анҳу Росулуллоҳ САВ билан бирга барча маросим ва сафарларда иштирок этиб яшади. Намоз учун азон айтди. Уни қулликдан озодликка, зулматдан нурга чиқарган буюк диннинг шиорини ҳимоя қилиб ҳаёт кечирди. Ислом дини улуғ бўлди. Ислом билан биргаликда мусулмонлар ҳам азиз ва улуғ бўлдилар. Билолни : “Жаннат аҳлидандир” - деб васф қилган Жаноб Пайғамбаримиз САВнинг қалбларида кун сайин унинг яқинлиги зиёда бўлиб бораверди. Лекин Билол илгари қандай камтар ва тавозуъда бўлган бўлса, ўша ҳолича қолди. У ўзини кечагина қул бўлган бир ҳабаший деб биларди.
|
| |
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 11:03:59 AM | Message # 9 |
|
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status: | Бир куни ўзи ва укаси учун совчиликка бориб, қизларнинг отасига деди :
“Мен Билолман, бу менинг укам. Ҳабаш ўлкасиданмиз. Иккимиз залолатда эдик, Аллоҳ бизни ҳидоят этди. Қул эдик, бас Аллоҳ бизни озод этди. . . Агар қизларингизни бизга никоҳлаб берсангиз, Аллоҳга ҳамд бўлсин. Агарда рози бўлмасангиз, бас Аллоҳу акбар!!!(яъни, ҳеч қиси йўқ)
Росулуллоҳ САВ вафот топдилар.Мусулмонларнинг тепасига у зотдан кейин, Абу Бакр Сиддиқ р.а. тайинланди. Бир куни Билол халифанинг ҳузурига бориб, деди :
“Эй Росулуллоҳнинг халифаси . . . Мен Пайғамбар АС дан эшитганман, у зот :
“Мўминнинг энг афзал амали - Аллоҳ йўлида жанг қилиш” - деган эдилар.
Абу Бакр деди : “Мақсадинг нима ,эй Билол ?”
Билол : “То вафот этгунимча , жанг қилмоқчиман” - деди.
Абу Бакр : “Ким бизларга азон айтади?” - деди.
Билол кўзларидан ёшлари оқиб :
“Мен Росулуллоҳдан кейин ҳеч кимга азон айтмайман” - деди.
Абу Бакр : “Балки қолиб, бизлар учун азон айтарсан? - деди.
Билол эса : “Агар сен мени ўзинг учун озод этган бўлсанг, шундай бўла қолсин. Агар Аллоҳ учун озод этган бўлсанг, у ҳолда мени қўйиб юбор” - деди.
Абу Бакр : “Йўқ , мен сени Аллоҳ учун озод этганман” - деди.
Ровийлар икки хил фикр билдиришади. Баъзилари, Билол шу суҳбатдан кейин ўзининг мақсадини ҳосил қилиш учун Шомга жўнаб кетди десалар, баъзи ровийлар эса, у Абу Бакрни илтимосини қабул қилиб, Мадинада қолди. Вақтики, Абу Бакр вафот топиб, унинг ўрнига Умар р.а. тайинлангач, халифадан рухсат сўраб, Шомга кетди дейишади. Қайси ҳолатда бўлса ҳам , Билол ўзининг қолган умрини Исломга бағишлади. У қайта ўзининг кучли ва жарангдор овози билан ҳечам азон айтмади. Бунинг сабаби, азондаги АШҲАДУ АННА МУҲАММАДАН РОСУЛУЛЛОҲ калимасини айта олмасдан, Пайғамбар АС эсига тушиб, ғам ва қайғудан товуши пасайиб кетар эди. Натижада азон калималарини талаффуз қилиш ўрнига, кўз ёш ва йиғи билан машғул бўлиб қоларди.
