| DURDON | Дата: Shanba, 12-Yan-2013, 07:27 | Сообщение # 16 |
 SUPER ADMINKA
Группа: Admin yordamchisi
Сообщений: 10149
Статус:  | 39. Кишилар ўлимни орзу қилишлари
Абу Ҳурайра р.а.дан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи вассаллам: «Бир киши бошқа бир кишининг қабри ёнидан ўтаётиб, мен унинг ўрнида бўлсам қани эди, демагунича қиёмат қоим бўлмайди», дедилар». (Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари).
Абу Ҳурайрадан р.а. ривоят қилинади. Расулуллоҳ с.а.в.: «Менинг жоним Унинг қўлида бўлган Зотга қасамки, киши қабр олдидан ўтиб, у қабрга юзларини суртиб: «Кошкийди, мана шу қабр ичида мен бўлсам», деб айтмагунича дунё тамом бўлмайди. У киши бу сўзларни диндорлигидан эмас, балки турли мусибатларга дучор бўлганидан айтади», дедилар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.
Яъни қиёматга яқин шунчалик оғир ва шиддатли даврлар келадики, одамлар ер юзидаги бузғунчиликларни кўрганларида ўлимни ҳаётдан афзал кўрадилар.
Ибн Маъсуд р.а. айтган эканлар: “Шундай замонлар келадики, агар ўлимни сотиб олиш имкони бўлганида кишилар уни сотиб олардилар”.
Аллома Ал-Ироқий юқоридаги ҳадисларни шайрҳаб ушбу гапларни айтадилар: “Одамлар орасида ўлишни истайдиганлар, ўз жонига қасд қиладиганлар ҳар доим ҳам бўлган. Баъзида кишилар оғир аҳволга тушганларида ҳам ўлимни истаб қоладилар. Лекин мана шундай одамлар ҳам ўлимга рўбарў келганларида, у билан юзма-юз тўқнашганларида, қабрларни зиёрат қилганларида, маййитларни кўрганларида ўлимдан қўрқадилар. Қалбларида ўлимга нисбатан нафрат пайдо бўлади, шу пайтда улар ўлишни истамай қоладилар. Лекин шундай замонлар келадики, замоннинг оғирлигидан одамлар ўлимни чин қалбдан орзу қиладилар. Бундай кишилар бошқалар ўлимини кўриб туриб ҳам, қабрларни зиёрат қила туриб ҳам ўлимни орзу қилишлари эса ҳақиқатдан ҳам оғир даврлар бўлишига далолат қилади”.
40. Рум авлодлари сонининг ошиши ва уларга қарши жанг
Ал-Муставрод ал-Қурайший айтадилар: “Расулаллоҳ с.а.в. дедилар: “Қиёмат қоим бўлганида одамларнинг кўпи рум авлодларидан бўладилар”. (Имом Муслим ривоятлари).
Расулаллоҳ с.а.в.нинг даврларида ер юзида икки катта давлат бор эди. Бири форс ва яна бири рум империялари эди. Агар ҳозирги кунда назар соладиган бўлсак, Европа ҳамда АҚШ истиқомат қилувчи одамларнинг деярли барчаси ҳадисда зикр қилинган рум авлодларидандирлар.
Бу ерда шуни таъкидлаш лозимки, юқоридаги ҳадисда зикр қилинган Рум авлодларидан бўлган кишиларнинг барчаси ҳам кофир ёки мушрик бўладилар деб бўлмайди. Сабаби бошқа ҳадисларда улардан баъзилари мусулмон бўлишликлари ҳам айтиб ўтилган.
