RSS
Yangiliklar-Новые сообщения · Azolarimiz-Участники · Forum qoidasi-Правила форума · Qidirish-Поиск
  • Страница 2 из 2
  • «
  • 1
  • 2
Dunyoning ishlari
DURDONДата: Juma, 22-Noya-2013, 02:32 | Сообщение # 16
SUPER ADMINKA
Группа: Admin yordamchisi
Сообщений: 10149
Статус:
Кундошининг котилига айланган аёл...Бефарзандлик курбони...." (хаётий ва дардли хикоя)

1-кисм, 2 кисмдан иборат...

Насиба..., мен уни борлигича севдим, калбининг поклиги учун севдим. У менинг бутун хаётим мазмуни... Биз севишиб турмуш курдик. Хаётимиз асалдан хам тотли эди. Унинг пок калби чиройига чирой кушарди. Айникса ойим билан дадамга шунака мехрли эдики, баъзида фарзан булиб мен шунчалик мехр бермасдим. Биз бахтли эдик. Дадам ва ойим бахтдан сармаст эди, хозирги замонда бундай ута аклли ва одобли, мехнатсевар ва гузал келинни топиш амримахол, бизга эса Аллох шундай келинни раво курди дейишиб, дуолар берардилар. Насиба эса тинмай елиб-югуриб хизматини килар эди. Синглим Шахноза билан худди опа-сингилдек эди, 6-синфда укийдиган Абдулла укам эса эркатой, арзанда эди. Баъзи кенойи ва кайнсингилларнинг келишмовчилигини эшитиб хайрон колардим. Чунки Насиба билан Шахноз жуда ахил эди. Биз жуда бахтли оила эдик. Факат уша вокеларгача... Туйимиз булганига хам 2 йилдан ошганди. Аммо биз фарзандли булмагандик. Хаммаси шундан кейин булди, ойим бошида ХУДО БЕРАР... деб куярдилар. Вакт утиши билан ойимнинг Насибага булган муносабати узгара бошлади. Насиба буни сезарди, сабаби хам аник эди. Насиба кечалари ёстикни гижимлаб йиглаётганини билсам-да индамасдим, чунки мендан хафа булади деб уйлардим. Мана, 3 йил хам утди. Ойим бутунлай узгарди. Насибани очикчасига уруша бошлади. Бир куни ишдан уйга келсам, ойим ховлида бакирарди: -Ха, боланг бормики караб вактинг йук булса? Уйда куни билан ётасан, ишлай демайсан. Сендан нима курдик?, деб кимгадир бакирётганди. Насибага эканлигини билардим. Индамай ховлига кириб, ойимга: -Ассалому алайкум, дедим. -Ва алайкум ассалом. Келдингми углим. -Ойи, нима гап? Нега келинингизга бакирасиз? У атай килмаяптику? Худо бермаса биз нима килайлик, дедим узимни зурга ушлаб. -Аслида сен айбдорсан, хотинингни ёнини олмагин. Хозир карагин иш килмасдан ётибди. Шахноза овкат киляпти, нима у раисами? , деди. Ойим билан гап талашгим келмади ва уйга, Насибани ёнига кирдим. У спалнига утириб, ёстикни олдига олганчи мунгли йигларди. Ёнига бориб утирдим ва бошини куксимга куйдим. Бу бечорагинамни мендан бошка хеч ким тушунмасди. Пешанасидан упиб, кузёшларини кулим билан артиб куйдим. Ва: -Насибам менинг, мен сени севаман, сен мени хаётимсан, ойимдан хафа булма, ойимни хам тушун. Хали хамаси яхши булади, деб узимнинг хам кунглим бузулиб кетди, зурга узимни кулга олдим. -Шухрат ака, ойим тугри айтади,мен уларга набера тугиб беролмадим, сиз хам жураларингиздан уялиб юргандирсиз, дея пик-пиклаб йиглашда давом этди. -Бу хакда уйлама, хамаси жойида, мухими биз бир-биримизни севамиз, ахир бу яхшику, Насибам менинг, деб уни юпатиб куйдим. Шу холатда орадан яна 2 йил утди. Туйимизга эса 5 йил утди. Ойимнинг фигони фалакда эди. Хар куни уйда жанжал буларди. Насибам эса кон-кон йигларди. Охири ойимнинг кистови билан шифокор хузурига бордик. 2 кундан кейин натижалар чикишини айтишди. Уйга кайтиб келиб ойим ва дадамга айтдим.Никохнинг биринчи окшомида Насибанинг ёнида эдим. 2 хотиним Лобар эса мени кутиб утирарди. Ёнига кириш хаёлимга хам келмасди. Унинг 9 ойлик боласи шу ерда эди. Насиба жуда хомуш ва жим утирарди. Ташкаридаги оёк товушидан чучиб тушдим. Товуш эшигимиз олдига келиб тухтади ва "Шухрат буёка чиксанг? " деди. Бу ойим эди. Мен индамадим. Насиба:
-Шухрат ака, бораколинг, мендан хавотир олманг, деди ва ерга эгилди.
-Йук, чикмайман, дегандим ташкарида турган ойим:
-Чикаколда энди, тураманми шундай?, деди. Иложсизликдан секин урнимдан туриб ташкари томон юрдим. Эшикни очиб, ташкарига чикар пайт оркамга карадим, Насиба спалнига бошини куйиб уксиб-уксиб йиглаб колди, мен эса Лобарнинг ёнига ойимни йиглаб ялиниши сабабли кирдим...