Унинг охириги азони Қуддус шаҳри фатҳ бўлиб, ҳазрати Умар уни зиёрат қилиш учун келган вақтда бўлди. Мусулмонлар Умар ибн Хаттобга ёлвориб, Билолдан фақат биттагина намоз учун азон айтиб беришини илтимос қилишини сўрадилар. Мўминлар амири Билолни ёнига чорлаб, ундан азон айтиб беришни сўради. Билол тепаликка кўтарилиб, азон айта бошлади . . . Росулуллоҳ САВ ни кўрган асҳоблар, Пайғамбар АС учун азон айтган Билолни овозини эшитиб, илгари ҳеч ҳам йиғламаган қаттиқ бир йиғи билан дод – фарёд чекдилар .
Шу йиғлаганларнинг энг қаттиқроғи Умар ибн Хаттоб р.а. бўлди . Бу йиғининг сабаби, барча асҳобларнинг ёдига Жаноб Пайғамбаримиз Муҳаммад САВ тушган эдилар. Кўз ўнгиларидан Росулуллоҳ САВ билан бирга яшаган саодат кунларини ўтказдилар.
Билол ибн Рабоҳ р.а. ўзи истагандек ҳаёт кечириб, Шомда вафот топди.
Бугунги кунда иймон, қаноат ва сабр бобида башариятнинг энг буюк инсонларидан бири бўлган Билол ибн Рабоҳ розияллоҳу анҳунинг жасади Дамашқ тупроғининг остида ором олиб ётибди.
|
| |
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 11:04:50 AM | Message # 10 |
|
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status: | Rasululloh (s.a.v) o‘rgatgan duo
Abu Umomadan, roziyallohu anhu:
“Xolid ibn Valid Rasulullohga, sollallohu alayhi va sallam, kechalari dahshatli tushlar ko‘rayotgani, bu hol uni namozdan chalHitayotganini kuyinib so‘zladi. Shunda Alloh rasuli unga:
Ey Xolid! Bir duo borki, uni uch marta o‘qib tugatmasingdanoq Alloh taolo seni bu holdan qutqaradi, —dedilar.
— Ota-onam sizga fido bo‘lsin, yo Rasulalloh! O‘sha duoni menga o‘rgating, — dedi Xolid ibn Valid.
Rasululloh, sollallohu alayhi va sallam, quyidagi duoni o‘qidilar:
“Allohning azobidan, jazosidan, qullarining yomonligidan, shaytonlarning buHzu adovatidan (gij-gijlashidan) va yonimda bo‘lishlaridan Allohning kalimalari panohiga qochaman”.
Oyisha, roziyallohu anho, deydilar: Oradan bir necha kun o‘tgach, Xolid ibn Valid yana kelib:
— Yo Rasulalloh! Ota-onam sizga fido bo‘lsin! Sizni haq payg‘ambar etib yuborgan Allohga qasamki, siz menga o‘tgatgan duoni uch bora (uch kecha) o‘qimasimdan Alloh taolo avvalgi mushkul holdan meni xalos ayladi. Bundan buyon kechalari arslonning iniga kirsam-da, parvoyimga kelmas, — dedi”.
Amr ibn Shuayb ham bobosidan rivoyat qilib, “Birortalaringiz uyquda qo‘rqsangiz, ushbu duoni o‘qisin”, deb aytganlar. Abdulloh ibn Os, roziyallohu anhu, esa har doim bolalariga bu duoni o‘rgatar edilar.