Нафиъ ибн Утба р.а Расулаллоҳ с.а.в. дан қуйидаги ҳадисни ривоят қилади: “Сизлар Араб ярим ороллиги учун жанг қиласизлар ва Аллоҳнинг мадади ила ғалабага эришасизлар. Сўнгра форслар билан жанг қиласизлар ва Аллоҳнинг мадади ила уларни ҳам мағлуб қиласизлар. Сўнгра румликлар билан жанг қиласизлар ва Аллоҳ сизларга ғалабани ато қилади. Сўнгра Дажжолга қарши жангга чиқасизлар ва Аллоҳнинг мадади билан уни ҳам енгасизлар” (Имом Муслим ривоятлари).
Демак Дажжол чиқишидан аввал мусулмонлар ва румликлар ўртасида катта жанг бўлади ва бу жангда Аллоҳ ғалабани биз мусулмонларга ато қилади.
Расулаллоҳ с.а.в. ушбу сўзларни айтганларида ислом ҳали хатто Араб давлатларида ҳам тарқалмаган эди. Дунёнинг ярмини эгаллаган Форс давлатини қарши жанг қилиб уларнинг устидан ғалаба қозониш ўша давр кишилари учун ғайриоддий ва ақлга сиғмайдиган бир иш эди. Лекин Аллоҳнинг Расули с.а.в. айтганларидек, Аллоҳ мусулмонларга мадад берди. Ислом ҳақиқатдан ҳам аввал Араб ярим ороллигида тарқалди, сўнгра форс империяси ҳам мағлубиятга учраб йўқ бўлди. Ҳозирда эса Ислом етиб бормаган ўлкалар деярли қолмаган.
Ясир ибн Жобир р.а. ривоят қиладилар: “Бир куни Куфада қизил шамол кўтарилди. Бир киши бизнинг олдимизга шошиб югуриб келди ва қаттиқ жазирамага ҳам эътибор бермай: “Эй, Абдуллоҳ ибн Маъсуд, қиёмат бошланди!” деб бақирди. Абдуллоҳ ёнбошлаб ётган эди, ҳалиги кишини кўриб ўтирди ва унга қарата: “Токи мусулмонлар қўлга киритган ўлжани тақсимлай олишолмайдиган ҳамда ғалабага қувонишмайдиган кун келмагунга қадар қиёмат қоим бўмайди”, деди. Сўнгра Шом тарафга ишора қилиб: “Душман мусулмонларга қарши жанг қилиш учун бирлашади ҳамда мусулмонлар ҳам душманга қарши жанг қилиш учун бирлашадилар”, деди. Ясир: “Румликларни назарда тутаяпсанми?”, деб сўради. Абдуллоҳ ибн Маъсуд жавоб қилди: “Ҳа. Бу жангдан олдин кўпгина мусулмонлар ўз динларидан чиқиб кетадилар. Лекин мўъминлардан бир гуруҳи душманга қарши жанга чиқади, уларнинг ниятлари ёки ғалабага эришиш ёки ўлим келгунга қадар жанг қилиш бўлади (яъни ортга чекиниш йўқ, ё ғалаба ё ўлим). Жанг то тунгача давом этади ва ҳеч ким ғалаба қозонмайди. Лекин мусулмонларнинг сафлари камаяди (яъни жуда кўп мусулмонлар шаҳид бўладилар). Шунда мусулмонлар иккинчи гуруҳни юборадилар. Улар ҳам ё ғалаба ёки ўлим келгунга қадар курашишни ният қиладилар. Бу жанг ҳам тунгача давом этади ва яна ҳеч ким ғалаба қозонмайди. Мусулмонларнинг сафи эса яна ҳам камаяди, шунда учинчи гуруҳ мусулмонлар жангга чиқадилар ва уларнинг ҳам нияти ёки ғалаба ёки ўлим бўлади. Бу жанг ҳам тунгача давом этади ва ҳеч ким