Насиба ва Лобар уртасида доим кийналар эдим. Ойим айтмасалар Лобарнинг ёнига кириш хаёлимга хам келмасди. Чунки Насибамни ташлаб кетгим келмасди, у менинг куз очиб курганим, биринчи севгим, биринчи бахтим эди. Аммо динда хам 2 хотинликнинг талабларини билардим, шунинг учун хам Лобарнинг ёнига кириб туришга мажбур эдим. Лобар жуда гапга чечан, маккоргина эди. У хар куни ойимга ширин-ширин гапириб, иш килмай гап сотиб утирарди. Менинг Насибам эса тинмай уй ишлари билан банд эди. Ойим 180 градусга узгарди. Хотин зотига хайронман, ким ширин гапириб, кунглини олса шундан яхши одам йук у учун. Онам хам худди шунака эди...



 
DURDONДата: Juma, 22-Noya-2013, 02:33 | Сообщение # 17
SUPER ADMINKA
Группа: Admin yordamchisi
Сообщений: 10149
Статус:
davomi

Кунлар, хафталар, ойлар ута бошлади. Бу пайтда Лобар аллакачон оила йуритувчига айланди. Насиба ундан сураб овкат килар, иш киларди. Бунинг бошида эса онам турарди. Мен бир сафар аралашган эдим, ойим ХОТИНЛАР ИШИГА АРАЛАШМА, СЕН ЭРКАКСАН деб огзимни беркитди. Ота-она кунглини огритиш канчалар гунохлигини билардим...

Шу тарзда хаётими мазмунсиз ута бошлади. Бу орада Абдулла укам угилли булди. Чакалок оиламизга файз олиб келганди. Унинг углини хамамиз кутариб упиб, эркалардик. Факат бундан Насибам йирок эди. Чунки ойим яна иримларини айтиб, кул теккизгани куймасди. Бир сафар Насиба ойим уйда йуклигида Абдулланинг хотинига:
-Овисинжон, сиздан бир илтимосим бор, деди.
-Айтаколинг бемалол.
-Узингиз биласиз, мен бефарзандман, ойим эса углингизни кулимга олишимга йул куймайди. Илтимосим шуки... деб ерга бокди, кузёшлари дарё булиб окарди. -Илтимосим шуки, углингизни бир багримга боссам, чакалок хидини бир марта булса хам хис этсам дейман овисинжон, деб ерга чуккалаб уксиб мунгли йиглаб колди. Мен уйда жимгина ва ичим эзилим кузатиб туриб, кузларимдан ёш маржон каби куйиларди. Абдулланинг хотини:
-Кенойи, мен розиман, йигламанг, факат ойим эшитмасин, мени урушади, мана олаколинг, мана олинг, деб йиглабгина углини Насибага узатди. Насиба худди олтин топгандай куз ёшларини шошганча артиб, чакалокни кулига олди. Аввал юзига термулиб, туф-туф куз тегмасин, деб иримини килди. Кейин эса юзини юзига босди. Багрига босиб уксиб-уксиб йиглай бошлади. Унинг куз ёшларида 12 йиллик сукут, сабр, сабот, дарду аламлар мужассам эди. Бу холатни курган тош хам эрирди. Насибам роса багрига босиб йиглаб-йиглаб олди. Мен ортик чидай олмадим, юзимни бекитиб, йиглаганча дераза олдидан кайтиб ерга утириб колдим...