|
| |
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 11:05:11 AM | Message # 11 |
|
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status: | Ul zotning birodarlaridan bo'laylik
Abu Hurayradan, roziyallohu anhu, rivoyat qilinadi:
«Rasululloh (s.a.v) qabristonga keldilar va:
— Mo‘minlar qavmida yashovchilarga assalomu alaykum! Biz ham, inshaalloh, sizlarga borib qo‘shilguvchilarmiz, deydigan birodarlarimizni ko‘rishni orzu qilardim, - dedilar. Shunda sahobalar:
— Biz sizning birodarlaringiz emasmizmi, yo Rasululloh(s.a.v)? —deyishdi. Janobi Rasululloh(s.a.v)
— Sizlar mening sahobalarimsizlar, birodarlarimiz esa, hali kelganlaricha yo‘q, — dedilar, Sahobalar:
— Hali kelmagan ummatingizni qanday taniysiz, yo Rasululloh? — deb so‘rashdi. Rasululloh:(s.a.v)
— Axir bir kishi o‘zining peshonasi va oyog‘i oq otlarini boshqa bir to‘da qop-qora otlar ichidan taniyolmaydimi? — dedilar. Sahobalar:
— Tanib oladi, yo Rasululloh, —deyishdi. Janobi Rasululloh:(s.a.v)
— Ular qiyomatda dunyodagi tahoratlari sababidan peshonalari va oyoqlari nurli bo‘lgan holda keladilar. Men ulardan oldin havzi Kavsarga borgan bo‘laman. Ogoh bo‘linglar, bir qancha kishilar hovuzimdan adashgan tuyani haydagandek haydaladilar. Men ularga, bu yoqqa kelinglar, deb nido qilaman. Menga aytiladiki, ular sizdan so‘ng dinni o‘zgartirishgan. Shunda men: «Uzoq bo‘linglar, uzoq bo‘linglar», deyman.
|
| |
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 11:05:50 AM | Message # 12 |
|
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status: | АБУ БАКР СИДДИҚ (Разияллоху анҳу)
БИРИНЧИ ХАЛИФА АБУ БАКР СИДДИҚ (Разияллоху анҳу) ДАВРЛАРИ
Энг аввалги мусулмон ва энг биринчи сиддиқ ва Расулуллоҳнинг ҳамсуҳбатлари ҳамда Улардан кейинги биринчи халифа бўлмиш Абу Бакр Сиддиқ Абдуллоҳ ибни Абу Қаҳофа ибни Омир насаблари Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васалламга туташади.. Ва Мурра ибни Кабъи ибни Луайда жамланади. Оналари эса Омирнинг ўғли Саҳрнинг қизлари бўлмиш Салмо номли аёл эдилар. Абу Бакр Сиддиқ, разияллоҳу анҳу фил йилидан икки йилу тўрт ойдан сўнг туғилганлар. Расулуллоҳ алайҳиссаломдан икки ёшу тўрт ойлик кичкина эдилар. Расулуллоҳ алайҳиссалом ул жанобнинг ростгўйликлари, омонатдорликлари ҳамда Исро ва Меърож ҳодисасини энг биринчи бўлиб тасдиқлаганликлари учун Сиддиқ деб ном қўйган эдилар. Яъни, Расулу акром ҳазратлари жанобни ростгўйларнинг ростгўйроғи деган юксак сифат билан олий мақом даражасига кўтаргандилар.
Яҳудийлар Расулуллоҳ алайҳиссаломдан Исро воқеасини эшитган сўзларига ишонмасдан, Абу Бакр ҳузурларига келадилар. «Соҳибингиз мана шундай деяпти, сиз шунга ишонасизми?» — деб сўрайдилар. Шунда Оллоҳ ва Расулининг дўсти, Ислом равнақи йўлида бутун борлиғини фидо этувчи зот бўлувчи Абу Бакр маккор яҳудийларга шиддат-ла қараб: «Агар бундан ҳам бошқа ажаблироқ нарсаларни Расулуллоҳ ҳазратлари айтсалар мен кўнглимга заррача шубҳа ва шак келтирмаган ҳолимда ҳеч бир тўхтовсиз дарҳол тасдиқ этаман», дедилар, Ушбу кундан бошлаб Ислом жон фидосининг тахаллуслари лақаблари Сиддиқ бўлиб қолди. Қиёматга қадар, иншооллоҳ, шундай бўлиб қолади.