ғалаба қозонмайди. Мусулмонлар қўшини эса жуда катта талофотлар кўради. Тўртинчи кун қолган барча мусулмонлар душманга қарши жангга чиқадилар ва Аллоҳнинг ҳоҳиши ила ғалабани қўлга киритадилар. Бу жанг шунчалик катта бўладики шу кунгача одамзот бундай жангларни кўрган эмас. Жанг майдонининг у томонидан бу томонига учиб ўтаётган қуш ҳам ҳолсизликдан ерга қулайди. Юз кишилик қавмлардан фақатгина бир киши тирик қолади. Шундай пайтда ўлжага қувониб бўладими? Шундай пайтда ўлжани тақсмлаб бўладими? (яъни бундай қирғинбарот урушдан сўнг одамларга ўлжанинг қизиғи ҳам қолмайди, хатто қўлга киритилган ғалаба ҳам кишиларнинг кўнглини ҳушнуд қилмайди). Ғалабага эришган мусумонлар мана шундай оғир бир аҳволда турганларида “Дажжол фарзандарингизга ҳужум қилди!” деган ҳайқириқни эшитадилар ва қўлларидаг бара нарсаларини ташлаб йўлга чиқадилар ва ўнта отлиқни қўшиндан олдин юборадилар. Расулаллоҳ с.а.в. айтгандилар: “Мен уларнинг исмларини, уларнинг оталарининг исмларини ҳамда отларининг рангини ҳам биламан. У кишилар ўз замонларининг энг зўр отлиқлари ҳамда энг зўр кишиларидан бўладилар”. Имом Муслим ривоятлари.
Абу Ҳурайра р.а. ривоят қилади. Расулаллоҳ с.а.в. айтдилар: “Токи Рум авлодлари Амак ёки Дабикка кириб келмагунларига қадар қиёмат қоим бўлмайди. Улага қарши Мадинадан бир қўшин чиқади, улар ўз замонларининг энг зўр кишилари бўладилар. Қўшин сафга турганида Рум авлодлари: “Бизни тинч қўйинг, биз фақатгина бизнинг орамиздан ажралиб чиқиб энди бизни ёмонлаётганларга қарши жанг қиламиз”, деб айтадилар (яъни исломни қабул қилган рум авлодларига қарши). Мусулмонлар эса: “Аллоҳнинг номи билан қасамки, биз ўз биродарларимизни сизлар билан бирга-бир ташлаб кетмаймиз”, дея жавоб қиладилар. Шундай қилиб жанг бошланади. Мусулмонларнинг учдан бир қисми қатл қилинади, ва Аллоҳ уларни ҳеч қачон кечирмайди (яъни бу ёки мунофиқлар ёки дунё учун жанг қилганлар). Яна учдан бир қисм мусулмонлар қатл этиладилар ва улар шаҳидларнинг энг улуғларида бўладилар. Қолган учдан бир мусулмонлар эса ғалабага эришадилар ва Аллоҳ уларни ҳеч қачон жазоламайди. Айнан ўшалар Константинополь (ҳозирги Истамбул)ни фатҳ қиладилар. Мусулмонлар қўлга киритган ўлжани тақсимлаш учун қиличларини зайтун дарахтига осиб қўйганларида шайтон “Дажжол сизларнинг оилаларингизга ҳужум қилди!” дея бақиради. Улар йўлга чиқадилар, лекин бу гап ёлғон бўлади. Лекин Шомга етиб келганларида ҳақиқатдан ҳам Дажжол чиқади. Мусулмонлар жангга шайланадилар ва саф тортаётганларида намозга азон айтилади ва шу пайт Исо ибн Марьям тушиб келадилар”. Имом Муслим ривоятлари.