Уша йуни кечки пайт Лобар илон хамасини курган экан, ойимга ошиги билан бурттириб айтиб берди. Ана уруш, ана тупалон. Ойим Насиба билан Абдулланинг хотинини еб ютиб куйди. Онам булса хам айбини айтаётганимдан афсусдаман, аммо ойим ва Лобар илон туфайли хаётим барбод булди. Бу орада Лобар авалги эрини уйидаги углини хам олиб келди, боз устига МЕНДАН ХОМЛАДОР БУЛДИ... Ана энди унинг хакикий замони етиб келганди. Ойим умуман уни ишлатмай, хама ишни Насибага осиб куйди. Абдулланинг хотининг эса чакалоги бор, деб ишлатмасди. Мен:
-Ойи, нега хама ишни Насибага юклаб куйдингиз? десам.
-Хотинчанг хам тугсин, дам олиб ётади, деди. Бу накадар беинсофлик эди...

Мен Лобарни ёктирмай колдим, чунки у жуда айёр эди. Ойим унинг айтганидан чикмасди. Насибанинг ёнида булсам, Лобар узини касаллика оларди, ойим эса СЕН УНИ ЁЛГИЗЛАТМА, У ХОМЛАДОР деб холи жонимга куймасди. Насибани роса ёмон курарди, чунки унга доим ёмон куз билан карарди. Чунки менинг Насибага муносабатим бошкача, уни каттик севардим. У Лобар каби айёр, чакимчи, тулки ва ёвуз эмасди. Унинг калби жуда пок, кушдек беозор эди. Лобарни нега бу кадар хакоратлаганимни вакти келиб билиб оласизлар...

Лобарнинг ой-куни якинлашган сари нагмаларию шартлари хам ошиб кетаверди. Ойим эса унинг гапини ерда колдирмай бажарарди. Бир куни НАСИБА КЕТСИН, У МЕНИ ЭРИМДАН СОВУТЯПТИ, МЕНГА УМУМАН МЕХРИ ЙУК, У ЭРИМНИ ИССИК-СОВУК КИЛИБ ОЛГАН деб роса тупалон килди. Насиба эса бир огиз гапирмай уйга кириб кетди. У бефарзандлигидан узини гунохкор хисобларди ва тинмай мехнатда эди... Ох Насибам менинг, шурлигим менинг... Мен бу сафар хам уни хайдамадим. Хуллас Лобар угил тугди. Мен хам Насиба хам, айникса ойим жуда хурсанд эдик. Углимни тугрукхонадан роса дабдаба билан олиб келдик. Кунлар шу тарзда утарди. Мен икки хотинимга хам бир хил вакт ажратардим, энди углим бор эди. Насиба бу чакалокни хам кулга ололмасди. Аммо бу билан мен Насибани ташлаб куймадим, яна авалги мехрим, севгим кайнок эди. Бир куни Лобар:
-Фарзандли булсам менга мехрли булади деб уйлардим. Хатто иссик-совук хам килдирдим. Барибир мени яхши курмадингиз, деб додлаб йиглади. Мен эса:
-Менга иссик совугинг таъсир этмайди, калбинг пок булса мен хам яхши муносабатда буламан, Насибадан урнак олсанг арзийди, шунчаки у бефарзанд, аммо мен уни севиб ардоклашда давом этаман, деб чикиб кетдим.

Орадан ойлар утди. Насибам эса сабр билан юраверди. Бир куни кечки овкатдан сунг Насиба хонасига кириб кетди, мен эса углимни уйнатар эдим. Орадан 1 ярим соатлар утгача юрагим гаш булиб унинг хонасига кирдим. Не куз билан карайки у ерда огзидан кон ва еган овкати келганча инграб ётарди. "Насибааа" деб бошини кутардим. У йигларди, "Шухрат ака" деб тинмай гапирарди. У сунги нафасларини оларди. "Шухрат ака, АГАР БАХТ ДЕГАНЛАРИ ШУ БУЛСА МЕН БАХТСИЗ БУЛИШНИ ХОХЛАРДИМ ..." деб йигларди. Овозимни эшитиб, ойим, дадам, Абдулла ва хотини хамаси чопиб келишганди. Факат Лобар илон йук эди...