Оллоҳ Калимасининг юксалиши йўлида соф ниятли, холис ихлосда хизмат қиладиган ҳар бир мухлис мўъминнинг номи албатта жаҳон айвонида мана шундай юксак фазилатли номлар қаторида авлодлар қалбига муҳрланиб, то қиёматга қадар унутилмай қолажакдур. Нодонлик ва нафосатсизлик, бефаросатлик касаллигига йўлиққанликлари сабабли ОЛЛОҲ калимасининг юксалиш йўлларига ғов солишга беҳуда чираниб урунувчи бадбахтларнинг номлари эса асрлар оша лаънат тамғасига учраб авлодлар нафратига сазовор бўлажакдур.
Бу икки йўлдан бирини ўзингиз танлаб олаверинг, мисоллар эса атрофингазда қалашиб ётибди.
ИСЛОМДАН АВВАЛГИ ҲАЁТЛАРИ
Абу Бакр (р. а), Маккада ўсиб улгайганлар. Балоғатга етганларидан кейин Макка аҳлининг одатига кўра савдогарчилик билан шуғулланганлар. Жоҳилият замонида ҳам Абу Бакр (р. а.) тўғриликлари, шарифликлари, хушхулқлари, муросагўйликлари билан халқ ичида танилган эдилар. Абу Бакр ҳазратлари асло арақ ичмаган эдилар. Арақни ўзларига ўзлари харом этгандилар. Бунга сабаб бўлган воқеани тарихчилар қуйидагича таърифлайдилар:
|
| |
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 11:06:11 AM | Message # 13 |
|
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status: | Бир куни Абу Бакр маст бўлиб учиб қолган одамнинг ёнидан ўтиб кетаётган эдилар. Қарасаларки, маст киши сийдигига қўлини тиқиб юзига суртаётибди. Бундай жирканч манзарани кўриб беҳад нафратланган ҳолда, «Мен асло бундай номаъқулчилик қилмайман», деб ўзларига сўз берган эканлар. Мана шундан кейин ҳатто бир томчи ҳам татиб кўрмаганлар.
Тарих бизга у жанобнинг бутларга асло сажда қилмаганликларини ҳам ҳикоя этади. Оталари бир куни у жанобни олиб, аҳли Макка одатига кўра, бутларга сажда қилмоқлик учун Каъбага борган эканлар. Кейин катта бутни рўпарасига олиб келиб «Мана, шу сенинг илоҳинг бўлади», деб узларини ёлғиз қолдириб кетган эканлар. Оталари нари кетгач, у жаноб бутнинг ёнига яқин бориб, «мен очман, тўйғиз» дебдилар. Бутдан садо чиқмагач, яна «мен яланғочман, кийинтир», дебдилар. Бут эса жим, серрайиб тураверибди. Буни кўрган Абу Бакр ердан катта бир тошни олиб бутнинг юзига қараб отибдилар-да, ҳеч нарсага қарамай югурганча ташқарига чиқиб кетибдилар. Шундан кейин асло бутларга сажда қилмаган эканлар.
Қурайш қабиласи у жанобни ростгўйликларини, очиқ-кўнгалликларини билганлари сабабли жуда яхши кўрардилар, хурмат қилардилар. Жанобда мужассам бўлган юксак инсоний фазилатлар қурайшлар қалбида ўзларига нисбатан муҳаббатни пайдо қилган эди. Жоҳилиятда Абу Бакр ҳарир савдоси билан машҳур эдилар. Бундан жуда катта фойда ҳам кўрардилар.
Расулуллоҳ ҳазратлари билан ўрталарида айрилмас дўстлик алоқасининг барқарорлигага асосий сабаб — ҳар икки жанобнинг юксак сифатларда ҳамоҳанг бўлганликлари эди, Ёшлари қарийб тенгдош, ҳовлилари ҳамсоя, ўзлари эса омонатдорлик ва ростгўйлик сифатлари билан безанганликлари сабабли жоҳилият замонида, Расулуллоҳга пайғамбарлик келмасдан аввал ҳам ул жаноблар бир- бирларига яқин эдилар.