Демак юқордагилардан ҳулоса қилиб айтсак, келажакда биз мусулмонларни рум авлодидан бўлган насороларга қарши катта жанглар кутмоқда экан.
|
| |
| |
| DURDON | Дата: Shanba, 12-Yan-2013, 07:31 | Сообщение # 17 |
SUPER ADMINKA
Группа: Admin yordamchisi
Сообщений: 10149
Статус: | 41. Константинополь (Истамбул) нинг фатҳ қилиниши
Константинополь шахри Мухаммад Фатҳ бошчилигидаги ислом қўшини томонидан мелодий 1453 йилда фатҳ қилинганидан сўнг шахар Исламбул деган номни олди. Вақт ўтиши билан Шахар номи Истамбулга ўзгариб кетди. Ҳозирда Истамбл мусулмонлар шахри бўлишига қарамасдан, олимлар Расулаллоҳ с.а.в.дан ривоят қилинган ҳадисларни ўрганиб чиқишиб, келажакда Истмбул яна насоролар қўлига ўтади деган фикрни билдирганлар. Ва келажакда мусулмонлар ушбу шахарни иккинч бор фатҳ қиладилар.
Абу Ҳурайра р.а. ривоят қиладилар: “Бир куни Расулаллоҳ с.а.в. саҳобаларидан: “Бир томондан сув билан яна бир томондан қуруклик билан ўралган шаҳарни биласизларми?”, деб сўрадилар. Саҳобалар: “Ҳа, эшитганмиз”, дея жавоб қилдилар. Шунда у зот с.а.в. айтдилар: “Токи Исҳоқ ва Исмоил алайҳиссаломларнинг авлодларидан бўлган 70 000 киши мана шу шаҳарни фатҳ қилмагунликларига қадар қиёмат қоим бўлмайди. Улар шахар олдига келадилар лекин қўлларида бирор бир камон ёки бошқа қурол бўлмайди. Фақатгина Аллоҳнинг мадади ила шахарни босиб оладилар. Мусулмонлар душман қаъласига қарата “Ла Илаҳа иллаллоҳ! ВаАллоҳу Акбар!” деб бир бор айтганларида ортида душман беркинаётган қаъланинг битта девори қулайди. Иккинчи бор “Ла Илаҳа иллаллоҳ! ВаАллоҳу Акбар!”, деганларида қаъланинг иккинчи девор қулайди. Учинчи бор Ла Илаҳа иллаллоҳ! ВаАллоҳу Акбар!” деганларидан сўнг уларга йўл очилади ва мусулмонлар шахарни босиб оладилар ҳамда жуда катта ўлжани қўлга киритадилар. Лекин ўлжани тақсимлаб турганларида “Дажжол чиқди!” деган ҳабарни эшитдилар ва унга қарши жанг қилиш учун йўлга чиқадилар”. Имом Муслим ривоятлари.
Аксра уламолар юқоридаги ҳадисда Истамбул ҳақида сўз кетган деганларига қарамай, яна бир гуруҳ олимлар ҳадисда зкр қилинган шахар Рим шахри *аниқроғи насоролик пойтаҳти Ватикан) деган фикрни ҳам билдирганлар.
42. Қаҳатонлик одамнинг чиқиши
Абу Ҳурайрадан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи вассаллам: «Токи Қаҳатондан одамларни асоси ила ҳайдаб юрадиган бир одам чиқмагунича қиёмат қоим бўлмас», дедилар». (Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари). Шарҳ: Қаҳатон Ямандаги шаҳарнинг номи.
Муҳаддис олимлар юқоридаги ҳадисни шарҳлаб, қиёмат қоим бўлишига яқин Қаҳатонлик кишининг мусулмон умматига ҳалифа бўлишини айтадилар. Бу киши ҳақиқий мўъмин инсон бўлиб, одиллик билан ҳукмронлик қилади. Жумладан Абдуллоҳ ибн Амр ҳамда Абдуллоҳ ибн Аббослар ислом оламининг одил ва ҳақгўй ҳалифалари ҳақида сўзлаганларида Қаҳатонлик кишини ҳам зикр қилганлар (Фатҳул Борий).