Насибам жон берар эди. "Шухрат ака... Лобарнинг овкатини еманг, у котил, болаааам. Болам Шухрат ака... Ойижон" деб инграй бошлади. Ойим "Ха кизим" деб ёнинга келиб кулини тутмокчи булганда Насиба кулини тортиб олди ва "Узимнинг ойижонииим, ойииии" деб жон талвасасида инграрди. Хаммамиз дод солиб йиглардик. Лобарнинг бу кадар ёвузлигини билмасдим. Насиба давом этди "Шухрат акааа Лобарни химоя килинг, у у, у, у" дедию "Ё Аллох, ё Аллох..." деб чукур нафас олиб 2 типирчиладию жон берди...

Йууук, Насибам дея еру-осмонни бузиб йигладим. Лобар унга захар берибди, экспертиза хулосаларида бу аникланди. Лобарни узим ёзиб бердим, унинг ёвузлигидан куркдим, у Худодан куркмайдими, демак хечнимадан куркмайди... Уни 16 йилга кесишди. Углимни олиб колдим, авалги углини хам олиб колдим. Ойим "Пиширган ошидан пушаймон"эди. Аммо орада менинг Насибам бу разиллик курбонига айланди. Ойим Насиба билан бола асраболамиз деганимда карши чикканди. Мана энди бир эмас 2 та болани узи асрайди. Мен эса Насибамни кора тупрокка топширдим. У бефарзандлик курбони булди. Лобар ва ойим хаётимнинг барбод булишига сабабчи булди... Хозир 4 йил булди Насибамнинг вафотига хамда Лобар илоннинг камалганига. Уйлангани чучияпман, хаётим яна захарланишидан куркяпман, менинг Насибам юрагимда яшайди ва уни то умримнинг охиригача шу ерда саклайман...