ИСЛОМГА КИРИШЛАРИ
«Хиро» ғорида Расулуллоҳ ҳазратларига ваҳий нозил бўлиб, Жаброил алайҳиссалом «Сиз Раббил оламин томонидан юборилган пайғамбарсиз», деб хабар берган заҳотлариёқ тездан Хадича онанинг олдиларига келганлар ва мазкур хабарни айтганлар. Хадича она ўшал ондаёқ ҳеч бир иккиланмай, имон келтирганлар. Қалбларига қўрқув кетар-кетмас, Расулуллоҳ ҳовлиларидан чиқиб Байтуллоҳни тавоф қилгани бораётганларида йўлда Абу Бакрни учратганлар. Расулуллоҳ ҳазратлари Абу Бакр разияллоҳу анҳуга Исломни арз этганлар. Ҳазрат ҳам худди Хадича она каби ҳеч бир иккиланмай, дарҳол тасдиқлаб, қабул қилганлар. Бу тўғрида сўралган пайтида, «Мен Муҳаммадни асло ёлғон гапирганлигини билган эмасман. У жаноб юксак омонатдорликлари, ҳусну хулқлари сабабидан пайғамбарликка лойиқ зотлар», деб жавоб бергандилар. ШуРтуфайли Расулуллоҳ ҳазратлари у жаноб ҳақларида шундай дегандилар:
— Мен кимни Исломга даъват этсам бир оз тўхталар, тараддудга тушар эди. Абу Бакр эса мен арз этган чоғимда ҳеч қандай тараддудсиз дарҳол қабул қилгандур.
|
| |
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 11:06:33 AM | Message # 14 |
|
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status: | РАСУЛУЛЛОҲ АЛАЙҲИССАЛОМ БИЛАН БИРГА БЎЛГАНЛИКЛАРИ
Абу Бакр Сиддиқ (р,а.), Расулуллоҳ алайҳиссалом билан Исломни эълон қилган Һунларидан бошлаб доимо бирга ҳамсуҳбат бўлганлар. У жаноб қурайшлардан ва бошқа нодонлардан жуда кўп изо жафо чекканлар. БойликларҒ ҳам, насаблари ҳам, халқ орасида тутган ўринлари, эътиборлари ҳам, хушхулқлари ҳам қурайшларнинг изосидан қайтара олмаган. Ислом динига биринчилардек мушарраф бўлганликлари Расулуллоҳнинг энг яқин ҳамкорларидан бўлганлари сабабли қурайшликлар у жанобга ҳар турли изо жафоларн8 етказганлар. У жанобнинг Расулуллоҳнинг жуда кўп ўринларда мушриклардан мудофаа қилганликлари тарих китобларида битилгандур, У жаноб Расулуллоҳни ҳимоя қилиш йўлида мушриклар изосидан заррача қўрқмай, жафоларини писанд этмай, жонфидоликлар этганлар. Сийрат китобларда бу ҳақда қуйидаги воқеа баён этилган.
Қурайш мушриклари байтулхарамдаги Исмоил ҳужраларига тўпланишиб ўзаро суҳбат қурганлар. Гаплари асосан мана шу хусусда бўлган:
— Биз ҳанузгача бу киши каби ўзидан жуда катта кетган одамни кўрган эмасдик. Мана бу одамнинг ўз қавмига янгиликлар киритгани каби бирон кишининг янгаликлар киритиб фитна қўзгаганини ҳам билмаймиз. Энди у динимизни айбламоқда, ақлимизни камситмоқда, олихаларимизни эса обрўсизлантирмоқда. Бошимиз қотиб, нима қилишни ҳам билолмай қолдик.