43. Яҳудийларга қарши жанг
Абу Ҳурайрадан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ алайҳиссалом: «Токи мусулмонлар яҳудийларга қарши уруш қилмагунча, уларни мусулмонлар қатл қилмагунча, яҳудий тош ва дарахт панасига беркиниб олганда тош ва дарахт «Эй Аллоҳнинг бандаси! Мана яҳудий! Ортимда турибди. Кел, уни қатл қил» демагунча қиёмат қоим бўлмайди. Фақат Ғарқадгина буни айтмайди. Чунки у яҳудларнинг дарахтларидандир», дедилар». (Муслим ва Термизий ривоят қилишган).
44. Мадина шахрининг бўшаб қолиши
Абу Ҳурайра р.а. ривоят қиладилар. Расулаллоҳ с.а.в.: “Жоним қўлида бўлган зот билан қасамки, кимки Мадинани ёмон кўриб тарк этса, Аллоҳ унинг ўрнига уданда яҳшироқ одамни олиб келади. Мадина маъдан куйундисини пуфлаб чиқариб ташлаётган босқон кабидир. Токи Мадина ўзидан ҳудди темирчининг босқони маъдан куйиндисини пуфлаб чиқариб ташлагани каби одамларнинг ифлосини чиқариб ташламагунига қадар қиёмат қоим бўлмайди”, деб айтдила. (Имом Муслим ривоятлари).
Бу нарса Расулаллоҳ с.а.в. замонлаида рўй берган эди, яъни кишилар ўша даврдаги қийинчиликларга чидай олмасдан Мадинани тарк этиб чиқиб кетган эдилар. Имом Ан-Нававийнинг фикрларига кўра бундай воқеа яна бир бор Дажжол келган даврда юз беради.
Анас ибн Молик р.а.дан ривоят қилинади: “Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Макка ва Мадинадан бошқа ҳар бир юртни, албатта, Дажжол оёқ ости қилади. Иккисининг ҳар бир йўлини фаришталар саф бўлган ҳолларида қўриқлайдилар. Шунда у тузли ерга тушади. Кейин Мадина уч марта титрайди ва ундан барча кофир ва мунофиқ у(Дажжол) томон чиқади”, дедилар”. (Имом Бухорий ривоятлари).
Юқоридаги ҳадисларда кофир ҳамда мунофиқ кишиларнинг Мадинани тарк этишлари зикр қилинган бўлса, қиёмат қоим бўлишига жуда ҳам яқин қолганида Мадина бутунлай бўшаб қолиши ҳақида ҳам айтилган.
Абу Ҳурайрадан р.а. ривоят қилинади. Расулуллоҳ с.а.в.: «Мадиналиклар бир кун келиб у ер ниҳоятда яхши бўлганида ташлаб кетишади. У вақтда Мадинада йиртқичлар ва қушларгина қолади. Мадинада охирги йиғиладиганлар Музайна қабиласидан бўлган икки чўпон бўладики, улар Мадинани кўзлаб кетишаётган эди. Яқинига боришганида қўйлари овоз чиқариб юборади. Улар Мадинани ваҳший ҳайвонлар билан тўлган ҳолда топишади. Қачонки, Саниятул вадоъга етишганида юзлари билан йиқилиб (жон беришади)», дедилар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.
Олимлар бу воқеа Яман еридан чиқиб кишиларни маҳшарга қувлаб борувчи ўт чиққанида юз беради дейдилар. ВаАллоҳу аълам. Бу олов қиёматнинг катта аломатларидан бўлиб, иншааллоҳ, у ҳақида кейинги мақолаларимизда батафсил маълумот берамиз.
45. Мўъминларнинг жонини олувчи ҳушбўй шамол
Имом Муслимнинг «Иймон»даги ривоятида: «Албатта, Аллоҳ Ямандан ипакдан ҳам юмшоқ шамол юборади. У қалбида ачитқи уриғи оғирлигича иймони бор бир кишини ҳам қўймай, албатта, қабз қилади», дейилган.