 
DURDONДата: Payshanba, 28-Noya-2013, 02:36 | Сообщение # 18
SUPER ADMINKA
Группа: Admin yordamchisi
Сообщений: 10149
Статус:
Ёмон туш кўриб уйғониб кетдим. “Тавба қилдим, бу нимаси? Яхшиликка бўлсин” деб ўйладим хўрсиниб. Қоронғуда пайпаслаб телефонимни топдим.
Қаторасига бешта СМС турарди. Шошиб, очиб ўқий бошладим. Иккитаси СИМ-картанинг компаниясидан экан, ўқимасдан кейингиларига ўтдим. “Боламга кун бермаётган экансан. Сени Худога солдим . . .” Хатнинг давоми қарғишга тўла эди. Юрагим сиқилиб телефонни ўчирдим, қолган иккита СМСни ўқишни истамадим. “Мен бу аёлга нима қилдим?” деган савол юрагимни ўртай бошлади. Жахл устида унга жавоб ёзмоқчи бўлдиму, лекин эримнинг “оғирроқ бўл” деган гапи эсимга тушиб, аламимни ичимга ютдим. Ўрнимдан туриб тинчлантирувчи дори ичиб, ухлашга харакат қилдим. Бўлмади. Тонггача киприк қоқмадим. Эрталаб ишдан келган эрим кайфиятим ёмонлигини сезиб “тинчликми?” деб сўради. Индамай унга телефонни узатдим. Ўқимасдан нима гаплигини тушунган эрим, уф тортиб телефонни креслога ташлади.
- Сенга неча марта айтганман, унинг гапларига эътибор берма, деб . . . Болалар қани?
- Овқатланишяпти.
- Боғчага қўйиб кел, кейин гаплашамиз.
Кечгача бу мавзуда гаплаша олмадик. Эрим “сменад”дан чарчадим деб ўзини ухлаганга солиб ётиб олгани учун мен хам индамадим. Боғчадан келгандан буён инжиқлик қилиб турган Бобурнинг орқасига бир тарсаки тушургач, чидаб туролмадим. Болани қўлидан тортиб олдим. Кўзидан милтиллаб оқаётган ёшларни митти кафтлари билан артаётган Бобур ва акасининг калтак еганидан қўрқиб жойида қотиб қолган Лобарни қўлидан тутиб, хонасига етакладим.
Болаларни ухлатиб келганимда хам эрим жойидан жилмаганди. Хона тутунга тўлиб кетганидан нафас олиб бўлмасди.
- Балки Бобуржонни бир-икки хафтага унинг ёнига юборармиз . . . - дедим қўрқа-писа.
- Нима?! Охири ичингдагини айтдинг-а! Қутулолмай юрганингни билувдим!
- Ўйлаб гапиряпсизми . . . Ахир уни ўз боламдек . . .
- Ёлғон! Биласанми, сени Лоладан фарқинг нимада?! У қандай бўлса, шундайлигича кўринади. Сен эса иккиюзламачисан! У бизни ёмон кўришини яшириб ўтирмайди, сен эса ўзингни Бобурни яхши кўрган қилиб кўрсатасану, лекин ичингда ўгайлик қиласан!
Оёғимнинг учигача музлаб кетдим. Мен нима дардда гапиряпману, у нима деяпти. Алам қилганидан тилим тутилиб қолди. Эрим “боламга ўгайлик қилмаяпсанми?” деб хазил-чин аралаш бир-икки марта гапирган, бу гапга унчалик хафа бўлмаганман. Хамма хам боласи учун хавотирланади-да, бир кун келиб тушуниб қолар, деб ўзимни овутардим. Лекин бугун мени Лолага тенглаштиргани, шунча йиллик мехнатим, бардошим эвазига “ у сендан яхшироқ” дегани юрагимга тиғдек ботди.
- Нима?! М-мени кимга тенглаштираётганингизни биласизми? Ахир . . . - хўрлигим келганидан эримнинг юзига хам қарагим келмай, эшикни тарақлатиб ёпиб чиқиб кетдим. Болаларнинг хонасига кириб хам тинчлана олмадим. Нима қилишни билмай у ёқдан-бу ёққа бориб кела бошладим. Шайтон “қизингни ол-да, чиқиб кет, ўғли билан билганини қилсин” деб кўтара бошлади. Дарров бу хаёлларни миямдан хайдадим. Бобурни ўзим катта қилганман, қандай қилиб уни ташлаб кетаман.
Йиғлай-йиғлай болаларнинг ёнида ухлаб қолибман, кўзимни очсам, эрим устимга кўрпа ёпиб кетибди. Шунча гапни эшитиб, хеч нима бўлмагандек юра олмасдим. Лекин болага жабр қилиш хам қўлимдан келмасди.
- Захро кечир, жахл устида гапириб юбордим.
Индамадим.
- Нима қилай, болани унга бергим келмайди-да . . . Лекин қайтариб беришга мажбурман шекилли . . .
Қўрқиб кетдим.
- Эсингизни едингизми? Нега бундай деяпсиз? Мен фақат боласини соғинган бўлса, кўрсин демоқчийдим . . .
- Бошқа иложим йўқ . . . Бундай яшаб бўлмайди. У хам она-ку, ўз боласига ёмонлик қилмас. Шундай қилсам, балки тинч қўяр, биз хам одамдек яшармиз . . .
Овози титраб кетганидан бу гапларни айтиш унга қанчалик қийинлигини тушуниб турардим.
- Йўқ, ундай қилманг, илтимос. Нахотки тушунмаяпсиз, ахир унинг мақсади хам шу! Бизни уруштириб қўйиб, болани олиб кетмоқчи.
- Хозирча бу гапни хеч кимга айтмай тур, мен яхшилаб ўйлаб олай, кейин бир қарорга келаман.
Нима қилишни билмай ич-этимни ея бошладим. Бу гапни эшитганимдан кейин кеча эшитган хақоратим хам эсимдан чиқиб кетди. Эрим болаларни боғчага олиб кетгач, шошиб қайнонамга телефон қилдим.