Мушриклар шундай деб турган пайтларида Расулуллоҳ ҳазратлари беҳосдан кириб келиб, рукн олдига етиб қоладилар. Уларнинг ёнларидан ўтаётганларида улар ахмоқона сўзлар айтиб Расулуллоҳ ҳазратларини масхаралашди. Расулуллоҳ ҳазратлари тавоф қилиб бўлгач, яна уларнинг олдиларидан ўтадилар. Мушриклар беандиша гапларини яна такрор айтишади. Шунда Расулуллоҳ ҳазратлари уларга қараб: «Эй, қурайш жамоалари, мен сизларга қурбонлик келтирдим», дейдилар. Одамлар бирор нарса деб жавоб беришга яролмай жим бўлиб қолишади. Кейин тарқалиб кетишади. Эртасига яна тўпланишиб, кечаги бўлиб ўтган гапларни эслашади. Шунда биттаси ўрнидан туриб, уларга: «Эй, қурайшлар, кеча уни йўқлигида роса чайнадинглар. Олдингизга келганида эса лом-мим деёлмай қолдинглар-ку?» деди.
Улар суҳбатлашиб турган онларида Расулуллоҳ ҳазратлари байтулхарамга адл қадамлар билан кириб келадилар. Шунда улар жаноби сарвари оламга ҳар томондан итдай ташланиб, «сенми ҳали бизга фалон -фалон гапни айтган», дсб сўроққа тутадилар. Сарвари коинот дадил «Ҳа!» деб жавоб берганларидан сўнг ораларидан биттаси белбоғини ечиб Расулуллоҳнинг муборак бўйинларига солиб бўғмоққа бошлайди. Бу ҳолни кўрган Абу Бакр уларнинг олдига тезлик билан етиб келадилар. Уларга қараб: «Қандай бадбахт кишисизлар! Ахир «раббим — ягона оллоҳ!» деган кимсани бекордан- бекорга ўлдирмоқчимисизлар?!»— дейдилар. Улар энди Абу Бакрга ташланиб, узун соқолларидан тортқилаб, урмоққа бошлайдилар. Улар ҳеч аямай роса дўппослаб, уриб азоб беришади. У жаноб уйларига бошлари ёрилган ҳолда, оғриқ зўридан азият чекиб, аранг етиб келадилару ҳушларидан кетиб қоладилар. Анча вақт беҳуш бўлиб ётадилар. Ҳушларига келгач, биринчи саволлари «Расулуллоҳнинг аҳволлари қандай?»— деб сўрашлик бўлади. «Яхши» дейишларига ҳам қаноат қилмай, кўнгиллари хотиржам бўлмай, оналарига ва яна бир қўшниларига суяниб Расулуллоҳнинг ҳовлиларига йўл оладилар. Расулуллоҳ алайхиссаломнинг нодонлар қўлидан эсон -омон қутулганларини кўриб, хурсандликларидан ўзларини тутиб туролмай Расулуллоҳ ҳазратларини қучоқлаб оладилар.
Ҳа! Ислом юксалиши йўлида мана шундай жонфидоликлар кўргузишганди! Оллоҳ йўлида жонлари ўзларига ҳеч қандай қийматсиз туюлганди. Улар жонларини азиз билиб, узоқ тинч яшаб юрайлик, деб қуён юраклик қилишмай, «бизнинг ҳаётимиздан кўра оллоҳ калимасининг ер юзида ўрнашиб олий бўлишлиги қийматлироқ, муҳимроқдир», деб билишганди. Зеро, улар инсониятни жон-дилларидан севадиган, унга яхшиликни холис дил билан истайдиган юксак онг эгалари, кўзи очиқ кимса эдилар. Шунинг учун нарсалар қийматини баҳолашда хатога ҳеч йўл қўйишмаганди. Ҳаракатлари зое кетмади. Номлари абадият тахтасида ҳурмат-икром мартабасига ёзилиб қолди.