Абдуллоҳ ибн Амр ибн Оссдан ривоят қилинган узун ҳадисда Расулаллоҳ с.а.в. айтадилар: “Дажжол (бир кун келиб) умматимда зоҳир бўлади. Ва қирқ (кун, ой, йил) туради. (Ровий: «Кунми, ойми, йилми, аниқ билмайман», дедилар.) Кейин Аллоҳ таоло Исо ибн Марямни юборади. У зот Дажжолни ахтариб топиб, уни ҳалок этадилар. Кейин одамлар етти йил осойишта яшашади. Шу даражада тинч яшашганидан икки киши орасида адовати борлари учратилмайди. Сўнгра Аллоҳ таоло Шом томонидан совуқ бир шамолни юборади. Унинг асоратидан ер юзида қалбида зарра миқдорича яхшилик ёки иймон бор киши тирик қолмайди. Агар ўша яхши ёки иймонли киши тоғ бағрига кириб кетса ҳам, ҳалиги шамол унинг ортидан кириб ўлдириб чиқади. Ер юзида фақат енгил қушлар ва беақл йиртқичлар каби ёмонга шошувчи разил кишилар қолади. Улар на яхшиликни танийди ва на ёмонликни инкор этади…” Имом Муслим ривояти.
Наввой ибн Самъондан ривоят қилинган бошқа ҳадисда: “Улар шунақа тўкинчилик билан туришганида, Аллоҳ таоло бир хушбўй ҳаво юборади. Ҳаво уларнинг қўлтиғи остига жойлашиб, унинг асаридан барча мўмин ва мусулмонлар вафот этишади. Ер юзида фақат ёмон кишилар қолишади. Уларнинг эркаклари аёллар билан худди эшаклар бир-бири билан жинсий алоқа қилишгани каби хотиржам иш бажараверишади. Улар шу ҳолатда туришганида қиёмат қоим бўлади”, дейилади. (Имом Муслим ривояти).
Демак барча мўъминлар вафот этганладан сўнг ер юзида фақатгина энг разил ва ифлос одамлар қоладилар ва айнан шу одамлар устига қиёмат қоим бўлади.
Имом Бухорий ҳамда Муслимлар ривоят қилган ҳадиса Расулаллоҳ с.а.в.: “Қиёмат фақатгина ёмон одамлар устида қоим бўладир”,деганлар.
46. Каъбанинг бузилиши
Абу Саъид Худрий разияллоҳу анҳу ривоят қиладилар: “Набий с.а.в.: “Яъжуж ва Маъжуж чиққандан кейин ҳам Каъба, албатта, ҳаж ва тавоф қилинади”, дедилар. Шуъба: “Каъба тавоф қилинмай қолгунига қадар қиёмат содир бўлмайди“, дедилар”. (Имом Бухорий ривоятлари).
Ибн Аббос р.а. ривоят қиладилар: “Набий с.а.в.: “Мен Каъбани бузаётган кишини кўриб тургандекман, у қоп-қора, икки оёғи маймоқ бўлиб, Каъбанинг тошларини битталаб кўчирмоқдадир“, дедилар” (Имом Бухорий ривоятлари).
Абу Ҳурайра р.а.: “Расулуллоҳ с.а.в.: “Каъбани икки болдири ингичка, қуруқшаган ҳабаш бузади” деб айтдилар”, дейдилар (Имом Бухорий ривоятлари).
Мана шу ерда биз қиёматнинг кичик аломатларига якун ясаймиз. Иншааллоҳ, кейинги мақолаларимизда қиёматнинг катта аломатлари ҳақида сўз юритамиз. Шуни таъкидлаш керакки, катта аломатлар кичик аломатлардан сўнг юз беради деб тушунмаслигимиз керак. Сабаби юқорида зикр қилинган баъзи кичик аломатлар катта аломатлардан сўнг юз бериши айтиб ўтилди. Жумладан, мўъминларнинг жонини олувчи шамол, Мадинанинг бўшаб қолиши, Каъбанинг бузилиш каби аломатлар баъзи катта аломатлардан сўнг юз бериши зикр қилинди.
Manba
|
| |
| |