- Вой, ўлсин, у менга хам телефон қилганди, сизларга айтмай турувдим . . . Эринг бекорини айтибди, Лолага берадиган набирам йўқ! У хақида эшитган гапларни айтсам, тепа сочинг тикка бўлади. Куни-кеча қўшним келди, ўша шахардаги мехмонхоналардан бирида ошпаз бўлиб ишларкан. “Келинингизни кўрсангиз танимайсиз, сочининг ярмини қирдириб олиб ташлаган, орқасида тўртта кокил қолдирган. Қопа-қора шим ва курткалар кийиб, аллақандай темир-терсакларни тақиб юради. Ишонсангиз, унинг турқидан от хуркади. Мени таниса хам танимаганга олиб ўтиб кетади. Кўринишимни ўзгартирсам, хамшахарларим танимайди деб ўйласа керак-да. Бир ишлар қилиб юрибдики, айтишга тилим бормайди” деди. “У менинг келиниммас, ўғлим ажрашганига беш йил бўляпти, билганини қилиб юраверсин, менга нима дедим”. Тўғриси-да, хозирги замонда чет элда ишлайдиган ёки ўқийдиган одам битта уми? Хамманинг хам ортидан бунақа гап эшитмаймиз-ку. Одамнинг ўзига боғлиқ хаммаси, деб қўшнимни койиб бердим. Бир ёшга тўлмаган боласини ташлаб, “мен бойвуччалардек яшашни истайман” деб кетворган аёлдан нимани хам кутиш мумкин. Менга деса, ўлиб кетсин . . .
- Қўйинг, ойи, қарғаманг. Мен уни ўйламаяпман, ўзи шу ахволда яшаса, Бобурга қандай қарайди? Ўғлингизни бир амаллаб бу фикрдан қайтарайлик.
Кун бўйи шу хаёл билан юрдим. Боғчадан болаларни олиб келиш учун отланаётганимда Бобурнинг тарбиячиси телефон қилиб қолди. Хавотирланиб гўшакни олдим.
- Захро опа, тез келмасангиз бўлмайди, бир аёл келиб “мен Бобурни онасиман” деб жанжал қилиб ётибди. Қандай қилиб боғчага етиб борганимни билмайман.
Боғча мудираси ва тарбиячилар қуршовида шанғиллаётган бир аёл тарбиячиларнинг ортидан менга ўгирилди.
- Бобуржон қани? - дедим хеч кимга эътибор бермай.
- Ётоқхонага кириб яшириниб олган, - айбдорона ерга қаради тарбиячи.
Отилиб болалар ухлайдиган хонага кирдим. Лоланинг ёнидан ўта туриб, унинг усти-бошига назар солдим. Қайнонам таърифлаганидек отни хуркитадиган даражада кийинмаган, бошида шапкаси бўлгани учун соч турмаги кўринмасди. “Ўзини сипо кўрсатмоқчи бўлибди-да” деган хаёл ўтди миямдан . . .
Болагинам энг чеккадаги каравотда йиғлаб ўтирарди. Эшик очилганидан чўчиб тушиб қўрқув тўла кўзлари билан менга қарадию, бақириб йиғлаб юборди. Кейин қучоқ очганча менга отилди. Шу лахза хаққи, болагинам мендан мадад кутгандек икки қўлини чўзганча югуриб келаётган лахза хаққи, икки дунёда хам болани унга бермайман деб қасам ичдим! Бағримга отилган болагинамнинг юрак уриши эшитилиб турарди. “Болани қўрқитибди” деб ўйладим ва овутиш учун унинг кўзларидан ўпа бошладим. Шу пайт тарбиячи хеч гапдан хабари йўқ қизимни хам етаклаб келди.
- Захро опа, бошқа эшикдан чиқинг, анови аёл шаллақилик қилиб ётибди . . .
- Йўқ, тўғри йўлдан чиқаман, - дедим ва ўғлимни кўтариб, қизимни қўлидан тутдим. Бу журъат менда қаердан пайдо бўлди билмайман, аёллар йиғилиб турган боғча ховлисига чиқдим. Аёлга кўзи тушган Бобуржон юзини бўйнимга яширди.
Хамма менга қараб турарди. Тўғри аёлнинг ёнига бордим ва бошимни баланд кўтариб:
- Қанча гапингиз бўлса, эрим билан гаплашинг! Агар яна болаларимни қўрқитадиган бўлсангиз, милиция чақиришади! - дедим эътирозга ўрин қолдирмайдиган охангда ва йўлимда давом этдим.
Аёл миқ этмади. Боғчадан чиққанимдан кейин эса қўрққанимдан оёғим қалтираб кетди.
Эрим ва собиқ хотини ўртасидаги тортишув анчагача давом этди. Мен бу ишларга умуман аралашмадим, болаларимни хам аралаштирмадим! Лоланинг қилмишлари исботланиб, оналик хуқуқидан махрум этилгач, у яна келган жойига қайтиб кетадиган бўлди.
Бу хабарни эшитиб, энди тинч яшасак керак, деб енгил тин олганимда телефонимга бегона рақамлардан СМС келди. “Боламни ўз болангдек кўришингга ишонтирганинг учун хам рахмат. Боламни сенга, сени Худога топширдим” деб ёзилганди хатда. Шу дамда аёлга эмас, онага ачиниб йиғлаб юбордим. Ичимда “агар бир кун келиб Бобуржон онасини кўришни истаса унга қаршилик қилмаслик учун менга куч беришини Худодан сўрадим . . . ! ! !


Дилфуза Собирова


 
  • Страница 2 из 2
  • «
  • 1
  • 2
Поиск:
Этот сайт использует файлы cookies для более комфортной работы пользователя. Продолжая просмотр страниц сайта, вы соглашаетесь с Политикой использования файлов cookies.
UzigaBek online