|
| |
|
|
| SANJAR80 | Date: Dushanba, 09/07/20, 11:06:48 AM | Message # 15 |
|
Group: Ishonchli
Messages: 3741
Status: | ОЛЛОҲ ЙЎЛИДА ҚИЛГАН САРФЛАРИ
Абу Бакр Сиддиқ (р. а.), ўзларининг содиқларидан, севикли ҳабибларидан бир нафас ҳам ажралмай, узоқлашмай, доимо бирга бўлишга ҳаракат этардилар. Фақат бир нарса олди-сотти қилгани бирор ёққа борганларидагина бироз фурсат ажралишга мажбур бўлардилар. Ишларини битказгач, тездан яна дўстларининг ёнларига қайтиб келардилар. Ўзларида бўлган бор нарсаларини хоҳ арзон, хоҳ қиммат бўлсин, дин ғалабаси йўлига аямай сарф этардилар. Бир куни Умай ибни Халаф исмли кофирлар сардори Билол ибни Раббоҳ деган хабаш қулни Ислом динидан қайтариш учун азоблаётганини, қумлоқ саҳрога олиб чиқиб қайноқ қумларга ётқизиб устларига оғир тошларни бостириб қийнаётганини кўрдилар. Берилаётган азоб қулнинг фақат иймонини зиёда қиларди холос. Шунчалик қийноқ ва азоблар чекиб турган пайтида ҳам оғзидан ягона «АҲАД», «АҲАД» деган сўз чиқарди, холос. Абу Бакр, Умайя шайтондан Билол ибни Раббох разияллоҳу анҳуни катта пул баробарига сотиб оладилар. Кейин эса Оллоҳ учун ва раббил оламин ҳидоят қилиб йўллаган Ислом муҳаббати учун уни озод қилиб юборадилар.
Умар ибни Ҳаттобнинг Замир Румия исмли чўрилари бўлар эди. У аёл Умардан аввалроқ Ислом динига мушарраф бўлганди, Ҳазрат Умар уни қаттиқ қийнаб, жуда кўп мартаба урганлари натижасида чўрининг кўзлари кўр бўлиб қолганди. Аммо шу ҳолатида ҳам раббил оламин кўрсатган йўлидан четга тоймаганди. Кўзидан ажралса-да, иймонидан айрилмаганди. Абу Бакр бу чўрини сотиб оладилар. Кейин эса оллоҳнинг ризолиги йўлида озод этиб юборадилар. Чўрининг кузлари ожиз бўлиб қолган пайтда қурайшлар, «мана бу мочағар Лот ва Манотнинг қарғишрга қолди», деб гап-сўз юритгандилар. Уларга қараб бахтли аёл шундай деганди:
— Бу гапларингиз беҳуда. Лот ва Манот ҳеч нарсани билмайди ва ҳеч нарса қилолмайди ҳам. Менинг меҳрибон раббим эса ҳамма нарсага ҳатто мени кўзимни қайта очиб қўйишга ҳам қодирдур!
Эртасига тонг отганда оллоҳнинг марҳамати туфайли аёлнинг кўзи қайта очилиб ёруғ дунёни яна кўришга муяссар булганди. Қурайшлар буни куриб, бу Мухаммад ибни Абдуллоҳнинг сеҳридан бўлган иш дегандилар. Қурайшлар ёлғон айтгандилар, буюк Оллоҳ эса рост айтганди.
Абу Бакр Сиддиқ (р. а.) фақат мана шу икковларииигина озод этиб қолмагандилар. Балки Омир ибни Фухайрни, Умму Унайсни ва Абр ибни Жуминанинг жорияси бўлган икки қизни ҳам ва булардан бошқа яна қанча-қанча кишиларни озод этгандилар. Шунчалик кўп молларини Оллоҳ йўлида сарфлаганлари сабабидан ҳатто Оллоҳ таоло у жаноб ҳақларида оят нозил қилганди. Мазмуни: «Кимки берса ва тақво қилса, Исломни тасдиқ этса бас, биз уни сконликка йўллаб қўямиз».
У жаноб мана шу мартабага лойиқ бўлганлар. Исломга доҳил бўлган вақтларида бойликларининг қиймати қирқ минг дирҳамга етганди. Мана шу улкан бойликдан Мадинага хижрат этаётган пайтларида фақатгана беш минг дирхам қолганди, холос. Бошқасини Оллоҳ динининг ғалабаси йўлида сарф этиб юборгандилар. Раббиларига йўлиққан онларида эса ёнларида ҳеч қандай бойликлари хам колмаганди.
|
| |
|
|
